Γιατί από Δευτέρα θα έχουμε πάλι ευρώ..

Του Ηλία Καραβόλια, 13/6

΄ Είμαστε μέσα στα Δωμάτια της Ευρωζώνης, βίλα για κάποιους, κελί για τους πολλούς. Όμως, η πόρτα φτιάχτηκε να ανοίγει μόνο από έξω. Αν θέλεις να βγεις, πρέπει να κάνεις τρύπα στον τοίχο. Και θα πάρει καιρό. Και θέλεις και τη βοήθεια από τους άλλους που είναι εκεί μαζί σου. Που όμως δεν θα στη δώσουν. Γιατί εσύ θέλεις να αποδράσεις από ένα κελί, αυτοί όμως δεν αφήνουν την βίλα! ΄΄

Νίκος Μιχόπουλος, Εποχή,10/6/2012

‘Είναι καλό πράγμα η παραπληροφόρηση για τις αγορές…’, έλεγε ένας συνάδελφος μου πριν κάποια χρόνια, ΄… και κακό για τις κοινωνίες’, συμπλήρωνα πάντα εγώ. Ας μιλήσουμε με λογική, μακριά από την υπερ-παραπληροφόρηση σε διαδίκτυο, εφημερίδες, τηλεόραση. Σπέκουλα, προπαγάνδα, τρομοκρατία, από πλευράς ‘αστικά υπεύθυνων ευρωπαικών κομμάτων’ και ασάφεια, 
αοριστία, προχειρότητα από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί το νέο άλογο το οποίο καβάλησε η ελληνική κοινωνία. Κάποια στιγμή όμως, έρχεται η ώρα της αλήθειας. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μηχανισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να αποπέμψει κάποια χώρα από την ζώνη του ευρώ. Ακόμη και αν το ζητήσει η ίδια! Η θεωρία ότι η μή αποδοχή των όρων της δανειακής σύμβασης σημαίνει άμεση διακοπή της βοήθειας( δόσεις) από τους εταίρους, πάσχει από τρείς παράγοντες : τον νομικό, τον πολιτικό, τον οικονομικό .Δεν θα τους αναλύσω, διότι –δυστυχώς- όποιος δεν τους κατανοεί, τότε αδυνατεί να κατανοήσει την πλήρη αδυναμία στην οποία βρίσκεται το διευθυντήριο της Ευρωζώνης να επιβάλλει μια μονομερή αποπομπή χώρας-μέλους, και ταυτόχρονη πτώχευση, άρα διακρατικές ζημίες και ισχυρό πλήγμα στον θεματοφύλακα του κοινού νομίσματος ( ΕΚΤ)

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ούτε Πολιτικό ,ούτε Οικονομικό Σύνταγμα . Για το πρώτο, έχει την Συνθήκη της Λισαβόνας(η οποία όμως δεν έχει προβλέψει σε κανένα άρθρο της το ενδεχόμενο αποπομπής κράτους-μέλους από την ευρωζώνη) Για το δεύτερο ,έχει το Μάαστριχτ ( το οποίο όμως ‘παραβιάστηκε’ απ όλους σχεδόν, και τώρα προσπαθεί η Γερμανία να περάσει το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο) Άρα, για να πετάξουν έξω την Ελλάδα, πρέπει είτε να φτιάξουν μια νέα Συνθήκη, είτε άμεσα να θέσουν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο σε ισχύ, και ως παράρτημα της Συνθήκης της Λισαβόνας( πράγμα δύσκολο, αφού δεν είναι ‘ανοιχτή ΄ σε τροποποιήσεις και πρόσθετα παραρτήματα) Δεν υπάρχει ευχέρεια χρόνου, με την Ισπανική οικονομία έτοιμη να σκάσει και αυτή, την Ιταλική να ακολουθεί και φυσικά τον νέο υποψήφιο ασθενή ( Γαλλία) να απειλούν με μόλυνση των μοναδικό (δήθεν) υγιή πυλώνα της Ευρωζώνης, την Γερμανία.Αν και σήμερα, άρχισαν τα πρώτα χτυπήματα και σε αυτήν, απο την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το Forbes λοιπόν γράφει : ‘Τα κακά μαντάτα θα έρθουν από τη Γερμανία για την Ευρώπη’ (http://www.forbes.com/sites/investor/2012/06/11/ forget-spain-and-greece-signs-of-german-weakening-spell-trouble-for-europe/)

