Το ανατολικό Αιγαίο στην Τουρκία, με διαταγή και υπογραφή του ΝΑΤΟ !

Η σημερινή κυβέρνηση δεν αντιδρά και προσπαθεί να αποφύγει και την συζήτηση, ενώ θα έπρεπε να καταρρίψει τον παραλογισμό και την άτυπη συμμαχία στην έδρα του ΝΑΤΟ

Της Κύρας Αδάμ

Η κυβέρνηση υπαναχώρησε χθες από τις παράπλευρες διμερείς διαπραγματεύσεις, που δέχτηκε να ξεκινήσει τον περασμένο Ιούνιο με την Τουρκία, με στόχο να «μειωθεί η ένταση» στον εναέριο χώρο του Αιγαίου....

Αφορμή για τη δημοσιοποίηση των παράλληλων επιμέρους διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους δύο γεν. γραμματείς των ΥΠΕΞ, αλλά και του περιεχομένου τους, υπήρξε δημοσίευμα, με την κατακλείδα ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είχε ανάψει αρχικά το πράσινο φως, τώρα έδειξε «κόκκινο» στη διαδικασία αυτή.

Το περιεχόμενο των παράπλευρων διαπραγματεύσεων αυτών είχε αντικείμενο «τουρκικές προτάσεις» για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο, μέσω ενός «Κώδικα καλής συμπεριφοράς» που θα μείωνε τις ελληνικές αναχαιτίσεις στο Αιγαίο με αντάλλαγμα τη μείωση των τουρκικών υπερπτήσεων σε ελληνικά νησιά.

Φέτος την Ανοιξη

Στην πραγματικότητα η ιδέα αυτής της παράπλευρης διμερούς συνεννόησης για το Αιγαίο έχει τις ρίζες της στις αρχές της άνοιξης του 2010, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες πληροφορίες περί προώθησης συμφωνίας με την Τουρκία, «βάσει της οποίας το ανατολικό Αιγαίο από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά, εντός του FIR Αθηνών, θα μετατραπεί σε περιοχή αποφυγής έντασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία...».

Οι συναντήσεις, που διεκόπησαν τώρα, αφορούσαν ακριβώς αυτό το περιεχόμενο και μάλιστα κατά τρόπο συγκεκριμένο, για την επίτευξη μιας συμφωνίας «μείωσης της έντασης» ανάμεσα στις δύο πλευρές, αλλά σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.

Η επιχειρηθείσα «διαπραγμάτευση» Αθήνας - Αγκυρας οδηγούσε κατ' ουσίαν στην επιβεβαίωση παραχωρήσεων προς την Τουρκία που έχουν συντελεστεί τα τελευταία έτη, χωρίς η παρούσα κυβέρνηση να αντιδρά ακόμα και σήμερα:

Από το δραματικό θανατηφόρο ατύχημα Ηλιάκη στην Κάρπαθο το 2006, σιωπηλά αλλά σταθερά οι ελληνικές κυβερνήσεις άλλαξαν πολιτική και με συγκεκριμένες «σιωπηλές» διαταγές οι ελληνικές αναχαιτίσεις περιορίστηκαν σε αριθμό και σε ποιότητα ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ αντιθέτως αυξήθηκαν οι τουρκικές υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά αμφισβητώντας εμπράκτως την ελληνική κυριαρχία επί αυτών. Παρά ταύτα, αυτή τη στιγμή η Αθήνα επιχειρεί να πείσει ότι γίνονται διαπραγματεύσεις και γι' αυτές τις αναχαιτίσεις που έχουν απομείνει.

Η ουσιαστική αλλαγή και δυσμενέστατη για την Ελλάδα επήλθε τον Αύγουστο του 2006, όταν το ΝΑΤΟ με δύο διαταγές (SHAPE Aegean Islands Policy και Standard Operating Procedure) απαγόρευσε σε ελληνικά αεροσκάφη να πετούν υπεράνω ή να προσγειώνονται στα ακόλουθα νησιά: Λήμνο, Σαμοθράκη, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία, Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο.

ΝΑΤΟ: Οριο ο 25ος μεσημβρινός

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία, με την απαγόρευση πτήσεων το ΝΑΤΟ καθορίζει ότι τα νησιά ανατολικά από τον 25ο μεσημβρινό δεν έχουν ελληνική κυριαρχία.

Ετσι, ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που τα ελληνικά μαχητικά πετάνε ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ κατά κανόνα αναχαιτίζονται από τα τουρκικά, με το αιτιολογικό ότι παραβίασαν τις διαταγές του ΝΑΤΟ ή η Αγκυρα εκδίδει ανακοίνωση ότι τα ελληνικά μαχητικά παραβίασαν την κυριαρχία της Τουρκίας, σε συγκεκριμένα ελληνικά νησιά.

Η κυβέρνηση ουδέποτε έφερε το θέμα της απαράδεκτης αυτής πολιτικής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο στη Συμμαχία, ώστε να ανατραπεί αυτή η ανίερη συμμαχία ΝΑΤΟ - Τουρκίας.

Δεν το έπραξε ούτε και χθες κατά τις συναντήσεις των ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ με τον γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα για την προετοιμασία της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα τον Δεκέμβριο, όπου εκεί μπορεί να τεθεί ένα τέτοιο θέμα.

Αντιθέτως οι δύο υπουργοί εξέφρασαν προχθές την πλήρη συμφωνία τους με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και δεν εξέφρασαν την παραμικρή δυσφορία τους, ούτε άφησαν ανοιχτό περιθώριο μη συμφωνίας, αν δεν διορθωθεί η απαράδεκτη από το 2006 πολιτική του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Και όλα αυτά, τη στιγμή που άλλες χώρες (π.χ. Τουρκία, Πορτογαλία κ.ά.) απειλούν με βέτο το νέο δόγμα, αν δεν ικανοποιηθούν επί μέρους αιτήματά τους.