Χρεοκόπησαν...

Τα παρακάλια για επιμήκυνση αποδεικνύουν ότι υπέγραψαν στο πόδι το Μνημόνιο, χωρίς να πάρουν χαμπάρι τη θηλιά που μας έβαζαν...

Τι άλλο από ομολογία χρεοκοπίας της συμφωνίας που έκανε η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου αποτελούν οι διαπραγματεύσεις (που εδώ και καιρό γίνονται στο παρασκήνιο) με το αφεντικό του ΔΝΤ, τον Ντομινίκ Στρος-Καν για παράταση-επιμήκυνση της εξόφλησης των 110 δισ. ευρώ, που με τοκογλυφικά επιτόκια και ταπεινωτικούς για μια χώρα όρους (μέχρι δικαίωμα να κατασχέσουν δημόσια περιουσία, ακόμα και την Ακρόπολη, και τα πολεμικά αεροπλάνα) μάς έδωσαν οι... ευεργέτες μας και μόνο... άγαλμα που δεν τους στήσαμε στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη...

Τι άλλο από ομολογία ότι η συμφωνία έγινε στο πόδι; Ότι έβαλαν την υπογραφή τους ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών χωρίς να κοιτάξουν τι υπέγραφαν; Ότι δεν υπήρξε η στοιχειώδης διαπραγμάτευση, που θα έκανε ακόμα κι ο εμποράκος ενός συνοικιακού μαγαζιού με έναν τοκογλύφο... Ότι δεν μέτρησαν καν να δουν αν βγαίνουν οι υποχρεώσεις που ανελάμβαναν. Αν θα μπορεί η χώρα έπειτα από τρία χρόνια να αρχίσει να πληρώνει 70 δισ. τον χρόνο, συν τα τρέχοντα, τα πανωτόκια και τα άλλα που χρωστάει... συνυπολογίζοντας και τις επιπτώσεις της ύφεσης. Αν το είχαν κάνει θα διαπίστωναν ότι μας πάνε σε μεγαλύτερη τραγωδία... Έβαλε ο κ. Παπανδρέου τη θηλιά στον λαιμό μας, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε στον πνιγμό. Ενώ μπορούσε, ακόμα και ΕΚΒΙΑΖΟΝΤΑΣ, να απαιτήσει τουλάχιστον πενταετή περίοδο προσαρμογής του ελλείμματος και μετά να αρχίσει η εξόφληση των 110 δισ. και με μικρότερες δόσεις. Όλα όσα μέρα με τη μέρα γίνονται, αποδεικνύουν ότι μας πέταξαν ένα χαρτί και στα τυφλά, άρον - άρον, το υπογράψαμε. Αφήνοντάς τους να γράψουν ό,τι ήθελαν... Παραδοθήκαμε, χωρίς το παραμικρό ίχνος αντίστασης... Έστω για την τιμή των όπλων... Και τώρα, πέντε μήνες από την υπογραφή του Μνημονίου, οι αριθμοί δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά σωτήριος για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό ήταν ο μηχανισμός στήριξης. Βρισκόμαστε σε χειρότερο σημείο από εκείνο όπου ήμασταν τον Μάιο. Και οι θριαμβολογίες ήταν αέρας κοπανιστός, καθρεφτάκια για να ξεγελαστούν οι ιθαγενείς, οι επιβάτες του «Τιτανικού», ότι αποφύγαμε το παγόβουνο... Μόνο που παραμένει εκεί, ακίνητο, πιο απειλητικό και πιο κοντά, κύριε Παπακωνσταντίνου. Όλα ήταν μια μαγική εικόνα, μια αυταπάτη. Και τώρα παρακαλάμε γονατιστοί τους δεσμοφύλακές μας για έλεος. Να φρενάρουν την πρόσκρουση, προσφέροντας στο θεριό, για να... ηρεμήσει, και άλλες θυσίες-νέα μέτρα, αποδεχόμενοι παράταση της κηδεμονίας, με την τοποθέτηση «κυβερνήτη» έξωθεν και με άγνωστη την ημερομηνία λήξης... Μια χαρά τα καταφέρατε, κύριε Παπανδρέου... Στην εποχή του Πιουριφόι γυρίσαμε... Αποικία ξαναγίναμε... Περάστε κύριοι... Ιδού οι υπήκοοί σας, το δοβλέτι σας...