Επειδή όμως διαβάζουμε συνήθως τον Ρουμπινί (που σήμερα απο υπέρμαχος της εξόδου, έγινε υπερασπιστής της παραμονης της Ελλάδος στο ευρώ !!) και τους μεγαλο-αναλυτές των τραπεζών και των επενδυτικών μονοπωλίων, επειδή διαβάζουμε τους Γερμανούς και τους Ολλανδούς, ας διαβάσουμε προσεκτικότερα κάπως και την… αμερικανική λαλιά , στα δικά τους media. Γιατί όποιος παρακολουθεί την ‘ανησυχία’ στα δημοσιεύματα εφημερίδων στις ΗΠΑ, αλλά και δηλώσεις έγκριτων αναλυτών και πολιτικών, ακόμη και του Ομπάμα, τότε δύσκολα θα πιστέψει ότι το ξήλωμα του ευρώ θα ξεκινήσει τόσο εύκολα. Τους λόγους, θα τους θίξω στο τέλος…
Το μείζον ερώτημα όμως είναι άλλο , για την παγκόσμια οικονομία: μήπως τελικά υπάρχει βούληση εξόδου από το ευρώ, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες του Νότου;Προσωπικά, πιστεύω ότι υπάρχει αρκετή βούληση, ικανή αλλά όχι επαρκής για να διαλυθεί το κοινό νόμισμα. Και αυτή ακριβώς είναι η αναγκαία συνθήκη, με βάση την οποία δεν υπάρχει ”ισχυρή” πιθανότητα η ΕΕ να περιέλθει σε αδιέξοδο. Ο καθηγητής Ευρωπαικών Θεσμών, έγραψε πρόσφατα στα «Νέα» (25/5). «Η ιστορία της ΕΕ επιβεβαιώνει ότι μπορούν και γίνονται σχεδόν τα πάντα, μέσα σε ένα ευρύτερο συνταγματικό πλαίσιο, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση. Πάντα βρίσκονται οι κατάλληλοι τρόποι που ερμηνεύουν, παρακάμπτουν, συμπληρώνουν σε ορισμένες περιπτώσεις τις Συνθήκες (ακόμη και με διακυβερνητικές συνθήκες). Έτσι επιβιώνει η Ένωση, με ευελιξία και προσαρμοστικότητα. Άλλωστε οι νομικές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου μπορούν «να κατασκευάσουν» με νομότυπο τρόπο ό,τι θέλετε.»

Ας υποθέσουμε λοιπόν , ότι η δημιουργία του Μόνιμου Μηχανισμού( ESM) λόγω των χρημάτων που θα δοθούν στις ισπανικές τράπεζες, είναι η αφορμή ώστε να μεταλλαχθεί σε Μηχανισμό Αποπομπής των αφερέγγυων κρατών. Μα, ένα λεπτό: εκτός των 100 δις που θα δοθούν στην Ισπανική τραπεζοκρατία, δεν θα χρειαστούν άραγε άλλα κεφάλαια να για απορροφήσουν τους κραδασμούς( ζημίες σε ομόλογα ΕΚΤ και στο δανεικό χρήμα της ΕΕ και του ΔΝΤ) από την χρεοκοπία της Ελλάδος; Εκτός από κεφάλαια, πόσος καιρός φαντάζεστε θα χρειαζόταν μέχρι να συζητηθεί ,να στηθεί, να βγεί ένα κείμενο συμφωνίας, μια ‘συνθήκη’; Και φυσικά ,πόσος καιρός θα χρειαστεί ώστε αυτή μετά να επικυρωθεί από τα κράτη-μέλη στα κοινοβούλια ; Για να μην αναφερθώ σε πιο δημοκρατικές χρονοβόρες διαδικασίες(δημοψηφίσματα).Θα ψηφίσουν άραγε όλα τα Κοινοβούλια ή οι λαοί, θετικά; Θα συναινέσουν άραγε οι πληγωμένοι( Πορτογάλοι, Ισπανοί, Ιρλανδοί, Ιταλοί) σε μια τέτοια περίπτωση;

Μην ξεγελιόμαστε: ο οικονομικός χρόνος υπερισχύει του πολιτικού και του κοινωνικού. Οι έχοντες θέσεις –κερδοσκοπικές ή επενδυτικές- στις περίφημες αγορές, ξέρουν ότι δεν έχουν πλέον τόση ρευστότητα και αντοχή, όση απαιτείται για να αντέξουν το σπιράλ μιας ταυτόχρονης καθοδικής πορείας σε αποδόσεις πολλών αξιών σε πολλές αγορές.

Όσο για εμάς; Μια οικουμενική κυβέρνηση στην Ελλάδα, είναι πλέον η πιθανότερη εξέλιξη στην επόμενη εβδομάδα( έστω και με πλειοψηφία της νέο-αριστεράς που προηγείται σε δυναμική εξουσίας) .Eκτός και αν τα αποτελέσματα είναι τραγικά ανεπαρκή για σχηματισμό κυβέρνησης.Αυτή η οικουμενική κυβέρνηση θα έχει πρωθυπουργό, υπουργό οικονομίας και μια ‘σκιώδη στελέχωση’ από ειδικούς συνεργάτες στα υπουργεία ( άσχετα αν εμείς νομίζουμε ότι θα τους διώξουμε),απο κάποιους αφανείς εγχώριους υπηκόους, ‘κοινής αποδοχής’ αυτή την φορά, τόσο των αμερικανικών κέντρων που πλέον δρουν στην Ευρώπη, όσο και των γερμανικών παραδοσιακών πολιτικών και τραπεζικών άρχων εξουσίας…

Και φυσικά, το ευρώ και η Ευρωζώνη, η Ελλάδα και η Ισπανία, ο Νότος και οι κοινωνίες τους, θα πορεύονται έτσι : με δεκανίκια και φάρμακα. Μέχρι, δήθεν, να αναρρώσουν. Αλλά μέχρι τότε,εμείς θα περιμένουμε το Τέλος, τα άδεια ΑΤΜ, τις ελλείψεις σε φάρμακα, τρόφιμα, καύσιμα. Ε, λοιπόν, αυτά θα λείψουν από τον επόμενο στόχο- ίσως σύντομα- των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, από τον επόμενο λαό στην Μ. Ανατολή που θα χτυπηθεί ως ‘Ιφιγένεια’, για την διεθνή ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και την αναγκαία ισορροπία δυνάμεων στις εμπορικές και νομισματικές μάχες, πίσω από τα ταμπλό σε Μανχάταν, Λονδίνο, Φρανκφούρτη, Σανγκάη

Αν υπάρχουν πιθανότητες να διαλυθεί το ευρώ, τότε τα γεράκια του Πενταγώνου και τα νέα γεράκια της Κίνας, θα ήθελα αυτές να τις μειώσουν, τουλάχιστον μέχρι τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ( αρχίζει και ξεθωριάζει το άστρο του Ομπάμα, οπότε οι ισορροπίες δεν είναι τόσο δεδομένες πλέον) Η Ευρωζώνη, είναι η αναγκαία λίμνη που χωρίς αυτήν θα συναντηθούν επικίνδυνα οι ωκεανοί ρευστότητας και χρέους, του Πεκίνου και της Ουάσιγκτον. Και οι εποχές, δεν είναι για πλημμύρες και οικονομικό τσουνάμι …