Όταν οι ποδοσφαιριστές σιωπούν...

του Άλκη Φιτσόπουλου Τούτες τις στιγμές που οι Γερμανοί ξανάρχονται...

στην Ελλάδα για μια νέα «κατοχή», αυτή τη φορά με το πιο φονικό όπλο της οικουμένης στο χέρι –το λένε ευρώ–, και στους αθλητές απαγορεύεται να ομιλούν, διότι το σύστημα θέλει τον αθλητισμό μακριά από την πολιτική, ο ασκλάβωτος νους ταξιδεύει πίσω, στην προηγούμενη κατοχή. Τότε που οι αθλητές, και κυρίως οι ποδοσφαιριστές, παντοτινά «είδωλα» της ελληνικής κοινωνίας, έκοψαν τις φλέβες τους για να χυθεί το αίμα της λευτεριάς. Άνοιξη του 1942 και η γερμανική μπότα επιτρέπει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια, εκείνα τα δεμένα με σύρμα, αντί για κορδόνια, και με τις σκάρες από κάτω που σακάτευαν το πέλμα και τη γάμπα, να παίξουν μπάλα. Παναθηναϊκός - ΑΕΚ ήταν το μεγάλο ματς στη «Λεωφόρο», που έγινε τότε η σπίθα της αντίστασης για να μετατραπεί επί των ημερών μας σε αιτία θανάτου μεταξύ «πράσινων» και κόκκινων». Τι θα είχε να πει αυτή η «Λεωφόρος», έτσι κι άνοιγε μια μέρα το στόμα της... Τίγκα το γήπεδο από 16.000 Έλληνες. Προσέτρεξαν στο κάλεσμα δύο τρανών σε αξία ποδοσφαιριστών, του Κλεάνθη Μαρόπουλου της ΑΕΚ και του Τάσου Κρητικού του Παναθηναϊκού. Αρχηγοί και οι δυο. Οι θεατές θα έδιναν κάτι από το υστέρημά τους και τα έσοδα θα πήγαιναν στο «Σωτηρία» για τους φυματικούς. Το έκανε συχνά πυκνά κι ο Πανιώνιος με τέτοια φιλικά. Για το νοσοκομείο και για την επισκευή του θρυλικού αντιτορπιλικού «Έλλη», που είχε χτυπηθεί από ιταλικό υποβρύχιο στην Τήνο. Οι Γερμαναράδες, αφού όρισαν δικό τους διαιτητή –σήμερα τον λένε «επίτροπο»–, ένα καθίκι Αυστριακό λοχία, αποφάσισαν να πάρουν αυτοί όλες τις εισπράξεις! Σας θυμίζει τίποτα; Ο Μαρόπουλος και ο Κρητικός αποφάσισαν κι αυτοί με τη σειρά τους να μην παίξουν! Επιδεικτικά μάλιστα. Βγήκαν κανονικά στον αγωνιστικό χώρο κι αμέσως την κοπάνησαν για την κερκίδα και εξήγησαν στους θεατές το πώς και το γιατί. Αλλά ας αφήσουμε τον πραγματικό Έλληνα Κλεάνθη Μαρόπουλο να διηγηθεί τη συνέχεια, όπως την περιέγραψε λίγο πριν φύγει από τη ζωή, το 1991: «Αυτό που επακολούθησε δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Αγανακτισμένοι οι φίλαθλοι, όρμησαν στον αγωνιστικό χώρο και κυριολεκτικά δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Οι ξύλινες εξέδρες ξηλώθηκαν, τα δοκάρια ξεριζώθηκαν, συνθήματα υπέρ των ποδοσφαιριστών ακούστηκαν. Τα επεισόδια πήραν έκταση και γρήγορα σχηματίστηκε αντιφασιστική διαδήλωση που έφτασε μέχρι την Ομόνοια. Οι φίλαθλοι-διαδηλωτές διαλύθηκαν μόνο με την εμφάνιση των γερμανικών δυνάμεων κατοχής». «Αγανακτισμένοι» και δυνάμεις κατοχής... Λες και η ιστορία επαναλαμβάνεται... Και ξέρετε ποιος ήταν διευθυντής της «Λεωφόρου» τότε; Ο Αντώνης Βρεττός, ένας ήρωας. Αυτός που σήκωσε τη σημαία της ελευθερίας στο γήπεδο για να τη δουν και να πάρουν θάρρος κι ελπίδα οι εκατοντάδες φυλακισμένοι, βασανισμένοι, εξαντλημένοι από τους ναζί, απέναντι από τις φυλακές Αβέρωφ. Ένας από αυτούς, ο μεγάλος άσος της ΑΕΚ Σπύρος Κοντούλης, σκοτώθηκε στης Καισαριανής τον τοίχο, γιατί οργάνωνε σαμποτάζ κατά των Γερμανών. Είχε κι ευφράδεια λόγου, λένε, και ξεσήκωνε το λαό... Ο Γιώργος Ιβάνωφ πιθανόν να μην είναι γνωστός στους Νεοέλληνες· ούτε και στους οπαδούς του Ηρακλή, έστω κι αν κάθονται κάθε εβδομάδα στην κερκίδα του «Ιβανώφειου». Βλέπετε, η σύγχρονη ιστορία, που χαρακτηρίζει τον ξεριζωμό «συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης», δεν έχει πολύ χώρο για τον Ιβάνωφ που ίδρυσε αντιστασιακή οργάνωση και μαζί με τον Μιχάλη Παπάζογλου του Παναθηναϊκού τίναξαν στον αέρα τριάντα γερμανικά αεροπλάνα στο ναύσταθμο. Ο Παπάζογλου συνελήφθη και δραπέτευσε με τη βοήθεια του Καλαφάτη, ιδρυτή του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο, και του Γιαννάτου, ιδρυτή του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Δύο θρυλικοί παίκτες, θρυλικές μορφές του αντιστασιακού αγώνα, ήταν ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Αχιλλέας Γραμματικόπουλος και ο μέγας γκολτζής Μίμης Πιερράκος. Η αναγγελία του θανάτου του Πιερράκου φόρτωσε με αγανάκτηση το φίλαθλο κόσμο στην Αθήνα. Όπως και στη Θεσσαλονίκη ο χαμός του Νίκου Σωτηριάδη του ΠΑΟΚ και των τριών του Ολυμπιακού Βόλου, Κυριάκου Μαυραντζούλη, Νίκου Μαλαβέτα και Φάνη Σωτηρίου. Οι οπαδοί του Άρη εξερράγησαν στο άκουσμα της είδησης ότι ο πρόεδρός τους, Μάνθος Ματθαίου, έπεσε νεκρός. Στην Καλαμάτα, εκτυλίχθηκαν σκηνές παρόμοιες μ’ αυτές του γηπέδου της Δυναμό Κιέβου, όπου οι Γερμανοί «καθάριζαν» τους αντιπάλους τους, επειδή είχαν χάσει σε φιλικό ματς! Τι έγινε στην Καλαμάτα; Οι Γερμανοί βαρέθηκαν να παίζουν φιλικά και να κερδίζουν τους Ιταλούς και διέταξαν τους ντόπιους να φτιάξουν ομάδα. Πράγματι, δύο παικταράδες, οι αδελφοί Αλησμόνη, έφτιαξαν μια ομάδα και σάρωσαν τους Γερμανούς, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στους θεατές κι ελπίδα ξεφορτώματος! Ο διοικητής διέταξε επαναληπτικό και τοποθέτησε ένα μυδράλιο πίσω από την ελληνική εστία. Η Καλαμάτα έχασε με 3-2 κι αυτοί έχασαν τον πόλεμο. Ο κόσμος σε όλη την Ελλάδα, που γνώριζε και λάτρευε τους ποδοσφαιριστές, έσφιξε περισσότερο τα χείλη κι έβγαλε μεγαλύτερο στεναγμό... Και στον Πειραιά; Εκεί, μόλις μαθεύτηκε η συγκλονιστική ιστορία, πρώτα του Στέλιου Αναματέρου, που σκοτώθηκε σε μάχη στα Εξάρχεια, και του Νίκου Γόδα, λοχαγού του ΕΛΑΣ, που πριν τουφεκιστεί ζήτησε να θαφτεί με τη σημαία του Ολυμπιακού, έγινε επανάσταση πρώτα του μυαλού, που εξελίχθηκε σε μίσος των χεριών. Τότε βγήκαν περισσότεροι στην αντίσταση κατά των Γερμανών. Η ιστορία αντίστασης των ποδοσφαιριστών στη γερμανική κατοχή έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Πολλές ακόμα ιστορίες είναι θαμμένες. Ο ιστορικός του μέλλοντος, όμως, μάλλον δεν θα έχει να γράψει τίποτα για το σήμερα...  ΣΤΗ ΣΕΝΤΡΑ  Το ανέκδοτο του πρωταθλήματος είναι σόκιν! Ωραίο κι αυτό: Το ανέκδοτο του ελληνικού πρωταθλήματος, που το διοργανώνει μια ανοργάνωτη λίγκα, θα συνεχιστεί με το ενδεχόμενο συμμετοχής δεκαοχτώ ομάδων! Για να είναι όλοι ευχαριστημένοι... Όχι, βεβαίως, ότι η ΕΠΟ είναι καλύτερη. Με μέλη για κλάματα είναι.