Η πέμπτη παράγραφος του άρθρου του τέως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Χρ. Σαρτζετάκη πιστοποιεί ότι επικρατεί μεγάλη σύγχυση ως προς την πρόσληψη της διαχρονικής Ρωμιοσύνης καθώς και της έννοιας της Ελληνικότητας και της Νεοελληνικής εθνογένεσης.
Η καταξιωμένη ιστορικός-ακαδημαϊκός κυρία Γλύκατζη-Αρβελέρ κάποτε είπε: "Είμαστε Ρωμιοί, όσο και Έλληνες"! Το ομογενές και ομόγλωσσο, Ρωμαίικο, στοιχείο της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είναι εκείνο που διέσωσε την Ελληνική γλώσσα και κουλτούρα πάνω στην οποία θεμελιώθηκε, αιώνες μετά, το Νεοελληνικό κράτος. Χωρίς να ξεχνούμε και την συμβολή της ξερριζωμένης Μικρασιατικής Ρωμιοσύνης αλλά και των (παρεξηγημένων) αλλοφώνων του Γένους, της Βλαχουριάς και της Αρβανιτιάς, στην διαμόρφωση του προσώπου της σημερινής Ελλάδας.
Οι όροι Ελληνας και Ρωμιός είναι ταυτόσημοι, καί όπως έλεγε ο μακαρίτης π. Ιωάννης Ρωμανίδης,
η διάκριση μεταξύ Ελλήνων και Ρωμιών είναι ιστορικά ψεύτικη!http://www.romanity.org/htm/rom.e.05.kostis_palamas_kai_romiosini.01.htm
Η Ρωμιοσύνη είναι μία υπερβατική και διαχρονική έννοια χωρίς εθνοφυλετικά ή εθνογλωσσικά στεγανά. Άλλωστε ας μη λησμονούμε ότι οι βλαχόφωνοι, αρβανιτόφωνοι και σλαβόφωνοι του Γένους είχαν σημαντική -αν οχι καθοριστική- συμμετοχή στη διαδικασία της συγκρότησης αυτής καθαυτήν της ελληνικής εθνικής ιδέας μέσα απο τα σπλάχνα της Ρωμιοσύνης και πολύ πριν απο την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
"Φλεβάρης δεν κουσούριασε κι ο Μάρτης δεν εμπήκε
κι όλη η Βλαχιά συνάχθηκε να φέρει το Ρωμέϊκο"
(Δημοτικό τραγούδι της επανάστασης του 1878)
Ο κ. Σαρτζετάκης αναφέρεται απαξιωτικά στους όρους Ρωμιός και Ρωμιοσύνη τους οποίους μάλιστα χαρακτηρίζει ως "αποβλητέους" και "εθνικώς απαράδεκτους" λησμονώντας ότι,
Η Ρωμιοσύνη έν’ φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν γαι να την-ι ’ξηλείψει,
κανένας, γιατί σιέπει την ’που τ’ άψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη έν’ να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει!
Σφάξε μας ούλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζελλειόν και τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάκτζιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα τζείνον τρώεται και τζείνον καταλυέται.
Βασίλης Μιχαηλίδης
«Η 9η Ιουλίου 1821 εν Λευκωσία Κύπρου», 177-186.
Λυπούμαι, αλλά η ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού δεν σερβίρεται a la carte και κατά το δοκούν...
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Με Ρωμαίικους χαιρετισμούς,
Χ.Δ.Κατσέτος
Καθηγητής Ιατρικής
Drexel University College of Medicine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου