Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Αν θες να ταΐσεις το πόπολο τυρόπιττες, σουβλάκια ή ότι άλλο εδώδιμο, χρειάζεσαι οπωσδήποτε άδεια, ακόμη κι αν θες ν’ ανοίξεις μια τρύπα δύο επί δύο σε μια γειτονιά. Θα σε ελέγχει η αγορανομία, το υγειονομικό και πάει λέγοντας. Αν σε τσακώσουν να πουλάς σάπια και ληγμένα, επικίνδυνα για την δημόσια υγεία, τότε θα σε μπαγλαρώσουν και θα πας στο αυτόφωρο, θα στο κλείσουν το μαγαζί. Εσένα δε, θα σε στείλουν να περνάς τα πρωϊνά στο προαύλιο του ευαγούς ιδρύματος του Κορυδαλλού, παίζοντας βόλλεϋ με τον αθώο, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, Μπέο. Τα πρόστιμα θα πέσουνε βροχή κι όταν βγεις, θα είσαι κακόφημος σαν τον Μιχαλίτση, που ως γνωστόν «έφαγε» το Σακαφλιά στα Τρίκαλα στα δυο στενά, για όσους ξέρουν το πλήρες λαϊκό άσμα. Ούτε κόλλυβα δεν θα παίρνουν από το χέρι σου και η καριέρα σου στην εστίαση θα λήξει σαν την καριέρα του Δρούτσα στο ΥΠΕΞ. Αιφνιδίως.
Αν όμως θέλεις να ταΐζεις έναν ολόκληρο λαό φούμαρα δεν χρειάζεσαι καμμία άδεια, καμμίας αρχής. Αρκεί να έχεις αφεντικό και θράσσος. Μπορείς να μπουκώνεις τους αναγνώστες και τους τηλεθεατές σου με ψόφιες πολιτικές γάτες και ληγμένη παραπληροφόρηση και δεν χρειάζεσαι καμμία άδεια, καμμίας αρχής. Μόνο λίγο τουπέ και την τσίπα σου ξεχασμένη κάπου, κάποτε. Αρκεί να μπορείς να κοιτάς την κάμερα με γυάλινο μάτι και να λες τέρατα, χωρίς να παίζουν οι μύες του προσώπου σου, ακόμη κι αν συλλαμβάνεσαι που και που με την σκελέα σου κατεβασμένη ως τους αστραγάλους να κάνεις λαγουδάκια στο Σύνταγμα.
Χρειάζεται να διαθέτεις από μόνος σου ένα είδος φυσικού πολιτικού μπότοξ. Διότι το μπότοξ, το οποίο ως γνωστόν είναι στρατιωτικό δηλητήριο, νεκρώνει τον μυ και τα πέριξ αυτού και τον κρατάει για κάποιο διάστημα «τσίτα». Όπως δε ίσως γνωρίζετε, μερικά παρηκμασμένα ψώνια των τριών φύλων, κάνουν μπότοξ κόμη και στις μασχάλες, για να μην…ιδρώνουν. Οι έμποροι μνημονιακής παραπληροφόρησης όμως έχουν μπότοξ και στ’ αυτιά. Από κει ίσως  βγαίνει η φράση «δεν ιδρώνει το αυτί του».
Μπορείς να συκοφαντήσεις τον Τάσσο Παπαδόπουλο και να πουσάρεις μετά μανίας το σχέδιο Ανάν, να γίνεις ατζέντης κάθε είδους συμφερόντων, να λοιδορείς την αντιπολίτευση με ασύστολες ψευδολογίες, να πιάνεις αράχνες ξεροσταλιάζοντας στις πρεσβείες, να νταραβερίζεσαι με σκοπιανούς αλυτρωτιστές, τούρκους ισλαμοφασίστες κι όλη την κουνιστή φάλαγγα της ενδοτικότητας. Μπορείς να αποδομείς την εθνική ταυτότητα, να ασελγείς πάνω στην Ιστορία, τα σύμβολα και τους ήρωες του Λαού. Μπορείς να κοπρίζεις την νεοφιλελεύθερη ανθρωποφαγία σου από φυλλάδες και συχνότητες, να εκβιάζεις τον Λαό, να τον απειλείς, να κρεμάς στο σκουριασμένο σπαθάκι σου ή στην πένα και το πληκτρολόγιο σου όλες τις ξένες φούντες του ντουνιά. Κανένα πρόβλημα. Μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά κι άλλα τόσα χωρίς άδεια, χωρίς ποινικό, πειθαρχικό, κοινωνικό ή άλλο έλεγχο.
Φερέφωνα εργολάβων, εμπόρων όπλων, μπετατζήδων, σκουπιδιαραίων, διαμεσολαβητών πάσης φύσεως, έχουν μπει μέσα στον αιγιαλό της επικοινωνίας, στις συχνότητες που ανήκουν στο κράτος, δηλαδή σε σένα ΄Ελληνα κι έχουν στήσει πολυτελείς παράγκες, όπου μαγειρεύουν δύσοσμη προπαγάνδα, για την οποία ενίοτε παίρνουν γραμμή από εγχωρίους και βαρβάρους. Πάνε κι έρχονται στα Σούσα.
Την Πατρίδα δηλαδή μπορείς να την πουλάς τοις μετρητοίς ή επί πιστώσει χωρίς άδεια αλλά, φίλε μου, μπουγάτσα χωρίς άδεια δεν πουλάς.
Αυτή είναι μια κολοσσιαία στρέβλωση της προβληματικής απ’ όλες τις μπάντες Δημοκρατίας μας. Πώς μπορείς να εξυγιάνεις τον εν γένει δημόσιο βίο, όταν η ενημέρωση λειτουργεί με μαφιόζικους όρους, όταν η παρακμή και η μισθοφορία είναι ο κανόνας και όχι  εξαίρεση; Φτιάχνουν δημοσκοπήσεις, δολοφονούν προσωπικότητες, πνίγουν ειδήσεις, αναδεικνύουν γελοία παράσιτα, ευνουχισμένες γάτες των καναπέδων της διαπλοκής, με έναν πάντα στόχο: την ποδηγέτηση της πολιτικής ηγεσίας, ώστε οι «δουλειές» να γίνονται αδιατάρακτα.
Η μεταπολιτευτική παράγκα δίνει μάχη οπισθοφυλακής, προσπαθεί να επιβιώσει μαζί με τις μεθόδους της, οι οποίες οδήγησαν την χώρα εδώ που την οδήγησαν. Η διάλυση της, η ήττα των παρακμιακών μηχανισμών της και των θλιβερών προσώπων που την σηματοδοτούν, είναι εκ των ουκ άνευ για την επιβίωση και αναγέννηση της Πατρίδας. Για κάθε μισθοφόρο της παραπληροφόρησης, υπάρχουν δέκα νέοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι δεν μπήκαν στην δουλειά αυτή για να γίνουν δούλοι συμφερόντων. Για κάθε κρατικοδίαιτο παράσιτο της «επιχειρηματικότητας», που έχει ένα μόνο πελάτη, υπάρχουν εκατοντάδες σχολιαστές στο διαδίκτυο, που θέλουν το παιχνίδι να έχει διαφάνεια, δίκαιους κανόνες. Η ανάδειξη των υγιών δυνάμεων της Πατρίδας απαιτεί καυτηριασμό όλων των κακοφορμισμένων πληγών της κοινωνίας, ανατροπές, διοίκηση δια του παραδείγματος, ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες. Έτσι ώστε η πολιτική να επιστρέψει στα χέρια των εκλεγμένων πολιτικών, μακριά από τους σκοτεινούς προθαλάμους, την συναλλαγή, το life style, την ψευτογκλαμουριά.
Αυτό προϋποθέτει κι εξυγίανση της ενημέρωσης. Χρειαζόμαστε Τύπο, που να ελέγχει την εξουσία, να υπηρετεί το Λαό, όπως πρέπει όλα να τον υπηρετούν. Όχι βραχίονα εκβιασμών για άλλου είδους μπίζνες, όχι Πέμπτη Φάλαγγα ξένων συμφερόντων και της εγχώριας διαπλοκής.
Εν ολίγοις, αδέρφια, ακόμη κι οι δύστυχες πόρνες της οδού Φυλής χρειάζεται να έχουν άδεια της αρχής κι ελέγχονται υγειονομικώς. Οι πεμπτοφαλαγγίτες της παραπληροφόρησης ενός ολόκληρου λαού, όχι. Η διαφορά είναι, ότι οι αδειούχες πόρνες, την προσφορά των οποίων εξήρε ο σπουδαίος Νίκος Καββαδίας, ουδέποτε έβλαψαν την Πατρίδα.
(Δημοσιεύεται στην σημερινή «Δημοκρατία»)