ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ Κ.ΣΗΜΙΤΗ Κοιτάτε ποιος μιλάει...

Κοιτάτε ποιος μιλάει.....

(Το απύθμενο θράσος του ολετήρα της Άμυνας κ. Κ. Σημίτη)

του Κων. Φράγκου*

Μικρή εισαγωγή

Λαγός τη φτέρη έσειε Κακό του κεφαλιού του

Λαϊκή παροιμία

Δεν θα ενοχλούσε κανείς τον χρεωκοπημένο και ανεπαρκέστατο τ. Πρωθυπουργό στο τέναγος της σιωπής, της αφάνειας και της ανυποληψίας που αυτοτοποθετήθηκε λόγω των μεγάλων πολιτικών και οικονομικών εγκλημάτων που διέπραξε κατά της Χώρας, αν δεν έκανε ανόητες και αψυχολόγητες κινήσεις.

Η Ελλάδα είναι ο Παράδεισος της ατιμωρησίας, όπου, πρώτοι, την απολαμβάνουν οι Πρωθυπουργοί και Υπουργοί με το άρθρο 86 του Συντάγματος, έργο του κ. Ε. Βενιζέλου. Αλλά, και από την άλλη μεριά,η μνήμη των Ελλήνων είναι κοντή, ρηχή και θολή.

Δεν θα ασχολείτο, λοιπόν, κανένας μαζί του αν, κατά περιόδους, δεν εμφανιζόταν να κάνει προκλητικές δηλώσεις για την κατάντια της Χώρας, ν’ αναζητά υπευθύνους, εξαιρώντας τον εαυτόν του, ενώ μηδέποτε έκανε μια στοιχειώδη αυτοκριτική. Να παραδεχτεί, επιτέλους, ένα μέρος των ευθυνών του, να κάνει μια αποτίμηση των γεγονότων του πρόσφατου παρελθόντος του οποίου υπήρξε πρωταγωνιστής.

Επιβεβαιώνει την γενική αντίληψη ότι είναι ένας πολιτικός παντελώς ανεπαρκής...

Μόλις πρόσφατα επανήλθε (το θάρρος τιμωρείται, το θράσος ποτέ) με την έκδοση ενός βιβλίου με τον πομπώδη τίτλο «Ο ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟΣ» (Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ) στο οποίο κατακεραυνώνει τους διαδόχους του για τις πράξεις του που οδήγησαν τον τόπο στην σημερινή τραγωδία!

Όλα τα κακά συνέβησαν μετά το 2004!

Το πόνημα φανερώνει, σαφώς πλέον, διανοητικό εκτροχιασμό του συγγραφέα.

Ο Μέγας Υπεύθυνος φορτώνει τον διάδοχό του Γεώργιο Β΄ Παπανδρέου Γ., τον επιλεγόμενο Κοσταρίκα, με όλες τις ευθύνες (ρίχνει αρκετά στον επίσης πανανίκανο και πλαδαρό Κ. Καραμανλή, και δικαίως).

Πότε πληροφορήθηκε ο κ. Σημίτης ότι ο Γιωργάκης ήταν ανεπαρκής, ανίκανος, εκφυλισμένο κύτταρο ενός ευφυούς αλλά καταστροφικού πατέρα, ότι ήταν υποχείριο μιας οικογενειακής φατρίας υπό την Αρχηγομήτορα κ. Μαργαρίτα Παπανδρέου και μιας ομάδας ασχέτων, αμφιλεγόμενων και ίσως επικίνδυνων συνεργατών; Πριν του παραδώσει το Κόμμα και τη Χώρα μαζί με το σκήπτρο της διαδοχής δεν τα ήξερε;

