“Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ένωσης, οι Αμερικανικές ΜΚΟ έκαναν πλιάτσικο στην Ρωσία. Ένας νεος, αναπληρωτής δημαρχος στην Αγ. Πετρούπολη όμως, μας είχε εντυπωσιάσει. Ηταν αδιάφθορος, ευφυής και πατριώτης”.
Αυτή ήταν η εκτίμηση της Sharon Tennison, πρωτεργάτριας της γνωστής USAID, που αποτελεί το "μακρύ" χέρι της CIA και του βαθέως αμερικανικού κράτους σε όλο τον πλανήτη.
Η συγκεκριμένη είχε σταλθεί στη Ρωσία με σκοπό να βοηθήσει στην αμερικανοποίηση της χώρας και στο τέλος στην απορρόφησή της από τον δυτικό κόσμο, ώστε να μην υπάρξει αντίπαλον δέος στο μέλλον που να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ.
Δειίε τι γράφει για τον ηγέτη της Ρωσιας η Sharon Tennison, και ο λόγος της μετράει παραπάνω από οποιουδήποτε Αμεικανού επισήμου της Ουάσιγκτον καθώς η γυναίκα αυτή έζησε στην Σοβιετική Ένωση-μετέπειτα Ρωσία για περίπου 30 χρόνια έχοντας συνανατροφές με Ρώσους και από τις 11 χρονικές ζώνες.
Αυτό που της έμεινε πάνω απ'όλα ήταν ο πατριωτισμός του Β.Πούτιν, και το ότι "ήταν αδιάφθορος, έξυπνος, μεθοδικός, με στρατηγική αντίληψη".
Το συγκεκριμένο στέλεχος της USAID είχε κατανοήσει ότι οι ΗΠΑ είχαν βρει έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο μπροστά τους που δεν μπορούσαν να τον εξαγοράσουν και για αυτό χρησιμοποίησαν τα δυτικά ΜΜΕ για να τον διαβάλουν.
Η Sharon Tennison όλα αυτά τα χρόνια που τον γνώριζει κράταγε επιμελώς σημειώσεις για την προσωπικότητα του Ρώσου ηγέτη δείγμα πόσο ενδιέφερε την αμερικανική διπλωματία να μαθαίνει ότι μπορούσε.
Πάντως η Sharon Tennison κερδήθηκε από την προσωπικότητα του Β.Πούτιν και βρίσκεται και αυτή στην όχθη των αμερικανικών προσωπικοτήτων, όπως ο Oliver Stone, o Paul Craig Roberts και ο Steven Seagal που αμφισβητούν την αμερικανική πολιτική και την στάση τους απέναντι στον Ρώσο πρόεδρο.
"Ο Β.Πούτιν προφανώς έχει ελαττώματά και κάνει και λάθη. Με βάση την προηγούμενη εμπειρία μου με αυτόν, αλλά και εμπειρίες έμπιστων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των αξιωματούχων των ΗΠΑ που έχουν εργαστεί στενά μαζί του κατά τη διάρκεια μιας περιόδου αρκετών ετών, ο Πούτιν είναι ένα ευθύ, αξιόπιστο και εξαιρετικά εφευρετικό άτομο.
Είναι προφανώς ένας μακροπρόθεσμος στοχαστής και σχεδιαστής και έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας εξαιρετικός αναλυτής και στρατηγός.
Είναι ένας ηγέτης που μπορεί να λειτουργήσει αθόρυβα ως προς τους στόχους του, κάτω από "βουνά" κατηγοριών που εκτοξεύθηκαν εναντίον του από τότε που έγινε ο δεύτερος πρόεδρος της Ρωσίας.
Παρακολουθούσα σιωπηλά βλέποντας την δαιμονοποίηση του Πούτιν να αυξάνεται από τότε που ξεκίνησε την προεδρία του στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Συγκέντρωσα τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου, ελπίζοντας τελικά να τις συμπεριλάβω σε ένα βιβλίο (το οποίο δημοσιεύθηκε το 2011). Το βιβλίο εξηγεί τις παρατηρήσεις μου πιο καλά από ό, τι αυτό το άρθρο.
Όπως και άλλοι που είχαν άμεση εμπειρία με αυτόν τον ελάχιστα γνωστό άνθρωπο, έχω δοκιμάσει εις μάτην να αποφύγω να χαρακτηριστώ ένα "απολογητής του Πούτιν». Αν κάποιος είναι έστω και ουδέτερος γι 'αυτόν, θεωρείται "υπέρ του Πούτιν» από ειδήμονες, κυνηγόσκυλα ειδήσεων, και δυστυχώς ο μέσος πολίτης ενημερώνεται από αυτούς στο CNN, Fox και MSNBC.
Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαιαι ειδικός,απλά είμαι στο πρόγραμμα ανάπτυξης της ΕΣΣΔ/μετέπειτα Ρωσίας τα τελευταία 30 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ειχα πολύ πιο άμεση, επαφή με Ρώσους όλων των αποχρώσεων σε 11 χρονικές ζώνες από οποιοδήποτε δυτικό δημοσιογράφο ή οποιοδήποτε από τους αξιωματούχους της Ουάσιγκτον.
Έχω μείνει στη χώρα αρκετό καιρό και γνώρισα τη ρωσική ιστορία και τον ρωικό πολιτισμό βαθιά, έχω μελετήσει την ψυχολογία τους, και κατανοήσει τις σημαντικές διαφορές μεταξύ των αμερικανικών και ρωσικών νοοτροπίών που τόσο έχουν περιπλέξει τις πολιτικές μας σχέσεις με τους ηγέτες τους. Όπως και με τις προσωπικότητες σε μια οικογένεια ή μια ομάδα πολιτών ή σε ένα δημαρχείο, χρειάζεται κατανόηση και συμβιβασμός για να δημιουργηθεί ένα σύνολο σχέσεων, όταν βασικές συνθήκες είναι διαφορετικλες. Η Ουάσιγκτον ήταν εμφανώς αδιάφορη στην κατανόηση αυτών των διαφορών και δεν προσπαθεί να συναντήσει την Ρωσία στα μισά του δρόμου.
Εκτός από την προσωπική μου εμπειρία με τον Πούτιν, είχα πολλές συζητήσεις με Αμερικανούς αξιωματούχους και επιχειρηματίες των ΗΠΑ οι οποίοι είχαν χρόνια εμπειρίας και συνεργάστηκαν με τον ίδιο και πιστεύω ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι κανένας δεν θα τον περιγράψει ως "βάναυσο" ή "βίαιο ", ή ότι άλλο συκοφαντικό επίθετο και ουσιαστικό, χρησιμοποείται κατ 'επανάληψη σε δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Γνώρισα τον Πούτιν χρόνια πριν ονειρευτεί ότι θα είναι ο πρόεδρος της Ρωσίας, όπως έκαναν πολλοί από εμάς που εργάστηκαν στην Αγία Πετρούπολη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990.
Λόγο της συκοφαντίας εναντίον του έχω αποκτήσει εμμονή με την κατανόηση του χαρακτήρα του. Νομίζω ότι έχω διαβάσει κάθε σημαντική ομιλία που έδωσε.
Έχω προσπαθήσει να εξακριβώσω αν έχει αλλάξει προς το χειρότερο από τότε που ανέβηκε στην προεδρία, ή αν είναι ένας ευθύς χαρακτήρας σε ένα ρόλο που δεν περίμενα και χρησιμοποιεί τεράστια εξυπνάδα για να προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με την Ουάσιγκτον κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Εάν η τελευταία αυτή είναι η περίπτωση, και νομίζω ότι είναι, θα πρέπει να πάρει υψηλή βαθμολογία για τις επιδόσεις του κατά τα τελευταία 14 χρόνια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το Forbes ανέδειξε ως τον ισχυρότερο ηγέτη του 2013 αντικαθιστώντας τον Ομπάμα ο οποίος έλαβε τον τίτλο για το 2012
Τα παρακάτω είναι η προσωπική μου εμπειρία με τον Πούτιν.
Το έτος ήταν το 1992 ...
Ήταν δύο χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. O τόπος ήταν η Αγία Πετρούπολη. Για χρόνια είχα την ευθύνη δημιουργίας προγραμμάτων για το άνοιγμα των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και ελπίζω να βοηθήσα τον σοβιετικό λαό για να δει πέρα από τις παγιωμένες νοοτροπίες του.
Μια νέα δυνατότητα του προγράμματος εμφανίστηκε στο κεφάλι μου. Επειδή περίμενα ότι θα μπορούσε να απαιτήσει μια υπογραφή από το δημαρχειο Marienskii, ειχε διοριστεί ο φίλος μου Volodya Shestakov και εμφανίστηκα σε μια πλαϊνή πόρτα εισόδου του κτιρίου Marienskii. Βρεθήκαμε σε ένα μικρό, θαμπό καφέ γραφείο, που το χαιιρόταν ένας μάλλον αλλόκοτος άνθρωπος σε ένα καφέ κοστούμι.
Ρώτησε για το λόγο που ήρθαμε. Μετά το "σκανάρισμα" της πρότασης μου, άρχισε να ρωτάει έξυπνα ερωτήματα. Μετά από κάθε μία από τις απαντήσεις μου, ρώτησε την επόμενη σχετική ερώτηση.
Συνειδητοποίησα ότι αυτή η συνέντευξη ήταν διαφορετική από τις άλλες με τους σοβιετικούς γραφειοκράτες που πάντα ηθελαν φιλικές συνομιλίες με τους ξένους με την ελπίδα δωροδοκίας σε αντάλλαγμα για τα αιτήματα των Αμερικανών.
Η CCI (παρακλάδι της USAID) στήθηκε με την αρχή ότι δεν θα δίναμε ποτέ μίζες. Αυτός ο γραφειοκράτης ήταν ανοιχτός, ερευνητικός, και απρόσωπος στη συμπεριφορά.
Μετά από περισσότερο από μία ώρα από προσεκτικών ερωτήσεων και απαντήσεων, ο ίδιος ήσυχα εξήγησε ότι είχε προσπαθήσει σκληρά να μάθει αν η πρόταση ήταν νόμιμη, στη συνέχεια είπε ότι, δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν ήταν.
Λίγα καλά λόγια για την πρόταση εκφράστηκαν. Αυτό ήταν όλο.
Έτσι απλά και ευγενικά μας έδειξε την πόρτα.
Στο πεζοδρόμιο, εγώ και ο συνάδελφός μου, ο Volodya, λέγαμε μεταξύ μας ότι "αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε ασχοληθεί ποτέ με σοβιετικό γραφειοκράτη που δεν μας ζητήσε ένα ταξίδι στις ΗΠΑ ή κάτι πολύτιμο!".
Θυμάμαι κοιτάζοντας την κάρτα του στο φως του ήλιου - - διαβάσαμε το όνομα Vladimir Vladimirovich Putin
1994: O B.Πούτιν αντιδήμαρχος της Αγίας Πετρούπολης στις αρχές της δεκαετίας του '90.
O Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ Jack Gosnell μου κάνει μια SOS κλήση στην Αγία Πετρούπολη. Είχε 14 μέλη του Κογκρέσου και το νέο Αμερικανού Πρέσβη στη Ρωσία, Thomas Pickering, που έρχοντουσαν στην Αγία Πετρούπολη στις επόμενες τρεις ημέρες. Χρειαζόταν άμεση βοήθεια. Έτρεξα πάνω στο Προξενείο και έμαθα ότι ο Τζακ είχε σκοπό να τους αναλάβω εγώ. Ήμουν έκπληκτη, αλλά εκείνος επέμενε.
Ήρθαν από τη Μόσχα και ήταν έξαλλοι για το πώς η χρηματοδότηση των ΗΠΑ χανόταν κυριολεκτικά εκεί.Ο Τζακ ήθελε να ακούσει "καλά νέα" για τα προγράμματα του CCI (παρακλάδι της USAID) που δείχνουν καλά αποτελέσματα.
31 Δεκεμβρίου 1999
Με καμία προειδοποίηση, κατά την αλλαγή του έτους, ο Πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν έκανε την ανακοίνωση στον κόσμο ότι από την επόμενη ημέρα και εμπρός εκκένων το γραφείο του και άφηνε τη Ρωσία στα χέρια ενός άγνωστου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Όταν άουσα την είδηση, σκέφτηκα σίγουρα ότι δεν είναι ο Πούτιν που θυμήθηκα, ποτέ δεν θα μπορούσε να οδηγήσει τη Ρωσία. Την επόμενη μέρα ένα άρθρο των NYT είχε μια φωτογραφία. Ναι, ήταν ο ίδιος ο Πούτιν που είχα γνωρίσει χρόνια πριν!
Σοκαρίστηκα και λυπήθηκα, λέγοντάς σε φίλους, "Αυτό είναι μια καταστροφή για τη Ρωσία, έχω περάσει χρόνο με αυτόν τον τύπο, είναι πολύ εσωστρεφής και πολύ έξυπνος ποτέ δεν θα είναι σε θέση να συνδέθει με τις μάζες της Ρωσίας."
Περαιτέρω, είπα: «για να πάρει τη Ρωσία στα γόνατά του, δύο πράγματα πρέπει να συμβούν: 1) Οι αλαζόνες νέοι ολιγάρχες πρέπει να απομακρυνθούν διά της βίας από το Κρεμλίνο, και 2) Ένας τρόπος πρέπει να βρεθεί για να αφαιρέσει τα περιφερειακά αφεντικά (κυβερνήτες) από τα φέουδα τους σε 89 περιοχές της Ρωσίας ". Ήταν σαφές για μένα ότι ο άνθρωπος με το καφέ κοστούμι δεν θα είχε τα ένστικτα ή τα κότσια να αντιμετωπίσει επιτακτικώς τις δύο μεγάλες προκλήσεις της Ρωσίας.
Φεβρουάριος 2000
Σχεδόν αμέσως ο Πούτιν άρχισε βάζοντας τους ολιγάρχες της Ρωσίας στην άκρη. Τον Φεβρουάριο μια ερώτηση σχετικά με τους ολιγάρχες έφερε και την απάντησή του: «Ποια πρέπει να είναι η σχέση με τους λεγόμενους ολιγάρχες; Το ίδιο όπως και οποιοσδήποτε άλλος. Η ίδια ως ιδιοκτήτης ενός μικρού αρτοποιείου ή ένα κατάστημα επιδιόρθωσης υποδημάτων. Αυτό ήταν το πρώτο σήμα ότι οι μεγιστάνες δεν θα είναι πλέον σε θέση να "λυγίζουν" κυβερνητικούς κανονισμούς ή να υπολογίζουν σε ειδική πρόσβαση στο Κρεμλίνο. Έκανε επίσης και τους καπιταλιστές της Δύσης νευρικούς.
Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Πούτιν κάλεσε μια συνάντηση με τους ολιγάρχες και τους έδωσε την συμφωνία του: Θα μπορούσαν να κρατήσουν τον παρανόμως αποκτηθέντα πλούτο που παράγουν οι σοβιετικές επιχειρήσεις τους και δεν θα πρέπει να εθνικοποιηθούν .... ΑΝ μέρος των εσόδων τους δοθεί σε φόρους και αν προσωπικά μείνουν έξω από την πολιτική.
Αυτή ήταν η πρώτη από τις «κομψές λύσεις» του Πούτιν στις σχεδόν αδύνατες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα Ρωσία. Όμως, η συμφωνία έθεσε επίσης τον Πούτιν στο στόχαστρο των ΜΜΕ των ΗΠΑ και αξιωματούχων οι οποίοι, στη συνέχεια, υπερασπιζόντουσαν τους ολιγάρχες, όπως ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι.
Ο τελευταίος ανακατεύτηκε με την πολιτική, δεν πλήρωνε φόρους, και πριν να συλληφθεί και να φυλακιστεί ήταν στη διαδικασία της πώλησης ενός σημαντικού μεριδίου της μεγαλύτερης ιδιωτικής εταιρείας πετρελαίου της Ρωσίας, της Yukos Oil, στην Exxon Mobil (σ.σ.: είναι η ίδια υπόθεση για την οποία η Ρωσία καταδικάστηκε να πληρώσει πρόστιμο μαμούθ 50 δισ δολάρια μόλις πριν λίγες μέρες). Δυστυχώς, για τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ο Χοντορκόφσκι έγινε μάρτυρας (και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα).
Μάρτιος 2000
Έφτασα στην Αγία Πετρούπολη. Ένας Ρώσος φίλος (ψυχολόγος) από το 1983, ήρθε για συνηθισμένη επίσκεψη. Η πρώτη μου ερώτηση ήταν, "Λένα τι πιστεύετε για το νέο πρόεδρο σας;"
Εκείνη γέλασε και απάντησε, "Πήγα στο σχολείο με αυτόν! "Άρχισε να περιγράψει τον Πούτιν ως ένα ήσυχο παιδί, φτωχό, λάτρη των πολεμικών τεχνών, ο οποίος βοήθαγε τα παιδιά που έπεφταν θύματα εκφοβισμού στις παιδικές χαρές.
Τον θυμόμαστε ως ένα πατριώτη νέο που αιτήθηκε να μπει στην KGB πρόωρα μετά την αποφοίτησή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (τον έστειλαν μετά στο πανεπιστήμιο).
Πήγε στη Νομική, και αργότερα επανέλαβε την αιτηση όπου καιέγινε δεκτή. Η Λένα είπε, "Sharon εκείνες τις ημέρες όλοι θαύμαζαν την KGB και πίστευαν ότι όσοι εργάστηκαν εκεί ήταν πατριώτες και κρατούσαν τη χώρα ασφαλή. Νομίζαμε ότι ήταν φυσικό για κάποιον να επιλέξει αυτή την καριέρα".
Η επόμενη ερώτησή μου ήταν, «Τι νομίζετε ότι θα κάνει με τους εγκληματίες του Γέλτσιν στο Κρεμλίνο;" "Αν αφεθεί στην κανονική συμπεριφορά του, θα τους παρακολουθήσει για μια στιγμή για να βεβαιωθεί τι συμβαίνει, τότε θα ρίξει μερικές φωτοβολίδες για να τους αφήσει να γνωρίζουν ότι ο ίδιος παρακολουθεί. Αν δεν ανταποκριθούν, θα τους αντιμετωπίσει προσωπικά, στη συνέχεια, αν οι συμπεριφορές δεν αλλάξουν κάποιοι θα είναι στη φυλακή σε δύο χρόνια "Την συνεχάρη μέσω email όταν οι προβλέψεις της άρχισαν να πραγματοποιούνται σε πραγματικό χρόνο. .
Δεκαετία του 2000
Πολλοί απόφοιτοι του CCI της Αγίας Πετρούπολης πέρασαν από συνέντευξη για να καθορίσουν το πρόγραμμα επιχειρηματικής κατάρτισης και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε την εμπειρία των ΗΠΑ πιο πολύτιμη για τις νέες μικρές επιχειρήσεις τους.
Οι περισσότεροι πίστευαν ότι το πρόγραμμα ήταν πάρα πολύ σημαντικό, ακόμα και για αλλαγή ζωής. Τελευταία,ο κάθε ένας απο αυτούς ρωτήθηκε, "Λοιπόν, τι νομίζεις για τον νέο προέδρο σας;" (είναι εμφανές ότι οι Αμερικανοί είχαν ανησυχήσει από την αρχή και ήθελαν να μάθουν τι πίστευε ο απλός κοσμος για τον Β.Πούτιν). Κανένας δεν απάντησε αρνητικά, ακόμα και αν εκείνη τη στιγμή οι επιχειρηματίες μισούσαν τους γραφειοκράτες της Ρωσίας. Οι περισσότεροι απάντησαν ομοίως,
"Ο Πούτιν καταχώρησε την επιχείρησή μου πριν από μερικά χρόνια». Επόμενη ερώτηση, "Λοιπόν, πόσο το έκανε να σας κοστίσει;" Ένα άτομο απάντησε, «Ο Πούτιν δεν χρεώνει τίποτα". Ένας είπε, «Πήγαμε στο γραφείο του Πούτιν, διότι οι άλλοι που παρέχουν οι εγγραφές στο Marienskii είχαν είχαν γίνει πλούσιοι από τις θέσεις τους. "
Τέλη δεκαετίας 2000
Στο πρώτο έτος του Πούτιν ως προέδρου της Ρωσίας, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι το θεωρουσαν ύποπτο ότι θα ήταν αντίθετος με τα συμφέροντα της Αμερικής ,κάθε κίνηση του αμφισβητήθηκε σε αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Έτος 2001
Ο πρέσβης Jack Gosnell εξήγησε τη σχέση του με τον Πούτιν, όταν ο τελευταίος ήταν αναπληρωτής δήμαρχος της Αγίας Πετρούπολης. Οι δυο τους συνεργάστηκαν στενά για τη δημιουργία κοινοπραξιών και άλλους τρόπους για την προώθηση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Ο Jack αναφέρει ότι σχετιζόταν με τον Πούτιν ήταν πάντα κατ 'ευθείαν επάνω, ευγενικός και εξυπηρετικός. Όταν η σύζυγος του Πούτιν, Λουντμίλα, έπαθε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα, ο Jack πήρε έγκριση (πριν ενημερώσει τον Πούτιν) για να κανονίσει τη νοσηλεία και αεροπορικά ταξίδια για να πάρει ιατρική περίθαλψη στη Φινλανδία.
Όταν ο Jack το είπε στο Πούτιν, ανέφερε ότι επρόκειτο για πολύ γενναιόδωρη προσφορά, αλλά κατέληξε λέγοντας ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να δεχτεί αυτή τη χάρη, και ότι η Ludmila θα πρέπει να ανακάμψει σε ένα ρωσικό νοσοκομείο αν και ιατρική περίθαλψη στη Ρωσία ήταν απαίσια στη δεκαετία του 1990.
Ένας ανώτερος αξιωματικός της CSIS που είμασταν φίλοι τη δεκαετία του 2000 συνεργάστηκε στενά με τον Πούτιν για μια σειρά από κοινές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Ανέφερε ότι δεν είχε σχέσεις με τον Πούτιν που θα τον εξέθεταν, αλλά τον σέβονταν και πίστευε ότι δέχοταν ένα άδικο πόλεμο από αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Μάλιστα, ο ίδιος έκλεισε την πόρτα στο γραφέιο της CSIS, όταν αρχίσαμε να μιλάμε για τον Πούτιν. Υπέθεσα τα σχόλιά του δεν θα ήταν αποδεκτλα αν οι άλλοι άκουγαν.
Ένας άλλος πρώην αξιωματούχος των ΗΠΑ που δεν θα αναφέρω το όνομά του, ανέφερε, επίσης,ότι συνεργάζεται στενά με τον Πούτιν, λέγοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ καμία υπόδειξη δωροδοκίας, ή πίεσης, αλλά μόνο αξιοσέβαστες συμπεριφορές και εξυπηρετικότητα.
Είχα δύο συναντήσεις το 2013 με αξιωματούχους του Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με τον Πούτιν:
Στο πρώτο, ένιωσα ελεύθερη να ρωτήσω: «Γιατί ο Β.Πούτιν δεν είναι αποδεκτος από τους αξιωματούχους της Ουάσιγκτον; Χωρίς να διστάσει η απάντηση ήρθε άμεσα: ".« Τα μαχαίρια βγήκαν όταν ανακοινώθηκε ότι ο Πούτιν θα είναι ο επόμενος πρόεδρος».
Ρώτησα ΓΙΑΤΙ; Η απάντηση: «Δεν μπόρεσα να μάθω ποτέ το γιατί" - "ίσως επειδή ήταν KGB." Ανάφερα ότι ο Μπους ο Πρεσβύτερος, ήταν επικεφαλής της CIA. Η απάντηση ήταν, «Αυτό δεν θα έκανε καμία διαφορά, αν ήταν άνθρωπός μας."
Ο δεύτερος ήταν ένα πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με τον οποίο μοιράστηκα πρόσφατα μια ραδιοφωνική συνέντευξη για τη Ρωσία. Στη συνέχεια, όταν κουβεντιάζαμε, μου παρατήρησε, "Μπορεί να σας ενδιαφέρει ότι σε περίοδο πολών ετών ρώτησα πολλούς ανθρώπους για τον Β.Πούτιν και όλοι λένε ότι δεν είχαν αρνητικές εμπειρίες μαζλι του και δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για δωροδοκία ». "Κανείς δεν μπόρεσε να τον κατηγορησει για δωροδοκία.
Από το 2001 μέχρι σήμερα, έχω παρακολουθήσει τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης με αρνητική τοποθέτηση εναντίον του Πούτιν .... ακόμη και κατηγορίες δολοφονιών, δηλητηριάσεις, και συγκρίσεις του με τον Χίτλερ. Κανείς όμως δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένα στοιχεία για αυτούς τους ισχυρισμούς. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έχω ταξιδέψει σε όλη τη Ρωσία αρκετές φορές κάθε χρόνο, και έχω παρακολουθήσει τη χώρα να αλλάζει σιγά-σιγά κάτω από το ρολόι του Πούτιν.
Οι φόροι μειώθηκαν, ο πληθωρισμός μειώνεται, και οι νόμοι μπαίνουν σιγα σιγά στη θέση τους.
Τα σχολεία και τα νοσοκομεία άρχισαν να βελτιώνονται. Οι μικρές επιχειρήσεις αυξάνονται, η γεωργία εμφανίζει βελτίωση, και τα καταστήματα είναι εφοδιασμένα με τρόφιμα.
Οι προκλήσεις με αλκοόλ ήταν λιγότερο εμφανείς, το κάπνισμα είχε απαγορευτεί εντός κτίρίων, και το προσδόκιμο ζωής άρχισε να αυξάνεται.
Αυτοκινητόδρομοι κατασκευάστηκαν σε όλη τη χώρα, νέες σιδηροτροχιές και σύγχρονα τρένα εμφανίστηκαν, και ο τραπεζικός κλάδος έχει γίνει αξιόπιστος.
Η Ρωσία είχε αρχίσει να μοιάζει με μια αξιοπρεπή χώρα σίγουρα όχι όσο οι Ρώσοι ήλπιζαν να είναι μακροχρόνια, αλλά βαθμιαία βελτίωση για πρώτη φορά στη μνήμη τους.
Είναι εκπληκτικό για μένα πόσο πολύ πρόοδο η Ρωσία έχει κάνει τα τελευταία 14 χρόνια από τότε που ένας άγνωστος άνδρας με καμία εμπειρία ανέλαβε την προεδρίας της".
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
