Graffiti στην Αθήνα
Σύμφωνα με όσα διαβάσαμε στον κυριακάτικο φιλοκυβερνητικό Τύπο, το Μαξίμου δίνει την εντύπωση ότι πλέει σε πελάγη αισιοδοξίας και διαρρέει: “Η δρομολόγηση μιας λύσης που θα καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος δημιουργούν νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση σταθεροποιείται και αποκτά χρονικό ορίζοντα που της επιτρέπει μακροπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενισχύεται αποκτώντας χαρακτηριστικά εθνικού ηγέτη… “
Μήπως κάποιοι υπερβάλλουν λίγο; Επειδή, ακόμα και αν το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους λυθεί, κατά το πιο αισιόδοξο σενάριο, την επομένη κιόλας ημέρα θα τεθούν, μετ’ επιτάσεως μάλιστα, τα βασικά ερωτήματα που έπρεπε από σήμερα να μας απασχολούν:
- Ποια Ελλάδα θέλουμε;
- Ποιο θα είναι το παραγωγικό μοντέλο που θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη και την ευημερία του λαού (η οποία είναι και το βασικό ζητούμενο);
- Με ποια κοινωνική οργάνωση και ποιό πολιτικό σύστημα θα τα επιτύχουμε;
Έχει απαντήσεις η ΝΔ στα σοβαρά αυτά ερωτήματα; Θα περίμενε κανείς ότι με την τόση δουλειά που είχε γίνει από το 2009 και με αφορμή τον αγώνα κατά της Ντόρας, η ΝΔ θα ήταν η μόνη που θα μπορούσε να παρουσιάσει σήμερα ένα συγκροτημένο όραμα για το αύριο. Συμβαίνει το αντίθετο. Αντί να δει και να αναλύσει τις νέες κοινωνικές αντιθέσεις η ΝΔ επιμένει να αναλύει την κατάσταση με τα εργαλεία του παρελθόντος και να αναγάγει ως κύριο στοιχείο της στρατηγικής της την αντιπαράθεση μεταξύ του «ευρωπαϊκού μετώπου» με βασικό πόλο την ίδια και του”αριστερού ριζοσπαστισμού” του ΣΥΡΙΖΑ. “Το επόμενο διάστημα θα δημιουργηθούν στη χώρα δύο βασικοί πόλοι. Από τη μία θα είναι οι «φιλοευρωπαϊστές» και από την άλλη οι «αντιευρωπαϊστές», ενώ τα υπόλοιπα κόμματα είτε θα επιβιώσουν δύσκολα είτε θα πρέπει να συνταχθούν με έναν από τους δύο συνασπισμούς” λένε στο Μαξίμου και προσθέτουν: “Η ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου που εκφράζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, από τα Δεξιά έως τις παρυφές της Αριστεράς, είναι αναπόφευκτη και βάζει ουσιαστικά τίτλους τέλους στο σκηνικό της μεταπολίτευσης….“.
Αυτή η αντιπαράθεση “ευρωπαϊκού μετώπου” – “μετώπου της δραχμής” δεν αποτελεί παρά μια μηχανιστική μεταφορά στις σημερινές συνθήκες της αντιπαράθεσης δεξιάς – αριστεράς. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, η κύρια αντίθεση στην σημερινή ελληνική κοινωνία δεν είναι πλέον ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερά. Η κύρια αντίθεση είναι ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και την μικρή ελίτ του πλούτου και της διαπλοκής που κυβερνούσε τον τόπο και προσπαθεί και τώρα να μείνει γαντζωμένη στην εξουσία. Κι αυτό παράλληλα με έναν αναπτυσσόμενο και έντονο ευρωσκεπτικισμό σε όλη την κοινωνία.
Τα λέμε αυτά όχι επειδή έχουμε καμιά διάθεση να θεωρητικολογήσουμε, αλλά επειδή από αυτά θα εξαρτηθεί και η στήριξη της κοινωνίας στο εγχείρημα Σαμαρά. Γιατί όπως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, χωρίς να έχει την κοινωνία μαζί του δεν μπορεί να πετύχει τίποτα.Δυστυχώς μέχρι στιγμής το Μαξίμου δεν έχει καταφέρει να πείσει την κοινωνία ούτε για την ορθότητα της πολιτικής του, ούτε το αφήγημα του κ. Σαμαρά γίνεται κατανοητό από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Και επιμένουμε πως στην κυβέρνηση δεν έχει κατανοηθεί σε όλες τις προεκτάσεις της ούτε η οργή του κόσμου, ούτε και η πλήρης απαξίωση των πολιτών για τα πολιτικά κόμματα του παλαιοκομματισμού.
“Έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα απροσδιόριστο ακόμα κοινωνικό μέτωπο στο εσωτερικό και με ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο στο εξωτερικό, είναι πολύ δύσκολο για την κυβέρνηση να χαράξει ένα στρατηγικό σχέδιο για τους επόμενους μήνες” απαντά στα ερωτήματα αυτά κορυφαίος υπουργός και προσθέτει: «Τι στρατηγική να χαράξεις σε αυτό το περιβάλλον της αβεβαιότητας; Δουλεύουμε, οργανωνόμαστε και αναμένουμε».
Την ίδια στιγμή, στελέχη του πρωθυπουργικού επιτελείου θέτουν το ερώτημα τι θα γίνει από τον Ιανουάριο που αναμένονται συγκρούσεις σε διάφορα μέτωπα και οι εστίες της έντασης θα καίνε διαρκώς. Ο Α. Σαμαράς δέχεται εισηγήσεις να κινηθεί στη σκληρή γραμμή ή στη «γραμμή της συνέπειας» όπως την ονομάζουν οι υπουργοί που τη στηρίζουν. Η επιλογή, λένε στο Μαξίμου, δεν πρέπει να είναι ούτε τυχαία, ούτε συγκυριακή, καθώς αποτελεί πεποίθησή τους ότι αν δεν αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας του κράτους δεν πρόκειται να αποδώσει καμία προσπάθεια και κανένα μέτρο.
Σε τι συμπεράσματα μας οδηγούν όλα αυτά;
Πρώτον και βασικότερο: Για να επιτύχει το εγχείρημα Σαμαρά πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό αφήγημα. Ένα εθνικό σχέδιο που θα εξηγεί ποια Ελλάδα θέλουμε, για ποιους την θέλουμε και πως την θέλουμε. Επαναλαμβάνουμε:
- Ποια Ελλάδα θέλουμε;
- Ποιο θα είναι το παραγωγικό μοντέλο που θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη και την ευημερία του λαού (η οποία είναι και το βασικό ζητούμενο);
- Με ποια κοινωνική οργάνωση και ποιό πολιτικό σύστημα θα τα επιτύχουμε;
Δεύτερον: η χαλαρή συνομοσπονδία των υπουργών να πάει σπίτι της. Ποια είναι τα στελέχη που θα φέρουν την ανάπτυξη; Είδατε έστω και ένα στην σημερινή κυβέρνηση, πέραν κάτι απίθανων τύπων του παρελθόντος που νοιάζονται ΑΚΟΜΑ για το πολιτικό κόστος; Ποιοι είναι εκείνοι που θα αποδείξουν σε ξένους και ντόπιους ότι η οικονομία μπορεί να κινηθεί σε πλαίσια που θα φέρουν επενδύσεις και θα απογειώσουν έργα; Το θέμα του ανθρώπινου δυναμικού παραμένει το σοβαρότερο ίσως πρόβλημα της κυβέρνησης Σαμαράς.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι προβληματισμένος και θέλει να τρέξουν γρήγορα οι υπουργοί του. Είναι επίσης ενοχλημένος με την απροθυμία ορισμένων υπουργών να στηρίξουν την προσπάθεια ενώ θεωρεί ότι άμεσα θα πρέπει όλοι να βγουν στο προσκήνιο και να υπερασπιστούν την κυβερνητική πολιτική. Γνωρίζει ότι καθυστερήσεις σημειώνονται σε όλα τα υπουργεία, ενώ ισχυρή πίεση από την τρόικα αναμένεται να δεχθούν τα υπουργεία Εργασίας, Εσωτερικών και ενδεχομένως το υπουργείο Υγείας, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.
Οι πληροφορίες μας λένε ότι για να υλοποιηθεί η γραμμή της συνέπειας ο Σαμαράς έχει αποφασίσει να αλλάξει το μοντέλο διακυβέρνησης και να προχωρήσει στον σχηματισμό μιας ισχυρής και αποφασισμένης ομάδας. Στις ιδιωτικές του συζητήσεις ο πρωθυπουργός αφήνει να εννοηθεί ότι βρίσκεται στο μεταίχμιο αποφάσεων, λέγοντας ότι στην προσπάθεια θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και πρόσωπα με κύρος και γνώσεις πέραν των κομμάτων και προσθέτει πως η κυβέρνηση χρειάζεται δομικές αλλαγές.
Τρίτον, το κόμμα να αφυπνισθεί και να συμπαρασταθεί στην κυβέρνηση. Κατά γενική ομολογία, συνεχίζει να επικρατεί μεγάλη απογοήτευση στην κομματική βάση για την ακολουθούμενη πολιτική. Η πορεία του κόμματος είναι πτωτική και δεν υπάρχει πίστη στον κοινό στόχο. Είναι συνεπώς επιτακτική ανάγκη στην Συγγρού να σταματήσουν να ασχολούνται με την κατάληψη των κυβερνητικών θέσεων και να ασχοληθούν με την βάση. Να πάνε κοντά της , να της εξηγήσουν, να της δώσουν κουράγιο και να την κάνουν αρωγό της κυβερνητικής προσπάθειας. Αυτό πρέπει να γίνει ιδιαίτερα σε σκληρούς δεξιούς νομούς, στους οποίους ξύπνησαν τα φαντάσματα της Χούντας και νοσταλγοί των Απριλιανών που στεγάζονταν στη Ν.Δ. στρέφονται προς τη Χρυσή Αυγή.
Τέταρτον και ίσως σημαντικότερο από όλα: Δεν θα κουραστούμε να γράφουμε ότι η κοινωνία θέλει αίμα, θέλει να πληρώσουν σκληρά οι υπαίτιοι ή τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς. Ο Σαμαράς για να καταφέρει τους στόχους που έχει θέσει, ξέρει πολύ καλά ότι πρέπει να εφαρμοστούν όσα ψηφίστηκαν και όσα δεσμευτήκαμε ως χώρα έναντι των δανειστών. Δύσκολο εγχείρημα σε μια κοινωνία που βράζει και διαμαρτύρεται έντονα, μη έχοντας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Πως θα περάσουν λοιπόν τα μέτρα; Πως θα εφαρμοστούν οι πολιτικές του νέου Μνημονίου όταν ήδη πολύς κόσμος δεν πληρώνει την εφορία επειδή περιμένουν να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και να … χαρίσει τα χρέη; Όπως έχουμε ξαναγράψει, ένας από τους τρόπους ανάσχεσης της επερχόμενης κοινωνικής έκρηξης είναι η πραγματική αποκατάσταση του αισθήματος δικαιοσύνης με την παραδειγματική τιμωρία προσώπων που ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία φτάσαμε. Τα υπόλοιπα είναι μόνο λόγια …
FactorX – Μάρκος Αυρήλιος
www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου