ΗΠΑ: Φέρτε πισω τον Καραμανλη και τους Ρώσους”! Τωρα καταλαβαίνουν την ολέθρια πολιτικη της συμμορίας Κλιντον…

Αμερικανογερμανικός πόλεμος για τα κοιτάσματα της Κύπρου

- Προσέγγιση Ελλάδας-Ρωσίας με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον

- Οι Τούρκοι ξεφεύγουν – Θέμα χρόνου το θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο;

- Ώρα ευθύνης για τις τράπεζες

- Το τελευταίο του χαρτί παίζει ο Αντώνης Σαμαράς

Προσέγγιση Ελλάδας – Ρωσίας με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον…
Κρύφιος πόλεμος μαίνεται ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Αθόρυβα και στο περιθώριο των ανταγωνισμών της διεθνούς διπλωματίας, οι δύο οικονομικές υπερδυνάμεις, χρησιμοποιώντας θεμιτά κι αθέμιτα μέσα, προσπαθούν να δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον για την εξυπηρέτηση των στόχων τους στη «γειτονιά μας». Στη δίνη του κυκλώνα βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Κύπρος, που προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεντωμένο σκοινί.

Δύο σημαντικά περιστατικά του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία δεν αναγνώστηκαν, καταπώς φαίνεται, με την αξία που τους αναλογούσε υποδεικνύουν στα «Επίκαιρα» πηγές από την Κύπρο…

Στο ιδιόρρυθμο, χαοτικό σύστημα που διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να επιδιώκουν την είσοδο ενός έμμεσου σταθεροποιητικού παράγοντα που θα επιτύγχανε την ανάσχεση των τουρκικών αυτοκρατορικών φιλοδοξιών και θα διατηρούσε την Τουρκία στη δυτική αρχιτεκτονική ασφαλείας. Ο παράγοντας αυτός είναι η Ρωσία και η χώρα που μπορεί να την «κατεβάσει» στην Ανατολική Μεσόγειο η Ελλάδα.(…)

Παρέλαση υπό τον ύμνο του ΕΑΜ στο Χαλάνδρι! (Βίντεο)

Αντίδραση από Άδωνι Γεωργιάδη και Θάνο Πλεύρη

Υπό τον ύμνο του ΕΑΜ έγινε σήμερα η παρέλαση στο Χαλάνδρι, για την 28η Οκτωβρίου!

Από τα μεγάφωνα αντί να ακούγεται το εμβατήριο που συνοδεύει τις παρελάσεις, ακουγόταν ο ύμνος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.

Μάλιστα, αυτή η επιλογή φαίνεται πως έγινε προσωπικά από το δήμαρχο Χαλανδρίου, Σίμο Ρούσσο.

Αυτό το γεγονός έφερε την αντίδραση τόσο του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνι Γεωργιάδη όσο και του στελέχους της Ν.Δ., Αθανάσιου Πλεύρη.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, σχολίασε την παρέλαση στο Χαλάνδρι με γράφοντας στο Twitter του: «Ήθελα να ´ξερα οι Δεξιοί του Χαλανδρίου που ψήφισαν αυτόν τον Δήμαρχο ή που απείχαν από τον β´ γύρο των εκλογών πώς αισθάνθηκαν σήμερα; Εύγε..» και συνέχισε με μία ακόμη ανάρτηση: «Όταν τελικά οι Συριζαίοι μιλούν για κατάργηση των παρελάσεων εννοούν αυτό που είδαμε στο Χαλάνδρι. Εμφυλιοπολεμικό μίσος... Ψηφίστε τους!».

Το γεγονός αυτό προκάλεσε και την αντίδραση του Θάνου Πλεύρη, ο οποίος με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Τwitter, επιτέθηκε στον δήμαρχο Χαλανδρίου, Σ. Ρούσσο: «Στο Χαλάνδρι ο ανταρσυοσυριζας δήμαρχος κ. Ρούσσος υποχρεωσε τα παιδιά να παρελάσουν με τον ύμνο του ΕΑΜ. Το αληθινό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ» ήταν η πρώτη ανάρτησή του και ακολούθησε και δεύτερη: «Κάποιος ας πει στον ανιστόρητο δήμαρχο ότι την 28η δεν υπήρχε ΕΑΜ και οι τότε σύντροφοί του στα Σοβιέτ μοίραζαν την Πολωνία με τον Χίτλερ».

Τι γυρεύει μία Lady στην Κουμουνδούρου;

Η Γιάννα Αγγελοπούλου φλερτάρει πολιτικά λοιπόν με τον Αλέξη Τσίπρα. Ουδεμία έκπληξη τόσο για τη στάση της εν λόγω κυρίας όσο και για τους ριζοσπάστες της Κουμουνδούρου. Την εποχή που η Αγγελοπούλου ήταν βουλευτής της ΝΔ (1990-1993) ως «πουλέν του Κώστα Μητσοτάκη», ο νεαρός Τσίπρας έκανε καταλήψεις στο Επαγγελματικό Λύκειο Αμπελοκήπων. Η αστή και μεγαλοκυρία των Αθηνών, γοητεύεται πολιτικά από τον καταληψία Αλέξη και το λέει ευθαρσώς, όπως μας ενημερώνουν τα συστημικά ΜΜΕ που προσπαθούν να μαντέψουν που θα κάτσει η εκλογική μπίλια για να ποντάρουν τα…λεφτά τους!
Η Αγγελοπούλου δεν είναι μια απλή περίπτωση και πολλοί θυμούνται την περίοδο που ως πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» γινόταν αρκετά δυσάρεστη.
Είναι μια προσωπικότητα κυριαρχική και δεσποτική και εκείνη την εποχή ήταν μια πηγή συνεχών εντάσεων με τους ανθρώπους που συνεργαζόταν, είτε στην «Αθήνα 2004», είτε στην κυβέρνηση Σημίτη.
Να θυμηθούμε πως έγινε πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής; Το 1997 ο Κώστας Σημίτης την αγνόησε με παρέμβαση του Κώστα Λαλιώτη. Όμως υπήρξε η άνωθεν παρέμβαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) και έτσι τοποθετήθηκε η Αγγελοπούλου πρόεδρος της ΟΕ «Αθήνα 2004».
Αυτό δεν σήμαινε όμως ότι θα τύγχανε ασυλίας. Το αντίθετο! Συγκρούστηκε πολλές φορές με βασικούς υπουργούς του Σημίτη με πρώτο τον Θόδωρο Πάγκαλο που σε ένα ταξίδι στην Αυστραλία αρνήθηκε να πάει μαζί της, λέγοντας τότε στον Σημίτη: «Εγώ δεν πάω να κάνω τον κομπάρσο της κυρίας».
Η προ ημερών χολή του Ευάγγελου Βενιζέλου κατά της ίδιας και τα όσα ανέφερε στο άρθρο του για τους χομπίστες με τα λεφτά ήταν ένα σαφές μήνυμα. Εξάλλου στο παρελθόν είχαν συγκρουστεί καθώς ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήταν στην τελευταία φάση της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, ο υπουργός Πολιτισμού.
Πολιτικά πρόσωπα με γνώση του παρασκηνίου θυμούνται ότι ήταν σκληρή, απότομη, συγκρουσιακή και γι’ αυτό την αποκαλούσαν, παραπέμποντας στην Μάργκαρετ Θάτσερ, «σιδηρά Κυρία».
Μερικοί μάλιστα θυμούνται ένα περιστατικό που έδειξε το βαθμό της αλαζονείας της που εκπορευόταν και από τη μεγάλη οικονομική επιφάνεια του συζύγου της, Θόδωρου Αγγελόπουλου. Σε μια σύσκεψη που είχε γίνει για μια αντισυνταγματική νομοθετική ρύθμιση που σχετίζονταν με την προετοιμασία των Αγώνων, φέρεται να είπε: «Να αλλάξετε το Σύνταγμα! Τι σας πληρώνω τόσους δικηγόρους εδώ;».
Η σχέση της με την κυβέρνηση Σημίτη πέρασε διά πυρός και σιδήρου, ενώ όταν κέρδισε η ΝΔ τις εκλογές του 2004, το βράδυ ήταν παρούσα στο Ζάππειο πανηγυρίζοντας τη νίκη του Κώστα Καραμανλή, αν και ο Σερραίος ήταν διακριτικός μαζί της και την είχε σε απόσταση, ενώ στη συνέχεια πολλοί υπουργοί συγκρούστηκαν μαζί της.
Στο διάβα της άνοιξε πολλά μέτωπα, ενώ βρέθηκε στο στόχαστρο με επικρίσεις για την διαχείριση της Αθήνας 2004, αν και κατέφυγε στη Δικαιοσύνη με αποτέλεσμα να βγει αλώβητη. Πήγε να παίξει και με τα ΜΜΕ αγοράζοντας τον Ελεύθερο Τύπο και δημιουργώντας τον ραδιοφωνικό σταθμό City fm…Έκανε πολλά πειράματα που δεν της βγήκαν και με απόφαση του Θόδωρου Αγγελόπουλου αποσύρθηκε μέχρι πριν λίγο καιρό που επανήλθε με τη συνεργασία που έχει με το Ίδρυμα του Μπιλ Κλίντον και τους διθυράμβους για τον Τσίπρα…Και όπως είπαν μερικοί που ξέρουν περισσότερα, τώρα εξηγείται γιατί άνοιξαν οι πόρτες στις ΗΠΑ για τον Αλέξη και ειδικά στο Τέξας! Έτσι, για να μην έχετε απορίες. Και που είστε ακόμα για το τι θα δείτε από εδώ και πέρα!

Εθνική ομοψυχία!

Η χθεσινή παρέλαση και γενικά ο εορτασμός της εθνικής επετείου ήταν ακόμη μια ευκαιρία για να δούμε πόσο βαθιά διχασμένη είναι η χώρα. Πόσα πολλά προβλήματα έχει τα οποία ίσως είναι ακόμη δυσκολότερα απ’ ότι η οικονομική κρίση. Και κατά τη γνώμη πολλών κινδυνεύει πολύ περισσότερο από μια… γραμμή χρηματοδότησης ή μια νέα συμφωνία με τους δανειστές.
Από τη μια είδαμε την Ελλάδα της υπερηφάνειας. Όχι απαραίτητα με τις συνηθισμένες, κοστοβόρες παρελάσεις. Όσο με το μήνυμα που έστειλε για παράδειγμα ο σμηναγός Σωτήρης Στράλης, πραγματοποίησε με το μαχητικό αεροσκάφος F-16 ελιγμούς και χαμηλές πτήσεις πάνω από την Θεσσαλονίκη, γράφοντας τον εντυπωσιακό επίλογο της στρατιωτικής παρέλασης.
«Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη. Χρόνια πολλά Μακεδονία. Χρόνια πολλά Ελλάδα. Η ελληνική ομάδα αεροπορικών επιδείξεων εύχεται σε όλους τους Έλληνες... χρόνια πολλά και σας καλεί για μια ακόμη φορά: Σηκώστε το κεφάλι ψηλά». Αυτά είπε την ώρα που πραγματοποιούσε επικίνδυνους και άκρως εντυπωσιακούς ελιγμούς με το σκάφος του και συγκλόνισε όλη την Ελλάδα..
Ομοίως και τα μηνύματα του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων πολιτικών κινήθηκαν στο πλαίσιο της εθνικής ομοψυχίας για την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Για το ξεπέρασμα της κρίσης και για την ανάταση της ψυχής των Ελλήνων που έχουν περάσει πράγματι πολλά σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Κι αν θέλετε ήταν μια ανάσα η χθεσινή ημέρα για να αισθανθούν οι πολίτες λίγο καλύτερα και να ξεχάσουν τα προβλήματα κοιτάζοντας με περηφάνια τη νεολαία της χώρας.
Από την άλλη είδαμε την Ελλάδα της μιζέριας, του διχασμού, της προκλητικότητας. Τρία χρόνια τώρα οι εθνικές επέτειοι γιορτάζονται λες και ο κόσμος πάει σε πόλεμο. Περισσότεροι οι αστυνομικοί από τους θεατές υπό το φόβο επεισοδίων. Σιδερόφραχτες παρελάσεις, οι επίσημοι φρουρούνται λες και είναι ο… Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γονείς που ήθελαν να δούνε τα παιδιά τους έμειναν πολύ μακριά από την παρέλαση. Ομάδες συνδικαλιστών βγάζουν τα απωθημένα τους κάτι τέτοιες ημέρες. Ο δήμαρχος Χαλανδρίου βάζει να παίζουν το εμβατήριο του ΕΑΜ ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως τα κατ’ επάγγελμα αντιμνημονιακά βγάζουν ανακοινώσεις – φωτιά, πότε ο ένας για να πολεμήσει το Δ΄ Ράιχ, ακόμη κι αν δεν έχει πιάσει ούτε όπλο στα χέρια του, και πότε ο άλλος να μιλήσει για αλλαγή πολιτικής. Καμιά σχέση δηλαδή με τους εορτασμούς, καμιά σχέση με την εθνική ομοψυχία.
Αναζητείται ομοψυχία, λοιπόν και κάτι τέτοιες ημέρες μας κάνουν να μελαγχολούμε και να αναρωτιόμαστε που πάει αυτός ο τόπος. Η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται βαθιά διχασμένη κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δορυφόροι του κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να προκαλέσουν, να δημιουργήσουν μπάχαλο, να καταστρέψουν ό,τι χτίστηκε με τόσο κόπο. Θέλουν να δημιουργούν συνεχώς προβλήματα, να οξύνουν την αντιπαράθεση, να ρίχνουν λάσπη και να περιμένουν την αντίδραση.
Έτσι ο κόσμος εμφανίζει μια σοβαρή διχοστασία. Δεν ξέρει τι να πιστέψει κι ποιον. Το «καινούργιο» που δεν είναι καθόλου νέο, υπόσχεται τα πάντα, μιλάει με πύρινα λόγια και κατακεραυνώνει τα πάντα; Ή το παλιό που έχει δώσεις δείγματα γραφής, έχει κάνει σοβαρά λάθη,αλλά και έχει πληγώσει;
Εδώ σήμερα έχουμε έναν πολύ εμφανή διαχωρισμό της ελληνικής κοινωνίας σε «καλούς Αριστερούς» που έρχονται να σώσουν και σε «κακούς Δεξιούς» που κατέστρεψαν και φυσικά το αντίθετο από την άλλη πλευρά.
Καμιά προσπάθεια και καμιά ελπίδα για εθνική ομοψυχία, κανένα σημάδι ότι μπορεί κάποιοι να καθίσουν στο τραπέζι και να βάλουν πάνω από το εγώ το εμείς. Πάνω από τα κόμματα την πατρίδα που ακόμη και τώρα κινδυνεύει. Κανένα σημείο επαφής, αντιθέτως η κατάσταση χειροτερεύει.
Αναβιώνει ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που το βλέπουμε σε καθημερινές ανακοινώσεις και αντιπαλότητες και σε συνθήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με το μήνυμα του σμηναγού που είπε «Έλληνες, σηκώστε το κεφάλι ψηλά».
Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη σωτηρία της χώρας και όλοι έχουν βάλει στη μέση τους Έλληνες. Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο διότι δεν είναι μια απλή αντιπαλότητα Δεξιάς – Αριστεράς όπως αυτές που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με πολλούς επικίνδυνους πολιτικούς, ριψάσπιδες και ανθέλληνες. Έχουμε να κάνουμε με ανίδεους στην καλύτερη και ανόητους στη χειρότερη βουλευτές απ’ όλο το φάσμα της πολιτικής. Κι έχουμε να κάνουμε με ιδιαίτερα επικίνδυνες πολιτικές επιλογές, κυρίως από το χώρο της Αριστεράς που έρχεται να πάρει τη ρεβάνς για συγκρούσεις και ήττες δεκαετιών. Μέχρι και η… Βάρκιζα πέφτει στο τραπέζι.
Όχι, αυτή η Ελλάδα δεν μας ταιριάζει. Σ’ αυτή τη χώρα με τα χίλια προβλήματα και μειονεκτήματα δεν αξίζει η εικόνα και το κλίμα εμφυλίου. Και θα πρέπει κάποιοι να αντιληφθούν ότι αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοια παιχνίδια. Ο εξ Ανατολών κίνδυνος έχει αποθρασυνθεί, στα σύνορά μας γίνεται χαμός και πόλεμοι. Μέτωπο στην Ουκρανία, μέτωπο στη Συρία και όλη τη Μέση Ανατολή. Στα Βαλκάνια ο εθνικισμός αναβιώνει ενώ η μικρή Ελλάδα αντιμετωπίζει τα σοβαρά οικονομικά της αδιέξοδα, τον κίνδυνο που προκαλεί η αθρόα μεταναστευτική ροή και την πολιτική αστάθεια που βάζει φωτιά στη χώρα. Για να μη μιλήσουμε και για τα κοινωνικά προβλήματα και την κρίση αξιών που είναι μέρος της οικονομικής κρίσης.
Υπάρχουν λοιπόν περιθώρια για εθνικούς διχασμούς; Συμφέρει κανέναν κάτι τέτοιο; Και ποιος θα πληρώσει μια πιθανή εθνική τραγωδία;

Το κομπανί και η Κύπρος

Λίγοι έχουν αντιληφθεί και έχουν σχολιάσει τον συσχετισμό των γεγονότων στο Κομπάνι με τη νέα τουρκική επίθεση -γιατί επίθεση είναι- στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η γενναιότητα των Κούρδων πατριωτών είναι αδιαμφισβήτητη. Υπογραμμίστε ότι αμερικανικά μαχητικά προσφέρουν αεροπορική στήριξη, βομβαρδίζοντας επίμονα τους πολιορκητές τζιχαντιστές, και αμερικανικά μεταγωγικά ρίχνουν με αλεξίπτωτα πυρομαχικά, όπλα, τρόφιμα και φάρμακα στους Κούρδους μαχητές των δυνάμεων αυτοάμυνας της μαρτυρικής πόλης. Οι σκληροτράχηλοι αυτοί πολεμιστές, τους οποίους στηρίζει η πολεμική μηχανή της υπερδύναμης, ανήκουν ιδεολογικά και οργανωτικά στο YPG, «προέκταση» του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, του ΡΚΚ, του μαχητικού μαρξιστικού και πατριωτικού κόμματος, που ίδρυσαν ο έγκλειστος του Ιμραλί, ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, και λίγοι σύντροφοί του το 1978. Ο μέχρι αυτοθυσίας μαχητικός πατριωτισμός τους ντροπιάζει τον συρφετό μέρους της ελληνικής αριστεράς, που πάντα στέκει αμήχανη μπροστά στην έννοια της πατρίδας, του έθνους και των καθηκόντων απέναντί του. Θυμίζω ξανά το σύνθημα που γεμίζει απ' άκρου εις άκρον την Κούβα, «Patria o muerte» («Πατρίδα ή θάνατος»). Φανταστείτε τα πολλαπλά εγκεφαλικά της γελοίας συριζαίικης «προοδευτικής» σαλάτας, αν γέμιζαν από αυτό το αυτονόητο σύνθημα οι τοίχοι της Ελλάδας. Θα το θεωρούσαν... χρυσαυγίτικο. Κι η ντροπή αυτών των μέχρι πρόσφατα «χρήσιμων ηλίθιων» του τουρκικού σωβινισμού είναι διπλή, αν θυμηθούμε τη διαγωγή τους στο άγος Οτσαλάν. Πολλοί μπορεί να ξέχασαν, εγώ όμως όχι, την ιταμή στάση του τότε συνασπισμού, της ταβλαδόρικης ψευτοδιανόησης και της φυλλάδας του, όπως και πληθώρας μισθοφορικών mont blanc του ευρύτερου καθεστωτικού Τύπου, μετά την παράδοση Οτσαλάν από την κυβέρνηση Σημίτη στην Αγκυρα. Για άλλη μια φορά ο φιλοτουρκικός ραγιαδισμός βαφτίστηκε «προοδευτιλίκι», όχι τυχαία ομόηχο με το ρεζιλίκι, και κάθε φωνή αλληλεγγύης στο κουρδικό κίνημα βαφτίστηκε «ακροδεξιά», «εθνικιστική», «τουρκοφαγική» κ.λπ., με την τιμητική πάντα εξαίρεση του ΚΚΕ και της ομάδας του Π. Λαφαζάνη. Ποτέ άλλοτε σε καιρό ειρήνης δεν μαζεύτηκαν στην ίδια όχθη τόσοι πολλοί ρουφιάνοι πολιτικοί, δημοσιογραφούντες και ψευτοδιανοούμενοι.

Ο αείμνηστος φίλος και συνεργάτης μου στο κίνημα αλληλεγγύης στο κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, που δολοφονήθηκε το 1994 από όργανα της ΜΙΤ έξω από το σπίτι του στη Λευκωσία, έλεγε ότι «ο δρόμος για την ελευθερία της Κύπρου περνάει μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν». Θα συμπλήρωνα ότι η πορεία και η νίκη του Κουρδικού Εθνικοαπελευθερωτικού Κινήματος έχουν τεράστια σημασία όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για την ασφάλεια του όλου Ελληνισμού, από τη Χειμάρρα ως την Καρπασία. Ο,τι αποδυναμώνει τους Τούρκους ισλαμοφασίστες ενισχύει τον Ελληνισμό.

Τα πράγματα αλλάζουν πέραν πάσης φαντασίας.

Οι Αμερικανοί θεωρούσαν επί δεκαετίες το ΡΚΚ τρομοκρατική οργάνωση, ενίσχυαν την Αγκυρα και συνέδραμαν στο κυνήγι και στην αιχμαλωσία του «Απο», του «Θείου» όπως αποκαλούν με σεβασμό τον Οτσαλάν τα εκατομμύρια των Κούρδων ανά τον κόσμο. Σήμερα συμπολεμούν με τους Κούρδους μαχητές, τους εφοδιάζουν και ήδη έγιναν και οι πρώτες πολιτικές επαφές. Το Ερμπίλ, η πρωτεύουσα του αυτόνομου Ιρακινού Κουρδιστάν, είναι η μόνη πρωτεύουσα στη Μέση Ανατολή, πλην του Τελ Αβίβ, όπου οι Αμερικανοί όχι μόνο περπατούν ελεύθεροι και ασφαλείς, αλλά είναι ιδιαίτερα αγαπητοί, δέκτες της ευγνωμοσύνης των ιρακινών Κούρδων για την αποτίναξη του ζυγού του Σαντάμ. Το τέρας που δημιούργησαν μετά τη Βοσνία και τη Βόρειο Αφρική στο Ιράκ και στη Συρία οι αυτοσχεδιασμοί της αγράμματης και τυχοδιωκτικής «ομάδας Κλίντον» στο State Department, παρά τη γνώμη των Ενόπλων Δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών είναι τόσο επικίνδυνο και αποκρουστικό, που η υποστήριξη στο ΡΚΚ και στα «παραρτήματά» του είναι μονόδρομος. Μόνο οι δυνάμεις του ΡΚΚ δεν σαρώθηκαν από τον οδοστρωτήρα των ψυχοπαιδιών του Ερντογάν, των τζιχαντιστών. Μόνον από το ΡΚΚ υπέστησαν ήττες και σε αυτό προσέφυγαν και οι Πεσμπέργκα του Ερμπίλ ζητώντας βοήθεια. Ηδη δε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ έχει κατατάξει την Τουρκία ως εχθρό, ασκείται με ελληνοκυπριακές δυνάμεις κι επιζητά τη μόνιμη συνεργασία με τον Ελληνισμό και την Αίγυπτο, όπου ο θαρραλέος κι όχι τυχαίος Σίσι έχει τρίψει πολλές φορές τα μούτρα του Ερντογάν στο χώμα.

Ταυτόχρονα, σε απόσταση λίγης ώρας πτήσης απ' το Κομπάνι, μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ ο Ελληνισμός υφίσταται άλλη μια επίθεση, που, αν επαληθευτούν οι φήμες για τα αίτια της συντριβής του δικινητήριου πολιτικού αεροσκάφους, έχει και θερμό, ένοπλο χαρακτήρα. Σημειώστε ότι για πολλοστή φορά τα τσιμπούρια της υφηλίου, οι Queens buggers, κάνουν πλάτες στην Αγκυρα. Ο πραγματικός «χαλίφης» των τζιχαντιστών, ο Ερντογάν, θέλει να επιβάλει αλλαγές δεδομένων, να καταπατήσει ενεργειακές πηγές που δεν του ανήκουν, να ελέγξει τους θαλάσσιους δρόμους της ενέργειας και της ναυτιλίας, να αφανίσει πια όλη την Κύπρο. Στον τυχοδιωκτισμό του θίγει τα ελληνικά, τα ισραηλινά, τα αιγυπτιακά, τα ρωσικά (επιδιώκοντας ανατροπή του Ασαντ) και τα αμερικανικά συμφέροντα. Τα τελευταία έχουν ακόμη στο State Department εστίες της αγράμματης μοιραίας ομάδας Κλίντον, που ακόμη επιμένουν στη χορήγηση ανταλλαγμάτων στην Αγκυρα.

Πλην, όμως, οι φωνές στο κατεστημένο, που καταδεικνύουν τον εχθρικό ρόλο της Αγκυρας προς τη Δύση και το Ισραήλ, είναι όλο και ισχυρότερες. Επομένως, οι χωρίς τυμπανοκρουσίες συμμετοχή μας στην Τετραμερή Αιγύπτου, Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας με ομόρροπα τα αμερικανικά συμφέροντα και η στρατιωτική επαγρύπνησή μας, ως όλος Ελληνισμός, είναι η ορθή πορεία...


Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Προεκλογική ρώσικη ρουλέτα

 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Τ​​ο πρόβλημά μας δεν είναι στενά πολιτικό, ποιες κομματικές εξαγγελίες ή ποιον αρχηγό να εμπιστευθούμε. Το πρόβλημά μας μοιάζει ανθρωπολογικό: Η εμπειρική μας βεβαιότητα που εκφράζεται απλοϊκά με τη φράση «όλοι ίδιοι είναι» προκαλεί το ερώτημα, ποιος τύπος ανθρώπου, ποιο είδος, ποια ποιότητα (σκέψης, κρίσης, φαντασίας, ήθους) διαμορφώνεται από τις συνθήκες και τους παράγοντες που καθορίζουν την άσκηση της πολιτικής.

Η μετριότητα των αναστημάτων, η αχρήστευση ή υπονόμευση των ικανών, η ατολμία για δημιουργικές ρήξεις και καινοτομίες, η ανοχή της ανομίας, η ατιμωρησία κοινωνικών εγκλημάτων της εξουσίας, επαναλαμβάνονται σχεδόν στερεότυπα – θα έλεγε κανείς «μεταβιβάζονται» από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Οι ίδιες ολέθριες ηλιθιότητες, οι ίδιες δυσώδεις αθλιότητες, ο ίδιος διεθνής διασυρμός και η γελοιοποίηση του ελληνικού ονόματος συνοδεύουν κάθε κυβερνητικό σχήμα σαν κληρονομικό νόσημα ή σαν κατάρα.

Ολοι ξέρουμε τις συνθήκες και τους παράγοντες αυτής της νομοτελειακής κληρονομικότητας: Είναι το πελατειακό κράτος, η εμπορευματοποίηση της σχέσης κομμάτων και πολίτη. Γεννάει την αναξιοκρατία, τον διωγμό της ποιότητας, την αυθαιρεσία, την κοινωνική αδικία, τη ροπή προς τη ραστώνη, τη μόνιμη «κρίση» και συνεχή υποβάθμιση της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Η εξάλειψη του πελατειακού κράτους είναι θέμα ελάχιστων, πολύ συγκεκριμένων, θεσμικών μεταρρυθμίσεων, που καμία κυβέρνηση δεν διανοείται να τις τολμήσει.

Η ελλαδική κοινωνία βιώνει πραγματική καταστροφή, αληθινό εφιάλτη, πέντε χρόνια τώρα. Είναι το αποτέλεσμα του εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας που απέβλεπε αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση του πελατειακού κράτους. Οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί στην Ελλάδα, διορισμένοι από τις κομματικές κυβερνήσεις, δεν διανοούνται να εγκαλέσουν τους αυτουργούς του κοινωνικού εγκλήματος – να οδηγήσουν στο εδώλιο πρωθυπουργούς και οικονομικούς υπουργούς που υπέγραψαν τον υπερδανεισμό. Μεγάλη ευκαιρία για τις κυβερνήσεις των πέντε τελευταίων ετών ήταν το άλλοθι που τους πρόσφεραν τα «μνημόνια» – ο εξαναγκασμός να υποταχθούν στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας. Οι δανειστές, για να μη χάσουν εντελώς τα χρήματά τους, απαίτησαν τη «σμίκρυνση» του κράτους και την αποκατάσταση της λειτουργικότητάς του: Να απολυθούν οι τεράστιες μάζες των διορισμένων με αυθαίρετη κομματική παρέμβαση και να ανασυνταχθούν οι κρατικές υπηρεσίες με κριτική αξιολόγηση της ποιότητας των υπαλλήλων.
Για τα κόμματα η απαίτηση των δανειστών ήταν εξαναγκασμός σε αναμέτρηση ζωής ή θανάτου – διάσωσης ή κατάλυσης του (αυτονομημένου από την κοινωνία) κομματικού συστήματος. Φυσικά στην αναμέτρηση νίκησαν τα κόμματα (χωρίς, βέβαια, να ζημιωθούν οι δανειστές, αλλά με μεταβίβαση της ζημιάς σε βάρος και πάλι του κοινωνικού σώματος): αντί αξιολογικής κρίσης προκρίθηκε το τυφλό «κούρεμα» – ίδιος αποκεφαλισμός ικανών και ανίκανων, ποιότητας και απατεωνίας.

Ετσι η Ελλάδα συνεχίζει να βιώνει πραγματική καταστροφή, αληθινό εφιάλτη. Πέντε ολόκληρα χρόνια, χωρίς σημάδια ανάκαμψης. Η παραγωγή κάτω από τα όρια συναγερμού, η αποβιομηχάνιση πλήρης, οι επενδύσεις σχεδόν μηδενικές, η ανεργία εφιάλτης. Οι επιχειρήσεις κλείνουν με ρυθμό που δεν ανακόπτεται, οι Τράπεζες έχουν απορροφήσει για «ανακεφαλαιοποίηση» ποσά μυθώδη, αστρονομικά, χωρίς ακόμα να μπορούν να χρηματοδοτήσουν την εγχώρια αγορά. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων αποστράγγισαν την όποια αποταμίευση, τα δύο τρίτα του πληθυσμού ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω από το όριο.

Σε αυτή την πραγματικότητα, που τη βιώνει με καθημερινό άγχος ο πολίτης, αντιτάσσονται, επίσης καθημερινά, η θριαμβολογία του πρωθυπουργού και η υποσχεσιολογία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και οι δύο εκτός τόπου και χρόνου. Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να μας πείσει σπασμωδικά και πανικόβλητος, ότι «αφήσαμε πίσω μας τα δύσκολα», ελευθερωθήκαμε από τα «μνημόνια», από το κατάντημα να «επιτροπεύεται» η Ελλάδα, να έχει απεμπολήσει την εθνική της ανεξαρτησία. Καταφέραμε να έχουμε «πρωτογενές πλεόνασμα» μεγαλύτερο από όσο ζητούσαν αυτοί που μας επιτροπεύουν, αρνηθήκαμε την εξάρτηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είμαστε σε θέση «να βγούμε στις αγορές», να δανειζόμαστε με τα επιτόκια που δανείζονται οι διεθνώς αξιόπιστες χώρες.

Την επομένη τέτοιων θριαμβολογιών, τα επιτόκια για να δανειστεί η Ελλάδα από τις αγορές εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη, τα «στελέχη» της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών διαψεύδουν απερίφραστα τον πρωθυπουργό από τα διεθνή κανάλια, και το Χρηματιστήριο Αθηνών περίπου καταρρέει. Εχει και η προπαγανδιστική αερολογία τα όριά της, αλλά ο διεθνής διασυρμός και η αυτοδιαπόμπευση δεν πτοούν τον πρωθυπουργό.

Οπως δεν πτοούν και τον κ. Τσίπρα. Επιμένει μοιράζοντας χαμόγελα ότι «θα» επαναδιαπραγματευθεί το ιλιγγιώδες χρέος της χώρας (με ποια «ατού» δεν μας λέει), «θα» αυξήσει τον κατώτατο μισθό, «θα» επαναπροσλάβει στο Δημόσιο όλους αδιακρίτως τους απολυμένους (η κ. Δούρου θα συμπεριλάβει στην επαναπρόσληψη και τους παραχαράκτες, τους πλαστογράφους των πτυχίων τους). Με ποια χρήματα ή ποιος θα τον δανείσει, δεν το αποκαλύπτει ο κ. Τσίπρας.

Ο πολίτης που διαθέτει στοιχειωδώς ορθολογική σκέψη και κρίση, διερωτάται: Αφού ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι, γιατί βιαζόμαστε – το πελατειακό κράτος είναι άθικτο, οι «νταβατζήδες» απόλυτοι κυρίαρχοι, οι Τράπεζες ακόμα αχρηστευμένες, ο μηχανισμός του Δημοσίου διαλυμένος. Με αυτές τις κραυγαλέα αρνητικές προϋποθέσεις, δεν είναι πλεονεκτικότερη επιλογή να υπομείνουμε τα «μνημόνια» και την επιτρόπευση, αντί να αυτοπαραδοθούμε, σαν ψευτοπαλικαράδες, έρμαιο άθυρμα, στο λυσσαλέο και απάνθρωπο παιχνίδι των «αγορών»; Οταν οι ηγέτες μας μοιάζουν άνθρωποι αρρωστημένοι, μανιακοί για εξουσία, ανίκανοι να προβληματιστούν για την καταστροφή της πατρίδας και απορροφημένοι αποκλειστικά από την προεκλογική τους κοκορομαχία, είναι ώρα για νταϊλίκια και παιχνίδια με την αχαλίνωτη, θηριώδη αυθαιρεσία των «αγορών»;

Εστω για το ωμό τους συμφέρον οι βουλευτές, για να εξαντλήσουν την τετραετία της κοινοβουλευτικής τους θητείας, ας απαιτήσουν «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», κυβέρνηση δοκιμασμένων σε κάθε κλάδο τεχνοκρατών, που θα την στηρίξει η Βουλή έχοντας επιλέξει κοινής αποδοχής Πρόεδρο Δημοκρατίας.

Μοιάζει η ρεαλιστικότερη από τις προτάσεις που διατυπώθηκαν ώς τώρα.

Δούρου: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...

«Παίρνω δύναμη από τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες στο ΥΠΟΙΚ».

Αυτό είχε δηλώσει η Ρένα Δούρου λίγους μήνες πριν, όταν αλυσοδέθηκε μαζί τους έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Τότε που είχε σηκώσει την παντιέρα ρόσα και δήλωνε καθαρίστρια και η ίδια συμπαραστεκόμενη στον δίκαιο πράγματι αγώνα των γυναικών αυτών που απολύθηκαν.

Και μακάρι να μην χρειαζόταν να διωχθούν από τη δουλειά τους, όπως και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι φυσικά.

Στην κ. Δούρου περισσεύει η πολιτική και προσωπική υποκρισία καθώς ως Περιφερειάρχης πλέον ζητά να προσληφθεί ιδιωτικό συνεργείο για να καθαρίσει το κεντρικό κτίριο. Η ίδια που συμπαραστεκόταν στον αγώνα των καθαριστριών – υπαλλήλων του δημοσίου τώρα ζητά από ιδιώτες να καθαρίσουν τα του οίκου της. Το Πρώτο Θέμα δημοσιεύει έγγραφο της περιφέρειας για το συγκεκριμένο ζήτημα. Προφανώς η κ. Δούρου, όταν την προκάλεσαν να προσλάβει η ίδια στην Περιφέρεια τις απολυμένες καθαρίστριες έκανε την πάπια.

Μικρή πρωθυπουργός είναι, μεγάλο προϋπολογισμό έχει, πλεόνασμα έχει γιατί δεν προσέλαβε έστω μερικές από τις καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών που δεν έχουν δουλειά; Έτσι θα είχε και το ηθικό πλεονέκτημα και δεν θα έδειχνε ότι άλλη είναι η Δούρου και άλλη η Κουμουνδούρου.

Διότι να θυμίσουμε ότι και ο Τσίπρας με τις καθαρίστριες διαδήλωνε. Που είναι η ευαισθησία τους τώρα που ζητούν ιδιωτικά συνεργεία τα οποία γνωρίζουμε ότι δίνουν πενιχρούς μισθούς στις καθαρίστριες;

Η λέξη ντροπή είναι λίγη για την κ. Δούρου. Αλλά όμως δε φταίει αυτή. Ο κόσμος φταίει που κλείνει τα μάτια και ψηφίζει. Μυαλό δεν έβαλε και κάνει λάθη. Κι ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο λάθος με τον Τσίπρα, τον δάσκαλο της υποκρισίας.

Νύχτα τρόμου για τον Γιώργο Παπανδρέου, ξενύχτησε στο αυτόφωρο.

Δύσκολη ήταν η νύχτα για τον αγαπημένο πρώην πρωθυπουργό κ.Γιώργο Παπανδρέου καθώς τα ξημερώματα που άλλαξε η ώρα εκείνος αρνήθηκε να αλλάξει την ώρα στο ρολόϊ που του άφησε κληρονομιά ο παππούς του λέγοντας πως μένει πιστός στην ώρα Πασοκ. Το αποτέλεσμα αυτής της γενναίας και αντρίκιας απόφασης του ήταν να τον συλλάβει η αστυνομία (ύστερα απο ανώνυμο τηλεφώνημα κάποιου κυρίου που η φωνή του έμοιαζε αρκετα με αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου) και να οδηγηθεί στο αυτόφωρο με την κατηγορία της μή συμμόρφωσης με την νέα ώρα της χώρας.

Έξω απο τον χώρο κράτησης του κ.Παπανδρέου όπως ήταν φυσικό συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου που κράταγε αεροπορικά εισιτήρια στα χέρια απο παλιότερα ταξίδια του κ.Παπανδρέου στο εξωτερικό και φώναζε συνθήματα όπως «Γιώργο γερά, να πέσει η δεξιά.».

Ο κ.Παπανδρέου αφέθηκε ελευθερος μετά απο παρέμβαση των Αμερικάνων και του κ.Μπίλ Κλίντον προσωπικά ενώ ο Κώστας Σημίτης που επισκέφτηκε τον κ.Παπανδρέου στο κρατητήριο για να δεί αν οι αστυνομικοί είχαν πειράξει εκτός απο το ρολόϊ και το δαχτυλίδι που του είχε δωρίσει το 2004 δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους Αμερικάνους για την συμβολή τους.

Πλήθη κόσμου έτρεξαν να αγκαλιάσουν τον Γιώργο (όπως τον αποκαλούν οι οπαδοί του) μόλις αφέθηκε ελευθερος νωρίς τις πρωϊνές ώρες.

Ο κ.Παπανδρέου δεν θέλησε να δώσει συνέχεια στο θέμα αλλά έστειλε το μήνυμα σε όλους πως δεν φοβάται να πάει κόντρα στο ρευμα για τα πιστευω του όποιο και αν είναι το κόστος που θα κληθεί να πληρώσει.