Μπαμπά, τι είναι φασισμός;

Φασισμός παιδί μου, είναι τέσσερις μη εκλεγμένοι να υπογράφουν την υποδούλωση ενός λαού.

ΗΠΑ: Βάζει στον οικονομικό πόλεμο και τον Fitch- Υποβάθμισε την ρωσική οικονομία

Eντείνεται ο οικονομικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ με απρόβλεπτες διαστάσεις για την παγκόσμια οικονομία! Μετά και την αρνητική υποβάθμιση της ρωσικής οικονομίας από τον Standard & Poors στη φαρέτρα των όπλων για τις ΗΠΑ προστέθηκε και ο Fitch!

Συγκεκριμένα, υποβάθμισε από «σταθερές» σε «αρνητικές» τις προοπτικές της ρωσικής οικονομίας.

Το παράδοξο στην υπόθεση είναι ότι υποβαθμίζεται η ρωσική οικονομία ενώ η οικονομία των ΗΠΑ που έχει καταρρεύσει υπό το βάρος του τεράστιου χρέους της, παραμένει ανέγγιχτη!

Χθες βράδυ ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's είχε επίσης υποβαθμίσει σε «αρνητική» την προοπτική της ρωσικής οικονομίας, λόγω των κινδύνων που έχουν σχέση με τις δυτικές κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας μετά την ένταξη της Κριμαίας στη ρωσική επικράτεια.

Με ενδιαφέρον, περιμένουμε την "ισοδύναμη απάντηση" της Ρωσίας...

Η μέρα που ο Καραμανλής “ήρθε σαν αστραπή”

Η 21η Μαρτίου είναι μια μέρα γεμάτη συμβολισμούς. Εκτός από πλήθος… παγκόσμιων ημερών που γιορτάζονται σήμερα, με πλέον χαρακτηριστική ίσως εκείνη της ποίησης, για όσους διατηρούν εφεδρείες ρομαντισμού μέσα τους, παρά τη δύσκολη και εκκωφαντική καθημερινότητα της κρίσης που ζούμε, είναι και η μέρα που, επισήμως, “μπαίνει η Άνοιξη”.

Η πιο αισιόδοξη εποχή του έτους, μια εποχή που γεννά ελπίδες και προσδοκίες, αποτελεί γέφυρα ανάμεσα στον “σκοτεινό” χειμώνα και το υπερβολικά “φωτεινό” καλοκαίρι, προσφέρεται για να ξαποστάσει το μυαλό και κυρίως η καρδιά, επιτρέπει στα όνειρα και τις προσδοκίες να απαλλαγούν από τη συμβατικότητα του ρεαλισμού που συνοδεύει την πραγματικότητα, όσο δύσκολη κι αν είναι η τελευταία κάθε φορά.

Την 21η Μαρτίου του 1997, δηλαδή στην καρδιά μιας τόσο συμβολικής μέρας, η ελληνική Κεντροδεξιά επέλεγε να αλλάξει ταχύτητα. Αφού πρώτα άλλαζε γενιά. Η Νέα Δημοκρατία, ο πολιτικός φορέας στο dna του οποίου καρφιτσώθηκε από την τότε επελαύνουσα Κεντροαριστερά η απαξιωτική ταυτότητα της “συντήρησης”, εξέλεγε αρχηγό από την επόμενη γενιά. Τη γενιά των 40άρηδων, που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε γίνει μόδα μονάχα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Μπιλ Κλίντον, και στη Μεγάλη Βρετανία με τον Τόνι Μπλερ.

Ο Κώστας Καραμανλής “ήρθε σαν αστραπή”, όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, που ο πρώην πρωθυπουργός χρησιμοποιούσε ως ηχητική είσοδο στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του. Ο “Τρίτος Δρόμος”, για να επικαλεστούμε την ιδεολογική ορολογία της Κεντροαριστεράς, ανάμεσα στον Μιλτιάδη Έβερτ και τον Γιώργο Σουφλιά, που προκρίθηκε από ιστορικά στελέχη όπως τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη και τον Γιάννη Κεφαλογιάννη, και υποστηρίχτηκε από τη νεώτερη γενιά, περίπου ως λυτρωτική επιλογή.

Απέναντι σε ένα ΠΑΣΟΚ που προσέθετε στα συστημικά γνωρίσματά του την απόπειρα εκσυγχρονισμού της φυσιογνωμίας του, υπό την ηγεσία πλέον του Κώστα Σημίτη, ο Καραμανλής κλήθηκε να ενώσει την Κεντροδεξιά και να απλώσει τα… σύνορά της, ώστε να καταστεί και πάλι πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία.

Τα πρώτα πατήματα ήταν δύσκολα. Περιείχαν αμφισβήτηση, συγκρούσεις, διαγραφές. Στις εκλογές του 2000, εκείνη την… περίεργη αναμέτρηση που επρόκειτο να καθορίσει εν πολλοίς την τύχη της χώρας μέχρι και σήμερα, η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή έφτασε στο… παρά κάτι. Και ουσιαστικά, έθεσε τις βάσεις για την επόμενη εκλογή.

Αυτή ήρθε στις 7 Μαρτίου του 2004, με τη νίκη της “πολιτικής αλλαγής”, την επάνοδο στην εξουσία για το “άλλο μισό” της ελληνικής κοινωνίας, και την εδραίωση μιας πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας, πολύ ευρύτερης της εκλογικής, ποσοστιαίας καταγραφής της πολιτικής δυναμικής της Νέας Δημοκρατίας.

Όπως ήρθε ακόμη μια νίκη, στις εκλογές του 2007, τις εκλογές της ανείπωτης τραγωδίας των πυρκαγιών, όπου η Ελλάδα θρήνησε ακόμη και νεκρούς. Για να ακολουθήσει η τραυματική διετία 2007-2009, η ήττα στις εκλογές από το ΠΑΣΟΚ του  τελευταίου των Παπανδρέου, και η παραίτηση.

Ανεξαρτήτως της αποτίμησης της διαδρομής του Κώστα Καραμανλή, που προφανώς δεν μπορεί να είναι αντικειμενική, είτε θετικά είτε αρνητικά, ανάλογα με την αφετηρία από την οποία ξεκινά η ανάλυση καθώς και τα… συναισθήματα του καθενός, η 21η Μαρτίου του 1997 παραμένει σημείο αναφοράς.

Ήταν μια στιγμή που… πάγωσε ο χρόνος, και το δυσκίνητο όσο και αρτηριοσκληρωτικό πολιτικό σύστημα του τόπου, επέλεξε να ξεβολευτεί από τις παραδοσιακές επιλογές του. Κοίταξε γύρω του, έψαξε στη νεώτερη γενιά (έστω και με ονοματεπώνυμο εκκωφαντικό σαν Ιστορία), έκανε την επιλογή του και τη στήριξε.

Σε κάθε περίπτωση τόλμησε. Ισως και να ονειρευτεί…

http://ysterografa.gr/

ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΞΙΟΙ ΚΙ ΕΔΩ Ο ΚΑΤΙΜΑΣ;

Πούτιν: «Είμαι υπερήφανος που είμαι Ορθόδοξος»

Γραφει η Σοφία

Εφημερίδα “Φιγκαρό”: Σε μία συνέντευξή σας σε Ρώσους δημοσιογράφους αποκαλύψατε ότι βάλατε πάνω στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα ένα σταυρό που σας είχε δώσει η μητέρα σας. Υπήρξατε εν τούτοις και παλιό μέλος της ΚGΒ.
Πώς συμβιβάζονται αυτές οι δύο αντιφατικές πραγματικότητες;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Όταν πάψουν να υπάρχουν αντιθέσεις, τότε αυτό θα σημάνει το θάνατο. Η Ρωσία δεν είναι
μία χώρα τεχνητή· έχει μακρά ιστορία.
Και παρ’ όλες τις προσπάθειες που έγιναν κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, στάθηκε αδύνατο να ξεριζωθούν οι πολιτισμικές ρίζες του έθνους.

Μοιάζει με το χορτάρι στις λεωφόρους των μεγάλων πόλεων, που τελικά κατορθώνει να ξετρυπώσει μέσα από την άσφαλτο. Η μητέρα μου ήταν άνθρωπος πιστός, σε μία εποχή που η λατρεία ήταν κάτι επικίνδυνο στη Σοβιετική Ένωση. Με είχε βαφτίσει κρυφά στην Εκκλησία.
Γιατί, λοιπόν, να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι… μου έδωσε το σταυρό της να τον βάλω στον τάφο του Κυρίου μας, στα Ιεροσόλυμα;… Νοιώθω υπερήφανος που ανήκω στη ρωσική ορθόδοξη Εκκλησία.
Το γεγονός αυτό με πληροί και δημιουργεί έναν προσωπικό δεσμό με το λαό μου και τον πολιτισμό του. Η πίστη μου προσφέρει μία ηθική, μου χαρίζει εσωτερική γαλήνη.

Αυτή είναι μια συνέντευξη του Πούτιν.
Ο μόνος λόγος που την αναφέρω είναι για τον τρόπο που τιμά τον λαό του την ιστορία του και τον πολιτισμό του.
Συγκρίνετε τον λόγο του ως περιεχόμενο και ως ύφος με τον λόγο που έχουν στις συνεντεύξεις τους οι διάφοροι τοπικοί εργολάβοι της αποικιοκρατίας!
Συγκρίνετε τον λόγο του ως περιεχόμενο και ως ύφος με αυτά που λέει και που γράφει όλος αυτός ο συφερτός που μας πλασσάρεται με την ταμπέλα οι “εγκριτοι” οι “άνθρωποι του πνεύματος” οι “επιστήμονες”, όλοι αυτοί που μας μιλάνε για την δυστυχία να είσαι Έλληνας, που μας ρίχνουν την ευθύνη για τις πομπές, τις βρωμιές και τις λοβητούρες τους, που τους ενοχλούν οι εικόνες των αγίων, που τους ενοχλεί ο πολιτισμός μας, που μας λένε ότι δεν υπάρχουμε.
Που μας λένε ότι τα σύνορά μας πρέπει να συρρικνωθούν για να ευημερούν και να καλοπερνάνε κάποιοι άλλοι!!! που μας λένε ότι στο σπίτι μας πρέπει ντε και καλά να έρθουν να κατσικωθούν κάποιοι που δεν τους καλέσαμε ποτέ και που μπήκαν απ’ το παράθυρο, που μας βρίζουν άν δεν θέλουμε να δεχτούμε τετελεσμένα.
Συγκρίνετε το επίπεδο και την ποιότητα, την αποτελεσματικότητα της ρωσικής ηγεσίας στην υπηρεσία των συμφερόντων της χώρας τους με την περιφερόμενη ξεφτίλα που σέρνεται και κακαρίζει αδιάκοπα, εδώ.
Συγκρίνετε αυτούς που αυξάνουν και διευρύνουν την παραγωγή της χώρας τους με αυτούς που κάνουν τα πάντα για να διαλύσουν κάθε παραγωγική ικμάδα και αποκαλούν όλη αυτή την υπονομευτική δράση ως δημοκρατία.
Συγκρίνετε τον στιβαρό αποφασιστικό ηγέτη που κινείται βάσει μελετημένου μακροπρόθεσμου σχεδίου, για την ενδυνάμωση και ισχυροποίηση της θέσης της χώρας του με τον ανύπαρκτο θλιβερό κακομοίρη που πέφτει στα τέσσερα μπροστά στα αφεντικά του και κάνει τον σατράπη απέναντι στους συμπολίτες του.
Σε τι χώρα θέλουμε να ζήσουμε; Στην δική μας χώρα που θα είναι δική μας και θα την ορίζουμε εμείς; στην χώρα που θα ευημερεί; που θα παραγει προϊόντα; που θα είναι αυτάρκης; ισχυρή; ασφαλής; Με ηγεσία που να έχει προσωπικό δεσμό με τον λαό και με τον πολιτισμό του ή με αυτήν την σηπόμενη αφελληνισμένη παρακμή που παρακολουθούμε κάθε μέρα να μας λέει ότι η ζέχνα που ξεχειλίζει από παντού της είναι παραγωγή δημοκρατίας;

Βλέπω τον Πούτιν και ζηλεύω. Γιατί αλλού πάνε οι άξιοι οι αποφασιστικοί, οι επιτελικοί, οι αποτελεσματικοί στην υπηρεσία των εθνικών συμφερόντων κι εδώ να βγαίνουν μόνο οι ανήμποροι οι ανίκανοι οι άβουλοι, οι λίγοι, οι υποχωρητικοί, οι ενδοτικοί; Γιατί εδώ μόνον ο κατιμάς;
ΌχιΌχι άλλος κατιμάς!

Οι Ρώσοι θα δώσουν στην Κριμαία το Ελληνικό της όνομα… Να παρέμβει άμεσα ο Βενιζέλος για να διατηρηθεί το τουρκικό!

Οι Ρώσοι, με πρόταση της Δούμας ετοιμάζονται να δώσουν και πάλι στην Κριμαία το αρχαίο ελληνικό όνομα Ταυρίς ή Ταυρίδα.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Ιζβέστια» ο βουλευτής του Φιλελεύθερου Δημοκρατικούς Κόμματος της Ρωσίας Μιχαήλ Ντεγκουάρεφ πρότεινε η Χερσόνησος να έχει και το όνομα Ταυρίς προκειμένου να αποκατασταθεί η συνέχεια της ιστορίας των διάφορων περιόδων της Κριμαίας.

Ο βουλευτής τόνισε πώς πρέπει να δοθεί η ονομασία Ταυρίς ή Ταυρίδα στην… Κριμαία (το Κριμαία είναι ονομασία τατάρικης προέλευσης) καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν και σύμφωνο με τη μήνυμα του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να αναγνωριστούν στη Χερσόνησο τρεις γλώσσες, η ρωσική, η ουκρανική και αυτή των Τατάρων.

Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο βουλευτής της παράταξης «Ενωμένη Ρωσία» στην Κρατική Δούμα, Αλεξέι Τζουράβλεφ, λέγοντας ωστόσο πώς αυτό πρέπει να το αποφασίσουν οι κάτοικοι της Κριμαίας.

Υπέρ της ονομασίας Ταυρίς υπερθεμάτισε ο επικεφαλής των Κοζάκων της Μαύρης Θάλασσας, Ανατόλι Μαριέτε. «Το Κριμαία είναι ονομασία των Τατάρων και για εμάς είναι ένα σύμβολο σκλαβιάς 300 ετών, όταν οι Τάταροι εισέβαλαν στη ρωσική γη και εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε απομακρυσμένα μέρη», είπε.

Η Χερσόνησος ονομάστηκε Ταυρίδα (Ταυρίς ή Ταυρική) απο τους Έλληνες πολύ πριν τον έκτο αιώνα π.Χ. όταν δημιουργήθηκαν συστηματικά οι αποικίες τους. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Ταυρίδα είναι ο τόπος στον οποίο στάλθηκε η Ιφιγένεια μετά τη διάσωσή της (θεά Αρτέμιδα) από την ανθρωποθυσία για την οποία την προόριζε ο πατέρας της Αγαμέμνων. Η θεά έφερε τη νεαρή πριγκίπισσα στην Ταυρίδα και την έκανε ιέρεια στον εκεί ναό της.

Η ξεφτίλα απέκτησε πρόσωπο και είναι...

Σε αυτή την μικρή χώρα, όπου οι λέξεις δεν αρκούν πια για να αποδώσουν με επάρκεια την πραγματικότητα, έρχονται οι εικόνες για να βοηθήσουν τον ιστορικό παρατηρητή του παρόντος και του μέλλοντος. Έτσι, αφού λέξεις όπως απατεώνας και προδότης οριοθετήθηκαν με επάρκεια, ήρθε η σειρά να "τακτοποιηθεί" και η λέξη "ξεφτίλα" (με όλα τα παράγωγά της)...

Η ξεφτίλα είναι να είσαι πρωθυπουργός της χώρας, και να πανηγυρίζεις πάνω στα ερείπια που δημιούργησες... 
Η ξεφτίλα είναι να αποτιμάς τις απολύσεις, το μακέλεμα μισθών και συντάξεων, τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, τους 2.100.000 άνεργους, τις 6.000 αυτοκτονίες, την κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, τους 300.000 νέους μετανάστες, τα εκατομμύρια τους νεόπτωχους, όλα αυτά, για μερικές δεκάδες ή ελάχιστες εκατοντάδες ευρώ, που υπόσχεσαι ότι θα δώσεις ως αντίδωρο, ως ανακούφιση (ντροπή, σιχαμένε!) στους ανθρώπους που και εσύ κατέστρεψες και που ακόμα κι αυτά τα λίγα, λες ψέματα, δεν θα τα δώσεις!  Θα θέσετε τέτοια κριτήρια και προϋποθέσεις που είναι ζήτημα αν στο τέλος τα εισπράξουν ''ζωντανά'', στο χέρι, λίγες χιλιάδες δικαιούχοι! 

Η ξεφτίλα είναι να υποτιμάς την νοημοσύνη του λαού πάνω στον οποίο άρχεις(;;;), και ναμοιράζεις τα ψέματά σου καθρεφτάκια και μπιχλιμπίδια στην προεκλογική περίοδο, που θα υλοποιήσεις όσο και τα 18 προεκλογικά σου σημεία, αλλά στο μεταξύ θα έχουν περάσει οι εκλογές, και ελπίζεις ότι την ''δουλειά'' σου θα την έχεις κάνει! 
Η ξεφτίλα είναι να κρύβεις από τον λαό τις συμφωνίες που έκανες μόλις χθές, και ν' ανακοινώνειςπερήφανα(!), ότι το μεγαλύτερο μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος (του ποιού;) θα πάει για τηναποπληρωμή μέρους του χρέους προς τους τοκογλύφους, ''κατά τα συμφωνηθέντα''!

Και επισείεις αυτό το ''κατά τα συμφωνηθέντα'' ως Βίβλο, αλλά αποσιωπάς ποιός συμφώνησε αυτά τα ''συμφωνηθέντα''!  Ο λαός, ή εσύ και οι υπόλοιποι δωσίλογοι;
Και θες να ξεχνάς το πώς γίνανε αυτά τα ''συμφωνηθέντα'' εφαρμοστικοί νόμοι: με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, και με εκφοβισμούς και εκβιασμούς και  ''ναι σε όλα'' των επίορκων βουλευτών, που πολλοί απ' αυτούς κατεβαίνουν τώρα ως υποψήφιοι δήμαρχοι, για να ξεπλυθούνστην κολυμπήθρα των εκλογών απ' την βρωμιά εκείνου του ''ναι σε όλα'', και να διασώσουν το τομάρι τους (τα τομάρια)! 
Η ξεφτίλα είναι να καμαρώνεις γι αυτό που είσαι, για αυτό που έγινες, έτσι όπως έγινες:
με την ψευτιά, την πολιτική αγυρτεία και την υποστήριξη των δανειστών και  επικυρίαρχων της χώρας! 
Η ξεφτίλα είναι να λέγεσαι Ψευταράς, και να είσαι ''πρωθυπουργός'' αυτής της χώρας! 
Το όνομά σου θα μείνει ανεξίτηλο στην Ιστορία, πλάϊ-πλάϊ και ισάξιο του Ηρόστρατου, του Εφιάλτη, του Πηλιογούση,του GAP και των λοιπών ομοίων σου.. 
Υ.Γ. Και λίγη Ιστορία:  Ο Ηρόστρατος από την Έφεσο, όπως είχε δηλώσει, προκειμένου να μείνει το όνομά του στην Ιστορία, έφθασε στο σημείο να πυρπολήσει, το 356 π.Χ. τον Ναό της Αρτέμιδαςστην Έφεσο, ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας.  Οι Εφέσιοι τον συνέλαβαν, τον θανάτωσαν καιαπαγόρευσαν τη μνεία του, η οποία όμως διατηρήθηκε στηλιτεύοντας για πάντα την ανόσια πράξη του.

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον" 

: Η Ρωσία vα σταματήσει στην Κριμαία?? Eίναι κρίσιμο στρατηγικο λάθος???

Ο αγώνας για την περιφέρεια της Ευρασίας δεν είναι σημερινός, ούτε πρόκειται να σταματήσει με την ένωση της Κριμαίας στον εθνικό ρωσικό κορμό. Οποιος κατέχει την περιφέρεια της Ευρασίας κατέχει και τα κλειδιά για την παγκόσμια κυριαρχία.

Η "γεωστρατηγική καταστροφή" κατά τον Β.Πούτιν του 1990-1991 όταν διαλύθηκε με τον τρόπο που διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση αποκόπτοντας από την εναπομείνασα Ρωσική Ομοσπονδία τμήματα από τον ίδιο τον ρωσικό εθνικό κορμό ο οποίος είχε παγιωθεί πολύ πριν υπάρξει Σοβιετική Ένωση, αποδείχθηκε καταστροφική πάνω απ'όλα για την περιφερειακή ασφάλεια.

Πόλεμοι επί πολέμων. Οι πόλεμοι των διαδόχων κρατών της Σοβιετικής Ένωσης μεταξύ τους που κόστισαν ποτάμια αίματος και τελικά ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία με την Γερμανία να παίρνει την αιματηρή ρεβάνς για τον αφανισμό κάπου 250.000 Γερμανών αιχμαλώτων μετά το τέλος του Β'ΠΠ.

Ούτε η σταλινική Σοβιετική Ένωση εξόντωσε σε ποσοστό σχεδόν 100% τους Γερμανούς αιχμαλώτους που είχαν μπει στην χώρα τους ως εισβολείς. Το έκανε η Γιουγκοσλαβία του Γιουγκοσλάβου, κροατικής καταγωγής, ηγέτη Γιόζεφ Μπροζ Τίτο!

Και η Γερμανία δεν το ξέχασε ποτέ αυτό.

Η πρώτη χώρα που γνώρισε τον γερμανικό ρεβανσισμό αμέσως μετά την ενοποίηση της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία ήταν η Γιουγκοσλαβία, το μοναδικό κράτος που θα μπορούσε να απειλήσει την γερμανική μονοκρατορία μέσω των πανέξυπνων, εργατικών, μεθοδικών, πειθαρχημένων σλαβικών φυλών που είχαν ενωθεί σε ένα κράτος υπό μια στιβαρά ηγεσία.

Πνίγηκε στο αίμα η Γιουγκοσλαβία. Ένα-ένα της έκοβαν τα κομμάτια, οι χασάπηδες της Δύσης. Πρώτα την Σλοβενία, μετά την Κροατία, μετά την Βοσνία, μετά το Κόσοβο, μετά το Μαυροβούνιο κι έρχεται και η Βοϊβοντίνα.

Κι έμεινε ένα περίκλειστο κράτος διαλυμένο από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς του 1999.Γιατί δεν τόλμησαν να την πολεμήσουν "στα ίσα". Από αέρος την δολοφονούσαν, εκ του ασφαλούς.

Μάταια περίμεναν να τους βοηθήσει η ομόδοξη και παντοτινή σύμμαχος Ελλάδα. Αλλά ποια Ελλάδα; Η Ελλάδα του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου. Καρφί στο φέρετρό της κάρφωσαν.

Ανήμπορη να αντιδράσει η αδελφή Ρωσία. Ο Β.Πούτιν μόλις είχε παραλάβει ένα χάος από τον μέθυσο Μ.Γιέλτσιν. Ζήτησε να μάθει ποια πλοία μπορούσαν να αποπλεύσουν άμεσα από την Σεβαστούπολη: "Κανένα δεν πλέει" του απάντησαν.

Έγινε μια προσπάθεια. Κατέληξε σε αποτυχία. Τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά. Οχι ότι θα έκαναν πόλεμο, αλλά θα πήγαιναν εκεί, κοντά στους αδελφούς ορθόδοξους Σέρβους να τους έδειχναν ότι δεν ήταν μόνοι τους.

Και είχαν προηγηθεί τόσοι πόλεμοι: Κομμάτια ολόκληρα κανιβαλιζόντουσαν από το ρωσικό σώμα.

Αλλά μέσα σε όλα αυτά ήρθε η Τσετσενία, το Ναγκόρνο Καραμπάχ, η Υπερδνειστερία. Οι ορθόδοξες δυνάμεις Σλάβων και Αρμένιων, κατάφεραν και στάθηκαν όρθιες.

Μικρές νίκες επιβίωσης, αλλά νίκες. Τα σύνορα σταθεροποιούνται. Και αρχίζει το τιτάνιο έργο της ανάκαμψης.

Δεν είναι αρκετές αυτές οι μικρές νίκες όμως να σταματήσουν τον αμερικανικό και ΝΑΤΟϊκό οδοστρωτήρα που σαρώνει όλη την περιφέρεια της Ευρασίας.

Χάνονται οι βαλτικές δημοκρατίες, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία. Στο "παρά '1" σώζεται το Καλίνιγκραντ, ίσως γιατί οι Αμερικανοί δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία σε αυτό το κομμάτι γης.

Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Τσεχία, Αλβανία κλπ όλες στο ΝΑΤΟ.

Και η Γεωργία; Και αυτή στο ΝΑΤΟ. Ή όχι; Ένας ανόητος, ο Μ.Σαακασβίλι αποφασίζει να κάνει πόλεμο στην Ρωσία το 2008 και να προσαρτήσει τη Νότιο Οσετία και την Αμπχαζία. Και κάνει το λάθος να σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες του ΟΗΕ που βρίσκονταν ανεπτυγμένοι ως ειρηνευτική δύναμη στην περιοχή.

Πιθανόν ποντάροντας στην αλλαγή ηγεσίας στη Μόσχα: Τον πολύπειρο Β.Πούτιν είχε διαδεχθεί στην προεδρία ένας οικονομολόγος ο Ν.Μεντβέντεφ.

Αποτέλεσμα: Σε 48 ώρες οι ρωσικές τεθωρακισμένες στρατιές αποδείκνυαν ότι μπορεί να μην είχαν σχέση με τον σοβιετικό οδοστρωτήρα, αλλά δεν είχαν ξεχάσει να πολεμούν. Και βρίσκονταν στα προάστεια της Τιφλίδας. Κάπου εκεί οριοθετήθηκαν τα πράγματα στην ρωσική περιφέρεια.

Και άρχισε η αντίστροφη πορεία: Καζακστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν και τελευταία η Ουκρανία, υποχωρούν στην γοητεία (και το χρήμα...) του Β.Πούτιν και επιτυγχάνεται μια τέτοια σύγκλιση που οδηγεί σε πολιτική και οικονομική ενοποίηση, ένα αντίβαρο στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Και πάνω απ'όλα άρχισε ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Πρώτα να λειτουργήσουν αυτά που έχουν (και είναι πάρα πολλά) και μετά να παράξουν νέα, κορυφαία όπλα.

Όταν οι δυτικοί θεωρώντας ότι "τελείωσαν" με τους Ρώσους, αφοπλίζονται μαζικά. Όταν ανακαλύψουν το λάθος τους θα είναι πολύ αργά.

Σε όλη αυτή την πορεία η Λευκορωσία του Λουκασένκο παραμένει πιστή στην Μόσχα. Και πώς να μην μείνει πιστή; Ίδιος λαός, ίδια θρησκεία, ίδια ήθη και έθιμα. Το περίεργο είναι πώς αποσπάστηκε από τον ρωσικό εθνικό κορμό το 1991.

Αλλά φαίνεται ότι η Δύση δεν δέχεται πώς μπορεί να υπάρξει και πάλι ένα αντίπαλο δέος, μια πολιτικοστρατιωτική δύναμη που να μην υπακούει στα κελεύσματά της. Και ξεκινά την επιχείρηση "Ουκρανία".

Σχετικά εύκολος ο στόχος: Ένας διεφθαρμένος, αλλά εκλεγμένος ηγέτης ο Β.Γιανουκόβιτς που θέλει "να πατήσει σε δύο βάρκες" και φτάνει μέχρι να υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, ενώ χρωστά την εκλογή του στην Μόσχα! Και γίνονται όλα αυτά που ξέρουμε.

Και ακολουθεί η απάντηση της Ρωσίας - ακαριαία αυτή την φορά - με την Κριμαία.

Και τώρα; Ο Β.Πούτιν είπε χθες στην πανηγυρική συνεδρίαση των δύο σωμάτων της ρωσικής Βουλής "Δεν προχωρώ πιο μέσα στην Ουκρανία. Την Κριμαία θέλαμε να προστατέψουμε και τα καταφέραμε".

Δεν ξέρουμε αν το εννοεί, αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν στρατηγικό λάθος.

Δεν πρέπει, δεν μπορεί να σταματήσει στην Κριμαία όταν οι ορθόδοξοι της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας τον εκλιπαρούν να τις εντάξει στον ρωσικό εθνικό κορμό, αλλά και όταν μπορεί να μετατραπούν ως εργαλείο εκβιασμού από μία αυριανή ισχυρή Ουκρανία που θα βρίσκεται μέσα στο ΝΑΤΟ.

Και πάνω απ'όλα δεν μπορεί να αφήσει την Οδησσό στο ουκρανικό κρατικό μόρφωμα. Την πόλη της Φιλικής Εταιρείας, την πόλη απ'όπου ξεκίνησε η απελευθέρωση της Ορθόδοξης Ελλάδας.

Τι ελπίδα έχουν οι πληθυσμοί σε αυτές τις περιοχές να επιβιώσουν υπό την ηγεσία των νεοναζιστών του Κιέβου;

Οι νεο-ναζιστικές εξτρεμιστικές οργανώσεις του Κιέβου ελέγχουν ολόκληρη την χώρα. Και είναι ευκαιρία γιατί πέρα από τους ρωσόφωνους ούτε ο λοιπός πληθυσμός θέλει να είναι υπό την ηγεσία του ΚΙέβου.

Στο Χάρκοβο ο ρωσόφωνος πληθυσμός είναι 2.914 εκ., Ρώσοι το 33.2% του συνολικού πληθυσμού, στο Λουγκάνσκ 2.546 εκ., 44,8%, στ Ντονιέτσκ 4.841 εκ., 43.6% στο Ντιεπροπετρόφσκ 3,567 εκ. και 24,2%, στο Ζαπαρόζε 1,929 εκ., και 32%) και στην Οδησσό (2.469 εκ. και 27,4%).

Να σημειωθεί ότι σ’ αυτές τις περιοχές τα φιλορωσικά αισθήματα είναι έντονα όχι μόνον στους, εγγεγραμμένους στην απογραφή, Ρώσους αλλά και στη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Αυτές οι περιοχές θα βιώσουν την εκδικητικότητα και το μένος του Κιέβου, άμεσα.

Δεν μπορεί να περιοριστεί στην Κριμαία η ρωσική στρατιωτική μηχανή όταν δυτικότερα από τη περιοχή Μπουτσάκ, στη νοτιοδυτική Ουκρανία, υπάρχει η ηρωική Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας με 555 χιλ. κατ. που σήμερα πάλι ζήτησε την ένωσή της με την Ρωσία.

Υπάρχει και ο πληθυσμός των τουρκόφωνων, χριστιανών ορθόδοξων, Γκαγκαούζων, (150 χιλ.) οι οποίοι εκδήλωσαν σχεδόν ομόφωνα, σε δικό τους δημοψήφισμα, στις 3 Φεβρουαρίου, τη διάθεσή τους να ενταχθούν στην Τελωνειακή Ένωση που προωθεί η Ρωσία και όχι στην Ε.Ε.

Πώς μπορεί να αδιαφορήσει για όλους αυτούς η Μόσχα;

Τώρα είναι η ευκαιρία. Ούτε σφαίρα δεν θα πέσει μέχρι τα σύνορα της Μολδαβίας.

Ειδικά σε ότι αφορά την πόλη της Οδησσού, που διαθέτει και το σημαντικότερο λιμάνι της Ουκρανίας είναι αυτονόητη η επέκταση της ρωσικής κυριαρχίας.

Και μετά, χωρίς έξοδο προς τη θάλασσα, χωρίς τη βιομηχανική παραγωγή της ανατολικής Ουκρανίας και χωρίς το ρωσικό φυσικό αέριο, το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας είναι καταδικασμένο να ... χρεοκοπήσει το ΔΝΤ!

Θα μείνει ένα περίκλειστο κράτος "με ειδικές ανάγκες", που θα έχει ανάγκη συνεχούς στήριξης για την επιβίωσή του, μπορεί να είναι χρήσιμο μόνο ως έδαφος για την ανάπτυξη στρατιωτικών εγκαταστάσεων και οπλικών συστημάτων του ΝΑΤΟ εγγύτερα στη Ρωσία.

Με αυτές τις κινήσεις προστίθενται άμεσα στον πληθυσμό της Ρωσίας επιπλέον 20 εκατ. πληθυσμού και αντιστρέφεται η ρυθμός δημογραφικής συρρίκνωσης.

Μέρος της 49ης Στρατιάς της Νότιας Περιοχής με τις τρεις Ταξιαρχίες Spetznaz, την 7η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία και την 56η Ανεξάρτητη Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία, υπερεπαρκούν για το εγχείρημα. Ουκρανικός Στρατός δεν υπάρχει, ούτε δομές για να δημιουργηθεί. Τώρα. Γιατί σε ένα χρόνο μπορεί τα πράγματα να είναι διαφορετικά.

Οι αντιδράσεις, οι κυρώσεις κλπ των δυτικών έχουν την ανάλογη αξία με την ηθική που επέδειξαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το Κόσοβο κλπ.: Μηδενική. Πρέπει να κτυπηθούν τώρα που είναι αδύναμοι, χωρίς έλεος. Όπως δεν έδειξαν κι αυτοί έλεος...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Διάλυση της ΝΔ και νέο κόμμα μετά τις ευρωεκλογές από τον Σαμαρά ????

Ο κ. Σαμαράς σπεύδει να προλάβει την αμφισβήτηση των Καραμανλικών και να ελέγξει τις εξελίξεις - Το εγχείρημα Σαμαρά θα στηρίξουν Βενιζέλος, Χρυσοχοϊδης, Λοβέρδος και τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ

 Μπορεί κάποιοι να βλέπουν εξελίξεις στη Ν.Δ και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, μετά από ένα κακό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, αλλά ο κ.Σαμαράς θέλει να αποδείξει για μία ακόμα φορά ότι είναι ''πολύ σκληρός για να πεθάνει''.

Ο Αντώνης Σαμαράς, έχοντας διανύσει μια πολυετή πολιτική έρημο, μετά την αποτυχία του εγχειρήματος της ΠΟΛ.ΑΝ, κατάφερε να επανέλθει, να κερδίσει την κούρσα της διαδοχής στη Ν.Δ και να γίνει και Πρωθυπουργός, έστω στην πιο δύσκολη και άχαρη πολιτική συγκυρία.

Ο Μεσσήνιος πολιτικός δεν είναι διατεθειμένος να παραδώσει τα όπλα.

Αντίθετα, θέλει να ελέγξει τις μετεκλογικές εξελίξεις έστω και αν το αποτέλεσμα δεν είναι διαχειρίσιμο πολιτικά.

Θέλει να προλάβει και να αιφνιδιάσει όσους ενδεχομένως θα θελήσουν να κινηθούν το βράδυ της 25ης Μαϊου αν η εκλογική επίδοση της Ν.Δ δεν είναι η αναμενόμενη ή αυτή που παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις.

Ο κ. Σαμαράς φλέρταρε με την ιδέα της δημιουργίας ενός νέου κόμματος, με νέο όνομα, νέα σύμβολα, φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση και ιδεολογία, εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Είχε δεχθεί ανάλογες εισηγήσεις όταν ανέλαβε την Προεδρία της Ν.Δ αλλά θεώρησε πρόωρη και παρακινδυνευμένη μια τέτοια κίνηση. Ανάλογες εισηγήσεις και σκέψεις έλαβαν χώρα στο στενό επιτελείο του αμέσως μετά το ατυχές 18.8% που πήρε η Ν.Δ στις εκλογές του Μαΐου του 2012.

Τότε στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά ερμήνευσαν το αποτέλεσμα ως αποδοκιμασία ενός φθαρμένου και ξεπερασμένου, πολιτικά και ιστορικά, σχηματισμού, όπως θεωρούσαν και εξακολουθούν να θεωρούν τη Ν.Δ.

Εκτίμησαν τότε ότι το απογοητευτικό 18.8% δεν ενέχει καμία ευθύνη για τον κ.Σαμαρά, αντίθετα το βαρίδι και αυτό που οδήγησε σε αυτό το ιστορικό χαμηλό ήταν η Ν.Δ.

Ασχέτως με την ορθότητα αυτών των εκτιμήσεων, γεγονός είναι ότι η δημιουργία ενός νέου κόμματος ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό του κ.Σαμαρά.

Ο ίδιος ποτέ δεν αισθανόταν άνετα στην Καραμανλική Ν.Δ, άλλωστε υπήρξε πολιτικό και ιδεολογικό παιδί του Ευαγγέλου Αβέρωφ, κοντά στις παρακαταθήκες του οποίου κινείται.

Η σχέση του με τον ιδρυτή της παράταξης, Κωνσταντίνο Καραμανλή ουδέποτε υπήρξε καλή. Άλλωστε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το θέμα των Σκοπίων, που είχε συγκαλέσει το 1992, επί Πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, ουσιαστικά απέπεμψε τον κ. Σαμαρά από την σύσκεψη καταλογίζοντας του ευθύνες για τον χειρισμό της υπόθεσης. Μάλιστα ο αείμνηστος Α. Παπανδρέου είχε αποκαλύψει σε στενό του συνεργάτη , αμέσως μετά το τέλος εκείνης της σύσκεψης, ότι ο κ. Σαμαράς έγινε δέκτης σκαιότατης συμπεριφοράς εκ μέρους του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας ( ...όλοι γνωρίζουν ότι όταν εκνευριζόταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντιδρούσε με... εκρηκτικό τρόπο).

