ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΑΜΕ από τον Τούσεν μετά από 5 χρόνια! «Το ΔΝΤ ήξερε από τον Μάρτιο του 2010″

«Επρόκειτο για ένα σχέδιο ιδιαιτέρως λεπτομερές και προγραμματισμένο, το οποίο δεν ανακοινώθηκε στα Κοινοβούλια των 14 χωρών της ΕΕ που δάνεισαν την Ελλάδα ή στο Ελληνικό. Διότι υπήρξε παραβίαση του Ελληνικού Συντάγματος τον Μαιο του 2010, όταν δηλαδή συνήφθη η συμφωνια»

ΤΙ ΓΡΑΦΑΜΕ ΣΤΟ OLYMPIA ΣΤΙΣ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ ??????

ΤΙ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΕΙΧΑΝ ΤΑ ΝΕΑ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 ????

ΝΕΑ «Ουφ Διπλή ανάσα»

ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ ΒΗΜΑ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 ????

ΒΗΜΑ «Γιώργος Πανδρέου: Πολύ ικανοποιητική απόφαση – Η Ευρώπη έκανε ένα μεγάλο βήμα»,

ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ Η Deutche Welle ????

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5391439,00.html

Τι έλεγε  η Goldman Sachs για την πολυδιαφημιζόμενη προληπτική βοήθεια από την Γερμανία. ΣΤΙΣ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 ?????

Τι αποκαλύπτει για την επερχόμενη συνάντηση Obama – Παπανδρέου

Πως η ΕΕ θα “στραγγαλίσει” την Ελλάδα για να την οδηγήσει σε επαχθείς όρους βραχυπρόθεσμου δανεισμού με το σταγονόμετρο, αλλά και μία μεγάλη αποκάλυψη:

Πως η Γερμανία χρησιμοποιεί την Ελλάδα για να “εκδικηθεί” τη Βρετανία που άλλωστε είναι ο κύριος ευνοημένος από την Γερμανική πολιτική στην Ευρωζώνη. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 122 της Συνθήκης της Λισσαβώνας.

Τα γραφόμενα λοιπόν της έκθεσης επιβεβαιώθηκαν μέχρις ενός. Η στάση της Μέρκελ, η άρνηση βοήθειας μέχρι την τελευταία στιγμή αλλά το κυριότερο, η ενεργοποίηση του άρθρου 122 που θα έδινε τέλος στα κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος της ΕΕ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ: Σύμφωνα με τον Όλι Ρεν τα 60 δις. Ευρώ της Ευρωπαϊκής Επιτροπήςαφορούν στο Άρθρο 122 της Συνθήκης της Λισαβόνας, το οποίο προβλέπει παροχή οικονομικής ενίσχυσης στα κράτη μέλη του ευρώ, “υπό εξαιρετικές περιστάσεις”, όπως οι σημερινές.

“Πολλές φορές είχα τονίσει ότι η κρίση που διανύουμε δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα ολόκληρης της ευρωζώνης”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Επίτροπος οικονομίας, Όλι Ρεν.»

Με απλά λόγια, η Goldman Sachs γνώριζε ΑΚΡΙΒΩΣ τι θα πράξει η ΕΕ για να βοηθήσει τις χώρες της Ευρωζώνης.

Πιθανότατα λοιπόν το γνώριζε και ο κύριος Παπακωνσταντίνου λόγω της μακράς συνεργασίας του με την Goldman Sachs.

Και να μην το γνώριζε, θα μπορούσε κάλλιστα να ενημερωθεί από το επιτελείο του Υπουργείου που μας διαβάζει ανελλιπώς. Άλλωστε το συγκεκριμένο άρθρο έχει 120.000+ μοναδικούς αναγνώστες μόνο στο Ολυμπία ενώ αναδημοσιεύθηκε στα μεγαλύτερα ιστολόγια

Έστω λοιπόν ότι δεν το γνώριζε. Τότε τι είδους σύμπτωση ήταν αυτή η λύσσα να περάσει το νομοσχέδιο και η πραξικοπηματική συνθήκη λίγες ώρες πριν τη συνεδρίαση του Ecofin; Για ποιό λόγο λυσσάξατε και καταλύσατε το κοινοβούλιο ώστε να περάσετε τη συνθήκη κατοχής και υποδούλωσης της Ελληνικής οικονομίας;

Τί είδους σύμπτωση ήταν αυτή που σας έκανε λίγες ώρες πριν την Πανευρωπαϊκή «Λύτρωση» να εγκλωβίσετε την Ελλάδα στους λεόντειους όρους των Δανειστών; Από που και ως που «κλειδώσατε» την Ελλάδα σε όρους εκτός Ευρωζώνηςδιατηρώντας παράλληλα το Ευρώ σα νόμισμα ώστε η ύφεση να είναι αναπόφευκτη;

Είχατε 1 πιθανότητα στις 365 να επιτύχετε αυτή τη «σύμπτωση». Οι υπόλοιπες 364 ήταν ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ και να συνάψατε εις γνώση σας τοκογλυφικά δάνεια με προσημειώσεις Εθνικής περιουσίας και συνταγματική εμπλοκή λίγες ώρες πριν την «Ευρωπαϊκή Λύση».

Και στις δύο περιπτώσεις, κάποιοι κέρδισαν πολλά κύριοι του ΠΑΣΟΚ και λοιποί θιασώτες του «ΝΑΙ». Κάποιοι κέρδισαν κάποια δισεκατομμύρια Ευρώ και σίγουρα δεν είναι οι Έλληνες πολίτες.

Σύμπτωση ή όχι, κάποιος πρέπει να τους αποδώσει ευθύνες.

Ο Χάρτης του Ρήγα που διαλύει τις ονειρώξεις των σκοπιανών για την Μακεδονία

Ποιά «Μακεδονία»; Το φασιστικό αφήγημα του Μουσολίνι για να δημιουργήσει ρήγμα κατά την εισβολή των Ιταλών, καταρρέει από την ίδια την ιστορία. Αυτή που γράφτηκε με αίμα, όχι αυτή που γράφεται με μαύρα κονδύλια:

TTIP: Πολυεθνικές θα μπορούν να μηνύουν ανεξάρτητα (;) Κράτη για «διαφυγόντα κέρδη»!

Με την συμφωνία TTIP προσπαθούν να θεσμοθετήσουν, την «ανωτερότητα» των Πολυεθνικών απέναντι στην Εθνική Ανεξαρτησία. Η πρόβλεψη για ένα σύστημα Επίλυσης Διαφορών Επενδυτή-Κράτους (Investor-State Dispute Settlement, ISDS), έχει πρωτοφανείς επιπτώσεις διότι αποδίδει στις πολυεθνικές νομική υπόσταση ισοδύναμη με εκείνη του έθνους-κράτους!

 Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν πολλά, με πιο πρόσφατο τις μηνύσεις γερμανικών και βρετανικών τραπεζών που επένδυσαν στα φωτοβολταϊκά της Ισπανίας και είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται μόλις η ισπανική κυβέρνηση αποφάσισε να μειώσει τις επιδοτήσεις, το παράδειγμα εταιριων για διαφυγόντα κέρδη κατά της Αιγύπτου διότι αύξησε το βασικό μισθό και περιμένουμε τώρα και την απόφαση του Διεθνούς Κέντρου Επίλυσης Επενδυτικών διαφορών της Παγκόσμιας Τράπεζας, γιατί η Ουρουγάη το 2006 πήρε σκληρά αντικαπνιστικά μέτρα για να προστατεύσει τους κατοίκους της και γι αυτό τον λόγο δέχθηκε μήνυση από την Philip Morris!

Η νομική βάση επάνω στην οποία πατάει η Philip Morris International είναι μια διμερής επενδυτική συμφωνία του 1998 μεταξύ της Ουρουγουάης και της Ελβετίας, έδρας της εταιρείας, τώρα με το TTIP αυτό θα μπορεί να γίνεται και στην τριτοκοσμική πλεόν Ευρώπη!

netakias

12ΕΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗ

Η θητεία του Ερντογάν και αυτό που αρχίζει στην Τουρκία μάς πάει πίσω

Ολα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους. Από την άνοιξη του 2003, όταν παρακολούθησα τον Ταγίπ Ερντογάν να κάνει 

δηλώσεις δίπλα στον Κώστα Καραμανλή στα γραφεία του κόμματός του σε μια συνοικία της Κωνσταντινούπολης, έως το αποτέλεσμα της Κυριακής κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Το άστρο του Τούρκου ηγέτη διέγραψε μεγάλη τροχιά. Η δεμένη στο άρμα του ΔΝΤ Τουρκία, που μας ζήλευε επειδή διοργανώναμε Ολυμπιάδα, καλπάζει σήμερα οικονομικά, ενώ στρατιωτικά έχει αναδειχθεί σε υπερδύναμη.

Η αναλογία δυνάμεων στο Αιγαίο είναι συντριπτικά εναντίον μας. Οι Τούρκοι έφτασαν να αγοράζουν μαχητικά αεροπλάνα από τους Κινέζους. Το ερώτημα για εμάς που αλλάξαμε από το 2003 έως σήμερα έξι πρωθυπουργούς είναι πώς αποτιμούμε τη θητεία του Ερντογάν γεωπολιτικά, εθνικά, ιδεολογικά, για να συμπεράνουμε: Μας συμφέρει αυτό που γίνεται στη γειτονική χώρα και ουσιαστικά αποτελεί την αντίστροφη μέτρηση για την επαναφορά των κεμαλικών στην εξουσία; Μια εύκολη λύση είναι να προσεγγίσουμε τα πράγματα με τη στενομυαλιά των Ελλήνων φιλελευθέρων που αξιολογούν τη διακυβέρνηση Ερντογάν επικρίνοντας τον αυταρχισμό του και την επίθεσή του στις σύγχρονες ατομικές ελευθερίες (twitter).

Αν και ο πειρασμός της ερώτησης «πώς αλλιώς να κυβερνηθεί εκτός από την προσφυγή στον αυταρχισμό ένα κράτος όπως η Τουρκία» είναι ισχυρός και μας βάζει ιδέες, τον αποφεύγω για να σημειώσω δύο πράγματα. Ο Ερντογάν είναι ο ηγέτης που κέρδισε τη λαϊκή ψυχή της βαθιάς Τουρκίας συγκρουόμενος με βαθιά ριζωμένα κατεστημένα. Οι ισλαμικές αξίες του ενδεχομένως να είναι οπισθοδρομικές, αλλά χάρη σε αυτές συσπείρωσε τον απλό πολίτη γύρω από έναν στόχο και κατάφερε να επιζήσει από αλλεπάλληλες συνωμοσίες και απόπειρες δολοφονίας που οργάνωσε εναντίον του το κεμαλικό κατεστημένο.

Γι' αυτό, παρά τη σκληρή κριτική που του κάνω (Θράκη), αξίζει την εκτίμησή μας. Θέλω να θυμίσω σε όλους όσοι σήμερα επιχαίρουν για την αποδυνάμωσή του ότι με τον Ερντογάν πρωθυπουργό ζήσαμε μία από τις ειρηνικότερες περιόδους στις διακρατικές σχέσεις, μία δωδεκαετή ειρήνη παρά τις κατά καιρούς εντάσεις. Ο Τούρκος πρόεδρος απέφυγε να αξιοποιήσει τα δεινά μας για να επιβάλει τετελεσμένα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Αντιθέτως, σταθερή πηγή δεινών στις μεταξύ μας σχέσεις, με κορυφαίο το επεισόδιο στα Ιμια, είναι το βαθύ αμερικανοκίνητο τουρκικό κράτος με τις απολήξεις του στον πολιτικό κόσμο, χθες με την Τσιλέρ, σήμερα με τον εθνικιστή Μπαχτσελή, αύριο δεν ξέρουμε με ποιον. Σημειωτέον, τέλος, ότι η πολιτική Ερντογάν στη Μέση Ανατολή άφησε χώρο για εμάς (Ισραήλ - Αίγυπτος). Οποιος κατά συνέπεια πανηγυρίζει για την εξέλιξη είναι προφανώς ανιστόρητος. Αυτό που αρχίζει στην Τουρκία μάς πάει πίσω.

Μανώλης Κοττάκης

Οι σύντροφοι του Αλέξη και ο «κακός» Βόλφγκανγκ

Ξεκινήσαμε από το «Go back, Mrs Merkel». Μετά η Μέρκελ έγινε η «καλή» και ο Σόιμπλε ο «κακός». Μάλιστα, εσχάτως τα παπαγαλάκια και οι ντουντούκες της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησής μας, με ολίγη από μερακλή Νικολόπουλο και ασκεπή και ακομβίωτο Πάνο, διακινούσαν ότι θα παραιτηθεί ο Σόιμπλε, γιατί η Frau Kanzlerin θέλει να μας κάνει τα χατίρια, ενώ αυτός ο φαρμακομύτης ανθέλληνας θέλει να συντρίψει το λίκνο της παγκόσμιας επανάστασης, που 'χει για Αλεξάνδρα Κολοντάϊ τη Ραχήλ. Μιλάμε, δεν έμεινε σερβίτσιο άσπαστο στην Καγκελαρία στον καβγά για του λόγου μας. Μόνο που δεν μας είπανε ότι ένας Ελληνας σουβλατζής, μια βραδιά στο Λεβερκούζεν, πίσω απ' τον σταθμό, του 'χε φάει μια γκόμενα του Βόλφγκανγκ και γι' αυτό μας έχει άχτι, ενώ η Ανγκελα, που μεγάλωσε με Αριστοτέλη, Ελύτη και τα τραγούδια του αείμνηστου Μίμη Γκιουλέκα, μας είχε πάντα στην καρδιά της.

Επίσης, άλλοι «καλοί», όχι βέβαια όσο ο Βλαδίμηρος που ακόμη πακετάρει τα 5 δισ., είναι οι Γιάνκηδες και ο Μπαράκ, που και αυτός μικρός, όποτε πήγαινε στη Νέα Υόρκη, έπαιρνε κάστανα δωρεάν από Ελληνα καστανά και μια αδυναμία μάς την έχει. Αλλά αυτός ο Λιου, όργανο του πιο στυγνού καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, είναι παλιοτσιφούτης κι εξηνταβελόνης, και δεν δίνει του αγγέλου του νερό, όσο και αν τον παρακαλάει ο πρόεδρος, που μπορεί να ανοίξει το βαλιτσάκι, να πατήσει το κόκκινο κουμπί και να εξαερωθούμε όλοι, αλλά μπικικίνια δεν μπορεί να δώσει μοναχός του, καθότι μας ρουφιανεύει και σ' αυτόν η πανίσχυρη «εσωτερική τρόικα» της Ελλάδας, που όλο μποδάει να κερδάμε ως Ελληνες και αριστεροί. Εχει πειράξει τα «κόκαλα» ο Χρύσανθος κι όλο ντόρτια φέρνουν οι κομισάριοί μας στη διαπραγμάτευση.

Λένε επίσης και το άλλο. Οτι η σκληρή στάση των δανειστών οφείλεται στο ό,τι θέλουν μαζί με μας να συντρίψουν τις «προοδευτικές δυνάμεις» που μας στηρίζουν και να μη γιγαντωθεί ένα κύμα αριστερών κυβερνήσεων στην Ευρώπη. Καταρχάς, ποιες είναι οι άλλες αριστερές δυνάμεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της εξουσίας στις χώρες τους; Οι... Podemos, που βλέπεις τον ηγέτη τους και νομίζεις ότι θα σου πει: «Φιλαράκι, μήπως έχεις ένα ευρώ;» Δεν υπάρχουν.

Και ποιοι είναι αυτοί που μας στηρίζουν από κυβερνήσεις; Σε όλες τις συναντήσεις το σκορ είναι 18-1! Από Μαλτέζους έως Σλοβάκους, όλοι μας ρίχνουν από ένα γκολάκι και εμείς μετά καταγγέλλουμε ότι το χορτάρι ήταν παχύ, η μπάλα τετράγωνη και λοιπά καψοκαλύβικα.
Απ' ό,τι φαίνεται, οι σύντροφοι συναμεταξύ τους διαπραγματεύονται και δη εξίσου ανεπιτυχώς, αφού τώρα άρχισαν μερικοί να λένε ότι και οι 47 σελίδες «δεν είναι η πρότασή μας»! Με δυο κουβέντες, ο Αλέξης δεν μπορεί να πείσει ούτε τον Λαφαζάνη, τον Λαπαβίτσα και τ' άλλα παιδιά γι' αυτό που, έτσι κι αλλιώς, δεν δέχονται ούτε οι κουτόφραγκοι ούτε οι φρίτσηδες ούτε το ΔΝΤ, που και γι' αυτό διακινούσαν για λίγο ότι είναι «καλό», ενώ οι άλλοι δύο θεσμοί σκατόψυχοι παιδιόθεν. Και φυσικά, για περιμένετε να δούμε τι θα πει και η άγρυπνη φύλακας των WC της Βουλής, όπου δεν μπορεί να κατουράει ο πάσα ένας «μπάτσος». Διότι η κυρία έχει άποψη, κανάλι και μπεγλέρι, όπου μετράει χάντρα χάντρα δικούς της πολιτικούς νταλκάδες.

Λένε, επίσης, οι σύντροφοι, τους οποίους εξέλεξε το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε εκεί με όλα τα προκατακλυσμιαία τσουμπλέκια του, και θυμωμένοι δεξιοί, που τώρα ανακαλύπτουν ότι έκαναν χαρακίρι, ότι «ο χρόνος δεν τελειώνει μόνο για μας».
Αυτό υποκρύπτει, και όχι επιμελώς, το βασικό «διαπραγματευτικό» επιχείρημά τους, δηλαδή ότι η Ευρώπη φοβάται μια ελληνική αποστολή αυτοκτονίας. Οτι θα πάει ο Βαρουφάκης, θα ανοίξει το σακάκι με την κόκκινη γραμμή στον σβέρκο, εκεί που βγαίνει η ψείρα όταν χορτάσει να πάρει τον αέρα της, και από μέσα θα δουν το C4, τα καλώδια και τους πυροκροτητές του Grexit. Ακραίο παιχνίδι με τη μοίρα του λαού, που δεν συνεκτιμά ότι εκτός από το χρήμα διακυβεύεται το κύρος της οικονομικής και της πολιτικής ατμομηχανής της Ευρώπης που δεν θέλει εξαιρέσεις, τις οποίες θα απαιτήσουν μετά Ισπανοί, Ιταλοί κ.λπ.

Ξόδεψαν πολύτιμο χρόνο κάνοντας τερατώδεις ερασιτεχνισμούς, που σχεδόν πάντα απευθύνονταν στους μέσα, συχνά δυναμιτίζοντας τις σχέσεις με τους έξω. Το τίμιο, για να γλιτώσουν και το κυνήγι από τους πολίτες, είναι να βγουν ανοιχτά και να πουν ότι δεν έχουν τα χρήματα γι' αυτά που υποσχέθηκαν, ότι έκαναν λάθος, να ζητήσουν συγγνώμη και τη συνδρομή της αντιπολίτευσης για να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί. Μπλέξαμε, αδέρφια. Μπλέξαμε άσχημα, διότι -το είπαμε- η ψήφος είναι σαν την σφαίρα. Αμα τραβήξεις τη σκανδάλη και φύγει από την κάννη, κλαύ' τα, Χαράλαμπε...

Φαήλος Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος

Να γιατί ήθελαν να τον δολοφονήσουν! ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ Καραμανλής – Ομπάμα

Η αποκαλυπτική στιχομυθία για τους αγωγούς, που καθόρισε τις εκλογές του 2009

Της Γιώτας Αντωνοπούλου 
Λέγεται, και σωστά, πως η Πολιτική είναι ένα κομμάτι Ιστορίας που γράφεται διαρκώς.

Ο σύντομος αλλά εξόχως αποκαλυπτικός διάλογος Καραμανλή – Ομπάμα πριν από τρία χρόνια, τον οποίο δημοσιεύει το PRESSing, φωτίζει μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα το ομιχλώδες πολιτικό τοπίο του 2009 και τα όσα συνέβησαν τότε στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας οδηγώντας την κυβέρνηση Καραμανλή στην πτώση της και αλλάζοντας με βίαιο τρόπο τη «ρότα» της χώρας.

Όπως προκύπτει μέσα από αυτό το διάλογο σε συνδυασμό με τα διάφορα ντοκουμέντα που τον τελευταίο ένα χρόνο έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και έχουν οδηγήσει ….την ελληνική Δικαιοσύνη στην άσκηση ποινικών διώξεων κατ’ αγνώστων, αυτό που πρωτίστως κρίθηκε στις ελληνικές εκλογές του 2009 ήταν το περιεχόμενο της απάντησης στο επιτακτικό για την Αμερική πολιτικό ερώτημα «ποιος ελέγχει τις πηγές και τις ροές της ενέργειας; ».

Αυτό που κρίθηκε ήταν η ίδια η διεθνής ενεργειακή «σκακιέρα», αναπόσπαστο και δομικό κομμάτι της «παγκόσμιας σκακιέρας» που τόσο ανάγλυφα περιγράφει ο Μπρεζίνσκι. «Δύο θέματα, κύριε πρωθυπουργέ…» 
Ήταν 3 Απριλίου 2009 τότε που ο Καραμανλής, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο, είχε την πρώτη του κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον νεοεκλεγέντα, τότε, πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα. Η συνάντηση εκείνη έχει ένα πολύ ενδιαφέρον παρασκήνιο που δεν έγινε τότε γνωστό, είναι, όμως, βέβαιο πως καθόρισε όχι μόνο την πορεία της κυβέρνησης Καραμανλή τους επόμενους μήνες αλλά συνολικά την πορεία της χώρας. 

Ο Ομπάμα, ο οποίος ως υποψήφιος στις αμερικανικές εκλογές είχε δεσμευτεί σε όλους τους τόνους ότι θα στηρίξει την Ελλάδα στα εθνικά της θέματα, κάνοντας μάλιστα σαφείς αναφορές στο Σκοπιανό, στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, στην πρώτη του αυτή συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό όχι μόνο δεν επαναβεβαίωσε τις δεσμεύσεις του αλλά στη διάρκεια της 40λεπτης συνομιλίας τους θύμισε σε αρκετά σημεία τον προκάτοχό του Τζωρτζ Μπους το νεότερο: άκουγε επί πολλή ώρα αμίλητος τον Κώστα Καραμανλή να του εξηγεί με λεπτομέρειες ποια είναι τα προβλήματα της Ελλάδας και πού ακριβώς χρειάζεται η χώρα μας την υποστήριξη της υπερδύναμης κι όταν η ενημέρωση ολοκληρώθηκε αντί άλλου σχολίου ο νέος «πλανητάρχης» απάντησε: 
– «Θέλω κι εγώ από την πλευρά μου να σας θέσω, κύριε πρωθυπουργέ, δύο θέματα: Πρώτον, δεν συνάδει με το κεκτημένο του ΝΑΤΟ ένα κράτος μέλος να σπάει την ομοφωνία των αποφάσεων. Δεύτερον, δεν είναι επιτρεπτό ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ να αναπτύσσει προνομιακές σχέσεις με κράτος το οποίο δεν μετέχει στο ΝΑΤΟ». 

Το δεικτικό, αν και ευγενικά διατυπωμένο, σχόλιο του Ομπάμα για το Βέτο της Ελλάδας στο Βουκουρέστι καθώς και για τις συμφωνίες με τη Ρωσία που..
αφορούσαν την κατασκευή των αγωγών ήρθε να διαψεύσει τις όποιες προσδοκίες είχε διαμορφώσει η ελληνική πλευρά ενόψει της πολυαναμενόμενης πρώτης συνάντησης με τη νέα αμερικανική ηγεσία.
Και μπορεί μεν ο πρώην πρωθυπουργός να μην άφησε αναπάντητη την «παραίνεση» του Αμερικανού προέδρου, ανταπαντώντας πως «η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι συνεπέστατο μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και το ΝΑΤΟ οφείλει να κατανοεί τα προβλήματα των χωρών μελών του», όμως, όπως αναφέρουν τακτικοί συνομιλητές του «από εκείνο το διάλογο ο Καραμανλής αντελήφθη πέραν πάσης αμφιβολίας πως ο χρόνος της διακυβέρνησής του μετράει αντίστροφα». 
 
Το σχέδιο «ΠΥΘΙΑ» 
Παρότι ο συγκεκριμένος διάλογος δεν ήταν τότε γνωστός, το γεγονός ότι ο χρόνος της διακυβέρνησης Καραμανλή τελείωνε θεωρούνταν εκ των ων ουκ άνευ τη συγκεκριμένη περίοδο καθώς οι ΗΠΑ κι οι «δορυφόροι» τους στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ με κάθε ευκαιρία και σε όλα τα επίπεδα επεδείκνυαν τη δυσφορία τους για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ενώ παράλληλα η ελληνική κυβέρνηση δεχόταν πληθώρα «προειδοποιήσεων» από διαφορετικές και, φαινομενικά, ασύνδετες μεταξύ τους πλευρές. 

Προειδοποιήσεις προερχόμενες πρώτον, από τις «αγορές» οι οποίες αύξαναν επικίνδυνα το κόστος δανεισμού για τη χώρα μας παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης κατέγραφε, ακόμη, θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης (+0,3% το πρώτο τρίμηνο του 2009). Προειδοποιήσεις από την Κομισιόν, η οποία μόλις είχε θέσει για δεύτερη φορά την ελληνική Οικονομία σε επιτήρηση (18/2/2009) αποστερώντας από την κυβέρνηση τη δυνατότητα της εκπλήρωσης δεσμεύσεων πουείχε αναλάβει προς διάφορες κοινωνικές ομάδες. Το αξιοσημείωτο , δε, είναι πως οι Ευρωπαίοι και οι απεσταλμένοι τους στην Ελλάδα τεχνοκράτες περιέργως «δεν είδαν» όλο αυτό το διάστημα της επιτήρησης αυτό που μετεκλογικά απέδωσαν στην κυβέρνηση Καραμανλή, ότι δηλαδή «έδινε ψεύτικα στοιχεία»! Το τρίτο «μέτωπο» εντοπιζόταν στο εσωτερικό της χώρας, με τις διάφορες συντεχνίες που είχαν τη δημόσια πολιτική καθοδήγηση του ΠΑΣΟΚ να διαμορφώνουν καθημερινά συνθήκες κοινωνικής αναταραχής και οικονομικής ασφυξίας σε όλα τα πιθανά πεδία προσέλκυσης επενδύσεων (στον ΟΛΠ, στο κέντρο της Αθήνας, στα αεροδρόμια κ.λπ.). 

Το τέταρτο «μέτωπο» είχε ονοματεπώνυμο: λεγόταν Γιώργος Παπανδρέου και είχε προαναγγείλει την «ημερομηνία λήξης» της κυβέρνησης Καραμανλή με αφορμή την Προεδρική εκλογή! 
Και μόνο τα προαναφερθέντα θα ήταν αρκετά ώστε σε σύντομο διάστημα να οδηγήσουν σε πτώση μια κυβέρνηση των 151 βουλευτών. Κι όμως, όλα τα σενάρια σχετικά με το τι ή το ποιος θα μπορούσε πιθανώς να κρύβεται πίσω από τα όσα συνέβαιναν και να συντονίζει την κοινωνική αναταραχή στην Ελλάδα, ωχριούν μπροστά σ’ αυτό που γνώριζε ήδη από τότε ο Κώστας Καραμανλής: το άκρως απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ προς τον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο για «σχέδιο δολοφονίας εις βάρος του πρωθυπουργού με στόχο την αναβολή ή τη ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας».

Όπως αναφερόταν στο έγγραφο, η ΕΥΠ είχε λάβει τις απόρρητες αυτές πληροφορίες από τη Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB), πράκτορες της οποίας «σε μία τουλάχιστον περίπτωση ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τους άνδρες που παρακολουθούσαν το αυτοκίνητο του Έλληνα πρωθυπουργού στην περιοχή της Ν. Μάκρης Αττικής, και πιο συγκεκριμένα στη διασταύρωση των φωτεινών σηματοδοτών που οδηγούν στην Ιερά Μονή του Αγ. Εφραίμ». Κι επειδή πέρα από το περιεχόμενο-σοκ του εγγράφου περί του εκπονηθέντος σε «αμερικανικό κέντρο» σχεδίου δολοφονίας, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς και «τι δουλειά είχαν οι Ρώσοι πράκτορες στον Άγ. Εφραίμ;», η απάντηση βρίσκεται σε μια σειρά άλλων εγγράφων που περιλαμβάνονται στη σχετική δικογραφία, σύμφωνα με τα οποία η FSB είχε εντοπίσει «απόπειρα τηλεφωνικής υποκλοπής συνομιλιών μεταξύ των κυρίων Κ. Καραμανλή, Β. Πούτιν και Τζ. Παρβάνοφ» και είχε συστήσει μια ειδική ομάδα «αντιπαρακολούθησης» των κέντρων που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού! Όπως είναι γνωστό, τα απόρρητα έγγραφα της FSB αναφέρονταν σε σχέδιο ματαίωσης της ενεργειακής πολιτικής της χώρας, το οποίο είχε την ελληνική κωδική ονομασία «ΠΥΘΙΑ» και περιελάμβανε τέσσερα κύρια σημεία: • Πολιτική αποσταθεροποίηση με αιχμή του δόρατος την υπόθεση Βατοπεδίου. 
• Επιχειρηματική αποσταθεροποίηση με την καθ’ οιονδήποτε τρόπο υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας. Στην εν λόγω μορφή αποσταθεροποίησης περιλαμβάνονται και οι απαγωγές επιχειρηματιών. 
• Κοινωνική αποσταθεροποίηση με διάφορες μορφές κοινωνικής αναταραχής, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι τρομοκρατικές ενέργειες. 
• Διάφορα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική. 
Περιελάμβανε, δηλαδή, το συγκεκριμένο σχέδιο, όλα όσα ήδη υφίστατο η κυβέρνηση Καραμανλή με την αύξηση του κόστους δανεισμού, τη νέα επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας, την υπόθεση του Βατοπεδίου που τροφοδοτούσε διεθνή δημοσιεύματα περί «σκανδάλων της ελληνικής κυβέρνησης», την κοινωνική αναταραχή στο εσωτερικό και διαφόρους «βρυχηθμούς» από το εξωτερικό, προερχόμενους ακόμη κι από Ευρωπαίους εταίρους της αμερικανικής «σφαίρας» επιρροής.

Κι όσο κι αν δυσκολεύεται ο νους ενός πολίτη να αντιληφθεί και να πιστέψει ότι, ναι, είναι πιθανό να εκπονείται σε κάποιο σημείο του κόσμου και σε κάποιο πολιτικό κέντρο ένα σχέδιο δολοφονίας κατά πρωθυπουργού δημοκρατικής χώρας, ανατρέχοντας κανείς στην ιστορία, ακόμη και την πιο πρόσφατη, θα διαπιστώσει ότι σε διάφορα σημεία της υφηλίου υπήρξαν δυστυχήματα με θύματα πολιτικούς που τα ακριβή αίτιά τους ουδέποτε εξακριβώθηκαν, ή ότι υπήρξαν αναταραχές και εξεγέρσεις που ποτέ δεν διευκρινίστηκε από πού καθοδηγήθηκαν ή ακόμη, σε περιπτώσεις μη δημοκρατικών χωρών, έγιναν ακόμη και πόλεμοι με ψεύτικα ενοχοποιητικά στοιχεία, οι οποίοι άφησαν πίσω τους χιλιάδες αθώους νεκρούς.

Δεν πρέπει, εξάλλου να διαφεύγει της προσοχής οιουδήποτε το γεγονός πως, μετά από πολύμηνη και εξονυχιστική έρευνα των στοιχείων, η ελληνική Δικαιοσύνη διέταξε την άσκηση ποινικής δίωξης κατά αγνώστων για το σχέδιο δολοφονίας Καραμανλή.  
Οι ανησυχίες του Καραμανλή 
Ποια είναι η θέση του Κώστα Καραμανλή σε όλα αυτά που συνέβησαν αλλά και στα όσα στο μεταξύ αποκαλύφθηκαν για τη δράση ξένων κέντρων που αποσκοπούσαν στη ματαίωση της πολιτικής των αγωγών; Πρόσωπα που συνομιλούν τακτικά μαζί του είναι κατηγορηματικά στο θέμα των αποκαλύψεων για το σχέδιο «ΠΥΘΙΑ»: «Ο πρόεδρος δεν σχολιάζει τίποτα από όλα αυτά. Είναι αληθές ότι είχε ενημερωθεί από τον Παυλόπουλο για το απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ κι είχε λάβει αυξημένα μέτρα προσωπικής ασφάλειας, αλλά δεν γνωρίζει κάτι πέραν αυτού. Παρακολουθεί, όπως κι όλοι, τις εξελίξεις στο επίπεδο της ελληνικής Δικαιοσύνης».

Οι ίδιοι, πάντως, συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού δεν αρνούνται πως η ακύρωση της πολιτικής των αγωγών αποτέλεσε για εκείνον μια μεγάλη απογοήτευση. Επίσης, δεν αρνούνται πως ο πρώην πρωθυπουργός ανησυχεί για τα εθνικά θέματα καθώς γνωρίζει το πλέγμα των συμφερόντων που εξυφαίνεται γύρω από τα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα. Γι’ αυτό και θεωρεί ο Καραμανλής πως οι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι κρίσιμες για την ίδια την εθνική υπόσταση της χώρας.

