Πολιτική ήττα της κυβέρνησης η αναβολή που ζήτησε στη δίκη για το Μνημόνιο

                                             

Δείχνει πως ούτε η ίδια πιστεύει το επιχείρημά της ότι η υποταγή στην «τρόικα» έγινε για τη... σωτηρία της χώρας!

Πανικόβλητη η κυβέρνηση σχετικά με τη δικαστική έκβαση της προσφυγής για ακύρωση του Μνημονίου της ντροπής, μεθόδευσε τελικά την αναβολή της συζήτησης στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που επρόκειτο να γίνει την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου.

Αδυναμία έγκαιρης προσκόμισης των σχετικών παραστατικών, δήλωσε ανώτατη πηγή του υπουργείου Οικονομικών, η πολιτική ηγεσία του οποίου επέλεξε να αποφύγει τη δικαστική αναμέτρηση που προκάλεσαν μαζικά οργανώσεις όπως ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας, η ΑΔΕΔΥ, η ΕΣΗΕΑ κ.λπ. Η αντισυνταγματικότητα των αποφάσεων για μείωση μισθών και συντάξεων, περικοπή επιδομάτων, αδειών, αποζημιώσεων και για όλα τα δεινά που επιφέρει σε εργαζομένους και συνταξιούχους η εφαρμογή του Μνημονίου, είναι στο επίκεντρο των υπομνημάτων που κατέθεσαν ο ΔΣΑ, η ΑΔΕΔΥ και η ΕΣΗΕΑ, στα επιχειρήματα των οποίων το υπουργείο Οικονομικών και ο βασικός εκτελεστής-εντολοδόχος της «τρόικας» Γ. Παπακωνσταντίνου όφειλαν να απαντήσουν. Η τελική κυβερνητική επιλογή ήταν η αποφυγή της δικαστικής διαδικασίας, καθώς ο εισηγητής του Συμβουλίου της Επικρατείας «έγερνε» υπέρ των οργανώσεων που κατέθεσαν την προσφυγή και η επισημοποίηση της θέσης αυτής, ότι δηλαδή το Μνημόνιο της ντροπής είναι αντισυνταγματικό, πριν μάλιστα από τις κρίσιμες αυτοδιοικητικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου, θα αποτελούσε εξ αντικειμένου πολιτικό κόλαφο για την κυβέρνηση, που αναπόφευκτα θα «χτυπούσε» και τους εκλεκτούς της στην επικείμενη εκλογική διαδικασία. Η αναβολή της συζήτησης του Μνημονίου από το Συμβούλιο της Επικρατείας, με υπαίτια την ίδια την κυβέρνηση, συνιστά αντικειμενικά ήττα σε πολιτικό επίπεδο, καθώς φαίνεται πως ούτε η ίδια δεν πείθεται από το επιχείρημά της ότι η υποταγή στην «τρόικα» έγινε για τη «σωτηρία της χώρας μας». Η είδηση για την αναβολή εκδίκασης της προσφυγής, που έγινε γνωστή στις αρχές της εβδομάδας, χαρακτηρίζεται νίκη για τους εχθρούς του Μνημονίου (συνδικάτα, κόμματα της αντιπολίτευσης, μικρομεσαίους, οργανώσεις των συνταξιούχων) και αναπτερώνει τις ελπίδες όλων ότι το Μνημόνιο με τις ολέθριες για τον ελληνικό λαό συνέπειες, μπορεί να ανατραπεί... Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, μετά την επικράτηση εκείνων που είχαν ταχθεί υπέρ της αναβολής της συζήτησης στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την αντισυνταγματικότητα ή όχι του Μνημονίου, ξεκίνησαν ήδη οι συσκέψεις και οι διαβουλεύσεις για χάραξη τακτικών που θα «αντισταθμίσουν» την πρώτη σοβαρή οπισθοχώρηση και φυγομαχία. Ελάχιστοι οι «πρόθυμοι» για στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής, και αυτοί «με συντριβή και πόνο ψυχής» αναλαμβάνουν την υπεράσπιση των κυβερνητικών επιλογών... Πάντως, απαιτήθηκε κεντρική απόφαση, παρουσία μάλιστα και του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, για να αναλάβουν δράση, υπέρ της ενίσχυσης των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ βαριά ονόματα όπως ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης στην Κεντρική Μακεδονία, η Άννα Διαμαντοπούλου στη Δυτική Ελλάδα κ.λπ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις τόσο του προέδρου του ΔΣΑ Δημ. Παξινού όσο και των ηγετικών στελεχών της ΑΔΕΔΥ (τελευταίο πια προπύργιο των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων) Σπ. Παπασπύρου, Ηλ. Ηλιόπουλου και Ηλία Βρεττάκου, «δύσκολα το Μνημόνιο θα συζητηθεί πριν από τη λήξη της εφαρμογής του», αφού όπως υπογραμμίζει και ο καθηγητής Αλ. Μητρόπουλος είναι «μονόδρομος η κήρυξή του ως αντισυνταγματικού». Οπότε η κυβέρνηση ευλόγως θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να μη βρεθεί εκτεθειμένη και σε νομικό επίπεδο, τη στιγμή που και πολιτικά και κοινωνικά είναι απολύτως απομονωμένη και οι υπεύθυνοι είναι βέβαιο ότι θα καταδικαστούν από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού για την εξαθλίωση, την ταπείνωση και την απογύμνωση από κάθε δικαίωμα που του προκάλεσαν με τις άγριες, νεοφιλελεύθερες και ετσιθελικά παρμένες αποφάσεις τους. Μέχρι τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου, το κυβερνητικό επιτελείο σχεδιάζει «αντεπίθεση» αισιοδοξίας και «θετικών μηνυμάτων» για την οικονομία της χώρας. Ήδη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, ακολουθώντας το παράδειγμα του Γ. Παπακωνσταντίνου και του Χάρη Παμπούκη, οι οποίοι μιλούν για ξένες επενδύσεις που θα φέρουν χρήμα και δουλειά στην ταλαίπωρη χώρα, προσδοκά ανάκαμψη από το τέλος του 2011, ενώ η Λ. Κατσέλη διαφημίζει μεγάλα προγράμματα ανακούφισης των ανέργων. Όλοι όμως προσπερνούν ερωτήματα για επιστροφή των εισοδημάτων που αυθαίρετα «άρπαξαν» από μισθωτούς και συνταξιούχους, και για επαναφορά των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τα οποία λεηλάτησαν με νόμους, υπουργικές αποφάσεις και Προεδρικά Διατάγματα. Και όσο κανείς από τη σοσιαλιστική μας κυβέρνηση δεν μιλά γι' αυτά, τόσο ενδυναμώνεται η πεποίθηση ότι όλα έγιναν προκειμένου οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι να παραδοθούν βορά στους ξένους και ντόπιους μεγαλοεργοδότες. Η πολιτική κρίση είναι προ των πυλών, είτε συζητηθεί η αντισυνταγματικότητα του Μνημονίου είτε όχι. Τι οσμίστηκε άραγε ο Α. Λοβέρδος όταν μίλησε «για νέο Γουδί»;