προσφεύγει τέλος Απριλίου σε εκλογές για να εκτονώσει την κατάσταση, όπως αδιάντροπα παραδέχονται θεωρώντας τη συνέχιση της ίδιας καταστροφικής πολιτικής δεδομένη και μετεκλογικά.
Η κοινωνία έχοντας ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό το ψευτοδίλημμα δεξιά ή δημοκρατική παράταξη, θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές με κριτήριο την οικονομική της κατάσταση και τον εξευτελισμό που έχει υποστεί. Έτσι όσο κι αν προσπαθούν τα Μ.Μ.Ε, είναι πια ευδιάκριτο ότι σε τίποτα επί της ουσίας δε διαφέρουν Σαμαράς, Βενιζέλος, Καρατζαφέρης, Μπακογιάνη με την πολιτική που εξυπηρετεί το Δ. Ν. Τ, την Ε.Ε, το Σ.Ε.Β., το Ι.Ο.Β.Ε. και την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Γι’ αυτό θα συγκυβερνήσουν και πάλι μετεκλογικά αν χρειαστεί. Εκτός αν...
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΙΑΙΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ. Πρέπει να γίνει κατανοητό από τα παραδοσιακά προοδευτικά πολιτικά κόμματα αλλά και από αυτά που γεννήθηκαν μέσα στην κρίση, ότι ο χειμαζόμενος Έλληνας πολίτης, εδώ που φτάσαμε, δεν προσδοκά μόνο μια ισχυρότερη αντιπολίτευση, αλλά μια άλλη κυβέρνηση.
Είναι δεδομένο σήμερα ότι η Νέα Δημοκρατία που προηγείται δημοσκοπικά, θα εισπράξει 50επιπλέον έδρες από το ισχύον εκλογικό σύστημα και με τη συνδρομή του ΠΑ.ΣΟ.Κ ή και άλλων αν χρειαστεί, θα έχουμε μια κυβέρνηση μειοψηφίας στο λαό αλλά πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο, δηλαδή ότι έχουμε και σήμερα. Ένα ενωμένο αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο που θα προτείνει ένα μίνιμουμ πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, προς όφελος των μισθωτών, των μικρομεσαίων επαγγελματιών και των αγροτών και στο οποίο θα συμμετέχουν ισότιμα τα κόμματα της Αριστεράς, οι βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ και της Νέας Δημοκρατίας που καταψήφισαν τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, καθώς και μικρότεροι σχηματισμοί που βρίσκονται μέχρι σήμερα εκτός Βουλής.
Σημαντικό ρόλο θα πρέπει να έχουν και άνθρωποι του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου που στάθηκαν αυτά τα δύσκολα χρόνια στο πλευρό της κοινωνίας.
Συγχρόνως πρέπει να αναζητηθεί ένας κοινός βηματισμός με τα ανεξάρτητα ριζοσπαστικά κινήματα που αναδείχτηκαν μέσα στην κρίση από τις συνελεύσεις των πλατειών, το δεν πληρώνω, την Κερατέα και φτάνοντας στο σήμερα με το κίνημα από τον παραγωγό στον καταναλωτή για φθηνότερα προϊόντα. Κι αυτό γιατί ένα 30% του κόσμου, που αποδεσμεύθηκε από το δικομματισμό απογοητευμένος και κατεστραμμένος, φαίνεται να μπερδεύεται από τις πολλές επί μέρους προτάσεις και μπορεί να μην πάει να ψηφίσει όπως καταγράφουν δημοσκοπήσεις και όπως έπραξε στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές. Περιμένει μια πλουραλιστική εναλλακτική πρόταση, που να ξεπερνά ηγεμονισμούς και ηγετικές φιλοδοξίες.
Σε αυτές τις εκλογές δεν παίζεται ο τελικός σκοπός και το όραμα ενός εκάστου, αλλά το πώς θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως κοινωνία και κράτος.
Ένα μίνιμουμ πρόγραμμα σωτηρίας που θα απαντά στις αιτίες που δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση, μπορεί να στηριχτεί στους άξονες:
1. Καταγγελία όλων των διεθνών συμβάσεων και μνημονίων από το Μάιο του 2010, κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων που έπληξαν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, περιέκοψαν μισθούς, επιδόματα, συντάξεις και επέβαλαν υπέρμετρη φορολογία κατά παράβαση των άρθρων 4 παρ. 5, 17 και 78 παρ. 2 του Συντάγματος. Επαναφορά της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής και κούρεμα των δανείων των ιδιωτών από τις τράπεζες.
2. Απαγγελία κατηγορίας σε όσους ήταν μέλη των κυβερνήσεων και διοικήσεων Οργανισμών από το Μάιο του 2010 και παραβίασαν το Σύνταγμα, υπέγραψαν Μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους και δυσφήμισαν έντεχνα τη χώρα για να δικαιολογηθεί η εμπλοκή εξωθεσμικών παραγόντων στη διακυβέρνησή της, παραβιάζοντας το θεμέλιο του πολιτεύματος που είναι η λαϊκή κυριαρχία, σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων μέχρι την έκδοση των δικαστικών αποφάσεων.
3. Διαγραφή του επαχθούς χρέους, αποπληρωμή του βάσει των στοιχείων της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, αφαιρουμένων των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου και εξαιρουμένων των ομολόγων που βρίσκονται σε ταμεία εργαζομένων και σε χέρια μικροκαταθετών.
4. Εθνικό σχέδιο ανάταξης της παραγωγής με την επανεθνικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας με κοινωνικό έλεγχο, τη δημιουργία ενός ισχυρού κρατικού πυλώνα στο Τραπεζικό Σύστημα, που θα λαμβάνει υπόψη του το κοινωνικό όφελος, την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το χτύπημα των μονοπωλίων και των καρτέλ, την επαναφορά του συντελεστή 45% στη φορολόγηση των μεγάλων Α.Ε και την ανασυγκρότηση της αγροτικής παραγωγής, μέσα από ένα νέο συνεταιριστικό κίνημα. Προτεραιότητα στην εξόρυξη και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και φυσικών πόρων με εθνικό έλεγχο. Επανατοποθέτηση της διεθνούς θέσης της χώρας με άνοιγμα συνεργασίας προς την Ρωσία και τις χώρες του BRIC.
5. Εμβάθυνση της Δημοκρατίας με την κατάθεση πρότασης Συνταγματικής αναθεώρησης τον Ιούλιο του 2013, που θα περιλαμβάνει θεσμούς λαϊκής παρέμβασης και συμμετοχής, όπως δημοψηφίσματα για μεγάλα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα, εναλλαγή και ανάκληση βουλευτών και κατάργηση των ειδικών προνομίων τους, πάγια καθιέρωση αναλογικού εκλογικού νόμου, αποκατάσταση του ρόλου της αστυνομίας στην πάταξη της εγκληματικότητας αντί της καταστολής του αγανακτισμένου λαού, απόλυτη ανεξαρτητοποίηση της δικαιοσύνης από πολιτικές παρεμβάσεις.
Ποιοί άραγε θα διαφωνούσαν σε αυτά τα αυτονόητα για την ανασυγκρότηση της οικονομίας προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας , γιατί η εναλλακτική πρόταση δε μπορεί να συσπειρώσει διαφορετικές πολιτικές-κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του μη προνομιούχου Έλληνα; Ενώ παρουσιάζεται σαν απόλυτα λογικό να μας κυβερνούν από κοινού ψευτο-σοσιαλιστές, νεοφιλελεύθεροι και χουντικοί, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα μιας χούφτας τραπεζιτών, εφοπλιστών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.
Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων πολιτικών και κοινωνικών ανατροπών, ας μη γυρίσουμε την πλάτη στην Ιστορία, ας κάνει ο καθένας το χρέος του.
Γράφει ο Πέτρος Κονταρίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου