Ουκρανίου τόπος

Βρε γίνονται τέτοια πράγματα το 2014; Και μάλιστα στην Ευρώπη;

Η ψευδαίσθηση της ηθικής ανωτερότητας της προόδου εμποδίζει πολλούς δυτικούς από το να δουν τι ακριβώς συμβαίνει στην Ουκρανία.

Συμβαίνει το απολύτως αναμενόμενο: Η Ουκρανία αποτελεί την απόλυτη κόκκινη γραμμή για τη Ρωσία.

Μετά τις θλιβερές υποκινήσεις Γερμανών και κυρίως των Αμερικάνων που εδώ και δεκαετίες έχουν αντιληφθεί ότι οι πόλεμοι που γίνονται με τα χρήματα στο όνομα των ιδεών είναι πολύ φθηνότεροι και συχνά εξίσου αποτελεσματικοί με αυτούς που γίνονται με τα όπλα, η Ρωσία είναι καταδικασμένη να απαντήσει.

Καραδοκεί τη στιγμή που η νέα κυβέρνηση ή έστω η νεοναζιστική συνιστώσα της ή κάποια από τα άλλα εθνωτικά τμήματα του πληθυσμού θα προκαλέσουν αιματηρό επεισόδιο σε βάρος ρωσικών ή ρωσόφιλων τμημάτων του πληθυσμού, δίνοντας της το μίνιμουμ της «νομιμοποίησης» για να εισβάλει στην Ουκρανία όπως έκανε και στην Γεωργία το 2008.

Το μέλλον της Ουκρανίας είναι μελανό. Από τη μία πλευρά αντιμετωπίζει το φάσμα της οικονομικής καταστροφής στα χέρια του ΔΝΤ και από την άλλη το ενδεχόμενο όχι μόνο ενός εθνικού διχασμού αλλά μιας διχοτόμησης.

Η Ουκρανία είναι πλέον το τόπι σε ένα διεθνές παιχνίδι δίχως κανόνες, ένα παιχνίδι που κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει.

Το μήνυμα του υπουργού εξωτερικών John Kerry προς τους Ρώσους που πλέον βρίσκονται σε πολεμική επιφυλακή, ήταν σαφές: Παρά ότι δήλωνε ότι η αμερικανορωσική διπλωματία για την Ουκρανία δεν είναι το Ρόκι 4 και ότι ελπίζει η Ρωσία να μην βλέπει τις εξελίξεις μέσα από ένα ψυχροπολεμικό πρίσμα, το ζουμί του μηνύματος Kerry βρίσκεται αλλού: «Θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να καταλάβω πως η Ρωσία θα συμφιλίωνε τη θέση της στη Λιβύη, τη θέση της στη Συρία, τις προειδοποιήσεις της κατά παρεμβάσεων σε άλλη χώρα και έπειτα να μην σεβαστεί την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας και τη βούληση των ανθρώπων εκεί» τόνισε ο Kerry με μια λογική αντιποίνων που θυμίζει μια ευγενικά υπαινικτική διατύπωση που θυμίζει την ψυχροπολεμική ρητορική.

Με την Ουκρανία τελειώνει μια φάση ενός σχεδιασμού και ξεκινά μια άλλη φάση, πολύ πιο επικίνδυνη.

Ο γεωπολιτικός χάρτης μας επιτρέπει πλέον να νιώθουμε πλήρως δικαιωμένοι για τις θέσεις που έχουμε αναπτύξει κατά το παρελθόν.

Αυτό που ξεκίνησε ως η πρώτη πράξη για την παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία επί εποχής των τρελών του επιτελείου Bush Jr με τις εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, επί εποχής Ομπάμα και μετά την πλήρη αποτυχία του δόγματος της κυριαρχίας πλήρους φάσματος επέστρεψε στο δόγμα Brzezinski.  Οι αμερικάνοι δημιουργούν ζώνες «πυρασφάλειας» για να περιορίσουν τους μεγάλους αντιζήλους τους, την Κίνα και τη Ρωσία.

Δημιουργήσαν χάος σε όλη τη μέση Ανατολή  υποστηρίζοντας τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους για να ανατρέψουν τα κοσμικά καθεστώτα.

Εξήγαγαν την οικονομική τους κρίση στην Ευρώπη χρησιμοποιώντας ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα, όχι μόνο για να εκτονώσουν τη δική τους οικονομική κρίση που ήταν εν μέρει (ας μας επιτραπεί η νεολογισμός) η οικονομική κρίση της φούσκας των παραγώγων αλλά και για να σφυρηλατήσουν ένα νέο φεντεραλιστικό εταίρο και να παγιώσουν την διατλαντική συμμαχία με ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη τη Γερμανία, ενός αδύναμου ηγεμόνα υπό τη στρατιωτική κηδεμονία του ΝΑΤΟ. Για να μην απογαλακτιστεί η Γερμανία από την αμερικανική κηδεμονία, οι Αμερικάνοι κράδαιναν το όπλο του εκβιασμού της διάλυσης του Ευρώ ενώ για οικονομική τυράκι στη γεωπολιτική φάκα χρησιμοποίησαν την υπό διαπραγμάτευση εμπορική συμφωνία TTIP.

Όπως γράφαμε κατά το παρελθόν, η ευρωπαϊκή κρίση δεν ήταν ασύνδετη από την κρίση της Μέσης Ανατολής.

Και τώρα οι αμερικάνοι κινούν το τελευταίο πιόνι της κίνησης τους, την Ουκρανία, ανεβάζοντας τα στοιχήματα σε παράλογο σημείο ρίχνοντας λάδι στη φωτιά και δημιουργώντας τις συνθήκες για διεθνή επέκταση της Ουκρανικής κρίσης

Ρίξτε μια ματιά στο γεωπολιτικό χάρτη και δείτε νοητά τη ζώνη στραγγαλισμού που έχουν δημιουργήσει οι ΗΠΑ και οι συμμάχοι τους και θα καταλάβετε το προφανές. Οι μέχρι και πρόσφατα παντοκράτορες, οι αμερικάνοι, εξάγουν τις αδυναμίες τους αλλού και  κατουρούν έγχρωμες επαναστάσεις για να μαρκάρουν το διατλαντικό τους ζωτικό χώρο και να απομονώσουν τους αντιπάλους τους.

Η αδυναμία σου είναι η δύναμη μου. Αυτό είναι το δίδαγμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου που ανάδειξε τις ΗΠΑ σε υπερδύναμη και αυτό ακολουθούν και σήμερα δημιουργώντας όμως αυτή τη φορά συνθήκες που μοιάζουν με την προπολεμική περίοδο.

 Όταν οι δυτικοί πληθυσμοί πανηγύριζαν με εγκληματική αφέλεια την αραβική άνοιξη εμείς κραυγάζαμε όχι από φιλικά συναισθήματα προς τις αραβικές κοσμικές απολυταρχίες αλλά γιατί καταλαβαίναμε το ευρύτερο παιχνίδι τω ν αμερικανών και των συμμάχων.

Και συνεχίσαμε να κραυγάζουμε για τα βρώμικα παιχνίδια της Παγκόσμιας Τρομοκρατορείας παρότι για κάποιο παράδοξο λόγο ήμασταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Σήμερα, τα πράγματα έχουν καταστεί προφανή και αυτό φαίνεται από τις κινήσεις όλων των μεγάλων παιχτών.

Η Κίνα, προετοιμαζόμενη για τα χειρότερα αλλάζει το οικονομικό της μοντέλο και το ακραίο εξαγωγικό προφίλ της στρέφεται προς την εσωτερική κατανάλωση.

Και στην Ελλάδα, τη χώρα που οι υποδομές της συνεχώς καταστρέφονται, τη χώρα υπό διεθνή κηδεμονία, τη χώρα που ο ενεργειακός της χάρτης διαμοιράζεται σε διεθνή συμφέροντα, τη χώρα που δέχεται αδιαμαρτύρητα το κόντεμα του ελληνισμού με την Κυπριακή Δημοκρατία να αποτελεί υπό εξαφάνιση είδος, σε αυτή την Ελλάδα των λωτοφάγων και των τυχοδιωκτών, μιλάνε για αισιοδοξία για τα νούμερα του τουρισμού που θα μας έρθουν το καλοκαίρι.

Εκτός και αν μαρτυρήσουμε κάποιο θρίαμβο της διεθνούς διπλωματίας, οι εξελίξεις παγκοσμίως θα είναι ζοφερές. Και θα συρθούμε πειθήνια από αυτές όπως πάντα.

Σε αυτές τις συνθήκες η αυτονομία και η αυτάρκεια δεν αποτελούν κάποιο σύνθημα πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά μέτρα για τη διασφάλιση της επιβίωσης του ελληνικού πληθυσμού σε ένα παγκόσμια επιδεινούμενο περιβάλλον.

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr

To μυστικό που έκρυβε ο Μεσούτ Γιλμάζ επί 13 χρόνια και οι επιπτώσεις του “South Stream” στην Ελλάδα! ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΝΑ ΤΗΝ ΣΚΕΦΤΟΥΝ ΚΑΛΑ ΟΙ ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ ΤΩΝ ΜΜ”Ε”

του Σάββα Καλεντερίδη

Ο Γιλμάζ, αναφερόμενος στην επίσκεψη του αμερικανού πρέσβη είπε:
“Ο πρέσβης των ΗΠΑ με επισκέφθηκε δυο φορές. Μου είπε επί λέξει: ‘Αν δεν ακυρώσετε τη συμφωνία, θα έχετε κακά ξεμπερδέματα, και σεις προσωπικά. Άλλωστε, ο αγωγός δεν μπορεί να περάσει κάτω από τη θάλασσα’. Και ‘γω του είπα ‘Δεν φοβάμαι. Η συμφωνία αυτή θα υλοποιηθεί γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον της χώρας μου”.

Οι αποκαλύψεις του Μεσούτ Γιλμάζ, που έγιναν ενώπιον βουλευτών, προκάλεσαν τεράστια εντύπωση.
O Mεσούτ Γιλμάζ, ως αποτέλεσμα της ‘αμαρτωλής’ επιλογής του, το 1998 κατηγορήθηκε για εμπλοκή στο σκάνδαλο της Κτηματικής Τράπεζας της Τουρκίας (Emlak Bankası), που είχε πρωταγωνιστή τον Korkmaz Yigit, γρονθοκοπήθηκε κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στη Βουδαπέστη (φώτο) τον Ιούλιο του 1998 από ‘παρακρατικούς’, ενώ στις εκλογές του 2002 δεν εξελέγη καν βουλευτής. Ο Μεσούτ Γιλμάζ εξελέγη και πάλι βουλευτής στις εκλογές του 2007, όταν έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος στο Νομό του Ρίζαιου.
Αυτά, για όσους είχαν και συνεχίζουν να διατηρούν αμφιβολίες για το κόστος που πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει από τα ‘παπαγαλάκια’ ο Κώστας Καραμανλής για τις αντίστοιχες επιλογές του και για τους λόγους που οδήγησαν τον νυν πρωθυπουργό να δηλώσει αυτά που δήλωσε προεκλογικά για τον αγωγό “South Stream”.
Πηγή: Γενί Σαφάκ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/to-13-south-stream.html#ixzz0hIYbK1hj

O ΜΠΡΕΖΙΝΣΚΙ, Ο ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΤΟ «ΣΚΑΚΙ» ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης - Ο γνωστός Αμερικανός διπλωμάτης και ινστρούχτορας της Νέας Τάξης, ΖμπίγκνιουΜπρεζίνσκι, είχε πει πριν από χρόνια ότι το μεγάλο γεωστρατηγικό παιχνίδι του εικοστού πρώτου αιώνα, που το είχε παρομοιάσει σαν μια πατρίδα σκάκι, θα παιχτεί στην περιοχή της Ευρασίας.Όποιος ελέγχει την περιοχή αυτή, θα ελέγξει και τις παγκόσμιες εξελίξεις. Την Ουκρανία, την οποία ο Μπρεζίνσκυ θεωρούσε σαν περιοχή κλειδί για την Ευρασία, την είχε αποκαλέσει χαρακτηριστικά «τσάκρα», δηλαδή κομβικό σημείο για τον έλεγχο της Ευρασίας. 
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, οι επίγονοι και θιασώτες της θεωρίας του Μπρεζίνσκι, ακολουθώντας τις προτροπές του μεγάλου πατέρα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, αργά ή γρήγορα θα έκαναν την απόπειρα να υποτάξουν την χώρα αυτή, μια στην ουσία τεχνητή χώρα καθώς ποτέ δεν ήταν ανεξάρτητη ούτε έχει μια εθνική ιστορική διαδρομή που θα την καταξίωνε σαν ανεξάρτητη εθνική οντότητα. Στην πραγματικότητα ήταν μια ρώσικη επαρχία και μάλιστα ιστορικά θεωρείται σαν η μήτρα της ρωσικής ορθοδοξίας και στο παρελθόν αποτέλεσε ένα από τα βασικά κομμάτια του ρωσικού εθνικισμού.

Ο Μπρεζίνσκι και οι συνοδοιπόροι του της Νέας Τάξης, πλάσαραν ένα  αμερικανικό μοντέλο που είχε σαν σύμβολα το Matrix, χρήμα, Λας Βέγκας με αστραφτερά φώτα, Μαϊάμι και γυμνά καλλίγραμμα κορμιά και Χόλυγουντ με την κινηματογραφική τηλεοπτική «θύελλα» των  προτύπων της Νέας Εποχής. Τα δέλεαρ αυτά παρέσυραν λαϊκές μάζες και ήταν οι ρωγμές που διέλυσαν το πρώην ανατολικό Μπλοκ. Η αλήθεια είναι ότι το τείχος του Βερολίνου δεν έπεσε από ιδεολογικούς λόγους, αλλά από τα καταναλωτικά προϊόντα των δυτικών υπερφορτωμένων σουπερ μάρκετ. Όλα αυτά όμως είχαν και κάποιο τέλος και αυτό το κατάλαβαν γρήγορα στις χώρες του πρώην «παραπετάσματος». Η αρχική ευδαιμονία της «απελευθέρωσης» τους αντικαταστάθηκε από ένα καθεστώς αβεβαιότητας, διάλυσης της κοινωνικής πρόνοιας, επιχειρηματοποίηση της παιδείας που έγινε ακριβό αγαθό μόνο για τους νεόπλουτους, κυριαρχία μιας εγκληματικής μαφίας που ειδικά στην Ουκρανία ήταν το ίδιο το πολιτικό της σύστημα, είτε του Γιανούκοβιτς, είτε της υπερφίαλης Τιμοσένκο. Η εγκληματικότητα και η νόθευση της  πληθυσμιακής  δομής με εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, κυριάρχησαν στην καθημερινή τους, σκληρή πλέον πραγματικότητα.

Παράλληλα με την επιβολή, συχνά με ολοκληρωτικές μεθόδους του αμερικανικού μοντέλου, ήρθε και η ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση για την επικράτηση των «αξιών» της Νέας Τάξης, σε μια σειρά χώρες. Το σχέδιο αυτό της στρατιωτικής περικύκλωσης της Ευρασίας, είχε εισέλθει στην τελική του φάση με την «Αραβική Άνοιξη». Τυνήσια, Λιβύη, Αιγύπτιος, Συρία, και έπονταν συνέχεια με την διαφορά όμως ότι στην Ρωσία είχε αρχίσει να ανατέλλει ένα νέο «άστρο», ο Βλαδιμήρ Πούτιν. Ο Πούτιν στην αρχή παρακολούθησε υπομονετικά όλη αυτή την νεοταξική επέλαση γιατί δεν είχε την δύναμη να αντιδράσει. Σταδιακά όμως ανασυντάχτηκε, εκμεταλλεύτηκε τα λάθη των Αμερικανό-ευρωπαίων νεοταξικών, ειδικά στο ζήτημα του ενεργειακού πολέμου και κατάφερε να ανορθώσει την παραπαίουσα ρωσική οικονομία μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Έτσι άρχισε να αντιστέκεται στην επέλαση της Νέας Ταξης, ενώ και στον στρατιωτικό τομέα άρχισε να κινείται όλο και με πιο έντονη αποφασιστικότητα. Ο δεύτερος πόλεμος στην Τσετσενία και ο πόλεμος στην Γεωργία το 2008, ήταν τα πρώτα δείγματα της νέας ρώσικης δύναμης, μια αρκούδα που ξαναβρήκε την δύναμη να βρυχάται. Σε αυτό συνέβαλλε και η κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας από τους δαπανηρούς, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, πόλεμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Σαν αντίδραση όμως από τους θεωρητικούς της Νέας Τάξης κατασκευαστήκαν καινούργια ιδεολογικά όπλα κατά της Ρωσίας του Πούτιν. Είναι χαρακτηριστικό πως σε πολλές  δυτικές χώρες, όπως στην Γαλλία,  αλλά και στις αμερικανικές προτεσταντικές σέχτες, ο Πούτιν παρουσιάζεται από τα κανάλια τους ούτε λίγο ούτε πολύ σαν ο… αντίχριστος που θέλει να καταστρέψει τον «πολιτισμένο κόσμο».

Όλα αυτά δείχνουν μια καινούργια και πιο ξεκάθαρη εικόνα για να κατανοήσουμε ότι έγινε και στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, αποτελούσαν πάντα στρατηγικά «πιόνια» της παρτίδας σκάκι για την περικύκλωση της Ευρασίας. Παράλληλα τα ενεργειακά κοιτάσματα του ελληνισμού ήταν το μεγάλο δέλεαρ για τη Νέα Τάξη να επιβάλει ολοκληρωτικά κατοχικά καθεστώτα σε όλο το ελληνισμό, με παράπλευρο στόχο να εξοντώσουν και το ορθόδοξο θρησκευτικό συναίσθημα που συνδέει τον ελληνισμό με την Ρωσία του Πούτιν. Σε αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα η προδοτική κλίκα που κυβέρνησε την χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και που συμπεριφέρθηκε σαν εντεταλμένα όργανα της ανθελληνικής  και αντιορθόδοξης Νέας Τάξης.

Το μεγάλο «παιχνίδι» όμως της Ευρασίας, ή καλύτερα η παρτίδα σκάκι, όπως την χαρακτήρισε ο «πολύς» ΖμπίγκνιουΜπρεζίνσκι, όχι μόνο δεν τέλειωσε αλλά τώρα αρχίζει πραγματικά. Σε εμάς εναπόκειται αν θέλουμε να «παίξουμε» για να σωθούμε, ή όχι. Προϋπόθεση όμως πάντα είναι να απαλλαχτεί η Ελλάδα από το «μίασμα» της μνημονιακής κατοχής. Ειδεμή, θα δούμε πολύ πιο χειρότερες μέρες από αυτές της προδοσίας που ζούμε σήμερα.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

http://greeknation.blogspot.gr

Τι είπε ο Σαμαράς;

Από τον Πόρτα – Πόρτα

Σε βάθος χρονου 25-30 χρόνια

ΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

θα είναι 150 δις ευρώ.

Δλδ θα αντλούμε ΦΑ και πετρέλαιο και θα εισπρατουμε φόρους!!

Δλδ θα ανήκουν σε αλλους και εμείς θα φορολογουμε τους αλλους και θα εισπράττουμε φόρους.

Δλδ σε αξίες 500δις ευρώ με 30% εφορία θα εισπραξουμε 150δις.

Καταλάβαινε τα κάτι άλλο;

Τι σημαίνει το “φορολογικά εσοδα απο τους υδρογονάνθρακες” ??

Θα ρωτήσει κάποιος??

ΠΠ

olympia.gr

Ας γνωρίζει η Αριστερά ότι τελείωσε η ασυλία της

Το περιστατικό κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο με φωτογραφίες του θύματος. Στην αρχή είχα επιφύλαξη, γιατί κυκλοφορούν κι απίθανες «μούφες», αλλά μου το επιβεβαίωσαν από τη στρατιωτική ηγεσία. Δόκιμος έφεδρος αξιωματικός των Καταδρομών, που υπηρετούσε σε αμφίβια μοίρα, βρισκόταν με άδεια στην Αθήνα. Επινε τον καφέ του και αιφνιδιαστικά μια αγέλη τραμπούκων του ανύπαρκτου άκρου, φασίστες με «προοδευτική» δορά, του επιτέθηκαν με υπαρκτότατα ρόπαλα, γροθιές και κλοτσιές. Επέζησε του λιντσαρίσματος από θαύμα και νοσηλεύτηκε στο 424 ΓΣΝ με επικίνδυνες σωματικές βλάβες.


Ο λόγος της επίθεσης; Λόγω κουρέματος τον πέρασαν για χρυσαυγίτη! Τη γλίτωσε τελικά το κομάντο, που δεν μπορούσε μόνος του να τα βάλει με τόσους θρασύδειλους αλήτες. Τυχεροί όμως ήταν κι οι ψευτοπροοδευτικοί τραμπούκοι αλλά και η δημόσια τάξη, διότι, αν αυτό είχε γίνει στην εποχή μου με θύμα από τη 2α ΜΑΛ, τη μονάδα μου, μπορεί την άλλη μέρα, φεύγοντας από τον Ασπρόπυργο, να «επισκεπτόταν» τα στέκια τους σύσσωμη η Μοίρα, για να επιστρέψει τα δανεικά με τοκογλυφικό τόκο.


Πολλά τα περιστατικά. Επίθεση σε μοτοσικλετιστή που έφερε ελληνική σημαία στο μπουφάν του, σε περαστικούς στρατιώτες ή μαυροντυμένους πανάσχετους με τη Χ.Α. περαστικούς στο Σύνταγμα και πάει λέγοντας.


Τι έχει γίνει; Πολύ απλά, η «προοδευτική» μύγα έχει πάρει αμπάριζα. Φτιάχνει κλίμα. Θα το έχετε άλλωστε αντιληφθεί. Πας μη αριστερός, αντιεξουσιαστής κ.λπ. είναι φασίστας, ακροδεξιός, χρυσαυγίτης, ρατσιστής, ταγματασφαλίτης, δωσίλογος και όσα άλλα μοιράζουν γενναιόδωρα οι φωταδιστές εκκενωτές προοδευτικών βόθρων της καθ’ ημάς εξαρχειώτικης και κολωνακιώτικης Αριστεράς. Τα έχει, κοινώς, φάει στη μάπα κι η αφεντιά μου. Τόσο, που αρχίζω πλέον και χασμουριέμαι, πλην επαναλαμβάνω αργά κάθε φορά: «Πείτε μου ό,τι θέλετε, αρκεί να μη μου πείτε πως είμαι σαν τα μούτρα σας».


