«Ακριβό, χαμένο μου προνόμιο…» σιγομουρμουρίζουν πλέον οι μόνιμοι υπάλληλοι της Βουλής, μια ιδιαίτερα ευνοημένη άλλοτε τάξη εργαζομένων του Δημοσίου που εδώ όμως και δύο χρόνια έχoυν «προσγειωθεί» ανώμαλα στην πραγματικότητα των αποδοχών του στενού δημόσιου τομέα, ενώ πλέον απειλούνται να χάσουν και τα ελάχιστα «κεκτημένα» που απλόχερα τους είχαν δοθεί…
Η πρωτοφανής στα κοινοβουλευτικά χρονικά ανταρσία των υπαλλήλων της Βουλής που ξέσπασε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, όταν ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, επιχείρησε να καταργήσει το «αυτοδιοίκητό» της, δηλαδή να αποφασίζει η ίδια η Εθνική Αντιπροσωπία διά των αποφάσεων της Ολομέλειας, είναι χαρακτηριστική της ψυχολογίας του «έκπτωτου βασιλιά» στην οποία έχουν περιπέσει…
Η αντίδρασή τους δεν έγινε γιατί με την επαπειλούμενη κατάργηση του «αυτοδιοίκητου» χάνουν κάτι ακόμα περισσότερο στο μισθό και τις αποδοχές τους, καθώς από τον Οκτώβριο του 2011 ζουν την πραγματικότητα της εξομοίωσης του ενιαίου μισθολογίου και βαθμολογίου, αλλά κυρίως γιατί θα απολέσουν οριστικά τη δυνατότητα που είχαν με διαβουλεύσεις και, χωρίς φασαρίες, σε… συνεννοήσεις με τον εκάστοτε Πρόεδρο της Βουλής και τα κόμματα να κερδίζουν επιδόματα, αυξήσεις, προαγωγές και πάσης φύσεως παροχές…
Μια δυνατότητα με την οποία, μέσα από την πάροδο των δεκαετιών, είχαν καταφέρει να διαμορφώσουν πολύ υψηλές αμοιβές και να βρίσκονται μαζί με τους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών και του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας.
Επιπροσθέτως, είχαν καταφέρει να λαμβάνουν από το 1930 αφορολόγητα δύο μισθούς αντί υπερωριών με το άνοιγμα και το κλείσιμο της Ολομέλειας, όπως και ειδικά επιδόματα (όπως αυτό κάθε φορά που διεξάγονταν εκλογές), να έχουν σημαντικούς πόρους για το Ταμείο Αρωγής τους που τους πρόσφερε ένα πολύ υψηλό δεύτερο εφάπαξ, καθώς και μια σειρά άλλων κατοχυρώσεων (το αμετάθετο, το ειδικό καθεστώς προαγωγών) και μια σειρά άλλων παροχών που, μέσα από τη σιωπή του «Βατικανού» που επικρατούσε, δεν γίνονταν ποτέ γνωστά ή γνωστοποιούνταν μετά από αρκετό καιρό…
Ενδεικτικό είναι άλλωστε πως το Β’ και Γ’ μέρος του Κανονισμού της Βουλής, με το οποίο καθορίζεται η εσωτερική οργάνωση του Κοινοβουλίου (και τα θέματα της εργασίας των υπαλλήλων της Βουλής) κρατούνται ως επτασφράγιστο μυστικό και δεν δίνονται ποτέ στη δημοσιότητα όπως και δεν αναρτώνται πουθενά οι σχετικές αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής, επιτρέποντας έτσι να παραμένουν «σκιές» και «μύθοι»…
Το πρώτο «ψαλίδι»
Η αλήθεια είναι πως η πτώση των προνομίων και των υψηλών αποδοχών των μονίμων υπαλλήλων της Βουλής ξεκίνησε το 2009, όταν αποφασίστηκε να απαγορευτούν οι μονιμοποιήσεις των μετακλητών των κομμάτων από το «παράθυρο», μέσω αποφάσεων της Ολομέλειας, και η οποιαδήποτε πρόσληψη να απαιτεί διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.
Λίγο αργότερα αποφασίσθηκε να κοπούν οι δύο επιπρόσθετοι μισθοί (15ος και 16ος) που ελάμβαναν αντί υπερωριών με το άνοιγμα και κλείσιμο της Ολομέλειας. Ένα διπλό ετήσιο «μπόνους» αποφασίσθηκε αρχικά να κατανεμηθεί στους δώδεκα μήνες και από αφορολόγητο που ήταν να φορολογείται και να δίνεται ως «επίδομα επίτευξης στόχων». Ένα επίδομα που όμως δεν ευτύχησαν ποτέ να πάρουν, καθώς τον επόμενο χρόνο εντάχθηκαν πλήρως στο ενιαίο μισθολόγιο και τους έπιασε το «πάγωμα» απόδοσης του επιδόματος επίτευξης στόχων σε όλο το δημόσιο τομέα.
Μετά από το 2011, η πλήρης ένταξη των μονίμων υπαλλήλων της Βουλής στο ενιαίο μισθολόγιο και η εναρμόνισή τους στο ενιαίο βαθμολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων είχαν ως αποτέλεσμα το «ξεφούσκωμα» των μηνιαίων αποδοχών τους κατά αρκετές εκατοντάδες έως και χίλια -σε ορισμένες περιπτώσεις- ευρώ… Κάτι που τα επόμενα χρόνια, όπως είναι φυσικό, θα κατεβάσει και τις καλές συντάξεις που διαμόρφωναν σε… κοινές.
Το «τρίτο» χτύπημα ήρθε λίγο μετά τις εκλογές του 2012, όταν, ενώ είχαν καταφέρει ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Βύρων Πολύδωρας, να υπογράψει την απόφαση προκειμένου να τους δοθεί έστω και κατά το ήμισυ εκλογικό επίδομα 1.000 ευρώ (είχαν αρχικά διεκδικήσει διπλό επειδή έγιναν οι δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις), η κυβέρνηση και ο νέος Πρόεδρος της Βουλής, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, έπειτα από την κοινωνική αποδοκιμασία που προκλήθηκε τους το έκοψε.
Αυτό ήταν ένα σαφές μήνυμα πως από εδώ και πέρα αυτά τα κατά παρέκκλιση «επιδόματα» δεν θα υπάρχουν… Ένα «παράθυρο» που μετά την κατάργηση του «αυτοδιοίκητου» της Βουλής που θα φέρει προσεχώς, όπως δήλωσε ρητά, η κυβέρνηση θα κλείσει εντελώς…
Έτσι, παρά τα θρυλούμενα, οι αμοιβές τους σήμερα είναι σύμφωνα με το ενιαίο μισθολόγιο και το εναρμονισμένο βαθμολόγιο, ενώ λαμβάνουν επιπροσθέτως και 61 ώρες ως υπερωρίες, ασχέτως εάν εργάζονται πολύ περισσότερες όπως και τα Σαββατοκύριακα.
Ύστατη μάχη για τη διάσωση του Ταμείου Αρωγής
Η «μάχη» των μονίμων υπαλλήλων της Βουλής σήμερα, όμως, δίνεται και για να διασώσουν το Ταμείο Αρωγής τους που τους προσφέρει ένα δεύτερο και πολύ υψηλό εφάπαξ άμεσα όταν συνταξιοδοτούνται.
Πρόκειται για ένα ιδιωτικού δικαίου Ταμείο, στο οποίο εντάσσονται προαιρετικά όσοι μόνιμοι υπάλληλοι επιθυμούν και έχει τρεις κύριους πόρους: τις μηνιαίες κρατήσεις των μελών του, τα μισθώματα διάφορων υπηρεσιών που στεγάζονται στα κτίρια της Βουλής για τις ανάγκες της και ένα ποσό 4% σε κάθε τιμολόγιο που πληρώνει η Βουλή από οποιαδήποτε προμήθεια αναλώσιμου υλικού κάνει και το οποίο επιβαρύνει τον εκάστοτε προμηθευτή.