Δεν είχε ίχνος συνείδησης της ευθύνης, όταν έχριζε αντιδημοκρατικά και αντιδεοντολογικά, τον κ. Παπανδρέου ως διάδοχό του; Περίμενε να τα πάει καλύτερα ένας αποπροσανατολισμένος εντελώς από τα εθνικά και οικονομικά θέματα αποτυχών παταγωδώς Υπουργός; Ένας πολιτικούλης που με δειλία και υστεροβουλία αρνιόταν να συμμετάσχει στο ΚΥΣΕΑ που αποφάσιζαν την εκποίηση της αποτροπής για να μην έχει μέρος τις ευθύνες ενώ γνώριζε το φαγοπότι;

Ξεχνά, ο ελαχιστότατος τις ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις, την εν ψυχρώ δολοφονία της Χώρας από τον ίδιο και την συντροφιά του και την παράδοσή της σε ποικίλα τρωκτικά, Μεγαλοεργολάβους, εκδότες και βαρόνους των Εξοπλισμών;  «Αυτός είναι ο Σημίτης.... Αν ονομάσθηκε το 1989 βρώμικο, και όντως ήταν έτσι από το νοσηρό κλίμα που είχε δημιουργηθεί, αυτό που ακολούθησε ήταν ένας χορός καταραμένων μπροστά στον οποίο το σκάνδαλο Κοσκωτά των 30 εκ. $ υπήρξε πταίσμα...»  γράφει ο Στάθης Σταυρόπουλος στην Ελευθεροτυπία (24/11/04).

Όντως, έτσι είναι εφόσον μόνο μία μίζα από τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα έφθανε και ξεπερνούσε τα 50 εκ. € !! Με ήσυχη, ήρεμη και αναπαυμένη συνείδηση ο κ. Σημίτης, το «Εθνικό Κεφάλαιο» κατά τον κ. Ρέππα, Παπουτσή και Καρχιμάκη παρέδωσε τη Χώρα ένα βράδυ του Αυγούστου 2003, στην οδό Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι, στα χέρια του επίλεκτου δελφίνου Γιωργάκη, ο οποίος ουδέποτε κατάφερε να γίνει Γιώργος.

Έργα και ημέρες του κ. Σημίτη

"Κρίνεις έναν Ηγεμόνα (Πρωθυπουργό) και το μυαλό του, βλέποντας τους ανθρώπους που τον περιστοιχίζουν. Όταν είναι άξιοι, έντιμοι και πιστοί τότε ο Ηγεμόνας είναι σίγουρα συνετός γιατί κατόρθωσε να ξεχωρίσει τους άξιους και να τους κρατήσει πιστούς. Όταν όμως δεν είναι έτσι ο Ηγεμόνας είναι αξιοκαταφρόνητος".

Ν. Μακιαβέλι – Ο Ηγεμόνας

(Μετάφραση: Ν. Καζαντζάκης)

Υπό το βάρος της κρίσης των Υμίων ο κ. Σημίτης θα εγκρίνει μακροχρόνιο πρόγραμμα υπερεξοπλισμών θα γίνει ο ίδιος άθελά του (;) συμμέτοχος μιας από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις λεηλασίας του δημοσίου χρήματος"...

Αντ. Καρακούσης (Μετέωρη Χώρα σ. 28)

"Ο κ. Σημίτης έχει αντιληφθεί πλέον ότι η διαφθορά έχει γίνει τρόπος ζωής. Ο ίδιος έχει τεράστιες ευθύνες γιατί έχει μοιράσει την Εξουσία σε βαρόνους, βαρόνισσες για να αποστασιοποιηθεί από τα προβλήματα".

Αγγ. Στάγγος (Οικ. Ταχυδρόμος 17/06/00)

Δεν θα διεισδύσω σε όλες τις πτυχές των φαύλων έργων του κ. Κ. Σημίτη.

Θα περιορισθώ, αποκλειστικά, στ’ Αμυντικά. Στις εγκληματικές πράξεις του εις βάρος της Άμυνας και της Οικονομίας που τις είχε παραδώσει στο περιβόητο Υπουργικό δίδυμο Τσοχατζόπουλου – Παπαντωνίου (και τους αρχιερείς τους) σε μιζαδόρους, εθνικούς προμηθευτές και Μεγαλοβαρόνους των Εξοπλισμών.