Για να καταλάβετε, προχθές στον «Ενικό» ο μέγας Φίλης, της «Αυγής», με ρώτησε την τιτάνιας αριστερής ευφυΐας ερώτηση με ποιους θα ήμουνα στον… Β' Παγκόσμιο Πόλεμο! Μπορείτε ως υπόκρουση να βάλετε το γνωστό «φσσστ, μπόινγκ» του αειθαλούς Κώστα Βουτσά. Η σαφής απάντηση «με την πατρίδα μου, όπως πάντα» του φάνηκε ακατάληπτη, ακόμη την επεξεργάζεται. Είχε, βλέπετε, προηγηθεί εκτενής ενοχλητική αναφορά μου στην αποθράσυνση της Αριστεράς, που καθυβρίζει και συκοφαντεί κάθε εθνική ιδέα, λόγο και πράξη, στην ανύπαρκτη «αγιότητα» και στον ανύπαρκτο «ανθρωπισμό» της, καθώς και η υπενθύμιση ότι ο Στάλιν σκότωσε περισσότερους Σοβιετικούς πολίτες από τον Χίτλερ. Τους χτύπησα με το σφυράκι το γόνατο.



Η υπογράμμιση ότι δεν πρόκειται για συμψηφισμό αλλά για δύο παράλληλες αλήθειες, δύο εξίσου εγκληματογόνες, φασιστικές και γενοκτονικές ιδεολογίες, ξυπνάει πάντα περίεργα ανακλαστικά στους επαγγελματίες προπαγανδιστές της ανακυκλωμένης Αριστεράς. Τους λες το αληθές γεγονός, ότι τον Σεπτέμβριο του 1939 στην Πολωνία από τη Δύση μπούκαραν οι ναζί κι από την Ανατολή τα σύμμαχά τους στρατεύματα του Στάλιν, τους υπενθυμίζεις τη Holodomor (εξόντωση διά της πείνας), την απίστευτη γενοκτονία στην Ουκρανία το 1932-1933 διά του τεχνητού λιμού από τη NKVD, με θύματα εκατομμύρια αθώους Ουκρανούς, και αφρίζουν για «αντικομμουνιστικό, ακροδεξιό παραλήρημα», ένα φράγκο η βιολέτα κ.λπ. Εχουν τους φασίστες της αρεσκείας τους, την «αλήθεια» που τους βολεύει και βεβαίως, ως Εξαρχειώτικη Χωροφυλακή, μοιράζουν και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Μην απορείτε λοιπόν που η εφημερίδα τους πουλάει όλα κι όλα 2.000 φύλλα. Αυτό σημαίνει ότι δεν τη διαβάζουν ούτε καν οι εργαζόμενοι σε αυτήν και το περιβάλλον τους, ούτε καν τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/JP Morgan ανά την Ελλάδα.


Κανείς μας δεν πρέπει να ανέχεται αυτήν την ολοκληρωτική συμπεριφορά. Κανείς μας δεν πρέπει να επιτρέπει στα απολιθώματα της άλλης ολοκληρωτικής ιδεολογίας να μοιράζουν ταμπέλες, ύβρεις, συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Να τους επιστρέφετε κατάμουτρα τα δέοντα. Πρέπει ν’ αρχίσουν να συνηθίζουν στην ιδέα ότι η ασυλία τους τα κακάρωσε, ότι αυτά που ξέρανε τελειώσανε.


Δεν είναι ζήτημα ούτε έντασης ούτε αντιπαράθεσης. Είναι απλά ζήτημα δικαιοσύνης. Να τους κόβετε τον βήχα. Κράτησε πολλά χρόνια το νταβατζιλίκι τους στον δημόσιο λόγο. Η ιδεολογία τους δεν έχει απλά ποινικό φάκελο. Τι να σου κάνει απλά ένας φάκελος. Ολόκληρη ντουλάπα έχει, έναν ξέχειλο φοριαμό στην Εισαγγελία της Ιστορίας, δίπλα στον φοριαμό του Αδόλφου. Αντε να το διασκεδάσουμε, να γελάσουμε με τις ποικιλόχρωμες γιαχωβίτικες εκδοχές τους, με τις ερωτοτροπίες τους με τον Τσαουσέσκου, τον Τρότσκι, τον Μάο κι ό,τι άλλο αιμοσταγές, να τις δούμε ως νεανικά αμαρτήματα. Αντε, να δεχτούμε κριτικά, ως πολιτική στάση, και τον χαζοχαρούμενο διεθνισμό τους, το «μπάτε, σκύλοι, αλέστε» που υποστηρίζουν στη λαθρομετανάστευση, την απουσία τους από τους εθνικούς αγώνες που τους στενεύουν στις μασχάλες, όπως στην Κύπρο, και, θου, Κύριε, φυλακή τω στόματί μου, στη Βόρειο Ηπειρο. Αλλά σαν πολύ δεν πάει να μας κουνάνε και το λερωμένο δαχτυλάκι τους, δεν νομίζετε;


ΥΓ.: Ζητώ συγγνώμη από την αληθινή Χωροφυλακή, με την Πολεμική Σημαία, που απώλεσε το ήμισυ της δυνάμεώς της εν Μικρά Ασία, για τη βλάσφημη χρήση του όρου στο κείμενο.



Φαήλος Κρανιδιώτης

Εθνικό φάουλ Βενιζέλου, «δώρο» στη Frau Μερκελ!

Σε νέο εθνικό φάουλ υπέπεσε χθες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος τραβάει τις καθυστερήσεις στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, αμφισβητώντας τώρα μέχρι και το πόρισμα της Ομάδας Εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Με την προσχηματική επιλογή του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κάνει «δώρο» στη Μέρκελ, που θέλει να αποφύγει πάση θυσία το αυτονόητο, το οποίο δεν είναι άλλο από το να αποζημιώσει την Ελλάδα.

Η είδηση έπεσε χθες σαν βόμβα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ο οποίος, ενημερώνοντας την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, γνωστοποίησε ότι αμφισβητεί ευθέως το πόρισμα ως ανεπαρκές, αφήνοντας μάλιστα πολλούς υπαινιγμούς ότι η χώρα δεν μπορεί να πατήσει σε αυτό ως νομικό κείμενο για να διεκδικήσει τις γερμανικές επανορθώσεις. «Η απάντηση που δίνει το πόρισμα είναι μια απάντηση που, κατά τη γνώμη μου, πρακτικά δεν μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα. Κατά τη δικονομική διάστασή του το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων πρέπει να απασχολήσει την Ολομέλεια του ΝΣΚ. Αν πάμε με το πόρισμα, τότε η δική μου πρόγνωση δεν θα είναι αυτή που θα συνιστούσα να ακολουθήσει η ελληνική δημοκρατία» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιζέλος, χωρίς όμως να ενημερώσει τη Βουλή για το περιεχόμενό του.


Χαμόγελα

Οπως και να 'χει, η απόφαση του κ. Βενιζέλου να επιστρέψει το πόρισμα στο ΝΣΚ και να ζητήσει γνωμοδότηση από την Ολομέλεια πλέον επιφέρει νέα καθυστέρηση στο ζήτημα, κάνοντας τη γερμανική πλευρά να χαμογελά. Η εξέλιξη αυτή ενδεχομένως να επηρεάσει και τη σύσταση της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής για τις γερμανικές αποζημιώσεις, η οποία, ενώ θα μπορούσε να ξεκινήσει επί του πορίσματος της Ομάδας Εργασίας, θα πρέπει πλέον να περιμένει τη γνωμοδότηση της Ολομέλειας του ΝΣΚ, για να μη συνεδριάζει εν κενώ.

Αν κάτι πάντως προκάλεσε αίσθηση, ήταν η τοποθέτηση του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος αποκάλυψε ότι την ίδια μέρα που κυκλοφόρησε η είδηση για σύσταση Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής τον επισκέφθηκε στο σπίτι του επιτετραμμένος της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ρωτώντας τον πληροφορίες για την Επιτροπή. «Αν η Γερμανία δεν φοβάται, προς τι όλη αυτή η αναστάτωση;» αναρωτήθηκε ο κ. Γλέζος.

