Ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος Robert Fisk γράφει ένα άρθρο “έξω απ τα δόντια” σχετικά με την επικείμενη εμπλοκή των Αμερικανών και των λοιπών Προθύμων στην Συρία.
Ο Βρετανός δημοσιογράφος, που διαμένει μόνιμα στην Μέση Ανατολή, τονίζει τον ρόλο της Αλ Κάιντα στην περιοχή και αναφέρει ότι επίθεση με αέριο δέχθηκαν και μέλη της Χεσμπολά, σύμμαχοι της Δαμασκού, στην Βηρυττό την ίδια ημέρα με τα θϋματα στην Συρία, χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί, ποιός τα έριξε.
Επίσης μας θυμίζει τι έγινε τον Δεκέμβριο του 1983, όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες τελευταία φορά, Αμερικάνικες με Συριακές δυνάμεις.
Πραγματικά το κουβάρι στην Συρια είναι τόσο μπερδεμένο που αν δεν διαταχθεί κατάπαυση πυρός και δεν διεξαχθεί
διεθνής ανεξάρτητη έρευνα, ποτε δεν θα μάθουμε τι ακριβώς συνέβη.
διεθνής ανεξάρτητη έρευνα, ποτε δεν θα μάθουμε τι ακριβώς συνέβη.
Ή θα μάθουμε μετά από χρόνια, όπως μάθαμε τώρα ότι οι ΗΠΑ βοηθούσαν τον Σαντάμ να επιτίθεται με χημικά αέρια, κάτι για το οποίο τον κατηγόρησαν αργότερα για να επέμβουν.
Does Obama know he’s fighting on al-Qa’ida’s side?
‘All for one and one for all’ should be the battle cry if the West goes to war against Assad’s Syrian regime
Does Obama know he’s fighting on al-Qa’ida’s side?
‘All for one and one for all’ should be the battle cry if the West goes to war against Assad’s Syrian regime
Tuesday 27 August 2013
Robert Fisk
If Barack Obama decides to attack the Syrian regime, he has ensured – for the very first time in history – that the United States will be on the same side as al-Qa’ida.
Quite an alliance! Was it not the Three Musketeers who shouted “All for one and one for all” each time they sought combat? This really should be the new battle cry if – or when – the statesmen of the Western world go to war against Bashar al-Assad.
Γνωρίζει ο Ομπάμα ότι μάχεται στο πλευρό της Αλ Κάιντα;
Το «Όλοι για έναν και ένας για όλους» έπρεπε να είναι η κραυγή μάχης της Δύσης, αν τελικά πάει σε πόλεμο εναντίον του Συριακού καθεστώτος του Άσαντ
Τρίτη 27 Αύγ, 2013
Του Robert Fisk
Αν ο Μπαράκ Ομπάμα αποφασίσει να επιτεθεί στο Συριακό καθεστώς, έχει εξασφαλίσει – για πρώτη φορά στην ιστορία – ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι στην ίδια πλευρά με την Αλ Κάιντα.
Φοβερή συμμαχία! Δεν ήταν οι Τρεις Σωματοφύλακες που φώναζαν “Όλοι για έναν και ένας για όλους” κάθε φορά που έβλεπαν μάχη; Αυτή πραγματικά θα πρέπει να είναι η νέα κραυγή μάχης, αν – ή όταν – οι πολιτικοί του δυτικού κόσμου πάνε σε πόλεμο εναντίον του Bashar al-Assad.
Αυτοί που κατέστρεψαν τόσες χιλιάδες στις 11/9 στη συνέχεια θα πολεμήσουν δίπλα με το ίδιο το έθνος του οποίου τους αθώους πολίτες τόσο βάναυσα δολοφόνησαν, σχεδόν ακριβώς πριν από 12 χρόνια. Σίγουρα πρόκειται για ένα επίτευγμα του Ομπάμα, του Κάμερον, του Ολάντ και των υπολοίπων πολέμαρχων τσέπης..
Αυτό, βέβαια, δεν θα εξαγγελθεί από το Πεντάγωνο ή τον Λευκό Οίκο – ούτε, υποθέτω, από την Αλ Κάιντα – αν και οι δύο προσπαθούν να καταστρέψουν Μπασάρ. ¨Όπως θέλει και το Μέτωπο Nusra, μία από τις θυγατρικές της Αλ Κάιντα. Αλλά αυτό εγείρει κάποιες ενδιαφέρουσες προοπτικές.
Ίσως οι Αμερικανοί θα πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από τις υπηρεσίες πληροφοριών της Αλ Κάιντα – εξάλλου, αυτή είναι η οργάνωση που έχει «πατήσει πόδι» εκει, κάτι που οι Αμερικανοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να κάνουν. Και ίσως η Αλ Κάιντα θα μπορούσε να προσφέρει στις ΗΠΑ κάποιες δυνατότητες ενημέρωσης στόχων, οι οποίες συνήθως ισχυρίζονται ότι οι υποστηρικτές της Αλ-Κάιντα, και όχι οι Σύριοι, είναι οι πιο καταζητούμενοι ανθρώπους στον κόσμο.
Θα υπάρξουν κάποιες ειρωνείες, φυσικά. Ενώ οι Αμερικάνοι εκτοξεύουν drones για να σκοτώσουν την Αλ Κάιντα – μαζί, φυσικά, με το σύνηθες σμήνος αμάχων – στην Υεμένη και το Πακιστάν τώρα θα πρέπει, στην Συρία να τους δίνουν υλική βοήθεια, χτυπώντας τους εχθρούς της Αλ Κάιντα, με την βοήθεια των κ.κ. Κάμερον, Ολάντ και των άλλων μικρών Στρατηγών-πολιτικών. Πράγματι, μπορείτε να στοιχηματίσετε και το τελευταίο σας δολάριο ότι ένας στόχος που οι Αμερικανοί δεν θα χτυπήσουν στη Συρία θα είναι η Αλ Κάιντα ή το Μέτωπο Nusra.
Και ο δικός μας πρωθυπουργός θα χειροκροτήσει ό, τι και να κάνουν οι Αμερικανοί, συμμαχόντας έτσι και αυτός με την Αλ Κάιντα, της οποίας τις βομβιστικές επιθέσεις του Λονδίνου μπορεί να έχει ξεχάσει. Ίσως – δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία θεσμική μνήμη απομείνει μεταξύ των σύγχρονων κυβερνήσεων – ο Cameron έχει ξεχάσει πόσο παρόμοια είναι η αίσθηση από αυτά που ειπώθηκαν από τον Ομπάμα και τον εαυτό του, με εκείνα που έλεγε ο Μπους και ο Μπλερ πριν από μια δεκαετία, με τις ίδια μειλίχιες διαβεβαιώσεις, ειπωμένες με τέτοια αυτοπεποίθηση, αλλά χωρίς αρκετά στοιχεία από δίπλα.
Στο Ιράκ, πήγαμε στον πόλεμο με βάση τα ψέματα που εκφράζονταν αρχικά από ψεύτες και απατεώνες. Τώρα είναι ένας πόλεμος από το YouTube. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι φοβερές εικόνες των δηλητηριασμένων από αέριο, Σύριων αμάχων να πεθαίνουν είναι ψεύτικες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε απόδειξη περί του αντιθέτου θα πρέπει να κατασταλεί.
Για παράδειγμα, κανείς δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για τις επίμονες αναφορές στη Βηρυτό ότι τρία μέλη της Χεζμπολάχ – οι οποίες πολεμούσαν στο πλευρό των κυβερνητικών στρατευμάτων της Δαμασκού – δέχτηκαν το ίδιο αέριο, την ίδια ημέρα, υποτίθεται μέσα απο σήραγγες. Τώρα λέγεται οτι υποβάλλονται σε θεραπεία σε νοσοκομείο της Βηρυτού. Έτσι, αν οι Συριακές δυνάμεις της κυβέρνησης χρησιμοποίησαν αέρια, πώς γίνεται οι άνδρες της Χεζμπολάχ πιθανώς να έχουν πληγεί επίσης; Παραπληροφόρηση;
Και ενώ μιλάμε για θεσμική μνήμη, να σηκώσουν τα χέρια τους όσοι από τους χαρωπούς πολιτικούς μας γνωρίζουν τι συνέβη την τελευταία φορά που οι Αμερικανοί τα έβαλαν με τον Συριακό στρατό; Πάω στοίχημα ότι δεν μπορούν να θυμηθούν. Λοιπόν, αυτό συνέβη στο Λίβανο, όταν η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αποφάσισε να βομβαρδίσει πυραύλους της Συρίας στην κοιλάδα Μπεκάα, στις 4 Δεκεμβρίου 1983. Θυμάμαι πολύ καλά, γιατί ήμουν εδώ στο Λίβανο.
Ένας Αμερικάνικο μαχητικό βομβαρδιστικό A-6 χτυπήθηκε από έναν Συριακό πύραυλο Strela Συρίας – Ρωσικής κατασκευής, φυσικά – και κατέπεσε στην Μπεκάα. Ο πιλότος του, Mark Lange, σκοτώθηκε, ο συγκυβερνήτης, Robert Goodman, αιχμαλωτίστηκε και κλείστηκε σε φυλακή στη Δαμασκό. Χρειάστηκε ο Τζέσε Τζάκσον να ταξιδέψει στη Συρία για να τον πάρει πίσω μετά από σχεδόν ένα μήνα, εν μέσω πολλών κλισέ για “τερματισμό του κύκλου της βίας”.
Ένα άλλο Αμερικανικό αεροπλάνο – αυτή τη φορά ένα Α-7 – χτυπήθηκε επίσης από Συριακά πυρά, αλλά ο πιλότος κατάφερε να πεταχτεί έξω, στην Μεσόγειο, όπου τον μάζεψε από την θάλασσα ένα Λιβανέζικο αλιευτικό σκάφος. Το αεροπλάνο του καταστράφηκε.
Σίγουρα, μας λένε ότι θα είναι ένα σύντομο χτύπημα στη Συρία, μπές-βγες, μια-δυο μέρες. Αυτό είναι που θέλει να σκέφτεται ο Ομπάμα. Αλλά σκεφτείτε το Ιράν. Σκεφτείτε την Χεζμπολάχ. Πιθανώς υποψιάζομαι – αν ο Ομπάμα τελικά προχωρήσει – ότι θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν.
Μετάφραση: LEFTeria-news
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
ΕΓΓΡΑΦΟ. Foreign Policy (USA) Αρχεία αποκαλύπτουν ότι ΗΠΑ βοηθούσαν Σαντάμ στον χημικό πόλεμο, για τον οποίο έπειτα τον κατηγόρησαν.
If Barack Obama decides to attack the Syrian regime, he has ensured – for the very first time in history – that the United States will be on the same side as al-Qa’ida.
Quite an alliance! Was it not the Three Musketeers who shouted “All for one and one for all” each time they sought combat? This really should be the new battle cry if – or when – the statesmen of the Western world go to war against Bashar al-Assad.
Quite an alliance! Was it not the Three Musketeers who shouted “All for one and one for all” each time they sought combat? This really should be the new battle cry if – or when – the statesmen of the Western world go to war against Bashar al-Assad.
The men who destroyed so many thousands on 9/11 will then be fighting alongside the very nation whose innocents they so cruelly murdered almost exactly 12 years ago. Quite an achievement for Obama, Cameron, Hollande and the rest of the miniature warlords.
This, of course, will not be trumpeted by the Pentagon or the White House – nor, I suppose, by al-Qa’ida – though they are both trying to destroy Bashar. So are the Nusra front, one of al-Qa’ida’s affiliates. But it does raise some interesting possibilities.
Maybe the Americans should ask al-Qa’ida for intelligence help – after all, this is the group with “boots on the ground”, something the Americans have no interest in doing. And maybe al-Qa’ida could offer some target information facilities to the country which usually claims that the supporters of al-Qa’ida, rather than the Syrians, are the most wanted men in the world.
There will be some ironies, of course. While the Americans drone al-Qa’ida to death in Yemen and Pakistan – along, of course, with the usual flock of civilians – they will be giving them, with the help of Messrs Cameron, Hollande and the other Little General-politicians, material assistance in Syria by hitting al-Qa’ida’s enemies. Indeed, you can bet your bottom dollar that the one target the Americans will not strike in Syria will be al-Qa’ida or the Nusra front.
And our own Prime Minister will applaud whatever the Americans do, thus allying himself with al-Qa’ida, whose London bombings may have slipped his mind. Perhaps – since there is no institutional memory left among modern governments – Cameron has forgotten how similar are the sentiments being uttered by Obama and himself to those uttered by Bush and Blair a decade ago, the same bland assurances, uttered with such self-confidence but without quite enough evidence to make it stick.
In Iraq, we went to war on the basis of lies originally uttered by fakers and conmen. Now it’s war by YouTube. This doesn’t mean that the terrible images of the gassed and dying Syrian civilians are false. It does mean that any evidence to the contrary is going to have to be suppressed.
For example, no-one is going to be interested in persistent reports in Beirut that three Hezbollah members – fighting alongside government troops in Damascus – were apparently struck down by the same gas on the same day, supposedly in tunnels. They are now said to be undergoing treatment in a Beirut hospital. So if Syrian government forces used gas, how come Hezbollah men might have been stricken too? Blowback?
And while we’re talking about institutional memory, hands up which of our jolly statesmen know what happened last time the Americans took on the Syrian government army? I bet they can’t remember. Well it happened in Lebanon when the US Air Force decided to bomb Syrian missiles in the Bekaa Valley on 4 December 1983. I recall this very well because I was here in Lebanon.
An American A-6 fighter bomber was hit by a Syrian Strela missile – Russian made, naturally – and crash-landed in the Bekaa; its pilot, Mark Lange, was killed, its co-pilot, Robert Goodman, taken prisoner and freighted off to jail in Damascus. Jesse Jackson had to travel to Syria to get him back after almost a month amid many clichés about “ending the cycle of violence”.
Another American plane – this time an A-7 – was also hit by Syrian fire but the pilot managed to eject over the Mediterranean where he was plucked from the water by a Lebanese fishing boat. His plane was also destroyed.
Sure, we are told that it will be a short strike on Syria, in and out, a couple of days. That’s what Obama likes to think. But think Iran. Think Hezbollah. I rather suspect – if Obama does go ahead – that this one will run and run.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου