"H Ελλάδα βρίσκεται σε σταυροδρόμι», δήλωσε
ο Πόουλ Τόμσεν, επικεφαλής του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα, και πρόσθεσε, λαμβάνοντας και το δικό του μερίδιο της ευθύνης για το Μνημόνιο, πως «προχωράμε δύο βήματα μπροστά και ένα βήμα πίσω. Αυτό είναι ίσως αναπόφευκτο· είναι η φύση των πραγμάτων. Αλλά αισθάνομαι ότι ο έξω κόσμος επικεντρώνεται πάρα πολύ στα βήματα προς τα πίσω και όχι στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει κάνει σημαντική πρόοδο συνολικά».Ο κ. Τόμσεν, ευγενικός από τη φύση του, περιέγραψε την κάκιστη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και άφησε, όπως πράττει πάντα, να αιωρείται μια αχτίδα ελπίδας, παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική και πολύ οδυνηρή. Ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας πως η Ελλάδα ίσως βρίσκεται στο σημείο χωρίς επιστροφή.Δυστυχώς, η χώρα οδηγήθηκε στο σκληρό μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου χωρίς κανένα προγραμματισμό και, το κυριότερο, χωρίς να γνωρίζουν ο πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ότι, δένοντας την Ελλάδα στο άρμα του ΔΝΤ, απαιτούνται αιματηρές θυσίες, τις οποίες τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι πληρώνει ακριβά ο λαός και μόνο αυτός. Διότι, ενώ για τους πάντες άλλαξε ο τρόπος ζωής, άλλαξε η ίδια η ζωή, για τους κυβερνώντες και γενικά για τους πολιτικούς όλα είναι ίδια, όπως το Σεπτέμβριο του 2009. Ξοδεύουν με τον ίδιο τρόπο· συμπεριφέρονται ως να μην έχει αλλάξει τίποτα...Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη ηγεσίας που θα οδηγήσει την οικονομία και την Ελλάδα στη σωτηρία. Είναι μία διαπίστωση που γίνεται και από τους δανειστές, οι ο- ποίοι είναι και οι μόνοι που γνωρίζουν ότι το καράβι είναι γεμάτο τρύπες. Τι άλλο εννοούν οι αξιωματούχοι του Ταμείου και της ΕΕ, όταν επαναλαμβάνουν τρεις φορές τη λέξη «εφαρμογή»; Διότι αυτοί ξέρουν, κι εμείς καταλαβαίνουμε... Αλλά οι ηγέτες μας συνεχίζουν να ζουν... στον κόσμο τους και αναλώνονται σε βλακώδεις δηλώσεις, του τύπου «η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκο λίες και σύντομα θα βρεθεί στην άλλη όχθη»...Τα ίδια συμβαίνουν και στην Κύπρο. Ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας κλείστηκε στο γυάλινο σπίτι του και επιμένει να αρνείται να αντιληφθεί τα πιο απλά πράγματα που συμβαίνουν στο νησί. Περικυκλωμένος από αυλοκόλακες, που ενδιαφέρονται να σώσουν τις θεσούλες τους και τα προνόμιά τους, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού του, ο οποίος μην νομίζετε ότι ζητούσε πολλά μετά την τραγωδία στο Μαρί. Κατανόηση ζητούσε, ευαισθησία ήθελε από την ηγέτη του, ο οποίος «είδε» ανύπαρκτους πραξικοπηματίες και «βιαστές» της βούλησης του λαού, όπως εκφράστηκε στις προεδρικές εκλογές του 2008. Τα πράγματα άλλαξαν από τότε και οι δημοσκοπήσεις, δυστυχώς, λένε την αλήθεια και του δείχνουν το δρόμο: Είναι πλέον υποχρεωμένος να ζητήσει ανανέωση της εμπιστοσύνης και της υποστήριξης των Ελληνοκυπρίων.
