Ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Opus Dei κατά την προσφιλή του μέθοδο και με όργανα όλο τον επικοινωνιακό του συρφετό και τους διαδικτυακούς του «καλικάντζαρους» (τρολς) προσπαθεί να δημιουργήσει ένα υπόγειο ρεύμα αστάθειας. Το τελευταίο σενάριο είναι πως, τάχα, ο Κώστας Καραμανλής... υποκινεί τον Απόστολο Τζιτζικώστα και τον Γιώργο Βλάχο, με σκοπό την επάνοδο στην πρωθυπουργία, στο πλαίσιο μιας διευρυμένης κυβέρνησης. Με απλά λόγια τα παπαγαλάκια φαντασιώνονται μια αντιπαραταξιακή συμπεριφορά, μια προσωπική ατζέντα, που θα είχε στόχο την ανατροπή του πρωθυπουργού και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή. Οποιος γνωρίζει τον Κ. Καραμανλή κι έχει ανταλλάξει δυο σοβαρές πολιτικές κουβέντες μαζί του, όποιος γνωρίζει το βαθύ αίσθημα τιμής και παραταξιακής συνείδησης που τον διακρίνει και τη συνεπή στήριξή του στην εκλεγμένη ηγεσία της παράταξης, γνωρίζει επίσης ότι δεν αφιερώνει χρόνο στις ίντριγκες της μικροπολιτικής κι ούτε έχει ανάγκη μεσάζοντες.
Ο Βλάχος εξηγήθηκε μόνος του και μάζεψε ό,τι άπλωσε, σίγουρα πάντως δεν είναι εκπρόσωπος παρά του εαυτού του και, αν ο Καραμανλής ήθελε να πει κάτι, θα το 'λεγε μόνος του. Ο δε Απόστολος, έχοντας ίσως και ακατάλληλους συμβούλους που του βάζουν ανόητες μεγαλοϊδεατικές ιδέες, έχει αρχίσει πλέον να κάνει κακό και στον εαυτό του.
Η άλλη καταπληκτική θέση που περιφέρουν δημοσίως κι ευθέως οι κομισάριοι του Αλέξη είναι πως δεν έχουν plan B, δεν έχουν εναλλακτική λύση στην περίπτωση αποτυχίας της διαπραγμάτευσης, που θα έκανε η φαντασιακή κυβέρνησή τους με τους δανειστές. Λένε δε με στόμφο «όχι, δεν έχουμε plan B, θα πάμε να παλέψουμε για τη θέση μας»! Εδώ μπαίνουν δυο απλά ζητήματα κοινής λογικής, που κάνουν και τους φαντάρους στις σκοπιές να προσπαθούν να ξύσουν το κεφάλι τους πάνω από το κράνος. Πρώτον, ποια θέση, ποια απ' όλες; Εχουν πει για το χρέος και το Μνημόνιο, τα κύρια ζητήματα, τα πάντα όλα. Πως θα κάνουν στάση πληρωμών κι άλλες μονομερείς ενέργειες για να εκβιάσουν τους δανειστές, πως θα το καταγγείλουν και πολιτικά και νομικά, πως θα το καταγγείλουν μόνο πολιτικά αλλά θα διαπραγματευτούν το νομικό ζήτημα, πως θα το «κουρέψουν», θα διαπραγματευτούν την επιμήκυνσή του, κι εσχάτως, νέα πρωτοποριακή πατέντα, πως θα το «αποσύρουν». Διαλέγετε και παίρνετε. Μια θέση για κάθε εβδομάδα, ενίοτε δύο ταυτόχρονα ημερησίως, τη μια να την υποστηρίζει το ένα στέλεχος στο MEGA και την άλλη άλλο στέλεχος στον ΣΚΑΪ και τούμπαλιν. Ο ένας «κουρεύει» μόνος του το χρέος και σκίζει το Μνημόνιο σαν χασέ, ως βεριτάμπλ αριστερός, και στην παραδιπλανή συχνότητα βγαίνει ο Δραγασάκης, τη μέρα που φοράει το σώφρον σκούρο σακάκι του, και στέλνει το Μνημόνιο για βιβλιοδεσία με τα αρχικά του και το χρέος για απόσυρση σε μάντρα στον Ασπρόπυργο, για να πάρουμε υβριδικό. Την επομένη όμως ο ίδιος ο Δραγασάκης, υπό την πίεση των αυθεντικών μπολσεβίκων, που πίνουν τον στρέτο στο Φλοράλ κρατώντας το φλιτζάνι μόνο με το αριστερό χέρι, φοράει τη λευκή ρόμπα του μπαρμπέρη, πιάνει το ψαλίδι και την τσατσάρα και μιλάει ξανά μανά για «κούρεμα». Κάπως έτσι γίνεται λατέρνα η αξιοπιστία της πολιτικής.
Το άλλο πρόβλημα που σου πετάνε στα μούτρα η μπαμπέσα κοινή λογική και το δίδυμο αθυρόστομο αδερφάκι της, η πραγματικότητα, είναι ότι υπάρχει μια αμυδρή, τόση δα περίπτωση, να πάει ο Αλέξης τσαμπουκαλεμένος, να πάρει μαζί του και τον Σκουρλέτη να τους αγριοκοιτάει, κι οι Φρίτσηδες, οι Κουτόφραγκοι, όποιοι θα 'ναι απέναντί του, αφού τον ακούσουν, να τον κοιτάξουν απλανώς και να του πουν την εσπεράντο λέξη: τσου. Τουτέστιν, nein, nο, σύντροφε, πήγαινε ως την πύλη του Βρανδεμβούργου να δεις αν ερχόμαστε, πήγαινε για τσάγαλα, ή συνεχίζεις όπως έχει συμφωνηθεί ή αμόλα καλούμπα μόνος σου κι ό,τι βρεις δικό σου εσύ και 10.000.000 Ελληνες.
Με ακόμη πιο απλά λόγια, το υπερήφανο «δεν έχω plan B» είναι από άποψη τακτικής μια αγέρωχη ηλιθιότητα και το να το λες και δημοσίως σε κάνει δυο φορές ηλίθιο. Είναι σαν να λες στους συνομιλητές σου, στους οποίους θα πας κόντρα μετωπικά, πως δεν έχεις άλλη διέξοδο, αν σου πουν όχι. Γιατί όμως το λένε; Είναι στ' αλήθεια ηλίθιοι; Θα έλεγα πως μάλλον είναι κουτοπόνηροι. Ετοιμάζουν από τώρα το άλλοθι της ατάκτου υποχωρήσεως από όλες τις μαξιμαλιστικές αργεντίνικες, βενεζουελιανές και εξαρχειώτικες θέσεις, που λέγανε πως επειδή είναι πιο όμορφοι, τσαχπίνηδες και μάγκες θα πάνε να κάτσουν απέναντι στη Μέρκελ και όλους τους δανειστές και, μόλις σηκώσει ο Αλέξης τα μανίκια στο μπέρμπερις και το αριστερό φρύδι και πει «me, debt, chop - chop», οι βάρβαροι θα πέσουν στα γόνατα κι ο Τσακαλώτος θα τους μαζέψει σ' ένα τσουβάλι τα πορτοφόλια και τα ρολόγια.
Για να το πούμε ξανά, χωρίς περιστροφές, αδέρφια, ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το μεταλλαγμένο μπατίρικο ΠΑΣΟΚ, χωρίς Ανδρέα και χωρίς λεφτά, δεν είναι ο αντίπαλός μας. Αντίπαλός μας είναι ο εαυτός μας και καλύτερο στέλεχος της Κουμουνδούρου είναι ένας τύπος σαν τον Φρανκενστάιν, που εμείς τον φτιάξαμε. Λέγεται ΕΝΦΙΑ και στρατολογεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ απελπισμένους ανθρώπους της μεσαίας τάξης...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου