ΑΠΑΤΗ ΜΑΜΟΥΘ ΑΠΟ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ! 25 ΔΙΣ Η ΡΕΜΟΥΛΑ!

Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΔΙΑΣΥΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΕΘΝΩΣ!

ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ;

Το σκάνδαλο έχει ανακαλυφθεί εδώ και δύο χρόνια και όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, οι ελεγκτές έχουν μείνει άφωνοι με ύψος του ποσού της απάτης που ήταν στημένη εδώ και δέκα χρόνια μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τους ίδιους τους υπαλλήλους της. Η απάτη των 25 δισ. ευρώ «στήθηκε» πάνω στα κοινοτικά προγράμματα «Πολιτεία» και «Κοινωνία της Πληροφορίας» και αφορά επιδοτήσεις που δόθηκαν σε ερευνητικά και πιλοτικά προγράμματα. Ήδη οι πρώτοι έλεγχοι που έχουν γίνει από το ΣΔΟΕ έχουν δείξει ότι στο σκάνδαλο εμπλέκονται γιατροί, καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι από  νοσοκομεία, καθώς και από πανεπιστήμια

ΕΡΕΥΝΑ Οι υπάλληλοι της Κομισιόν προκειμένου να καρπωθούν κάποια από τα εκατομμύρια ευρώ που έδινε η ΕΕ έστηναν τα προγράμματα φωτογραφικά σε ότι αφορά τους όρους, τις προϋποθέσεις και το αντικείμενο, προκειμένου να τα «κτυπήσουν» οι δικοί τους άνθρωποι στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες κοινοτικές χώρες. Άλλωστε χρήματα μέσω αυτών των προγραμμάτων δεν δόθηκαν μόνο στην Ελλάδα αλλά σχεδόν σε όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η έρευνα που υλοποιείται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την Καταπολέμηση της Απάτης γίνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το σημαντικό στην υπόθεση είναι πως την όλη κομπίνα φαίνεται πως την σκέφτηκαν έλληνες υπάλληλοι της κομισιόν οι οποίοι στην συνέχεια συνεργάστηκαν με αλλοεθνείς συναδέλφους τους προκειμένου να «ανοίξει» η πίτα και σε άλλες χώρες και να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η έρευνα έχει επεκταθεί σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους που έχουν λάβει κοινοτικές επιδοτήσεις καθώς από τα πρώτα ευρήματα της έρευνας διαπιστώθηκε ότι πολλά χρήματα δεν επενδύθηκαν ή δεν χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό που δόθηκαν. Οι οικονομικοί εισαγγελείς έχουν δώσει εντολές για έρευνα όλων των επιδοτήσεων που έχουν δοθεί για αναπτυξιακούς και ερευνητικούς λόγους σε βάθος δεκαετίας. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι περισσότερες από 20.000 περιπτώσεις επιδοτήσεων έχουν ξεκινήσει και ελέγχονται και ήδη υπάρχουν σημαντικά ευρήματα όπου τα κοινοτικά κονδύλια γίνανε βίλες, πολυτελή αυτοκίνητα ή καταθέσεις στο εξωτερικό. Τα περισσότερα χρήματα από τις επιδοτήσεις που έχουν «φαγωθεί» έχουν να κάνουν με αγρότες, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, αλλά και σε τομείς υγείας, ενώ οι περιοχές με τα περισσότερα ευρήματα είναι η Κρήτη και η Λάρισα.

ΤΟ ΣΔΟΕ Η υπόθεση έγινε γνωστή στο Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος όταν η ευρωπαϊκή υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης ζήτησε εγγράφως τη συνδρομή των ελληνικών αρχών προκειμένου να εξαρθρωθεί η σπείρα και να αποκαλυφθεί η απάτη. Ήδη όπως αναφέρουν οι πληροφορίες για το θέμα πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον δύο συσκέψεις στις οποίες μετείχαν κοινοτικοί ελεγκτές, στελέχη του ΣΔΟΕ και εισαγγελέας. Οι πρώτες έρευνες έχουν γίνει και έχουν προκύψει επιβαρυντικά στοιχεία σε βάρος συγκεκριμένων προσώπων. Ωστόσο οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ακόμη δεν υπάρχουν όλα τα στοιχεία που χρειάζονται προκειμένου να διαλευκανθεί η υπόθεση. Γι αυτό το λόγο ετοιμάζεται η πραγματοποίηση συντονισμένης επιχείρησης στα σπίτια και στους χώρους εργασίας των ατόμων που εμπλέκονται στην κομπίνα. Η επιχείρηση, η οποία θα γίνει με τη συνδρομή της δικαιοσύνης, αναμένεται να διεξαχθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες ταυτόχρονα σε ολόκληρη τη χώρα και θα μετάσχουν τουλάχιστον σαράντα εφοριακοί από το ΣΔΟΕ Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι επιχειρήσεις ίδιας κλίμακας θα γίνουν συντονισμένα το ίδιο διάστημα σε όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εμπλέκονται στην κομπίνα. Οι άνθρωποι από την Κομισιόν εκτιμούν ότι μέσα στον επόμενο χρόνο θα έχουν τελειώσει με το σκάνδαλο το οποίο ουσιαστικά είναι η μεγαλύτερη υπόθεση διαφθοράς που έχει εντοπιστεί μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό γιατί το έστησαν και το οργάνωσαν οι δικοί της υπάλληλοι. Η αποστολή της OLAF

Αποστολή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) είναι να προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιδιώκοντας την εκπλήρωση της αποστολής της, η OLAF αποβλέπει στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στους πολίτες της Ευρώπης. Και αυτό πρέπει να τονιστεί καθώς η υπόθεση έγινε γνωστή μετά από καταγγελίες εμπλεκόμενων φορέων αλλά και πολιτών οι οποίες διασταυρώθηκαν και αποδείχθηκαν αληθινές. Η OLAF διεξάγει, με πλήρη ανεξαρτησία, εσωτερικές και εξωτερικές έρευνες. Επίσης, οργανώνει τη στενή και τακτική συνεργασία μεταξύ των αρμοδίων αρχών των κρατών μελών αποσκοπώντας στο συντονισμό των δραστηριοτήτων τους. Επίσης παρέχει στα κράτη μέλη την απαιτούμενη στήριξη και τεχνογνωσία για την καταπολέμηση της απάτης. Συμβάλλει επίσης στη χάραξη της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα αυτό και αναλαμβάνει τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της σχετικής νομοθεσίας. Πάντως, οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι δηλώνουν ικανοποιημένοι από την συνεργασία τους με τις ελληνικές αρχές την οποία χαρακτηρίζουν άψογη. Οι πληροφορίες τέλος αναφέρουν ότι υπήρξε και ανταλλαγή απόψεων για τα μεγάλα προβλήματα της διαφθοράς, της απάτης και της φοροδιαφυγής που ταλαιπωρούν την Ελλάδα.

fpress.gr

Σαφή μηνύματα στέλνουν στην κυβέρνηση οι βουλευτες της ΝΔ ότι δεν πρέπει να υπερψηφίσουν νέα μέτρα οπότε "ας κόψει το λαιμό του o Στουρνάρας"

 

 

Πριν λίγο ο βουλευτής της ΝΔ, Γεράσιμος Γιακουμάτος (ο οποίος εκφράζει τους σκληρούς της ΚΟ της ΝΔ), μιλώντας στον Real fm 97,8, απέκλεισε το ενδεχόμενο να ψηφίσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος νέα μέτρα εξαθλίωσης

"Οχι" ήταν η κατηγορηματική απάντηση του Γ.Γιακουμάτου στο ερώτημα αν θα υπερψηφιστούν τα όποια νέα μέτρα.
Και συνέχισε: "Σας λέω το εξής. Ολη η κοινοβουλευτική ομάδα και όχι μόνο η ΚΟ της ΝΔ, πιστεύω (σ.σ.: εννοεί ότι και οι του ΠΑΣΟΚ δεν θα ψηφίσουν νέα μέτρα). Δεν υπάρχει βουλευτής να είναι άρρωστος, να είναι βλάκας, να πει ότι “θα μπορούσα να κόψω σύνταξη, μισθό. Αύξηση εφορίας”. Δεν μπορεί να το κάνει. Εδώ βλέπετε ότι δεν μπορεί να πληρώσει αυτά που του έχουμε βάλει. Δεν μπορεί να πάρει λεφτά και μισθό, άρα τι να κόψουμε;»
Απαντώντας στη τοποθέτηση του Νίκου Χατζηνικολάου πως «αυτά τα είχε πει και η Τζάκρη και τελικά ψήφισε με το όπλο στο κρόταφο», είπε: «Εγώ δεν είμαι Τζάκρη, ούτε γυναικωτός!». Το "γυναικωτός" αφορούσε κάποιους βουλευτές που άλλα λένε και άλλα κάνουν στις ψηφίσεις των νομοσχεδίων
Κατά τα λοιπά, ο βουλευτής της ΝΔ σημειώσε πως «ένα έθνος δεν κυβερνάτε με καραμουρτζούνιδες. Δεν κυβερνάτε με το να δίνεις στους πάντες τα πάντα. Έχω πει στον κ. Σαμαρά ότι είμαστε τυχεροί που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση».
Τέλος, χαρακτήρισε "καταστροφή" τις πρόωρες εκλογές, λέγοντας πως "τα μέτρα που παίρνουμε και εκεί που είμαστε, είμαστε πολύ καλά". Γιατί αν γίνουν εκλογ΄΄ες δεν θα πάρουν ούτε ην ψήφο τους, εννοούσε...

Από εκεί και πέρα ψιθυρίζεται πολύ έντονα ότι πιθανόν υπάρχει θέμα παραίτησης του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ε.Βενιζέλου, μετά τις αποκαλύψεις για την εμπλοκή του και το ρόλο του στο σκάνδαλο των υποβρυχίων.

 

"Ο Βενιζέλος όταν βλέπει τα σκούρα μπαίνει στο νοσοκομείο και δεν βγαίνει πριν περάσει η μπόρα" σχολίαζε βουλευτής της ΝΔ ναφερόμενος σην πρόσφατη νοσηλεία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και την αιφνιδιαστική εισαγωγή του στο νοσοκομείο (Κεντρική Κλινική Αθηνών) την επομένη της αναγγελίας του δημοψηφίσματος από τον Γ.Παπανδρέου και μέχρι αυτός να παραιτηθεί.

Ποιος έβαλε το χέρι του και άλλαξε το όνομα της Fyrom στο δεύτερο ημίχρονο;;; Κάποιοι πρέπει να απολογηθούν!!!

Ποιος έβαλε το χέρι του και άλλαξε το όνομα της Fyrom στο δεύτερο ημίχρονο;;; Κάποιοι πρέπει να απολογηθούν!!!

και μετά μας ενοχλεί πως τους λέει η google και η κάθε google…

Θα αντιδράσει κανένας ή θα το προσπεράσουμε και αυτό σαν να μην έγινε τίποτα;

Το παραδώσατε το όνομα και μας προετοιμάζετε για να το δεχθούμε σιγά σιγά; Έχει μείνει τίποτα όρθιο;;;

1ο ημίχρονο Σερβία -Σκόπια

Δείτε στο δεύτερο ημίχρονο…

πηγή : triklopodia.gr

Τα οφέλη ενός «απο- αμερικανοποιημένου» κόσμου

Η τρέχουσα μάχη ανοησίας της Ουάσιγκτον πλησιάζει σε μια λύση, αλλά όπως και αν τελειώσει, έχει επιταχύνει μία τάση που αυξάνεται για τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια: την απομάκρυνση από έναν κόσμο με επίκεντρο την Ουάσιγκτον και την εξέλιξη προς ένα νέο, απροσδιόριστο, αλλά σαφώς λιγότερο αμερικανικό παγκόσμιο σύστημα, γράφει ο Zachary Karabell.
Η τελευταία ομοβροντία ήταν το ευρέως διαδεδομένο άρθρο στο  κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Κίνας Xinhua, το οποίο έκανε έκκληση για έναν  «απο- αμερικανοποιημένο κόσμο» που πλέον δεν εξαρτάται από το δολάριο και επομένως δεν υφίσταται πλέον τα καπρίτσια της «έντονης εσωτερικής πολιτικής αναταραχής στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Αυτό ακολουθεί τα βήματα του άρθρου του Βλαντιμίρ Πούτιν στους New York Times, στο οποίο κατήγγειλε την τάση της Αμερικής να θεωρεί τον εαυτό της ως εξαιρετικό, απαραίτητο έθνος. «Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο» κατέληξε ο Πούτιν, «να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να βλέπουν τους εαυτούς τους ως μοναδικούς, ανεξάρτητα από το κίνητρο».
Το γεγονός ότι αυτές οι δύο ισχυρές επικρίσεις για τη θέση της Αμερικής στον κόσμο γράφτηκαν από ιστορικούς αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για να απορρίψουμε την ουσία τους. Ναι, αυτές οι ομοβροντίες είχαν πολιτικά κίνητρα και βασίζονται στα εγχώρια και διεθνή ακροατήρια που δοξάζουν όποιον αντιστέκεται στους μεγάλους , κακούς Αμερικανούς . Αλλά ακόμη και ένας υποκριτικός αντίπαλος μπορεί να κάνει έντονες παρατηρήσεις, ενώ και στις δύο περιπτώσεις το μήνυμα ήταν το ίδιο: οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να είναι μια ισχυρή χώρα που ελέγχει το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και έχει την κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη του κόσμου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι παγκόσμιος ηγέτης, αστυνομικός του κόσμου ή οτιδήποτε άλλο εκτός από μια πρώτη μεταξύ ίσων, στην καλύτερη περίπτωση.
Παρά τη θέρμη του Κόμματος του Τσαγιού και την αγωνία της μεσαίας τάξης, οι Αμερικανοί εξακολουθούν να προσκολλούνται σε μια παρήγορη ιστορία των ΗΠΑ ως τη μοναδική υπερδύναμη του κόσμου. Αν κάτι καλό βγαίνει από αυτό το σημερινό τέλμα, είναι ότι είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο ξεθώριασμα αυτού του ξεπερασμένου μύθου. Η οικονομική κρίση του 2008 διέλυσε στον υπόλοιπο κόσμο την ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες – ανεξάρτητα από τα όριά τους – ήταν μακράν ανώτερες στη διαχείριση των τροχών της χρηματοδότησης και του καπιταλισμού. Για ένα διάστημα, οι κάτοικοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης απολάμβαναν να επιπλήττουν τους Αμερικανούς για τις ερωτικές σχέσεις τους με τα παράγωγα και τα στεγαστικά δάνεια, έως ότου η ίδια η ΕΕ βυθίστηκε στο χάος το 2010. Οι ΗΠΑ παρουσιάζονταν ως «ο άνθρωπος της διαπλοκής», μοιράζοντας συμβουλές που γεννήθηκαν από οικονομικές αλχημείες, αλλά τελικά εξίσου ευαίσθητες στην κερδοσκοπία και τις συστηματικές αποτυχίες.
Το ότι ο «αναδυόμενος» κόσμος βγήκε από την κρίση του 2008 σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση ήταν ιδιαίτερα καταδικαστικό για τον  Ουάσιγκτον- κεντρισμό.
Οι χώρες που έμαθαν σκληρά οικονομικά μαθήματα από περιφερειακές κρίσεις του παρελθόντος, όπως η Λατινική Αμερική στη δεκαετία του 1970 ή η Ανατολική Ασία στη δεκαετία του 1990, τα κατάφεραν εξαιρετικά καλά στον απόηχο της οικονομικής κρίσης, ιδίως σε σύγκριση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Γνωρίζοντας πώς να επιβιώνουν σε καταιγίδες, έγιναν πιο έντονα επικριτικές και σκεπτικιστικές με τους Αμερικάνους.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθέτησαν μια πολιτική χαλάρωσης και χαμηλών επιτοκίων, σε μια προσπάθεια να στηρίξουν το προβληματικό οικονομικό τους σύστημα, πολλοί στον αναπτυσσόμενο κόσμο φώναζαν ότι ήταν λάθος και κατηγόρησαν τις ΗΠΑ για συμμετοχή σε ένα νομισματικό πόλεμο. Το 2010, όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα εμφανίστηκε στη Σεούλ κατά τη σύνοδο κορυφής της G20, δεν τον υποδέχθηκαν με το σεβασμό που υπάρχει συνήθως στον ηγέτη της μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, αλλά με κηρύγματα, ακόμη και με έναν υπαινιγμό περιφρόνησης. Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Κίνας προειδοποίησε την Αμερική να «συνειδητοποιήσει την ευθύνη και την υποχρέωσή της ως μια χώρα με ένα σημαντικό νόμισμα και να λάβει υπεύθυνες μακροοικονομικές πολιτικές». Η Άνγκελα Μέρκελ ήταν πιο διπλωματική, αλλά εξακολούθησε να αποκρούσει κατηγορηματικά τις εκκλήσεις της Αμερικής για λιγότερη λιτότητα.
Στη συνέχεια, το 2011, προέκυψε ένα παρόμοιο, ριψοκίνδυνο παιχνίδι με το ανώτατο όριο του χρέους. Ο κόσμος για άλλη μια φορά παρακολουθούσε, καθώς η αμερικανική πολιτική τάξη είχε εγκλωβιστεί σε μια ερμητικά σφραγισμένη φούσκα παραλογισμού και αλαζονείας, αγνοώντας τόσο τις καταστροφικές συνέπειες για το γόητρό της όσο και για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ένα ξέσπασμα ανοησίας που κλίνει προς την παραφροσύνη μπορεί ίσως να διαγραφεί ως μια κακή στιγμή. Δύο όμως, σε διάστημα δύο ετών, αρχίζουν να μοιάζουν με υπόδειγμα.
Αυτή η μείωση είναι ευρέως αντιληπτή ως αρνητική, αλλά προς το παρόν είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό δώρο για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρέχει ένα πολυπόθητο άνοιγμα για να στρέψουν την πλήρη προσοχή τους στα πιεστικά εσωτερικά θέματα, όπως το μέλλον της δημιουργίας θέσεων εργασίας και τη φύση της οικονομικής ανάπτυξης κατά τις επόμενες δεκαετίες. (Σύμφωνοι, αυτή η κρίση δεν οδηγεί ακριβώς σε λύσεις για εσωτερικά θέματα, αλλά ίσως αυτό να προκύψει). Οι ΗΠΑ έχουν πάρα πολλά άλυτα ζητήματα και ο κόσμος έχει πάρα πολλά αναδυόμενα κέντρα δυναμισμού, ώστε η Αμερική να μπορεί να κάνει διαφορετικά.
Η αναπροσαρμογή που λαμβάνει χώρα είναι τόσο συμπεριφορική όσο και διαρθρωτική. Χάρη στη δύναμη και στο πεδίο, εάν οι χώρες δεν στρέφονται πλέον προς τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ηγεσία θα υπάρξουν και σημαντικές επιπτώσεις παγκοσμίως. Σε έναν κόσμο με πολλά κέντρα επιρροής, από την Κίνα ως τη Λατινική Αμερική, την Ινδία και την υποσαχάρια Αφρική, νέοι «παίκτες» με ένα μεγαλύτερο μερίδιο περιφερειακής και, με τον καιρό, παγκόσμιας ευθύνης θα προσφέρουν ένα πιο σταθερό μέλλον. Ανέκαθεν το γνωρίζαμε αυτό, γι’ αυτό και τα σκαμπανεβάσματα των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργανισμών. Ίσως τώρα, με τις ΗΠΑ να υποχωρούν σε σχετική δύναμη, θα αρχίσουμε να δημιουργούμε μια πραγματικά διεθνή τάξη πραγμάτων. Θα έχει τις δικές του προκλήσεις, φυσικά, αλλά επίσης θα είναι λιγότερο εξαρτημένος από μία οποιαδήποτε χώρα.
Έτσι, αυτό που έχουμε ως πανωλεθρία χρέους, μέρος XXXII, είναι ένα δώρο, παραδόξως, του χρόνου. Με τον κόσμο τρομοκρατημένο και σαστισμένο, οι ΗΠΑ αφήνονται να λύσουν τα δικά τους θέματα. Ναι, πολλοί δικαιολογημένα ανησυχούν ότι η ανεπάρκεια της πολιτικής τάξης θα προκαλέσει μια παγκόσμια οικονομική κρίση, αν η χρεοκοπία συμβεί. Πιο πιθανό, ωστόσο, είναι το χειρότερο σενάριο να αποτελείται από μια σύντομη κρίση που μειώνει τις ΗΠΑ ως παγκόσμιο παράγοντα. Ένας μειωμένος ρόλος των ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι πολύ πιο ισχυρός από 100 αναδυόμενες αγορές, αλλά θα οδηγήσει αναγκαστικά τις ΗΠΑ σε ακόμη μεγαλύτερη εσωτερική εστίαση. Αν η δυνατότητα αυτή θα χρησιμοποιηθεί καλά ή θα χρησιμοποιηθεί ελάχιστα θα το δούμε, αλλά είναι μια ευκαιρία και μάλιστα καλή.
Reuters

ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ FINANCIAL TIMES - "Η τρόικα υπονομεύει την έξοδο της Ελλάδας απο την κρίση"

Σε κεντρικό άρθρο τους οι Financial Times αναφέρουν πώς η τρόικα με την τακτική που ακολουθεί υπονομεύει την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Το δημοσίευμα αναφέρεται κυρίως στα μέτρα ύψους 2 δις ευρώ που ζητά η τρόικα από την κυβέρνηση να εντάξει στον προϋπολογισμό του 2014.
«Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σκληρές διαπραγματεύσεις από τους διεθνείς πιστωτές της ως προς το προβλεπόμενο δημοσιονομικό κενό στον προϋπολογισμό του 2014 που θα μπορούσε να υπονομεύσει τις πιθανότητες εξόδου της χώρας από την 6ετή πλέον ύφεση. Η τρόικα ζητά από την κυβέρνηση να υιοθετήσει νέα μέτρα λιτότητας αφού προσδιόρισε ότι το προβλεπόμενο κενό στο τελευταίο προσχέδιο του προϋπολογισμού ανέρχεται στα 2 δισ. ευρώ», αναφέρουν οι Financial Times.
«Η Τρόικα πάντα πιέζει για νέα μέτρα αλλά έχουμε φτάσει το όριο στις οριζόντιες περικοπές συντάξεων και μισθών», φέρεται να δηλώνει Έλληνας αξιωματούχος και προσθέτει «οι κοινωνικές πιέσεις γίνονται μη βιώσιμες… τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν χάσει κατά μέσο όρο περισσότερο από το ένα τρίτο των εισοδημάτων τους μέσα σε πέντε χρόνια».
 

 

ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΝΤΟΠΙΑ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ NEW YORK TIMES: ΕΜΠΛΟΚΗ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ!

ΤΟ ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ ΟΙ ΒΑΡΩΝΟΙ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ!

Από τα μεγαλύτερα αφιερώματα που έχει κάνει ποτέ η εφημερίδα για Ελληνικό θέμα, καλύπτει τρεις (3) σελίδες στον δικτυακό τόπο των ΝΥΤ!

Οι ΝΥΤ αποκαλύπτουν όλο το παρασκήνιο και την έρευνα του εισαγγελέα Καλούδη για την εμπλοκή Προβόπουλου στο σκάνδαλο Proton. Μεγάλη δικαίωση για όσους “τολμήσαμε”, ο λόγος τώρα στην δικαιοσύνη που πρέπει να είναι αμείλικτη και σε στελέχη της που κατάπιε η σήψη.

Ίσως έτσι να εξηγείται και η πρόσφατη “πίεση” του κεντρικού τραπεζίτη προς την κυβέρνηση, με την “αποστασιοποίηση” του από τις επίσημες θέσεις. Στάση που οπωσδήποτε δεν πείθει κανέναν, αφού το Ολυμπία έχει αποκαλύψει από το 2009 την ύποπτη στάση του κεντρικού τραπεζίτη στην διαδικασία δημιουργίας κρίσης δανεισμού που έστρωσε το χαλί για την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Όπως και την πρωτοφανή στήριξη του κεντρικού τραπεζίτη στο δολοφονικό μνημόνιο με δηλώσεις που θα μείνουν στην ιστορία ως μνημεία παραπλάνησης.

Δείτε ολόκληρο το άρθρο στους ΝΥΤ και αναμένουμε τις ενέργειες της δικαιοσύνης που πλέον θα πρέπει να είναι αμείλικτη, ακαριαία και εσωστρεφής στα θέματα κάθαρσης, όπου αυτό απαιτείται.

Διαβάστε απλώς τι γράφαμε στις 17/11/2009, όταν όλοι σιωπούσαν, “δεν ήξεραν, δεν έβλεπαν”: Το μεγάλο πλιάτσικο ξεκίνησε με τη γνωστή συνταγή. Όσκαρ αξίζει στον κύριο Προβόπουλο…

Σήμερα κανείς δεν δικαιούται να πει πως “δεν ήξερε”.

…But now Mr. Provopoulos faces one of the bigger challenges of his tumultuous reign: an investigation into whether he abused his position by clearing a banking deal involving his former employer and a business magnate who was subsequently charged with embezzlement and fraud.

In a confidential report issued last May, a senior Greek prosecutor said that Mr. Provopoulos approved the 71 million euro ($96 million) deal despite warnings from his staff regarding the buyer’s finances. The report, parts of which were reviewed by The New York Times, hints at the scope of the investigation, about which little has been previously disclosed.

There is no evidence that Mr. Provopoulos profited personally from the transaction, which was ultimately approved. But his role — and the chance, however remote, that he might face criminal charges — could have ramifications beyond Greece. Other countries in the euro zone have invested more than 40 billion euros to shore up the Greek banking system. In the process, they have pressed Athens to clean up the corruption and crony capitalism that have been at the root of the country’s problems.

According to the report, Mr. Provopoulos allowed the businessman, Lavrentis Lavrentiadis, to enter into a deal with Mr. Provopoulos’s former employer, Piraeus Bank, at a vastly inflated price. The transaction enabled Mr. Lavrentiadis to gain control of another bank, Proton, and, in the process, benefited Piraeus, which was struggling.

The dossier cites a number of red flags that banking supervisors raised about Mr. Lavrentiadis, including excessive debt and suspicions of money laundering. Last December, he was charged with embezzling from Proton to prop up his other interests. He is being held in prison pending trial and has denied the charges.

Proton Bank had to be bailed out by the Greek government, at a cost of 1.3 billion euros.

The deputy prosecutor at the time, George Kaloudis, argued in his report that there were enough questions concerning the transaction to warrant further investigation of the central bank’s handling of the affair. Mr. Kaloudis, who is no longer in his position, declined to comment.

Mr. Provopoulos, in an interview, said all of his actions were taken to prevent the Greek financial system from imploding and that the central bank’s board unanimously approved the Proton deal. He added that Mr. Lavrentiadis had a 20-year record as a successful entrepreneur and had promised to make the bank a more conservative institution.

“He was ready to inject additional capital in the bank, and he satisfied all formal and legal requirements,” Mr. Provopoulos said. He pointed out that Mr. Lavrentiadis was ultimately arrested and charged based on evidence provided by the central bank.

The controversy over Mr. Provopoulos and the Greek bank bailouts echoes the public discontent over the taxpayer-financed rescues of large American banks during the financial crisis that began in 2008. Five years ago, Henry M. Paulson Jr., the former Goldman Sachs chief who was then Treasury secretary, and others with ties to Wall Street orchestrated those bailouts, prompting a public outcry.

In Greece, Mr. Provopoulos fast-tracked a slate of deals that transformed Piraeus Bank, where he had been a vice chairman before joining the central bank, into the nation’s most powerful bank.  The legal saga is also a visible sign of a behind-the-scenes power struggle between Mr. Provopoulos and the government of Prime Minister Antonis Samaras over control of the country’s banks, which for decades have been a source of patronage and influence in Greece.

Whether prosecutors will formally charge Mr. Provopoulos is unclear. Mr. Lavrentiadis’s lawyers have argued that their client’s case and that of Mr. Provopoulos must be investigated together, as Mr. Kaloudis suggested in his report.

The governor’s supporters say that the inquiry is politically motivated and baseless, an attempt to force out Mr. Provopoulos so that the largely discredited political class can reassert itself. But Mr. Provopoulos’s critics argue that the playbook used in the Proton deal — described as a series of back-room maneuverings that rewarded Michalis G. Sallas, the domineering chairman of Piraeus Bank — was deployed repeatedly, most recently when Piraeus bought the Greek operations of three Cypriot banks last March at a knockdown price of 524 million euros, and a few months later booked a profit of 3.5 billion euros on the transaction.

The governor’s supporters say that the inquiry is politically motivated and baseless, an attempt to force out Mr. Provopoulos so that the largely discredited political class can reassert itself. But Mr. Provopoulos’s critics argue that the playbook used in the Proton deal — described as a series of back-room maneuverings that rewarded Michalis G. Sallas, the domineering chairman of Piraeus Bank — was deployed repeatedly, most recently when Piraeus bought the Greek operations of three Cypriot banks last March at a knockdown price of 524 million euros, and a few months later booked a profit of 3.5 billion euros on the transaction.

“The position of the governor has become very strong, and I do not think that he has been subjected to proper scrutiny,” said Pavlos Eleftheriadis, a law professor at Oxford University who has been critical of how special interest groups in Greece have expanded their influence and power in recent years. “There was the spectacular failure of Proton, and there are questions about the Piraeus deal in Cyprus. We need root and branch reform of all our institutions — including the Bank of Greece.”

It is not hard to see why Mr. Provopoulos has become a lightning rod. He has done little to disguise his low regard for the political establishment, openly criticizing its fiscal policies and privately upbraiding both the conservative New Democracy party and the left-leaning Pasok party for not attacking Greece’s economic problems with more force and speed.

“I am not in this job to please politicians,” Mr. Provopoulos, 63, said in an interview here in his capacious office. “I am not just an ordinary citizen. I have much larger responsibilities. My actions will be judged in the future after the dust has settled and people are in a better position to assess the results.”

His senior status within the governing council of the European Central Bank, which, along with the International Monetary Fund and the European Commission, has pursued a brutal austerity regime for Greece, has fed suspicion that he identifies more closely with technocrats in Brussels and Frankfurt than with the beleaguered Greek public.

And he has indirectly challenged the authority of Mr. Samaras, who became prime minister in 2012 and who had expected that the role of banking kingmaker would be reserved for the prime minister, as has been the custom in Greece.

For decades, political influence in this country has been a direct function of a politician’s ability to borrow and spend, with local banks, as the main buyers of Greek government bonds, acting as the primary facilitators. Under an austerity regime, such an approach is no longer possible. And as governments have come and gone — to date, Mr. Provopoulos has survived five prime ministers and seven finance ministers — the power of the Bank of Greece’s governor has only solidified.

Trained as a professor of economics, Mr. Provopoulos is no ivory-tower academic. His style — self-confident, if not a touch combative — conveys the attitude of a top-level bank executive, the role he performed for a decade before taking charge of the Bank of Greece in 2008. As he sees it, his experience as a no-nonsense deal maker has been critical to Greek banks, in preventing them from succumbing to last year’s near-fatal bank run and in their re-emerging now with a fresh charge of capital, courtesy of the European taxpayer.

His response to the bank panic had the feel of a military campaign. Under cover of nightfall, cargo planes from Frankfurt and other European capitals flew in pallets of cash, which were then transferred by boat, truck and train to banks throughout the country. And with one Greek bank after the other facing possible failure, the spate of bank mergers that he orchestrated in such a short period was unprecedented.

“My experience as a commercial banker was very helpful,” he said. “I believe we did a good job — if the banking system had not been protected we probably would have had to exit the euro area.”

During the struggle to salvage the Greek economy, he said, nodding gravely in the direction of his desk, “the center of gravity was right here.”

Mr. Provopoulos’s six-year term concludes next June, and while it is customary for new prime ministers to name their own central bank heads, a growing number of bankers and investors argue that Mr. Provopoulos should be reappointed in light of the country’s fragile financial condition. But the Proton investigation could change that.

To some extent, the Proton transaction gets at the essence of what has made Mr. Provopoulos such a polarizing figure here. Pulled together quickly at the end of 2009 and early 2010, the deal drew upon the central banker’s crisis management skills and showed his willingness to make a chancy bet in the hope that the payoff of a more stable banking system would justify the risks. But it also shines a not-so-flattering light on the murky give-and-take among bankers, business leaders and government officials that has long been par for the course in Greece and that many believe lies at the root of the country’s economic collapse.

At the time, Mr. Lavrentiadis was sitting on over 2 billion euros of debt. Piraeus, under Mr. Sallas, was looking to unload its 31 percent stake in Proton, which it had acquired in 2008.

The deal, as Mr. Provopoulos saw it, would solve two problems: it would give Piraeus a needed infusion of cash and the shaky Proton a new owner who promised to invest in and stabilize the institution.

The Proton deal was announced on Dec. 29, 2009. The next day, Mr. Lavrentiadis wired 71 million euros to Piraeus, according to the prosecutor’s report — even though the sale had not been formally approved by the central bank’s regulatory division.

As weeks passed without a nod from regulators, Mr. Lavrentiadis became worried that he would never gain control of the bank. Mr. Lavrentiadis told prosecutors that he met with Mr. Sallas, the Piraeus chairman, in late March and said that he had decided to pull out of the deal.

“Don’t do that,” Mr. Sallas replied, according to Mr. Lavrentiadis’s account. “Let me call my good friend George Provopoulos, and he will do what is needed to get this deal cleared.”

A few days later, the central bank approved the sale.

Piraeus Bank, in a statement, said: “The allegation that Piraeus Bank or its chairman intervened inappropriately to facilitate the sale of Proton Bank shares to Mr. Lavrentiadis bears absolutely no resemblance to reality and reflects the diversionary defense line recently concocted by Mr. Lavrentiadis, a full 28 months after he was initially charged.”

At the root of Mr. Provopoulos’s defense is his view that at the time of the deal, in March 2010, Mr. Lavrentiadis had a strong enough reputation as a businessman to be approved as a new bank owner in Greece. This was not, however, an opinion that was shared by the head of Cyprus’s central bank, who rejected an attempt by Mr. Lavrentiadis to buy a bank in Cyprus during the same period, contending his finances were questionable.

In retrospect, Mr. Provopoulos said, he accepts that Mr. Lavrentiadis was a bad actor. But he rejects the criticism that the Proton sale and Piraeus’s Cypriot deals reveal any favoritism to his former employer or Greek banks in general.

“My first and only priority is to ensure the stability of the financial sector,” Mr. Provopoulos said. Mr. Sallas of Piraeus was prepared to take risks that others were not, he added.

As for Mr. Lavrentiadis, he continues to protest his innocence.

“If I am guilty,” he said recently to government prosecutors, “then so are Mr. Sallas and Mr. Provopoulos.”

Αποφαση για την δήθεν παραγραφή των εγκλημάτων Παπακωνσταντίνου: Ήρθε η ώρα να αποδείξει η δικαιοσύνη ότι μπορεί να σώσει την πατρίδα.

Το Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου θα αποφασίσει για το ζήτημα της παραγραφής ή μη των κακουργηματικών κατηγοριών που αντιμετωπίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου για το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ, στην οποία περιλαμβάνονταν ονόματα συγγενικών του προσώπων.

Έχουν προηγηθεί “περίεργα” δημοσιεύματα από ελεεινές φυλλάδες που σε κάθε ευκαιρία συκοφαντούν την δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, με προφανή σκοπό να εκβιάσουν την φυγάδευση του άθλιου εγκληματία.

Εάν η δικαιοσύνη κάνει το ολέθριο λάθος να ενδώσει στις απειλές και τις πιέσεις, τότε δεν υπάρχει καμμία ελπίδα για την Ελλάδα. Η διολίσθηση στο χάος μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Ας μην ξεχνάμε πως ιστορικά, οι καταστάσεις χάους στην Ελλάδα δεν επήλθαν από λαϊκές κινητοποιήσεις σε ομαλές καταστάσεις, αλλά ακολούθησαν την συνολική κατάρρευση των θεσμών.

Σήμερα που οι θεσμοί καταρρέουν, η δικαιοσύνη είναι το τελευταίο προπύργιο που ακόμα κρατά. Έστω και αν υπάρχουν κάποιες κραυγαλέες απόπειρες από μεμονωμένα στελέχη της που εξοργίζουν (ΕΛΣΤΑΤ, PROTON κλπ). Μπορεί η πολιτική διαφθορά να “ξεφορτώθηκε” τον ηρωϊκό εισαγγελέα Πεπόνη, τον εισαγγελέα που οδήγησε δεκάδες πολιτικών εγκληματιών (όπως και τον Παπακωνσταντίνου) ενώπιον της τιμωρίας, αυτό δεν σημαίνει ότι κατόρθωσαν να εξοντώσουν τον θεσμό για να γλιτώσουν. Ήρθε η ώρα να αποδείξετε πως πίσω από κάθε έδρανο υπάρχει ένας Πεπόνης. Αποφασισμένος να προασπίσει την πατρίδα του, τους συνανθρώπους του και να αποδώσει δικαιοσύνη.

Τυχόν απόφαση για παραγραφή αυτών των εγκλημάτων, θα δώσει την ώθηση στο τελικό μέρος του σχεδίου που θα οδηγήσει την πατρίδα σε Εθνική καταστροφή. Αυτό επιδιώκουν οι αρχιτέκτονες του χάους.
Ο αρεοπαγίτης ειδικός ανακριτής Ιωσήφ Τσαλαγανίδης, με έγγραφο του προς το Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, χωρίς να εκφράζει άποψη υπέρ ή κατά της παραγραφής, ζητεί να επίλυσει το καυτό θέμα της παραγραφής (εξάλειψη του αξιοποίνου) το επίμαχο Συμβούλιο του Ανωτάτου Διακστηρίου.
Ο Ιωσήφ Τσαλαγανίδης έκρινε αναγκαίο πριν ξεκινήσει ο ίδιος την ανάκριση να έχει επιλυθεί αυτό το σοβαρό νομικό ζήτημα, ώστε να αποφευχθεί η διενέργεια άσκοπων ανακριτικών ενεργειών.
Το νομικό ζήτημα που ανακύπτει συνδέεται με τη Βουλή της μιας μέρας που συγκροτήθηκε μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Και αυτό γιατί σύμφωνα με άρθρο 86 του Συντάγματος «εάν έχουν παρέλθει δύο κοινοβουλευτικές περίοδοι χωρίς να έχει ασκηθεί ποινική δίωξη επέρχεται αποσβεστική προθεσμία», γεγονός που πρακτικά σημαίνει ότι εξαλείφεται το αξιόποινο και η πολιτεία χάνει το δικαίωμά της να κινήσει οποιαδήποτε ποινική διαδικασία σε βάρος πρώην υπουργού.
Με βάση τα νέα δεδομένα η δικογραφία διαβιβάστηκε στον εποπτεύοντα αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστάσιο Κανελλοπούλο, ο οποίος θα διατυπώσει την πρότασή του για το μείζον αυτό θέμα στο δικαστικό συμβούλιο το οποίο στη συνέχεια με βούλευμα που θα εκδώσει θα αποφασίζει για το εάν έχει επέλθει ή όχι παραγραφή των αδικημάτων που βαρύνουν τον πρώην υπουργό Οικονομικών.

Δώστε τους διεφθαρμένους την απάντηση που πρέπει. Μόνον εσείς μπορείτε να “Ξεβρωμίσετε τον τόπο”.

Αυτός που είναι σιωπηρός και σκύβει το κεφάλι πεθαίνει κάθε στιγμή που το κάνει. Αυτός που μιλάει δυνατά και περπατάει με το κεφάλι ψηλά πεθαίνει μόνο μια φορά.
—Τζιοβάνι Φαλκόνε

ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΩΡΑ "ΣΤΑΣΗ" ΟΙ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟΙ

Δεν θα κανουν τωρα ρηξη με τον Σαμαρα οι Καραμανλικοι.τους φοβισε λιγο ο Αντωναρος και τρεχαν στο Μαξιμου. Αλλωστε η πτωση μιας κυβερνησης στην δεξια γινεται αποτομα..Ξαφνικα...Ξερει ο Αντωνης...

Ήρθε η ώρα για τον Σαμαρά να αποφασίσει, με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, την τρόικα η την ελληνική κοινωνία.

Η ζωή έχει καλά και κακά, ανηφόρες και κατηφόρες, δύσκολες περιόδους και καλύτερες περιόδους.
Όταν, μάλιστα, μιλάμε για την οικονομία μιας χώρας, για το μέλλον των επόμενων γενεών Ελλήνων, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά. Σε κρίσιμες στιγμές, όπως αυτή που περνά η χώρα, είναι εξαιρετικά δύσκολες οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν. Και κάτω από το πρίσμα αυτό πρέπει να δούμε από εδώ και στο εξής την υπόθεση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.
Η Ελλάδα έχει περίπου τρεις μήνες μέχρι τις τελικές αποφάσεις για το ελληνικό χρέος, για το πώς θα υπάρξει μια λύση για το τεράστιο αυτό πρόβλημα. Όπως είπαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οι αποφάσεις θα ληφθούν Δεκέμβριο, το πολύ Ιανουάριο 2014. Επομένως το παζάρι ξεκινά από σήμερα και θα είναι ιδιαίτερα επώδυνο. Η στάση των Ευρωπαίων στο Γιούρογκρουπ έδειξε ότι αποφάσισαν να τηρήσουν σκληρή γραμμή προς την Ελλάδα. Οι Γερμανοί θέλουν μια οικονομική πολιτική…. Ναζιστικής έμπνευσης όπου όλες οι χώρες της ΕΕ θα βρίσκονται στο άρμα του Βερολίνου και θα λένε κι ευχαριστώ.
Επίσης, έδειξαν ότι δεν είναι να τους έχεις ιδιαίτερη εμπιστοσύνη, ακόμη κι αν τους έχεις ανάγκη. Ας μην ξεχνάμε ότι στο τελευταίο μνημόνιο υπάρχουν ρήτρες ανάπτυξης, ρήτρες που λένε ότι αν η Ελλάδα τηρήσει τα συμφωνηθέντα, μπει στο δρόμο της ανάπτυξης, κάνει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει, τότε θα έχει δικαίωμα να διεκδικήσει ελάφρυνση των μέτρων. Αν εξαιρέσει κανείς τις αποκρατικοποιήσεις, όλα τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα έχουν υλοποιηθεί, και μάλιστα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Επίσης, φαίνεται ότι η χώρα μπαίνει στο δρόμο της ανάπτυξης από του χρόνου, θα παρουσιάσει έστω και μικρό πλεόνασμα, βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα σε σχέση με πριν από δύο χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά οι δανειστές φαίνεται να αλλάζουν στάση και να επιμένουν σε νέες πιέσεις προς την Ελλάδα, χωρίς να τηρούν αυτά που συμφωνήθηκαν. Μάλιστα, επικαλούνται γελοίες περιπτώσεις ή καταπιάνονται με θέματα όπως το πετρέλαιο θέρμανσης που είναι μια καραμπινάτη γκάφα τους. Δείχνουν ότι θέλουν να ανοίξουν πόλεμο με όλη την ελληνική κοινωνία. Μοιάζουν να μην αντιλαμβάνονται ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι απότοκος των δικών τους επιλογών. Θέλουν να γεμίσουν το ευρωκοινοβούλιο με ακροδεξιούς και την ελληνική βουλή με ακραίους.
Από την άλλη, φαίνεται ότι θέλουν να οδηγήσουν την παρούσα κυβέρνηση σε κατάρρευση. Είναι θέμα χρόνου αν συνεχίσουν να πιέζουν με τέτοιο τρόπο. Αν έτσι θέλουν τότε πολύ απλά ο κ. Σαμαράς ας τους δώσει τα κλειδιά της χώρας και αυτοί να τα στείλουν συστημένα στον κ. Τσίπρα. Και τότε θα δουν με ποιους έχουν να κάνουν. Ας διαπραγματευτούν λοιπόν για τα λεφτά που δάνεισαν στην Ελλάδα, με τους χαζοχαρούμενους της Κουμουνδούρου και τους έγκλειστους στον Κορυδαλλό. Αν έβλεπε κανείς τον κ. Τσίπρα στην εκπομπή του ΣΤΑΡ, αν άκουγε τις απαντήσεις του για το τι θα κάνει με το μνημόνιο, που θα βρει τα λεφτά να δώσει αυξήσεις και να επαναπροσλάβει απολυμένους, θα καταλάβαινε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία απλά θα υπογράψει το κηδειόχαρτο της Ελλάδας.
Αυτά έχει μπροστά της η παρούσα κυβέρνηση, μ’ αυτά θα πορευτεί γνωρίζοντας ότι οι δανειστές είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η στάση τους στο Γιούρογκρουπ, όπου ουσιαστικά είπαν στον Στουρνάρα να μην περιμένει τίποτε και να τα βρει με την τρόικα δείχνει και το πώς θα μας αντιμετωπίσουν από εδώ και στο εξής.
Πλέον η μπάλα δεν είναι στην εξέδρα, βρίσκεται στο τερέν της κυβέρνησης που πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Ο κ. Σαμαράς βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του. Από τη μια έχει μια κοινωνία που βρίσκεται στα όρια της διάλυσης κι από την άλλη την τρόικα που δεν ξέρει τι γίνεται, είναι παντελώς αποτυχημένη. Είναι ώρα, λοιπόν, των μεγάλων αποφάσεων για την ελληνική κυβέρνηση. Αποφάσεων που θα έχουν μόνο το συμφέρον του ελληνικού λαού να υπηρετήσουν.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ Η ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ! - ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ - ΥΠ' ΑΤΜΟΝ Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ - ΒΡΑΖΟΥΝ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑ!

Τελεσίγραφο στέλνουν στη Συγκυβέρνηση και τον ίδιο τον Στουρνάρα οι Καραμανλικοί Βουλευτές της ΝΔ, με την ερώτηση-πρόταση που υπέγραψαν και κατέθεσαν 55 από αυτούς για το επίδομα θέρμανσης την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή ζητώντας την προκαταβολική διάθεσή του στους πολίτες, ώστε να μπορεί στην πράξη ο κόσμος να αγοράσει πετρέλαιο, πριν παγώσει από το κρύο, καθώς την Τρίτη 15 Οκτωβρίου πρέπει να αρχίσει η διανομή καυσίμων, όπως κάθε χρόνο, από τα πρατήρια!

ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ 1 - Τρεις βδομάδες ανατροπών...
Παράλληλα ο πλέον στενός συνεργάτης (και πρώην Κυβερνητικός Εκπρόσωπος) του Κώστα Καραμανλή Ευάγγελος Αντώναρος, σχολίασε επίσης την Παρασκευή στο twittet του πως "αρχίζουν τρεις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες εβδομάδες με (όπως προβλέπω) πολλές ανατροπές. Θα τις διαβούμε μέρα μέρα -- από την Κυριακή"!


Δηλαδή από σήμερα, που δύο Κυριακάτικες εφημερίδες, η Ελευθεροτυπία και το έγκριτο πάντα ΠΑΡΟΝ, επισημαίνουν πρωτοσέλιδα ότι ο Σαμαράς θα αναγκαστεί από τους Βουλευτές να "φάει" τον Στουρνάρα!


Ταυτόχρονα ο ίδιος ο Στουρνάρας, που δεν είναι στην ουσία ο Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, έχει επιδοθεί σε μια ασταμάτητη αλληλογραφία και διαπραγμάτευση με τα "αφεντικά" της Τρόικας, προκειμένου να εγκρίνουν κάπως βελτιωμένη σε σχέση με πέρυσι, την διανομή του επιδόματος θέρμανσης τουλάχιστον, καθώς η Τρόικα δεν δέχεται μείωση της τιμής του πετρελαίου!


ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ 2 - Οι μανδαρίνοι του Υπουργείου Οικονομικών...
Ο δε Αντώναρος επανέρχεται δριμύτερος κάνοντας λόγο για "μανδαρίνους του ΥΠΟΙΚ τις κρατάνε ψηλές (σ.σ. τις τιμές πετρελαίου) με πολιτική κάλυψη", ζητώντας η τιμή διάθεσης του πετρελαίου θέρμανσης στην Ελλάδα, να είναι τουλάχιστον όσο και στη Γερμανία, δηλαδή 0,90 Ευρώ!

ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ - "Ώρα να σηκώσουμε ανάστημα"...
Στον χορό των εξελίξεων και η Ντόρα:
"Η ώρα της διαπραγμάτευσης έφτασε, έχουμε μπροστά μας μια δύσκολη μάχη αλλά είναι η στιγμή να σηκώσουμε ανάστημα και να ζητήσουμε να κλείσει επιτέλους συνολικά το πακέτο που λέγεται Ελλάδα", δήλωσε στο ΣΚΑΪ, επιμένοντας σε μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης και άρα της τελικής τιμής διάθεσης του πετρελαίου θέρμανσης!


"ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟ ΚΟΜΜΑ" - Πλαστήρας Νο2 - Με άρωμα Πούτιν...
Με δυο λόγια το κλίμα είναι τέτοιο πλέον, που ή θα πέσει άμεσα ή έμμεσα η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης ή θα πέσει ο Στουρνάρας...
Αλλιώς δεν αποκλείεται να δημιουργηθεί άμεσα "ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟ ΚΟΜΜΑ" (με στροφή προς Πούτιν) μέσα στην παρούσα Βουλή, συγκεντρώνοντας όπως έχουμε γράψει πρώτοι στο παρελθόν, ακόμη και 100 Βουλευτές-Κομμάντος, οι οποίοι θα επιχειρήσουν ό,τι και ο Πλαστήρας μέσα στο χάος της Μικρασιατικής Καταστροφής:
1. Τη συντεταγμένη και χωρίς απώλειες υποχώρηση-διαχείρηση και τη δυναμική επιστροφή
2. Τη "σύλληψη" και καταδίκη των Πρωταιτίων της σύγχρονης Οικονομικής Καταστροφής των Ελλήνων (Τεχνητό Έλλειμμα - Μνημόνιο - Καταστροφή)
3. Νέες διεθνείς Συμμαχίες, με στροφή προς Πούτιν και Κίνα, για μια νέα πορεία της Ελλάδας... με πολύ ΑΟΖ...


ΑΡΣΗ ΑΣΥΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΑΚΗ
Μέσα σε όλα τα επερχόμενα, υπολογίστε το ζήτημα της Άρσης Ασυλίας του Γιωργάκη για το "λεφτά υπάρχουν" μετά από μήνυση απόστρατου που έφτασε στη Βουλή ή την παραπομπή σε Εξεταστική Επιτροπή, ανάλογα το τι θα αποφασιστεί...
Γιατί εάν μεν, δεν την ψηφίσουν οι Σαμαρικοί, θα είναι συνένοχοι. Εάν δε την ψηφίσουν, θα αναγκάσουν το ΠΑΣΟΚ σε αποχώρηση από την Συγκυβέρνηση...

ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΕΝΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟ...
Δυσμενείς τέλος εντυπώσεις προκαλούν στα αυτιά όλων τα νέα που έρχονται από τις άλλες μνημονιακές χώρες, Ιρλανδία και Ισπανία, που βγαίνουν και οι δύο από το Μνημόνιο ως το τέλος του έτους, ενώ την Ελλάδα την πηγαίνουν για τρίτο και φαρμακερό, καθώς απέτυχαν ολικά τα άλλα δύο Μνημόνια με τα τρομακτικά μέτρα, που όχι μόνο δε μείωσαν το Χρέος, αλλά το αύξησαν, δημιουργώντας φονική ανεργία και ύφεση-σοκ! Καταστρέφοντας αντί να θεραπεύσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες!
Ε, λοιπόν δεν πάει άλλο! Και βράζουν ήδη και το κόμμα και ο λαός!
Και η μεγάλη ώρα Καραμανλή πλησιάζει ολοταχώς, όσο κι αν ο ίδιος δεν λαμβάνει μέρος στις ζυμώσεις, γιατί δεν είναι του χαρακτήρα του...
Όμως το κάλεσμα της θάλασσας, κανείς "Καπετάνιος" δεν μπορεί να το αρνηθεί, σαν εκείνη βαλθεί να τον καλέσει...ΣΠΑΕΙ

Θα παραμείνει ισχυρό το δολάριο;

Το δολάριο είναι το κυρίαρχο νόμισμα στον κόσμο. Αλλά για πόσο καιρό ακόμα; Θα  καταστραφεί η θέση του δολαρίου ως το μόνο πραγματικό παγκόσμιο νόμισμα, από τη μάχη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για την αύξηση του ανώτατου ορίου του χρέους της ομοσπονδιακής κυβέρνησης; Κινδυνεύει πράγματι η «εξωφρενικά προνομιακή θέση» του δολαρίου ως το κύριο αποθεματικό νόμισμα του κόσμου; Ο Barry Eichengreen, καθηγητής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Berkeley, σχολιάζει.

To μόνο σίγουρο είναι ότι όσοι διαλαλούν τη μαύρη μοίρα του δολαρίου το έχουν ξανακάνει. Όταν χτύπησε η κρίση των ενυπόθηκων δανείων, ήταν ευρέως προβλέψιμο ότι το δολάριο θα πληγεί. Στην πραγματικότητα, το δολάριο ενισχύθηκε, καθώς οι επενδυτές που αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο έσπευσαν σε ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου. Ένα χρόνο αργότερα, όταν η Lehman Brothers απέτυχε, το δολάριο επωφελήθηκε από την προοπτική του ασφαλούς καταφύγιου, για άλλη μια φορά.

Στοιχεία από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επιβεβαιώνουν ότι αυτές οι διαταραχές προκάλεσαν (ίσως) μια μικρή μείωση της κυριαρχίας του δολαρίου στα συναλλαγματικά αποθέματα των κεντρικών τραπεζών. Ομοίως, τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών δείχνουν ότι το δολάριο κυριαρχεί στις παγκόσμιες συναλλαγματικές συναλλαγές, όσο και το 2007. Αλλά μια χρεοκοπία στο δημόσιο χρέος των ΗΠΑ, που θα επιταχυνθεί από την αποτυχία να αυξηθεί το ανώτατο όριο του χρέους, θα ήταν ένα πολύ διαφορετικό είδος σοκ, με πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Ως απάντηση στην αναστάτωση από τα ενυπόθηκα δάνεια και την κατάρρευση της Lehman, οι επενδυτές συσσωρεύτηκαν στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα, επειδή προσέφεραν ασφάλεια και ρευστότητα – περιζήτητα χαρακτηριστικά σε μια κρίση. Αυτά είναι ακριβώς τα χαρακτηριστικά που θα κινδυνεύσουν από μια χρεοκοπία.

Το τεκμήριο ότι τα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου είναι μια ασφαλής πηγή εισοδήματος θα είναι το πρώτο θύμα της χρεοκοπίας. Ακόμη και αν το Υπουργείο Οικονομικών πλήρωνε πρώτα τους ομολογιούχους –επιλέγοντας να παγώσει, ας πούμε, τους αναδόχους ή τους παραλήπτες Κοινωνικής Ασφάλισης- η ιδέα ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ πληρώνει πάντα τους λογαριασμούς της δεν θα θεωρούταν πλέον δεδομένη. Οι κάτοχοι αμερικανικών κρατικών ομολόγων θα άρχιζαν να το ξανασκέφτονται.

Ο αντίκτυπος στη ρευστότητα της αγοράς θα μπορούσε επίσης να είναι σοβαρός. Το Fedwire, το ηλεκτρονικό δίκτυο που λειτουργεί η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ για τη μεταφορά κεφαλαίων μεταξύ χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, δεν έχει ρυθμιστεί για το διακανονισμό συναλλαγών σε αθέτηση τίτλων. Έτσι το Fedwire θα πάγωνε αμέσως. Η αγορά repo, στην οποία τα δάνεια παρέχονται έναντι ομολόγων του δημοσίου, επίσης θα πάγωνε. Από την πλευρά τους, τα αμοιβαία κεφάλαια που απαγορεύεται να εκμεταλλεύονται χρεοκοπημένους τίτλους θα έπρεπε να απορρίψουν τα ομόλογα τους με μια αυτοκαταστροφική πώληση. Τα αμοιβαία κεφάλαια της χρηματαγοράς, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, θα έσπαγαν το όριο του 1 δολαρίου, επιτρέποντας στις μετοχές τους να πέσουν.  Οι επιπτώσεις θα ήταν πολύ πιο σοβαρές από ό,τι όταν ένας παίκτης της χρηματαγοράς, το Reserve Primary Fund, έσπασε το όριο του 1 δολαρίου το 2008.

Πράγματι, το σύνολο του εμπορικού τραπεζικού τομέα, που κατέχει περίπου 2 τρις δολάρια σε κυβερνητικά χρεόγραφα, θα μπορούσε να απειληθεί. Η εμπιστοσύνη στις τράπεζες στηρίζεται στην εμπιστοσύνη στον Ομοσπονδιακό Οργανισμό Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) που ασφαλίζει τις καταθέσεις. Αλλά δεν είναι αδιανόητο το ότι ο FDIC θα χρεοκοπούσε εάν η αξία των ομολόγων των τραπεζών βυθιζόταν. Το αποτέλεσμα θα ήταν η απότομη πτώση του δολαρίου και οι καταστροφικές απώλειες για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ. Πέρα από το άμεσο οικονομικό κόστος, το καθεστώς του παγκόσμιου ασφαλούς καταφυγίου για το δολάριο θα χανόταν.
Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το κόστος για τις ΗΠΑ αν χάσει τη θέση του δολαρίου ως το κορυφαίο διεθνές νόμισμα. Αλλά το 2% του ΑΕΠ, ή η αξία ενός έτους οικονομικής ανάπτυξης, δεν είναι παράλογη εικασία. Με τις ξένες κεντρικές τράπεζες και τους διεθνείς επενδυτές να αποφεύγουν τα δολάρια, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών θα έπρεπε να πληρώσει περισσότερα για να δανειστεί, ακόμη και αν το ανώτατο όριο του χρέους τελικά ανέβαινε. Οι ΗΠΑ θα έχαναν επίσης την ασφαλιστική αξία ενός νομίσματος που ενισχύεται αυτόματα όταν κάτι πάει στραβά (είτε στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό).

Ο αντίκτυπος στον υπόλοιπο κόσμο θα ήταν ακόμη πιο καταστροφικός. Οι ξένοι επενδυτές, επίσης, θα υποστούν σοβαρές απώλειες από τις εκμεταλλεύσεις τους από κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ. Επιπλέον, οι δυσαρεστημένοι κάτοχοι δολαρίων θα σπεύσουν σε άλλα νομίσματα, όπως το ευρώ, το οποίο θα εκτιμήσουν σημαντικά ως αποτέλεσμα. Ένα σημαντικά ισχυρότερο ευρώ είναι, φυσικά, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται μια ετοιμοθάνατη Ευρώπη. Εξετάστε τις αρνητικές επιπτώσεις στην Ισπανία, μια προβληματική οικονομία που αγωνίζεται να αυξήσει τις εξαγωγές της.

Ομοίως, τα νομίσματα των μικρών οικονομιών, για παράδειγμα το καναδικό δολάριο και η νορβηγική κορόνα – θα εκτοξεύονταν. Ακόμη και αναδυόμενες αγορές όπως η Νότια Κορέα και το Μεξικό θα βίωναν παρόμοια αποτελέσματα, θέτοντας σε κίνδυνο τους τομείς των εξαγωγών τους. Δεν θα είχαν άλλη επιλογή, παρά να εφαρμόσουν αυστηρούς ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων για να περιορίσουν την ξένη αγορά των τίτλων τους. Ακόμα και οι προηγμένες χώρες θα έκαναν το ίδιο, πράγμα που θα σήμαινε το τέλος της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Πράγματι, θα μπορούσε να σημάνει το τέλος κάθε οικονομικής παγκοσμιοποίησης.

Οι λογικές κυβερνήσεις δεν χρεοκοπούν όταν έχουν επιλογή – ειδικά όταν απολαμβάνουν το «εξωφρενικό προνόμιο» της έκδοσης του μοναδικού πραγματικά παγκόσμιου νομίσματος. Ετοιμαζόμαστε να μάθουμε αν οι ΗΠΑ εξακολουθούν να έχουν μια λογική κυβέρνηση.

project-syndicate