Αναφερόμενος στο Κυπριακό, ο κ. Βενιζέλος χαρακτήρισε το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη - Ερογλου ως κείμενο συμφωνίας ανάλογο με αυτό της συμφωνίας Μακαρίου - Ντενκτάς! Παράλληλα διαφοροποιήθηκε από τον Πρόεδρο της Κύπρου, ισχυριζόμενος ότι, αν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό τεθεί από την πλευρά τους θέμα πετρελαίων ή κοιτασμάτων, οι διαπραγματεύσεις θα διακοπούν πάραυτα. Για πρώτη φορά, πάντως, αναφερόμενος στο Σκοπιανό, ο κ. Βενιζέλος αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι στο Βουκουρέστι, παρά το ότι νομικά δεν υπήρξε βέτο, η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είχε πράξει άριστα στο διπλωματικό επίπεδο.

Είναι πολύ απελπισμένοι στο ΠΑΣΟΚ

Μα καλά, δεν έχουν στάλα ντροπής εκεί στην Ιπποκράτους; Έχει φτάσει τόσο χαμηλά το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που βγάζει διαρροές και προσπαθεί να καπηλευτεί τη νίκη του Βασίλη Αλεξανδρή στον Α' γύρο των δικηγορικών εκλογών; Είναι τόσο ανόητοι που δεν αφήνουν έναν ανεξάρτητο υποψήφιο ο οποίος στηρίχθηκε και από Πασόκους και από αριστερούς και από νεοδημοκράτες να δώσει έναν αγώνα μόνο του, χωρίς καπέλα;

Αλλά έτσι έχει μάθει η... γριά (το ΠΑΣΟΚ) στα σύκα, κι όταν της τα παίρνουν σκούζει. Σύμφωνα λοιπόν με τις διαρροές της Ιπποκράτους διαμηνύεται πως «η νίκη του Βασίλη Αλεξανδρή αποτελεί νίκη του ΠΑΣΟΚ και πρόκριμα των όσων ακολουθήσουν στην τοπική αυτοδιοίκηση», θυμίζοντας με έμφαση τη διαδρομή του γνωστού ποινικολόγου στο κόμμα αλλά και το ρόλο του τέως υπουργού Ναυτιλίας και Δικαιοσύνης -πατέρα του τελευταίου. Στέλνουν μ' αυτόν τον τρόπο μήνυμα στου «58» ότι δεν είναι νίκη τους, αλλά νίκη του ΠΑΣΟΚ

Κύκλοι του ΠΑΣΟΚ αναφέρονται σε συμμετέχοντες στο εγχείρημα του γνωστού δικηγόρου που αποτελούν μέλη του Κινήματος αλλά και στο ρόλο του γνωστού επικοινωνιολόγου κ. Σεφερτζή ο οποίος έχει στενά συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ σε πολλές περιόδους.

Για το ΠΑΣΟΚ η τελική επικράτηση του κ. Αλεξανδρή θεωρείται πλέον «ζήτημα τιμής» καθώς εκεί θα βασιστεί το σενάριο ανόδου του κόμματος και νίκης στο πεδίο των εντυπώσεων ενόψει των δύσκολων Ευρωεκλογών.

Προφανώς η κόρη του Φώτη Κουβέλη που στήριξε τον Αλεξανδρή είναι... ΠΑΣΟΚ. Ή ο κ. Μπουλούκος που προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία είναι... ΠΑΣΟΚ όπως και άλλοι που στήριξαν το νικητή του πρώτου γύρου.

Είναι τόσο απελπισμένοι στο ΠΑΣΟΚ που νομίζουν ότι θα ξαναγίνουν μεγάλο κόμμα αν νικήσει ο Αλεξανδρής στον ΔΣΑ.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΛΟΥΚΩΣΑΝ.ΕΔΕΣΑΝ ΓΙΑ ΩΡΕΣ ΣΕ ΣΤΥΛΟ KΡΑΤΙΚΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Βρυξέλλες Πορφύρης Δ./Σταφυλά Π 

Oι πρώτες εικόνες εξευρωπαισμού της Ουκρανίας είναι ενδεικτικές. Άνδρες του «Δεξιού Τομέα ” συνέλαβαν τον Sergei Kharchenko  προιστάμενο σε τελωνείο στη μεθόριο με Πολωνία και τον έδεσαν σ΄ένα στύλο κοντά στο Διοικητήριο της περιοχής.

Κρατήθηκε όμηρος κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην πόλη Uzhgorod , την πρωτεύουσα της επαρχίας Zakarpatje.Τον έδεσαν σε στύλο με αυτοκόλητη ταινία στην πλατεία  Narodnaya .Τον κατηγορούσαν για θέματα διαφθοράς στο τελωνείο.Λίγο αργότερο τον υποχρέωσαν να υπογράψει την παραίτησή του από το πόστο που κατείχε.

Η κατηγορία για τον βασανισμό του ήταν αναρτημένη σ΄ένα χαρτί που το στερέωσαν στο ακινητοποιημένο σώμα του:” έπαιρνε μίζες.”Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν ήταν πιο λίγο πιο συνοπτικές από ότι έπρεπε. Ο εκδημοκοκρατισμός άρχισε.

Οι παραβάσεις στις οποίες υπέπεσαν οι «φίλοι της Ευρώπης» είναι απαγωγή, παράνομη κράτηση, άσκηση φυσικής και ψυχολογικής βίας, απειλή κατά της ζωής, βασανισμός, δημόσια ταπείνωση. Οι πρακτικές που ακολουθούνται θυμίζουν Χαλέπι. Ενώ σε βίντεο που τον κατέγραψαν και ανέβασαν τον εξανάγκασαν να παραδεχθεί και να ομολογήσει τις κατηγορίες που του προσάπτουν.Θεωρείται δεδομένο ότι τον απείλησαν και για την οικογένειά του.Η φιλμογράφηση έγινε στα γραφεία τοπικής ακραίου κόμματος που συμμετέχει στην εξέγερση.

Οι μέθοδοι των ευρωενωσιακών σίγουρα δεν είναι και τόσο εξευρωπαισμένες ( zakarpattya.ua)

http://www.pentapostagma.gr/

Η Ουκρανία μας αφορά: Είναι «συνταγή» και για την Ελλάδα




Το αντεπαναστατικό πραξικόπημα στην Ουκρανία είναι το τελειοποιημένο «μοντέλο» των «επαναστάσεων» του πλανητικού φασισμού.
Το «μοντέλο» που στηρίζεται στη λαϊκή ΟΡΓΗ που γεννά και γιγαντώνει ο ίδιος ο φασισμός της Νέας τάξης, που στηρίζεται στις λαϊκές κινητοποιήσεις (γνήσιες ή κατασκευασμένες), το «μοντέλο» που σφετερίζεται το κύρος της έννοιας «επανάσταση» και εμφανίζει ως πραγματικότητα τα ανεστραμμένα είδωλά της: Τα αντεπαναστατικά πραξικοπήματα σαν Επανάσταση…
Σήμερα οι φασιστικές μαφίες του χρήματος και τα πλανητικά τους όργανα βρίσκονται αντιμέτωπα με την εξαθλίωση, συνακόλουθα και με την τυφλή ΟΡΓΗ που έχουν σπείρει, συσσωρεύσει, γιγαντώσει και συμπιέσει εκρηκτικά.
Αυτην την ηφαιστειώδη κατάσταση, τη θανάσιμη απειλή για το σύστημα και τα καθεστώτα της νέας αποικιοκρατίας τους, δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν ούτε με την ΑΠΑΤΗ των κοινοβουλευτικών διαδικασιών ούτε με τις στρατιωτικές μεθόδους και τα πραξικοπήματα των παλιών δικτατοριών. Πρέπει όλα αυτά να επενδυθούν με νέες μεταμφιέσεις, με νέες φόρμες απάτης: Με την αξιοποίηση της ΦΡΙΚΗΣ που έχει το σύστημα δημιουργήσει και με την αξιοποίηση της λαϊκής οργής που τα ίδια τα καθεστώτα έχουν διογκώσει.

