ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΤΙ "ΛΙΑΖΟΝΤΑΙ" Ή ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ Μουσουλμάνοι "λάθρο" έριξαν τους Χριστιανούς συνεπιβάτες στη θάλασσα για να τους πνίξουν - Αυτούς μας στέλνουν στην Ελλάδα

Τη στιγμή που η αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου ισχυρίζεται πώς οι λαθρομετανάστες «λιάζονται στις πλατείες» και ο Δήμαρχος Αθηναίων έχει το θράσος να ζητήσει να ανοίξουν τα στρατιωτικά θέρετρα για να τους φιλοξενήσουν μία απίστευτη ιστορία έρχεται στο φως της δημοσιότητας από τη γειτονική Ιταλία για να καταδείξει πόσο σοβαρό για την εθνική ασφάλεια είναι το πρόβλημα των κάθε λογής λαθρομεταναστών τους οποίους διακινούν κυρίως Τούρκοι δουλέμποροι.  

 

Σύμφωνα λοιπόν με την Corriere della Sera, οι ιταλικές αρχές προχώρησαν στην σύλληψη 15 λαθρομεταναστών, οι οποίοι έριξαν στην θάλασσα 12 ανθρώπους επειδή ήταν χριστιανοί! Το δημοσίευμα που επικαλείται μαρτυρίες διασωθέντων, οι 15 μουσουλμάνοι που βρίσκονταν στο ίδιο πλοιάριο με τους χριστιανούς ενώ έπλεαν ανοιχτά της Σικελίας δεν δίστασαν να προχωρήσουν στην εγκληματική αυτή πράξη πετώντας ακόμη και μικρά παιδιά στα παγωμένα νερά.

 

Οι αστυνομικές αρχές του Παλέρμο συνέλαβαν τους 15 λαθρομετανάστες, οι οποίοι έχουν καταγωγή από το Μάλι και την Σενεγάλη, ενώ ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει και ένας ανήλικος. Οι διασωθέντες με δάκρυα στα μάτια εξήγησαν στους αστυνομικούς ότι επιβιβάστηκαν σε πλοιάριο στις 14 Απριλίου που αναχώρησε από τις ακτές της Λιβύης με 105 επιβαίνοντες, εκ των οποίων οι περισσότεροι από την Σενεγάλη. 

 

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού οι επιβαίνοντες από την Γκάνα και τη Νιγηρία δέχθηκαν απειλές από 15 συνταξιδιώτες, οι οποίοι τους έλεγαν ότι θα τους πετούσαν στην θάλασσα επειδή είναι χριστιανοί. Από τις απειλές προχώρησαν στις πράξεις ρίχνοντας στο νερό τους 12 άτυχους ανθρώπους, οι οποίοι όπως αναφέρει η ιταλική αστυνομία κατάφεραν να σωθούν επειδή προσπάθησαν να κολυμπήσουν σχηματίζοντας ακόμα και ανθρώπινη αλυσίδα. 

 

Αυτοί είναι λοιπόν οι λαθρομετανάστες που αρκετοί από τον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να υποδεχτούμε με ανοιχτές αγκάλες και να τους φιλοξενήσουμε. Ευτυχώς που ο Αλέξης Τσίπρας και μερικοί στην κυβέρνηση, αντιλήφθηκαν τις επικίνδυνες διαστάσεις του προβλήματος και επιχειρούν τώρα να βρουν μία λύση πιέζοντας την Ευρώπη και πληρώνοντας την αδιαφορία της με το ίδιο νόμισμα.

 

«Ή λαμβάνετε μέτρα ή τους δίνουμε χαρτά να ταξιδέψουν όπου θέλουν», είναι η απάντηση της κυβέρνησηw, στην οποία συνέβαλε σημαντικά η στάση του προέδρου των ΑΝΕΛ Πάνου Καμμένου, ο οποίος, ως υπουργός Εθνικής Άμυνας έχει προειδοποιήσει για τους κινδύνους που κρύβονται κάτω από το «χαλί» των λαθρομεταναστών.

 

Γιατί απλά κάποιοι πίσω από τους λαθρομετανάστες μαγειρεύουν άλλα πράγματα...

 

ΒΟΜΒΑ – «ΜΠΛΕΓΜΕΝΗ» (;) ΣΕ Μ.Κ.Ο. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Χοντρά παιχνίδια εκατοντάδων εκατομμυρίων με ΜΚΟ που εμπλέκονται στην υπόθεση των λαθρομεταναστών.

Με γερές πλάτες ισχυρών οικονομικών παραγόντων ο αρμόδιος υπουργός για την φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων βάζει στην χώρα χιλιάδες λαθρομετανάστες, τους οποίους την επόμενη μέρα προωθεί και νομιμοποιεί η σύζυγος του, αρμόδια υπουργός για το μεταναστευτικό…

 hellasforce.com

Ο ΓΑΠ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ!!!!!! ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ!!!!!!!

ΤΣΙΠΡΑ ΑΣΕΛΓΗΣΕΣ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΩΝ ΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ ΓΑΠ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ. ΜΑΥΡΙΣΕΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΣ.

1. ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: «Η Ελλάδα είχε δυνατότητες διαπραγμάτευσης. Δεν το έκανε ποτέ όμως, γιατί ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του υλοποιούσε προειλημμένες αποφάσεις. Έχω επανειλημμένα τοποθετηθεί. Πρόκειται για ένα προμελετημένο και προσχεδιασμένο έγκλημα, το οποίο αρνήθηκε να υλοποιήσει ο Καραμανλής και γι αυτό και αποχώρησε στην ουσία από την εξουσία, δέχθηκε όμως με θέρμη να το υλοποιήσει ο κ. Παπανδρέου. Είναι όμως ένα σχέδιο εγκληματικό για τον ελληνικό λαό.»

2. ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: «Ποιοι είναι αυτοί που με συνειδητά λάθη και παραλήψεις, έριξαν την Ελλάδα στα βράχια. Και τώρα ζητάνε και τα ρέστα από τον λαό μας, που τον ενέπλεξαν σε μια πρωτοφανή τραγωδία. Γιατί τώρα είναι η ώρα να μάθει επιτέλους ο ελληνικός λαός, τι ακριβώς έγινε.Τώρα είναι η ώρα να μάθουμε γιατί αλήθεια ο κος Παπανδρέου, την ίδια στιγμή που το 2009 δημόσια καταφέρονταν εναντίον του ∆ΝΤ, είχε ήδη κλείσει μυστικά, όπως αποδείχτηκε, συμφωνία με το ∆ΝΤ πριν ακόμη από τις εκλογές; Είναι η ώρα να μάθουμε γιατί αλήθεια ο κος Παπακωνσταντίνου την ώρα που έπρεπε να δανειστεί από τις αγορές μίλαγε για Τιτανικό και αρνούνταν τα δανεικά των αγορών; Γιατί αλήθεια η ΕΛΣΤΑΤ διόγκωσε το δημόσιο έλλειμμα με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα στο μάτι του κυκλώνα;»
3. ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ : «ο Παπανδρέου θα λογοδοτήσει για το Καστελόριζο.»
4. ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΝΤΗΣ: «Εμείς δεν σκοπεύουμε να κρύψουμε κάτω από το χαλί, ούτε τις ευθύνες αυτών που μας έβαλαν στα Μνημόνια, ούτε τις ευθύνες αυτών που ενδεχομένως να παραποίησαν τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.»

5. ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΝΤΗΣ: «Πρώτον, αποδεικνύεται ότι ο μείζων κίνδυνος και φόβος για τις ευρωπαϊκές ελίτ ήταν η κατάρρευση της Ευρωζώνης, για την οποία θυσιάστηκε ο ελληνικός λαός. Επομένως, η Ελλάδα διέθετε τα όπλα για να διαπραγματευτεί με τους ευρωπαίους μια δίκαιη, και προς το συμφέρον του λαού της, λύση του προβλήματος του χρέους….. και ο Παπανδρεου προσπαθεί σήμερα να ξεπλύνει τις εγκληματικές του ευθύνες σε βάρος του ελληνικού λαού, αναζητώντας πρόθυμες πολιτικές κολυμβήθρες.»

6. ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: «η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου έστειλε την Ελλάδα στην κόλαση.»

7. ΠΑΝΟΣ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: «Ο Παπανδρέου, ο άνθρωπος ο οποίος άνοιξε την πόρτα στο ΔΝΤ και στην Τρόικα στην Ελλάδα, έχει αυτή τη στιγμή το πολιτικό θράσος να θεωρεί πως έχουμε ξεχάσει τις πολιτικές του ευθύνες. Ήταν αυτός που έσυρε το χορό των μνημονίων στην Ελλάδα.»
8. ΠΑΝΟΣ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: “υποτιμούν τον ελληνικό λαό όσοι μπορούν να θεωρήσουν ότι ο ελληνικός λαός έχει ξεχάσει τις βαρύτατες και προσωπικές ευθύνες που έχει για το γεγονός ότι βρεθήκαμε κάτω από αυτό το άγριο καθεστώς της τρόικας”.
9. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: “Δεν θα καθόμουν να γράψω ούτε μια λέξη για τον πολιτικό νάνο Γ.Α.Π. που έχει παίξει έναν από τους χειρότερους ρόλους στο πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης.»

10. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: «Δεν θα χάσουμε ούτε μια ψήφο από τον άνθρωπο που έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια»
11. ΝΙΚΟΣ KΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: «Διέπραξαν εσχάτη προδοσία όσοι μας οδήγησαν στο μνημόνιο.»

Λάμπης Μ.

«ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ….ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ» του Αυγερινού Χατζηχρυσού

του Αυγερινού Χατζηχρυσού

Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο, μόνο συμφέροντα και ισχύη, εκτός από αυτά που διεκδικείς.Αυτή την εβδομάδα, στις 6 Απριλίου στις 5.30 η XL Panzerkorps κατά την επιχείρηση «Μαρίτα» πέρασε τα Ελληνικά σύνορα στην γραμμή Μεταξα. Ο αγώνας ήταν από την αρχή άνισος και το αποτέλεσμα εν πολλοίς αναμενόμενο. Μετά από μερικές ημέρες ο υπηρεσιακός Πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζης , που είχε αντικαταστήσει, μετά τον  θάνατό του, τον Ιωάννη Μεταξα, αυτοκτονεί κάτω από το βάρος της Ιστορική ευθύνης , ωστε να μην γίνει ο πρώτος κι ο μοναδικός Ελληνας πρωθυπουργός που θα παρέδιδε την Ελλάδα, πάλι για έναν «χαμένο» εξ’αρχής πόλεμο, ενώ ο Τσολάκογλου υπέγραψε την παράδοση άνευ όρων.

Γιατί όμως η Ελλάδα αποφάσισε να πάρει το μέρος του δίκαιου μεν, αλλά μη-ρεαλιστικού στόχου, και να αντιπαρατεθεί με την τότε υπερδύναμη του Χίτλερ; Η Ευρώπη εκείνη την εποχή είχε παραδοθεί σχεδόν αμαχήτι κι ήταν ανικανη να αντιμετωπίσει τον Χίτλερ. Ο Στάλιν ήταν «σύμμαχος» και κέρδιζε χρόνο, η Μεγάλη Βρετανία αδύναμη να προστατεύσει ακόμη και την Μαγχη, η Τουρκία ουδέτερη και η Ελλαδα μόνη, είχε πει «ΟΧΙ». Καθόλου ρεαλιστικό, απλά Ελληνικό, το γινάτι που λέμε φιλότιμο, να μην μας αφήνει να πράττουμε το λογικοφανές, αλλά το αληθες. Μετά από μερικά χρόνια, αντιστασης, κατοχής και λιμού είμασταν με τους νικητές, πήραμε την σωστή θέση όταν οι ρεαλιστες γονάτιζαν και ήρθε το πλήρωμα της Ιστορίας να μας δικαιώσει.

Μικρά γράμματα θα μου πειτε σήμερα, που έχουμε όλη την Ευρώπη να θεωρεί μονόδρομο την λιτότητα, την Κομισίον να λέει μη ρεαλιστικό το νομοσχέδιο της ανθρωπιστικής Κρίσης, την Ευρωπαϊκη Κεντρική Τράπεζα με μονομερή ενέργεια να μην δίνει ρευστότητα ως είναι υποχρεωμένη από τους Κανόνες της, τον κόσμο να θεωρεί λογικότερο να κάνει εμπάργκο στην Ρωσσια από το να αντιπαρατεθεί στην Ναζιστική Ουκρανία, επειδή το ζήτησε η Γερμανία, για τα Γερμανικά συμφέροντα κι όχι τα Ελληνικά, και να γραφτεί στην Ιστορία η στήριξη της Ελλάδος στην πρώτη Ναζιστική  Κυβέρνηση στην Ευρώπη μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εθνικό λοιπον είναι το αληθές. Οχι το αληθοφανες που σου λενε τα κανάλια, ουτε  οι μονόδρομοι που έλεγαν οι προηγουμενες κυβερνήσεις. Η οικονομία και οι Αγορές, δεν είναι φυσικα φαινόμενα, αν κι έχουν χειρότερα απότελέσματα από τις φυσικές καταστροφες.

Ολα είναι πράξεις ανθρώπων, όλα είναι απλά πολιτική. Ακόμη κι ο συσχετισμός δυνάμεων σε όλο κοσμο να είναι εναντίον μας, εμείς σαν Ελληνες θα πάρουμε την θέση του δίκαιο κι όχι του εικονικά ρεαλιστικού και το εκκρεμές του χρόνου είναι δεδομένο ότι θα ισορροπήσει στο δίκαιο κι όχι στο αδικό.

Το διεθνές νεοφιλελεύθερο σύστημα στηρίζεται στην προφαση του δικαίου για να εξαθλιώνει τους λαούς. Αν και το καταπατούν κατα το δοκούν, είναι η ίδια η δικαιοσύνη η αχίλλειος πτέρνα τους, δεν μπορούν να την αποφύγουν, διότι κι τότε αυτοαναιρούνται.

Ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Πάνος Καμμένος, είναι αποφασισμένοι και πράττουν ακριβώς αυτό, κάνουν πολιτική με στρατηγικό βάθος που η Ελλάδα της Siemens, της Λιστας Λαγκαρτ, του Ακη, του Χριστοφοράκου και του Παπασταύρου είχε να δει για δεκαετίες.

Πήραν θέση με τα δίκαια του λαού της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανιας κι ολης της Ευρώπης όταν όλοι τους έλεγαν να υπογράψουν παράδοση, γιατι ο αγώνας είναι χαμένος και μη-ρεαλιστικός.

Ο ρεαλιστης Σαμαρα έκανε εμπάργκο στην Ρωσία γιατι του το είπε η Μερκελ κι ο Βενιζέλος στήριξε τους Ουκρανούς ΝΑΖΙ γιατί του το επέβαλε η «Ευρωπαϊκη Κοινη Εξωτερική Πολιτική» (sic). Ο Αλέξης Τσίπρας απλά συνάντησε τον Βλαντιμιρ Πούτιν και έκανε την Ελλάδα παίκτη στην διεθνή σκακίερα, από υποτελή του Βερολίνου σε υπολογίσιμο διαπραγματευτή και της Ρωσσίας, αλλά και της ΕΕ.

Ολοι οι Ευρωπαίοι Αξιωματούχοι έκαναν δηλώσεις για την επίσκεψη του Ελληνα Πρωθυπουργού στην Ρωσσία και μεθαύριο θα ακολουθήσει και η επίσκεψη του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου, κάτι άλλαζει στην Ευρώπη δεν νομίζεται; Δεν είσαι το κέντρο της γης….αν δεν το προσπαθήσεις

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ του Μ.Σαββάτου 11 Απριλίου 2015

Νίκη του Αλέξη Τσίπρα δεν αποτελεί έκπληξη..Τέσσερεις λόγοι κατά του Grexit

Τέσσερεις λόγοι κατά του Grexit:

Σε περίπτωση Grexit, τα 227 δισ. ευρώ που έχουν διατεθεί στην Ελλάδα δεν θα επιστραφούν φυσικά ποτέ

1. Θα στοιχίσει ζωές

Η πρόταση λαϊκιστών και κίτρινου τύπου για ένα Grexit είναι:

η ΕΚΤ θα πρέπει να σταματήσει να διατηρεί στη ζωή τις ελληνικές τράπεζες έτσι ώστε να μην είναι σε θέση ούτε να δανείζονται από την Φραγκφούρτη, ούτε να δίνουν πιστώσεις.

Η αποκοπή από τη χρηματοδότηση συνιστά την απόλυτη καταστροφή για κάθε οικονομία. Η οικονομική ζωή στην Ελλάδα θα κατέρρεε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και η ανεργία θα ανέβαινε στα ύψη. Ακόμα όμως και σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα παρέμενε τυπικά μέλος της ευρωζώνης. Ούτως ή άλλως η Αθήνα έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα εγκαταλείψει το ευρώ και ότι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες δεν προβλέπουν έξοδο μιας χώρας από την ευρωζώνη.

Συνεπώς το πιθανότερο σενάριο είναι οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης να σπρώξουν την Ελλάδα έξω από το ενιαίο νόμιμα, με την ΕΚΤ να παγώνει κάθε στήριξη της Ελλάδας. Το βήμα αυτό θα στοιχίσει ανθρώπινες ζωές. Οι αυτοκτονίες θα αυξηθούν και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα καταρρεύσει. Μου είναι συμπαθής κάθε πολιτικός ή τραπεζίτης που δεν θέλει να επωμιστεί μια τέτοια ευθύνη.

2. Θα κοστίσει ακριβά

Σε περίπτωση Grexit, τα 227 δισ. ευρώ που έχουν διατεθεί στην Ελλάδα δεν θα επιστραφούν φυσικά ποτέ. Ήδη η χώρα αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εξυπηρέτηση του χρέους. Με την οικονομία σε ελεύθερη πτώση η αποπληρωμή πιστώσεων είναι προφανώς αδύνατη. Ακόμα όμως και το επιχείρημα εκείνων που μιλούν για βαρέλι χωρίς πάτο δεν ευσταθεί. Η Ελλάδα θα παραμείνει στην ΕΕ και θα έχει δικαίωμα σε διαρθρωτικά και περιφερειακά ευρωπαϊκά κονδύλια. Μια χώρα στην ευρωπαϊκή περιφέρεια που ζει μέσα στη φτώχεια θα κοστίσει πολλά χρήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επιπλέον θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η πολιτική αστάθεια ως συνέπεια ενός Grexit.

Κάποτε το Grexit είχε νόημα

3. Έρχεται πολύ αργά

Υπήρξε ίσως ένα χρονικό σημείο όπου μια οικειοθελής έξοδος από το ευρώ θα είχε νόημα. Παράλληλα με το πρώτο κούρεμα το 2012 η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει για μικρό διάστημα από το ευρώ. Η υποτιμημένη δραχμή θα ενίσχυε αμέσως την ανταγωνιστικότητα, επιβραδύνοντας την ύφεση. Όμως για αυτό το βήμα είναι πλέον αργά. Η Ελλάδα διαγράφει την ίδια πορεία επιλέγοντας την πολύ πιο δύσκολη εσωτερική υποτίμηση μέσω της μείωσης μισθών και της πολιτικής περικοπών. Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι πλέον το μισθολογικό κόστος αλλά η απουσία εσωτερικής ζήτησης καθώς και η εκτός ορίων γραφειοκρατία.

4. Είναι άδικο

Δεν υπάρχει αμφιβολία: Οι αμφιταλαντεύσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχονται. Όμως και η προηγούμενη κυβέρνηση απέτυχε εντελώς ως προς τις μεταρρυθμίσεις. Το γεγονός αυτό εντούτοις δεν ενοχλούσε κανέναν στην ευρωζώνη, όσο ο Αντώνης Σαμαράς συνέχιζε τις περικοπές και συμφωνούσε σε όλες τις απαιτήσεις της τρόικας, πριν τις αγνοήσει, όπως έκανε στη συνέχεια.

Πριν από μερικά χρόνια ο σωστός δρόμος θα ήταν να απελευθερωθεί η Ελλάδα από τα δεσμά του χρέους και ο χρηματοπιστωτικός τομέας να χρεωθεί τη ζημιά. Σε περίπτωση που μια τράπεζα αντιμετώπιζε πρόβλημα θα μπορούσε να στηριχθεί οικονομικά με κεφαλαιακές ενισχύσεις ή εγγυήσεις. Όμως τότε δεν υπήρχε το απαραίτητο πολιτικό θάρρος.

Η ευρωζώνη φέρει ευθύνη για τον κίνδυνο που διατρέχει τώρα η αποπληρωμή πιστώσεων ύψους 227 δισ. ευρώ. Ακόμα όμως και η νίκη του Αλέξη Τσίπρα δεν αποτελεί έκπληξη. Η μακροχρόνια ύφεση ενισχύει τα άκρα. Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν ιδίως οι γερμανοί.

Και τώρα; Ίσως χρειαζόμαστε πράγματι έναν διαφορετικό τρόπο για να κλείσει το ελληνικό ζήτημα. Ίσως έφθασε η ώρα να δοθούν στην Ελλάδα όσα χρήματα απαιτούνται για να αποπληρώσει τα χρέη της σε ΔΝΤ και ΕΚΤ. Και στη συνέχεια η χώρα να αφεθεί στην ησυχία της για να βρει το δρόμο της. Οι συμβουλές των ευρωπαίων πάντως δεν έφεραν τύχη στους Έλληνες.

Spiegel Online / Στέφανος Γεωργακόπουλος

Αυστριακός ευρωβουλευτής: "Η τρόικα κατέστρεψε την Ελλάδα"

«Η πολιτική λιτότητας που επέβαλε στην Ελλάδα η τρόικα, οδήγησε σε μια κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή, και τώρα θα πρέπει να βρεθούν οι εδώ και καιρό αναγκαίες λύσεις για τις βαρύτερες περιπτώσεις φτώχειας».

 

Τα παραπάνω τόνισε σε δηλώσεις του ο Αυστριακός ευρωβουλευτής, αρμόδιος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Γιόζεφ Βάιντενχολτσερ.

 

Σε εκδήλωση που διοργάνωσε στις Βρυξέλλες μαζί με τα αυστριακά Συνδικάτα Μεταφορών και Παροχής Υπηρεσιών, όπως και με εκπροσώπους της Κοινωνίας Πολιτών από την Ελλάδα, για την ανταλλαγή απόψεων και την αναζήτηση λύσεων στην καταπολέμηση της φτώχειας στη χώρα, ο Αυστριακός ευρωβουλευτής επισήμανε ότι «δεν επιτρέπεται να κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα, όταν εκατοντάδες πολίτες καταφεύγουν καθημερινά στα συσσίτια, χιλιάδες δεν έχουν δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης».

 

Αντιπροσωπευτικά για τους χιλιάδες εθελοντές, πέντε ομάδες εκπροσώπων τους από την Ελλάδα ενημέρωσαν τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση για το σημαντικό έργο που συντελείται στις «Κουζίνες Αλληλεγγύης» ή στην «Κλινική της Αλληλεγγύης» στη Θεσσαλονίκη, αλλά και για την τραγικότητα που οι ίδιοι αντιμετωπίζουν όταν δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν με συσσίτιο τους εκατοντάδες ανθρώπους που σχηματίζουν ουρές καθημερινά.

 

Εμφυλιοπολεμικό σκηνικό στήνει η Λέβα

Δεν θα περίμενε κανείς τίποτε περισσότερο από αθλιότητα από άτομα που είχαν συλληφθεί για κατοχή εκρηκτικών υλών και βόμβες μολότοφ και τώρα το παίζουν επαναστάτες εντός της Βουλής. Ο ευτελισμός της ελληνικής κοινωνίας και δημοκρατίας αποτυπώνεται ξεκάθαρα στη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Λέβα, αυτήν που ποτέ δεν απάντησε στις καταγγελίες για το... εκρηκτικό της παρελθόν στα Γιάννενα όταν ήταν φοιτήτρια.

Αυτό όμως δεν την σταματά και συνεχίζει να προκαλεί κάνοντας συμψηφισμούς του τύπου «ο δικός μας νεκρός και ο δικός σας νεκρός». Τόση αθλιότητα και τόσο διχαστικό πνεύμα.

«Και άλλοι είχαν πατεράδες» είπε με νόημα αναφερόμενη στον δολοφονηθέντα από την 17 Νοέμβρη, Παύλο Μπακογιάννη «και ο Τεμπονέρας είχε πατέρα» συνέχισε, ενώ απευθυνόμενη προς τους βουλευτές της αντιπολίτευσης εξιστόρησε ότι, όταν ο πατέρας της είδε τον βασανιστή του, τον ρώτησε πόσα παιδιά είχε.

Τα αίματα άναψαν όταν τον λόγο πήρε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, ο οποίος σχολιάζοντας την στάση κυρίως της ΝΔ στο νομοσχέδιο για τις φυλακές, την κατηγόρησε ότι «συνεχίζει να συμπεριφέρεται, όπως οι δήμιοι της χούντας».

Ακολούθησε αναταραχή και έντονες διαμαρτυρίες.

Ο πρόεδρος της επιτροπής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσιωτάκης προσπάθησε να λειτουργήσει «πυροσβεστικά» στην όλη κατάσταση.

Εν τέλει, ο κ. Μηταφίδης ανασκεύασε, υπενθυμίζοντας ότι και εκείνος υπήρξε συγκρατούμενος με ανθρώπους του ιδεολογικού χώρου της ΝΔ και κατά συνέπεια, εξήγησε, δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σε κρατούμενους, όπως στα δικτατορικά καθεστώτα.

Για την ιστορία ο Νίκος Τεμπονέρας (1954 - Πάτρα, 8 Ιανουαρίου 1991) ήταν μαθηματικός και εκπαιδευτικός αριστερών πεποιθήσεων και στέλεχος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ). Το όνομά του έγινε γνωστό στο πανελλήνιο, όταν δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων της περιόδου 1990-91. Η δολοφονία του Τεμπονέρα, η οποία συνέβη σε μία περίοδο οξείας πολιτικής αντιπαράθεσης, ξεσήκωσε κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών σε όλη την Ελλάδα. Την επαύριο της δολοφονίας του, ο υπουργός Παιδείας Κοντογιαννόπουλος παραιτήθηκε και η πρόταση νόμου για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία αποσύρθηκε. Δράστης της δολοφονίας ήταν ο Ιωάννης Καλαμπόκας, δημοτικός σύμβουλος της Ν.Δ στη Πάτρα και πρόεδρος της τοπικής ΟΝΝΕΔ, και καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά, ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια και 3 μήνες . Τελικά, αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά την φυλάκισή του.

Αλλά με πιο δικαίωμα η κ. Λέβα βάζει σε μια ζυγαριά νεκρούς και τους ζυγίζει να δει ποιοι είναι οι καλύτεροι. Ή μήπως ποιος είναι ο πιο... πεθαμένος ή ο πιο αγωνιστής;

Πώς επιτρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοια άτομα να στήνουν εμφυλιοπολεμικό σκηνικό σε μια χώρα με πολλά και τεράστια προβλήματα; Είναι δυνατόν να φτάνουμε να διχάζουμε τους Έλληνες και να τους θυμίζουμε τους νεκρούς; Αλλά στο κάτω – κάτω τι σχέση έχει η δολοφονία του Τεμπονέρα σε μια σύγκρουση πολιτικών αντιπάλων με τη δολοφονία του Μπακογιάννη η οποία έγινε από άθλιους τρομοκράτες εν ψυχρώ και πισώπλατα;

Τ.Στίγκλιτς για εκβιασμό δανειστών: "Η ΕΚΤ παρεμβαίνει με αδιανόητο τρόπο κατά της Ελλάδας"

Ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος και νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς τονίζει πως οι χειρισμοί της ΕΚΤ απέναντι στην Ελλάδα, απαράδεκτοι, υπογραμμίζοντας πως ο τρόπος που παρεμβαίνει στα θέματα της χώρας μας είναι αδιανόητος.

 

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου της γαλλικής εφημερίδας Les Echos ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, σχετικά με τον τρόπο που η ΕΚΤ παρεμβαίνει στο ζήτημα της Ελλάδας απαντά ότι «πρόκειται για έναν τρόπο αδιανόητο τρόπο για έναν δημόσιο φορέα.

 

Είναι λίγο σαν οι αμερικανοί ηγέτες να άφηναν την Καλιφόρνια να φτάσει στην χρεοκοπία χωρίς να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι! Η ΕΚΤ δεν αφήνει σχεδόν κανένα περιθώριο ελιγμού στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτό είναι πραγματικά λάθος. Η στάση της δεν είναι μεμπτή μόνον σήμερα, ήταν και κατά την διάρκεια της κρίσης, κυρίως στην διαχείριση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Η ΕΚΤ, της οποίας προήδρευε τότε ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ήταν αντίθετη σ’ αυτό για καιρό.

 

Η κύρια ανησυχία της ήταν να εμποδίσει μια χρεοκοπία η οποία θα ενεργοποιούσε τα CDS και θα ανάγκαζε ως εκ τούτου τους αγοραστές αυτών των κερδοσκοπικών εργαλείων να παίξουν τον ρόλο τους ως ασφαλιστές. Αυτή είναι μια περίεργη προτεραιότητα για μια τράπεζα ρυθμιστή! Και δεν μιλάω καν για το ιστορικό σφάλμα που διέπραξε αυξάνοντας τα επιτόκιά της στην αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης…»

 

Σε ερώτηση σχετικά με το αν κατανοεί το επιχείρημα του «ηθικού κινδύνου» που χρησιμοποιούν κυρίως οι Γερμανοί όσον αφορά την Ελλάδα, ο Στίγκλιτς επισημαίνει ότι «στην πραγματικότητα το επιχείρημα του ηθικού κινδύνου χρησιμοποιείται πάντα προς όφελος των πιστωτών. Πώς μπορεί κανείς να φανταστεί ότι μπορεί μια χώρα να θέλει να φτάσει σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση ώστε να ζητήσει ένα σχέδιο διάσωσης; Αυτό δεν βγάζει νόημα.

 

Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου ότι, αν η Ελλάδα έβγαινε από την ευρωζώνη, το κόστος θα ήταν πολύ πιο υψηλό από αυτό της διάσωσης.

 

Αυτό που χρειαζόταν από την έναρξη της κρίσης ήταν μια στρατηγική επικεντρωμένη στην ανάκαμψη της οικονομίας. Εξάλλου το ΔΝΤ τασσόταν περισσότερο υπέρ αυτής της πολιτικής, όμως δεν ήταν μόνο του στην διαχείριση του ελληνικού ζητήματος».

 

Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο η ΕΚΤ θα μπορούσε να φανεί πιο χρήσιμη στην ευρωπαϊκή οικονομία, ο Στίγκλιτς, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Οικονομίας το 2001, δηλώνει στη Les Echos ότι πιστεύει, «όπως και ο Γιάνης Βαρουφάκης, ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη χρήση του απολογισμού της ΕΚΤ, συνδυάζοντάς τον με τις παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ).

 

Η ιδέα θα ήταν να αγοράζονται από την κεντρική τράπεζα μαζικές ποσότητες ομολόγων που εκδίδονται από την ΕΤΕπ, προκειμένου αυτή να μπορεί να επενδύσει σε πολλά προγράμματα που είναι χρήσιμα για την ευρωπαϊκή οικονομία. Θα πρέπει να προχωρήσουμε πιο μακριά απ’ ό,τι το σχέδιο Γιούνκερ.

 

Η ιδέα συνεργασίας της ΕΚΤ και της ΕΤΕπ μου φαίνεται καλή, αλλά μπορούμε να φανταστούμε επίσης την χρήση κι άλλων θεσμών ή την δημιουργία νέων για να ξεκινήσουμε ένα μεγάλο σχέδιο επενδύσεων».

 

Ο Στίγκλιτς, ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του φόρουμ του Ινστιτούτου για τη Νέα Οικονομική Σκέψη, που διεξήχθη στο Παρίσι την περασμένη εβδομάδα, είχε συνομιλίες με αφορμή το συνέδριο αυτό με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη με τον οποίο μοιράζεται πολλές ιδέες.

 

Οι δύο άνδρες εξέφρασαν την λύπη τους για την έλλειψη αλληλεγγύης στους κόλπους της ευρωζώνης όπως επίσης για τα καταστροφικά σφάλματα κρίσης της τρόικας (ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ) κατά την κρίση. Σήμερα τάσσονται υπέρ ενός ευρωπαϊκού «New Deal», το οποίο θα προχωρεί πέραν του σχεδίου επενδύσεων του Γιούνκερ. Η ΕΚΤ κι η ΕΤΕπ θα πρέπει να διαδραματίσουν έναν πολύ πιο σημαντικό ρόλο για την ανάκαμψη της οικονομίας, σύμφωνα με τους δύο οικονομολόγους.

Οχι συνταξιοδοτική «ανάπαυση»

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

«Χριστός ανέστη». Και λοιπόν; Κάποτε ο γιορτινός αυτός χαιρετισμός πρέπει να ήταν το πρώτο νέο της ημέρας, άγγελμα του πιο σημαντικού συμβάντος και ταυτόχρονα, του πιο χαρμόσυνου. Για όλους. Το ρεαλιστικότερο ανάλογο που θα θυμούνται ακόμα κάποιοι, ήταν τον Ιούλιο του 1974: Πρώτη κουβέντα τότε, η καλημέρα μας για κάποιες μέρες, ήταν το άγγελμα: «η χούντα έπεσε»! Αυθόρμητη έκρηξη μεγάλης χαράς, και γίνεται χαιρετισμός όταν η χαρά είναι αυτονόητα κοινή.

Σήμερα το «Χριστός ανέστη» μοιάζει να σέρνεται στα χείλη, εκφυλισμένο σε εθιμικό λεκτικό σχήμα που αναγγέλλει, χωρίς να παραπέμπει σε εμπειρία χαράς. Διαιωνίζει (συμβατικά) κατάλοιπα μιας άλλοτε γιορτής, κατάλοιπα παντελώς άσχετα πια με την υπαρκτική μας περιπέτεια: τον ρεαλισμό του απελπισμού, της ακοινωνησίας και μοναξιάς, την τραγωδία της  φονικής  αρρώστιας,  τον  πανικό που  γεννάει  στις  ψυχές  μας  ο  θάνατος.

Στην καλύτερη περίπτωση το άγγελμα «Χριστός ανέστη» δηλώνει σήμερα επιλεγμένες ατομικές παραδοχές, ψυχολογικό γάντζωμα σε ιδεολογικές «πεποιθήσεις», βεβαιώνει την ένταξη σε κάποια ασφαλιστική τού εγώ συλλογικότητα, ανάλογη με την παραισθησιογόνο στράτευση σε ποδοσφαιρική ή κομματική «παράγκα». Η διαβεβαίωση ότι «ο Χριστός νίκησε τον θάνατο» ηχεί σήμερα, για τους πολλούς, όπως οι ιδιωτικές θριαμβικές εξαγγελίες οπαδών, ότι η τάδε ομάδα νίκησε τη δείνα, το τάδε κόμμα κατατρόπωσε το αντίπαλο.

Ο εόρτιος χαιρετισμός «Χριστός ανέστη» και τα όποια πανηγυρικά συμπαρομαρτούντα έφτασαν ώς τις μέρες μας, από γενιά σε γενιά, όμως απογυμνωμένα, όλο και περισσότερο, από το αρχικό εμπειρικό τους φορτίο, το βιωματικό τους αντίκρισμα. Ακούμε ή διαβάζουμε κάθε χρόνο πασχάλιες εγκυκλίους των αξιωματούχων της «επίσημης» Εκκλησίας και ψάχνουμε απεγνωσμένα (αλλά μάταια) να διακρίνουμε έστω και αμυδρά ίχνη εμπειρικών ψηλαφήσεων που να απηχούνται στη στερεότυπη μεγαλοστομία. Ξεκρέμαστοι όπως είμαστε στο ιλιγγιώδες κενό του ιστορικο-υλιστικού μηδενισμού, με μοναδικό «νόημα» βίου και αποκλειστική, νυχθήμερη μέριμνα τα στρατηγήματα απανθρωπίας που λανσάρονται σαν «οικονομία» και σαν «πολιτική», θα θέλαμε, ίσως, να ρωτήσουμε, επαιτώντας ψήγματα ρεαλισμού εντιμότητας: «Χριστός ανέστη» – και λοιπόν;

Αν ο Χριστός θανατώθηκε με σταυρικό θάνατο και σε τρεις μέρες ξανάζησε, γιατί αυτό το γεγονός ενδιαφέρει εμάς σήμερα, κατά τι μάς αφορά; Οι άνθρωποι συνεχίζουμε να πεθαίνουμε, όπως γινόταν και προτού αναστηθεί ο Χριστός. Κανένας άνθρωπος δεν ξανάζησε μετά τον θάνατό του, γιατί λοιπόν εμείς να γιορτάζουμε ότι νικήθηκε ο θάνατος επειδή αναστήθηκε ο Χριστός;

Ισως το πρόβλημά μας να είναι η απώλεια της διάκρισης των γλωσσών, η διαφορά «λογικής»: Υπάρχει η λογική του βίου, υπάρχει και η λογική της ζωής. Η λογική της χρήσης και η λογική της σχέσης. Η λογική της αποτελεσματικότητας ριζικά διαφορετική από τη λογική της πληρότητας. Η λογική της συμπεριφοράς άλλη από τη λογική της μετοχής, της συν-ουσίας.

Αν με τη γλώσσα της χρηστικής λογικής θέλουμε να «πούμε» τον έρωτα, θα προδοθούμε αμέσως ανυποψίαστοι, δηλαδή ανέραστοι. Αν με τη γλώσσα του εντυπωσιασμού αρχιτεκτονούμε, ζωγραφίζουμε ή μουσουργούμε, αποδειχνόμαστε άγευστοι των αποκαλύψεων του κάλλους. Αν μιλάμε για το ευ-αγγέλιο της Εκκλησίας με τη γλώσσα και τη λογική της θρησκείας, είμαστε βαθιά νυχτωμένοι στην άγνοια, χαμένοι σε ψευτοπαρηγόριες.

Μοιάζει η γλώσσα της μετανευτώνειας φυσικής να είναι πιο αποκαλυπτική από τη γλώσσα των ατομοκεντρικών θρησκευτικών «πεποιθήσεων». Πραγματικό χαρακτήρα στη σπουδή των φυσικών δεδομένων έχουν μόνο οι σχέσεις που συγκροτούνται στα πλαίσια διαφορετικών συστημάτων αναφοράς: Αν ζητάμε να εντοπίσουμε «θέση», συναντάμε σωματίδιο, αν ζητάμε «κίνηση», συναντάμε κύμα. Κάθε μέτρηση ή όποια άλλη μορφή παρατηρητικής παρέμβασης συνιστά σχέση του παρατηρητή με τα παρατηρούμενα. Η σχέση συγκροτεί τη γνώση της πραγματικότητας, η γνώση είναι συνάρτηση των αναζητήσεων του παρατηρητή.

Στη θρησκευτική προσέγγιση η ανάσταση του Χριστού είναι ένα ανεξήγητο «θαύμα» που μας υποχρεώνει να το δεχθούμε σαν «πεποίθηση». Στην εκκλησιαστική προσέγγιση είναι ένας τρόπος υπάρξεως, που τον γνωρίζουμε όχι με περιγραφές και νοητικά σχήματα, αλλά μόνο μετέχοντας σε αυτό τον τρόπο. Σημαίνεται ο τρόπος με τη γλώσσα του έρωτα: ως «κένωση», άδειασμα από κάθε ατομοκεντρική ιδιοτέλεια. Και γνωρίζεται ο τρόπος μόνο με την πραγμάτωση της ερωτικής αυτοπροσφοράς, της ελευθερίας από τη δουλεία στις τυφλές αναγκαιότητες της επιβίωσης. Το εμπειρικό μέτρο για την πρόσβαση στην εκκλησιαστική λογική και γλώσσα της ανάστασης είναι ο κενωτικός έρωτας, η μετοχή στο άθλημα και στη χαρά της αυτοπροσφοράς.

Που σημαίνει: η ανάσταση δεν χαρίζεται σαν «θαύμα», κερδίζεται όπως κάθε έρωτας: με εκούσια αποδοχή του θανάτου, δηλαδή με παραίτηση από την ατομοκεντρική αυτοζωία. Στη γλώσσα των ευαγγελίων ο Χριστός δεν ξαναζωντάνεψε σε τρεις ημέρες για να συνεχίσει την ιστορική διαδρομή μιας ατομικής παρουσίας. Εμφανίστηκε σαρκώνοντας την ελευθερία από τους όρους της φύσης. «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι», τραγουδάει η Γιορτή της Εκκλησίας. Κάθε φύσεως, και της ανθρώπινης οι όροι και της θείας. Ο σαρκωμένος Θεός είναι ελεύθερος τόσο από τις λογικές προδιαγραφές της θεότητας όσο και από τις αναγκαιότητες (χρόνου, χώρου, φθοράς, θανάτου) της ανθρωπότητας.

Το άγγελμα «Χριστός ανέστη» πρέπει να γεννήθηκε από μια ενσυνείδητη και ρεαλιστική χαρά: Αυτό που διψάμε οι άνθρωποι δεν είναι μια ατελεύτητη (και γι’ αυτό εφιαλτική) επιβίωση κάποιας σκιάς ή απόηχου της ύπαρξής μας «εν τόπω χλοερώ», σε αιώνια συνταξιοδοτική «ανάπαυση», όχι. Διψάμε την ελευθερία από κάθε περιορισμό και αναγκαιότητα: Να υπάρχουμε επειδή ελεύθερα θέλουμε να υπάρχουμε, και να θέλουμε να υπάρχουμε επειδή αγαπάμε. Διψάμε «το όλον του έρωτος».

Σε αυτή τη δίψα απαντάει το άγγελμα «Χριστός ανέστη». Η Γιορτή καλεί σε μετοχή, εμπειρική μέθεξη στη χαρά της ελευθερίας.

Η (μοναδική) λύση για τους τζιχαντιστές

Την ίδια ώρα που εμείς γιορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου, δίπλα μας εξακολουθεί να διεξάγεται μια ανελέητη γενοκτονία του ποιμνίου του, με την ανοχή της Δύσης, που δημιούργησε το τέρας και την υποστήριξη της ισλαμοφασιστικής Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και των εμιράτων.
Οι ρίζες των τζιχαντιστών φτάνουν ιστορικά ως τους Ασασίνους. Οποιος θέλει ας δει το ομότιτλο βιβλίο που έγραψε προτού γίνει «μισθοφόρος» των Τούρκων ο Μπέρναρντ Λιούις γι' αυτούς τους ζηλωτές του μαχητικού Ισλάμ, που το όνομ'α τους βγαίνει από το χασίς και έδωσαν στους Γάλλους και τους Αγγλοσάξονες τη λέξη για τον όρο «δολοφόνος».

Η σύγχρονη εφιαλτική εκδοχή τους γεννήθηκε με δυτική, κυρίως αμερικανική, επιμελητεία, εκπαίδευση και πολιτική στήριξη στα βουνά του Αφγανιστάν κατά τη σοβιετική εισβολή και κατοχή της χώρας και ακολούθως στη Βοσνία και στο Κόσοβο. Πρώτο δύσμορφο και μανιακό τέκνο αυτής της παρά φύσιν συνεύρεσης ήταν η Αλ Κάιντα του Οσάμα μπιν Λάντεν. To ISIS είναι η μαζική εκδοχή της, την ξεπέρασε.

Το μυστικό της παράλογης πολιτικής των ΗΠΑ να πετσοκόψουν μια χριστιανική χώρα, σύμμαχό τους σε δύο παγκόσμιους πολέμους, τη Γιουγκοσλαβία, και να μετατρέψουν τη Βοσνία σε ένα μικρό Αφγανιστάν στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης ίσως κρύβεται στην αθρόα χρηματοδότηση του ζεύγους Κλίντον και του «ιδρύματός» τους από πακτωλούς σαουδαραβικού χρήματος. Εκεί, στα βαλκανικά βουνά, κόπηκαν έπειτα από πολλές δεκαετίες ξανά κεφάλια χριστιανών από μουσουλμάνους εφαρμοστές του «καθαρού Ισλάμ».
Από εκεί, από το Σαράγιεβο του φανατικού ισλαμιστή Αλίγια Ιζετμπέκοβοτς και των επιγόνων του, έφυγαν πλήθος τρομοκρατών, με αληθινά βοσνιακά ταξιδιωτικά έγγραφα, που αργότερα σκοτώθηκαν ή συνελήφθησαν σε τρομοκρατικές ενέργειες.

Στη Συρία, στο Ιράκ, στο Σινά, στην Αφρική εκτελούνται από τους ισλαμιστές εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με στόχο ακόμη και «αμαρτωλούς» ομοδόξους τους, αλλά κυρίως τους χριστιανούς. Οι απειλές κατά της χριστιανικής Ευρώπης έχουν αρχίσει ήδη και γίνονται πραγματικότητα στη Γαλλία και την Αγγλία. Υπάρχουν «χρήσιμοι ηλίθιοι» στην Αριστερά και ζηλωτές της γάγγραινας της πολιτικής ορθότητας, που αποπειρώνται να δικαιολογήσουν τους δράστες με αναφορές στην αποικιοκρατία ή και στις... Σταυροφορίες.

Η Δύση έχει ανοίξει την κερκόπορτα της παρακμής, παραμελώντας τον τρίτο βασικό πυλώνα της μετά την Ελλάδα και τη Ρώμη: τον χριστιανισμό, την ηθική και αξιακή του συγκρότηση. Η σφαγή συνεχίζεται, τζαμιά υψώνονται σε ευρωπαϊκές πόλεις και η αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης προχωρεί, ενώ έπειτα από κάθε τρομοκρατικό χτύπημα η αντισηπτική μηδενιστική πρόοδος θεωρεί καθήκον της να κραυγάζει για τον κίνδυνο της «ισλαμοφοβίας». Η παρακμή αυτή και η άτακτη υποχώρηση έχουν δημιουργήσει στη βόρεια και την κεντρική Ευρώπη ένα ορατό πια ρεύμα προσηλυτισμού Ευρωπαίων στο Ισλάμ, που ορισμένοι μάχονται στο πλευρό του ISIS ή έχουν χτυπήσει αθώους μέσα στις χώρες που θεωρούσαν κάποτε πατρίδα τους.

Η απάντηση στο πρόβλημα δεν είναι η πολυπολιτισμικότητα, το να «πουλήσουμε» στους πιστούς του ισλαμοφασισμού δημοκρατία και ανοχή στη διαφορετικότητα, τα οποία αυτοί θεωρούν δυτικά σκουπίδια και αίρεση.
Η λύση είναι η φυσική και η ηθική συντριβή τους, η αυστηρή ανακοπή της επέκτασής τους στην Ευρώπη και παράλληλα η αποκατάσταση του τρίτου πυλώνα: να ξαναγίνει η Ευρώπη αυτό που φοβούνται, χριστιανικό οχυρό...

Φαήλος Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ Κυριακή του Πάσχα - Χριστός Ανέστη

«Η εορτή των εορτών» για τη Χριστιανοσύνη είναι η Ανάσταση του Κυρίου.

Ο Χριστός θυσιάστηκε την ημέρα του εβραϊκού Πάσχα, που εκείνο το έτος έτυχε Σάββατο και αναστήθηκε μετά το Σάββατο, «τη μιά των σαββάτων», δηλαδή την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, που γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε Κυριακή. 

Η Κυριακή του Πάσχα είναι για την Εκκλησία η αφετηρία της νέας δημιουργίας. Η φθορά και ο θάνατος πλέον δεν έχουν καμία δύναμη στη ζωή του ανθρώπου και της κτίσης, αλλά "τα πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια".

 

Αυτό φαντάζει οξύμωρο για τη νοοτροπία του κόσμου, καθώς όλοι διαπιστώνουμε την συνεχή καταστροφή του περιβάλλοντος, τον θάνατο που κρατά δέσμιο τον κάθε άνθρωπο, αλλά και το γεγονός ότι ο κόσμος μας ελάχιστα έχει αλλάξει, παρά τα μηνύματα και την παρουσία της πίστης στο Χριστό.

 

Αδικίες και πόλεμοι γίνονται, τα συμφέροντα κυριαρχούν, η ζωή είναι πάντοτε απλόχερη για τους λίγους, ενώ οι πολλοί βιώνουν την δυσκολία, η πρόοδος δεν έχει εξασφαλίσει την ευτυχία, αλλά έχει εξοβελίσει το Θεό από την ζωή των πολλών.

 

Επομένως, το ερώτημα ποια είναι η σημασία της Ανάστασης για τον σημερινό άνθρωπο φαντάζει δυσκολοαπάντητο. Όσο κι αν η γλώσσα της θεολογίας δίνει περιγραφές του γεγονότος και φανερώνει σημεία, στα οποία θα μπορούσε κανείς να σταθεί, η πλειοψηφία των ανθρώπων περιμένει να ακούσει το "Χριστός Ανέστη" και να διασκορπισθεί, όπως περιγράφει ο στίχος: "Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν". Εκτός από την φαινομενική αταραξία του κόσμου και της ζωής, το ίδιο το μήνυμα της Ανάστασης δεν φαίνεται να αλλάζει και τους πολλούς.

 

Είμαστε όμως τα παιδιά του Αναστημένου Θεού. Ο Χριστός δεν είναι ένα κήρυγμα ηθικής, δεν είναι ένας κοινωνικός αναμορφωτής, δεν είναι ένας απλός επαναστάτης, διαφορετικός από τους άλλους, αλλά πάντως ένας από τους πολλούς που πέρασαν από την ανθρώπινη ιστορία.

 

Ο Χριστός είναι ο Θεός που γίνεται άνθρωπος, κρατώντας τη Θεότητά Του, για να μας κάνει θεούς κατά χάριν, δηλαδή να ζούμε αιώνια, να μας απαλλάξει από τον θάνατο και τη φθορά. Για μας που πιστεύουμε σ' Αυτόν, αλλά και για όλο τον κόσμο, και γι' αυτούς ακόμη που δεν τον πίστεψαν και δεν θα τον πιστέψουν, ο Χριστός έφερε αυτή την καινούρια δημιουργία, την Εκκλησία.

 

Σ' αυτήν και το τελευταίο φυλλαράκι έχει αξία, καθώς και μέσα απ' αυτό μπορούμε να θαυμάσουμε την ομορφιά της ζωής, που ο Θεός έπλασε. Μπορούμε να θαυμάσουμε το μυστήριο της αγάπης, την μεταμόρφωση του καθενός που πιστεύει κι αγωνίζεται, τη δύναμη της μετάνοιας, την δύναμη της αγιότητας που αγκαλιάζει τον Άλλο και όλο τον κόσμο. Τη δύναμη εκείνη που κάνει την Εκκλησία να προχωρά 20 αιώνες, χωρίς τα λάθη των όσων την απαρτίζουν να την καταστρέφουν, χωρίς το αίμα και οι διωγμοί να αποτρέπουν την πίστη, αλλά να την αυξάνουν. Την δύναμη εκείνη που δίνει ελπίδα και στον τελευταίο άνθρωπο της γης.

 

Αν τα πάντα γίνονται καινά, αν η φθορά και ο θάνατος καταργούνται, αυτό μπορούμε να το ζήσουμε, μόνο με το να δούμε τον Χριστό ως προσωπικό Θεό μας, ως Σταυρωμένο για μας προσωπικά, ως Αναστημένο για μας προσωπικά, ως ερχόμενο για μας προσωπικά. Στην σχέση βρίσκεται το νόημα της Πίστης, στη σχέση βρίσκεται το νόημα της Ανάστασης, στη σχέση με τον Χριστό επαναποκτούμε ως δωρεά την γνήσια και μοναδική ελευθερία, του να μπορούμε να είμαστε παιδιά Του, παιδιά της Ανάστασης.

 

Όσοι ζούμε το φως που πλημμυρίζει την κτίση, το φως που ανατέλλει από τον Πανάγιο Τάφο, όσοι ζούμε την Ανάσταση στις καρδιές μας πιστεύοντας, συγχωρώντας, κοινωνώντας με το Χριστό και τον συνάνθρωπο δεν αγνοούμε τον ταραγμένο κόσμο μας. Αγωνιζόμαστε να τον καλυτερέψουμε.

 

Αλλά, η ελπίδα μας είναι η Αναστάσιμη Ελευθερία. Ξεφεύγουμε, ζώντας στον πλημμυρισμένο από το Φως του Χριστού εσωτερικό μας κόσμο, από ό,τι μας θανατώνει. Και γευόμαστε, μένοντας στην αναστάσιμη και σε κάθε Θεία Λειτουργία την μετάληψη του Φωτός, την μετάληψη του Χριστού, ζώντας τη χαρά στο πρόσωπο του αδελφού μας και περιμένοντας την στιγμή εκείνη που ο Αναστημένος Χριστός θα μας αρπάξει στην ουράνια βασιλεία Του, περνώντας με το Πάσχα του θανάτου στην χαρά της άλλης βιοτής, της αιώνιας, της Αναστάσιμης, της μοναδικά ελεύθερης.

 

Ζούμε την μυστική χαρά σήμερα, έχουμε την Αναστάσιμη φωνή του Χριστού άγκυρα ελπίδας στη ζωή μας.