Θα παρακάμψω το φοβερό σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου όπου το δίδυμο Σημίτη – Παπαντωνίου και παρατρεχάμενοι του Κόμματος συνεργαζόμενοι με διάφορα τρωκτικά κατέκλεψαν τους πολίτες. Θα κάνω μόνο αυτό το σχόλιο:

«Αν υπήρχε στοιχειώδες κράτος οι δυο αυτοί κύριοι και η κομπανία τους έπρεπε να παραπεμφθούν σε δίκη με κακουργηματικές κατηγορίες».

Αντ’ αυτού ο Ελληνικός Λαός, ο πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος, του ξανάδωσε την Κυβέρνηση. Περιχαρής ο κ. Σημίτης έδωσε προαγωγή στον συναυτουργό του, του παρέδωσε τον θώκο του γαλακτοφόρου Υπουργείου Άμυνας, όπου ήδη είχε διαπρέψει ο κ. Τσοχατζόπουλος, εντελώς ήσυχος ότι έπραξε το καθήκον του σε ένα πιστό συνεργάτη.

67 δις € βγήκαν από την Ελλάδα τότε, κατήγγειλε πρόσφατα τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ... Το «κούρσεμα» του Ελληνικού Λαού από τη συμμορία.... Ουδείς τον διέψευσε...

Ομοίως παρακάμπτω τις δεκάδες κραυγαλέων σκανδάλων όπως SIEMENS, το Κτηματολόγιο, τις Προγραμματικές συμφωνίες, τα καύσιμα, τα τρόλεϊ κ.λ.π. κ.λ.π. Την ληστεία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η άνοδος

Δεν θ’ αναφερθώ στη γνωστή ίντριγκα και τα διλήμματα που οδήγησαν στην εκλογή του στην Πρωθυπουργία (Συνυποψήφιοι Άκης – Μάκης). Είπαμε «προ 3 κακών προκειμένω το μη χείρον...». Ο κ. Κ. Σημίτης παρέλαβε από το φρικτό δίδυμο Ανδρέα – Μιμής, ένα συρμό 50 βαγονιών (υπήρχαν και άλλα πολλά αλλά χάθηκαν στο δρόμο προΣημιτικά). Μέχρι το 2004 πολλά «βαγόνια» αποσυνδέθηκαν από το συρμό, εκλάπησαν, και τελικά ο μηχανοδηγός Πρωθυπουργός εκτροχίασε όλον τον εναπομείναντα συρμό πάνω σε μια ξέρα. Εκτροχιασμένο παρέλαβε το τρένο ΕΛΛΑΣ ο Καραμανλής με την λοκομοτίβα διαλυμμένη. Την αποδιάλυσε και την παρέδωσε στον πανανίκανο Γιωργάκη. Τι να σου κάνει ο άνθρωπος;

Ο κ. Σημίτης στο χώρο των Ε.Δ. παρέλαβε ένα ημιδιαλυμένο, κομματοποιημένο Στράτευμα, με ανύπαρκτο Υπουργό τον οποίο δεν τόλμησε ν’ αντικαταστήσει καίτοι η ανεπάρκειά του βοούσε . Πέραν αυτού ο κ. Αρσένης είχε περάσει ένα ολέθριο και καταστροφικό Νόμο (1439/95) με τον οποίο οργάνωσε τη Γεν. Διεύθυνση Εξοπλισμών με διαχειριστές όχι πλέον «ύποπτους και χουντικούς» αξιωματικούς αλλά «καθαρούς σοσιαλιστές» αγνούς πατριώτες, έντιμα κομματικά κλεφτρόνια που επέβαιναν στο «ψητό» ως πειναλέες λέαινες..

Ήταν, ομολογουμένως, άτυχος στα πρώτα βήματα του ο «αναντικατάστατος». Συνέβη το επεισόδιο της Ύμιας, το βρήκε εν εξελίξει, του το «δώρισε» το δυσώδες καθεστώς Ανδρέα – Μιμής με τους αρμοδίους, θλιβερά ανεύθυνους υπουργούς του Εξωτερικών και Άμυνας που αντί να το διευθετήσουν, εντός 2 – 3 ημερών, το μετέτρεψαν σε μείζον θέμα το οποίο παρ’ ολίγον να οδηγήσει 2 κράτη, Ελλάδα και Τουρκία, σε αλληλοσφαγή:

Η παντελής έλλειψη πείρας, η ατολμία, η ευθυνοφοβία του Πρωθυπουργού και η ανεπάρκεια της Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας των Υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών κατάφεραν να δώσουν προς τα έξω την εικόνα ενός Ηγέτη πανικόβλητου, αμήχανου, κάθιδρου . «Η κρίση της Ύμιας δημιούργησε τιςγκρίζες ζώνες για τις οποίες ο τότε Πρωθυπουργός Πιπίνος ο Μικρός – κατά κόσμο Σημίτης – δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους Αμερικάνους. Προσέτι η κρίση της Ύμιας εδραίωσε το σύμπλεγμα ανωτερότητας στην Εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ενισχύοντας την επιθετικότητά της...» γράφει ο Σ.Σ. στην Ελευθεροτυπία 25-7-01.

«Σημειώθηκε έλλειμμα δυνάμεως.... Ευχαριστώ τους Αμερικανούς που μας βοήθησαν να βγούμε από την κρίση» δηλώνει προς τους αποσβολωμένους της Βουλής.

Λησμονεί να προσθέσει ότι η έξοδος από την κρίση βρήκε μια Ελλάδα με κατατεμαχισμένο το γόητρό της... Έλλειμμα δυνάμεως... Είχε δίκιο ο νεόκοπος Πρωθυπουργός για το «έλλειμμα». Τι έπρεπε να κάνει αμέσως; Να στείλει τον Υπουργό Άμυνας κ. Γ. Αρσένη και την Στρατ. Ηγεσία στο Δικαστήριο ή το λιγότερο σπίτι της. Φοβήθηκε να το κάνει κι αυτό μήπως στεναχωρήσει τους Μανδαρίνους του ΠΑΣΟΚ και τον «ρίξουν». Φόβος και τρόμος....

Άφησε τον ανεπαρκέστατο και σαφώς υπεύθυνο κ. Γ. Αρσένη να «ολοκληρώσει» (το ανύπαρκτο) έργο του όπως δήλωσε... και συνέχισε την «εργασία» του σαν να μην συνέβη τίποτα. Δεν έδινε δεκάρα για τις ειρωνείες των πάντων, για τα δηκτικά σχόλια. Τον έφτυναν  οι πάντες και αυτός δεχόταν τις διαβεβαιώσεις των αυλοκολάκων του ότι πρόκειται περί «διαλείποντος υετού».

Αυτά τα έχει ξεχάσει ο κ. Σημίτης. Η ιστορική λήθη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για το Έθνος και για τον Λαό, όσο επικίνδυνη είναι η παραμορφωτική ανάσυρση, επιλεκτικά, περιστατικών που μεγαλοποιούνται ή συστέλλονται. Ούτε μπορεί να επικρατήσει η λυτρωτική άποψη ότι «ευτυχώς μας ήλθε ο Σημίτης και όχι ο Άκης ή ο Μάκης οπότε τα πράγματα θα εξελίσσονταν τρισχειρότερα».

Δεν είναι μόνο ο Σημίτης που επιχειρεί να μας ρίξει στάχτη στα μάτια. Το ίδιο κάνουν κατευθυνόμενες πένες και συνεργοί του στην εξουσία όπως οι κ. Χριστοδουλάκης και Παπαντωνίου που φέρουν, αμφότεροι, βαρύτατες ευθύνες. Κάνουν διαλέξεις, εκδίδουν βιβλία, εμφανίζονται στην τηλεόραση αναπτύσσοντας διάφορες έωλες θεωρίες και προτείνουν λύσεις σωτηρίας για την Οικονομία την οποία οι ίδιοι κατακρεούργησαν.  

Δεν αρκούσε το φιάσκο της Ύμιας στον κ. Σημίτη. Ομού μετά του άλλου υπερπατριώτη κ. Θ. Πάγκαλου (ΥΠ. ΕΞ) υπέγραψαν την συμφωνία της Μαδρίτης (1998) με τους κ. Ντεμιρέλ και Γιλμάζ με την οποία αναγνωρίζεται, για πρώτη φορά, θεμελιώδες δικαίωμα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αυτή ήταν και η πλέον κατάπτυστη αντεθνική πράξη σε όλη τη θητεία του κ. Σημίτη ως Πρωθυπουργού. Είναι μια ντροπή που θα τον σημαδεύει σε όλη του τη ζωή.

Οι εξοπλισμοί – Το μεγάλο φαγοπότι

Ο κ. Σημίτης δεν σταμάτησε στη διαπίστωση της ύπαρξης ελλείμματος. Προχώρησε, γενναία και ρεαλιστικά, για την κάλυψή του. «Άνοιξε το θησαυροφυλάκιο» (με τα δανεικά) και προχώρησε σε έγκριση κολοσσιαίου Εξοπλιστικού Προγράμματος που αν εφαρμοζόταν για την αντιμετώπιση πραγματικών αναγκών θα βοηθούσε, οπωσδήποτε, στην ισχυροποίηση της αμυντικής και αποτρεπτικής ισχύος της Χώρας. Ο κ. Σημίτης αντί να επιλέξει ανθρώπους έντιμους, ακέραιους, πατριώτες του για σύνταξη και εκτελέση ενός εξοπλιστικού προγράμματος παρέδωσε «τα ιερά τοις κυσί..».

Έδωσε «προίκα» το Υπουργείο και τη διαχείριση των εξοπλιστικών σε προμηθευτές και στους κ. Άκη Τσοχατζόπουλο και Γιάννη Σμπώκο, κορυφαίους ταχυδακτυλουργούς, γνωστούς τοις πάσι από θητείες τους σε άλλα πόστα, οι οποίοι με τη σειρά τους, εντελώς ανεξέλεγκτα, προέβησαν σε επιλογές «φοβερών» συνεργατών με μακράν ιστορία στη....Χημεία. Ο κομματισμός και η αναξιοκρατία στο Στράτευμα συνεχιζόταν, οι επωμίδες ευτελίζοντο, το φρόνημα και η μαχητικότητα των στελεχών είχαν πάρει την κάτω βόλτα, χωρίς βέβαια να προσεγγίζουν τον σημερινό πάτο.

Η στελέχωση των κρίσιμων θέσεων του Επιτελείου του Υπουργού και της Γεν. Διεύθυνσης Εξοπλισμών αλλά και των άθλιων, κρατικοδίαιτων, αμυντικών βιομηχανιών από κομματικούς νομενκλατούριους υπήρξε εξοργιστική.

Η επιλογή από τον αιμοσταγή Αυτοκράτορα της Ρώμης του ίππου του ως Συγκλητικού έκανε, ασφαλώς, μικρότερη εντύπωση από τις επιλογές του κ. Άκη Τσοχατζόπουλου και κ. Γιάννου Παπαντωνίου, του ένδοξου διαδόχου του πρώτου, μετά.

Το θέαμα, ενίοτε, ήταν τραγελαφικό και κωμικό, συνάμα. Ο κ. Άκης διόριζε ως Πρόεδρο του Ινστιτούτου Αμυντικών Ερευνών τον υπεργολάβο Οικοδομών κ. Αντώνη Κοτσακά, τον λογιστή – συνδικαλιστή κ. Γ. Δασκαλάκη ως Πρόεδρο της Γενικής Τράπεζας – ΜΤΣ και τον κ. Χωραφά, αγνώστου ταυτότητας, ως Γεν. Διευθυντή του Επιτελείου του Υπουργού. Η αξιοκρατία στην αποκορύφωσή της. Ο Σημίτης ποιούσε την νήσσαν...

Ο κ. Σημίτης έκλεινε τα’ αυτιά μπροστά στα όργια αυτά παρά την κατακραυγή του Τύπου... (Όχι όλου. Είχε την στήριξη των μεγάλων Συγκροτημάτων).

Στις προμήθειες οι ορθόδοξες και νόμιμες διαδικασίες ήταν σπάνιες. Κυριαρχούσε η ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗ με διάφορες «πατριωτικές» δικαιολογίες (Απόρρητο, κατεπείγον για την αντιμετώπιση της απειλής, πολιτική απόφαση). Ως γνωστόν «Ο πατριωτισμός  είναι το καταφύγιο των απατεώνων», όπως σοφά κατέγραψε ο Σ. Τζόνσον, και στο καταφύγιο αυτό συχνότατα ευρίσκουν προστασία οι υπεύθυνοι των Εξοπλισμών της εποχής.

Τα οπλικά συστήματα αγοράζονταν όχι με βάση τις ανάγκες αλλά το μέγεθος της μίζας. Αυτό δεν είναι μόνο διαπίστωση δική μου.

Ο Αντιπρόεδρος του Οργανισμού TRANSPARENCY INTERNATIONAL κ. ΤΖΟ ΡΕΜΠΕΡ σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία (15.01.04), την οποία ασφαλώς θα διάβασε ο κ. Σημίτης, έδινε, γραφικότατα την παρακάτω εικόνα διαδικασιών προμηθειών για την Ελλάδα «Η μίζα είναι ο κινητήριος μοχλός των Εξοπλισμών. Η διαφθορά είναι το κεντρικό στοιχείο που κατευθύνει τις προμήθειες των Εξοπλιστικών Προγραμμάτων. Έχουμε την άμεση μίζα που καταβάλλει ο πωλητής. Υπάρχει όμως και η δεύτερη. Το κόστος αγοράς του συγκεκριμένου όπλου που δεν θ’ αγοραζόταν, πιθανώς, δεν ήταν αναγκαίο, αν δεν υπήρχε το κίνητρο της μίζας».  Γράφει η Καθημερινή (27/02/04) «Δεν είναι μόνο οι μίζες που αποκομίζουν. Το χειρότερο είναι ότι φορτώνουν τον Ελληνικό Λαό, την Οικονομία και τις Ε.Δ. με όπλα άχρηστα ή άσχετα...». Αυτά ο κ. Σημίτης τα αγνοούσε. Έκανε πως δεν τα έβλεπε... «Τυφλός τα τα’ ώτε, τε τον νούν...». Αρκούσε ένα βλέμμα του Άκη ή του Γιάννου για να στήσει μια συνεδρίαση – παρωδία του άθλιου οργάνου που ονομαζόταν ΚΥΣΕΑ, με μέλη ανεύθυνους, αδιάφορους ή συμμετέχοντες στο «κλίμα» Υπουργούς, στο οποίο προέδρευε για να τους πείσει, (δεν χρειάζονταν και πολλά...) να συναινέσουν στις προτάσεις του Άκη για αγορά μιας σαβούρας. Δισεκατομμύρια € στον αέρα με δάνεια, κυρίως Γερμανικών Τραπεζών.

Εθνική Προδοσία;

Θα συμφωνήσω ανεπιφύλακτα με όσα γράφει ο διαπρεπής δημοσιογράφος κ. Αθ. Έλις (Καθημερινή 10.03.11)

«... οι μίζες στα εξοπλιστικά και η διασπάθιση των στρατιωτικών δαπανών είχε ως αποτέλεσμα να πληγεί η αμυντική θωράκιση της Χώρας. Πρόκειται για ενέργειες που αγγίζουν τα όρια της Εθνικής προδοσίας».

Και σ’ αυτήν πρωταγωνίστησαν, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, ο Αρχιερέας Πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης, οι Υπουργοί Άμυνας κ. Τσοχατζόπουλος και κ. Παπαντωνίου, οι Γεν. Διευθυντές Εξοπλισμών, οι Εθνικοί Προμηθευτές (η διαφθορά είναι ένα τανγκό που χορεύεται από δύο. Τους κρατικούς Αξιωματούχους και τους προμηθευτές), τα μέλη του ΚΥΣΕΑ....

Τα υποβρύχια για τα οποία έχουν προφυλακιστεί οι ΣμπωκοΆκηδες, οι προμήθειες των ελικοπτέρων Αpache, ΝΗ – 90, ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών για τα οποία γίνεται έρευνα είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Υπάρχουν άλλες, δεκάδες, «αφανών» άχρηστων προμηθειών που βύθισαν Οικονομία και Άμυνα.

Το ότι ο «χαρισματικός» Πρωθυπουργός γνώριζε καλά τα του βόθρου και της διαφθοράς μελών της Κυβερνήσεως και του Κόμματος είναι ότι την έσχατη ώραν απέκλεισε από τους συνδυασμούς του κόμματος (2004) δύο αρχικλέφτες – αρχιστελέχη του Χρηματιστηρίου και τον κ. Σμπώκο.

Too late, trop tard που λένε οι ΑγγλοΓάλλοι.  Προηγουμένως είχε επιχειρήσει δις να εκδιώξει τον Σμπώκο αλλά προσέκρουε στην άρνηση του υπερπρωθυπουργού, «συντρόφου» Άκη τον οποίο ο Σημιτάκης έτρεμε.  

Χρειάζονται όχι σελίδες αλλά τόμοι για να περιγράψει κανείς τα έργα και τις παραλήψεις του κ. Σημίτη στον τομέα της Άμυνας.

Κλείνω με τελευταία σχόλια Τύπου μετά την έκδοση του πονήματος του τ. Πρωθυπουργού:

• Θηριώδεις μίζες σε Έλληνες πολιτικούς για την προμήθεια των αρμάτων LEO II επί εποχής Σημίτη, γράφει ο κ. Γ. Ντάσκας (Παρασκήνιο 12.11.11)
• Δεν νομιμοποιείται (ο κ. Σημίτης) να κάνει αλλεπάλληλες συγγραφικές αποτιμήσεις του πρόσφατου παρελθόντος χωρίς λέξη αυτοκριτικής. Κάτι τέτοιο συνιστά διανοητικό εκτροχιασμό (έως ευθυνοδιωκτικό παγκαλισμό). Αυτός υπήρξε ο Ηγέτης ο οποίος παρότρυνε τους Έλληνες να κερδοσκοπούν ασυλλόγιστα και ασύστολα στο Χρηματιστήριο. Αυτός έβλεπε παθητικός και άπραγος τα συστήματα να καταρρέουν. (Θ. Διαμαντόπουλος, ΝΕΑ, 20 Νοεμβρίου)
• Δεν πολέμησε την συμμορία των ξεσαλωμένων μιζαδόρων που είχε στήσει πάρτι στο Υπουργείο Άμυνας. Επέτρεψε ν’ απλωθεί στη Χώρα η χυδαία ιδεολογία του καταναλωτισμού και νεοπλουτισμού (Τάσος Πάππας, Εφημερίς Συντακτών, 17/11/12)
• Στον τομέα των Εθνικών Θεμάτων, ο κ. Σημίτης θα έπρεπε να χάσει αιωνίως τον ύπνο του για την νύκτα των Υμίων... Έπρεπε να λογοδοτήσει για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο (Συμφωνία Μαδρίτης και Ελσίνκι). Ήταν αυτός που υπέγραφε ως Πρωθυπουργός Επικεφαλής του ΚΥΣΕΑ όλες τις εγκληματικές συμβάσεις διαπλοκής και διαφθοράς για τις οποίες έχει, διεθνώς, διασυρθεί η Ελλάδα. Τυχαίο είναι ότι πίσω από τις περισσότερες υποθέσεις διαφθοράς στο ΥΕΘΑ είναι η Γερμανία, η «μήτρα» της διεθνούς διαπλοκής; (ΠΑΡΟΝ 17.11.12)
• Πριν γραφεί τα περί «εκτροχιασμού» δεν έριχνε μια ματιά στον Κορυδαλλό να δει την ομάδα των εξοπλισμών, τη δική του, που κατά τη θητεία της απεκόμισε μίζες 2 δις €... (LIFO 17/11/12)

Μήπως έχει δίκιο ο συγγραφέας κ. Διον. Χαριτόπουλος ο οποίος στο βιβλίο του ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ (Παρ. 75) χαρακτηρίζει εμμέσως πλην σαφώς τον κ. Κ.Σ  ως το «υστερικό τυπικό και ολιγόλογο ανθρωπάκι που οχυρώνεται καχύποπτο προς όλους πίσω από το προσωπείο σοβαρότητας και σπουδαιότητας;»

Επιμύθιο

Την εποχή του «βρώμικου» 89 ο αείμνηστος Κίτσος Τεγόπουλος είχε δημοσιεύσει ένα πρωτοσέλιδο άρθρο στην Ελευθεροτυπία με τίτλο «ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ Ή ΒΛΑΞ» που αναφερόταν στον άλλο αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου και το σκάνδαλο Κοσκωτά.

Εγώ θα επαναλάμβανα τον τίτλο σε άλλη σκιαγραφία του κ. Σημίτη. Έχω λόγους, όμως, να καταλήξω στο πρώτο....

Επιμένω να υποστηρίζω, με τεκμήρια και ντοκουμέντα αναμφισβήτητα πλέον, εάν ο Κυβερνήτης της 8ετίας 1996 – 2004 κ. Κ. Σημίτης αν διέθετε, με στοιχειώδη σωφροσύνη και ψήγματα ηγετικής ικανότητας και πατριωτισμού, τις μισές μόνο πιστώσεις απ’ αυτές που διετέθησαν για εξοπλισμούς, η Χώρα θα ήταν πανταχόθεν θωρακισμένη και όχι διάτρυτη. Υπήρξε απελπιστικά ολίγος. Άφησε τα τρωκτικά να ρημάξουν τον τόπο.

Τον παραπέμπω σε ένα στίχο από το ποίημα: «Όσο μπορείς» του μεγάλου Κ. Καβάφη.

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις

Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες.

Του ταιριάζει......

Ας περιορισθεί ο τ. Πρωθυπουργός ν’ ακούει τις όπερες ΤΡΑΒΙΑΤΑ και ΠΑΛΙΑΤΣΟΙ από την τιμητική θέση που του δίνει στο Μέγαρο Μουσικής ο Πρόεδρος του κ. Ι. Μάνος που κι αυτόν είχε διορίσει Πρόεδρο της Γενικής Τράπεζας, την οποία είχε ήδη απαξιώσει ο κ. Δασκαλάκης, που μαζί με τον κ. Παπαντωνίου την ξεπούλησαν στους Γάλλους έναντι πινακίου φακής.

      * Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γός  Ε.Α. – Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων – Συγγραφέας – DEA Πανεπ. Σορβόνης – PARIS I στην Άμυνα