Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Απίστευτη πρόκληση από τον Παπαντωνίου! “Ναι”, τα μισά λεφτά του λογαριασμού είναι δικά μου!!

ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΒΗΜΑ

Τα έριχνε και αυτός στις μυστικές υπηρεσίες!

Πρωτοφανής και εξοργιστική η ασυλία του “εκσυγχρονιστή” Παπαντωνίου που διαψεύδει τις δύο προηγούμενες δηλώσεις του! Μας απειλούσε μάλιστα με αγωγές, όταν αποκαλύψαμε ότι ο επίμαχος λογαριασμός στην λίστα άνηκε στην σύζυγο του! Διέρρεε μάλιστα (στο Βήμα): Κύκλοι προσκείμενοι στον πρώην  υπουργό Αμυνας μιλούν είτε για συνωνυμία είτε για προσθήκη, εκ των υστέρων, του ονόματος της συζύγου του. «Αυτή η λίστα πέρασε από πολλούς σταθμούς, από μυστικές υπηρεσίες και από άγνωστα χέρια. Σαράντα εκατομμύρια ευρώ είναι απίστευτο και εξωπραγματικό ποσό. Τόσα χρήματα δεν μπορούν να κρυφτούν», παρατηρούν.

Ο κ. Παπαντωνίου θεωρεί συκοφαντικά τα δημοσιεύματα και έχει ανακοινώσει ότι θα προσφύγει στη δικαιοσύνη.

Στην συνέχεια, παραδέχτηκε ότι ο λογαριασμός ήταν της συζύγου του, αλλά τα λεφτά τα είχε βάλει ο …μπατίρης πρώην σύζυγος της. Προφανώς ως αμοιβή επειδή τον εγκατέλειψε. Ο άνθρωπος αυτός όμως, δεν ήταν σε θέση (αλλά και σε διάθεση) να δώσει ούτε κουλούρι, πόσο μάλλον εκατομμύρια στην Ελβετία.

Έρχεται λοιπόν σήμερα και διαψεύδει όλους τους προηγούμενους ισχυρισμούς του παραδεχόμενος ότι τα μισά λεφτά είναι δικά του!

Το ερώτημα είναι απλό: Ποιούς κρατά ο κύριος Παπακωνσταντίνου και συνεχίζει να παίζει αυτό το θέατρο εξαπάτησης της κοινής γνώμης; Τι του δίνει αυτό το θράσος; Τι κάνει ο πρώην συνεργάτης του και νυν υπουργός οικονομικών, κύριος Στουρνάρας για το θέμα;

Κεφάλαια από τουλάχιστον τρεις διαφορετικές πηγές περιείχε ο επίμαχος λογαριασμός της συζύγου του Γιάννου Παπαντωνίου, Σταυρούλας Κουράκου, στην ελβετική τράπεζα HSBC, την ύπαρξη του οποίου ο πρώην υπουργός είχε δηλώσει αρχικά ότι αγνοούσε. 
Ο πρώην υπουργός παραδέχεται σύμφωνα με δημοσιεύματα ότι τα μισά χρήματα από το 1,3 εκατ. ευρώ του λογαριασμού είναι δικά του.
Συγκεκριμένα, παραδέχεται ότι τα ποσά προήλθαν σε ποσοστό 50% από τον πρώην σύζυγο της κας Κουράκου, έμπορο ανταλλακτικών αυτοκινήτων, ενώ το υπόλοιπο 50% προήλθε από κοινούς λογαριασμούς που διατηρούσε ο ίδιος με την σύζυγό του σε ελληνικέ τράπεζες, αλλά και από την μητέρα του, Ευαγγελία Παπαντωνίου.
Άλλωστε και στο υπόμνημά του προς την Επιτροπή Ελέγχου Πόθεν Έσχες της Βουλής, ο πρώην υπουργός είχε παραδεχθεί ότι μόνο το ένα μέρος των χρημάτων προερχόταν από τον πρώην σύζυγο της κας Κουράκου.
Το ταξίδι από την Ελλάδα στην Ελβετία
“Ήδη στο σημείο αυτό, δηλώνει ότι μέρος των χρημάτων της συζύγου μου που κατατέθηκαν στον συγκεκριμένο λογαριασμό είναι χρήματα που είχε δικαίωμα να αναλαμβάνει σταδιακά από κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς που τηρούσαμε στην Ελλάδα και κυρίως, στην ΑLPHA BANK”, γράφει ο κ. Παπαντωνίου.
Και συνεχίζει: “Η σύζυγός μου προχώρησε σε αναλήψεις μεγάλων χρηματικών ποσών, χωρίς να γνωρίζω ότι αυτά τα ποσά προσανατολίζονται προς ενίσχυση του λογαριασμού στην HSBC.
Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι η σύζυγός μου έκανε αναλήψεις χρημάτων για τα δυο της παιδιά από καταθέσεις του πρώτου της γάμου και τίποτα άλλο. Ως τότε υπουργός Οικονομικών ήμουν πολύ απασχολημένος και δεν γνώριζα τι συμβαίνει”.
“Το συγκεκριμένο ποσό είχε συγκεντρωθεί από χρήματα του πρώην συζύγου της γυναίκας μου, προσωπικά χρήματα της ίδιας, χρήματα από πρόσωπα του οικογενειακού μας περιβάλλοντος, αλλά και από χρήματα που ήταν κατατεθειμένα σε κοινούς μας και δηλωθέντες λογαριασμούς, από τους οποίους έγιναν οι σχετικές αναλήψεις”, γράφει στο υπόμνημά του ο Γ. Παπαντωνίου.
Αλλά και στην περίπτωση της μητέρας του, ο Γ. Παπαντωνίου υποστηρίζει ότι αγνοούσε πως τα χρήματα που διέθετε… ταξίδεψαν στην Ελβετία.
Τα χρήματα, όπως διευκρινίζει, αφού συγκεντρώθηκαν από τις τρεις διαφορετικές πηγές, κατατέθηκαν το 2000 σε τρεις δόσεις στην ελβετική τράπεζα. Η κα Κοράκου παρέμεινε δικαιούχος, λόγω του ότι τα παιδιά ήταν ανήλικα.
Όταν ενηλικιώθηκαν, τα χρήματα επαναπατρίστηκαν στην Ελλάδα με βάση τον νόμο 3842/201, ώστε – σύμφωνα με τον πρώην υπουργό – να πληρωθούν ανάλογοι φόροι.
Έκτοτε, το όνομα της συζύγου του, όπως ο ίδιος επισημαίνει, αφαιρέθηκε από το λογαριασμό, γι’ αυτό και δεν υπήρχε περίπτωση να δηλωθεί το ποσό αυτό στο πόθεν έσχες. (Πληροφορίες από Lykavitos.gr)

ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν...

ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, γιά Ἀλβανούς συμμαθητές, Ἀφγανούς συναδέλφους καὶ Πακιστανούς γειτόνες.Τὴν λέξη «Ἕλληνες» δέν βλέπω πουθενά...Ἀπορῶ πώς ὑπάρχουν Ἕλληνες πού ψηφίζουν κατά τοῦ ἑαυτοῦ τους!
ΥΓ1: Όχι πως έχω πρόβλημα με ελληνόγλωσσους Αλβανούς συμμαθητές, ελληνόφωνους Αφγανούς συναδέλφους και ελληνοπρεπείς Πακιστανούς γείτονες, αλλά είπα να κάνω την διαφορά...
ΥΓ2: Να δεις που οι όροι "ελληνόγλωσσος", "ελληνόφωνος" και "ελληνοπρεπής" θα είναι η αιτία να με κατατάξουν στους φασίστες (παρέα με κανέναν Μ.Αλέξανδρο) και θα γελάω μέρες...

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Η επίσκεψη της Λυδίας στην κρυφή πατρίδα της



Μια επαγγελματική υποχρέωση με έφερε για τρεις ημέρες στην όμορφη Μυτιλήνη, εκεί όπου ο προ-προπάππους μου από το Κρανίδι κατέληξε στο ορεινό Σκουτάρο έπειτα από τον φόνο ενός Τούρκου στην Κερύνεια. Η πόλη ήταν γεμάτη τουρίστες από απέναντι, λόγω του Μπαϊραμιού. Το μεσημέρι μετά το ακροατήριο έκατσα να φάω στου εξαίρετου Τζίμη του Χοντρού, πάνω στη θάλασσα. Δίπλα μου ήρθε ένα ζευγάρι από τη Σμύρνη με το κοριτσάκι τους. Ο άντρας, ένας ψηλός νεαρός, είναι -λόγω ομοιότητας- ο… χαμένος αδελφός του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εσωτερικών, του Αγγελου Συρίγου, η ξανθή σύζυγος, με μια μπλούζα του Παναθηναϊκού (!) και σλάβικα χαρακτηριστικά καλλονών που συναντάς στο Βελιγράδι, θα έπαιζε άνετα σε διαφήμιση εισιτηρίων διαρκείας του βάζελου και το όμορφο κοριτσάκι τους, γύρω στα επτά. Η συζήτηση στα αγγλικά ξεκίνησε με το αστείο ότι πρέπει να βρει γυναίκα Ολυμπιακό, αλλά έγινε πολύ πιο ενδιαφέρουσα κατά τη διάρκεια της ουζοποσίας.

Λοιπόν, ο Κεμάλ, εκτός από οπαδός του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ, όπως και η γυναίκα του, είναι μεσίτης στη Σμύρνη, μεγαλωμένος στην άγνωστη σε μένα Τζούντα. Μετά κατάλαβα ότι έτσι λένε οι Τούρκοι τα Μοσχονήσια. Ο ίδιος μου εξηγούσε την ελληνοπρέπεια της εμφάνισής του αποδίδοντάς τη στη «γεωγραφία», ότι δηλαδή ήρθαν οι Τούρκοι από τα βάθη της Ασίας και κατοικώντας στα παράλια της Ιωνίας, στη Λυδία, στην Πόλη, στο Αϊβαλί, στα παλιά μέρη των Ιώνων, των Ελλήνων και των γύρωθεν πρωτοξάδερφών τους, λόγω του κλίματος, του αέρα και του ιωδίου της θάλασσας, στρογγύλεψαν τα μάτια τους, ίσιωσαν τα πόδια τους και τα ζυγωματικά τους.

Τον άκουγα ατάραχος, χαμογελώντας και περιμένοντας υπομονετικά να του καταστρέψω ευγενικά την ανιστόρητη και αντιεπιστημονική ψευδαίσθηση, έχοντας ήδη υποψία, όταν μου μίλησε για την καταγωγή του από τα Μοσχονήσια, που έγινε βεβαιότητα, όταν μου είπε ότι οι πρόγονοί του ήταν, υποτίθεται, γνήσιοι Τούρκοι, που πήγαν στην Κρήτη τον 16ο-17ο αιώνα και ότι μετά την Ενωση της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα, έφυγαν και πήγαν στα Μοσχονήσια. Τουρκοκρητικός, λοιπόν, ο φίλος μας. Πριν από 25 χρόνια, φοιτητής, μαζί με έναν καλό φίλο από το Κέντρο Ερεύνης και Μελέτης Ελληνισμού, τον Δ. Πάνου, είχαμε περάσει ώρες στον Πειραιά πίνοντας και τρώγοντας με δυο συνομήλικούς μου Τουρκοκρητικούς από το Χαμιντιέ. Η τότε έκπληξή μου γι’ αυτό το ελάχιστα γνωστό τότε κομμάτι Ελλήνων εξωμοτών, που μιλούν και σήμερα κρητικά, τραγουδούν και χορεύουν κρητικά αλλά είναι μουσουλμάνοι, κάτι αντίστοιχο του απέραντου πλήθους Ποντίων μουσουλμάνων στον Πόντο, που μιλούν τη διάλεκτο και χορεύουν πυρρίχιο στους ήχους του κεμετζέ, ήταν η αφορμή να ενδιαφερθώ, διαβάζοντας ό,τι μπορούσα να βρω, γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που ορισμένοι ακόμη και σήμερα έχουν μουσουλμανικό μικρό όνομα και κρητικό επίθετο, π.χ. Γιουσούφ Παπαδάκης!

Απαντώντας σε μια σειρά ευγενικών ερωτήσεων, ο Κεμάλ μού είπε ότι οι παππούδες του μιλούσαν μόνο ελληνικά, μου επεσήμανε με σοβαρότητα ότι οι Κρητικοί προφέρουν το «και» «τσε», θυμόταν τη γιαγιά του, που του έλεγε ελληνικότατα «έχε την ευχή μου», με ρώτησε αν στον Πειραιά έχουμε το «ποδαρικό» που τηρούσε η γιαγιά κάθε πρωτομηνιά μόνο από άρρενα και μου είπε ότι ο πατέρας του έμαθε πρώτος από την οικογένεια τουρκικά και ότι πια ο ίδιος δεν μιλάει αλλά καταλαβαίνει πολλά ρωμέικα, διότι μόνο έτσι του μιλούσαν οι παππούδες του.

Τότε, λοιπόν, μίλησα στον Κεμάλ για το πώς περιγράφει ο Βρυώνης τον μηχανισμό της οθωμανικής επέκτασης, ότι όπου προσκύνησε η ελίτ υπήρξαν μαζικοί εξισλαμισμοί, ότι τα πλήθη των Ελλήνων και των άλλων λαών της Μικράς Ασίας δεν εξατμίστηκαν ούτε κατεσφάγησαν στο σύνολό τους αλλά ολόκληρες οικογένειες, χωριά, έγιναν μουσουλμάνοι, για να διατηρήσουν τη γη και τη ζωή τους και ότι τα γονίδια που καθορίζουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αντιστέκονται πεισματικά χιλιάδες χρόνια και οι στραβοκάνηδες, σχιστομάτηδες «κυνοκέφαλοι» κατά τους βυζαντινούς θα έμεναν έτσι, αν δεν χάνονταν στη θάλασσα των μικρασιατικών πληθυσμών που αλλαξοπίστησαν. Ετσι οι πρόγονοί του ήταν ελληνότατοι που αλλαξοπίστησαν. Γι’ αυτό δεν μιλούσαν γρι τούρκικα και μιλούσαν, τραγουδούσαν στην κρητική διάλεκτο ως μια γενιά πριν. Ο Κεμάλ, λοιπόν, δεν μοιάζει Ελληνας. Είναι. Με ένα μικρό σπόρο επίγνωσης.

Η δε όμορφη γυναίκα του μου είπε ότι κι οι δικοί της παππούδες ήρθαν στην Τουρκία από τα Σκόπια με την ανταλλαγή και ότι η μουσουλμάνα γιαγιά της μιλούσε μόνο σέρβικα. Αλλη καταγωγή, ίδια ιστορία.
Δίπλα μας, η κόρη τους, η Λυδία, που την είχαν βγάλει έτσι από την αρχαία Λυδία, τη χώρα του Κροίσου, τάιζε ενθουσιασμένη με ψωμί τα κεφαλόπουλα. Μπορεί κάποτε να μάθει ότι χωρίς να το ξέρει επισκεπτόταν την πατρίδα της...

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

*δικηγόρος

Πρόκληση! «Αττίλας» στην ΑΟΖ της Κύπρου


Σκηνικό έντασης επιχειρεί να στήσει η Αγκυρα στην Κύπρο με την αναγγελία της διενέργειας σεισμικών ερευνών σε περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ. Ο νέος Αττίλας στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου τορπιλίζει εμφανώς και τις συνομιλίες για το Κυπριακό, ενώ έχει σημασία το γεγονός ότι η νέα πρόκληση εκδηλώνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία η προέλαση των τζιχαντιστών δημιουργεί συνθήκες αβεβαιότητας στην Τουρκία.

Η κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου αντέδρασαν, καταγγέλλοντας «την κλιμακούμενη τουρκική επιθετική δραστηριότητα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας». Επίσης, ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης ανακοίνωσε την αναβολή της αυριανής συνάντησής του με τον Ντ. Ερογλου, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των συνομιλιών για το Κυπριακό.

Διπλωματικοί κύκλοι ανέφεραν ότι η κλιμάκωση που επιχειρεί η Τουρκία στην περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ περιορίζεται για την ώρα σε ένα πρώτο επίπεδο, αυτό της παράνομης «δέσμευσης» περιοχής σε ξένο οικόπεδο. Οπως πρόσθεταν, τις επόμενες ημέρες θα διαφανούν οι πραγματικές της προθέσεις, με την αποστολή (σε δεύτερη φάση) ή μη του ερευνητικού σκάφους στην περιοχή, και ακολούθως την εκτέλεση ερευνών και σε τελική φάση την αποστολή γεωτρύπανου.

Από κοντά

Τις εξελίξεις παρακολουθεί και η ελληνική κυβέρνηση, προσπαθώντας να σταθμίσει τα δεδομένα και να πιθανολογήσει τα επόμενα βήματα της Αγκυρας. Μάλιστα, το υπουργείο Εξωτερικών (με εντολή του κ. Βενιζέλου που αναζητά κάθε ευκαιρία για να μετατοπίσει το ενδιαφέρον από την εκρηκτική εσωτερική ατζέντα των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων) αυτή τη φορά έδειξε μεγαλύτερη ταχύτητα και προέβη σε διάβημα προς την τουρκική πλευρά.

Επίσης, Αθήνα και Λευκωσία ξεκίνησαν μια εκστρατεία ενημέρωσης των εταίρων, των συμμάχων αλλά και των Ην. Εθνών για τις εξελίξεις, ενώ διπλωματικοί κύκλοι τόνιζαν ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά ουσιαστικά «υποχρεώθηκε» να διακόψει τις συνομιλίες -αμυνόμενη απέναντι στην επιθετική στάση της Αγκυρας-, επιρρίπτοντας την ευθύνη στην Τουρκία.

Αναστολή

Στη Λευκωσία, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προέβη στην αναστολή των συνομιλιών μετά την εμφανή κλιμάκωση της έντασης από την Αγκυρα. Την απόφασή του αυτή εισηγήθηκε στους πολιτικούς αρχηγούς, για να λάβει την ομόφωνη συγκατάθεσή τους. «Δεν είχα άλλη επιλογή» ανέφερε ο Κύπριος Πρόεδρος σχετικά. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ν. Χριστοδουλίδης σημείωσε ότι «οι ενέργειες της Τουρκίας αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Διεθνούς Σύμβασης των Ην. Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και ταυτόχρονα δυναμιτίζουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή».

Η Λευκωσία ανασύρει ήδη από τη διπλωματική της φαρέτρα ειδικότερα μέτρα, αν η στάση της Αγκυρας συνεχιστεί, στα οποία συμπεριλαμβάνονται ειδικές νομικές κινήσεις αλλά και πολιτικές ενέργειες στον διεθνή χώρο, που θα μπορούσαν να ανακόψουν τη συνέχιση της τουρκικής προκλητικότητας, χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτει το περιεχόμενό τους.

Στην Αθήνα, ο γ.γ. του ΥΠΕΞ, πρέσβης Α. Μητσιάλης κάλεσε χθες στο γραφείο του τον Τούρκο πρέσβη Κερίμ Ουράς, προς τον οποίον υπέβαλε διάβημα για την «παράνομη τουρκική οδηγία NAVTEX για διενέργεια ερευνών από το τουρκικό ερευνητικό σκάφος “Barbaros” σε περιοχές της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας» αλλά και «για την ένταση που προκαλεί η Τουρκία με τις ενέργειές της στην περιοχή».

