Μια νύχτα τα αλλάζει όλα: και εγένετο ντέρμπυ
Μέχρι το πρώτο ντημπέητ, ο Μιττ Ρόμνεϊ θεωρείτο χαμένος από χέρι. Όχι μόνο διότι αυτό υπαγόρευαν οι δημοσκοπήσεις, αλλά γιατί μια σειρά από γκάφες, άλλες λιγώτερο άλλες περισσότερο σοβαρές, τον είχαν κατακρημνίσει στα τάρταρα.
Δεν πρόκειται μόνο για ασήμαντα τεκμήρια ασχετοσύνης, όπως το περίφημο «δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν ανοίγουν τα παράθυρα των αεροπλάνων εν πτήσει». Ούτε μόνο για τα κάπως πιο ουσιώδη, όπως τα στραβοπατήματά του σχετικά με την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις. Στο γνωστό βίντεο που διέρρευσε, κατ’ ουσίαν προσβάλλει και απορρίπτει μετά βδελυγμίας το 47% του αμερικανικού πληθυσμού ως «εξαρτώμενους», αναξιοπρεπείς ανθρώπους. Ο αμερικανικός λαός τον είδε να μιλά για τους οικονομικά ασθενέστερους, όπως εύστοχα είπε ο κωμικός Jon Stewart, «με τον τρόπο που ένας χαρακτήρας ‘πλουσίου’ από τα καρτούν μιλά για τους ‘φτωχούς’ από τα καρτούν» (the way in which cartoon rich people talk about cartoon poor people). Και από κάτι τέτοιο δεν γλιτώνεις έτσι εύκολα.
Όμως, απ’ ότι φαίνεται το χθεσινό ντημπέητ είναι ικανό να αλλάξει τελείως την παρτίδα, υπό την προϋπόθεση ότι θα ακολουθηθεί από παρόμοια επόμενα ντημπέητ. Ίσως ακόμα και να χαρίσει την προεδρία των ΗΠΑ στον Μιττ Ρόμνεϊ, κάτι που θα αποτελούσε μείζονα ανατροπή και έκπληξη για τη διεθνή κοινότητα. Ο συνδυασμός της πολύ καλής παρουσίας του Μιττ Ρόμνεϊ και της εξαιρετικά «χλιαρής», κουρασμένης συμμετοχής του Ομπάμα λειτούργησε καταλυτικά. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πόσο καθολική είναι η αποτίμηση ότι ο Ρόμνεϊ νίκησε κατά κράτος: προοδευτικές ιστοσελίδες, συντηρητικές, δημοκρατικές, ρεπουμπλικανικές, «ελαφριές», σοβαρές, όλοι συμφωνούν πως ο Ομπάμα ηττήθηκε και πως ο Ρόμνεϊ νίκησε. Από τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης μέχρι το τελευταίο μπλογκ άποψης.
Ακόμη και το φανατικά… ομπαμικό περιοδικό Mother Jones παραδέχεται ότι η εκλογή πλέον «παίζεται». Ο Economist σημειώνει πως «ο Πρόεδρος φαινόταν κουρασμένος και απέτυχε να υπερασπιστεί την προεδρική του θητεία, πόσω μάλλον να δώσει ένα όραμα έμπνευσης για τα τέσσερα επόμενα χρόνια». Το περιοδικό Time κατ’ ουσίαν αποδίδει στον Ομπάμα έλλειψη κινήτρων για μια καλή δεύτερη προεδρική θητεία, διερωτώμενο «Αν ο ίδιος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη θητεία του, γιατί να του δώσουμε μια ακόμη;»
To New Yorker τον παρακαλεί να αναφέρει στο επόμενο ντημπέητ το «σκάνδαλο του 47%», λες και δεν το έχουν μάθει ήδη όλοι οι Αμερικανοί. Οι Washington Times πραγματικά «σκίζουν» τον Ομπάμα για την παρουσία του: τον ειρωνεύονται, τον εμπαίζουν. Το The American Cοnservativeφυσικά γιορτάζει τα επινίκια. Ο υποστηρίζων τον Ομπάμα Chris Matthews αναρωτιόταν από τηλεοράσεως: «Τί στο καλό έπαθε ο Ομπάμα; Τί είχε στο μυαλό του»; Όπως καταλαβαίνετε, η νύχτα του ντημπέη δεν ήταν ακριβώς «η νύχτα του Ομπάμα».
«Η νύχτα του Μιττ Ρόμνεϊ», δηλώνει το Slate, το οποίο παραθέτει λεπτομερή στοιχεία για τις δημοσκοπήσεις κατά τη διάρκεια του ντημπέητ και αμέσως μετά.Οι New York Timesσυμφωνούν, παραθέτοντας διόλου κολακευτικά σχόλια υποστηρικτών του Ομπάμα για την επίδοσή του. Το Christian Science Monitor παραθέτει την προσπάθεια του επιτελείου του Ομπάμα να «τα μαζέψει» προβάλλοντας ότι ο Ρόμνεϊ μετήλθε ψεμμάτων και ανακριβειών – μια αντίδραση μάλλον σπασμωδική, δεδομένης της πρόσληψης του ντημπέητ από το κοινό. Σεάλλο άρθρο του CSM σημειώνεται ότι με αυτήν του την εμφάνιση ο Ρόμνεϊ αποκτά ένα «κεντρώο» προφίλ που είχε απωλέσει. Το Washington Post αναλύει το πώς ήταν αποφασισμένος ο Ρόμνεϊ να εξαφανίσει με το ντημπέητ την εικόνα ενός ανθρώπου που «δεν νοιάζεται» για τους πιο αδύναμους – και το πέτυχε.Το αριστερόστροφο Huffington Postπαραδέχεται πως ο Ρόμνεϊ αναδείχθηκε «χαλαρός» και «προεδρικός», παραθέτοντας παράλληλα εκτενώς τις αλλαγές στις δημοσκοπήσεις. Παρατηρείται όμως ότι όταν θα τεθούν ζητήματα στα επόμενα ντημπέητ για τα οποία ο Ρόμνεϊ έχει μη δημοφιλείς θέσεις, η ανατροπή θα… ανατραπεί.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Daily Beast με τον εύγλωττο τίτλο «Γιατί έχασε ο Ομπάμα»: «ο Ρόμνεϊ προσήλθε με ένα στρατηγικό σχέδιο. Ο Ομπάμα όχι. Ο Ρόμνεϊ ήταν ταχύτατος και ευέλικτος. Ο Ομπάμα όχι. Ο Ρόμνεϊ επέδειξε νοημοσύνη και συναισθηματική νοημοσύνη. Ο Ομπάμα όχι». Η ίδια ιστοσελίδα επιδεικνύει σωρεία άρθρων και αναλύσεων για το ντημπέητ.
Σημειώνουμε το προφανές: όλη αυτή η υπερ-ανάλυση του ντημπέητ στο αμερικανικό (και εν μέρει βρεττανικό, όπως π.χ. το New Statesman) διαδίκτυο λαμβάνει χώρα ακριβώς επειδή το ντημπέητ προέκυψε ανατρεπτικό – ειδάλλως πολύ λιγώτερη σημασία θα αφιερωνόταν, πολύ λιγώτερο διαδικτυακό μελάνι θα χυνόταν. Πραγματικά, πλέον δεν ξέρουμε ποιά θα είναι η τελική εξέλιξη.
Πάντως, δεδομένων των διεθνών εξελίξεων που έρχονται, η παράφραση του καβαφικού «βλάπτουν κι οι δύο τους (σ.σ. οι τρεις τους) τη Συρία το ίδιο» καθίσταται παιγνιωδώς τραγική.
Σωτήρης Μητραλέξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου