Εθνική ομοψυχία!

Η χθεσινή παρέλαση και γενικά ο εορτασμός της εθνικής επετείου ήταν ακόμη μια ευκαιρία για να δούμε πόσο βαθιά διχασμένη είναι η χώρα. Πόσα πολλά προβλήματα έχει τα οποία ίσως είναι ακόμη δυσκολότερα απ’ ότι η οικονομική κρίση. Και κατά τη γνώμη πολλών κινδυνεύει πολύ περισσότερο από μια… γραμμή χρηματοδότησης ή μια νέα συμφωνία με τους δανειστές.
Από τη μια είδαμε την Ελλάδα της υπερηφάνειας. Όχι απαραίτητα με τις συνηθισμένες, κοστοβόρες παρελάσεις. Όσο με το μήνυμα που έστειλε για παράδειγμα ο σμηναγός Σωτήρης Στράλης, πραγματοποίησε με το μαχητικό αεροσκάφος F-16 ελιγμούς και χαμηλές πτήσεις πάνω από την Θεσσαλονίκη, γράφοντας τον εντυπωσιακό επίλογο της στρατιωτικής παρέλασης.
«Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη. Χρόνια πολλά Μακεδονία. Χρόνια πολλά Ελλάδα. Η ελληνική ομάδα αεροπορικών επιδείξεων εύχεται σε όλους τους Έλληνες... χρόνια πολλά και σας καλεί για μια ακόμη φορά: Σηκώστε το κεφάλι ψηλά». Αυτά είπε την ώρα που πραγματοποιούσε επικίνδυνους και άκρως εντυπωσιακούς ελιγμούς με το σκάφος του και συγκλόνισε όλη την Ελλάδα..
Ομοίως και τα μηνύματα του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων πολιτικών κινήθηκαν στο πλαίσιο της εθνικής ομοψυχίας για την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Για το ξεπέρασμα της κρίσης και για την ανάταση της ψυχής των Ελλήνων που έχουν περάσει πράγματι πολλά σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Κι αν θέλετε ήταν μια ανάσα η χθεσινή ημέρα για να αισθανθούν οι πολίτες λίγο καλύτερα και να ξεχάσουν τα προβλήματα κοιτάζοντας με περηφάνια τη νεολαία της χώρας.
Από την άλλη είδαμε την Ελλάδα της μιζέριας, του διχασμού, της προκλητικότητας. Τρία χρόνια τώρα οι εθνικές επέτειοι γιορτάζονται λες και ο κόσμος πάει σε πόλεμο. Περισσότεροι οι αστυνομικοί από τους θεατές υπό το φόβο επεισοδίων. Σιδερόφραχτες παρελάσεις, οι επίσημοι φρουρούνται λες και είναι ο… Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γονείς που ήθελαν να δούνε τα παιδιά τους έμειναν πολύ μακριά από την παρέλαση. Ομάδες συνδικαλιστών βγάζουν τα απωθημένα τους κάτι τέτοιες ημέρες. Ο δήμαρχος Χαλανδρίου βάζει να παίζουν το εμβατήριο του ΕΑΜ ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως τα κατ’ επάγγελμα αντιμνημονιακά βγάζουν ανακοινώσεις – φωτιά, πότε ο ένας για να πολεμήσει το Δ΄ Ράιχ, ακόμη κι αν δεν έχει πιάσει ούτε όπλο στα χέρια του, και πότε ο άλλος να μιλήσει για αλλαγή πολιτικής. Καμιά σχέση δηλαδή με τους εορτασμούς, καμιά σχέση με την εθνική ομοψυχία.
Αναζητείται ομοψυχία, λοιπόν και κάτι τέτοιες ημέρες μας κάνουν να μελαγχολούμε και να αναρωτιόμαστε που πάει αυτός ο τόπος. Η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται βαθιά διχασμένη κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δορυφόροι του κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να προκαλέσουν, να δημιουργήσουν μπάχαλο, να καταστρέψουν ό,τι χτίστηκε με τόσο κόπο. Θέλουν να δημιουργούν συνεχώς προβλήματα, να οξύνουν την αντιπαράθεση, να ρίχνουν λάσπη και να περιμένουν την αντίδραση.
Έτσι ο κόσμος εμφανίζει μια σοβαρή διχοστασία. Δεν ξέρει τι να πιστέψει κι ποιον. Το «καινούργιο» που δεν είναι καθόλου νέο, υπόσχεται τα πάντα, μιλάει με πύρινα λόγια και κατακεραυνώνει τα πάντα; Ή το παλιό που έχει δώσεις δείγματα γραφής, έχει κάνει σοβαρά λάθη,αλλά και έχει πληγώσει;
Εδώ σήμερα έχουμε έναν πολύ εμφανή διαχωρισμό της ελληνικής κοινωνίας σε «καλούς Αριστερούς» που έρχονται να σώσουν και σε «κακούς Δεξιούς» που κατέστρεψαν και φυσικά το αντίθετο από την άλλη πλευρά.
Καμιά προσπάθεια και καμιά ελπίδα για εθνική ομοψυχία, κανένα σημάδι ότι μπορεί κάποιοι να καθίσουν στο τραπέζι και να βάλουν πάνω από το εγώ το εμείς. Πάνω από τα κόμματα την πατρίδα που ακόμη και τώρα κινδυνεύει. Κανένα σημείο επαφής, αντιθέτως η κατάσταση χειροτερεύει.
Αναβιώνει ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που το βλέπουμε σε καθημερινές ανακοινώσεις και αντιπαλότητες και σε συνθήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με το μήνυμα του σμηναγού που είπε «Έλληνες, σηκώστε το κεφάλι ψηλά».
Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη σωτηρία της χώρας και όλοι έχουν βάλει στη μέση τους Έλληνες. Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο διότι δεν είναι μια απλή αντιπαλότητα Δεξιάς – Αριστεράς όπως αυτές που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με πολλούς επικίνδυνους πολιτικούς, ριψάσπιδες και ανθέλληνες. Έχουμε να κάνουμε με ανίδεους στην καλύτερη και ανόητους στη χειρότερη βουλευτές απ’ όλο το φάσμα της πολιτικής. Κι έχουμε να κάνουμε με ιδιαίτερα επικίνδυνες πολιτικές επιλογές, κυρίως από το χώρο της Αριστεράς που έρχεται να πάρει τη ρεβάνς για συγκρούσεις και ήττες δεκαετιών. Μέχρι και η… Βάρκιζα πέφτει στο τραπέζι.
Όχι, αυτή η Ελλάδα δεν μας ταιριάζει. Σ’ αυτή τη χώρα με τα χίλια προβλήματα και μειονεκτήματα δεν αξίζει η εικόνα και το κλίμα εμφυλίου. Και θα πρέπει κάποιοι να αντιληφθούν ότι αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοια παιχνίδια. Ο εξ Ανατολών κίνδυνος έχει αποθρασυνθεί, στα σύνορά μας γίνεται χαμός και πόλεμοι. Μέτωπο στην Ουκρανία, μέτωπο στη Συρία και όλη τη Μέση Ανατολή. Στα Βαλκάνια ο εθνικισμός αναβιώνει ενώ η μικρή Ελλάδα αντιμετωπίζει τα σοβαρά οικονομικά της αδιέξοδα, τον κίνδυνο που προκαλεί η αθρόα μεταναστευτική ροή και την πολιτική αστάθεια που βάζει φωτιά στη χώρα. Για να μη μιλήσουμε και για τα κοινωνικά προβλήματα και την κρίση αξιών που είναι μέρος της οικονομικής κρίσης.
Υπάρχουν λοιπόν περιθώρια για εθνικούς διχασμούς; Συμφέρει κανέναν κάτι τέτοιο; Και ποιος θα πληρώσει μια πιθανή εθνική τραγωδία;