Η μεγάλη ανησυχία του είναι πως σήμερα η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε πολιτική κρίση, κι αυτή η κατάσταση πρέπει άμεσα να εξομαλυνθεί. Η χώρα, σύμφωνα με τους συνομιλητές του κ. Καραμανλή, πρέπει άμεσα να μπει σε σταθερή τροχιά, αλλιώς θα είναι ευάλωτη όχι μόνο οικονομικά αλλά και εθνικά. Τη διάσταση αυτή έδωσε ο πρώην πρωθυπουργός κατά την προεκλογική περίοδο της 6ης Μαΐου όταν στη γραπτή του δήλωση με την οποία καλούσε τους πολίτες να στηρίξουν τη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά σημείωνε μεταξύ άλλων: – «Η χώρα πρέπει να μπορεί να κυβερνηθεί με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση και χρονικό ορίζοντα τετραετίας. Διαφορετικά η πρωτοφανής περιπέτεια που βιώνει ο τόπος μπορεί να επιδεινωθεί σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά, κοινωνικά, ακόμα και εθνικά».
Ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί ότι στα εθνικά μας θέματα η Ευρώπη θα σταθεί αρωγός των θέσεών μας, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η Ελλάδα θα επιλέξει να πορευτεί τον ευρωπαϊκό δρόμο. Στο πλαίσιο αυτό είναι άμεσης προτεραιότητας οι πολιτικές προσέλκυσης επενδύσεων στη Θράκη, η οποία ήταν και παραμένει εξαιρετικά «ευαίσθητη» περιοχή.

Ο κ. Καραμανλής θεωρεί επίσης, σύμφωνα πάντοτε με τους συνομιλητές του, ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν προσφέρεται για προεκλογικές ρητορείες αλλά είναι ένα εξαιρετικά λεπτό ζήτημα που θέλει προσεκτικό σχεδιασμό και διεθνείς συμμαχίες, οι οποίες οφείλουν να συναφθούν σε συνθήκες σταθερότητας για την Ελλάδα. Γνωρίζοντας, εξάλλου, όσο λίγοι, το μέγεθος των πιέσεων που ασκούνται στην Ελλάδα για το Σκοπιανό, ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί πως το γεγονός ότι η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στις 21 Μαΐου δεν συζήτησε το θέμα, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν παραμένει ανοιχτό μπροστά μας κι ότι δεν θα κληθούμε σύντομα να το διαχειριστούμε.

Ο Κώστας Καραμανλής πιστεύει, εξάλλου, πως δεν θα πρέπει να πάει χαμένη η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2014, σημειώνοντας ωστόσο πως οι δυνατότητες μιας χώρας που έχει «γονατίσει» οικονομικά και κοινωνικά είναι περιορισμένες. Γι’ αυτό, όπως τονίζει ο πρώην πρωθυπουργός στους συνομιλητές του, «οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα πρέπει οπωσδήποτε να αναδείξουν κυβέρνηση καθώς ένα νέο σκηνικό ακυβερνησίας θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα σε όλα τα επίπεδα και βέβαια και στο επίπεδο των εθνικών μας θεμάτων, τα οποία βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή». Μάλιστα, διευκρινίζει ότι «αυτή δεν μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση που θα διαχειριστεί τις τύχες του τόπου θα πρέπει να είναι κυβέρνηση ΝΔ, αφού η μεγάλη παράταξη έχει σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό αλλά και καθαρές θέσεις στα εθνικά θέματα και έχει δώσει σημαντικές μάχες στο πεδίο αυτό».

citypressblog.

ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΟΝ ΝΕΡΩΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Δεν είναι διανοητικά ικανός,
πέρα απο ενα plain and poor conversational ύφος δεν μπορεί να σχηματίσει στον νού του either in English or in Greek και να βγάλει απο το στόμα του μια-μόνο-μία ολοκληρωμένη έστω και μικρή, μιά μικρούλα πρόταση.
During casual (also often in written or precontructed) ομιλίες κολλάει,
αλλά, κάθε φορά που κολλάει το παίζει smart (thanks to speech coaching-methods-practice and therapy) προσποιούμενος τον βαθειά και τρισδιάστατα σκεπτόμενο «διανοούμενο» ομιλητή (πουλώντας aaa-eend, etc) ενώ στην πραγματιότητα εκείνη την στιγμή ψάχνει για την χαμένη λέξη.
Aν δεν του έρθει (50/50) αυτομάτως γυρίζει στο plan «B» (τα λέει με άλλα λόγια) and/or «C» (αλλάζει λίγο το θέμα ) και «C1″ (αν τυχόν κάποιος μιλήσει κάνει μετάσταση στα λόγια του and he’s home free).
Καμία σημασία δεν έχει σε ποιά γλώσσα ομιλεί κάθε φορά, αφού αν έχετε προσέξει (όσοι γνωρίζετε), το ίδιο πρόβλημα έχει και με τις δυό.
Όταν ομιλεί broken ελληνικά, νομίζουμε πως η αιτία είναι η καταγωγή του κι εκεί ακριβώς είναι πού ξεγελιώμαστε γιατί και ποτέ να μην είχε πάει σε άλλη χώρα τα ελληνικά του θα ήταν ακριβώς τα ίδια.
Πως συμβαίνει αυτό ;
Είναι απλό, low IQ, and no more than 64MB RAM (Random Access Memory).
In all, without his last name he’d be lost!

«Ο Γιώργος είναι άθεος , ψυχακιας , και σχιζοφρενής»!!

Αυτό είχε εξομολογηθεί η Εύα Ζησιμιδου , πρώτη γυναίκα του Γ.Παπανδρέου , πριν απο πολλά χρόνια , στον Δήμο Μπότσαρη , παλιό συνεργάτη του τέως πρωθυπουργού.

Ποιος το περίμενε ,μετα απο πολλά χρόνια ,ο άθεος , ο ψυχακιας και ο σχιζοφρενής κατα την πρωην γυναίκα του , Γ.Παπανδρέου θα μετατρεπόταν στον σύγχρονο Νέρωνα της Ελλάδος.

Μετα τον Στρος Καν , τον Σαχινιδη ,την Γεωργαντα ,τον Ρουμελιώτη (πρωην μελος του ΔΝΤ) ,τον Αλμούνια ,ακολούθησε και ο δημοσιογράφος Μ.Ιγνατίου να επιβεβαιώσει και να αποκαλύψει μέσα απο το βιβλιο οτι ο Παπανδρέου συνειδητά και γνωρίζοντας οτι υπήρχε και άλλος δρόμος ,οδηγησε την χώρα στα δεσμά του ΔΝΤ και των διεθνών τοκογλυφων!

Πλέον γνωρίζοντας ο ελληνικός λαος την αλήθεια ένας δρόμος υπάρχει:

Ειδικό δικαστήριο για τον άνθρωπο που κατά συκοφάντησε και δυσφημήσε την διακυβέρνηση του Κ.Καραμανλή και που τεχνηέντως αυτός και η συμμορία του παραποιησαν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ φουσκώνοντας το έλλειμμα του 2009 και υποδούλωσαν τον ελληνικό λαο.

Ο ελληνικός λαος πλέον το απαιτεί!

Οι ένοχοι να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη!

Ο ΓΑΠ απέρριψε μίνι μνημόνιο χωρίς το ΔΝΤ το ’09 - Τι περιελάμβανε το σχέδιο που είχε ετοιμαστεί

Μία αποκάλυψη που έχει προκαλέσει ιδιαίτερες αντιδράσεις έκανε ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον ίδιο η Ελλάδα δέχτηκε πρόταση που θα της προσέφερε σημαντική βοήθεια στο δημοσιονομικό της πρόβλημα χωρίς να εμπλακεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πρόταση στην οποία όμως δεν απάντησε ποτέ!

 

Στο βιβλίο του με τίτλο «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή» ο δημοσιογράφος αποκαλύπτει πως στις 21 Νοεμβρίου 2009 έγινε μυστική συνάντηση στο Λουξεμβούργο, στην οποία συμμετείχαν πέντε άτομα: ο τότε επικεφαλής του Eurogroup και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο πρώην επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Χοακίν Αλμούνια, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος.

 

Στη συνάντηση αυτή, που αποκαλύπτει στον Μ. Ιγνατίου αξιωματούχος του Eurogroup, παρέλαβαν σχέδιο μίνι μνημονίου που έχουν ετοιμάσει οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και ζητούν να προωθηθεί στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

 

Το έγγραφο πέντε σελίδων είχε ετοιμαστεί υπό άκρα μυστικότητα, δεν περιλάμβανε αποστολέα και παραλήπτη, έπειτα από μελέτη της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Επρόκειτο για τις εισηγήσεις ενός μίνι μνημονίου που παραδόθηκε στον Γ. Παπακωνσταντίνου.

 

Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, ήταν ένα συμφωνημένο κείμενο από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη με την έγκριση της Γαλλίας και της Γερμανίας, το οποίο προσέφερε λύσεις και απέκλειε εξωτερικούς παράγοντες, όπως το ΔΝΤ.

 

Ο αξιωματούχος που επικαλείται ο Μ. Ιγνατίου ανέφερε ότι τόσο ο κ. Προβόπουλος όσο και ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν θετικοί απέναντι στην πρόταση, ωστόσο είπαν ότι δεν αποφασίζουν εκείνοι και ότι θα μεταφέρουν την πρόταση στην Αθήνα και στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

 

Όμως, σύμφωνα με τον ίδιο αξιωματούχο, οι συμμετέχοντες στη σύσκεψη περίμεναν επί 15 ημέρες και απάντηση δεν έλαβαν ποτέ.

 

«Μάλλον θα έλεγα πως μας απάντησε από το Ζάππειο, όπου μοίρασε λεφτά πήραμε απάντηση λίγες ημέρες μετά, από τις εξαγγελίες Παπανδρέου που μοίραζε λεφτά. Όταν το ψάξαμε με τους ανθρώπους μας στην Αθήνα, πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός δεν επέτρεψε στον υπουργό του να μας απαντήσει. Αρχικά τον άφησε εκτεθειμένο, αλλά εμείς γνωρίζαμε την αλήθεια. Πιστεύουμε ότι εκείνη την ημέρα χάθηκε η παρτίδα» σχολίασε ο ίδιος αξιωματούχος.

 

Τη μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου επιβεβαίωσαν συνεργάτης του Γ.Προβόπουλου και ο Γ.Παπακωνσταντίνου. Ο τελευταίος βέβαια τόνισε ότι στη συνάντηση ζητήθηκε από την Ελλάδα μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος του 2010, πράγμα που έπραξε η ελληνική κυβέρνηση.

 

Nα σημειωθεί ότι το περιβάλλον του Γιώργου Παπανδρέου αρνείται κατηγορηματικά ότι στη συνάντηση αυτή δόθηκε πρόταση με χρήματα από τους εταίρους.

Στο εσωτερικό το κυρίως μέτωπο

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Το σενάριο της χρεοκοπίας το συνόψισε ο Κώστας Καλλίτσης στην «Κ» της περασμένης Κυριακής (31.5.2015): «Αν δεν πληρωθεί μια δόση στο ΔΝΤ, όλο το χρέος της χώρας (περίπου 320 δισ. ευρώ) μπορεί να κηρυχθεί απαιτητό από τους δανειστές... Η οικονομική δραστηριότητα θα παγώσει πλήρως... ουδείς θα πληρώνει οποιαδήποτε υποχρέωσή του (από δόση έως μισθό), τα δημόσια έσοδα θα μηδενιστούν... Είναι βεβαία η επιβολή capital controls: Για να μην ερημώσει η χώρα και οι Τράπεζες από κεφάλαια, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας θα υπογράψει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που θα βάλει φραγμούς στην κίνηση κεφαλαίων και στην ανάληψη καταθέσεων. Οι εισαγωγές (σε μια κατεξοχήν εισαγωγική χώρα) θα κοπούν, ως εκ τούτου και μέρος της παραγωγής θα σταματήσει λόγω έλλειψης πρώτων υλών, οι εξαγωγές θα συρρικνωθούν. Χιλιάδες θέσεις εργασίας θα καταστραφούν. Εκτεταμένες ελλείψεις σε κρίσιμα αγαθά (φάρμακα, ενέργεια κ.ά.) θα σημειωθούν. Θα επιβληθεί όριο ανάληψης στις καταθέσεις, π.χ. 50 ή 70 ευρώ/μέρα, και στον μισθό που θα (αν) καταβάλλεται μέσω Τραπέζης».

Τα υπόλοιπα τα φαντάζεται κανείς ρεαλιστικότατα: Κλίμα πανικού, οι κουκουλοφόροι στους δρόμους μαζί με χιλιάδες λαθρομετανάστες. Λεηλασίες καταστημάτων, υπεραγορών, Τραπεζών, ληστείες και μαχαιρώματα καταμεσής του δρόμου, άκριτες εκδικητικές σφαγές, λιντσαρίσματα, εξαφάνιση της αστυνομίας, ερήμωση των νοσοκομείων, ακινησία των μέσων μεταφοράς. Το κράτος στην Ελλάδα (η δημοσιοϋπαλληλία) λειτουργεί πια μόνο επειδή υπάρχει μισθός – χρόνια τώρα έχει ολοκληρωτικά αποσβεσθεί κάθε ίχνος συνείδησης «δημόσιου λειτουργού», κοινωνικής προσφοράς.

Πιθανολογώντας το μάλλον αναπότρεπτο μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τα συντελεσμένα που επιμένουμε να παραβλέπουμε: Τα τελευταία σαράντα χρόνια κυριάρχησε ολοκληρωτικά και αυτονόητα η «προοδευτική» αντίληψη ότι ο διορισμένος από το κόμμα στο Δημόσιο έχει ανταλλάξει την ψήφο του και την κομματική του στράτευση με την ισόβια σίτισή του από το κράτος, χωρίς άλλη παραμικρή υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία. Ακριτα, ρουσφετολογικά διορισμένος και χωρίς να έχει αξιολογηθεί ποτέ η δουλειά του, ο κρατικός υπάλληλος δεν αισθάνεται συντελεστής της κρατικής λειτουργίας: η υπαλληλική του ιδιότητα είναι απλώς το πρόσχημα για να εξαγοράζεται η ψήφος του, ισοβίως, από κάποιο κόμμα ή πολιτευτή. Αν σταματήσει ο μισθός, τελειώνει και η σχέση του με τα κοινά.

Μπροστά στον εφιάλτη της επερχόμενης ή ενδεχόμενης καταστροφής ο Αλέξης Τσίπρας έχει ένα και μοναδικό δίλημμα: Ή να χρησιμοποιήσει τη μοιραία απειλή του υπέρογκου, τερατώδους χρέους και τις απαιτήσεις των δανειστών σαν μοχλό για να αλλάξει ριζικά τους όρους λειτουργίας του κράτους ή να συνεχίσει τον μικρονοϊκό αριβισμό των προκατόχων του. Ακόμα και ένας βραδύνους ή μωρόπιστος (αλλά απεξαρτημένος από το κομματικό αφιόνι) μπορεί, σήμερα πια, να καταλάβει ότι κάθε συμβιβασμός είναι θανάσιμος: Δεν γίνεται να συνδυαστούν, να συνυπάρξουν, το πελατειακό κράτος, ο αχαλίνωτος αντικοινωνικός συνδικαλισμός, η «προοδευτική» αναξιοκρατία (δικτατορία της ισοπέδωσης) με την οικονομική ανάκαμψη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ποιότητα της ζωής, την εθνική ανεξαρτησία.

Οι προϋποθέσεις της καταστροφής είναι συντελεσμένες, απαρτισμένες. Αν τα διεθνή συμφέροντα συντηρούν με σταγονόμετρο ελεημοσυνών την επιβράδυνση της «τεχνικής» χρεοκοπίας, αυτό δεν σημαίνει τίποτε το παρήγορο για την προγραμμένη χώρα μας. Ούτε τα παιδιακίσια καμώματα λεονταρισμών του Παναγιώτη Λαφαζάνη, η αφ’ υψηλού ναρκισσιστική ψυχραιμία του Ιωάννη Βαρουφάκη ή τα τραμπουκικά παραληρήματα τηλεοπτικών αστέρων του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αναχαιτίσουν τον επερχόμενο εφιάλτη, την αμεσότητα της θανατερής απειλής.

Οι δανειστές απαιτούν ποσοτική σμίκρυνση του κράτους, αδιάκριτες απολύσεις, κούρεμα μισθών. Σαφώς κοντόφθαλμη η λογική τους, προσπάθεια να θεραπευτεί ο καρκίνος με ασπιρίνες. Το δικό μας πρόβλημα είναι: να πάψει ο διορισμός στο Δημόσιο να σημαίνει χαριστική σίτιση στο πρυτανείο διά βίου, η δημοσιοϋπαλληλία να γίνει στίβος καριέρας για τα πιο δημιουργικά μυαλά. Αυτή την εξαιρετικής κοινωνικής δυναμικής στόχευση δεν την διανοήθηκε ποτέ ο λαϊκισμός της κομματοκρατίας – ούτε ο ολετήριος πρασινογάλαζος ούτε ο αριστερόσχημος ιδεοληπτικός.

Ακόμα κι αν ο επαπειλούμενος εφιάλτης είναι προδιαγεγραμμένος, πραγμάτωση του σεναρίου που είχε καταγγείλει η Νάομι Κλάιν (αν οι «Αγορές» χρειάζονται και την Ελλάδα, μαζί με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, σε κατάσταση μόνιμης εξαθλίωσης, να ψωμολυσσάνε), ακόμα και έτσι, η τύχη μας είναι στα χέρια τα δικά μας: Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει τις καίριες, ριζοσπαστικές εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, που θα ξανάδιναν στον λαό μας γλώσσα, ιστορική συνείδηση, υψηλή κατά κεφαλήν καλλιέργεια – ακαταμάχητες προϋποθέσεις ιστορικής επιβίωσης αλλά και αναπτυξιακής δυναμικής.

Χλευάζουν οι εκάστοτε κρατούντες σαν «συνωμοσιολογική» τη ρεαλιστικότατη υπόνοια ότι: το υπουργείο Παιδείας, από τη μεταπολίτευση και μετά, ελέγχεται «αλλαχόθεν» – όχι ιθαγενώς. Ομως τίποτε προφανέστερο από το γεγονός ότι, για τους κεντρικούς άξονες της εκπαιδευτικής πολιτικής (χρησιμοθηρία και ατομοκεντρισμός στα σχολειά, μεθοδική αποδιοργάνωση της ιστορικής συνέχειας –λειτουργικού πλούτου– της γλώσσας, συστηματική αποδόμηση της ιστορικής συνείδησης) ο κάθε κύριος Μπαλτάς συνεχίζει απαρέγκλιτα το έργο της κάθε κυρίας Γιαννάκου και η κάθε κυρία Γιαννάκου το έργο του κάθε κυρίου Βερυβάκη. Οποια τυχόν, έστω και μόνο ανακαινιστική, παρεκτροπή (τύπου Αννας Διαμαντοπούλου), θα έρθει να την ξηλώσει επιμελημένα κάποιος (εντολοδόχος;) Αρβανιτόπουλος.

Το κυρίως μέτωπο του αγώνα για την ιστορική επιβίωση του Ελληνισμού δεν είναι η αντιμαχία με τους δανειστές μας και τον μινώταυρο του υπέρογκου χρέους. Το κυρίως μέτωπο είναι στο εσωτερικό: Γλώσσα, ιστορική συνείδηση, καλλιέργεια κοινωνικής ευαισθησίας. Μια κοινωνία σε κατάρρευση, με μηδενισμένη κάθε ποιότητα ζωής πέρα από την καταναλωτική ευμάρεια, είναι αδύνατο να επιβιώσει, έστω με διαμάντια στο υπέδαφός της.

Πολιτικό σχήμα που να αντιλαμβάνεται αυτή την αλήθεια, δεν υπάρχει. Επομένως, ούτε ελπίδα;