Πολιτικός ζόφος

Αν είναι ένα μάθημα που πήραμε όλες αυτές τις ημέρες της αφασίας στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι ότι εμφανίστηκε όλη μαζί στις οθόνες μας  η πολιτική/επιχειρηματική/δημοσιογραφική διαπλοκή.

Το τι ακούσαμε από τους απίθανους ντελίβερι μπόις και γκερλς της διαπλοκής δε λέγεται. Αλλά και το τι είδαμε από πολιτικούς του… διαμετρήματος του κ. Καρατζαφέρη είναι πρωτόγνωρο.

Για να ξεκινήσουμε από τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, δε λέμε είναι εξαιρετικός θεατρίνος, ένας κονφερανσιέ της πολιτικής που επειδή είναι έξυπνος επιπλέει εκεί που βουλιάζουν ακόμη και οι φελλοί της πολιτικής. Το θεατρικό έργο με τίτλο “φεύγω από το Προεδρικό Μέγαρο για να ξαναγυρίσω σήμερα“ ήταν απίθανο.

Από την άλλη, πλασάρεται ο ΛΑΟΣ ως το κόμμα της πολιτικής ορθότητας και ετοιμάζεται να κάνει υπουργό τον ταλιμπάν της ακροδεξιάς κ. Βορίδη. Και ο κ. Καρατζαφέρης που τόσα χρόνια ήταν μνημονιακός λαγός τώρα έγινε και πλασιέ του Παπαδήμου.

Στην Αριστερά, επικρατεί τρικυμία εν κρανίω. Ούτε να αρθρώσουν λέξη οι δύσμοιροι που δε θα έκρυβαν τη χαρά τους αν γυρίζαμε στην εποχή της Σοβιετίας και αντί για ευρώ είχαμε ρούβλια.

Στο ΠΑΣΟΚ, ζουν ιστορικές στιγμές. Επαναστάτησαν δήθεν για την επιλογή Πετσάλνικου διότι όπως έλεγαν ήταν πολύ θεσμική, συστημική και παπανδρεϊκή. Δεν τους πείραζε δηλαδή ο ίδιος ο Παπανδρέου τόσο καιρό και τους πείραξαν οι αχυράνθρωποί του;

Όσο για τη ΝΔ τι να πει κανείς; Την γραμμή δεν την έδινε το επιτελείο του προέδρου, αλλά τα φιλελεύθερα… μπουμπούκια. Όταν βγαίνει εκτός γραμμής ο Κυριακούλης Μητσοτάκης και κάνει προμόσιον στον Παπαδήμο αποδεχόμενος όλους τους όρους που έβαλε (ή μήπως τους έχει βάλει το ΠΑΣΟΚ;) δεν υπάρχει σωτηρία. Και όταν βγαίνουν πολιτικοί του διαμετρήματος Αντώναρου ή Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη την κάτσαμε την βάρκα αδέλφια

Και πάμε και στα ΜΜΕ. Από τις αθλιότητες της κυβερνητικής κι όχι δημόσιας τηλεόρασης, μέχρι κάτι γκάγκστερ της δημοσιογραφίας που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το μοίρασμα της πίτας για τα αφεντικά τους και αν μείνει και κάνα ψίχουλο γι’ αυτούς έχει καλώς.

Παραδείγματα πολλά. Στον Σκάι, ο Alexis που λιβάνιζε επί μήνες τον Γ. Παπανδρέου τώρα το έχει γυρίσει τσάμικο και χθες τον είπε μέχρι και Αντρόποφ, λες και ξέρουν στην Αμερική για τους κομμουνιστές. Αφού έκαναν έξω από το κτίριο στο Φάληρο το άγαλμα του Παπαδήμου, μετά δεν τους βγήκε και στη συνέχεια έβριζαν όποια επιλογή δεν τους κάθεται. Πραγματικοί δημοκράτες.

Επίσης, είδαμε διάφορους σχολιαστές να κάνουν την εμφάνισή τους και να λέει ο καθένας το δικό του εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Κυρίως δηλαδή του Βενιζέλου ή του Παπανδρέου και το πολέμου που γίνεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ.

Βγήκε μέχρι και η Μάρα Ζαχαρέα για να μας θυμίσει την ύπαρξή της τώρα που βλέπει ότι ο Αντ. Σαμαράς βάλλεται από παντού.

Τέλος, επειδή η δημοσιογραφία είναι ανεξάρτητη και αντικειμενική και κρατά πάντα ίσες αποστάσεις, θα πρέπει να έχουμε δει τις φωτογραφίες και την αγιογραφία του Λ. Παπαδήμου εκατοντάδες φορές. Τυχαίο; Δε νομίζω.

Μέσα σ’ αυτό το ζόφο των ημερών που θυμίζει βρόμικο ’89, τηρουμένων των αναλογιών, μόνο όσοι δεν μίλησαν ή τουλάχιστον όσοι μίλησαν για το συμφέρον της πατρίδας, διασώθηκαν. Ο κόσμος έχει κριτήριο και θα τους ανταμείψει.

Γιατί αυτό που αισθάνεται ο ελληνικός λαός από την Κυριακή το βράδυ είναι μόνο αηδία γι αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή της παρακμής.

Αν σήμερα γίνονταν εκλογές οι πολιτικοί που κυβερνούν τον τόπο θα υφίσταντο συντριπτική απόρριψη διότι έχουν καταφέρει να κάνουν την Ελλάδα περίγελο.

Και δυστυχώς μαζί με τα ξερά θα καίγονταν και τα χλωρά.

Αριστερός Ψάλτης