ΠΑΜ: Ο ΠΑΣΟΚικός «Καλλικράτης» είναι ένα ακόμη νεοταξίτικο σχέδιο. Αρνούμαστε να τον υπηρετήσουμε.

 

Σε ανακοίνωσή του στις 10 Μαίου, το Πατριωτικό Μέτωπο είχε χαρακτηρίσει τον «Καλλικράτη» ως «καταστροφή του ιστορικού ιστού των τελευταίων 3.000 χρόνων της ιστορίας της ελληνικής κοινωνίας». Ζητώντας παράλληλα από τους ΠΑΣΟΚονεοταξίτες που κυβερνούν τον τόπο, να σταματήσουν αμέσως την διαδικασία αλλαγής του χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Πατρίδας μας.

Σήμερα, με δηλωμένη την καταστροφική αποφασιστικότητα των νεοτσολάκογλου, νεοοθωμανών, νεοραγιάδων «ατζέντηδων» των τοκογλύφων, μετά την διάλυση του οικονομικού ιστού της χώρας, να προχωρήσουν και στην υδροκεφαλαιοποίηση των εξουσιαστικών δομών του κομματικού-νεοταξίτικου μηχανισμού τους σε ολάκερη τη χώρα, το δίλημμα στις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές, φαντάζει δυσεπίλυτο. Και όντως, το δίλημμα που έχουν θέσει για μια ακόμη φορά ενώπιον του Ελληνικού Λαού με τον «Καλλικράτη», οι αλλότριων και πέραν των εθνικών ορίων και συμφερόντων εκφραστές του ΔΝΤ των τοκογλύφων αλλά και του «Καλλικράτη», είναι μία ακόμη πρόταση για «εκκόλαψη του αυγού του φιδιού» που εδώ και καιρό προετοιμάζουν. Και να γιατί:

1. Ο «Καλλικράτης» είναι ένα ακόμη χτύπημα στην ήδη ανάπηρη, υποτιθέμενα «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία της Πατρίδας μας. Μετατρέπει τον παραδοσιακό θεσμό του έχοντος ονοματεπώνυμο εκπροσώπου της τοπικής εξουσίας, σε ένα απρόσωπο εξουσιαστικό υποκείμενο, με ελαχιστοποιημένη τη δυνατότητα του πολίτη να έλθει σε επαφή μαζί του. Γκρεμίζοντας έτσι την ανθρώπινη σχέση επιβράβευσης, αλλά και κριτικής της τοπικής εξουσίας, η οποία για χιλιετηρίδες ήταν το θεμέλιο αλλά και η συγκολλητική ουσία, στων «Ελλήνων τις Κοινότητες». Ένας ισχυρός θεσμός, που κράτησε τον Λαό και το Γένος ζωντανό, κάτω από δύσκολες συνθήκες, σκλαβιάς, τυραννίας και μαρτυρίων.

2. Ο «Καλλικράτης» δίνει στον κομματικό Περιφερειάρχη τη δυνατότητα να παράγει «ελέω νέας τάξης» τετελεσμένα μέσω «δημοψηφισμάτων». Μια δυνατότητα υποτιθέμενων μηχανισμών εξυπηρέτησης της «άμεσης δημοκρατίας», τους οποίους μηχανισμούς, αφενός μεν τους αρνείται επίμονα στον Λαό το κεντρικό διαχειριστικό σύστημα που κυβερνά τον τόπο, (πχ δημοψηφίσματα για το μνημόνιο, το όνομα τον Σκοπίων, τις ταυτότητες κλπ) ενώ από την άλλη παραδίδονται εν λευκώ, σε απόλυτα ελεγχόμενα από το κομματικό-νετοταξίτικο σύστημα, κέντρα εξουσίας. Τα οποία κέντρα, με δεδομένη τη σήψη και τη διαφθορά που διαποτίζει οριζόντια το πολιτικό προσωπικό της χώρας, μπορούν να αλλοιώσουν όχι μόνο την λαϊκή εντολή, αλλά και να παράξουν αποφάσεις καταστροφικές για την Πατρίδα και τον Λαό μας. Με τοπικούς-περιφερειακούς άρχοντες, οι οποίοι έχουν αποδείξει – όχι όλοι φυσικά - πως μπορούν πολύ εύκολα να υποκύψουν σε πιέσεις οργανωμένων συμφερόντων κατευθυνόμενων ακόμη και από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Όπως φυσικά να υποκύψουν σε χρηματισμούς και σε υποσχέσεις για αναπαραγωγή της εξουσιαστικής τους υπόστασης, λόγω της αρρωστημένης δίψας τους για εξουσία και λοιπά γνωστά «φρούτα εποχής», τα οποία βιώνουμε καθημερινά εδώ και χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση, από απίθανους αλλά και επικίνδυνους «τοπικούς άρχοντες» της συμφοράς, ιδιαίτερα στην ακριτική μας Θράκη.

Ως αντίλογος, ακούγεται φυσικά και το υποτιθέμενο αλλά βαθύτατα υποκριτικό επιχείρημα  του τύπου πως, «δίνεται στο λαό η δυνατότητα να ανατρέψει τα όποια σκοτεινά σχέδια» που μπορεί να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ο κομματικός περιφερειάρχης. Ακόμη, ακούγονται επιχειρήματα πως ο «Καλλικράτης» θα βοηθήσει στον  «καλύτερο και αποτελεσματικότερο σχεδιασμό της περιφερειακής ανάπτυξης, στη μείωση των δαπανών για την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση και στον εκσυγχρονισμό της περιφέρειας.

Οι απαντήσεις σε αυτού του είδους τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, είναι τόσο απλές, όσο και καταλυτικές:

1. Ο Λαός, δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα να ανατρέψει τα όποια σκοτεινά μακροπρόθεσμα πλάνα των κομματικών, νεοταξίτικων σχεδιασμών. Και αυτό γιατί το πελατειακό-κομματικό σύστημα, είναι βαθειά ριζωμένο στο σώμα της κοινωνίας, τόσο με τις συντεχνίες, τα διαπλεκόμενα, τους εκβιασμούς και τις υποσχέσεις των κομματαρχών-ανθρώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όσο και από την αδυσώπητη προπαγάνδα των απόλυτα ελεγχόμενων ΜΜΕ. Παράλληλα, το απόλυτα αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα επιλογής της τοπικής και περιφερειακής αρχής και του όποιου δημοτικού ή περιφερειακού του συμβουλίου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για επιλογή υποψηφίου, έξω από το κομματικό πλέγμα. Μια πραγματικότητα την οποία είδαμε να αναπαράγεται ως «βαμπίρ», από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, όχι μόνο στο κεντρικό διαχειριστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

2. Σε σχέση τώρα με το επιχείρημα του υποτιθέμενου καλύτερου σχεδιασμού για την  περιφερειακή ανάπτυξη, η Β’ Βαθμού νομαρχιακή αυτοδιοίκηση (ένα ακόμη εφεύρημα των νεοταξιτών) η οποία απέτυχε παταγωδώς σε όλους τους τομείς (αναπτυξιακούς, κοινωνικούς, προγραμματισμού κλπ), είναι η ζωντανή απόδειξη της ηλιθιότητας του επιχειρήματος αυτού των νεοταξιτών.  

Αναφορικά τώρα με την υφιστάμενη πραγματικότητα και απέναντι στο δίλημμα, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει ένας ενεργός πολίτης-πατριώτης, τις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, τα δεδομένα που ορθώνονται μπροστά μας, έχουν ως εξής:

1. Επιλογή της αποχής. Το Σύνταγμά μας δυστυχώς δεν προβλέπει ακύρωση των εκλογών, στην περίπτωση κατά την οποία ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών δεν επιλέξει να ψηφίσει. Μια ρύθμιση που κατοχυρώνεται συνταγματικά σε άλλες χώρες και η οποία καταγράφει ως όπλο του πολίτη την αποχή κατά του όποιου πολιτικού συστήματος, υποχρεώνοντάς το να επαναλάβει τις εκλογές ή να αναθεωρήσει την γενικότερη πολιτική του.  Έτσι θεωρητικά, ακόμη και ένα ελαχιστότατο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών ψηφίσει, με δεδομένο τον πολιτικό «παχυδερμισμό» του κομματικού-πελατειακού συστήματος, κανενός εκ των επαγγελματιών πολιτικών το «αφτί» δεν πρόκειται να ιδρώσει. Θα συνεχίσουν να «διοικούν» και στο πιθανό «φτύσιμο» του πολίτη, θα δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι «ψιχαλίζει».

2. Επιλογή λευκού-άκυρου. Και στις δύο περιπτώσεις, με δεδομένη την αντιδημοκρατικότητα του εκλογικού συστήματος, οι ψήφοι καταμετρούνται υπέρ του πρώτου ψηφοδελτίου. Υπό αυτήν την έννοια, η συμμετοχή στις κάλπες με λευκό ή άκυρο, είναι ουσιαστικά δήλωση της «υπακοής» στο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα και δήλωση «αδυναμίας επιλογής». Μια αδυναμία η οποία εκλαμβάνεται από το πολιτικό σύστημα, ως αποδοχή της λογικής του «λιγότερου κακού», το οποίο είναι κατά κανόνα το πρώτο σε ψήφους κομματικό ψηφοδέλτιο.

Μπροστά σε αυτά τα διλλήματα, το Πατριωτικό Μέτωπο, ως ο έντιμος εκείνος πολιτικός φορέας ο οποίος θα πρέπει να τοποθετηθεί όσο πιο κρυστάλλινα γίνεται απέναντι στον Ελληνικό Λαό, έχει ήδη εδώ και καιρό ξεκαθαρίσει τη θέση του.

1. Οι κατά τόπους Πυρήνες του (πάντα στο πλαίσιο της αυτοοργάνωσης και αυτοδιάθεσής των, μια βασική αρχή της Διακήρυξης Αρχών του Κινήματος), έχουν σε αρκετές περιπτώσεις αποφασίσει να στηρίξουν τα ελάχιστα, πραγματικά ανεξάρτητα ψηφοδέλτια για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. (Σε Μυτιλήνη, Φλώρινα, Καλαμάτα, Λιβανάτες Λαμία). Παράλληλα, αναπτύσσονται και σε άλλους Πυρήνες του Πατριωτικού Μετώπου συμμαχίες, για τη στήριξη ανεξάρτητων πατριωτικών ψηφοδελτίων, πάντα με βάση την αρχή του Κινήματος πως, οι Πυρήνες του λειτουργούν ανεξάρτητα και χωρίς κεντρική καθοδήγηση. Αλλά φυσικά και αυτονόητα με γνώμονα την σαφή άρνηση στήριξης των υποψηφίων (πράσινων, μπλέ, κόκκινων, ροζ και φαιοπράσινων οικολόγων) που ευαγγελίζονται τις επιλογές του ΔΝΤ, των νεοταξιτών, της διαφθοράς, του εθνομηδενισμού, του γενιτσαρισμού, του νεοοθωμανισμού και του νεοραγιαδισμού.

2. Στο επίπεδο της κεντρικής επιλογής, το Κίνημα, γυρνά τις πλάτες του στο νεοταξίτικο «Καλλικράτη» και εντείνει τις δράσεις και τις οργανωτικές του πρωτοβουλίες για την προετοιμασία του εν όψει των εθνικών εκλογών. Όπου με την πρότασή του, θα ζητήσει από τον Ελληνικό Λαό, την πλήρη ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού, πάντα με βάση τις αρχές του για επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης, και την υπεράσπιση του εθνοχώρου μας. Και φυσικά με την επιλογή του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας που οραματιζόμαστε, όχι με τη λογική της επιλογής των ημετέρων, αλλά της επιλογής των αρίστων.