Η αυξανόμενη ενεργειακή κρίση καθιστά πολλαπλάσια την αξία τόσο των φυσικών πόρων όσο και των διαύλων διανομής τους. Με την κατάργηση της ΕΣΣΔ, η προσπάθεια εξαγωγής των ενεργειακών πόρων της έγινε επιτακτική ανάγκη. Η Δύση φρόντισε έγκαιρα την τοποθέτηση αχυρανθρώπων σε πολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο ώστε να ανακόψει την αυτόνομη εμπορική πράξη από πλευράς Ρωσίας αλλά και να οικειοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό την πρωτογενή παραγωγή και διακίνηση.Η επανάκτηση του ελέγχου μετά από πολυετή προσπάθεια του Ρωσικού κράτους, έθεσε επί τάπητος το θέμα διανομής προς δυσμάς όπου βρίσκεται και το μεγάλο πελατολόγιο πετρελαίου και αερίου. Στο μεσοδιάστημα, τα μονοπώλια της ενέργειας φρόντισαν να ανακόψουν την χερσαία ροή με την αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία. Ουσιαστικά η Ουκρανία παρεμποδίζει τη ροή των Ρωσικών πηγών προς την Ευρώπη προς όφελος των Δυτικά ελεγχόμενων μονοπωλίων (στο Νότο υπάρχει η Γεωργία).
Η λειτουργία των αγωγών με απόληξη την Θράκη απασχολεί τους Ρώσους περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο εμπλεκόμενο κράτος (Βουλγαρία – Ελλάδα) καθώς θα δώσει την απαραίτητη διέξοδο παρακάμπτοντας εχθρικά προς αυτούς μορφώματα (Γεωργία, Τουρκογενή Έθνη). Μεγάλοι χαμένοι βεβαίως θα βρεθούν οι ΗΠΑ αλλά και η Τουρκία από το έδαφος της οποίας διέρχονται τεράστια μεγέθη Δυτικά ελεγχόμενης παραγωγής αλλά και Ιρανικό αέριο που προορίζεται για εσωτερική κατανάλωση.
Λογικό είναι οι δυνάμεις αυτές να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ανατροπής των Ρωσικών συμφωνιών κατά το παράδειγμα Ουκρανίας – Γεωργίας.
Η προσπάθεια επηρεασμού της Ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν φαίνεται να έχει αποτέλεσμα διότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση (παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα) έχουν λάβει ξεκάθαρη θέση. Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ(μοναδικό κόμμα που καταψήφισε τις συμφωνίες) αποδείχτηκε πρόσκαιρη, ενώ η ξαφνική εμφάνιση των Πρασίνων, που επίσης αντιμάχονται τους αγωγούς, φαίνεται να ξεφουσκώνει.
Όταν μιλάμε για υπερεγέθη συμφέροντα, θα πρέπει να αποστασιοποιηθούμε συναισθηματισμών, “Δικαίων” και ιδεολογικών αγκυλώσεων. Τα εκατομμύρια νεκρών του Ιράκ, του Ιράν και της Μέσης Ανατολής δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Η αλλαγή καθεστώτος στη Θράκη είναι ένα αποτελεσματικό σχέδιο διαφύλαξης του ενεργειακού status quo του πλανήτη με τεράστια οικονομικά οφέλη για τους κύριους εμπλεκόμενους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο αγωγός θα αποτελέσει και το φυσικό, απαραβίαστο χερσαίο σύνορο μετά την ολοκλήρωση του.
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, οι κινητήριοι μοχλοί εφάπτονται περισσότερο με την Ελληνική πολιτική σκηνή παρά με το επίσημο Τουρκικό κράτος. Εξυφαίνονται δε σε Ευρωπαϊκά εδάφη με την φυσική στήριξη της Αμερικανικής διπλωματίας. Εξαίρεση το ίδρυμα “Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης” που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη. Το ίδρυμα έχει στηρίξει υποψηφίους στην τοπική αυτοδιοίκηση που σε πολλές περιπτώσεις εξελέγησαν.
Αρκετά δραστήρια είναι και η “Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης” που δραστηριοποιείται κυρίως στις Ευρωπαϊκές χώρες αλλά και σταΗνωμένα Έθνη. Το συνέδριο που θα τελέσει στα τέλη του μήνα στη Γερμανία (Μόναχο), αναμένεται να είναι προπομπός εξελίξεων αφού για πρώτη φορά θα ζητηθεί στρατιωτική επέμβαση της Άγκυρας για την υπεράσπιση της Τουρκικής μειονότητας. Η στοιχειοθέτηση αυτής της ανάγκης πιθανόν να ενισχυθεί με ελεγχόμενο επεισόδιο όπως βομβιστική επίθεση ή δολοφονία (μετριοπαθών) στελεχών της μουσουλμανικής μειονότητας.Ένα πλήθος σωματείων, οργανώσεων και φυσικών προσώπων όπως η “Επιτροπή Διεθνοποίησης” απολαμβάνει τη στήριξη της Αμερικανικής διπλωματίας (πρεσβείας και προξενείου) με δεσμεύσεις για υποστήριξη σε διεθνείς οργανισμούς και σύνταξη μελετών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Θράκη. Η τακτική ακύρωσης διεθνών συνθηκών ακολουθείται τόσο από μελή της μειονότητας όπως ο Τζεμίλ Καμπζά όσο και από διάφορες ΜΚΟ που έχουν θέσει ευθέως θέμα Τουρκικής και όχι Μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.
Αρκετοί Έλληνες πολιτικοί, πολιτευτές και μέλη οργανώσεων στηρίζουν ως ένα σημείο την προσπάθεια εθνικού ετεροπροσδιορισμού μέρους της Μουσουλμανικής κοινότητας. Αρθρογράφοι, εφημερίδες, ακόμα και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχουν εκφραστεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Και η Νέα Δημοκρατία βεβαίως έχει δώσει το χρίσμα υποψηφίου σε ανθρώπους που ανοιχτά αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Ας μην ξεχνούμε ότι κάθε κομματικός μηχανισμός προασπίζει τα συμφέροντα του και κατ’ επέκταση των ψηφοφόρων του. Αυτά τα συμφέροντα είναι αδύνατον να αγκαλιάζουν το σύνολο των πολιτών οποιουδήποτε Έθνους, αφού η καπιταλιστική φύση των κρατών στηρίζεται στην ύπαρξη αντικρουόμενων συμφερόντων. Στο ίδιο μήκος κύματος, κινούνται και χριστιανοί πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες όπως ο αντιδήμαρχος Ροδόπης κύριος Γιαννακίδης, ο νομάρχης Ξάνθης κύριος Παυλίδης και πλήθος δημάρχων που συμμετέχουν σε προπαγανδιστικές εκπομπές της Τουρκικής τηλεόρασης και λοιπών μέσων ή εκδηλώσεων.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ή δημιουργία των αγωγών θα συμβάλλει στην τόνωση της Ελληνικής οικονομίας δημιουργώντας νέους πόρους εσόδων για κράτος και ιδιώτες. Αυτό που δεν έχει αντιληφθεί η Ελληνική κοινωνία είναι ότι το ατομικό συμφέρον δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το γενικό ούτε βεβαίως με το Εθνικό. Γι’ αυτό και οι γραφικές αντιδράσεις σε Έλληνες πολίτες όπως ο κύριος Βαλλιανάτος που χαρακτηρίζονται ως “προδότες”. Γιατί θα πρέπει κάποιος που κινείται μεταξύ Κολωνακίου και Ψυρρή να υποστηρίξει τα συμφέροντα ενός Πομάκου 
αγρότη; Αρκετοί συμπολίτες μας μπορεί να έχουν άμεσα συμφέροντα από την μη υλοποίηση των συμφωνιών, οπότε είναι λογικό να αντιτίθενται στην πραγματοποίηση τους. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που βάζουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς πάνω από έννοιες όπως “Ελευθερία”, “Εθνική Ακεραιότητα” και ανθρώπινες ζωές. Εννοείται ότι πριν την υλοποίηση κάποιου τέτοιου σχεδίου θα προηγηθεί μακρά κοινωνική κρίση εντός της χώρας προκειμένου να καταπνιχθούν ή να απετραπούν τυχόν λαϊκές αντιδράσεις.
αγρότη; Αρκετοί συμπολίτες μας μπορεί να έχουν άμεσα συμφέροντα από την μη υλοποίηση των συμφωνιών, οπότε είναι λογικό να αντιτίθενται στην πραγματοποίηση τους. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που βάζουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς πάνω από έννοιες όπως “Ελευθερία”, “Εθνική Ακεραιότητα” και ανθρώπινες ζωές. Εννοείται ότι πριν την υλοποίηση κάποιου τέτοιου σχεδίου θα προηγηθεί μακρά κοινωνική κρίση εντός της χώρας προκειμένου να καταπνιχθούν ή να απετραπούν τυχόν λαϊκές αντιδράσεις.Στον αντίποδα βέβαια η σημερινή Ρωσία δεν διεκδικεί δάφνες Αγιότητας και οπωσδήποτε ξέρει να προωθεί τα συμφέροντα της συνθλίβοντας τα όποια εμπόδια.
Διπλωμάτης