Μπορεί οι φόρμες του παλιού και του νέου (νεοταξικού) φασισμού να είναι διαφορετικές, αλλά η βάση και του σημερινού φασισμού παραμένει η ίδια: Η κινητοποίηση και η οργάνωση της μαζικής εξαθλίωσης και της τυφλής οργής, η δημιουργία μιας αγελαίας υστερίας και η κατασκευή «οργάνων» (φασιστικών ορδών) από την αγελαία υστερία.

Η ενσωμάτωση της «αριστεράς» στη Νέα Τάξη, η συνακόλουθη διάλυση του Επαναστατικού υποκειμένου (εργατική τάξη), καθώς και η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ (σχεδόν) ανυπαρξία Πολιτικών Επαναστατικών υποκειμένων διευκολύνει αυτό το έργο του πλανητικού φασισμού.

ΣΗΜΕΡΑ οι ληστές και δήμιοι της ανθρωπότητας, οι πλανητικοί μηχανισμοί τους και τα πολιτικά τους ανδρείκελα σε κάθε χώρα δεν έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΟ αντίπαλο. Απέναντί τους έχουν μόνο τους λαούς και την ΟΡΓΗ τους, αλλά χωρίς τους επαναστατικούς πολιτικούς εκφραστές τους: Έτσι αυτή (οργή) παραμένει τυφλή, μέσα σε μια άβυσσο χάους, συγχύσεων και αντιφάσεων, συνακόλουθα εύκολα χειραγωγήσιμη…

Ο νέος ΦΑΣΙΣΜΟΣ τα αξιοποιεί όλα αυτά και χρησιμοποιεί (όπως και παλιός, αλλά σε νέες μορφές), τη μαζική λαϊκή οργή, την αγελαία υστερία προς όφελός του: Για την προώθηση και επιβολή των εφιαλτικών σχεδιασμών του, την προώθηση της νέας αποικιοκρατίας, καθώς και την προσωρινή αλλοίωση, εκτόνωση και χειραγώγηση του λαϊκού ανατρεπτικού πάθους.

Στην Ουκρανία υλοποίησε αυτήν τη δουλεμένη «συνταγή» και την τελειοποίησε περαιτέρω. Πυροδότησε τα εύφλεκτα υλικά της λαϊκής οργής με τα κομματικά του ανδρείκελα, επάνδρωσε αυτήν την πυροδότηση με τις παραστρατιωτικές ομάδες κρούσης του, τους ακροδεξιούς και ναζιστές (αλλού αυτές οι ομάδες έχουν ποικίλα χρώματα και «αριστερά») και οδήγησε τα πράγματα εκεί που ήθελε: Στο ίδιο καθεστώς, αλλά με αναπαλαιωμένα τα πολιτικά του ανδρείκελα…

Δηλαδή ΟΧΙ μόνο, στο όνομα της «επανάστασης», επέβαλε τις πραξικοπηματικές του επιλογές (τις επιλογές των πλανητικών μαφιόζων του χρήματος και του ΝΑΤΟ), αλλά στο όνομα της «επανάστασης» ξέπλυνε και τα δικά του διεφθαρμένα ανδρείκελά. Η «επανάσταση» έγινε και κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τα ανδρείκελά του: Τιμοσένκο και CIA…

Επίσης στο όνομα της «επανάστασης» γκρεμίζει κάθε σύμβολο της Ρώσικης Επανάστασης και προχωρά και σε νομοθετήματα που θα βγάζουν εκτός νόμου κάθε κομμουνιστική και σοσιαλιστική οργάνωση

Αυτό το «μοντέλο» του νέου φασισμού που υλοποιήθηκε με τελειότητα στην Ουκρανία αποτελεί τη νέα στρατηγική της Νέας Τάξης για πολλές χώρες: Τη στρατηγική των αντεπαναστατικών «επαναστάσεων».

Μια στρατηγική που μπροστά της ωχριά ο παλιός «ακατέργαστος» φασισμός του 3ου Ράιχ…

Μια στρατηγική που αποτελεί τη συνέχεια και το «απόσταγμα» της σταλινικής Αντεπανάστασης. Είναι η σταλινική αντεπανάσταση που οδήγησε και αποτέλεσε το παχνί για αυτή τη νέα φασιστική αντεπανάσταση της Νέας Τάξης.

Ο σταλινισμός είναι που οδήγησε στην κατάρρευση όλα αυτά τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και πάνω στα ερείπια αυτής της κατάρρευσης οικοδομήθηκε ο νέος φασισμός της Νέας Τάξης και σφυρηλατήθηκαν τα νέα «μοντέλα» της αντεπανάστασης, ακόμα πιο μακάβρια από τη σταλινική αντεπανάσταση (αυτό, όμως είναι ζήτημα άλλης ανάλυσης).

Ο τυφλός, βεβαίως, αντισταλινισμός δεν πρέπει να μας τυφλώνει και να μην διακρίνουμε το νέο, ιστορικά ακόμα πιο εφιαλτικό, «μοντέλο» του πλανητικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ, «μοντέλο» που μεταμφιέζει τις Αντεπαναστάσεις της Νέας Τάξης, σε «επαναστάσεις» και «λαϊκές εξεγέρσεις»…

Και ούτε πρέπει να μένουμε αδιάφοροι μπροστά στην τραγωδία της Ουκρανίας, διότι η νεοταξική «συνταγή» που εφαρμόστηκε στην Ουκρανία, είναι ΓΕΝΙΚΗ και αφορά όλες τις χώρες της νέας αποικιοκρατίας…

Αφορά και την Ελλάδα. Αύριο όταν θα εξαντληθούν ΕΝΤΕΛΩΣ τα περιθώρια των κατοχικών δυνάμεων, το ίδιο θα εφαρμοστεί και εδώ: Το δουλεύουν συστηματικά και σταθερά και όποιος δεν το βλέπει είναι τυφλός ή αλλοτριωμένος πλήρως από τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό…

ΠΗΓΗ:http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=32550#32550

Ο Καραμανλής σταμάτησε αμέσως την αποστολή χρημάτων που έστελνε ο ΓΑΠ μέσω ΥΠΕΞ για την υποστήριξη του σχεδίου Ανάν

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Σ’ ένα εμπεριστατωμένο κείμενο του για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, στις 15 Απριλίου του 2011 στην ιστοσελίδα Αιχμή, ο καθηγητής Μάριος Ευρυβιάδης τοποθέτησε τον τίτλο: «ΜΚΟ: Κρατικά Εργαλεία Προπαγάνδας, Ελέγχου και … Πλουτισμού». Πόσο μεγάλο δίκιο είχε…

Οι αναγνώστες γνωρίζουν ότι με το θέμα ασχολήθηκα πολλές φορές από τις φιλόξενες στήλες του περιοδικού και η ενασχόληση μου αυτή, μου δημιούργησε πολλά προβλήματα στον τόπο εργασίας μου, αφού όσοι «παρεξηγήθηκαν» με κατήγγειλαν στους προστάτες τους, όταν αντιλήφθηκαν ότι η έρευνα που κάναμε «άγγιζε» τις οργανώσεις και τους ίδιους.

Δεν πίστεψα ποτέ στο «θεσμό» των ΜΚΟ διότι ευρισκόμενος στην Ουάσιγκτον, όπου είναι βασική η πηγή της χρηματοδότησής τους, γνωρίζω ότι είναι εργαλεία που χρησιμοποιεί η αμερικανική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ενωση και άλλα ξένα κράτη για να επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους και να περνούν την προπαγάνδα τους στους …ιθαγενείς, οι οποίοι όταν ακούνε τους βαρύγδουπους τίτλους των ΜΚΟ και τα …μεγαλεπήβολα σχέδια τους, δεν πάει το μυαλό τους ότι είναι υπηρέτες ξένων, ακόμα και εχθρών.

Η αποτυχημένη προσπάθεια επιβολής του σχεδίου Ανάν πέρασε μέσα από ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές ΜΚΟ, οι οποίες έλαβαν χρήματα από την Αμερική, τα Ηνωμένα Εθνη, την Ε.Ε., αλλά και την ελληνική κυβέρνηση, πριν από τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, τον Μάρτιο  του 2004. Εχω δεχθεί καταγγελία από πρώην υπάλληλο του ΟΠΑΠ παρακαλώ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι επειδή το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δυσκολευόταν εκείνη την εποχή να στείλει τα χρήματα στη Λευκωσία, ζήτησε να χρησιμοποιηθεί το κυπριακό τμήμα του ΟΠΑΠ και μία άλλη ελληνική κρατική εταιρεία, οι οποίες τότε είχαν τη δυνατότητα άμεσης εκταμίευσης των ποσών. Την εποχή πριν από το δημοψήφισμα, και για μία περίοδο μερικών ετων, οι Αμερικανοί ισχυρίστηκαν ότι ξόδεψαν εκατομμύρια δολάρια στην Κύπρο. Ενας πρέσβης που ασχολήθηκε με το Κυπριακό, και δεν βρίσκεται σήμερα στη ζωή, μας είχε ομολογήσει τότε ότι «ανοίξαμε μία τρύπα στην Κύπρο και ρίχναμε δολάρια μέσα».

Η αμερικανική κυβέρνηση έχει απωλέσει δισεκατομμύρια σε πολλές χώρες. Τα δολάρια έπεσαν στα χέρια απατεώνων και χάθηκαν. Σε μία περίπτωση στο Αφγανιστάν η τότε υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις αναζητούσε εναγωνίως 8 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, τα οποία προφανώς είχε κλέψει η οικογένεια του προέδρου της χώρας, τα μέλη της οποίας εργάζονταν για τη CIA και άλλες μυστικές υπηρεσίες.

Η υπόθεση των ΜΚΟ δεν είναι μία καθαρή ιστορία. Και ακούγοντας συναδέλφους να προειδοποιούν «να μην καούν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά», θλίβομαι διότι είναι ξεκάθαρη προσπάθεια να διαχωρίσουν τις ΜΚΟ σε καλές και κακές. Πρέπει τέλος πάντων να συμφωνήσουμε σ’ αυτόν τον τόπο ότι όταν μία οργάνωση ή ένα άτομο λαμβάνουν οικονομική ενίσχυση από κράτη, εξυπηρετούν αναγκαστικά αυτούς που τους πληρώνουν. Γιατί να τους χαρίσει χρήματα, γιατί να τους ενισχύσει μία κυβέρνηση; Επειδή είναι όμορφοι; Αυτοί που πληρώνουν απαιτούν. Και όταν πληρώνουν δυνάμεις, όπως η Αμερική, η Ρωσία και η Ε.Ε., είναι λογικό να απαιτούν από τις οργανώσεις και τα άτομα, να υπηρετούν την προπαγάνδα τους.

Αυτό είναι το ένα μείζον θέμα. Το άλλο αφορά κρατικούς παράγοντες και από τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., οι οποίοι ενέκριναν τα χρήματα αν και γνώριζαν ότι δεν γινόταν έργο. Ο εισαγγελέας πρέπει να ανοίξει όλες τις υποθέσεις και να ερευνήσει τη σχέση των ΜΚΟ με αυτούς που υπέγραφαν τα κονδύλια. Και είμαι σίγουρος ότι θα τους στείλει όλους στη Δικαιοσύνη.

ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ΔΕΝ συνέχισε την αποστολή χρημάτων στην Κύπρο μετά τη νίκη του Κώστα Καραμανλή στις εκλογές του Μαρτίου 2004 και την ανάληψη του υπουργείου από τον κ. Πέτρο Μολυβιάτη.

ΠΗΓΗ: Το κείμενο δημοσιεύθηκ στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2014 –www.epikaira.gr

Ο Γιώργος έδωσε την εντολή!

Ο Γιώργος έδωσε την εντολή!
Τον Γιώργο Παπανδρέου «δείχνει» για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων αποναρκοθέτησης κατάθεση υπαλλήλου της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ), που περιλαμβάνεται στο πόρισμα-φωτιά της Οικονομικής Αστυνομίας για την αμαρτωλή ΜΚΟ Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης (ΔΚΑ), το οποίο αποκαλύπτει η Realnews.

Πατήστε πάνω στη φωτογραφία και διαβάστε το δημοσίευμα.



enikos.gr

Aυτοαμνηστευμένοι δήμιοι

Η καταστροφή είναι δεδομένη, το ίδιο και η απόγνωση. H πρώτη δεν είναι για όλους ευδιάκριτη, η δεύτερη ακόμα δεν κραυγάζει. Eπιτείνεται συνεχώς η οικονομική ανισότητα, η άδικη μεταχείριση των πολιτών από το κράτος – και η αδικία είναι το πιο εύφλεκτο υλικό, προσάναμμα για το χάος.

H αδικία, η άνιση μεταχείριση, σαρκώνεται σε προκλητικές εικόνες: Tο εμπορικό κέντρο, σε κάποιες πόλεις, προδίδει σφύζουσα ευζωία, οι ραγδαία πολλαπλασιαζόμενες καφετέριες, σε κάθε πόλη, και οι αναιδείς, απτόητες τιμές τους, το ίδιο. Kαθόλου, μα καθόλου εικόνα χρεοκοπημένης χώρας, περικοπών πνιγμού σε μισθούς και συντάξεις, καθόλου αίσθηση υποσιτιζόμενων παιδιών, σιτιζόμενων από την ιδιωτική πρωτοβουλία (χιλιάδες μερίδες κάθε μέρα) ενηλίκων.

Oι αριθμοί δείχνουν στέρηση και οι άνθρωποι ευημερούν; H απατηλή εικόνα δεν είναι η πραγματικότητα της Eλλάδας σήμερα. H συντελεσμένη καταστροφή δεν έχει φτάσει, ακόμα, στη φάση της έκρηξης. Kαι, κυρίως, δεν αφορά η καταστροφή, ούτε στο ελάχιστο, το πελατειακό των κομμάτων κράτος. Mεγάλος αριθμός ανθρώπων, αφάνταστα μεγάλος για τον κοινό νου, απολαμβάνει οικονομικές προνομίες παχυλές, χάρη στην κομματική ένταξη ή εύνοια. Kαταλήστεψαν, επί δεκαετίες, το κοινωνικό χρήμα, δεν ελέγχθηκαν ποτέ για το «πόθεν έσχον» και συνεχίζουν απτόητοι. Tα δύο κόμματα που σήμερα συγκυβερνούν, άλλοτε αλληλομισούνταν παθιασμένα και αλληλομάχονταν, όμως συνεταιρίστηκαν τώρα, ακριβώς για να αποτρέψουν κάθε ενδεχόμενο ελέγχου της ξεσαλωμένης πελατείας τους.

Eνα ποσοστό του πληθυσμού, συνεχώς και μεγαλύτερο, βυθίζεται στην απόγνωση που δημιουργούν οι περικοπές, τα χαράτσια, η κατάρρευση των ταμείων, οι απολύσεις. Kαι η εξαγορασμένη κομματική πελατεία, όπως και η προστατευόμενη κομματική λωποδυσία, συνεχίζουν τη νεοπλουτίστικη καταναλωτική ευωχία. Tυπικά τριτοκοσμική η εικόνα. Mε εφιαλτικότερο αποτέλεσμα μια καταστροφή απρόσιτη στους μακροοικονομικούς δείχτες και στις στατιστικές: την περιθωριοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, την (από διαφθορά ή από εμπεδωμένο πια απελπισμό) αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτεία.

Tόσο τη διαφθορά όσο και τον απελπισμό τα γιγαντώνει η μικρονοϊκή αμετανοησία του πολιτικού προσωπικού. H χώρα δεν είναι πια ανεξάρτητο κράτος, επιτροπεύεται ασφυκτικά (και δικαίως) αφού η αξιοπιστία των κυβερνώντων είναι, διεθνώς, μηδενική. Tώρα, λ.χ. πλησιάζουν εκλογές και η έγνοια των κομμάτων, όλων, δεν είναι ποιος περιφερειάρχης ή δήμαρχος αποδείχτηκε ικανός να συμβάλει στην ανάκαμψη και πρέπει να στηριχτεί για να συνεχίσει τη θετική προσφορά του, όχι. Tα κόμματα δίνουν το χρίσμα με μοναδικό κριτήριο ποιος υποψήφιος μπορεί να κερδίσει τις εντυπώσεις, για να λογαριαστεί η νίκη του θρίαμβος της κομματικής σιχαμάρας.

H μακάβρια αυτή ηλιθιότητα έχει τις μεθόδους και τις τεχνικές να πετυχαίνει, με την έγκριση των ψηφοφόρων, το κορύφωμα του παραλογισμού: Oι φυσικοί αυτουργοί και οι ηθικοί συνεργοί τους στο εν ψυχρώ κακούργημα υπερδανεισμού της χώρας (για τη συντήρηση του πελατειακού κράτους και της λωποδυσίας των κομματικών), οι ίδιοι αυτοί να διαχειρίζονται και τη «σωτηρία» μας από τις συνέπειες των κακουργημάτων τους. Nα κυβερνούν οι θύτες με την ψήφο των θυμάτων τους.

Kαι η αλογία της πολιτικής σκηνής μεταφέρεται στην κοινωνία καθιστώντας αυτονόητη την αυθαιρεσία, δικαιολογημένον και από τους δικαστές τον βασανισμό του πολίτη: O πολίτης είχε στηρίξει τις προοπτικές της ζωής του στο συμβόλαιό του με το κράτος – συμβόλαιο μισθού, σύνταξης, περίθαλψης, σταθερού συστήματος φορολογίας. Kαι οι εξουσιαστές του κομματάνθρωποι τα ακυρώνουν όλα με δολοφονική στυγνότητα τεχνοκράτη. Aπολύουν δίχως αξιολογική κρίση, χαρατσώνουν γκανγκστερικά τους πολίτες με τον εκβιασμό της συνέχισης ή της διακοπής του ηλεκτροφωτισμού τους. Mεταγγίζουν στον δουλοπάροικο ψηφοφόρο τους την καταθλιπτική μοιρολατρική βεβαιότητα ότι η πατρίδα του τον αντιμετωπίζει σαν σφάγιο προ-ορισμένο να θυσιαστεί, να πληρώσει αυτός, αναιτιολόγητα, την κραιπάλη όσων εγκλημάτησαν σε βάρος του.

H οργή για την αδικία, τη στανική θυματοποίηση, τον χυδαίο αμοραλισμό των εξουσιαστών, αλλοτριώνει τον άνθρωπο χωρίς αυτός να το καταλαβαίνει – ρημάζει το σθένος του. Eκατόν σαράντα πέντε χιλιάδες παιδιά είναι γραμμένα στο «πρόγραμμα σίτισης» του υπουργείου Παιδείας – αλλά ποιο πρόγραμμα θα στήσει στα πόδια τους τους γονείς αυτών των παιδιών, ψυχικά διαλυμένους από την ανημπόρια να θρέψουν τα παιδιά τους; Oι δεκάδες χιλιάδες Eλληνες που μπαίνουν στην ουρά κάθε μέρα να πάρουν το συσσίτιο της Eκκλησίας, θα μείνουν με τον ψυχισμό τους ισόβια σημαδεμένο από τον σημερινό εξευτελισμό που τους επέβαλαν πολιτικοί ανίκανοι και διεφθαρμένοι. Oι πραγματικοί ένοχοι καταστροφής της οικονομίας, κλέφτες του κοινού ποινικού δικαίου (κάθε εβδομάδα και κάποια καινούργια αποκάλυψη λωποδυσίας – «Tαχυδρομικό Tαμιευτήριο, MKO και πάει λέγοντας), ατιμώρητοι και με άθικτη τη χλιδή του καθημερινού τους βίου, προπηλακίζουν τα θύματά τους: «μαζί τα φάγαμε»! – ιταμότητα αυτοαμνηστευμένων δημίων.

Δεν υπάρχει εναργέστερο σημάδι ιστορικού τέλους μιας συλλογικότητας από την πόρωση, την τυφλή ασυδοσία των διαχειριστών της εξουσίας. Oι περιουσίες πρωθυπουργών και υπουργών που υπέγραψαν τον εξωφρενικό δανεισμό της χώρας, δεν δημεύονται, ούτε οι μυθικές απολαβές των παρασιτικών στρατιών από υπουργικούς «συμβούλους», αναρίθμητους αργόσχολους κομματικούς εγκαθέτους σε εταιρείες και οργανισμούς του δημοσίου. Aντί να λειτουργήσει «νέμεσις», πουλιέται, όσο-όσο, η υποδομή της χώρας, η κοινωνική περιουσία – «πράγμα τζιβαϊρκόν, πολυτίμητο».
Oλοφάνερο: Aπό τη σημερινή καταστροφή και ατίμωση δεν θα βγούμε ούτε πιο σοφοί και συνετοί ούτε πιο ανθρώπινοι και φιλάνθρωποι ούτε ηθικά ωριμότεροι. Oταν σε έχουν μεταχειριστεί οι ολίγιστοι και σπιθαμιαίοι, τα τέρατα της ιδιοτέλειας, μόνο σαν αδιαφοροποίητη μονάδα των στατιστικών τους μετρήσεων και ό,τι τους ενδιαφέρει από σένα είναι αποκλειστικά η ψήφος σου και πώς θα σου την υποκλέψουν, τότε μοιάζει έσχατη μωρία να διολισθαίνεις στην επιείκεια που τους νομιμοποιεί να τερατουργούν και να βασανίζουν.

Aπό την «κρίση» ίσως τυπικά «βγούμε» κάποτε: αφού θα έχει εξασφαλιστεί η παράταση της ομηρείας μας στη διεθνή κερδοσκοπία για πολλές δεκαετίες. Θα «βγούμε» ακόμα πιο δραματικά ανυποψίαστοι για την ελληνικότητά μας, πιο ανάπηροι στη γλωσσική μας εκφραστική, με ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση ιστορικής αυτοσυνειδησίας – αλλοτριωμένα, ρημαγμένα υπολείμματα μιας πρότασης πολιτισμού που γέννησε το άθλημα της «σχέσης», όχι το βόλεμα της «σύμβασης». Γέννησε την κοινωνική επαλήθευση της γνώσης, το κατόρθωμα της «πόλεως», με στόχο πρωταρχικό το «αληθεύειν», όχι τη βαρβαρική χρησιμότητα.

Mε την ψήφο μας και στις εκλογές του Mαΐου δεν επιλέγουμε κόμμα. Συντασσόμαστε με την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια ή με τον υπόκοσμο της βουλιμικής κακουργίας.


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ






kathimerini.gr

Βρε – βρε. Ο ουκρανός ναζί νεουπουργός, καταγγέλει πως η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν την στάση πληρωμών και φέρνει το ΔΝΤ!!

“…Ο Γιανούκοβιτς άφησε την χώρα χρεοκοπημένη”, λέει η υπουργάρα του πραξικοπήματος. Ε τότε γιατί φαγωθήκατε για την εξουσία;

“Μόνη διέξοδος, η συνεργασία με ΔΝΤ και ΕΕ, αλλιώς δεν θα μπορέσουν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις!”

Βρε κάτι μας θυμίζουν αυτά…

Βρε όλος ο πλανήτης ένα χωριό είναι λέμε…