Το μέγα πρόβλημα της Ελλάδας και της Κύπρου είναι ότι, στην πλέον κρίσιμη στιγμή για τον Ελληνισμό, οι ηγεσίες τους αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων. Τόσο ο κ. Παπανδρέου όσο και ο κ. Χριστόφιας πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να φερθούν, έστω και την ύστατη στιγμή, ως πραγματικοί ηγέτες. Είναι τόσο απλό: Δεν έχουν την υποστήριξη των λαών τους... Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, τόσο το καλύτερο. Διαφορετικά, θα γίνουμε μάρτυρες δυσάρεστων καταστάσεων.
 |
ο Πόουλ Τόμσεν, επικεφαλής του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα, και πρόσθεσε, λαμβάνοντας και το δικό του μερίδιο της ευθύνης για το Μνημόνιο, πως «προχωράμε δύο βήματα μπροστά και ένα βήμα πίσω. Αυτό είναι ίσως αναπόφευκτο· είναι η φύση των πραγμάτων. Αλλά αισθάνομαι ότι ο έξω κόσμος επικεντρώνεται πάρα πολύ στα βήματα προς τα πίσω και όχι στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει κάνει σημαντική πρόοδο συνολικά».
Ο κ. Τόμσεν, ευγενικός από τη φύση του, περιέγραψε την κάκιστη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και άφησε, όπως πράττει πάντα, να αιωρείται μια αχτίδα ελπίδας, παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική και πολύ οδυνηρή. Ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας πως η Ελλάδα ίσως βρίσκεται στο σημείο χωρίς επιστροφή.
Δυστυχώς, η χώρα οδηγήθηκε στο σκληρό μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου χωρίς κανένα προγραμματισμό και, το κυριότερο, χωρίς να γνωρίζουν ο πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ότι, δένοντας την Ελλάδα στο άρμα του ΔΝΤ, απαιτούνται αιματηρές θυσίες, τις οποίες τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι πληρώνει ακριβά ο λαός και μόνο αυτός. Διότι, ενώ για τους πάντες άλλαξε ο τρόπος ζωής, άλλαξε η ίδια η ζωή, για τους κυβερνώντες και γενικά για τους πολιτικούς όλα είναι ίδια, όπως το Σεπτέμβριο του 2009. Ξοδεύουν με τον ίδιο τρόπο· συμπεριφέρονται ως να μην έχει αλλάξει τίποτα...
Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη ηγεσίας που θα οδηγήσει την οικονομία και την Ελλάδα στη σωτηρία. Είναι μία διαπίστωση που γίνεται και από τους δανειστές, οι ο- ποίοι είναι και οι μόνοι που γνωρίζουν ότι το καράβι είναι γεμάτο τρύπες. Τι άλλο εννοούν οι αξιωματούχοι του Ταμείου και της ΕΕ, όταν επαναλαμβάνουν τρεις φορές τη λέξη «εφαρμογή»; Διότι αυτοί ξέρουν, κι εμείς καταλαβαίνουμε... Αλλά οι ηγέτες μας συνεχίζουν να ζουν... στον κόσμο τους και αναλώνονται σε βλακώδεις δηλώσεις, του τύπου «η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκο λίες και σύντομα θα βρεθεί στην άλλη όχθη»...
Τα ίδια συμβαίνουν και στην Κύπρο. Ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας κλείστηκε στο γυάλινο σπίτι του και επιμένει να αρνείται να αντιληφθεί τα πιο απλά πράγματα που συμβαίνουν στο νησί. Περικυκλωμένος από αυλοκόλακες, που ενδιαφέρονται να σώσουν τις θεσούλες τους και τα προνόμιά τους, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού του, ο οποίος μην νομίζετε ότι ζητούσε πολλά μετά την τραγωδία στο Μαρί. Κατανόηση ζητούσε, ευαισθησία ήθελε από την ηγέτη του, ο οποίος «είδε» ανύπαρκτους πραξικοπηματίες και «βιαστές» της βούλησης του λαού, όπως εκφράστηκε στις προεδρικές εκλογές του 2008. Τα πράγματα άλλαξαν από τότε και οι δημοσκοπήσεις, δυστυχώς, λένε την αλήθεια και του δείχνουν το δρόμο: Είναι πλέον υποχρεωμένος να ζητήσει ανανέωση της εμπιστοσύνης και της υποστήριξης των Ελληνοκυπρίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου