Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014
Πού μας πάνε; - Oι ΗΠΑ αναγνώρισαν "τουρκική" μεινονότητα στην Δ.Θράκη! - Συνάντηση του Αμερικανού προξένου με το DEB
Mια συνάντηση που προοιωνίζει αυτό που ετοιμάζουν οι ΗΠΑ στην Δυτική Θράκη, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη στην Θεσσαλονίκη του πρόξενου των ΗΠΑ στην πόλη, Ρόμπερτ Σάντερς και της ηγεσίας του εξτρεμιστικού μειονοτικού κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (DEB) το οποίο συμμετείχε για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές κερδίζοντας την πλειοψηφία στους νομούς Ξάνθης και ροδόπης και έχει ως σημαία του την κατάργηση της συνθήκης της Λοζάνης και την τουρκοποίηση όλων των μουσουλμανικών πληθυσμών της ελληνικής Θράκης.!
Η συνάντηση των ΗΠΑ και των ισλαμιστών πραγματοποιήθηκε μάλιστα μετά από πρόσκληση του Ρ.Σάντερς και έγινε γνωστή, με ανακοίνωση που ανήρτησε στην ιστοσελίδα του το DEB (από όπου και η φωτό)! Και σίγουρα οι ισλαμιστές δεν θα έδιναν την φωτογραφία στην δημοσιότητα αν δεν ήθελαν οι Αμερικανοί.
Στην ανακοίνωση των ισλαμιστών αναφέρεται ότι: «Επιτροπή του DEB αποτελούμενη από τον πρόεδρο Μουσταφά Αλή Τσαβούς, τον αντιπρόεδρο και υπεύθυνο Ξάνθης Οζάν Αχμέτογλου, τον υποψήφιο ευρωβουλευτή Ονούρ Χιντ και την υποψήφια ευρωβουλευτή και διευθύντρια διεθνών σχέσεων του κόμματος Λεϊλά Σαλίχογλου συναντήθηκαν με τον Αμερικανό πρόξενο Θεσσαλονίκης Ρόμπερτ Σάντερς και με άλλους διπλωμάτες. Στην συνάντηση με τους Αμερικανούς διπλωμάτες τέθηκαν τα θέματα και τα αιτήματα της τουρκικής μειονότητας δυτικής Θράκης, η επιτυχία του DEB στις ευρωεκλογές και οι εργασίες του κόμματος».
Τι σημαίνει η παραπάνω συνάντηση; Πολύ απλά ότι οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν εμμέσως πλην σαφώς ότι η μειονότητα είναι τουρκική. Κατά δεύτερον λόγο "αγκαλιάζουν" τους ισλαμιστές της Θράκης, όπως ακριβώς αγκάλιασαν τους ισλαμιστές της Συρίας και "χαϊδεύουν" την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο.
Ουσιαστικά εμμέως πλην σαφώς τάσσονται υπέρ της κατάργησης της Συνθήκης της Λοζάνης. Μόνο που η συνθήκη της Λοζάνης δεν αναφέρεται αποκλειστικά σε θέματα πληθυσμών, αλλά καθορίζει και την εδαφική κυριαρχία Ελλάδος και Τουρκίας στα σημερινά τους όρια και αποτελεί πάγιο πολιτικό στόχο της Αγκυρας η κατάργησή της, ειδικά σε ότι αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου.
Κάτι που δήλωσε ευθέως και ο Τούρκος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου πριν δύο ημέρες (μόνο το defencenet.gr μετέδωσε την πολεμική δήλωσή του).
Μάλιστα της συνάντησης ακολούθησε και δεξίωση που παρέθεσε το Προξενείο των ΗΠΑ στην Θεσσαλονίκη, "προς τιμήν εκπροσώπων φορέων και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Βόρειας Ελλάδας".
Θα το ξαναπούμε: Το ισλαμικό τρένο έρχεται με ταχύτητα και οι ΗΠΑ ρίχνουν καύσιμο στις μηχανές του...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Μαρία Δαμανάκη: “Είμαι Εβραία…”! Πέφτουμε από τα σύννεφα…
Η κα. Μαρία Δαμανάκη ομολογεί μέσα στην βουλή των Ελλήνων ότι είναι Εβραία και ότι θίχτηκε από τον Καρατζφέρη που αποκάλεσε τον κ. Ροζάκη “κύριο Ροζενστάιν”…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Η συνάδελφος κα Δαμανάκη έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, θα αρχίσω με μια καθυστερημένη παρατήρηση, αν μου επιτρέπετε προς το Προεδρείο. Δεν ήσασταν εσείς στην ‘Εδρα, αλλα πριν από λίγη ώρα ο κ. Καρατζαφέρης μιλώντας εδώ στη Βουλή αποκάλεσε το συνάδελφο κ. Ροζάκη “κύριο Ροζενστάιν”.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Τι σας ενδιαφέρει;
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Τι με ενδιαφέρει, κύριε συνάδελφε; Είμαι Εβραία γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει. Και όσο κάνετε προσπάθεια να επικρατήσει ρατσισμός στην Αίθουσα, εγώ είμαι Εβραία. Γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΓΟΝΑΣ: Δεν υπάρχει ρατσισμός, κυρία Δαμανάκη, προς Θεού!
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι οι συνάδελφοι έχουν ονόματα και το Προεδρείο πρέπει να είναι πιο ευαίσθητο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Και ο κ. Καρατζαφέρης εν πάση περιπτώσει μπορεί να τα λέει αυτά από το κανάλι του, αλλά στο Κοινοβούλιο ας είμαστε πιο προσεκτικοί.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Λογοκρισία θα κάνετε;
Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014
"Καθάρισαν" οριστικά οι καραμανλικοί με τη Δικαιοσύνη Στο κενό οι απόπειρες σπίλωσης των κυβερνήσεων της περιόδου 2004-2009 για μια σειρά σκανδάλων
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Ανακούφιση και δικαίωση είναι τα αισθήματα που κυριαρχούν αυτές τις ημέρες στο γραφείο του Κώστα Καραμανλή, μετά την πρόσφατη καταδίκη για τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων και την απαλλαγή του μοναδικού πολιτικού προσώπου, του πρώην ειδικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας, Ευγένιου Παπαδόπουλου. Επτά χρόνια μετά το «τσουνάμι» της σκανδαλολογίας που «έπνιξε» την κυβέρνηση της περιόδου 2004-2009 και την οδήγησε στην αποδυνάμωση και επέκεινα στην πτώση, ο κ. Καραμανλής εξέρχεται από τρεις πολύ σοβαρές περιπέτειες σπίλωσης του ονόματός του, που κόστισαν ψυχολογικά στον ίδιο και οικονομικά στον λαό, ο οποίος απηυδισμένος από τα «σκάνδαλα» υπερψήφισε τον θανάσιμο εναγκαλισμό του με το ΔΝΤ τον Οκτώβριο του 2009.
Ανακούφιση και δικαίωση είναι τα αισθήματα που κυριαρχούν αυτές τις ημέρες στο γραφείο του Κώστα Καραμανλή, μετά την πρόσφατη καταδίκη για τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων και την απαλλαγή του μοναδικού πολιτικού προσώπου, του πρώην ειδικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας, Ευγένιου Παπαδόπουλου. Επτά χρόνια μετά το «τσουνάμι» της σκανδαλολογίας που «έπνιξε» την κυβέρνηση της περιόδου 2004-2009 και την οδήγησε στην αποδυνάμωση και επέκεινα στην πτώση, ο κ. Καραμανλής εξέρχεται από τρεις πολύ σοβαρές περιπέτειες σπίλωσης του ονόματός του, που κόστισαν ψυχολογικά στον ίδιο και οικονομικά στον λαό, ο οποίος απηυδισμένος από τα «σκάνδαλα» υπερψήφισε τον θανάσιμο εναγκαλισμό του με το ΔΝΤ τον Οκτώβριο του 2009.
Εξεταστικές επιτροπές, προανακριτικές και «βαριά» δικαστήρια έγιναν για το Βατοπέδι, τη Siemens και τα δομημένα ομόλογα. Πολιτικές καριέρες καταστράφηκαν, το θρησκευτικό συναίσθημα δοκιμάστηκε έντονα, νευραλγικοί τομείς του κρατικού μηχανισμού παρέλυσαν, υπουργοί και διοικητές οργανισμών «κατέβασαν τα μολύβια», φοβούμενοι να βάλουν την υπογραφή τους ακόμη και σε τρέχουσες δαπάνες λειτουργικών εξόδων, ενώ πολιτικώς η κυβέρνηση άρχισε να καταρρέει στις δημοσκοπήσεις από τα τέλη Αυγούστου του 2008, όταν ήλθε στην επιφάνεια η υπόθεση ανταλλαγής των «φιλέτων» του Δημοσίου με εκτάσεις της Αγιορείτικης Μονής Βατοπεδίου, στη λίμνη Βιστωνίδα.
Τα απανωτά πλήγματα σε συνάρτηση με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, τα βίαια γεγονότα του Δεκεμβρίου μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και η φυγή των ενεχόμενων στο σκάνδαλο της Siemens τον Μάιο του 2009 «μεταφράστηκαν» σε αποδοκιμασία στο πρόσωπο του κ. Καραμανλή σε εκείνες τις ευρωεκλογές και σε «αποκαθήλωσή» του από την εξουσία τέσσερις μήνες μετά. Το κατ’ εξακολούθηση λάθος του πρώην πρωθυπουργού εστιάζεται στο ότι ακόμη και τώρα ουδείς αναφέρεται στην ευθεία σχέση στελεχών του ΠΑΣΟΚ με τις υποθέσεις αυτές. Οι στενότεροι συνεργάτες του Κώστα Σημίτη, Θεόδωρος Τσουκάτος και Τάσος Μαντέλης, έχουν ομολογήσει ότι πηγαινοέφερναν τα «βαλιτσάκια» με τις μίζες από τη Siemens. Απαντες οι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων της τελευταίας θητείας Σημίτη, 2000-2003 (μηδέ του μετέπειτα υπουργού Εργασίας Γιώργου Κουτρουμάνη εξαιρουμένου), έβαλαν τις χρηματιστηριακές εταιρείες διαχειρίστριες του δημόσιου χρήματος. Στη δε υπόθεση του Βατοπεδίου ο τότε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υπόδικος πλέον ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου για τη λίστα Λαγκάρντ, αναγκάστηκε να παραδεχθεί δημοσίως πως ο συγχωριανός του, Κοζανίτης εργολάβος Θεόδωρος Πάπιστας, ζήτησε την παρέμβασή του για τη διευθέτηση ιδιωτικής διαφοράς του με το μοναστήρι, ενώ στα δικαστήρια που ακολούθησαν αποκαλύφθηκαν σημεία και τέρατα για τον ρόλο δικαστών και στελεχών των πολεοδομικών υπηρεσιών με «ένσημα» στο ΠΑΣΟΚ.
ΒΑΤΟΠΕΔΙ
ΒΑΤΟΠΕΔΙ
Τον περασμένο Οκτώβριο, με βούλευμά του, το Συμβούλιο Εφετών παρέπεμψε σε δίκη 14 άτομα για την υπόθεση των ανταλλαγών μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της Μονής Βατοπεδίου, απαλλάσσοντας από το αρχικό κακουργηματικό κατηγορητήριο τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του κ. Καραμανλή, Γιάννη Αγγέλου. Οι μόνοι κατηγορούμενοι που συνδέονται με πολιτικό πρόσωπο είναι η σύζυγος του Γιώργου Βουλγαράκη, ο πατέρας της και ο αδελφός της, επί σειρά δεκαετιών νομικοί εκπρόσωποι της Μονής Βατοπεδίου.
Ο πρώην υπουργός είχε αποπεμφθεί αμέσως τότε από την κυβέρνηση και ουδέποτε επανήλθε στην πολιτική. Με δεδομένο ότι ο ηγούμενος της Μονής Εφραίμ και ο στενός συνεργάτης του, μοναχός Αρσένιος, έχουν καταδικαστεί σε ολιγόμηνες ποινές με ανασταλτικό χαρακτήρα, η υπεράσπιση της οικογένειας Πελέκη πιστεύει ότι το σκάνδαλο θα «γυρίσει ανάποδα» εναντίον των «εμπνευστών» του.
SIEMENS
SIEMENS
Στις 20 Φεβρουαρίου έπεσε η αυλαία της συμμετοχής πολιτικών στο σκάνδαλο της Siemens. Ο κ. Καραμανλής είχε κατηγορηθεί προσωπικώς ότι «υπέθαλπε» τις κεφαλές της εταιρείας στην Ελλάδα, όμως ουδέν αποδείχθηκε. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε με τις συνεχείς υπερβολές και τις αστήρικτες κατηγορίες να αποσύρει τον ανακριτή Ν. Ζαγοριανό από τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Στη διάρκεια της Εξεταστικής που ακολούθησε κλήθηκαν επτά υπουργοί της Ν.Δ., οι οποίοι φυσικά δεν παραπέμφθηκαν σε προανακριτική εξέταση, εξαιτίας των έωλων κατηγοριών. Αντιθέτως, στις 20 Φεβρουαρίου ο Αρειος Πάγος επικύρωσε την ποινή της τριετούς φυλάκισης σε βάρος του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Τάσου Μαντέλη, γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου του κ. Σημίτη την περίοδο υπογραφής συμβάσεων δισεκατομμυρίων μεταξύ της εταιρείας και του ελληνικού Δημοσίου.
Επιστροφή 280 εκατ. από JP Morgan
Μπορεί οι πρόσφατες πολυετείς ποινές του Εφετείου Κακουργημάτων να έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα για τους καταδικασθέντες μέχρι τη δίκη τους σε δεύτερο βαθμό, όμως οι ενεχόμενοι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων τη διετία 2005-2007 παραπέμφθηκαν σε δίκη με πρωτοβουλία του Κ. Καραμανλή, ενώ αντιθέτως οι προκάτοχοί τους, που εισήγαγαν τον θεσμό των δομημένων ομολόγων…, βγήκαν λάδι, καθώς ο Γ. Παπανδρέου δεν θέλησε να δώσει… συνέχεια. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε τον Μάρτιο του 2007, όταν το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους εξέδωσε ομόλογο 280 εκατ. ευρώ, 12ετούς διάρκειας, με ανάδοχο την JP Morgan, η οποία το μεταβίβασε σε άλλες εταιρείες διαχείρισης ομολόγων, με τελική κατάληξη σε τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία (ΤΕΑΔΥ, ΤΕΑΥΦΕ, ΤΕΑΠΟΚΑ, ΤΣΕΥΠ). Εξι μήνες μετά, παραμονές των εκλογών του 2007, ο Κ. Καραμανλής πέτυχε για πρώτη φορά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας να επιστραφούν στο ακέραιο στα δημόσια ταμεία τα 280 εκατ. ευρώ από την JP Morgan. Στο μεσοδιάστημα είχε αποκαλυφθεί στη Βουλή ότι ο γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου, παλαιός γνώριμος της οικογένειας Παπανδρέου από το σκάνδαλο Κοσκωτά και εξ απορρήτων συνομιλητής του Γ. Παπανδρέου, είχε παίξει σε «δομημένα ομόλογα» κάμποσα εκατομμύρια του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, του οποίου προΐστατο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.
Επιστροφή 280 εκατ. από JP Morgan
Μπορεί οι πρόσφατες πολυετείς ποινές του Εφετείου Κακουργημάτων να έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα για τους καταδικασθέντες μέχρι τη δίκη τους σε δεύτερο βαθμό, όμως οι ενεχόμενοι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων τη διετία 2005-2007 παραπέμφθηκαν σε δίκη με πρωτοβουλία του Κ. Καραμανλή, ενώ αντιθέτως οι προκάτοχοί τους, που εισήγαγαν τον θεσμό των δομημένων ομολόγων…, βγήκαν λάδι, καθώς ο Γ. Παπανδρέου δεν θέλησε να δώσει… συνέχεια. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε τον Μάρτιο του 2007, όταν το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους εξέδωσε ομόλογο 280 εκατ. ευρώ, 12ετούς διάρκειας, με ανάδοχο την JP Morgan, η οποία το μεταβίβασε σε άλλες εταιρείες διαχείρισης ομολόγων, με τελική κατάληξη σε τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία (ΤΕΑΔΥ, ΤΕΑΥΦΕ, ΤΕΑΠΟΚΑ, ΤΣΕΥΠ). Εξι μήνες μετά, παραμονές των εκλογών του 2007, ο Κ. Καραμανλής πέτυχε για πρώτη φορά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας να επιστραφούν στο ακέραιο στα δημόσια ταμεία τα 280 εκατ. ευρώ από την JP Morgan. Στο μεσοδιάστημα είχε αποκαλυφθεί στη Βουλή ότι ο γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου, παλαιός γνώριμος της οικογένειας Παπανδρέου από το σκάνδαλο Κοσκωτά και εξ απορρήτων συνομιλητής του Γ. Παπανδρέου, είχε παίξει σε «δομημένα ομόλογα» κάμποσα εκατομμύρια του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, του οποίου προΐστατο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΒΟΜΒΑ – 8% Bail in επισημα απο ESM
Εαν οι ανεξαρτητοι εποπτικοι μηχανισμοι των τραπεζων μας SSM & SRM, αποφασισουν απο Νοεμβριο 2014, οτι μια τραπεζα μας δεν στεκει καλα….,
θα απαιτησουν ανακεφαλαιοποιηση χωρος βετο η συζητηση με την ντοπια κυβερνηση η την αχρηστη πλεον ΤτΕ.
Εαν δεν εχουμε τα αναγκαια δις στο ταμειο, η δεν δανειστουμε… χλωμα και τα δυο…. τοτε….
Για να παρουμε τα χρηματα ανακεφαλαιοποιησης απο τον ESM οποιος θα εχει σε βαθος χρονου 60δις ευρω, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΩΣ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ Η ΤΡΑΠΕΖΑ(ΕΣ) ΝΕ ΚΑΝΟΥΝ BAIL IN ΤΥΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ.
“a bail-in of 8% of all liabilities will be a precondition for using the instrument”
Liabilities: στοιχεια παθητικου = καταθεσεις !!!
Προϋποθεση το Bail in…. δλδ το 8% κουρεμα στις καταθεσεις!!!! Χωρις καμια ασφαλεια 100.000 ευρω…. για να καλυψουμε εμεις τις τρυπες που αφθαιρετα θα ανακαλυψουν οι ανεξαρτητοι μηχανισμοι της ευρωπης των τραπεζων.
Αυτα λεει το κειμενο, ομιλια του προεδρα του γιουρογκρουπ.
Τι εχει να μας σχολιασει η νεα κλαρινοκυβερνηση ;
Ο Σατανας κανει λαθος επιλογες τελευταια…..
Δημητρης Καμμενος
ΠΠ
olympia.gr
Liabilities: στοιχεια παθητικου = καταθεσεις !!!
ΠΠ
Τρίτη 17 Ιουνίου 2014
Έπεσε η βουλγαρική κυβέρνηση - Θα απλωθεί στη νότιο βαλκανική η φωτιά της Ουκρανίας;
Η ουκρανική κρίση αρχίζει και εξαπλώνεται: Πριν από λίγο έπεσε η βουλγαρική κυβέρνηση και προκηρύχθηκαν εκλογές στην χώρα οι οποίες θα διεξαχθούν το διάστημα από 28 Σεπτεμβρίου-12 Οκτωβρίου. Είναι η τρίτη κυβέρνηση που πέφτει λόγω του πολέμου των αγωγών: Η πρώτη ήταν η κυβέρνηση Καραμανλή του 2009, η δεύτερη η κυβέρνηση της Ουκρανίας τον περασμένο Φεβρουάριο και η τρίτη σήμερα.
Η κυβέρνηση έπεσε κατόπιν της απόσυρσης της εμπιστοσύνης δύο βουλγαρικών κομμάτων που στήριζαν την κυβέρνηση Ορεσάρσκι, μετά την υποχώρηση της κυβέρνησης στις πιέσεις ΗΠΑ και ΕΕ για "πάγωμα" του South Stream κι ενώ το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού και ανθρώπου του βουλγαρικού υποκόσμου Μ.Μπορίσοφ, είχε καταθέσει πέντε προτάσεις μομφής (η τελευταία καταψηφίστηκε πριν δύο ημέρες με 114-109) κατά την κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση πλέον έχει τον χαρακτήρα υπηρεσιακής και συμφωνήθηκε από τους ηγέτες των κομμάτων η διεξαγωγή των εκλογών στη διάρκεια της συνεδρίασης του Συντονιστικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, υπό την αιγίδα του προέδρου Ρόσεν Πλέβνελιεφ.
Την επόμενη εβδομάδα θα καταρτιστεί η «ατζέντα» της Βουλής ως τη διάλυσή της, προκειμένου να υλοποιηθούν οι άμεσες προτεραιότητες της χώρας από την απερχόμενη κυβέρνηση.
Τα παραπάνω ανακοίνωσε ο ίδιος ο κ. Πλέβνελιεφ, μετά τη συνεδρίαση, στην οποία συμμετείχαν ο πρωθυπουργός Πλάμεν Ορεσάρσκι, οι πρόεδροι των κομμάτων που απαρτίζουν τον κυβερνητικό συνασπισμό, Σεργκέι Στανίσεφ από το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και Λουτφί Μεστάν από το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (κόμμα GERB) Μπόικο Μπορίσοφ και ο Βόλεν Σίντεροφ, επικεφαλής του Ατάκα.
Η βουλγαρική κυβέρνηση είχε ανακοιώσει στις 8 Ιουνίου ότι "παγώνει" την συμμετοχή της στον South Stream, μπλοκάροντας ουσιαστικά το έργο αφού είναι η χώρα-"κλειδί" από την οποία το ρωσικό φυσικό αέριο θα όδευε προς τη νότια και κεντρική Ευρώπη ως εναλλακτική οδός σε σχέση με την Ουκρανία.
"Εως ότου λάβουμε το «πράσινο φως» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σταματάμε την πρόοδο του έργου" ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της χώρας Πλάμεν Ορεσάρσκι.
Καταστάσεις που δεν αποκλείεται να εξελιχθούν σε ανάλογες με αυτές της Ουκρανίας, δεδομένης και της πρωτοφανούς και συνεχιζόμενης επί 25 χρόνια τώρα, εξαθλίωσης του βουλγαρικού πληθυσμού.
Οι ΕΕ και οι ΗΠΑ επιστράτευσαν το κόμμα GERB του, μέχρι πέρυσι, πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ για να "πλαγιοκοπήσει" την κυβέρνηση του Πλάμεν Ορεσάρσκι όπως ακριβώς είχαν κάνει το 2008-2009 με το ΠΑΣΟΚ που 'πλαγιοκόπησε' τη ΝΔ για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Ο Μπόικο Μπορίσοφ, άτομο του βουλγαρικού υποκόσμου, κατάφερε και αναρριχήθηκε στην εξουσία σε μία πρωτοφανή πολιτική εξέλιξη από αυτές που μόνο στις ταλαίπωρες χώρες του μετακομμουνιστικού παραδείσουν συμβαίνουν.
Απόστρατος συνταγματάρχης των μυστικών υπηρεσιών και σωματοφύλακας του Τεοντόρ Ζίβκοφ χρημάτισε δήμαρχος Σόφιας από το 2005 έως το 2009 και πρωθυπουργός της Βουλγαρίας από το 2009 έως το 2013.
Η εταιρεία ιδιωτικής ασφάλειας και σωματοφυλάκων που δημιούργησε στο χαώδες περιβάλλον αμέσως μετά την πτώση του κομμουνισμού οι πολιτικοί του αντίπαλοι υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιούνταν ως "βιτρίνα" για παράνομες δραστηριότητες και εκβιασμούς οι οποίοι τελικά τον ανέδειξαν στον πολιτικό στίβο.
H παραίτηση της βουλγαρικής κυβέρνησης με τον τρόπο που γίνεται δεν προοινωνίζει τίποτα το καλό σε μία χώρα όπου ο πληθυσμός βιώνει την χειρότερη εξαθλίωσης, όχι απλώς εντός της ΕΕ, αλλά σε ολόκληρη την ΕΕ και η χώρα έχει "εκλείψει" γεωπολιτικά και πληθυσμιακά μετά το 1990... Το ενδεχόμενο πλήρους κατάρρευσης της Βουλγαρίας, λόγω της σύγκρουσης Δύσης-Ρωσίας είναι πολύ πιθανό...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Αλλο λαϊκός κι άλλο λαϊκιστής
Μερικοί τα μπερδεύουν. Λαϊκός δεν σημαίνει πανηγυρτζής. Δεν σημαίνει ευτελής, βάρβαρος, ημιμαθής ή και αγράμματος, για κατανάλωση. Η αληθινή λαϊκότητα απέχει από αυτή της τηλοψίας όσο το αυθεντικό λαϊκό τραγούδι από τα σκυλοτράγουδα. Αλλο ο Μάρκος κι άλλο ο Καρβέλας.
Το απόσταγμα της αληθινής λαϊκότητας είναι λιτό, δωρικό, ποτέ φλύαρο κι ευτελές. Είναι σαν να συγκρίνεις το ζεϊμπέκικο του μάγκα με αυτό το χοροπηδηχτό πράμα, που χορεύουν μπουλουκηδόν στις πίστες αποτριχωμένα αγοράκια με κολλητά παντελόνια και τατουάζ ή μισοξεβράκωτες γκόμενες, με το διάστρεμμα εν όψει λόγω γόβας.
Ο αληθινά λαϊκός νιώθει ως τα βάθη της ψυχής του πως, π.χ. στον κινηματογράφο, αυθεντικά λαϊκό είναι το έργο του Τάκη Κανελλόπουλου, του Αλέξη Δαμιανού και του Λάκη Παπαστάθη. Γιατί ο «Ουρανός», η «Ευδοκία» και το «Τον καιρό των Ελλήνων» είναι μια δημιουργική συνέχεια, σε άλλα ύψη κι άλλα βάθη, του λαϊκού πολιτισμού. Τα βλέπεις μικρός, αδαής, ανυποψίαστος, με ορθάνοιχτα μάτια κι αισθάνεσαι, για πρώτη φορά, ότι τελικά υπάρχει και ποίηση με κινούμενες εικόνες. Μπορεί άλλοι να πούλησαν πιο πολύ, αλλά αυτοί οι τρεις, από τη γενιά τους, θα μείνουν χαραγμένοι στο μάρμαρο της αληθινής μνήμης του έθνους.
Η λαϊκότητα εμπεριέχει καθαρότητα, ντομπροσύνη και πάνω απ' όλα θάρρος. Διότι, θυμίζω, το θάρρος είναι η πρώτιστη αρετή. Και στην πολιτική και παντού. Οποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται.
Η λαϊκότητα και στην πολιτική δεν σημαίνει να είσαι λαϊκιστής του κερατά, «ευπώλητος», να εκφράζεις τα χαμηλότερα ένστικτα των ανθρώπων.
Ο λαϊκιστής εξαπατά τον λαό, υποκρίνεται, τον παραμυθιάζει για να τον παρασύρει. Ο λαϊκός σέβεται τον λαό, του λέει την αλήθεια, τον οδηγεί, αφουγκραζόμενος τις αληθινές ανάγκες του και πάντα προσπαθεί να τον πάει πιο ψηλά, να του δείξει τους μακρινούς ορίζοντες και τις απάτητες κορφές. Ο λαϊκός είναι ηγέτης. Ο λαϊκιστής είναι διαχειριστής και, συνήθως, τροχονόμος συμφερόντων. Ο λαϊκιστής δείχνει πάντα κάτω, εκεί όπου άλλωστε σέρνεται ο ίδιος.
Λαϊκότητα σημαίνει να προέρχεσαι από τον λαό και να τον υπηρετείς. Να είσαι γαλουχημένος με τις αξίες του και να υπηρετείς αυτές και τα συμφέροντα των πολλών και αδυνάμων, επιδιώκοντας όμως πάντα την ενότητα της κοινωνίας μέσα από τη δικαιοσύνη, την άμβλυνση των διαφορών. Λαϊκός σημαίνει αδιάσπαστα ενωμένος ψυχικά κι ιδεολογικά με την έννοια του έθνους, από τη Χειμάρρα ως την Καρπασία. Δεν μπορείς να είσαι λαϊκός και ταυτόχρονα άπατρις, νεοφιλελεύθερος ανθρωποφάγος ή ψευτοδιεθνιστής. Τότε σημαίνει ότι η Ελλάδα πέρασε από μέσα σου και δεν ακούμπησε με τον απέραντο πλούτο της, τον ανθρωποκεντρισμό της και την αρμονική ποικιλία των αποχρώσεων, των γεύσεων και των ήχων της. Σημαίνει πως είσαι σκάρτος, έχεις βαριά κοινωνική αρρώστια, για να μείνεις ανέγγιχτος από τις ιδέες, τους ήρωες και τα σύμβολά της.
Πότε είχαμε καμιά φοβερή αστική τάξη και δεν το πήραμε είδηση; Κι αυτών που καμώνονται την αριστοκρατία, άμα σκαλίσεις το παρελθόν τους, θα βρεις προγόνους εμπόρους, βοσκούς, αγρότες ή και κατσικοκλέφτες. Μια δυο γενιές πίσω σηκώνανε ψηλά τα πόδια τους και στο ίσωμα, μαθημένοι από τις πέτρες στις ανηφόρες του χωριού. Ολοι εσωτερικοί μετανάστες είμαστε και σίγουρος «αριστοκράτης» είναι όποιος κατάγεται από τίμιους ανθρώπους. Αν περπατούσαν πίσω από το αλέτρι, ακόμη καλύτερα. Σίγουρα έκαναν δημιουργική δουλειά. Τροφοδοτούσαν το έθνος, όταν δεν πολεμούσαν γι' αυτό.
Η λαϊκότητα δεν καθορίζεται με τηλεοπτικούς όρους. Οποιος είναι αγοραίος και προβάλλεται γιατί σκανδαλίζει, προκαλεί αλλά στο τέλος είναι πειθήνιο τσανάκι του συστήματος, δεν είναι ντε και καλά «λαϊκός», επειδή τον τρώμε στη μάπα καθ' εκάστην.
Η εξουσία στην Ελλάδα είναι ένα ημίκλειστο κλαμπ συγκροτημένο με τους παράδοξους ταξικούς όρους της χώρας μας. Τα μέλη της ανταλλάσσουν διαπιστευτήρια και συγκροτούν δεσμούς στο Κολωνάκι και στα ακριβά σχολεία. Ελάχιστοι γόνοι αληθινών αστών και πολλοί προερχόμενοι από τα τζάκια της διαπλοκής και της νομής του δημόσιου χρήματος. Κάνουν παρέα, συγχρωτίζονται ποικιλοτρόπως μεταξύ τους, ενίοτε ανταγωνίζονται πολιτικά κάτω από διαφορετικές σημαίες, αλλά στο τέλος της μέρας ανταλλάσσουν συναδελφικά νεύματα και φιλοφρονήσεις στα στέκια της μόδας. Σαν αντίδικοι δικηγόροι μετά το δικαστήριο. Τα διευθετούν όλα εντός του κύκλου τους. Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα.
Η αληθινή λαϊκότητα είναι γι' αυτούς φολκλόρ, μια καταναγκαστική επαφή με την πλέμπα, διότι, φευ, η πλέμπα ψηφίζει. Για τον προσεταιρισμό αυτών των ψήφων, που δεν μυρίζουν, όπως και τα λεφτά, είναι πιο χρήσιμοι οι πειθήνιοι λαϊκιστές. Η ευτέλεια τους καθιστά πιο ακίνδυνους. Terra incognita η αληθινή λαϊκή ψυχή, μια εξωτική πλευρά της κοινωνίας, την οποία η βλαχομπαρόκ ελίτ επισκέπτεται σπανίως. «Δεξιοί» ή «αριστεροί» πάνε εκεί, όπως καμιά φορά τρώνε κάνα «βρόμικο» μετά τα χλιδάτα μπουζούκια. Αλλά μέχρι εκεί...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
dimokratianews.gr
Πώς «εκδικείται» η αλήθεια
Ο τρόπος που «εκδικείται» η αλήθεια είναι σκληρός. Διαπομπεύει όσους την καπηλεύονται, εκτοπίζει και εξαφανίζει όσους προσχηματικά την υψώνουν μπαϊράκι, όσους μετέρχονται την απομίμηση σαν γνησιότητα. Σε ποιο πεδίο πραγματώνεται (γίνεται πράξη) η «εκδίκηση» της αλήθειας, και γιατί είναι δυσδιάκριτη στους πολλούς; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό, επειδή αφορά την αλήθεια, δεν μπορεί να έχει τη χρηστικότητα της πληροφορίας. Είναι, ήταν και θα είναι πάντοτε αδύνατο να γνωστοποιήσει κανείς ως πληροφορία, το «γιατί» ερωτεύθηκε τον μεγάλο της ζωής του έρωτα. Αν μπορεί να εντοπίσει τους λόγους, σίγουρα δεν γνώρισε ποτέ τον μεγάλο έρωτα. Αν κάποτε τον γνώρισε, χαμογελάει έκτοτε συγκαταβατικά ή ειρωνικά για τις φτηνιάρικες σαπουνόπερες. Χωρίς επιχειρήματα.
Η αλήθεια «εκδικείται», όταν λειτουργεί η ζωή, μην ψάχνουμε για φανερώσεις αλήθειας όταν είναι συντελεσμένος ο θάνατος. Ενας ζωγράφος ζωγραφίζει όσο παλεύει (με νύχια και με δόντια – χρώμα, σχήμα, γλώσσα των αισθήσεων) να «πει» τον έρωτά του, να φανερώσει - κοινωνήσει το θαύμα του έρωτά του, την έξοδο από το θανατερό καβούκι της εγωλαγνείας. Αυτός ζωγραφίζει για να υπάρχει, ενώ η πλειονότητα των ομοτέχνων του ζωγραφίζει για να συνδικαλίζεται, να «διαπλέκεται» με τους γκαλερίστες, να κομπάζει στα ΜΜΕ.
Αλήθεια υπάρχει όσο και όπου υπάρχει «σχέση»: έρωτας για ελευθερία από το εγώ, πόθος για την πραγμάτωση και φανέρωση της ετερότητας. Ολες οι άλλες «αλήθειες» είναι συνήθως ατομικές απόψεις, ατομικές προτιμήσεις, θεωρήσεις, πεποιθήσεις, βεβαιότητες για το «καλό» και το «κακό», γι’ αυτό που πρέπει και γι’ αυτό που δεν πρέπει. Τα ατομικά κτήματα έχουν συνήθως «κωδικές» τεκμηριώσεις της «αλήθειας» τους, επιχειρήματα και αναλύσεις της εγκυρότητάς τους. Και πασχίζουν πολλοί, πάμπολλοι αξιοσέβαστοι άνθρωποι, να αξιολογήσουν και συγκρίνουν ποιο υποκατάστατο της ζωής κομίζει λιγότερη αποφορά θανάτου από τα άλλα: Να προτιμήσουν τις προτάσεις Κουβέλη ή τις προτάσεις Λυκούδη, τους οραματισμούς Λαφαζάνη ή τους σχεδιασμούς Σταθάκη.
Δεν πρόκειται για τη ζωγραφική πια, δεν πρόκειται για τον έρωτα, αλλά μόνο για συνταγές χρηστικής «αποτελεσματικότητας». Συνταγές καθόλου περιττές, καθόλου περιφρονητέες, αλλά σήμερα πια ριζικά αυτονομημένες, αποκομμένες από το πάθος μετοχής στη ζωή, από τη χαρά κοινωνίας της ζωής. Σήμερα ζωγραφίζεις ή ερωτεύεσαι μόνο για το γούστο σου, μόνο για να κατέχεις, να καταναλώνεις – γι’ αυτό και δεν υπάρχει πουθενά η παραμικρή υποψία για την πολιτική ως χαρά μοιρασιάς της ζωής. Δεν μοιάζει να υπάρχει ζωγράφος που να παλεύει να «πει» όποια αλήθεια μόνο και συνεχώς κατακτιέται, χωρίς ποτέ να κατέχεται.
Σήμερα μοιάζει καταργημένη και ανύπαρκτη κάθε ευαισθησία συμμετοχικού κάλλους, κάθε αληθινός έρωτας, κάθε Τέχνη που αντιμάχεται τον εντυπωσιασμό και υπηρετεί την αποκάλυψη. Μοιάζει ολική η έκλειψη της πολιτικής. Ομως η αλήθεια υπάρχει, απίστευτα δυναμική: υπάρχει και «εκδικείται». Σκληρή η «εκδίκηση» της αλήθειας, επειδή και τα όσα διακυβεύονται μέγιστα και τίμια. Πόσοι και ποιοι σήμερα θα θεωρούσαν «επιτυχία» μια καριέρα Γεράσιμου Γιακουμάτου ή Αντζελας Γκερέκου, ποιος γονιός θα λαχταρούσε για το παιδί του τη δημόσια εικόνα του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ή της Κατερίνας Παπακώστα; Η αλλαγή του κοινωνικού αισθητηρίου για την επιτυχία και την ευτυχία, όπως και των κριτηρίων για την αξιολόγηση της ποιότητας δεν μετριέται ποσοτικά ή με δημοσκοπήσεις. Είναι αλλαγή που η δυναμική της τεκμαίρεται από τη σιωπή των μορφασμών, τη σκοτεινιά των βλεμμάτων, τη θελημένη αφωνία – τέτοιους παράγοντες, απροσδιόριστους. Τα σμήνη των σωματοφυλάκων και των «μπράβων», γύρω από τους νομείς της εξουσίας, έχουν ως κύριο ρόλο να τους κρατούν στο απυρόβλητο της «εκδίκησης» του ειρωνικού χαμόγελου απλοϊκών ανθρώπων, σοφών από πείρα.
Κάποιοι ακόμα βρίζουν, βωμολοχούν – είναι ο «τρόπος» που εκτονώνεται ο πρωτογονισμός, όχι ο «τρόπος» που «εκδικείται» η αλήθεια. Με εκρήξεις βωμολοχιών και χυδαιολογίας, γλώσσα του υποκόσμου, έχουν απομνημειωθεί να αυτοδιασύρονται ακόμα και ο κ. Μεϊμαράκης ή ο κ. Σαμαράς. Η αλήθεια «εκδικείται» στον αβίαστο μορφασμό του ταξιτζή, του κάθε βιοπαλαιστή, του κάθε άνεργου, όταν προφέρουν ονόματα σαν να τα φτύνουν –Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης, Στουρνάρας– ονόματα που την προφορά τους την έπλασε στα ξεραμένα χείλη των Ελλήνων η χολή της άδικης στέρησης, ο απροσμέτρητος πανικός της ομηρίας στην ανήκεστη φτώχεια και αναξιοπρέπεια.
Καινούργιοι κάθε τόσο υπουργοί σε συμβατικές, συνεχείς αναπλάσεις κυβερνητικών σχημάτων, σχημάτων απροσχημάτιστα εντεταλμένων να παράσχουν «προστασία» στους αυτουργούς του εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας. Υπερδανεισμού μόνο για να συντηρείται το πελατειακό κράτος, το τρελό φαγοπότι της κομματοκρατίας, να μην αγγίζει ποτέ ο νόμος τους «νταβατζήδες» που διαγουμίζουν τη χώρα. Ποτέ σε μια τόσο μικρή χώρα τόσοι και απανωτοί κυβερνητικοί ανασχηματισμοί δεν προκαλούσαν τέτοιον διεθνή ενθουσιασμό επιδοκιμασίας – επαίνους Τόμσεν (ΔΝΤ), συγχαρητήρια Ολι Ρεν (Ε.Ε.) και πάει λέγοντας.
Οσοι πιστεύουμε ακόμα τρελά, παράταιρα, στη ζωγραφική, όχι στους γκαλερίστες, στην «εκδίκηση» της αλήθειας που αντιμάχεται τον θάνατο, συνεχίζουμε την αποκαλυπτική των ουσιωδών σπουδή μας: Πώς προφέρουν οι εκτός τηλεοπτικής οθόνης Ελληνες τα ονόματα των καινούργιων υπουργών, με ποιο απαρόμοιαστο μείγμα αποτροπιασμού και συγκατάβασης –Κικίλιας, Βορίδης, Τασούλας, Μηταράκης– ήχος και μορφασμός που παίζει ανάμεσα σε ξόρκι και ξόδιασμα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
kathimerini.gr
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014
Βεβήλωσαν το άγαλμα του Κολοκοτρώνη οι λεσβίες και οι που@@@ρες του Gay Pride με υποστηρικτή τον Καμίνη
Ντροπή και αίσχος. Οι υποστηρικτές και οι συμμετέχοντες στο Athens Gay Pride, που προλόγισε θερμά ο Δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης, βεβήλωσαν το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στην ομώνυμη πλατεία του κέντρου της πρωτεύουσας γράφοντας αισχρά συνθήματα.
«Λεσβίες, πουστάρες, ιέρειες του αίσχους είμαστε περήφανα η ντροπή του έθνους», γράφουν με στένσιλ, όπως και συνθήματα με σπρέι στη βάση του αγάλματος του ήρωα της Επαναστάσεως, που είχε πρόσφατα καθαριστεί, οι γκέι και οι τρανσέξουαλ που έκαναν παρέλαση, με τον Δήμαρχο Αθηναίων να τους «ανοίγει» το δρόμο, όπως επίσης και εκπροσώπους από 11 χώρες προεξάρχοντων των ΗΠΑ, του Καναδά και της Ολλανδίας.
«Ο Δήμος Αθηναίων υπό την δημαρχία μου θα θέσει υπό την αιγίδα του το Athens Pride και γενικότερα θα σταθεί αρωγός σε κάθε προσπάθεια προάσπισης της ισονομίας και των δικαιωμάτων των πολιτών που υφίστανται διακρίσεις», δήλωσε ο κ. Καμίνης.
Συγχαρητήρια στο Δήμαρχο Αθηναίων που έκανε τα πάντα για να αποτρέψει τα συσσίτια της Χρυσής Αυγής προς τους φτωχούς πολίτες και τα δίνει όλα για να υπερασπιστεί τους gay στην Αθήνα παραχωρώντας τις πλατείες για τις παρελάσεις της ντροπής.
«Θα στηρίξω με κάθε δυνατό τρόπο το ετήσιο φεστιβάλ υπερηφάνειας τόσο στην εγχώρια διοργάνωσή του (π.χ. αιγίδα, χορηγία επικοινωνίας, παροχή διαφημιστικού χώρου, κλπ) όσο και στη διεθνή εκπροσώπησή του…», συμπλήρωσε ο κ. Καμίνης.
Οι Αθηναίοι δηλαδή θα κληθούν να πληρώσουν για τις φιέστες των ομοφυλόφιλων, των αμφιφιλόφυλων και των τρανσέξουαλ. Όπως αυτή που έγινε το Σάββατο στην Αθήνα με θέμα την δυνατότητα των ομοφυλοφίλων, των αμφιφιλόφυλων και των τρανσέξουαλ να υιοθετούν παιδιά ή και να αποκτούν παιδιά.
Να τον χαίρονται τον κ. Καμίνη αυτοί που τον ψήφισαν.
Στη φωτογραφία είναι το ίδιο στένσιλ που υπάρχει στη βάση του αγάλματος του Κολοκοτρώνη.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τον λοιδορούσαμε για το "μαζί τα φάγαμε" αλλά...
Παράλληλα έχει διαπιστωθεί ο θάνατος 3.228 συνταξιούχων με ημερομηνία θανάτου προγενέστερη κατά τουλάχιστον 6 μήνες από την ημερομηνία διαγραφής τους από τα Μητρώα.
Πρόκειται για τα νεότερα στοιχεία που προκύπτουν από την διαδικασία καταγραφής των συνταξιούχων του δημοσίου ως και τις 30 Μαΐου 2014 που έδωσε στη δημοσιότητα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας.
«Στην προσπάθεια προώθησης της εξυγίανσης και της αποκατάστασης της δικαιοσύνης, από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους συνεχίζεται, με εντατικούς ρυθμούς, η διαδικασία εξακρίβωσης των πραγματικά δικαιούχων συνταξιούχων. Αξιοποιώντας τα στοιχεία της καταγραφής, τα αποτελέσματα, στον τομέα αυτόν, είναι ορατά και μετρήσιμα» αναφέρει σε δήλωσή του ο κ. Σταϊκούρας.
Αναλυτικά από τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αφορούν στο διάστημά ως και τις 30 Μαΐου 2014 προκύπτουν τα ακόλουθα:
- Έχει διαπιστωθεί ο θάνατος 3.228 συνταξιούχων με ημερομηνία θανάτου προγενέστερη κατά τουλάχιστον 6 μήνες από την ημερομηνία διαγραφής τους.
- Δεν έχουν απογραφεί 692 συνταξιούχοι από τους οποίους οι 345 περιπτώσεις είναι συνταξιούχοι ΟΓΑ/ Εθνικής Αντίστασης.
Στις περιπτώσεις των 3.228 συνταξιούχων όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος, αναζητήθηκαν αρχικά μέσω ΔΙΑΣ οι καταβληθείσες συντάξεις συνολικού ποσού 60.294.810 ευρώ. Από το ποσό αυτό έχει ανακτηθεί συνολικά ποσό ύψους 39.794.928 ευρώ με τους παρακάτω τρόπους:
- 26.680.253 ευρώ αναλήφθηκαν από τους λογαριασμούς των συνταξιούχων μέσω ΔΙΑΣ.
- 13.114.675 ευρώ εν μέρει επιστράφηκαν με διπλότυπο είσπραξης εκ μέρους των συνδικαιούχων του λογαριασμού και εν μέρει καταλογίσθηκαν στις αρμόδιες ΔΟΥ εις βάρος των συνδικαιούχων των λογαριασμών των θανόντων συνταξιούχων ή των κληρονόμων τους.
Οι αχρεωστήτως καταβληθείσες συντάξεις αναλύονται σε 19.198.214 ευρώ για το 2012, σε 22.839.958 ευρώ για το 2013 και σε 18.256.638 ευρώ για το α' πεντάμηνο του 2014.
Για ποσό 20.499.882 ευρώ που δεν έχει ανακτηθεί, η διαδικασία αναζήτησης συνεχίζεται με επόμενες ενέργειες από την πλευρά του δημοσίου την αναζήτηση κληρονόμων και τον καταλογισμό του σε συνδικαιούχους.
Το μόνιμο δημοσιονομικό όφελος που προκύπτει από την διαδικασία της καταγραφής εκτιμάται ότι είναι 1.280.665 ευρώ.
Πηγή Καθημερινή
Τα πασοκικά παρτάλια, ο ύπνος της ΝΔ και οι σφαλιάρες που θα πέσουν το φθινόπωρο
Ούτε μια βδομάδα ζωής δεν έχει η νέα κυβέρνηση και άρχισε να μυρίζει… φορμόλη. Λες και πρόκειται για πτώμα που διατηρείται με ιατρικές τεχνικές. Λες και δεν άλλαξαν τα 2/3 του υπουργικού συμβουλίου και δόθηκε το μήνυμα για νέο ξεκίνημα.
Μέσα σε λίγα 24ωρα άρχισε το «ξήλωμα» και πολύ φοβόμαστε ότι η σταθερότητα που όλοι ζητούν και που στηρίξαμε κι εμείς με κάθε τρόπο για το καλό της πατρίδας, θα αρχίσει να κλονίζεται συντομότερα απ’ ότι περιμέναμε.
Δύο μόνο υπουργοί, ο καθένας παίζοντας τα δικά του παιχνίδια, έφτασαν για να κάνουν την κυβέρνηση «καλοκαιρινή». Από τη μια ο άξιος γόνος της Αγίας Οικογένειας Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος δεν αποκλείεται να έχει πάρει γραμμή για να διαλύσει το μαγαζί.
Κι από την άλλη μια από τις χειρότερες μορφές της Πασοκαρίας, ο υπερτιμημένος Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος από την αφάνεια έγινε ξαφνικά υπουργός. Και πιθανότατα κι αυτός έχοντας διατεταγμένη υπηρεσία άρχισε τα «τσάμικα». Ίσως να έχει βάλει το χέρι του ο Βενιζέλος ο οποίος θέλει να έχει σε ομηρία την κυβέρνηση και παίζει καλά το παιχνίδι των εκβιασμών.
Είχαμε προειδοποιήσει πολύ νωρίς ότι ο Βενιζέλος παίζει βρόμικο παιχνίδι και κινείται σε διπλό ταμπλό. Από τη μια το παίζει «αδερφός» με τον Σαμαρά και «εθνοσωτήρας» , «οσιομάρτυρας» για το καλό της χώρας, κι από την άλλη, έχει ξεκινήσει συζητήσεις με την Κουμουνδούρου διαπραγματευόμενος προφανώς το πολιτικό του μέλλον. Και γιατί όχι και μια συμφωνία για να μην φτάσει κάποια στιγμή να κάθεται σε κάποιο εδώλιο Ειδικού Δικαστηρίου.
Μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίων και με τη διαθεσιμότητα να έχει αποφασιστεί, ψηφιστεί και υλοποιηθεί πριν από ένα χρόνο με την συμφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ξαφνικά κάποιοι θυμήθηκαν ότι είναι άδικες οι απολύσεις στο δημόσιο. Όταν πάνω από 1 εκατομμύριο ιδιωτικοί υπάλληλοι κλαίνε στην πλατεία Κλαυθμώνος στην κυβέρνηση ετοιμάζονται να βαρέσουν διάλυση για μερικές εκατοντάδες δημοσίους υπαλλήλους. Κι όταν η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού «μαύρισε» τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί οι περίφημες «μεταρρυθμίσεις» ήταν διάλυση της μεσαίας τάξης για να μη θιγεί τη «πελατεία» του δημόσιου τομέα, κάποιοι αποφάσισαν να το παίξουν αντάρτες.
Λέει τώρα το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο που έχει μαυρίσει τις ζωές μας από το 2009 ότι οι διαθεσιμότητες πρέπει να γίνουν με αξιολόγηση δομών και προσώπων. Αφού διέλυσε την οικονομία και τσάκισε τη μεσαία τάξη με τους υπέρμετρους φόρους και τα χαράτσια τώρα ζητά ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη. Και τη ζητά με αφορμή τις διαθεσιμότητες 500-600 υπαλλήλων στα πανεπιστήμια. Μη χαθούν τα πελατάκια του δημοσίου δηλαδή. Και συνεχίσει η Χαριλάου Τρικούπη να ζητά να υπάρχει «στοιχειώδης σεβασμός στην ιστορική αλήθεια και στο δυσανάλογα μεγάλο βάρος που με συνέπεια και συνέχεια σηκώνει το ΠΑΣΟΚ».
Τι μας λέτε ρε παιδιά που σας θίξαμε. Σιγά μη σηκώνετε και σταυρό.
Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ παίζει το πιο βρόμικο παιχνίδι που έχει παίξει ποτέ και στο Μαξίμου κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Αντιθέτως τους επιβραβεύουν με 14 θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο. Ο Λοβέρδος, ο Βενιζέλος και η παρέα του θυμήθηκαν να κάνουν κοινωνική πολιτική και ζητούν να μην ισχύσουν οι διαθεσιμότητες. Μιλώντας στο MEGA, ο κ. Λοβέρδος εκτίμησε πως το ζήτημα θα λυθεί εντός των επόμενων ημερών, λύση που θα έχει ως βάση μια συζήτηση που θα ανοίξει για το θέμα των διαθεσιμοτήτων. Συμπλήρωσε πως συμφωνεί με τη θέση του ΠΑΣΟΚ, πως πρέπει να τεθεί συνολικά σε συζήτηση μέσα στην κυβέρνηση αλλά και με την τρόικα το θέμα των διαθεσιμοτήτων.
«Σε καμία περίπτωση δεν θα δεχθώ ανθρωποθυσίες. Δεν είναι το θέμα ποσοτικό, δηλαδή αν στην παράταση που δόθηκε για να μην απολυθούν οι 341 διοικητικοί υπάλληλοι θα βρούμε μία μέση λύση, ώστε να «ικανοποιηθούν» οι δύο πλευρές. Δεν είναι θέμα αν θα είναι 600 ή τελικώς 500 για να συμφωνήσουμε», ανάφερε χαρακτηριστικώς ο κ. Λοβέρδος, επισημαίνοντας πως δεν υπάρχει καμιά κόντρα με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκο Μητσοτάκη. Σε αυτό το πλαίσιο, εκτίμησε πως το θέμα θα λυθεί από τους Αντώνη Σαμαρά και Βαγγέλη Βενιζέλο και πως στη συνέχεια θα πρέπει να τεθεί σε νέα διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Ο Λοβέρδος μας λέει ότι οι διαθεσιμότητες, δηλαδή η μείωση του δημόσιου τομέα κατά 7.000 περίπου είναι σοβαρό θέμα και δεν είναι ο χαμός που έχει γίνει σε όλη την ελληνική κοινωνία. Θα τα σπάσουμε με την τρόικα για τους δημοσίους υπαλλήλους κι όχι για το πετρέλαιο θέρμανσης ή την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης.
Και η Νέα Δημοκρατία τι κάνει; Ανέχεται τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο και τα άλλα πασοκικά παρτάλια που εκβιάζουν με κάθε τρόπο. Πόσο μπορεί να το αντέξει αυτό ο κόσμος; Το μήνυμα των εκλογών δεν ήταν πραγματικές μεταρρυθμίσεις κι όχι άλλες περικοπές που διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό; Μέχρι πότε θα ακούμε ότι πρέπει να μειωθεί ο δημόσιος τομέας και το μόνο που μειώνεται είναι το εισόδημα των Ελλήνων; Μέχρι πότε θα διαβάζουμε για θυλάκους καλοπερασάκηδων στο δημόσιο τομέα όταν στον ιδιωτικό τομέα γίνεται χαμός; Εκατομμύρια απολυμένοι, μισθοί πείνας, απλήρωτοι επί μήνες. Γι’ αυτούς ενδιαφέρθηκε κανείς; Τι κάνει η φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία; Συνεχίζει να στηρίζει τους κρατιστές που έχουν στήσει καλό μαγαζάκι στη χώρα εδώ και χρόνια;
Το Μουντιάλ ξεκίνησε, τα μπάνια του λαού σιγά – σιγά προχωράνε και κάποιοι στο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης αλλά και αρκετοί υπουργοί, νομίζουν ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο. Κουτσά – στραβά θα βγάλουν το καλοκαίρι, αλλά μόλις μπει το φθινόπωρο τότε θα πέσουν οι μεγάλες σφαλιάρες στην κυβέρνηση. Αν αυτό είναι νέο ξεκίνημα τότε τι να πούμε εμείς; Έχουν χάσει το νόημά τους οι λέξεις.
Κυριακή 15 Ιουνίου 2014
Δεν θελουμε την συγνώμη τους. Τα κεφαλιά όσων το έφεραν θελουμε.
Wall Street Journal: Πού είναι η συγγνώμη του ΔΝΤ στην Ελλάδα;
Εκτενές άρθρο για τις λανθασμένες εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα δημοσιεύει η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι το Ταμείο οφείλει μία συγγνώμη στη χώρα μας.
«Την προηγούμενη εβδομάδα η Κριστίν Λαγκάρντ ζήτησε συγγνώμη από τη Μ.Βρετανία. Τι κρίμα που η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού
Ταμείου δεν επέδειξε την ίδια αβροφροσύνη προς την Ελλάδα αυτή την εβδομάδα», τονίζει ο επικεφαλής σχολιαστής ευρωπαϊκών θεμάτων της WSJ, Σίμον Νίξον, σε εκτενές άρθρο του με τίτλο Πού είναι η συγγνώμη του ΔΝΤ στην Ελλάδα;
Ταμείου δεν επέδειξε την ίδια αβροφροσύνη προς την Ελλάδα αυτή την εβδομάδα», τονίζει ο επικεφαλής σχολιαστής ευρωπαϊκών θεμάτων της WSJ, Σίμον Νίξον, σε εκτενές άρθρο του με τίτλο Πού είναι η συγγνώμη του ΔΝΤ στην Ελλάδα;
Όπως συνεχίζει ο αρθρογράφος, καμία ζημιά δεν προκλήθηκε από την προειδοποίηση του ΔΝΤ τον προηγούμενο χρόνο πως η βρετανική κυβέρνηση «παίζει με την φωτιά» με την στρατηγική μείωσης των ελλειμμάτων, καθώς αποδείχθηκε ότι η Βρετανία βιώνει ήδη μια αξιοσημείωτη ανάκαμψη.
Αντίθετα, υπογραμμίζει, τα λάθη του Ταμείου στην περίπτωση της Ελλάδας πέρυσι, είχαν πραγματικές συνέπειες.
«Η άρνηση του ΔΝΤ να πιστέψει πως η Ελλάδα θα πετύχαινε πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 οδήγησε σε επτάμηνη καθυστέρηση στην εκταμίευση κρίσιμων δόσεων, γεγονός που με τη σειρά του καθυστέρησε την επιστροφή της χώρας στις αγορές ομολόγων και κατ’ επέκταση την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της πρόσβασης στη χρηματοδότηση.
»Εάν πράγματι η Αθήνα είχε υποκύψει στις πιέσεις του ΔΝΤ για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για το φανταστικό έλλειμμα, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα θα βυθιζόταν στον έβδομο διαδοχικό χρόνο ύφεσης. Όπως αποδείχθηκε, η Ελλάδα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα 0,8% το προηγούμενο έτος και βρίσκεται σε τροχιά για την επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% φέτος» προσθέτει ο αρθρογράφος.
«Ακόμη και αν το ΔΝΤ δεν μπορεί να εκστομίσει τη λέξη που αργίζει από “Σ”, στην τελευταία έκθεσή του για την Ελλάδα που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα υπάρχουν αρκετά σημάδια μεταμέλειας. Η έκθεση μιλά για “σημαντική πρόοδο προς την εξισορρόπηση της οικονομίας” και αναγνωρίζει πως η μετατροπή της πιο αδύναμης κυκλικά προσαρμοσμένης δημοσιονομικής θέσης στην Ευρωζώνη στην ισχυρότερη σε τέσσερα μόλις χρόνια συνιστά “ένα εξαιρετικό επίτευγμα σε κάθε διεθνή σύγκριση”» τονίζει το δημοσίευμα.
«Η αναγνώριση της προόδου της Ελλάδας είναι δικαιολογημένη» σχολιάζει ο αρθρογράφος και αφού κάνει αναφορά στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, σημειώνει τις αμφιβολίες με τις οποίες συνεχίζει να αντιμετωπίζει το ΔΝΤ τις εκτιμήσεις για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών -σκεπτικισμό, όπως παρατηρεί, «που δεν συμμερίζονται διεθνείς επενδυτές οι οποίοι έριξαν φέτος 8,5 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες».
«Τους επόμενους λίγους μήνες θα αρχίσει να είναι ξεκάθαρο ποιος έχει δίκιο» τονίζει το άρθρο, καταλήγοντας: «Εάν οι τράπεζες -και οι επενδυτές- έχουν δίκιο, τότε η κεφαλαιακή τους ποιότητα θα βελτιωθεί ραγδαία καθώς επιστρέφει η εμπιστοσύνη. Το κακό χρέος θα αναδιαρθρωθεί γρήγορα, οι τραπεζικές πιστώσεις θα επιστρέψουν και η ανάκαμψη θα αρχίσει. Και, σε αυτή την περίπτωση, μία συγγνώμη από το ΔΝΤ δεν θα μπορεί να αποφευχθεί».
June 13, 2014, 4:10 PM GMT
Where Is Greece’s IMF Apology?
Where Is Greece’s IMF Apology?
By Simon Nixon
Last week Christine Lagarde made an apology to the U.K. What a shame the International Monetary Fund boss didn’t extend a similar courtesy to Greece this week. No damage was done by the IMF’s crass warning last year that the U.K. government was “playing with fire” by pushing ahead with its deficit-reduction strategy since it turns out the U.K. had already embarked on what has turned out to be a remarkable recovery. But the IMF’s mis-steps in Greece last year had real consequences.
Last week Christine Lagarde made an apology to the U.K. What a shame the International Monetary Fund boss didn’t extend a similar courtesy to Greece this week. No damage was done by the IMF’s crass warning last year that the U.K. government was “playing with fire” by pushing ahead with its deficit-reduction strategy since it turns out the U.K. had already embarked on what has turned out to be a remarkable recovery. But the IMF’s mis-steps in Greece last year had real consequences.
The IMF’s refusal to believe that Greece would achieve a budget surplus before interest costs in 2013 led to a seven-month delay in the disbursement of crucial bailout funds, which in turn delayed the country’s return to the bond markets that has since fueled a revival in confidence and funding. Indeed, had Athens capitulated to IMF demands for further fiscal measures to meet the imaginary deficit, Greece would almost certainly be facing a seventh consecutive year of recession. As things stand, Greece delivered a 0.8% primary surplus last year and new data this week shows it is well ahead of budget for a 1.5% surplus this year.
But even if the IMF couldn’t bring itself to say the S-word, its latest review of Greece’s bailout program published this week shows plenty of signs of contrition. It talks of “significant progress towards rebalancing the economy” and acknowledges that turning the weakest cyclically adjusted fiscal position in the euro area into the strongest in just four years is “an extraordinary achievement by any international comparison”. It says that “structural reforms are progressing, although unevenly,” growth risks could be “tilting to the upside in 2014” and expresses “cautious optimism” for the future.
This acknowlegment of Greece’s progress is justified. There’s little doubt that Prime Minister Antonis Samaras is sincere in his determination to transform Greece into a modern market economy. Much progress has already been made toward dismantling the elaborate web of privileges, protections, subsidies and immunities that underpinned the old clientelist political system—despite intense opposition from vested interests. The results can be seen in tumbling prices for everything from energy to cab rides to baby milk formula. The full impact of some reforms will become more apparent as the economy recovers, behaviors gradually change and new entrants take advantage of the new opportunities.
What’s more, Greece has survived the biggest immediate threat to the recovery. The failure of the radical opposition party Syriza to score a breakthrough in last month’s European elections has strengthened the coalition government, increasing the likelihood that it survives at least until parliament votes on a new president in 2015 and possibly beyond. That in turn buys time for the government to accelerate its ambitious structural reform and privatization programs. Mr. Samaras’s decision to appoint a respected technocrat as finance
minister in this week’s cabinet reshuffle sends a reassuring signal that the government knows that tough decisions must continue to be taken without political interference.
minister in this week’s cabinet reshuffle sends a reassuring signal that the government knows that tough decisions must continue to be taken without political interference.
Even so, the IMF is right to stress that Greece’s long-term prospects continue to hinge on the health of its banking sector. The IMF is skeptical that the €5.8 billion capital shortfall at the four biggest banks identified by the Bank of Greece TELL.AT -1.54% in this year’s stress tests is large enough to allow the banking system to absorb all likely losses, given non-performing loans equivalent 35% of total loans and a third of GDP. Indeed, the IMF produced its own analysis, which estimated a capital shortfall that was €6 billion higher. Yet the IMF’s skepticism is not shared by global investors who have poured €8.5 billion of equity into Greek banks this year and allowed them to issue unsecured bonds.
Who is right depends on whether banks now quickly work through this mountain of bad loans, restructuring the debts of viable companies so that they can invest and grow again and liquidating non-viable firms so that resources can be redeployed more productively. Until now, banks have been reluctant to do this. One reason was that they didn’t have enough capital to absorb losses so it made more sense to “amend and pretend.” Banks also suspected many of these defaults were “strategic”: at the height of the Grexit scare, many households and businesses stopped servicing loans and hoarded cash. At the same time, the government banned banks from foreclosing on mortgages, while pursuing corporate debts through the courts could take years. Banks gambled that by waiting they would achieve higher recovery rates.
. At the same time, the government banned banks from foreclosing on mortgages, while pursuing corporate debts through the courts could take years. Banks gambled that by waiting they would achieve higher recovery rates.
This is the same gamble that investors are making today. The four systemically important banks have each established internal but independently run “bad bank” divisions charged with recovering as much value as quickly as possible from these assets. Following their recapitalizations, they each have sufficient provisions to write off at least 52% of their stock of bad debts without eating into their capital ratios, which are now among the strongest in Europe. The banks insist this is more than enough to now absorb likely losses given expected healthy bank profits as a result of falling funding costs, branch closures and less competition. Whether they are right depends on three big assumptions.
of bad debts without eating into their capital ratios, which are now among the strongest in Europe. The banks insist this is more than enough to now absorb likely losses given expected healthy bank profits as a result of falling funding costs, branch closures and less competition. Whether they are right depends on three big assumptions.
The first is that the government sticks to its promise to lift the mortgage foreclosure ban at the end of the year and to introduce a much tougher corporate insolvency regime in October. This will give the banks much more power to push creditors into bankruptcy and seize collateral. That in turn should give borrowers an incentive to seek deals with the banks.
The second assumption is that the banks can clean up their mortgage books without triggering further damaging falls in house prices. The banks are confident this can be done, based on their understanding of Greek borrower behavior when faced with the possible loss of their home; the fact that loan-to-value ratios remain relatively low even with prices down 30% from their peak giving borrowers an incentive to avoid foreclosure; and lack of a pre-crisis bubble, which suggests Spanish and Irish-style price falls are unlikely. This conclusion is shared by BlackRock Investment Solutions, a respected consultancy that advised the Bank of Greece on the asset-quality review. But the IMF remains skeptical.
The third assumption is that much of the cash that disappeared offshore and under mattresses during the crisis is available to pay down debts. Some €90 billion, roughly a third of the deposit base, was withdrawn between 2010 and 2012. But will borrowers be discouraged from bringing cash back onshore for fear of triggering tax investigations that might lead to stiff penalties? Some bankers fear that little cash will be repatriated without an amnesty—yet the Troika continues to rule this out, at least until Greece’s tax-collection system is sufficiently robust to maximize revenues and minimize moral hazard.
base, was withdrawn between 2010 and 2012. But will borrowers be discouraged from bringing cash back onshore for fear of triggering tax investigations that might lead to stiff penalties? Some bankers fear that little cash will be repatriated without an amnesty—yet the Troika continues to rule this out, at least until Greece’s tax-collection system is sufficiently robust to maximize revenues and minimize moral hazard.
Over the next few months, it will start to become clear who is right. If the IMF is right and the banks are being over-optimistic about what they can recover from bad debts, then the credit squeeze will continue, hurting the recovery. But if the banks— and investors—are right then asset quality will rapidly improve as confidence returns. Bad debts will be swiftly restructured, bank lending will resume, growth will pick up—and the case for an IMF apology will become irresistible.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)