Μαζεύονται δύο φορείς και, με το έτσι θέλω, αποφασίζουν παρανόμως να αυξηθούν οι ομάδες, κατά τη διάρκεια, μάλιστα, της διεξαγωγής του πρωταθλήματος – ο Θεός να το κάνει τέτοιο! Το θέμα θα έχει λήξει διαδικαστικώς μέχρι την Τρίτη και, ασφαλώς, με ήσυχη τη συνείδηση των επικεφαλής ενός από τα πλέον βρόμικα πρωταθλήματα στην Ευρώπη, για τους οποίους η Πολιτεία θα έπρεπε, ακόμη κι αν δεν εμπλέκονται σε παράνομες πράξεις –με βάση τις καταγγελίες και τις κασέτες, απομαγνητοφωνημένες και μη– να εξετάζεται το «πόθεν έσχες» τους. Όπως, δηλαδή, πρέπει να έχουν, υποτίθεται, λευκό ποινικό μητρώο, γιατί να μην ξέρουμε εκ προοιμίου και τα περιουσιακά τους στοιχεία, ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΩΣ; Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, άλλωστε... Στους αξιότιμους «κυρίους» του ελληνικού ποδοσφαίρου θα έπρεπε η Πολιτεία –ξεπερνώντας τα κουροφέξαλα περί αυτοδιοίκητου και άλλων τινών, που διευκολύνουν συνεννοήσεις κάτω από το τραπέζι και παραβιάσεις του νόμου– να επισημάνει την παρανομία που διαπράττουν. Διότι η ίδια η ΕΠΟ, που πάει να συναινέσει, έχει καταστατικό που απαγορεύει την υλοποίηση μιας τέτοιας απόφασης, παρά μόνο τη μεθεπόμενη χρονιά της διεξαγωγής του πρωταθλήματος. Μπορεί από τη Super League να διατείνονται ότι δεν υπάρχει παρανομία, διότι πρόκειται για απόφαση «ειδικών συνθηκών», υπάρχει, όμως, και άλλη οπτική μέσα από το ίδιο πρίσμα. Δεν συνιστά, δηλαδή, ιδιαιτέρως «ειδικές συνθήκες» το γεγονός ότι παραμένουν μη απομαγνητοφωνημένες 39.000 υποκλαπείσες από τον «κοριό» της ΕΥΠ τηλεφωνικές συνομιλίες, που, μάλιστα, έβγαλαν στην επιφάνεια μέρος μόνο του οχετού του ελληνικού ποδοσφαίρου; Οπότε από τις συνομιλίες αυτές μπορεί να βγουν κι άλλα «λαβράκια» και καθένας, επομένως, μπορεί να συμπεράνει ότι έχει αρχίσει ένα πρωτάθλημα με πιθανούς άλλους ύποπτους να παραμένουν στο προσκήνιο; Υπ’ αυτές τις όντως «ειδικές συνθήκες», γιατί, λόγου χάρη, να αρχίσει το πρωτάθλημα, σύμφωνα με τη λογική των «ειδικών συνθηκών» της Super League; Προφανώς, η στήλη αναζητεί ψύλλους στ’ άχυρα. Εδώ την προπερασμένη εβδομάδα ζήσαμε το θέατρο του παραλόγου με την Πειθαρχική Επιτροπή της ΕΠΟ να βάζει ποινές, την Εφέσεων να τις ακυρώνει –ή το αντίθετο– σε σειρά ομάδων και την περασμένη να παραιτείται ο επίτιμος εισαγγελέας Εφετών, που τιμώρησε την Παναχαϊκή επειδή ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας υπέβαλε ένσταση για την απόφαση, και μιλάμε τώρα για λογική στα του ελληνικού ποδοσφαίρου; Επαναλαμβάνω την πρόταση: Όσοι έχουν συνδρομητική τηλεόραση ας απολαμβάνουν αγώνες πραγματικών πρωταθλημάτων. Όσοι δεν έχουν όλο και κάποιο καφέ διαθέτει συνδρομητική για να παρακολουθήσουν κανένα σόι αγώνα. Καληνύχτα, παράγοντες (τρομάρα τους)! Ο πολύΣΠΟΡος Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 26/10/11