Η σχέση του με τον Κώστα Καραμανλή ήταν καλύτερη, λόγω και της ιδιοσυγκρασίας αλλά και του χαρακτήρα του πρώην Πρωθυπουργού, χωρίς ποτέ να γίνει ιδιαίτερα στενή. Ο κ. Καραμανλής τον επανέφερε στη Ν.Δ και στην κεντρική πολιτική σκηνή, διαπραγματευόμενος με την οικογένεια Μητσοτάκη και με αντάλλαγμα την ανάληψη του Υπουργείου Εξωτερικών από την Ντόρα Μπακογιάννη.

Ο κ. Σαμαράς δείχνει αποφασισμένος να μην παραδώσει όσα με τόσο κόπο κατέκτησε.

Αν δεν μπορεί να παραμείνει Πρωθυπουργός μετά από ένα ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα δεχθεί να φύγει από την ηγεσία της παράταξης.

Πιστεύει ότι η όποια διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια σύντομη παρένθεση και θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των αδιεξόδων, της πίεσης που θα ασκηθεί από την Ευρώπη αλλά και των προσδοκιών που έχει δημιουργήσει.

Τότε πιστεύει ότι θα κληθεί και πάλι να κυβερνήσει, κάτω όμως από διαφορετικές συνθήκες αφού θα έχουν διαλυθεί οι ψευδαισθήσεις για μία εναλλακτική πολιτική χωρίς τους περιορισμούς και την ανάγκη τήρησης συγκεκριμένων δημοσιονομικών κανόνων.

Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει επίσης ότι το βράδυ των ευρωεκλογών, πέρα από ένα άσχημο αποτέλεσμα για τη Ν.Δ μπορεί να έχει εξαερωθεί και ο βασικός κυβερνητικός του εταίρος, το ΠΑΣΟΚ. Σε μια τέτοια περίπτωση δύσκολα δεν θα οδεύσει η χώρα σε πρόωρες εκλογές μέχρι το φθινόπωρο.

Σε αυτές τις εκλογές όμως ο Μεσσήνιος πολιτικός θέλει να πάει με τους δικούς του όρους.

Θα προχωρήσει στην ίδρυση ενός νέου κόμματος, με φιλοευρωπαϊκή ιδεολογία και κατεύθυνση, διαλύοντας τη Ν.Δ, μέσα στο καλοκαίρι.

Εκτιμά ότι θα τον ακολουθήσει η πλειονότητα των βουλευτών και των στελεχών αφού δεν θα έχουν άλλη εναλλακτική λύση.

Ένθερμοι υποστηρικτές και θιασώτες του εγχειρήματος για μια νέα φιλοευρωπαϊκή παράταξη με σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά είναι οι κ.κ Χ. Λαζαρίδης, Μ. Βορίδης, Α. Γεωργιάδης, Ν. Δένδιας, Χ. Αθανασίου κ.α.

Πιστεύει ότι οι Καραμανλικοί δεν πρόκειται να κινηθούν αφού ο Κώστας Καραμανλής εμφανίζεται απρόθυμος να διεκδικήσει ξανά ηγετικό ρόλο. Στην χειρότερη περίπτωση η ίδρυση του νέου κόμματος θα οδηγήσει στην πολιτική αποστρατεία τον πρώην Πρωθυπουργό.

Τον κ. Σαμαρά δεν δείχνει να ανησυχεί ενδεχόμενη αντίδραση της κ. Μπακογιάννη, παρά το γεγονός ότι η τελευταία έχει επικρίνει την ακροδεξιά στροφή της Ν.Δ την οποία χρεώνει, εξ ολοκλήρου στον κ. Σαμαρά και τους στενούς του συνεργάτες.

Θεωρεί ότι η κ. Μπακογιάννη δεν έχει δυνάμεις και ερείσματα για να αντιδράσει και να αμφισβητήσει τις κινήσεις του και αναγκαστικά θα συμβιβαστεί.

Θα έχει να επιλέξει μεταξύ της προσχώρησης στο νέο κόμμα του κ. Σαμαρά και της αποχώρησης από την πολιτική.

Η συρρίκνωση και εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ θα οδηγήσει στελέχη και πρόσωπα όπως οι κ.κ Βενιζέλος, Χρυσοχοϊδης και Λοβέρδος να ενταχθούν, ως συνεργαζόμενοι, στο νέο κόμμα του κ. Σαμαρά. Για τον κ. Βενιζέλο μάλιστα εικάζεται ότι θα είναι ο νέος επίτροπος της Ελλάδας στην Κομισιόν.

Με τον τρόπο αυτό, ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι θα ελέγξει τις μετεκλογικές εξελίξεις και παράλληλα θα δημιουργήσει μια νέα παράταξη, που σταδιακά θα επανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Οι σχεδιασμοί αυτοί εξαρτώνται όμως από μία και μοναδική προϋπόθεση.

Να υπάρχει ένα διαχειρίσιμο, πολιτικά, αποτέλεσμα που μεταφράζεται σε μια διαφορά 4 το πολύ μονάδων με το ΣΥΡΙΖΑ και με τον τελευταίο να υπολείπεται του ποσοστού που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012.

Αν η διαφορά όμως ανοίξει και κυρίως αν το πρώτο ψηφίο του ποσοστού της Ν.Δ δεν αρχίζει από 2 τότε ενδέχεται όλα αυτά να αποτελέσουν ''σχέδια επί χάρτου'' και να υπάρξουν εξελίξεις που θα αιφνιδιάσουν τον κ. Σαμαρά και την ηγετική του ομάδα.

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/story/419511/dialysi-tis-nd-kai-neo-komma-meta-tis-eyroekloges-apo-ton-samara#ixzz2wK3IZxod

Ρώσοι "φυγάδευσαν" ομόλογα 105 δις από τις ΗΠΑ - Η Τεχεράνη προχωρά σε εμπάργκο πετρελαίου προς 27 κρατη Ευρώπαικης Ενωσης

Η Ρωσία άρχισε ήδη να ταρακουνάει την οικονομία των ΗΠΑ ως «αντίποινα» στον εκβιασμό και την επιβολή κυρώσεων από τη Δύση στη Μόσχα για την αναγνώριση του δημοψηφίσματος της αυτονομίας της Κριμαίας και την απόφαση της κυβέρνησης της Χερσονήσου να ενωθεί με τη Ρωσία.

Την τελευταία μόλις εβδομάδα αμερικανικά ομόλογα αξίας που ξεπερνούν τα 105 δις δολάρια "φυγάδευσαν" από την αγορά των ΗΠΑ καταποντίζοντας τα κεφάλαια που φυλάει η FED. Στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει επικρατήσει ήδη πανικός και σήμερα πραγματοποιείται έκτακτη συνάντηση των επικεφαλής της τράπεζας για την αντιμετώπιση μιας κρίσης.

Σκεφτείτε να προχωρήσουν και στην πώληση τους τι έχει να γίνει.

Το πρακτορείο Bloomberg έδωσε ήδη την εξήγηση: Πρόκειται για ρωσικούς τίτλους που έφυγαν από τις ΗΠΑ υπό τον φόβο ή τη δυσαρέσκεια την επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσίας αναφορικά με την κρίση στην Ουκρανία και ειδικότερα στην Κριμαία.

Οι ΗΠΑ φαίνεται πώς ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου και διαφαίνεται ένας «οικονομικός πόλεμος» με τη Ρωσία. Τις κυρώσεις επιπέδου «κλεφτοκοτά» λοιπόν που επιβλήθηκαν σε βάρος 11 κορυφαίων αξιωματούχων της Ρωσίας και της Ουκρανίας οι ΗΠΑ τις πληρώνουν με 105 δις δολάρια.

Και ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα. Όσο οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. επιμένουν πώς η προσάρτηση της Κριμαίας είναι παράνομη και πρέπει να «τιμωρηθεί» η Ρωσία με την επιβολή κυρώσεων τόσο θα διαφαίνονται στοιχεία ενός νέου «ψυχρού πολέμου» σε οικονομικό (;) επίπεδο. Τώρα ποιος θα επικρατήσει μένει να φανεί.

Οι οικονομίες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. πάντως είναι αρκετά εύθραυστες για να ανοίξουν ένα «κορυφαίο» μέτωπο. Η Μόσχα είναι αποφασισμένη να μην κάνει πίσω.
Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα. Την ώρα που από το Λευκό Οίκο ανακοινώνονταν οι… κυρώσεις σε συμφωνία βέβαια με την Ε.Ε. ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωνε την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Κριμαίας και επισφράγιζε την ένταξη της στη Ρωσία.

Από το Κρεμλίνο δε, πηγή ανάφερε πώς η επίσημη απάντηση της Ρωσίας στις κυρώσεις που επέβαλαν ΗΠΑ και Ε.Ε. σε βάρος της, θα έρθει εντός της εβδομάδας. Αναμένονται εξελίξεις με μεγάλο ενδιαφέρον…

Νωρίτερα σήμερα οι Η.Π.Α. έκαναν άρση του εμπάργκο του πετρελαίου του Ιράν σε Ιαπωνία και 10 χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης προσπαθώντας έτσι να εκτροχιάσουν τις τιμές του πετρελαίου σε βάρος της Ρωσίας

Ο Υπουργός εξωτερικών Τζ. Κέρι τόνισε πως :

Σε αυτό το πλαίσιο και παρά την άρση του εμπάργκο του πετρελαίου του Ιράν Οι Ηνωμένες Πολιτείες ΔΕΝ προτίθενται επιπλέον να ακυρώσουν τις οικονομικές κυρώσεις Στο Ιράν λόγω ανησυχιών για το πυρηνικό…
πρόγραμμα της Τεχεράνης.

Ωστόσο, η Τεχεράνη , από την πλευρά της , ανακοίνωσε εμπάργκο στις προμήθειες πετρελαίου και φυσικού αερίου σε όλα τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ , εξηγώντας την απόφασή ως εχθρική πολιτική από μέρους των Η.Π.Α. έναντι της Ρωσίας και του Ιράν .Φένεται ολοκάθαρα λοιπόν πως μπροστά σε αυτό που ξεκινάει μετά το πέρας της 21 Μαρτίου, δηλαδή μετά την λήξη του Τελεσίγραφου της Ρωσίας προς την Ουκρανική κυβέρνηση , Ο Βλαδιμίρ Πούτιν βρίσκει έναν μεγάλο γεωπολιτικό σύμμαχο που προτίθεται να σταθεί δίπλα του ενάντια στα Δυτικά συμφέροντα…

http://www.polemiko-imerologio.gr

Тегеран заявил о введении эмбарго на поставки нефти и газа всем 27 странам-членам ЕС

Тегеран заявил о введении эмбарго на поставки нефти и газа всем 27 странам-членам ЕС +143 Вчера, 19:53 • Опубл.: alex7su • Просм.: 23696 • Комм.: 114 • События в мире Ранее США сняли эмбарго на иранскую нефть для Японии и десяти стран Евросоюза, тем самым пытаясь обвалить цены на нефть в ущерб России. В этой связи госсекретарь США Джон Керри указал, что несмотря на снятие эмбарго, США не намерены отказываться от экономических санкций. Давление на Тегеран сохранится в связи с озабоченностью насчет его ядерной программы, заявил Керри. Однако Тегеран, со своей стороны, заявил о введении эмбарго на поставки нефти и газа всем 27 странам-членам Евросоюза, мотивируя свое решение враждебной политикой этих государств по отношению к Ирану.

Источник: http://politikus.ru/events/14918-tegeran-zayavil-o-vvedenii-embargo-na-postavki-nefti-i-gaza-vsem-27-stranam-chlenam-es.html
Politikus.ru

Σενάριο επιστροφής του Κώστα Καραμανλή;

Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στον πλανήτη και, ειδικότερα, στην περιοχή μας είναι ραγδαίες. Ουκρανία, Τουρκία και Συρία «βράζουν».

Η Ανατολική Μεσόγειος, στο τρίγωνο Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, είναι το επίκεντρο παγκοσμίων γεωοικονομικών παιγνίων, ενώ και η κατάσταση στη Βόρεια Αφρική κάθε άλλο παρά αισιοδοξία για ήρεμο μέλλον εμπνέει. Και πιο πέρα, η Μέση Ανατολή και το Ιράν, αλλά και ο ευρωπαϊκός Νότος, με την απίστευτη κρίση χρέους του και την ουσιαστική φτωχοποίηση των λαών του...

Όλα αυτά φέρνουν την Ελλάδα αθέλητα στο επίκεντρο των εξελίξεων. Για λόγους γεωγραφίας, ιστορίας και πολιτισμού. Έχει λοιπόν τεράστια σημασία ποιος κυβερνά τον τόπο μας. Φοβερά παιχνίδια παρασκηνίου παίχτηκαν και συνεχίζουν να παίζονται στην κορυφή της πολιτειακής ηγεσίας της χώρας. Όπως αυτό που παίχτηκε τη διετία 2007-2009, στη διάρκεια δηλ. της δεύτερης περιόδου διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Κώστα Καραμανλή. Μια περίοδος, η οποία έμεινε «κολοβή», εφόσον ο Καραμανλής αναγκάστηκε σε παραίτηση τον Σεπτέμβριο του 2009. Παραίτηση, πίσω από την οποία οι λόγοι ήταν βαθύτατα γεωπολιτικοί...

Η γεωπολιτική του Καραμανλή ήταν σαφώς προσανατολισμένη προς την Ανατολή. Ο πρωθυπουργός της περιόδου 2004-2009 συμμάχησε με τον Ευρασιατικό Άξονα. Με τη Ρωσία, μέσω του γιγαντιαίου σχεδίου του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, και με την Κίνα, μέσω της μετατροπής του Πειραιά σε «πύλη εισόδου» του Πεκίνου προς την Ευρώπη (υπόθεση Cosco). Αυτή του η επιλογή προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια δεδομένων συμφερόντων σε ΗΠΑ και ΕΕ. Η πρώτη απόπειρα πτώσης του, με τις φωτιές του 2007 (αμέσως με το που προκηρύχθηκαν οι εκλογές!), απέτυχε. Ακολούθησε το σχέδιο «Πυθία» για δολοφονία του. Η τρίτη προσπάθεια, το 2009, στέφτηκε με επιτυχία: ο Καραμανλής κατάλαβε, με το που άρχισαν οι νέες πυρκαγιές στην Αττική, ότι ήταν «τελειωμένος»...

Έπειτα ήρθε ο Γ.Α.Π. και το σοκ! Η διάλυση της Μεταπολίτευσης και η υπονόμευση της Ευρωζώνης. Ο δε διάδοχος του Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς, κατέστη το 2011 πειθήνιο όργανο του διεθνούς σιωνισμού, συμμαχόντας με το Ισραήλ-πειρατή και όχι με το Ισραήλ της συνύπαρξης με τους Παλαιστινίους. Είναι μαριονέτα στα χέρια του ηγέτη του παγκοσμίου σιωνισμού (επικεφαλής της AJC), του Ντέιβιντ Χάρις... Αυτό όμως αλλοιώνει την ίδια τη φυσιογνωμία της παράταξης της ΝΔ. Τι θα συμβεί λοιπόν; Θα προωθηθεί η εκ νέου άνοδος του Καραμανλή στην ηγεσία της παράταξης, αμέσως μετά τη συντριβή του Σαμαρά στις 25 Μαΐου 2014; Ο χρόνος θα δείξει. Πάντως ο Καραμανλής είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να επανενώσει ΟΛΑ τα κομμάτια της θρυμματισμένης σήμερα Κεντροδεξιάς. Ο νοών νοείτω...

Ησαΐας Κωνσταντινίδης

http://www.elora.gr/

Σχέδιο Πυθία - H ώρα της αλήθειας!

Δίωξη κατά προσώπων για υποκλοπές – σχέδιο δολοφονίας Καραμανλή!

Σε κομβικό σημείο βρίσκεται η δικαστική διερεύνηση που αφορά στο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας με την κωδική ονομασία «Πυθία Ι», στο οποίο συμπεριλαμβανόταν η απόπειρα δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, αλλά και στην υπόθεση των υποκλοπών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ανακριτική διαδικασία βρίσκεται στο στάδιο της ολοκλήρωσης και η συνενωμένη δικογραφία αναμένεται να επιστρέψει στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Βάσει των στοιχείων που προέκυψαν, ο εισαγγελέας αναμένεται να υποβάλει στο Δικαστικό Συμβούλιο πρόταση για ποινικές διώξεις όχι μόνο in rem, αλλά και in personam πλέον, δηλαδή κατά συγκεκριμένων προσώπων.

Η εκτίμηση κύκλων που έχουν ασχοληθεί θεσμικά με την υπόθεση είναι ότι ο 3ος τακτικός ανακριτής Δημήτρης Φούκας, ο οποίος έχει αναλάβει τον τελευταίο χρόνο την κύρια ανάκριση για τις συνενωμένες υποθέσεις του Σχεδίου Πυθία Ι – δολοφονία Καραμανλή και των υποκλοπών, έχει κάνει πολύ προσεκτική και σοβαρή δουλειά. Χειρίστηκε με υψηλή αποτελεσματικότητα το θέμα της επανεξέτασης των μαρτύρων, εντόπισε τις λεπτομέρειες για τη σύνδεση των προσώπων στις δύο υποθέσεις και, βάσει στοιχείων αντιλήφθηκε το βάθος χρόνου στην τέλεση των αδικημάτων και δη της παρακολούθησης, που ξεπερνά τα έξι χρόνια και εκτείνεται πέραν του 2005, μέχρι το 2007. Σύμφωνα με εκτιμήσεις κύκλων που ασχολούνται επί χρόνια με την υπόθεση, ο έμπειρος δικαστικός λειτουργός είναι πολύ πιθανό να δεχτεί πιέσεις λόγω της εμπλοκής στην υπόθεση ξένων παραγόντων, αλλά όσοι τον γνωρίζουν προεξοφλούν ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ενδώσει. Αντίθετα, είναι αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τέλους.

Ο συσχετισμός από τη Δικαιοσύνη των δύο υποθέσεων και στη συνέχεια η προσωποποίηση των κατηγοριών με στοιχεία επιβεβαιώνει καταρχάς το έγγραφο της FSB, της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας, προς τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες σχετικά με την ύπαρξη σχεδίου δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή, το οποίο αποκάλυψαν τα «Επίκαιρα» τον Ιούνιο του 2011. Και ενισχύεται από τη στιγμή που οι κατηγορίες αφορούν σε δύο τουλάχιστον Αμερικανούς πράκτορες. Σε αυτό το πλαίσιο θα ζητηθεί και η δικαστική συνδρομή των αμερικανικών Αρχών για την έκδοση των προσώπων στα οποία θα ασκηθεί δίωξη. Είναι μάλλον απίθανο οι Αμερικανοί να εκδώσουν πράκτορα τους. Τότε ο ανακριτής θα κλείσει τον κύκλο της έρευνας και θα αποστείλει τη συνενωμένη υπόθεση στον εισαγγελέα. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν, όπως προαναφέρθηκε, στο ότι οι νέες ποινικές διώξεις θα είναι κατά συγκεκριμένων προσώπων και όχι για πράξεις διαπραχθείσες από αγνώστους.

Τα «νέα πρόσωπα»

Σύμφωνα με πηγές των «Επικαίρων», νεότερα στοιχεία προέκυψαν όταν στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας ο ανακριτής έθεσε υπό παρακολούθηση συγκεκριμένα πρόσωπα. Από τις παρακολουθήσεις φαίνεται ότι προκύπτουν ενδιαφέροντα στοιχεία όχι μόνο για το ρόλο των συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά και για τις μέχρι πρόσφατα επαφές εμπλεκομένων με πρόσωπα που δεν είχαν τότε σχέση με την υπόθεση -έχουν όμως διάφορους «ρόλους» σήμερα- και δεν ανήκουν στον ίδιο με αυτούς κομματικό και πολιτικό χώρο. Αντιθέτως… Κύκλοι που έχουν παρακολουθήσει από κοντά και είχαν θεσμική εμπλοκή στην υπόθεση θεωρούν ότι δεν είναι τυχαίο το «πογκρόμ», όπως αναφέρουν, που εκδηλώθηκε κατά υπαλλήλων της ΕΥΠ την επομένη των εκλογών του 2009, και μάλιστα υπαλλήλων που όχι μόνο θεωρούνταν έμπειροι και καλοί στη δουλειά τους, αλλά δεν ήταν καν «γαλάζιοι». Κάθε άλλο… Οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν ότι κοινός παρονομαστής για να τεθούν αυτοί στο στόχαστρο ήταν το ότι είχαν ασχοληθεί και γνώριζαν λεπτομέρειες για την υπόθεση Καραμανλή.

Το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας εξυφάνθηκε από ξένα κέντρα στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και πραγματοποιήθηκε σε διάφορα στάδια καθ’ όλη την προηγούμενη δεκαετία, με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Κομβικό ρόλο στις ενέργειες δολιοφθοράς σε βάρος της Ελλάδας έπαιξαν ξένες μυστικές υπηρεσίες, κυρίως των ΗΠΑ, όπως αποκαλύφθηκε σταδιακά. Στο πόρισμα της προδικαστικής έρευνας του εισαγγελέα Δ. Δοσούλα για τις υποκλοπές της περιόδου 2004-2005 υποδεικνύονται οι ΗΠΑ ως αυτουργοί των παρακολουθήσεων των τηλεφωνικών επικοινωνιών του τότε πρωθυπουργού, μελών της κυβέρνησης, αξιωματούχων και οικονομικών παραγόντων και εκκρεμεί από το 2010 ποινική δίωξη για απόπειρα διακεκριμένης κατασκοπείας κατά παντός υπευθύνου. Από την άλλη, στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης για το σχέδιο δολοφονίας Καραμανλή ο εισαγγελέας Νίκος Ορνεράκης άσκησε ποινική δίωξη κατά αγνώστων για τα αδικήματα των «προπαρασκευαστικών πράξεων εσχάτης προδοσίας», «διατάραξης ομαλής λειτουργίας του Πολιτεύματος» και «αποστέρησης του πρωθυπουργού από την ενάσκηση της εξουσίας, που του παρέχει το Σύνταγμα».

Πηγή "Επίκαιρα"

Το στοίχημα της Ρωσίας με φόντο και τη Μεσόγειο

Ηταν τα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που η Σοβιετική Ενωση, παρότι είχε χάσει το ένα πέμπτο του πληθυσμού της στον πόλεμο, εγκαθιστούσε τη δική της επιρροή στις βαλτικές χώρες, την Πολωνία, την ανατολική Γερμανία, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία και στα Βαλκάνια, πλην Ελλάδος, με την Αυστρία να παραμένει ουδέτερη χώρα, κοινή συναινέσει.

Από την επομένη της Διάσκεψης του Πότσδαμ, που ολοκληρώθηκε στις 2 Αυγούστου 1945, άρχισε ο σχεδιασμός από πλευράς της Δύσης για την απώθηση του ρωσικού παράγοντα από την καρδιά της Ευρώπης προς τα ανατολικά, μακριά από τις θερμές θάλασσες και όσο πιο κοντά στα Ουράλια Ορη. Αυτός ήταν ο στρατηγικός σχεδιασμός της Δύσης.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού οι... αρμόδιες υπηρεσίες της Δύσης έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ξεσπάσουν τα γεγονότα στην Ουγγαρία, το 1956, στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας, το 1968, στην Πολωνία, τη δεκαετία του 1980, με τη δράση του συνδικάτου Αλληλεγγύη, για να ακολουθήσουν η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και η διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Στη συνέχεια ακολούθησαν η επανένωση της Γερμανίας, η απώθηση του ρωσικού παράγοντα από τις βαλτικές χώρες, την Πολωνία, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, οι οποίες μία προς μία και με τη σειρά προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Η απώθηση της Ρωσίας από αυτές τις περιφερειακές χώρες ολοκληρώθηκε με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την αποδυνάμωση της Σερβίας, που είναι ο στενότερος σύμμαχος της Ρωσίας στην περιοχή, και την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου, που απέκοψε την πρόσβαση της Σερβίας στη θάλασσα της Αδριατικής.

Για να ολοκληρωθεί στο σχέδιο της Δύσης, θα έπρεπε να στραφούν προς την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ η Γεωργία και η Ουκρανία. Στη Γεωργία το εγχείρημα έμεινε ημιτελές, αφού η χώρα έχασε το 20% του εδάφους της, βλέποντας την Αμπχαζία και τη Νότιο Οσετία να ανεξαρτητοποιούνται με την ενεργό υποστήριξη της Μόσχας.

Οσον αφορά την Ουκρανία, επιχειρήθηκε η απόσπασή της από την «αγκαλιά» της Ρωσίας με τη λεγόμενη Πορτοκαλί Επανάσταση, το 2004, όταν ο Γιούσενκο πήρε τα σκήπτρα της εξουσίας, επιχειρώντας να προσανατολίσει τη χώρα προς τη Δύση. Η άνοδος στην εξουσία του Γιανουκόβιτς, το 2010, αφού είχε προηγηθεί ένα διάλειμμα με τη Γιούλια Τιμοσένκο, έβαλε φρένο στη διολίσθηση της χώρας προς τη Δύση, για να έλθει στο προσκήνιο τον Νοέμβριο του 2013 η άρνησή του να υπογράψει μια συμφωνία ένταξης στην Ε.Ε., που οδήγησε στους δρόμους χιλιάδες φιλοευρωπαίους αντιπολιτευόμενους, οι διαδηλώσεις των οποίων οδήγησαν στην ανατροπή του.

Ενώ, όμως, οι δυνάμεις που επικράτησαν είναι φανερό ότι προετοιμάζονται με γοργούς ρυθμούς να οδηγήσουν την Ουκρανία στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, για άλλη μια φορά η Ρωσία το 2014, όπως το 1945, δρα πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά από τη Δύση. Με αντανακλαστικά ομολογουμένως μιας καλά οργανωμένης χώρας, τη στιγμή που η Δύση πελαγοδρομούσε μεταξύ Ουάσινγκτον, Βρυξελλών, Λονδίνου και Βαρσοβίας, η Ρωσία διαχειρίστηκε σωστά το ζήτημα σε πολιτικό, επικοινωνιακό και στρατιωτικό επίπεδο και κατάφερε να ελέγξει ΑΠΟΛΥΤΩΣ την κατάσταση στην Κριμαία, ενώ περιμένουμε να δούμε αν θα καταφέρει να πράξει το ίδιο στις περιφέρειες Χαρκόβ, Λουγάνσκ, Ντονιέτσκ, Ντιπροπετρόβσκ, Ζαπορίσνια, Χερσώνος, Νικολάγιεφ και Οδησσού. Για να μην ανατρέχουν οι αναγνώστες μας στους χάρτες, να πούμε ότι πρόκειται για τις ανατολικές και νότιες περιφέρειες που έχουν δύο χαρακτηριστικά στρατηγικής σημασίας. Αφενός σ' αυτές βρίσκεται σχεδόν το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας της χώρας και αφετέρου αποκόπτουν τη δυτικόφιλη Ουκρανία από τη θάλασσα, ενώ δίνουν απευθείας πρόσβαση στη Ρωσία στον θύλακο της Υπερδνειστερίας, αυτονομημένης περιοχής της Μολδαβίας.

Το παιχνίδι είναι μεγάλο και θα χαρακτηρίζαμε τα γεγονότα της Ουκρανίας κοσμοϊστορικά. Ασφαλώς η ανατροπή του Γιανουκόβιτς αποτελεί μια στρατηγική ήττα για τη Μόσχα. Σε περίπτωση που όμως ο Πούτιν κατορθώσει να ελέγξει την ανατολική και τη νότια Ουκρανία και αποκόψει την υπόλοιπη χώρα από τη θάλασσα, τότε θα μιλάμε για μια μεγάλη ανατροπή των ισορροπιών στον Εύξεινο Πόντο, που θα καταστήσει βιώσιμο και το σχέδιο της Ρωσίας για παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία.

Σάββας Καλεντερίδης

Aκαταμάχητη η δυναμική των συνειδητοποιήσεων

του Χρήστου Γιανναρά

Στέρηση ζωής, ασύγκριτα πιο καταστροφική από την ανέχεια, είναι η αδιάκοπη, μονόδρομη ενασχόληση με τα εγκλήματα των κομματικών και τις πομπές τους. Mέρα-νύχτα, νύχτα-μέρα, «ειδήσεις»: Παζαρέματα με την τρόικα, ποσοστά ανεργίας, εξωφρενικά δισεκατομμύρια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δείχτες μείωσης των εισοδημάτων, δείχτες αύξησης των τιμών στα τρόφιμα – μια ατέρμονη δίνη, καθημερινά, εφιαλτικών συντελεστών του αδιεξόδου. «Γίνεται εσπέρα, γίνεται πρωί, ημέρα καμία»: ίδιος ζόφος και τυραννική παραζάλη.

Pημάζει τη ζωή μας η «είδηση», ζούμε το τίποτα μεταποιημένο σε εντυπώσεις. Kαι αυτουργός της μεταποίησης, η τηλεόραση. Kάποτε την κοινωνία της πληροφορίας την υπηρετούσε ο Tύπος, ο γραπτός λόγος αξίωνε εντιμότητα, γνώση, σπουδή, ήθος – οι άνθρωποι είχαν κριτήρια να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα, τον υπεύθυνο λόγο από τον παραπλανητικό και δόλιο. O σχολιασμός της πληροφορίας γινόταν πρόσωπο-με-πρόσωπο, στη γνώμη ή στην άποψη ζυγιζόταν η ευφυΐα, η ευθυκρισία, η ειλικρίνεια.

Aπόλυτος κυρίαρχος της ζωής μας σήμερα η τηλεόραση, δηλαδή, οι ψευδαισθητικές εντυπώσεις, το εμπορικά στημένο παιχνίδι των «ειδήσεων». Mέρα-νύχτα, νύχτα-μέρα, «ειδήσεις». Kαι φτηνιάρικος σχολιασμός των ειδήσεων, εντύπωση σχολιασμού και στην πραγματικότητα ο κομπασμός της μικρόνοιας, η αναίδεια της αμάθειας, η τρισβάρβαρη γλωσσική εκφραστική.

Πώς και γιατί παγιδευτήκαμε σε αυτόν τον νυχθήμερο βασανιστικό αυτεξευτελισμό μας, δύσκολο να το ανιχνεύσει κανείς. O,τι έχει απομείνει στον ψυχισμό του σημερινού Eλληνώνυμου από ιστορικούς εθισμούς αιώνων «βίου πολιτικού», μετοχής στα κοινά, στρεβλώνεται σήμερα σε εθελούσια εξάρτηση από την παραισθησιογόνο τηλεοπτική «πληροφόρηση» και τον «σχολιασμό» της. Στα λεγόμενα «πρωινάδικα» καλούνται συνήθως οι «πρωταγωνιστές» της επικαιρότητας, να «ανακριθούν» (υποτίθεται) από την αμείλικτη, ξεψαχνιστική οξύνοια επίλεκτων δημοσιογράφων, επίμοχθα προετοιμασμένων για την αναμέτρηση. Προέχει όμως να ικανοποιηθεί από την πρόσκληση ο προσκεκλημένος, γιατί αυτός θα φέρει (υποτίθεται) την τηλεθέαση. Oπότε οι δημοσιογράφοι συμβιβάζονται με τον ανιαρό και εξευτελιστικό ρόλο του «πασαδόρου», για να κερδίσει τις εντυπώσεις ο κάθε τυχάρπαστος κομματικός που η εύνοια του κομματάρχη τον περιέβαλε με στίλβωση υπουργική.

Tο ίδιο χαμένη η επαφή με την πραγματικότητα και στην προέκταση του «πολιτικού σχολιασμού» απόγευμα και βράδυ. O τηλεθεατής εισπράττει τόση «πληροφόρηση» και τόση «κριτική ανάλυση» όση και από τις «ντουντούκες» σε κάθε «πορεία» ή από τα στερεότυπα ναρκισσευόμενων αλαφροκέφαλων στα καφενεία. Eννέα στις δέκα φορές οι καλεσμένοι στη μικρή οθόνη εκφράζονται πολιτικά με τέτοιες κοινοτοπίες, αφέλειες, παιδαριωδίες, που, πραγματικά, είναι απορίας άξιο: με ποια λογική καλούνται να δημοσιοποιήσουν τόσην ανεπάρκεια.

Στέρηση ζωής, ασύγκριτα πιο ασφυκτική από την ανέχεια, η αδιάκοπη, μονόδρομη ενασχόληση με τις διαπιστώσεις της παρακμιακής διάλυσης κράτους και κοινωνίας. Aσφαλώς και έχουμε χρέος οι πολίτες να είμαστε πληροφορημένοι για την έκταση της συντελεσμένης καταστροφής, ενήμεροι για τα κακουργήματα της κομματοκρατίας. Aλλά η ζωή του καθενός μας είναι μία και μοναδική, ανεπανάληπτη. Kαι φεύγει με γρηγοράδα απίστευτη, αλίμονο αν την ξοδέψουμε όλη στην περίσπαση των προκάτ εντυπώσεων, στα παραισθησιογόνα των «ειδήσεων». Mην κάνουμε το χατίρι στους βασανιστές μας να λεηλατήσουν όλη την ικμάδα της ζωής και της ψυχής μας, να μας παγιδεύσουν στην αναπηρία: στην παρα-ζωή.

Mας υποχρεώνουν να παίζουμε στο γήπεδό τους, να ταυτίζεται η ζωή μας με την αναμονή της επόμενης «δόσης» από την τρόικα, αναμονή να ξαναβγούμε στις «αγορές», ζήτουλες για δανεικά (το διαφημίζουν από τώρα για θρίαμβο!), αναμονή να μας παινέψουν οι δανειστές μας για το πόσο σφίξαμε το ζωνάρι. Eίναι άμυνα υπαρκτική, προϋπόθεση της ανθρωπιάς μας, να αρνηθούμε τη συμπαιγνία, έστω παθητική, σε αυτή την καταδίκη σκλαβιάς, καθήλωσης σε μόνιμη αναμονή, στον εξευτελισμό των κυναρίων που περιμένουν κάτω από το τραπέζι ψίχουλα ή κλωτσιά.

Nα αρνηθούμε να παίζουμε στο γήπεδό τους. Oπως θα κάναμε, από φυσική αυτοάμυνα, απέναντι σε ξένους εισβολείς, σε υπόκοσμο που μας εκβιάζει για να δεχτούμε την «προστασία» του. Δεν υπάρχουν συνταγές για το τι «πρέπει» να κάνουμε, οι πρακτικές θα γεννηθούν όταν νιώσουμε την παγίδευση στην αναπηρία. Nα αρνηθούμε τη γλώσσα τους, τη νοοτροπία τους, τις αξιολογήσεις τους, τις προτεραιότητές τους. Aυτοί λογαριάζουν μεγέθη, εμείς ποιότητες. Aυτοί εισόδημα, εμείς κατά κεφαλήν καλλιέργεια. Ξέρουν μόνο τη χρήση, εμάς μας συνεπαίρνει η σχέση. Διεκδικούν το βόλεμα, θέλουμε την άμιλλα στη αριστεία. Aυτοί μετράνε την πολιτική επιτυχία με τους δείκτες κατανάλωσης, εμείς με το επίπεδο του κοινωνικού κράτους. Θέλουν να κερδίζουν τις εντυπώσεις, θέλουμε τον ρεαλισμό της έντιμης πληροφόρησης. Kαταλαβαίνουν τον πολιτισμό σαν ψυχαγωγία, «εκδηλώσεις» και καύχηση για το παρελθόν, καταλαβαίνουμε τον πολιτισμό να γραδάρεται στο σχολειό και να αχρηστεύει το φροντιστήριο. H εξουσία γι’ αυτούς είναι αυταξία, για μας αυταξία είναι μόνο η δοτικότητα, η χαρά του έρωτα.

Δύο κόσμοι ασύμβατοι, ασύμπτωτοι, ασυμβίβαστοι. Oποιος καταλαβαίνει την αντίθεση ιδεολογικά και περιμένει την ποιότητα να κατεβάσει κόμμα, συνεχίζει να παίζει στο γήπεδο των στημένων ψευδαισθήσεων – περιμένει έγνοια και φροντίδα από τον «στρατό κατοχής», τιμιότητα και ανιδιοτέλεια από τους «προστάτες» της νύχτας. Tην ακαταμάχητη δύναμη σε μία κοινωνία την έχει η απροσδιοριστία των συνειδητοποιήσεων – αυτή μόνο τινάζει βράχους και αλλάζει την περπατησιά της Iστορίας.

Oταν η άρνηση της αναπηρίας, η αποστροφή και βδελυγμία για τον εμπαιγμό των «ειδήσεων», η φρικίαση για την ολιγότητα και τη φτήνια των τυράννων μας γίνουν συνείδηση μιας κρίσιμης μάζας, τότε θα γεννηθεί αλλαγή με τρόπους, σχήματα και δυναμικές απρόσμενης έκπληξης. Δεν είναι νομοτέλεια μια τέτοια εξέλιξη, είναι ενδεχόμενο, συνάρτηση ωρίμανσης που κερδίζεται ή αποδείχνεται ανέφικτη. Προς το παρόν ευελπιστούμε: Ποιος μπορούσε να φανταστεί ποτέ το ΠAΣOK στο 3,5% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος; Σε ποσοστά κάτω του 10% τα μηχανεύματα για σωτηρία των στημένων ψευδαισθήσεων με «Eλιές» και «Ποτάμια»;