Από τις δύο τελευταίες πηγές εσόδων, είναι προφανές ότι το ΤΑΥΒ ενισχύεται σημαντικά από δύο πηγές που δεν είναι οι κρατήσεις των υπαλλήλων και οι αποδόσεις τους και επομένως δεν είναι και τόσο «ιδιωτική ασφάλεια» όπως την παρουσιάζουν…
Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με τα όσα κατά καιρούς έχουν ανακοινωθεί για τις μισθώσεις που έχουν γίνει, προκύπτει ότι από την ενοικίαση χώρου για το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας λαμβάνουν 312.000 ευρώ ετησίως, από το υποκατάστημα του ΕΛΤΑ ετήσιο μίσθωμα 48.000 ευρώ, όπως και ένα αντίστοιχο ποσό από τη μίσθωση χώρου στην Ολυμπιακή, ενώ από την εκμίσθωση των κυλικείων και του εστιατορίου της Βουλής λαμβάνουν (σύμφωνα τις τελευταίες εκμισθώσεις) και άλλες 24.000 ευρώ.
Επίσης, υπολογίζεται ότι από την επιβολή του 4% που επιβαρύνει τους προμηθευτές σε κάθε τιμολόγιο που «κόβουν» για υπηρεσίες και αναλώσιμες προμήθειες στην Βουλή έρχονται ετησίως στο ΤΑΥΒ σημαντικά έσοδα.
Τα δύο αυτά «μαξιλαράκια» μαζί με τις κρατήσεις των υπαλλήλων και τις αποδόσεις των αποθεματικών τους, παρείχαν τη δυνατότητα της εξασφάλισης -τα προηγούμενα χρόνια- με τη συνταξιοδότησή τους (μετά από αναλογιστική μελέτη που γίνεται) ενός απίστευτου εφάπαξ που έφτανε για τους γενικούς διευθυντές μέχρι και τα 250.000 ευρώ, ενώ μεσοσταθμικά για υπαλλήλους που αποχωρούσαν με πλήρη σύνταξη τους παρείχε ένα ποσό της τάξεως των 100.000 ευρώ.
Τα ποσά αυτά, όμως, αποτελούν ήδη ανάμνηση των ημερών της «αίγλης», καθώς μετά το «κούρεμα» των ομολόγων οι τελευταίες αναλογιστικές μελέτες δείχνουν ότι τα ποσά αυτά για έναν υπάλληλο που θα συνταξιοδοτηθεί από εδώ και πέρα δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις 50.000 με 60.000 ευρώ.
Αλήθεια είναι όμως, επίσης, ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι της Βουλής δεν είναι οι μόνοι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν και ένα δεύτερο Ταμείο εφάπαξ το οποίο ενισχύεται και από πόρους της υπηρεσίας… εκτός των εισφορών τους.
Νιώθουν στοχοποιημένοι, περνούν στην αντεπίθεση
Το παράπονο των υπαλλήλων της Βουλής είναι ότι θεωρούνται σήμερα «στοχοποιημένοι» και ενώ, πλέον, έχουν υποστεί μεγάλες μειώσεις και περικοπές στα προνόμια, σε αντίθεση με άλλους δημόσιους υπαλλήλους που με τον έναν ή άλλον τρόπο διατηρούν κεκτημένα που κοστίζουν πολλαπλάσια στο Δημόσιο, αυτοί ρίχνονται από το 2009 -όπως λένε χαρακτηριστικά- βορά στην κοινωνία συνειδητά.
Ευθύνη βέβαια έχει και ο Σύλλογος των Εργαζομένων της Βουλής, καθώς όταν υπήρχαν ανυπόστατα και πολλές φορές προσβλητικά δημοσιεύματα ποιούσαν τη νήσσαν σε μια προσπάθεια να μην ανοίξουν «διάλογο».
Τώρα φέρονται αποφασισμένοι σε κάθε δημοσίευμα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα να απαντούν με ανακοινώσεις, ακόμα και με αγωγές, «αναδιοργανώνοντας» τη δική τους πολιτική και επικοινωνιακή τακτική.
Γιάννης Απέργης, στον Τύπο της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου