Έπεσαν οι μάσκες! Ήθελε τον Καραμανλη εκτός για να ασελγήσει στο πτώμα της Νέας Δημοκρατίας!

Έτσι εξηγούνται οι ύβρεις και οι διαρροές για γέλια περί μή παρουσίας του Καραμανλή!
Ομιλία Σαμαρά γραμμένη απο τον …Σημίτη!
Μετέτρεψε τον “εορτασμό” σε φόρουμ αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ!
“Ενοχλητική” η παρουσία του Καραμανλή για τους νεονεοδημοκράτες, αχυρανθρώπους της διαπλοκής. Τα συνωμοσιολογικά σενάρια και οι ύβρεις που είδαν το φως της δημοσιότητας σε ελεγχόμενα δημοσιογραφικά και παραδημοσιογραφικά μέσα, αποδείχθηκε μετα την ομιλία Σαμαρά πως ήταν μια χοντροκομμένη προβοκάτσια ακριβως για να προκληθεί η απουσία Καραμανλή. Ειναι λογικό ένα μόρφωμα που εκπροσωπείται σήμερα απο τον Άδωνι Γεωργιάδη και την Μαρία Σπυράκη, να ήθελε να τελέσει τα “40” της Νέας Δημοκρατίας σύμφωνα με τις επιταγές της διαπλοκής.
Ο Σαμαρας αναφέρθηκε μονο μια φορά ονομαστικά στον Καραμανλή, αναπολώντας το μακρινό παρελθόν, στα …οννεδιτικα τους χρόνια.
Έπειτα, ακολούθησε η “παραγγελιά”.
Ο Σαμαρας χρέωσε στην “παράταξη” και οχι στην “κυβερνηση Καραμανλή” το ΟΧΙ στο Αναν και το Βέτο στο Βουκουρεστι!
Αλήθεια, ποια η θέση π.χ. της κυρίας Μπακογιάννη για τα δυο ζητήματα κύριε Σαμαρα; Ποιά παράταξη;
Εννοείται οτι δεν ειπώθηκε λέξη για την πολιτικη των αγωγών, τα ανοίγματα με τις υπερδυναμεις, Ρωσία και Κινα, τον πρόστυχο τροπο που έπεσε η κυβερνηση Καραμανλή.
Απο κει και πέρα, η ομιλία ηταν επιπέδου Κωστα Σημίτη. “Οι προηγούμενες κυβερνήσεις που φταίνε για όλα”, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τον Καραμανλή, με τον Σημιτη και τον Παπανδρέου…
Μια ομιλια γραμμένη στα χαλκεια της διαπλοκής, στους νεόκοπους θιασώτες της νέας ΝΔ, τον Μπομπολα και τον Ψυχάρη.
Εξηγείται λοιπόν απόλυτα γιατι ακομα και ο κόσμος που αποθέωσε τον Καραμανλη κατα την άφιξη του στον χώρο, δεν έκανε καν τον κόπο να μπει μεσα για να καμαρώσει τι προκύπτει απο την διασταύρωση Σημιτη και Παπανδρεου στα εργαστήρια της διαπλοκής.
Ακομα και στην οργάνωση της προβοκάτσιας, πηραν μηδέν. Ουτε γι’ αυτο δεν ειναι ικανοί.

25 χρόνια. Σαν σήμερα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης στην καρδιά της Αθήνας

«Μόνον άνθρωποι ελεύθεροι μπορούν να οικοδομήσουν μια ελεύθερη ανοιχτή κοινωνία που να τους ταιριάζει και μέσα σ' αυτήν να μπορούν να δημιουργήσουν.»
Πάυλος Μπαγκογιάννης

25 χρόνια. Σαν σήμερα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης στην καρδιά της Αθήνας
Photo: «Μόνον άνθρωποι ελεύθεροι μπορούν να οικοδομήσουν μια ελεύθερη ανοιχτή κοινωνία που να τους ταιριάζει και μέσα σ' αυτήν να μπορούν να δημιουργήσουν.»
Πάυλος Μπαγκογιάννης

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ΣΥΡΙΖΑ IKOY μπλα μπλα...

«Δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάπα Φραγκίσκο», επισημαίνεται από το Βατικανό και διευκρινίζεται ότι ο προκαθήμενος της καθολικής εκκλησίας δέχθηκε τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ως άνθρωπο που ασχολείται με θέματα «ανθρωπιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα».
Αυτό απάντησε το γραφείο τύπου του Πάπα σε ερώτημα που έθεσε το Πρώτο Θέμα και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η απάντηση μιας και η Κουμουνδούρου μόλις που δεν βγήκε στην Ομόνοια για πανηγύρια μετά τη συνάντηση του Τσίπρα με τον Πάπα.
Όπως διευκρίνισε το γραφείο Τύπου του Βατικανού «ο Αλέξης Τσίπρας και ο Βάλτερ Μπάγερ δεν έγιναν δεκτοί από τον Πάπα ως πολιτικοί, αλλά ως άνθρωποι που ασχολούνται με θέματα ανθρωπιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα».
Με λίγα λόγια ο Φραγκίσκος είδε έναν... πολιτικό ακτιβιστή που ασχολείται με διάφορα πράγματα και συζήτησαν μαζί φιλοσοφικά για τη φτώχεια στον κόσμο, την κοινωνική αδικία και άλλα τέτοια θέματα που αποτελούν και ζητήματα προς ανάπτυξη στην έκθεση της Γ' Γυμνασίου.
Βεβαίως το επικοινωνιακό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για την πρώτη επίσκεψη Αριστερού ηγέτη στην Αγία Έδρα θέλοντας να προσδώσει πολιτικό χαρακτήρα στη συνάντηση.
Επειδή το ψέμα έχει κοντά ποδάρια έτσι και ο Τσίπρας «κόντυνε» από τον Πάπα που μπορεί να του έδωσε την ευχή του για να συνεχίσει τον ακτιβισμό του, αλλά από την άλλη δεν έγινε και τίποτε. Ο μεγάλος ηγέτης της Αριστεράς απλά πήγε σαν τουρίστας και έβγαλε και μερικές... selfies. Τελεία και παύλα... Αλέξη είσαι τάβλα.

Προεδρος της Αρμενιας: Στον διάολο οι συμφωνίες με την Τουρκια! Το αίμα των νεκρών και η γη μας δεν παζαρευεται!

Αναφερόμενες στις διμερείς σχέσεις με την Τουρκία, ο Αρμένιος πρόεδρος είπε πως η χώρα του ποτέ δεν έθεσε ως όρο για την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων με την Αγκυρα την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

«Στην πραγματικότητα, η Αρμενία ήταν το μέρος το οποίο ξεκίνησε τη διαδικασία η οποία κατέληξε το 2009 στην υπογραφή των πρωτοκόλλων της Ζυρίχης. Ωστόσο, τα εν λόγω πρωτόκολλα έχουν παγώσει για χρόνια τώρα και αναμένουν την επικύρωση στο τουρκικό κοινοβούλιο. Η Άγκυρα δηλώνει δημοσίως ότι θα επικυρώσει τα πρωτόκολλα αυτά μόνο εάν οι Αρμένιοι παραχωρήσουν το Ναγκόρνο Καραμπάχ, την ελεύθερη Αρτσάχ στο Αζερμπαϊτζάν».

Χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα, ο Αρμένιος πρόεδρος είπε «στο διάβολο με την κύρωση της συμφωνίας».
«Αυτή η φράση στην καθομιλουμένη συμπυκνώνει τον πανάρχαιο αγώνα ολόκληρου του έθνους και εξηγεί με σαφήνεια σε εκείνους που προσπαθούν να διαπραγματευτούν την πατρίδα των άλλων «ότι η πατρίδα είναι ιερή και απαραβίαστη και καλύτερα να μείνουν μακριά από εμάς με τα παζάρια τους».

Ανέφερε ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις το Ερεβάν σκέφτεται σοβαρά το ζήτημα της ανάκλησης από το κοινοβούλιο της χώρας της κύρωσης των πρωτοκόλλων Αρμενίας -Τουρκίας. Ο κ. Sargsyan αναφέρθηκε στην συμπλήρωση του χρόνου, ενός αιώνα από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

«Ήταν ένα πρωτοφανές έγκλημα, στόχος του οποίου ήταν να εξαλείψει ένα έθνος και να του στερήσει τη πατρίδα του: ένα έγκλημα που εξακολουθεί να αποτελεί ανεπούλωτο σημάδι για κάθε Αρμένιο. Το 1915 η Γενοκτονία ήταν ένα έγκλημα κατά του πολιτισμού και της ανθρωπότητας και του οποίου η ανεπαρκής καταδίκη άνοιξε το δρόμο για παρόμοια εγκλήματα μαζικών δολοφονιών στο μέλλον».

Ο Αρμένιος πρόεδρος ευχαρίστησε ονομαστικά τις χώρες που έχουν αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία (μεταξύ αυτών και της Ελλάδα και την Κύπρο), αλλά και άλλες όπως οι ΗΠΑ, που είπαν τα πράγματα με το όνομά τους, ανεξαρτήτως της ορολογίας που χρησιμοποίησαν.

Για όσους δεν γνωρίζουν πως η Αρμενία εχει τέτοιους ηγέτες, ας διαβάσουν αυτο: “Επιχείρηση Νέμεσις”* από τους Σιωνιστές, εντόπισαν και εκτέλεσαν τους δύο απαγωγείς των εφήβων.

Η σιωπή του Καραμανλη ειναι η ηχηροτερη πολιτικη πράξη.

 

 

Έχουν τρελαθεί αυτές τις μέρες οι καλοπληρωμένες πένες να γράφουν για τον Κ. Καραμανλή…
Και όπου χτυπάνε βρίσκουν πλέον τείχος απροσπέλαστο
Τις απαντήσεις τις έχει δώσει ήδη ο τέως Πρωθυπουργός, όχι σε αυτούς, αλλά στο λαό του..
Για το χρέος
Για τα ελλείμματα
Για τις ενεργειακές του συμφωνίες
Για την εθνική του εξωτερική πολιτική
Για το έργο του
Για το πώς αντιμετώπισε την κρίση και πώς αντιμετωπίστηκε από αυτούς
Για τη στάση του τη γενικότερη σε όλη την κυβερνητική του θητεία απέναντι στους εργοδότες τους τούς νταβατζήδες
Και όλα όσα είπε και όλα όσα έπραξε πλέον δε μπορούν να αποσιωπηθούν, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω…
Ο λαός δεν ξεχνά ποιος προσπάθησε, ποιος αγωνίστηκε γι’ αυτόν, ποιος του είπε όλη την αλήθεια!
Ως εκ τούτου η σιωπή του Κ. Καραμανλή είναι πολιτική πράξη
Θα μιλήσει, όταν πραγματικά θα έχει κάτι καινούριο να πει στο λαό του και όλα όσα έχει πει στο παρελθόν ισχύουν στο ακέραιο…
Όσοι ακόμη δεν κατάλαβαν, κακό του κεφαλιού τους
Φ. Ασημακοπουλος

Γιατί η κυβέρνηση θέλει να τελειώνει με τον Καραμανλή;

Το τελευταίο διάστημα στο εσωτερικό της ΝΔ διεξάγεται ένας ανορθόδοξος πόλεμος μεταξύ γνωστών-αγνώστων παραγόντων και μικρομεσαίων στελεχών που συνεχώς περιστρέφουν την συζήτηση γύρω από το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

Προκαλεί αίσθηση το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν την επέτειο των 40 χρόνων από την ίδρυση της παράταξης υπάρχουν διαρροές σε συγκεκριμένα ΜΜΕ, φίλα προσκείμενα προς το Μαξίμου, τα οποία καλλιεργούν ένα «κλίμα» σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού.

Προφανώς κάποιοι έχουν επιλέξει να τον βάλουν στο κάδρο της εκλογικής συντριβής της ΝΔ όπως αυτή αποτυπώνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Και προφανώς κάποιοι τρέμουν στην ιδέα, ότι σε κάποια στιγμή ο Κ. Καραμανλής θα μπορούσε να κινηθεί προκειμένου να αποτρέψει τη διάλυση της Ν.Δ., όπου την οδηγεί η σημερινή της ηγεσία.

Άλλωστε είναι αλήθεια ότι δέχεται τέτοιες εισηγήσεις από πολλούς βουλευτές και στελέχη, που τον επισκέπτονται στο πολιτικό του γραφείο στην Παναγή Κυριακού. Μέχρι στιγμής μόνο ακούει και συνιστά «υπομονή και ψυχραιμία».

Την ίδια ώρα, παράκεντρα της παράταξης που βιώνουν παρασιτικά στην ΝΔ προσπαθούν να εγκλωβίσουν τον Καραμανλή με ψευδείς και ανυπόστατες ειδήσεις.

Η αρχή έγινε με διαρροές περί υποψηφιότητάς του για τη θέση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, αν και γνώριζαν πολύ καλά τη θέση του, ότι δηλαδή – έτσι όπως έχουν τα πράγματα – δεν ενδιαφέρεται.

Πίστεψαν ότι με αυτό τον τρόπο αν μεν αρνηθεί, τότε θα του φορτώσουν την ευθύνη για τις πρόωρες εκλογές.

Αν αποδέχονταν, θα του φόρτωναν την ευθύνη για την ήττα στις εκλογές, αφού θα διέρρεαν ότι η Ν.Δ. καταψηφίστηκε επειδή ο κόσμος δεν τον θέλει για Πρόεδρο!

Στη συνέχεια διέρρευσαν ότι ο Καραμανλής προτείνει να ξεκινήσει νωρίτερα η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου, ώστε να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες τοπίο.

Ποια είναι η αλήθεια;

Ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει την εκτίμηση, ότι οι Σαμαράς και Βενιζέλος κάποια στιγμή θα αναλάβουν μια τέτοια πρωτοβουλία, ώστε να ξεφύγουν απ’ τα αδιέξοδά τους. Μέχρι εκεί. Ποτέ δεν είπε, ότι προτείνει ο ίδιος κάτι τέτοιο.

Επίσης, αποκλειστικές πληροφορίες μας αναφέρουν ότι:

• Ο Σαμαράς έχει αποφασίσει να έχει στα ψηφοδέλτια των επόμενων εκλογών και τον Καραμανλή και τη Ντόρα, ώστε να τους βάλει στο κάδρο της εκλογικής αποτυχίας.

Έχει δεχτεί σχετικές εισηγήσεις από συνεργάτες του.

Και έχουν αρχίσει οι διαρροές περί των προθέσεων Καραμανλή, σε ελεγχόμενα ΜΜΕ και δημοσιογράφους, ότι φυσικά και ο πρώην πρωθυπουργός λέει ότι θα είναι υποψήφιος, ενώ τέτοια συζήτηση μαζί του δεν έχει γίνει!

Ακόμα, διέρρευσαν την επίσκεψη που του έκανε την Παρασκευή ο Δημ. Σταμάτης, εκ μέρους του Σαμαρά.

Στόχος να τον εκθέσουν.

Αφού σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές του έγινε πρόσκληση να παραστεί στην εκδήλωση στη Χαλκιδική, για τα 40χρονα της Ν.Δ.

Ο Κ. Καραμανλής μέχρι τώρα δεν έχει απαντήσει, αν θα πάει.

Κι έτσι σε φιλικά προς το Μαξίμου Μέσα έχει αρχίσει μια επίθεση εναντίον του. Με πασίδηλο στόχο, να τον πιέσουν προκειμένου να είναι παρών εκεί, ώστε να τον κάνουν συνυπεύθυνο της πορείας προς τη μεγάλη ήττα…

Οι προσπάθειες να προκληθεί μετωπική σύγκρουση με τον Καραμανλή θα έχουν συνέχεια. Και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ο τρόπος απάντησής του… όταν έρθει η ώρα!

Υ.Γ.: Ένα «πουλάκι», παλιά καραβάνα της πολιτικής μας έλεγε χαρακτηριστικά:

Μιας και στη Χαλκιδική θα βρίσκεται ο Π. Μολυβιάτης, δεν θα είχε ενδιαφέρον να… δώσει στη δημοσιότητα τις επιστολές που αντάλλαξαν το 1993 ο Σαμαράς με τον εθνάρχη Κων/νο Καραμανλή;

Μήπως και μάθει επιτέλους ο ελληνικός λαός και ο κόσμος της ΝΔ την αλήθεια;

http://www.newsbomb.gr/politikh/story/498211/poioi-prokaloyn-ton-karamanli#ixzz3E8NvOZ2h

Βια και αυτόκλητοι τιμωροί

Οι νεκροί είναι πάντα βολικοί. Δεν θυμώνουν, δεν διαμαρτύρονται, δεν διαψεύδουν. Στο όνομά τους μπορούν να γίνουν αίσχη, να φορτωθούν ιδεοληψίες, να χτιστούν προφίλ και καριέρες και, κυρίως, να ανθήσει, σαν δύσοσμο παρασιτικό φυτό, η υποκουλτούρα του μίσους. Βλέπουμε δύο παράλληλες τέτοιες υποκουλτούρες. Μια αριστερίστικη υποκουλτούρα μίσους και βίας, εφάμιλλη και ανταγωνιστική του χρυσαυγίτικου κεντροευρωπαϊκού φυλετισμού, ξένου στον ελληνικό τρόπο, που οδήγησε επίσης στο μίσος και αναπόφευκτα στο έγκλημα, στο οποίο οι απέναντι απάντησαν επίσης με έγκλημα.
 
Κάντε μια διαδικτυακή βόλτα στους αντιεξουσιαστικούς, αριστερίστικους και εν γένει «επαναστατικούς» ιστότοπους και θα δείτε μια απίθανη ρητορική μίσους, προτροπής σε βία και εγκωμιασμού τέτοιων πράξεων. Κρεμάλες, σφαίρες, ρόπαλα πάνε κι έρχονται, με καταιγιστικούς υστερικούς ρυθμούς.
 
Οπως δεν είχε ευθύνη ο Γρηγορόπουλος, δεν έχει και ο Φύσσας για όσα γίνονται από κάποιους στο όνομά τους. Εκεί που αναπαύονται, αμέτοχοι κι ανύποπτοι, δεν μπορούν να κάνουν κάτι για όσα γίνονται ερήμην τους αλλά στ' όνομά τους. Είναι παλιά η συνταγή. Οταν οι βάνδαλοι ή και οι φονιάδες (βλ. Marfin) των συγκεντρώσεων, η μειοψηφία του κόσμου, που πάντα παίρνει την «πρωτοβουλία», τις μολότοφ και τα ρόπαλα στα χέρια της, μένουν άπιαστοι, είναι «μπάτσοι» και «προβοκάτορες». Oταν συλλαμβάνονται, τότε αμέσως γίνονται αγωνιστές, πολίτες που αμύνονται στην αυθαίρετη βία της Αστυνομίας. Κουτοπόνηρη η «επανάσταση» ή μάλλον πιστή στην αρχή να μην παραδέχεσαι τίποτα και να χρησιμοποιείς τις αδυναμίες του συστήματος εναντίον του. Το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών που έγινε ρημαδιό, αν δεν κάνω λάθος, δεν είναι άντρο της ντόπιας και ξένης αντίδρασης, των μοναρχοφασιστών κ.λπ. Τα αστικά λεωφορεία, αν πάλι δεν κάνω λάθος, δεν είναι όργανα του ιμπεριαλισμού και των δανειστών, αλλά αγκομαχώντας μεταφέρουν τους απλούς ανθρώπους, από τους οποίους και έχει πληρωθεί και η τελευταία βίδα τους, στον προορισμό τους. Οι δε τράπεζες, εκτός του ότι είναι ασφαλισμένες, άρα μια τρύπα στο νερό, σύντροφοι, όταν τις καίνε, απλά, για άλλη μία φορά, με άλλον έναν τρόπο, ταλαιπωρούνται οι απλοί άνθρωποι.
 
Μόνον όποιος δεν διαβάζει τον «χώρο» πιστεύει στις θεωρίες περί «μπάτσων» και «προβοκατόρων». Για τους «καθαρούς» οπαδούς του Λένιν ή του Μπακούνιν και του Νετσάγεφ, η βία και η καταστροφή είναι αναγκαία εργαλεία και μέσο για την επίτευξη του μεγάλου σκοπού, τουτέστιν της επανάστασης. Επιδιώκουν την καταστροφή και τον κοινωνικό πόλεμο, την μπαχαλοποίηση της παρούσας κοινωνίας, διότι η βία και το συνεπαγόμενο χάος θα διαλύσουν τον μπαμπέση τον καπιταλισμό, το μισητό έθνος, τους «φασίστες», που δεν είναι απλά οι χρυσαυγίτες αλλά όοοοολη η Δεξιά και σύμπας ο αστικός κόσμος, από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έως τις παρυφές της Αριστεράς.
 
Ετσι, λοιπόν. Ασύλληπτοι οι μπάχαλοι; Μπάτσοι και προβοκάτορες. Στη ΓΑΔΑ με χειροπέδες; Λαϊκοί αγωνιστές και ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλίας/Opus Dei πιάνει στασίδι συμπαράστασης.
 
Επαναλαμβάνω τη δεξιά «αστικοδημοκρατική» θέση. Στη δημοκρατική Πολιτεία το μονοπώλιο της βίας το έχει μόνο το κράτος, διά των εντεταλμένων οργάνων του, όταν εφαρμόζει το Σύνταγμα και τους νόμους. Το έχουν τα Σώματα Ασφαλείας και οι Ενοπλες Δυνάμεις, όταν τα μεν καταστέλλουν το έγκλημα και διαφυλάσσουν τη δημόσια τάξη, οι δε αντιμετωπίζουν επιβουλή από εξωτερικό εχθρό. Ούτε το αυτόκλητο αλλοδαπών και οι vigilante της Χρυσής Αυγής ούτε οι επίδοξοι μπολσεβίκοι ή μαχνοβίτες.
 
Διότι την ανομία και το χάος τα πληρώνουν οι απλοί άνθρωποι, η ζωή και η υγεία τους, τα παιδιά τους, η περιουσία τους, η ποιότητα ζωής τους. Διότι οι υποκινητές και οι στελεχάρες, ένθεν κακείθεν, έχουν τον τρόπο τους, τη βολή και την ασφάλειά τους. Τη σφαίρα, τη μαχαιριά, τη ροπαλιά, φυσική συνέπεια της ρητορικής του μίσους, θα τις φάνε στην καρδιά ή στο κεφάλι οι απλοί άνθρωποι, που είναι φιλειρηνικοί στην πορεία, που προσπαθούν να γυρίσουν σπίτι τους, που αναγκαστικά είναι στη δουλειά τους και ίσως γίνουν παρανάλωμα στην «επαναστατική» φωτιά ενός καθάρματος ή σφάγια στο λεπίδι ενός άλλου, «άριου».
 
Η υποκατάσταση των οργάνων της Πολιτείας από αυτόκλητους «τιμωρούς», η ανομία από εν συγχύσει «επαναστάτες» είναι απαράδεκτες και το οργανωμένο κράτος, στο οποίο όλοι μας εκχωρήσαμε το μονοπώλιο της βίας, για να μην αλληλοφαγωθούμε, οφείλει να είναι αυστηρό.
 
Με θλίψη δε βλέπει κανείς θρασεία και νεοεκλεγείσα της βαριάς μπεγλεράτης προόδου να κηρύσσει μια άλλη ανομία, ως τάχα... προοδευτικιά πράξη, αρνούμενη την αξιολόγηση των υπαλλήλων. Τότε ενσυνείδητα δύναται να υποθάλπει τύπους, όπως ο σύζυγος της κ. βουλευτού, που ήταν λάβρος κατά της αξιολόγησης, τιμητής πολλών και τελικά είχε πλαστό πτυχίο, με το οποίο όμως δούλεψε, δίδαξε (!) και πήρε και σύνταξη, αφού είχε φάει τη θέση κάποιου που είχε αληθινό πτυχίο. Συμπυκνωμένη η «προοδευτική» νεοελληνική λαμογιά και υποκρισία. Οποιοι, λοιπόν, αρνούνται να παράσχουν στοιχεία κι εμποδίζουν τον έλεγχο και την αξιολόγηση είναι οπαδοί και συνεργοί της ανομίας, ένα άλλο είδος μπαχαλάκηδων, που η θέση τους είναι επίσης στο εδώλιο. Διότι η ανομία των γραφείων, η διαφθορά των διαδρόμων είναι εξίσου επικίνδυνες με αυτές του πεζοδρομίου. Διότι νόμος δεν είναι το «δίκιο» όποιου του καπνίσει...
 
Φαήλος Κρανιδιώτης

Χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο: σατραπεία. του Χρήστου Γιανναρά.

Στο νεωτερικό «παράδειγμα», που καταρρέει, η σπουδαιότητα των όσων συμβαίνουν κρίνεται από την έμφαση που θα τους δώσει η τηλεόραση, τα Δελτία Ειδήσεων: Η εικόνα ενός ψυχοπαθούς θρησκόληπτου που κόβει κεφάλια συνανθρώπων του μπροστά στην κάμερα, για να συνετίσει την πολιτική των ΗΠΑ, κερδίζει την πρωτιά της σπουδαιότερης είδησης. Για μία, το πολύ δύο ημέρες. Την επομένη η σπουδαιότητα θα αποδοθεί σε κανιβαλικά «επεισόδια» ποδοσφαιρικού αγώνα. Τη μεθεπομένη, σε καινούργια φορολογικά μέτρα. Μετά, σε κάποια διαμάχη κομματικών κρετίνων. Και πάει λέγοντας.

Σε αυτή τη σχετικοποίηση του σπουδαίου είναι φυσικό να εθίζεται, με το πέρασμα των χρόνων και των δεκαετιών, ο τηλεθεατής πολίτης – και ο πιο καλλιεργημένος, ο οξυνούστερος. Συνειδητοποιεί ότι κριτήριο για τη διαβάθμιση της σπουδαιότητας είναι, απλώς, η σπουδαιοφάνεια, δηλαδή ο εντυπωσιασμός, κανένα άλλο κριτήριο. Οτι η εκζήτηση του εντυπωσιασμού επιβάλλει τη συνεχή αλλαγή των θεματικών προτεραιοτήτων (της «πρώτης είδησης»).

Καταλαβαίνει ο τηλεθεατής πολίτης ότι τον εξαπατούν επιδιώκοντας τον εντυπωσιασμό του, όμως εθίζεται με τα χρόνια στη σχετικοποίηση του σπουδαίου και του ασήμαντου, του ποιοτικού και του ευτελούς, του πραγματικού και του χαλκευμένου. Εσωτερικεύεται ερήμην μας ο σχετικισμός, καταλήγει σε αυτονόητη αποχή από την ενεργό αξιολόγηση των όσων συμβαίνουν, αξιολόγηση με προσωπικά κριτήρια, διαμορφωμένα από την οξύνοια, την πείρα, την εντιμότητα του πολίτη. Με τον εσωτερικευμένο σχετικισμό τα Δελτία Ειδήσεων προσλαμβάνονται από τον τηλεθεατή όπως και οποιαδήποτε ταινία με φανταστικό σενάριο.

Στη λογική του προκάτ εντυπωσιασμού (αποδεδειγμένα ακαταγώνιστη) έχει υποταχθεί και ο προφορικός λόγος τόσο των πολιτικών όσο και των δημοσιογράφων. Εχουν και τα δυο αυτά επαγγέλματα μεταποιηθεί σε κυνήγι εντυπωσιασμού των πελατών τους. Και ο εντυπωσιασμός κατορθώνεται ευκολότερα και αποτελεσματικότερα, όταν οι διανοητικές ικανότητες των πελατών είναι μειωμένες. Με αυτή την πιστοποίηση μπορεί να ερμηνεύσει κανείς την εμμονή του πολιτικού συστήματος, τις προγραμματικές του προσπάθειες, για την εξηλιθίωση των ψηφοφόρων: Ποδοσφαιρολαγνεία, κρατικός τζόγος, κρετινικό επίπεδο των ιδιωτικών (συντηρούμενων από τα κόμματα) καναλιών, σχεδιασμένη και μεθοδική υποβάθμιση του σχολείου.

Στις αρχές του μήνα γιορτάστηκαν τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και λίγες μέρες μετά η έναρξη (με τα συνήθη «δρώμενα») της Διεθνούς Εκθεσης στη Θεσσαλονίκη. Υστερα από τόσες μέρες και αφού λειτούργησαν αμφότερες οι ατραξιόν ως «πρώτη είδηση», μπορούν νηφάλια να προβληματίσουν όσους πολίτες επιμένουν ακόμα στην ορθολογική κριτική εγρήγορση, δηλαδή στον αυτοσεβασμό, στην αξιοπρέπεια.

Ο πρώτος εορτασμός εορτάσθηκε «διχώς», προκειμένου να εκτεθούν σε δημόσια θέα οι δύο σημερινές «συνιστώσες» του «κινήματος». Επρόκειτο για ιδιωτικό εορτασμό (με κρατικά έξοδα) – η ελληνική κοινωνία θα συμμετείχε ενθέρμως αν ο εορτασμός την αφορούσε. Αν, λ.χ., κέντρο του εορτασμού ήταν μια σοβαρή, εμπεριστατωμένη διερεύνηση των αιτίων που οδήγησαν αυτό το κάποτε «κίνημα» από το ποσοστό του 48% της λαϊκής προτίμησης στο 8% των πρόσφατων εκλογών (και στο 3,6% των δημοσκοπήσεων).

Θα γιόρταζε την επέτειο του ΠΑΣΟΚ η ελληνική κοινωνία, αν ο αυτοσεβασμός και η αξιοπρέπεια των στελεχών του «κινήματος» επέβαλαν τη δημιουργική και γόνιμη δημόσια αυτοκριτική. Δηλαδή, την απάντηση στο ερώτημα: Τι ακριβώς γιορτάζουμε με θριαμβικές καυχησιολογίες, όταν ο δεύτερος τη τάξει στο κόμμα μας μετά τον ιδρυτή, αναπληρωτής πρωθυπουργός και παρά τρίχα διάδοχος, βρίσκεται σήμερα στη φυλακή με ποινή είκοσι χρόνια; Ποια ευθύνη έχουμε όλοι εμείς που διαχειριζόμασταν τη λειτουργία και τον έλεγχο του κόμματος, εμείς οι «σύντροφοι» του φυλακισμένου, οι φίλοι του, οι «κολλητοί» του, πώς δεν αντιληφθήκαμε ότι αυτός, ο «δικός μας», λήστευε το κοινωνικό χρήμα με θρασύτητα και ανεντιμότητα ασύγκριτα προκλητικότερη του Παλαιοκώστα; Πώς ο σημερινός αρχηγός μας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης «παρέλαβε» το λεηλατημένο υπουργείο από τον αυτουργό της λωποδυσίας και δεν έχει ακόμα κληθεί να λογοδοτήσει για ασύγγνωστη αμέλεια ή συγκάλυψη εγκληματία;

Με αναπάντητα τέτοιου είδους ερωτήματα ο εορτασμός 40 χρόνων του ΠΑΣΟΚ ήταν εμπαιγμός της ελληνικής κοινωνίας – θα πρέπει να πυροδότησε θυμό άμετρο και οργή του απελπισμένου (κυριολεκτικά) λαού. Θα μακροθυμούσε ο λαός αν μάθαινε ότι όλες αυτές τις χιλιοφθαρμένες φιγούρες, που συνάχθηκαν να γιορτάσουν τα 40 χρόνια της κραιπάλης τους, τις είχε επισκεφθεί το ΣΔΟΕ, για να ελέγξει το απλούστερο: Με ποια περιουσιακά στοιχεία πρωτομπήκαν στην πολιτική και ποια περιουσία κατέχουν σήμερα. Μόνον αυτό.

Τα εγκαίνια της ΔΕΘ ήταν μία δεύτερη αφορμή θλίψης, ντροπής και απελπισμού. Αραγε πόσους και ποιους πολίτες πιστεύει ότι πείθει ο κ. Σαμαράς με τους διθυράμβους για τις «επιτυχίες» του στην οικονομία, τη χονδροειδέστατη περιαυτολογία του, τις διαβεβαιώσεις του ότι όλα τα δεινά της χρεοκοπίας τέλειωσαν, η ομαλότητα έχει επανέλθει (αν και κανείς δεν την πιστοποιεί), όλα τα νούμερα προσεπικυρώνουν την ιδιοφυή πολιτική του. Εφτασε να πει ότι δίνοντας «γην και ύδωρ», ξεπουλώντας λιμάνια, αεροδρόμια, οδικό δίκτυο, γινόμαστε «ανεξάρτητοι»! Μας εμπαίζει άραγε συνειδητά ή τον έπεισε ο προκάτοχός του ότι μόνο η ολιγόνοια κερδίζει οπαδούς, έτοιμους να χειροκροτήσουν κάθε ηλιθιότητα και κάθε κακούργημα;

Και το δεύτερο μαζοχιστικότατο «αυτογκόλ» του κ. Σαμαρά ήταν το απροκάλυπτο (δίχως στοιχειώδη σύνεση αυτοσυγκράτησης) μένος του για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κατάδηλος πανικός του. Είναι αυτογκόλ, γιατί προσφέρει κανάλι εκτόνωσης της λαϊκής οργής, υποδείχνει στους ψηφοφόρους τι να ψηφίσουν για να εκδικηθούν την απάτη του γαλάζιου και του πράσινου ΠΑΣΟΚ. Δεν καταλαβαίνει ο κ. Σαμαράς ότι ο ίδιος, με τη δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτίναξε αυτό το κόμμα από το 4,13% στο 26,89% – ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ η ελλαδική κοινωνία εκδικήθηκε τους αυτουργούς της χρεοκοπίας και καταστροφής της χώρας, δεν συντάχθηκε με το ιδεολογικό κομφούζιο και τον προπετή λαϊκισμό. Η ίδια εκδικητική τυφλότητα των απελπισμένων ανάδειξε και τον νεοναζιστικό υπόκοσμο τρίτο στη Βουλή κόμμα.

Οι κάποτε Ελληνες βεβαίωναν ότι χωρίς «αιδώ και δίκην», αίσθηση ντροπής και απονομή δικαιοσύνης, δεν συγκροτείται «πόλις», πολιτεία, σώμα κοινωνίας σχέσεων.

kathimerini.gr

Νέο βέτο από ΗΠΑ για Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο αμερικανικός παράγοντας συνεχίζει τις πιέσεις και ανατρέπει τους σχεδιασμούς του Αντώνη Σαμαρά

Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει εξελιχθεί απλώς σε πονοκέφαλο για την κυβέρνηση και προσωπικώς για τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, αλλά και σε αφορμή για να βρεθεί ο ίδιος υπό ασφυκτικές πιέσεις για ένα θέμα που ήγειρε άκαιρα.

Εντονη είναι η αγωνία στο Μαξίμου για την εξασφάλιση του αριθμού των βουλευτών που θα επιτρέψουν την εκλογή νέου Προέδρου και συγχρόνως θα παρατείνουν τη θητεία αυτής της κυβέρνησης, την οποία τόσο επιθυμεί ο κ. Σαμαράς. Τα δημοσκοπικά ευρήματα κάθε άλλο παρά ευοίωνα είναι για τη Ν.Δ. και, επομένως, αυτό που δεν συμφέρει κανέναν είναι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Η πίεση της κυβέρνησης είναι μεγάλη, σε σημείο που -όπως λέγεται- δεν ασχολείται κανείς στην κορυφή με τα βασικά και κρίσιμα προβλήματα.

Η σοβαρότερη, όμως, πίεση που δέχεται η κυβέρνηση και η οποία ουσιαστικώς ανατρέπει τους σχεδιασμούς Σαμαρά προέρχεται από τον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος έκανε και πάλι την παρέμβασή του όσον αφορά στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ετσι, ενώ καλλιεργείτο με διαρροές και ακριτομυθίες η πρόθεση του Μαξίμου να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κώστα Καραμανλή, επειδή θεωρείτο σχεδόν βέβαιο ότι είναι το πρόσωπο που θα υπερέβαινε στη σχετική ψηφοφορία στη Βουλή τις 180 ψήφους -με σοβαρή προοπτική να εκλεγόταν από την πρώτη ψηφοφορία- και έτσι θα αποτρέπονταν οι εκλογές, για δεύτερη φορά η Ουάσινγκτον ενημέρωσε για τις αρνητικές διαθέσεις της στη συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Οι λόγοι έχουν να κάνουν με τη σαφή τάση ανεξαρτητοποίησης του Καραμανλή, όταν είχε τη διακυβέρνηση της χώρας, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οι Αμερικανοί, πέραν του ανοίγματός του προς τη Ρωσία, ποτέ δεν του συγχώρησαν τη στάση του στο σχέδιο «Ανάν» που ευνοούσε το «όχι» του Τάσσου Παπαδόπουλου, καθώς και την άρνησή του στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, στη σύνοδο του Βουκουρεστίου.

Η αμερικανική πίεση επεκτείνεται και στην απαίτηση να γνωρίζει η Ουάσινγκτον την πολιτική ατζέντα του πρωθυπουργού, τουλάχιστον για ένα εξάμηνο μπροστά, εφ’ όσον πραγματοποιηθεί το επίσημο ταξίδι του στην αμερικανική πρωτεύουσα. Μια ατζέντα που περιλαμβάνει βεβαίως και τις εξελίξεις στο θέμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, το οποίο ούτως ή άλλως από πολλών εβδομάδων έχει αναχθεί από το Μαξίμου σε μείζον ζήτημα της κυβερνητικής και νεοδημοκρατικής στρατηγικής.

ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

Στην προσπάθεια αποδόμησης της υποψηφιότητας Καραμανλή εμπλέκονται κι άλλοι, εκτός των ΗΠΑ:

• Το Μαξίμου, που θεωρεί ότι η υποψηφιότητα αυτή θα το απάλλασσε από τον πονοκέφαλο των εκλογών, έχει εντάξει το πρόσωπο του Καραμανλή σε μία περίεργη στρατηγική. Όπως έγραφαν στο προηγούμενο φύλλο τους τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», η τακτική προώθησης του ονόματος Καραμανλή για την υποψηφιότητα της Προεδρίας αποβλέπει σε δύο στόχους: είτε να αποδεχθεί ο Καραμανλής την πρόταση και να απαλλαγεί η κυβέρνηση από το άγχος των εκλογών είτε, αν αυτός αρνηθεί να είναι υποψήφιος, να του καταλογισθεί η αιτία μιας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες και να εκτεθεί στα μάτια της παράταξης, ώστε να βγει από το προσεχές πολιτικό παιχνίδι εντός της Ν.Δ. Ενδεχομένως, πάντως, επειδή στο Μαξίμου είναι ενήμεροι για την απροθυμία Καραμανλή, να κρύβεται κάποια σκοπιμότητα στη δημοσιοποίηση αυτήν την ώρα της απαίτησης της Ε.Ε. για επιστροφή από τους αγρότες των επιδοτήσεων που είχαν πάρει από την κυβέρνηση Καραμανλή, έτσι ώστε να αποδοθεί στον ίδιον η ευθύνη για τη ζημία που η επιστροφή αυτή συνεπάγεται.

• Ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος επιτέθηκε στη διακυβέρνηση Καραμανλή μιλώντας για τεράστια σπατάλη πόρων, κομματικούς διορισμούς και πελατειακές σχέσεις, εξυπηρετεί δύο στόχους. Ο πρώτος είναι ότι, καθώς γίνεται τόσος ντόρος γύρω από τα ονόματα των υποψηφίων για την Προεδρία της Δημοκρατίας, θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ο δεύτερος στόχος εξυπηρετεί τις αμερικανικές προθέσεις για μπλοκάρισμα της υποψηφιότητας Καραμανλή. Είναι γνωστόν ότι ο κ. Σημίτης έχει καλές σχέσεις με το Βερολίνο, πλην όμως η γερμανική κυβέρνηση είναι υποχείριο της Ουάσινγκτον σε όλα τα θέματα πλην εκείνων που θίγουν τη γερμανική τσέπη. Αν ήθελε το Βερολίνο να εξυπηρετήσει την Ουάσινγκτον για το συγκεκριμένο θέμα, μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως μοχλό τον κ. Σημίτη.

• Ο Γιώργος Παπανδρέου, που θέλει να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, επετέθη και αυτός κατά της διακυβέρνησης Καραμανλή. Μπορεί να μην ήταν συντονισμένη η επίθεση Σημίτη και Γιώργου, όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παπανδρέου θα έκανε ό,τι θα του υπαγόρευε η Ουάσινγκτον. Και η μεθοδικότητα των Αμερικανών όταν θέλουν να πλήξουν κάποιον ή να αποτρέψουν μια κατάσταση είναι «κυκλωτική».

Η σιωπή και η ενόχλησή του

Απορίας άξια είναι η σιωπή που εξακολουθεί να τηρεί ο πρώην πρωθυπουργός τη στιγμή κατά την οποία πληθαίνουν αυτοί που προσπαθούν να διασύρουν το όνομά του εμπλέκοντάς τον, κατ’ αρχάς, στα πολιτικά παιχνίδια περί την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πληροφορίες από το περιβάλλον του και από προσκείμενους σε αυτόν που είναι σε θέση να γνωρίζουν αναφέρουν ότι πλέον είναι ιδιαίτερα ενοχλημένος και ο ίδιος, παρά το γεγονός ότι η στάση του, από τότε που αποχώρησε από την ηγεσία της Ν.Δ., υπήρξε άψογη και ουδόλως υπονομευτική ούτε της νέας ηγεσίας ούτε της συνοχής του κόμματος. Ενδεχομένως, στην ενόχλησή του αυτή να οφείλεται, όπως λέγεται, η πρόθεσή του να συντάξει επίσημη δήλωση για τις προθέσεις του και κυρίως για την άρνησή του σε οποιαδήποτε πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Παρόμοια δήλωση, βεβαίως, δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας, παρά το γεγονός ότι όλοι όσοι ανήκουν στην πολυπληθή καραμανλική πτέρυγα υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία μία δήλωσή του, «για να τους βάλει όλους στη θέση τους»...

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Εξώδικο στον Γεωργιου της ΕΛΣΤΑΤ απο τους εργαζόμενους για παράβαση καθήκοντος. Παρέμβαση Ζωής Γεωργαντα και Νίκου Λογοθετη.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ.
Ταύρος σε υαλοπωλείο:
η παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση
του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ δεν έχει τελειωμό
Ζωή Γεωργαντά και Νίκος Λογοθέτης
Παίρνοντας αφορμή από την Εξώδικη Διαμαρτυρία, Δήλωση και Κλήση ενώπιον κάθε αρμόδιου Δικαστηρίου και Αρχής του Πανελλήνιου Συλλόγου εργαζομένων της Ανεξάρτητης Αρχής με την επωνυμία ΕΛΣΤΑΤ, σχολιάζουμε ως εξής: Οι υπάλληλοι της ΕΛΣΤΑΤ έχουν πλέον φθάσει στα όριά τους με την παράνομη και ανίκανη, διοικητικά και επιστημονικά, μονοκρατορία του προέδρου της Στατιστικής Αρχής. Ως ταύρος σε υαλοπωλείο, ο μονοκράτορας πρόεδρος, πληγωμένος από την Δικαιοσύνη και εγκάθετος της Τρόικας έχει βαλθεί να ισοπεδώσει την στατιστική υποδομή της χώρας μας με τον πόλεμο που έχει κηρύξει κατά του στελεχιακού δυναμικού της Εθνικής Στατιστικής μας Υπηρεσίας που από το 2010 φέρει τον τίτλο ΕΛΣΤΑΤ και την τυπικά μόνο διατυπωμένη νομική μορφή Ανεξάρτητης Διοικητικής Αρχής· αν μπορεί ποτέ να νοηθεί Ανεξάρτητη Αρχή χωρίς ΔΣ, χωρίς εθνικό έλεγχο και έρμαιο της Τροϊκανής επιταγής για την εκποίηση της χώρας μας.
Στο παρανοϊκό πλαίσιο πρωτοφανούς εξευτελισμού των νόμων, των επιστημονικών στατιστικών μετρήσεων, των στοιχειωδών αρχών διοίκησης και δημοκρατικών ιεραρχικών σχέσεων που έχει επιβάλει στην ΕΛΣΤΑΤ ο εθνικά ανεξέλεγκτος αλλά εθνικά αδρά αμειβόμενος άνθρωπος της Τρόϊκας, Ανδρέας Γεωργίου, ο οποίος παριστάνει τον πρόεδρο αν και κατηγορούμενος ως καταχραστής του Δημοσίου, μέσα, λοιπόν, στο πλαίσιο αυτό που δυστυχώς ανέχεται η Ελληνική κυβέρνηση, ο Πανελλήνιος Σύλλογος εργαζομένων της ΕΛΣΤΑΤ προειδοποιεί με την Εξώδικη Κλήση του που είναι αναρτημένη σ’ αυτή την ιστοσελίδα και μπλόγκ (www.olympia.gr) ότι για μια ακόμα φορά θα προβεί στις προσήκουσες νόμιμες πράξεις εναντίον του.
Επί μακρόχρονο διάστημα, ιδιαίτερα μετά την γενναία συλλογική άρνηση των δημοσίων υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ να υπογράψουν την κατάπτυστη Δήλωση περί δήθεν Στατιστικού Απορρήτου, η μονοπρόσωπη προεδρική ΕΛΣΤΑΤ προβαίνει συστηματικά και παράνομα στην περικοπή των νόμιμων αποδοχών τους με πρόφαση κάποια ολιγόλεπτη καθυστέρηση πρωϊνής προσέλευσής τους στην Υπηρεσία, αν και η καθυστέρηση αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι υπεραναπληρώνεται από την παραμονή τους στην Υπηρεσία τις περισσότερες φορές επί αρκετές έξτρα εργάσιμες ώρες την ημέρα – όχι μόνον 3, 4 ή 5 λεπτά. Η καθημερινή σχεδόν παράταση του χρόνου εργασίας των υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ, άσχετα από την πρωϊνή τους προσέλευση, λαμβάνει χώρα είτε από ιδία των υπαλλήλων πρωτοβουλία για την ολοκλήρωση της εργασίας τους, όπως γινόταν άλλωστε όλα τα χρόνια πριν το 2010, είτε από απαίτηση του προέδρου κ. Α. Γεωργίου. Για την κατάσταση αυτή της άδικης και παράνομης καθόλα περικοπής των αποδοχών τους, οι υπάλληλοι έχουν ατομικά και συλλογικά διαμαρτυρηθεί και έχουν ζητήσει διάλογο. Βέβαια όλες οι προσπάθειές τους έχουν πέσει στο κενό, και αυτό θα σημειώσουμε συνάδει της δικής μας εμπειρίας ως μέλη του πάλαι ποτέ ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ. Ο κόμπος όμως έφτασε στο κτένι που λέει και ο λαός μας.
Ιδού μια δική μας περίληψη της Συλλογικής Εξώδικης Κλήσης των υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ:
(1) Σύμφωνα με την σχετική νομοθεσία, τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα και τις σχετικές Εγκυκλίους, καθώς και τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, αφενός καθορίζεται ότι για να γίνει περικοπή αποδοχών σε υπάλληλο πρέπει να υπάρχει «υπαιτιότητα για μη παροχή εργασίας», και αφετέρου προσδιορίζεται η νόμιμη διαδικασία πριν την τυχόν περικοπή μισθών. Το ζήτημα περικοπής χρηματικών ποσών από τον μισθό των υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ διερευνήθηκε διεξοδικά από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο (ΥΣ) της ΕΛΣΤΑΤ μετά από προσφυγές των υπαλλήλων οι οποίοι είχαν ολιγόλεπτη περιπτωσιακή καθυστέρηση προσέλευσης εξαιτίας λόγων απρόβλεπτων ή λόγω ανωτέρας βίας και οι οποίοι είχαν μάλιστα υπεραναπληρώσει τα λίγα λεπτά καθυστέρησης. Η Απόφαση του ΥΣ, που ορίζεται κατά νόμο οριστική, ήταν η επιστροφή των περικεκομένων χρηματικών ποσών από τις αποδοχές των υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ. Εντούτοις, ο παρανοϊκά εκδικητικός υποκειμενισμός της μονοπρόσωπης προεδρικής ΕΛΣΤΑΤ την οδήγησε να αρνηθεί την εκτέλεση της Απόφασης του ΥΣ που μάλιστα είχε και προηγούμενη ανάλογη περίπτωση επιστροφής περικεκομένων μισθών με την ίδια αιτιολογία ολιγόλεπτης καθυστέρησης.
(2) Η παράνομη εντολή απαγόρευσης από τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ της εκτέλεσης της Απόφασης του ΥΣ εδόθη στον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Διοικητικής Υποστήριξης (υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ) με το αόριστο και παράνομο αιτιολογικό ότι υπάρχουν «διάφορες εκκρεμότητες». Από προσωπική μας εμπειρία ως μέλη του πάλαι ποτέ ΔΣ γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους αιτιολογικά είναι συνηθισμένο φαινόμενο της παρανοϊκής διοίκησης που ασκεί ο κ. Α. Γεωργίου προκειμένου να παραβιάζει την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία, όπως για παράδειγμα έκανε προκειμένου να δικαιολογήσει την μη σύγκληση συνεδριάσεων του πάλαι ποτέ ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ.
(3) Η Δημοσιοϋπαλληλική νομοθεσία διευκρινίζει ότι η αυστηρή τήρηση του ωραρίου εργασίας στις Δημόσιες Υπηρεσίες υπαγορεύεται από την ανάγκη «μη πρόκλησης σοβαρών προβλημάτων στην εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών και στην εξυπηρέτηση των πολιτών», θέματα που δεν αφορούν την ΕΛΣΤΑΤ. Διευκρινίζεται ότι η ΕΛΣΤΑΤ δεν έχει επαφή με τους πολίτες και το αντικείμενό της είναι μελετητικό-ερευνητικό και ο κάθε υπάλληλος έχει ένα έργο που φροντίζει να το ολοκληρώσει άσχετα από τις εργατοώρες που απαιτούνται, συνήθως πολύ περισσότερες από το νόμιμο ωράριο. Σημειώνεται ότι σε όλους τους μελετητικούς-ερευνητικούς Οργανισμούς ανά τον κόσμο το σημαντικό ζήτημα είναι η σωστή εκτέλεση της εργασίας και όχι η προσήλωση σε ένα ξηρό φιξαρισμένο ωράριο. Όμως, ο κ. Γεωργίου ψάχνει να βρεί τρόπους να παρεμποδίσει τους ερευνητές της ΕΛΣΤΑΤ από του να εκτελέσουν το έργο τους υποχρεώνοντάς τους να ασχολούνται με «πίτουρα». Ίσως έχει κάποιο πονηρό ή κουτοπόνηρο σχέδιο στο μυαλό του.
(4) Ακόμα και σχετική Εγκύκλιος του Υπουργείου Ναυτιλίας καθορίζει 8-ωρη παραμονή του υπαλλήλου στην υπηρεσία εντός του ωραρίου που αυτός έχει επιλέξει. Μάλιστα η σχετική Εγκύκλιος επιτρέπει 4 ώρες τον μήνα απουσία των υπαλλήλων από την υπηρεσία τους για προσωπικούς-ειδικούς λόγους.
Συμπερασματικά, ο κ. Α. Γεωργίου είναι πολύ αυστηρός με τους άλλους αλλά όχι με τον εαυτό του διότι, κατ’ αρχήν, ως κατηγορούμενος για κακούργημα κατά του Ελληνικού Δημοσίου, έπρεπε από μόνος του να έχει προ πολλού παραιτηθεί στην βάση του αυτοσεβασμού και του παραδοσιακού φιλότιμου: Δεν σε θέλει κανείς κύριε, σήκω, μάζεψε τα μπογαλάκια σου και γύρνα σ’ αυτούς που σε τοποθέτησαν στην θέση αυτή ή καλλίτερα πήγαινε σπίτι σου. Έχεις αποτύχει, είναι απλό. Και μη νομίζεις κύριε Γεωργίου ότι αυτοί που σε τοποθέτησαν δεν βλέπουν την αποτυχία σου, και μην ελπίζεις ότι θα σε βάλουν σε κάποια διεθνή θέση αργότερα μιάς και ήσουν τόσο υπάκουος. Τα έχεις κάνει κοινώς «μούσκεμα» ακόμα και γι’ αυτούς διότι θα μπορούσες τουλάχιστον να έχεις κάποιες καλλίτερες σχέσεις με το προσωπικό της ΕΛΣΤΑΤ και να μην τους φορτώνεις με έξτρα πονοκεφάλους ζητώντας τους προφανώς κάθε φορά να σε προστατεύσουν με τις διάφορες παράνομες παρεμβάσεις τους, μιά στην Ελληνική κυβέρνηση και μιά στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Θα μπορούσες δηλαδή να είσαι λίγο πιο ευέλικτος ενώ ταυτόχρονα δεν θα έπαυες να μας γεμίζεις με πλαστά νούμερα … Βρυξελιώτικης όπως φαίνεται έμπνευσης.
Κατά δεύτερο λόγο, σύμφωνα με την Συλλογική Εξώδικη Κλήση του Συλλόγου εργαζόμενων στην ΕΛΣΤΑΤ, ο κ. Α. Γεωργίου έχει κατά συναυτουργία τελέσει το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος διότι:
(α) διέταξε την μη-εκτέλεση της κατά νόμο οριστικής Απόφασης του Υπηρεσιακού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ, και
(β) δεν ακολούθησε τις νόμιμες διαδικασίες που προβλέπονται τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα και τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.
Παρεμπιπτόντως, σημειώνεται ότι συντόμως αναμένονται από την Ελληνική Δικαιοσύνη: πρώτον, η απόφαση του ΣτΕ, μετά την συζήτηση που έλαβε χώρα στις 10 Ιουνίου 2014 της αίτησης ακύρωσης της «Δήλωσης Απορρήτου» με την οποία η μονοπρόσωπη προεδρική ΕΛΣΤΑΤ προσπάθησε αισχρά και παράνομα να τρομοκρατήσει το προσωπικό της ΕΛΣΤΑΤ για να μη καταθέσει ως μάρτυρας των εγκληματικών γεγονότων αλλοίωσης των στοιχείων χρέους και ελλείμματος 2009. Δεύτερον, η συζήτηση που έχει προσδιοριστεί για τον Δεκέμβριο 2014, για την ακύρωση από το ΣτΕ του παράνομου Κανονισμού Λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ και όλων των αυθαίρετων και παράνομων αποφάσεων του κ. Α. Γεωργίου από το 2010 μέχρι σήμερα. Τρίτον, η παραπομπή του κ. Α. Γεωργίου για το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση το διάστημα 2010-2011 που βρίσκεται στο Συμβούλιο Εφετών. Τέταρτον, η συνέχιση της ανάκρισης για το έγκλημα της εκ προθέσεως τεχνητής διόγκωσης του χρέους και του ελλείμματος 2009 που βρίσκεται στο Συμβούλιο Εφετών, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες της Ανακρίτριας, κ. Ε. Πεδιαδίτη, και του Αντιεισαγγελέα κ. Κούτρα για να μπεί η υπόθεση στο αρχείο.