«Ξύπνησε» μέχρι κι ο ΣΥΡΙΖΑ!

Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει «απαράδεκτο γεγονός» την προσπάθεια της τουρκικής κυβέρνησης να αμφισβητήσει τα νόμιμα και διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της. Συγκεκριμένα, σε δήλωσή του, ο Κώστας Ησυχος, υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ για την Εξωτερική Πολιτική και την Αμυνα, υποστηρίζει ότι η πρακτική της κλιμάκωσης της έντασης από την πλευρά της Τουρκίας, σε μια ήδη άκρως τεταμένη και εύφλεκτη περιοχή, σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, συναντά μια απαράδεκτη ανοχή, μέχρι στιγμής, των μόνιμων μελών του ΟΗΕ αλλά και των ηγετικών κύκλων της Ε.Ε.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ για ακόμα μια φορά δηλώνει την ενεργή συμπαράστασή του στον κυπριακό λαό, το ΑΚΕΛ, τις αριστερές, προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου, που μάχονται για μια διζωνική, δικοινοτική ομόσπονδη Κύπρο, με μία κυριαρχία και μία υπηκοότητα, ανεξάρτητη, ελεύθερη, χωρίς στρατούς κατοχής και ξένες βάσεις, χωρίς νατοϊκές δεσμεύσεις και εμπλοκές» καταλήγει ο ίδιος.

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ- Η άλωση της Αθήνας: Επίσημα 1 στους 6 κατοίκους είναι λάθρο


Στοιχεία-σοκ για την πληθυσμιακή αλλοίωση της πρωτεύουσας της Ελλάδας και "καρδιάς" της χώρας, της Αθήνας, αποκαλύπτει επίσημη έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας: Ενας στους έξι κατοίκους της Αθήνας, περίπου το 15% είναι ξένοι εκτός ΕΕ, πρώην λαθρομετανάστες οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα και καταμετρήθηκαν!
Το τραγικό είναι ότι αυτό το ποσοστό προκύπτει από τους επίσημα καταμετρηθέντες ξένους. Δεν περιλαμβάνονται οι λάθρομετανάστες που δεν ήταν δυνατόν να καταμετρηθούν γιατί απλά δεν βρέθηκαν. 
Πηγές της ΕΛΑΣ υπολογίζουν ότι για κάθε νόμιμα διαβιούντα πρώην λάθρο που έχει πάρει άδεια παραμονής, αντιστοιχούν άλλοι δύο παράνομοι μετανάστες οι οποίοι απλά δεν καταμετρώνται!
Αρα το ποσοστό των ξένων λαθρομεταναστών που ζουν στην Αθήνα νόμιμα ή παράνομα είναι στην καλύτερη περίπτωση το 45% των κατοίκων της! Οχι ότι και το 15% θα ήταν μικρό νούμερο.
Αυτό το ποσοστό εξηγεί πολλά για την επικράτηση  του Γ.Καμίνη στις δημοτικές εκλογές τόσο εφέτος όσο και το 2010, ενώ εφέτος ο δεύτερο ήταν ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ. Πάμε σε μια Αθήνα δηλαδή που θα ελέγχεται πλήρως από ξένους και βέβαια, όχι Γάαλλους, Βέλγους, Ιταλούς, Ισπανούς κλπ, αλλά από Πακιστανούς, Σύρους ισλαμιστές, Μπαγκλαντεσιανούς, Λίβυους, τυνήσιους, Κονγκολέζους κλπ.
Αλλό ένα ποσοστό 3,3% είναι υπήκοοι από χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάτι που υπάρχει σε όλες τις χώρες τις ΕΕ.
Στην ίδια έρευνα η πρωτεύουσα με το μεγαλύτερο ποσοστό ξένων στον πληθυσμό της είναι το ... Λουξεμβούργο με 63,8%, αλλά όλοι αυτοί είναι Γερμανοί, Γάλλοι, Βέλγοι, Ολλλανδοί κλπ.
Ακολουθούν φυσιολογικά οι Βρυξέλλες με 33,8%, αφού εκεί βρίσκεται και κτυπά η καρδιά της Ευρώπης με σύνθεση αυτού του ποσοστού σχεδόν αποκλειστικά από Ευρωπαίους.
Ακολουθεί η Ρίγα με 26%, οι οποίοι έχουν ρωσικά διαβατήρια, και η Βιέννη με το 20,1% των συνολικά 1,765 εκατομμυρίων του πληθυσμού της, να μην έχει αυστριακή υπηκοότητα, αλλά να αποτελείται στην συντριπτική του πλειοψηφία από Ευρωπαίους υπηκόους.
Σε έξι πρωτεύουσες το ποσοστό των ξένων στο συνολικό πληθυσμό τους είναι κάτω από 5% και συγκεκριμένα στη Βαρσοβία (0,6%), Σόφια (1%), Βίλνιους (1,4%), Μπρατισλάβα (3,1%), Βουδαπέστη (3,3%) και Βαλέτα (4,1%).
Το ερώτημα είναι "Που πάμε;". Γιατί τα κύματα των λάθρο απειλούν να πνίξουν το ελληνικό Γένος και τα κόμματα της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς διαγκωνίζονται ποιος θα τους δώσει περισσότερα δικαιώματα και ποιος θα τους κάνει πιο άνετη την διαμονή τους στην Ελλάδα.
Διαβάστε τις σχετικές θέσεις ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού που αναφέρονται σε άλλη ανάρτηση (διαβάστε σχετικά εδώ) και θα καταλάβετε.
Ηδη οι λάθρο ή οι πρώην λάθρο, αλλοιώνουν εκλογικά αποτελέσματα και εκλέγουν σε εθνικές εκλογές, περιφερειακές και δημοτικές υποψηφίους οι οποίοι καταψηφίζονται από τους γηγενείς Ελληνες.
Με ξεκίνημα τις εκλογές του 2000, όταν το ποσοστό με το οποίο εξελέγη το ΠΑΣΟΚ ισοδυναμούσε με τον αριθμό των ελληνοποιηθέντων ξένων των προηγούμενων μηνών οι οποίοι ψήφισαν κατά 90%  το ΠΑΣΟΚ σε εκείνες τις εκλογές και επικράτησε με διαφορά μόλις 1,1%.
Και το ερώτημα είναι πρέπει να απαντηθεί επειγόντως και οι γηγενείς κάτοικοι θα πρέπει να αντιδράσουν. Οχι κατά των λάθρο, αλλά κατά αυτών που στηρίζουν την έλευση και  την παραμονή τους στην Ελλάδα.
Δεν μπορεί να διατυπώνουν θέσεις ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΣΥΡΙΖΑ κλπ. οι οποίες είναι ευθέως αντίθετες με την εθνική πληθυσμιακή ομοιογένεια, την συνέχεια του Γένους, την ασφάλεια των Ελλήνων κλπ και να μην υπάρχει π.χ. κατάθεση μηνύσεων και αγωγών. Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι...
Κάπως, κάποιοι πρέπει να αντιδράσουν!

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Ο στρατολόγος του Αλ. Τσίπρα


Ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Opus Dei κατά την προσφιλή του μέθοδο και με όργανα όλο τον επικοινωνιακό του συρφετό και τους διαδικτυακούς του «καλικάντζαρους» (τρολς) προσπαθεί να δημιουργήσει ένα υπόγειο ρεύμα αστάθειας. Το τελευταίο σενάριο είναι πως, τάχα, ο Κώστας Καραμανλής... υποκινεί τον Απόστολο Τζιτζικώστα και τον Γιώργο Βλάχο, με σκοπό την επάνοδο στην πρωθυπουργία, στο πλαίσιο μιας διευρυμένης κυβέρνησης. Με απλά λόγια τα παπαγαλάκια φαντασιώνονται μια αντιπαραταξιακή συμπεριφορά, μια προσωπική ατζέντα, που θα είχε στόχο την ανατροπή του πρωθυπουργού και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή. Οποιος γνωρίζει τον Κ. Καραμανλή κι έχει ανταλλάξει δυο σοβαρές πολιτικές κουβέντες μαζί του, όποιος γνωρίζει το βαθύ αίσθημα τιμής και παραταξιακής συνείδησης που τον διακρίνει και τη συνεπή στήριξή του στην εκλεγμένη ηγεσία της παράταξης, γνωρίζει επίσης ότι δεν αφιερώνει χρόνο στις ίντριγκες της μικροπολιτικής κι ούτε έχει ανάγκη μεσάζοντες.
 
Ο Βλάχος εξηγήθηκε μόνος του και μάζεψε ό,τι άπλωσε, σίγουρα πάντως δεν είναι εκπρόσωπος παρά του εαυτού του και, αν ο Καραμανλής ήθελε να πει κάτι, θα το 'λεγε μόνος του. Ο δε Απόστολος, έχοντας ίσως και ακατάλληλους συμβούλους που του βάζουν ανόητες μεγαλοϊδεατικές ιδέες, έχει αρχίσει πλέον να κάνει κακό και στον εαυτό του.
 
Η άλλη καταπληκτική θέση που περιφέρουν δημοσίως κι ευθέως οι κομισάριοι του Αλέξη είναι πως δεν έχουν plan B, δεν έχουν εναλλακτική λύση στην περίπτωση αποτυχίας της διαπραγμάτευσης, που θα έκανε η φαντασιακή κυβέρνησή τους με τους δανειστές. Λένε δε με στόμφο «όχι, δεν έχουμε plan B, θα πάμε να παλέψουμε για τη θέση μας»! Εδώ μπαίνουν δυο απλά ζητήματα κοινής λογικής, που κάνουν και τους φαντάρους στις σκοπιές να προσπαθούν να ξύσουν το κεφάλι τους πάνω από το κράνος. Πρώτον, ποια θέση, ποια απ' όλες; Εχουν πει για το χρέος και το Μνημόνιο, τα κύρια ζητήματα, τα πάντα όλα. Πως θα κάνουν στάση πληρωμών κι άλλες μονομερείς ενέργειες για να εκβιάσουν τους δανειστές, πως θα το καταγγείλουν και πολιτικά και νομικά, πως θα το καταγγείλουν μόνο πολιτικά αλλά θα διαπραγματευτούν το νομικό ζήτημα, πως θα το «κουρέψουν», θα διαπραγματευτούν την επιμήκυνσή του, κι εσχάτως, νέα πρωτοποριακή πατέντα, πως θα το «αποσύρουν». Διαλέγετε και παίρνετε. Μια θέση για κάθε εβδομάδα, ενίοτε δύο ταυτόχρονα ημερησίως, τη μια να την υποστηρίζει το ένα στέλεχος στο MEGA και την άλλη άλλο στέλεχος στον ΣΚΑΪ και τούμπαλιν. Ο ένας «κουρεύει» μόνος του το χρέος και σκίζει το Μνημόνιο σαν χασέ, ως βεριτάμπλ αριστερός, και στην παραδιπλανή συχνότητα βγαίνει ο Δραγασάκης, τη μέρα που φοράει το σώφρον σκούρο σακάκι του, και στέλνει το Μνημόνιο για βιβλιοδεσία με τα αρχικά του και το χρέος για απόσυρση σε μάντρα στον Ασπρόπυργο, για να πάρουμε υβριδικό. Την επομένη όμως ο ίδιος ο Δραγασάκης, υπό την πίεση των αυθεντικών μπολσεβίκων, που πίνουν τον στρέτο στο Φλοράλ κρατώντας το φλιτζάνι μόνο με το αριστερό χέρι, φοράει τη λευκή ρόμπα του μπαρμπέρη, πιάνει το ψαλίδι και την τσατσάρα και μιλάει ξανά μανά για «κούρεμα». Κάπως έτσι γίνεται λατέρνα η αξιοπιστία της πολιτικής.
 
Το άλλο πρόβλημα που σου πετάνε στα μούτρα η μπαμπέσα κοινή λογική και το δίδυμο αθυρόστομο αδερφάκι της, η πραγματικότητα, είναι ότι υπάρχει μια αμυδρή, τόση δα περίπτωση, να πάει ο Αλέξης τσαμπουκαλεμένος, να πάρει μαζί του και τον Σκουρλέτη να τους αγριοκοιτάει, κι οι Φρίτσηδες, οι Κουτόφραγκοι, όποιοι θα 'ναι απέναντί του, αφού τον ακούσουν, να τον κοιτάξουν απλανώς και να του πουν την εσπεράντο λέξη: τσου. Τουτέστιν, nein, nο, σύντροφε, πήγαινε ως την πύλη του Βρανδεμβούργου να δεις αν ερχόμαστε, πήγαινε για τσάγαλα, ή συνεχίζεις όπως έχει συμφωνηθεί ή αμόλα καλούμπα μόνος σου κι ό,τι βρεις δικό σου εσύ και 10.000.000 Ελληνες.
 
Με ακόμη πιο απλά λόγια, το υπερήφανο «δεν έχω plan B» είναι από άποψη τακτικής μια αγέρωχη ηλιθιότητα και το να το λες και δημοσίως σε κάνει δυο φορές ηλίθιο. Είναι σαν να λες στους συνομιλητές σου, στους οποίους θα πας κόντρα μετωπικά, πως δεν έχεις άλλη διέξοδο, αν σου πουν όχι. Γιατί όμως το λένε; Είναι στ' αλήθεια ηλίθιοι; Θα έλεγα πως μάλλον είναι κουτοπόνηροι. Ετοιμάζουν από τώρα το άλλοθι της ατάκτου υποχωρήσεως από όλες τις μαξιμαλιστικές αργεντίνικες, βενεζουελιανές και εξαρχειώτικες θέσεις, που λέγανε πως επειδή είναι πιο όμορφοι, τσαχπίνηδες και μάγκες θα πάνε να κάτσουν απέναντι στη Μέρκελ και όλους τους δανειστές και, μόλις σηκώσει ο Αλέξης τα μανίκια στο μπέρμπερις και το αριστερό φρύδι και πει «me, debt, chop - chop», οι βάρβαροι θα πέσουν στα γόνατα κι ο Τσακαλώτος θα τους μαζέψει σ' ένα τσουβάλι τα πορτοφόλια και τα ρολόγια.
 
Για να το πούμε ξανά, χωρίς περιστροφές, αδέρφια, ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το μεταλλαγμένο μπατίρικο ΠΑΣΟΚ, χωρίς Ανδρέα και χωρίς λεφτά, δεν είναι ο αντίπαλός μας. Αντίπαλός μας είναι ο εαυτός μας και καλύτερο στέλεχος της Κουμουνδούρου είναι ένας τύπος σαν τον Φρανκενστάιν, που εμείς τον φτιάξαμε. Λέγεται ΕΝΦΙΑ και στρατολογεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ απελπισμένους ανθρώπους της μεσαίας τάξης...
 
 
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Το εμβληματικό δίδυμο. του Χρηστου Γιανναρα


Θα είχε τεράστια σημασία, αν υπήρχε μια «κρίσιμη εκλογική μάζα» με ρεαλιστική αντίληψη της πολιτικής πραγματικότητας – ένας αριθμός ψηφοφόρων ποσοτικά ικανός να κρίνει - καθορίσει το εκλογικό αποτέλεσμα αξιολογώντας πραγματικά δεδομένα, όχι εντυπώσεις. Θα είχε σημασία μεγάλη, αλλά το ζητούμενο είναι δυσκατόρθωτο, μοιάζει αδύνατο. Κυρίως, επειδή είναι σπάνιες οι εφημερίδες και μάλλον ανύπαρκτα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα που δεν αναμασούν, σε παραλληλία ή αντιμαχία, την αγοραία (πειθαρχημένη στους νόμους της αγοράς) κομματική λαϊκίστικη προπαγάνδα.

Κάποτε, μια έντιμη, δηλαδή αδέσμευτη δημοσιογραφία μπορούσε να διαμορφώνει «κοινή γνώμη» – πρόσφερε αφτιασίδωτη την πληροφορία και απροκατάληπτη την κρίση - αξιολόγησή της. Το ίδιο όμως πολιτισμικό «παράδειγμα» που κάποτε καταξίωνε την ελεύθερη δημοσιογραφία, σήμερα παράγει μόνο τον έμπρακτο εκμηδενισμό της. Δεν υπάρχει περιθώριο σήμερα να διαμορφώσει ο πολίτης τη δική του πολιτική γνώμη κρίνοντας και αποτιμώντας αξιόπιστες πληροφορίες για πραγματικά δεδομένα. Σήμερα η πολιτική μόνο «παίζεται»: Οι πραγματικοί παίκτες είναι άγνωστοι στον πολίτη, τα πιόνια του παιχνιδιού είναι ειδικά εκπαιδευμένοι επαγγελματίες (κάτι ανάλογο με τα ντρεσαρισμένα άλογα του ιπποδρόμου ή τους πανάκριβα αγορασμένους ποδοσφαιριστές). Και ο ρόλος των δημοσιογράφων είναι να κρατούν σε συνέγερση το πλήθος, παθιασμένο για το παιχνίδι, δηλαδή για τη μέθεξη σε μια εικονική πραγματικότητα. Πάθος, μένος και συνεπαρμός μόνο για χειρισμούς, επιδεξιότητες, «ευκαιρίες», μεταγραφές, δηλαδή για μόνη την εικόνα, για μόνο το τίποτα.

Σήμερα η πολιτική μόνο «παίζεται», και παίζεται ως παιχνίδι εικονικό, με αχρηστευμένη τη σκέψη, την κρίση, με όρους ψυχολογικής αποκλειστικά συμμετοχής – ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις. Ταυτίζεται η πολιτική με την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα, απώλεια αίσθησης της πραγματικότητας. Από τα κορυφαία δείγματα αυτής της απώλειας είναι το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις και στην πάγια ερώτηση «ποιον κρίνετε καταλληλότερο για πρωθυπουργό», πλειοψηφεί πάντοτε όποιος τυχαίνει να βρίσκεται εκείνη την περίοδο στον πρωθυπουργικό θώκο, έστω και με νοημοσύνη ανεπαρκή ή παταγωδώς ανίκανος.

Είναι παιχνίδι σήμερα η πολιτική, παίζεται ακριβώς με τους όρους του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Οι πραγματικοί παίκτες είναι αθέατοι: λειτουργούν ως «παράγοντες» (παράγουν το θέαμα), αγοράζουν (απευθείας ή με μεταγραφή) τους εικονικούς παίκτες, «στήνουν αγώνες», συντηρούν «παράγκες». Και το αφιονισμενο πλήθος χορταίνει θέαμα. Οι δημοσιογράφοι μετέχουν (με το αζημίωτο) στο εικονικό παιχνίδι και οι ντοπαρισμένοι «φίλαθλοι», αφελέστατοι πάντοτε (όπως και οι «αγνοί ιδεολόγοι» ή οι πατριώτες) παθιάζονται και αντιμαχούν για την «ομαδάρα»τους (ή για το κόμμα «τους») που είναι γι’ αυτούς «θρησκεία» (πρβλ. τις υστερικές κραυγές κορυφαίου εξωπραγματισμού: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό» – με 3,6% στις δημοσκοπήσεις – «Γιώργο γερά, να πέσει η Δεξιά», προς τον θλιβερό ύπατο της ανικανότητας).

Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την πολιτική έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όση σχέση έχει και η γλώσσα των «ποδοσφαιρόφιλων» με την αγάπη για την άθληση. Το φοβερό και δεινότατο είναι ότι το παραισθησιογόνο πάθος για το ποδόσφαιρο απλώς καθηλώνει κάποιες μάζες ανθρώπων σε έναν εκούσια επιλεγμένο κρετινισμό, με την ανάλογη γλωσσική υπανάπτυξη. Ενώ η αποκοπή της πολιτικής από την πραγματικότητα της ζωής μας εγκαταλείπει τα ουσιώδη του βίου μας, το ψωμί μας από το μέλλον των παιδιών μας, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ποιότητα της ζωής μας, στα χέρια ανίκανων και συχνά φαύλων ανθρώπων, που κάνουν καριέρα παίζοντας με την κατασκευή εντυπώσεων, για να συνεχίσουν οι ίδιοι να ζουν βίο πριγκήπων, αν και τυχάρπαστοι.

Οταν ο «υπουργός» κ. Ντινόπουλος συντάσσεται με την πολιτική του αντίπαλο κ. Δούρου προκειμένου να μη διερευνηθούν και τιμωρηθούν κοινωνικά εγκλήματα πλαστογραφίας, κακουργήματα ιταμής αδικοπραγίας, το κάνει, προφανέστατα, επειδή παίζει την επανεκλογή του στη Β΄ Αθηνών – θέλει να κερδίσει εντυπώσεις φιλολαϊκού πολιτευτή σε σύγκριση με τον κομματικό του συνυποψήφιο κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Και την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, που έχει ο ίδιος αποφασίσει και τολμήσει να συμπεριλάβει στην κυβέρνηση διαχείρισης μιας ολοκληρωτικής καταστροφής αναιδέστατους «ταβλαδόρους» τύπου Ντινόπουλου, επαίρεται και κομπάζει για φαντασιώδεις και ανυπόστατες επιτυχίες. Δεν διανοείται να διαλεχθεί δημόσια με την ακομμάτιστη, ρεαλιστική δημοσιογραφία, που τεκμηριώνει ατράνταχτα την πιστοποίηση ότι, πέντε χρόνια τώρα, η Ελλάδα τρέχει τροχάδην επιτόπου, μένοντας στο ίδιο τέλμα της διάλυσης και καταστροφής: Το πελατειακό κράτος άθικτο, η θεσμοποιημένη διαφθορά και αδικία ανέπαφη («Οικονομ. Καθημ.» 28.9.2014, σελ. 1, 5, 6).

Εκπληξη, ταυτόχρονα, και η ταχύτατη προσαρμογή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στους φτηνιάρικους όρους του παιχνιδιού των εντυπώσεων, η ευκολία απεμπόλησης και των «ριζοσπαστικών» επαγγελιών και των «αριστερών» προσχημάτων. Αρχισαν κιόλας να συζητούν για τη μοιρασιά των υπουργείων («Κ» 28.9.2014, σελ. 10), ενώ στη ΔΕΘ ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε αποκρουστικά ολόιδιος με ό,τι επαγγελλόταν ότι θα ανατρέψει: Πρόσφερε υποσχέσεις παροχών καταναλωτικής ευχέρειας, «τεκμηριωμένες» με τα ίδια χιλιοφθαρμένα «θα» σαράντα χρόνων ευδαιμονικής αοριστολογίας. Ούτε λέξη για προσπάθεια κατάλυσης του πελατειακού κράτους, για αποκατάσταση αξιοκρατίας στον δημόσιο βίο, για κίνητρα δημιουργικής παραγωγικότητας, για κοινωνιοκεντρικές στοχεύσεις ρεαλιστικά προγραμματισμένες – κανένα στέρεο αντιστύλι στο κατεαγμένο ηθικό αυτού του λαού.

Ντινόπουλος και Δούρου αναδείχθηκαν εκ των πραγμάτων οι εμβληματικές φιγούρες της μη-διαφοράς Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Το «παιχνίδι» της πολιτικής συνεχίζεται απαράλλαχτο, ερήμην της κοινωνικής καταστροφής και της τραγωδίας του λαού μας. Δυόμισι εκατομμύρια Ελληνες κάτω από το όριο της φτώχειας και τρία εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες σχεδόν στο όριο. Οι εικονικοί παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού πασχίζουν να διαφοροποιηθούν για να τηρούνται τα προσχήματα, αλλά δεν τα καταφέρνουν, μοιάζουν να είναι όλοι, στο κόμμα όπου βρίσκονται, από μεταγραφή. Ως τώρα μιλάγαμε για πράσινο και γαλάζιο ΠΑΣΟΚ, σε λίγο θα μιλάμε και για κόκκινο.

Περιμένουμε την κίνηση που θα επιλέξουν οι πραγματικοί αλλά αφανείς παίκτες στο επόμενο δίμηνο.

«Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες»


