Ζέζα Ζήκου: "Σταματήστε την Ευρώπη, η Ελλάδα θέλει να κατέβει..."

Ίσως αυτός να είναι ένας άλλος...

ορισμός της παρακμής: Με επίδοξους πρωθυπουργούς της χρεοκοπίας, οι διάδοχοί του οδηγούν την Ελλάδα στη δραχμή το αργότερο έως το 2014. Μια ωμή καταγγελία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, στο άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής. Η διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας συνεπάγεται την οικειοθελή «αναστολή» της συμμετοχής της χώρας που χρεοκοπεί στην Ευρωζώνη, επισημαίνει ο κ. Σημίτης και υποδεικνύει κυρίως στην κυβέρνηση Παπανδρέου πως πρέπει να ληφθούν τολμηρές αποφάσεις για να αποφευχθεί η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη. «Εθελοτυφλούν όσοι πιστεύουν ότι η χώρα μας δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο», αναφέρει ο κ. Σημίτης, καθιστώντας σαφές ότι η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη θα είναι καταστροφική, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση το ευρώ θα αντιστοιχεί σε 600 δραχμές ή πολύ παραπάνω και οι Έλληνες θα χάσουν μεγάλο ποσοστό της αξίας των χρημάτων τους. Ο κ. Σημίτης δεν κρύβει, μάλιστα, την ανησυχία του για τον πανικό που θα επικρατήσει, την κοινωνική αναταραχή, τη φτώχεια και την ανεργία. Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει ότι η ελεγχόμενη χρεοκοπία, έξωση, θα πραγματοποιηθεί ίσως με υποσχέσεις για σύντομη επάνοδο στο ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, θα είναι πιθανότατα εξίσου δραματική με τη μη ελεγχόμενη χρεοκοπία. «Ο χρόνος που μας μένει για να αποφύγουμε την έξωση είναι το πολύ τρία περίπου χρόνια και με την προϋπόθεση ότι δεν θα συμβεί στο μεταξύ κάποιο ατύχημα», εκτιμά ο κ. Σημίτης.    Δεν θα χρειαζόταν ιδιοφυΐα για να αντιληφθούν οι Έλληνες πολιτικοί το προνόμιο της ένταξης της χώρας στο ευρώ που τους χαρίστηκε από τον κ. Σημίτη. Το παρελθόν διδάσκει ότι σεμνές μετριότητες, όπως ο κ. Σημίτης, σε κρίσιμες στιγμές θεωρούν ιερό καθήκον τους να παρεμβαίνουν και τους εγκαλούν στην τάξη... Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται στην κρίσιμη στιγμή, είναι συγκυριακά ο υπεύθυνος της κρίσης. Και δεν το αντιλαμβάνεται.   Η ελλαδική κοινωνία ζει, για πρώτη φορά μετά τη γερμανική Κατοχή, τον τρόμο και τον πανικό να βλέπει να καταρρέουν ή να αχρηστεύονται οι δομές που τη συγκροτούν. Αλλά το πρώτιστο που δεν απασχολεί τον κ. Σημίτη είναι ο καταδικασμένος στη φτώχεια ελληνικός λαός. Το κράτος έχει πτωχεύσει de facto, όχι ακόμα διακηρυγμένα: Βασικές κρατικές λειτουργίες έχουν διαλυθεί, ενώ το όνομα των Ελλήνων διασύρεται εξαθλιωτικά ανυπόληπτο στη διεθνή σκηνή. Όμως πώς θα μπορούσε ο κ. Σημίτης, ενώ βρίσκεται στο πολιτικό περιθώριο και όχι στην εξουσία, να αναχαιτίσει ρεαλιστικά την εφιαλτική χιονοστιβάδα που καταπίνει τη χώρα; Μα, αν λειτουργούσε με συνεπή πολιτική λογική και όχι με «αυτονόη τη» υποταγή στις Βρυξέλλες. Αν σκεφτόταν και ενεργούσε ως πολίτης με πατριωτισμό, όχι ως πρώην πρωθυπουργός με ιδιοτέλεια. Ποιος παίζει, τελικά, με τους θεσμούς; Οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται ανήμπορες να δημιουργήσουν όρους ανάπτυξης. Και η κοινωνία είναι δικαίως επιρρεπής σε ακραίες φωνές που καταγγέλλουν τα πάντα και χρεώνουν σε όσους κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια ρεμούλα και διαφθορά. Σας θυμίζει κάτι;  Σε αυτή την τοξική ατμόσφαιρα παρεμβαίνει ο κ. Σημίτης. Η συμβολική των Γερμανών πολιτικών, καθώς και των δημοσιευμάτων των γερμανικών ΜΜΕ για την Ελλάδα έχει, εδώ κι ένα χρόνο, χαρακτηριστικά απαξίωσης που υπερβαίνουν την ορθολογική κριτική για την κρίση που προκαλούμε στο ευρώ. Την ίδια ώρα, ο χαρακτηρισμός γουρούνια –από τα αρχικά PIGS– για Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία άνοιξε το δρόμο για πολιτικές συμπεριφορές σε διμερές ή ευρωπαϊκό επίπεδο που παραπέμπουν στη λεπτότητα των σφαγείων. Εάν ο Νότος πάσχει σοβαρότατα, όπως συμβαίνει άλλωστε, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις να ανήκει σε μια λέσχη με ένα νόμισμα κοινό, πολύ ισχυρότερο απ’ ό,τι δικαιολογούσε το επίπεδο της οικονομικής του ανάπτυξης. Θα ήταν πολύ παραγωγικότερο –αλλά και δυσκολότερο– αν οι μικροί ηγέτες-λογιστές της Γηραιάς Ηπείρου αφομοίωναν την εκκωφαντική σιωπή ως κραυγή διαμαρτυρίας για το κοινωνικό και δημοκρατικό έλλειμμα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αλλά οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν ότι η Ευρώπη θα προχωρήσει μόνο όταν αποτινάξει τη «δογματική μούχλα» του συντηρητισμού και της μεταλλαγμένης σοσιαλιστικής Αριστεράς. Οι διεφθαρμένες ηγεσίες των ανακυκλωμένων πρώην κομουνιστών που έγιναν νεοδεξιοί σοσιαλιστές, μαζί με το βίαιο θρυμματισμό των αυταπατών των πολιτών για το μέλλον τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς κυριαρχούν.   Βεβαίως, στην Ελλάδα υπήρχε επιπλέον διαφθορά σε όλη την κλίμακα της εξουσίας – πολιτική και οικονομική. Το πρόβλημα είναι πρακτικό και, εντέλει, η λύση –εντός ή εκτός του ευρώ– θα συνεπάγεται συντεταγμένη εξάρθρωση του υπάρχοντος συστήματος. Αυτός ο ρόλος έχει απομείνει για την πολιτική ηγεσία της χώρας και το λεγόμενο κατεστημένο. Με την υπόμνηση, βεβαίως, ότι όταν τα πάντα καταρρέουν, το πολιτικό σύστημα δεν παραμένει σταθερό... Σταματήστε την Ευρώπη, εγώ θέλω να κατέβω...  http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=32096&category_id=100