Πολύς λόγος γίνεται για το αν η επικείμενη ψήφος εμπιστοσύνης είναι ταυτόχρονα και πρόβα τζενεράλε για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Και να μας το θυμηθείτε, το βράδυ της ψηφοφορίας, όταν η κυβέρνηση θα έχει πάρει τη στήριξη που ζητά ο πρωθυπουργός, ο Τσίπρας θα βγει και θα πει ότι πάμε σε εκλογές αφού δεν θα βρεθούν οι 180 βουλευτές που απαιτούνται.
Είναι όμως έτσι; Μπορεί κανείς να συνδέσει τις δύο κρίσιμες ψηφοφορίες; Όχι, μόνο στα αρρωστημένα μυαλά της ψευτοαριστεράς που ονειρεύεται εξουσία υπάρχει κάτι τέτοιο. Και να μας το θυμηθείτε, για άλλη μια φορά θα διαψευστούν παταγωδώς. Άλλωστε, μόλις πριν μερικές ημέρες ο Τσίπρας και οι φωστήρες της Κουμουνδούρου διέρρεαν ότι θα έχουμε εκλογές μέσα στον Οκτώβριο. Για γέλια οι άνθρωποι. Άμα παίξουν λόττο δεν θα πιάσουν ούτε έναν αριθμό.
Η ψήφιση της κυβέρνησης τις επόμενες ημέρες δεν είναι εκλογή Προέδρου αλλά μια κίνηση στήριξής της ώστε να δώσει την ύστατη μάχη με τους τροικανούς και τη Μέρκελ για τις μεγάλες προκλήσεις για την οικονομία. Σε εξέλιξη είναι η τελευταία αξιολόγηση της τρόικας, ακολουθεί ο πρώτος προϋπολογισμός των τελευταίων 6 ετών που περιέχει και φοροελαφρύνσεις, ακόμη και χωρίς τη συναίνεση της τρόικας. Και στη συνέχεια πάμε στην απεμπλοκή από το ΔΝΤ και γενικά από την τρόικα και προς το τέλος του έτους θα ξεκαθαρίσει το τοπίο για το ελληνικό χρέος.
Αυτοί είναι οι κρίσιμοι σταθμοί και χωρίς σταθερή κυβέρνηση απλά η χώρα θα βολόδερνε από εδώ κι από εκεί ικετεύοντας για ένα... δανειάκι προκειμένου να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις. Την ίδια στιγμή τα νέα από τα δημοσιονομικά είναι καλά καθώς το πλεόνασμα έχει φτάσει στα 2,5 δισ. και θα ξεπεραστεί και ο στόχος που είχε τεθεί για το 2014. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνουν οι βάσεις για φοροελαφρύνσεις και διαψεύδονται οι συκοφάντες.
Σίγουρα δεν είναι όλα ρόδινα και η κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρά λάθη. Κυρίως γιατί άφησε να φτάσει ο κόσμος στο αμήν, γιατί πλήγωσε ένα μεγάλο μέρος των «νοικοκυραίων» με τους απανωτούς φόρους, τα χαράτσια, τους ΕΝΦΙΑ που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό. Και την ίδια στιγμή οι μεγαλοφοροφυγάδες κάνουν πάρτι. Αλλά δεν είναι η ώρα του απολογισμού.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων η κυβέρνηση θα πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης και ο Σαμαράς θα ξεκινήσει τον μαραθώνιο των 4 μηνών προκειμένου να ολοκληρώσει αυτό που είχε υποσχεθεί. Δηλαδή ότι θα έσωζε την Ελλάδα από την καταστροφή και την χρεοκοπία.
Την άνοιξη που θα πάει για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας πιθανότατα να μην πετύχει να μαζέψει τους 180 βουλευτές και η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές. Με ποιο δίλημμα; Αν η κυβέρνηση πάει στον κόσμο και του πει «ψηφίστε με γιατί σας έσωσα», δεν έχει πολλές ελπίδες. Ο κόσμος θα του πει μπράβο αλλά θα στραφεί στον μεγάλο ψεύτη που του τάζει λαγούς. Είναι φυσική... η ροπή προς την καταστροφή.
Αν όμως η κυβερνητική πρόταση είναι «Έλληνα, σε έσωσα από την χρεοκοπία αλλά ταυτόχρονα σε έβγαλα και από το μνημόνιο», τότε η παρτίδα αλλάζει. Διότι το δίλημμα θα είναι «ή με εμάς που σε βγάλαμε από το μνημόνιο ή με αυτούς που θα σας ξαναβάλουν σε νέα περιπέτεια, σε νέο μνημόνιο και νέες θυσίες».
Τότε θα είναι μια διαφορετική εκλογική αναμέτρηση διότι δεν θα μετρήσουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, αλλά το όραμα για το τι είδους χώρα θέλουμε τα επόμενα χρόνια.
Ας πάμε λοιπόν στην ψήφο εμπιστοσύνης, ας φτάσουμε στην εκλογή Προέδρου και ας γίνουν τον Μάρτιο εκλογές, 22 ή 29 Μαρτίου όπως διαρρέεται. Και τότε θα μπορεί και ο κόσμος να τραγουδήσει στον Αλέξη Τσίπρα, τον σωτήρα Ανδρέα Παπανδρέου του 2014, αυτό που είπε ο μεγάλος Οδυσσέας Ελύτης: «Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες».

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Πυροτρομοκρατία για να πέσει ο Καραμανλής


Έκαψαν την Ελλαδα για να φέρουν την συμμορία Παπανδρεου! Αποκαλύψεις φωτιά απο το βιβλίο αξιωματικών της πυροσβεστικής.


Αγνωστες συγκλονιστικές πτυχές από το «φλεγόμενο» καλοκαίρι του 2007, όταν οι πυρκαγιές «σάρωναν» τη χώρα, οδηγώντας στον θάνατο δεκάδες ανθρώπους και μετατρέποντας σε στάχτη εκατομμύρια στρέμματα πρασίνου αλλά και περιουσίες, φέρνουν στη δημοσιότητα -επτά χρόνια μετά- επιφανή στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος.

Στην πολυετή έρευνα που πραγματοποίησαν για μια από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα στην ιστορία της και η οποία θα αποτελεί το περιεχόμενου του (υπό έκδοση) βιβλίου τους με τίτλο «Οι ασύμμετρες πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα», οι Ιωάννης Π. Σταμούλης και Νικόλαος Γ. Διαμαντής, πρόεδρος και επίτιμος πρόεδρος αντίστοιχα της Ενωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος, αποκαλύπτουν το χρονικό των φονικών πυρκαγιών, τα πιθανά αίτια, τις ύποπτες συμπτώσεις, καθώς και τις τραγικές συνέπειες που είχε η πύρινη λαίλαπα του 2007 στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Σύμφωνα με τα δύο στελέχη του Σώματος, οι αρχικές εκτιμήσεις της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού (ΔΑΕΕ) για τα πρόσωπα πίσω από τις απανωτές πυρκαγιές εστίαζαν σε ψυχασθενείς...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ.


Πριν απο τρία χρονια το Ολυμπια είχε αποκαλύψει την αναφορά στον σκληρό δίσκο του Χριστοφορακου σχετικά με το ολοκαύτωμα του 2007. Η απόρρητη αναφορά που είχε ο γερμανοδουλος πράκτορας, στην ουσία ηταν η προαναγγελία της μαζικοτερης δολοφονίας Ελλήνων πολιτών σε καιρό ειρήνης. (Η αναφορά – βόμβα στον σκληρό δίσκο των Γερμανών για το καλοκαίρι του 2007.

Παρα την τρομερή σημασία της αποκάλυψης, οτι δηλαδη ο Χριστοφορακος γνώριζε για το σχέδιο πριν αυτο υλοποιηθεί, όλοι έτρεξαν για να τις κουκουλώσουν, πλην της Δημοκρατιας.

Σημερα λοιπόν, η ίδια εφημεριδα αποκαλυπτει το βιβλίο – πόρισμα των ειδικών για το μεθοδευμένο ολοκαύτωμα. Έπεται και η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ για τις φωτιές της Αττικης το 2009, απο το ντόπιο και ξένο παρακράτος.

Διαβάστε ενα μικρό απόσπασμα απο το εκτενές αφιέρωμα που εχει η “Κυριακάτικη Δημοκρατια”. Αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο για να δειτε τις μεθοδεύσεις των οικονομικών δολοφόνων με τους οποίους συγκυβερνά σημερα ο Σαμαρας.