Οταν το 2008 η Λετονία αντιμετώπισε πολύ βαθιά ύφεση, το ΔΝΤ και η Ευρωπαική Ενωση προσέτρεξαν με βοήθεια 7,5 δις ευρώ. Ας δούμε τι μέτρα πήρε η Λετονία την οποία μας ζήτησε σήμερα η Κριστίν Λαγκάρντ να μιμηθούμε προκειμένου να βγούμε από την κρίση.
Εις αντάλλαγμα του δανείου των 7,5 δις η λετονική κυβέρνηση υπέγραψε σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας και ενέκρινε τους πιο σκληρούς προϋπολογισμούς στην ιστορία της.
Η οικονομία παρουσίασε μια ετήσια πτώση 18,4 %, η κυβέρνηση, ενώ είχε ήδη αυξήσει τους φόρους, μείωσε τις δημόσιες δαπάνες και τους μισθούς και έκλεισε δεκάδες σχολεία και νοσοκομεία απολύοντας τους δημοσίους υπαλλήλους με αποτέλεσμα το 25% του ενεργού δυναμικού της χώρας να είναι άνεργοι!
Μια θέση εργασίας στη Λετονία, ανά πέντε, καταργήθηκε. Όσον αφορά την ανεργία, στους νέους χτύπησε με ποσοστό 43%, ενώ στους μακροχρόνια ανέργους με ποσοστό 32%.
Και ενώ το Κοινοβούλιο της Λετονίας συζητούσε τι θα κάνουν με το χρέος της χώρας, χιλιάδες εργαζόμενοι και καθηγητές διαμαρτύρονταν στους δρόμους για το κλείσιμο σχολείων και τις μειώσεις των μισθών έως και 60%. Διαδηλωτές κρατούσαν πλακάτ που έλεγαν "Έχουν πουλήσει τις ψυχές τους στο διάβολο" και "Είμαστε κατά της φτώχειας".
Στο μεταξύ, η Λετονία, χώρα 2,2 εκατ. κατοίκων, δεν υποτίμησε το νόμισμά της έναντι του ευρώ, αλλά διατήρησε την καθορισμένη ισοτιμία μαζί του. Προσδοκά να εισαγάγει το ευρώ στην καθημερινή ζωή από το 2014 και μετά.
Ας δούμε και μια πρόσφατη μελέτη της ρώσικης τράπεζας SBERBANK που αναλύει δυο «σενάρια» για την έξοδο από την οικονομική κρίση και το δρόμο που επέλεξε η Ελλάδα, σε σχέση με τις επιλογές της Αργεντινής, της Ιρλανδίας και των χωρών της Βαλτικής για την επανάκαμψη των δικών τους οικονομιών.
«Εσωτερική υποτίμηση», στα πλαίσια του ευρώ, με δομικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ή ... έξοδος από το κοινό νόμισμα;
Στην παρούσα φάση, η Ελλάδα έχει επιλέξει τον πρώτο δρόμο. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Αποτελεί η επιλογή της χώρας τον σωστό δρόμο, τι λέει η ιστορική εμπειρία διαχείρισης οικονομικών κρίσεων στο «σύστημα» που κυριαρχούν το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και οι άλλοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί. Θα μπορούσε εντέλει, να ήταν κάπως αλλιώς;
Η Ελλάδα τείνει στο μοντέλο της Αργεντινής (2002) αυξάνοντας τις κοινωνικές εντάσεις, κάτι που ίσως οδηγήσει προς την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ, αναφέρει η έκθεση.
Στα συμπεράσματα της μελέτης του Κέντρου Μακροοικονομικών Αναλύσεων του τραπεζικού γίγαντα της Ρώσικης Ομοσπονδίας, αναφέρεται ότι, ενώ η κρίση στην Ελλάδα είχε περισσότερο τα χαρακτηριστικά Αργεντινής (1998 -2001), με αργή μείωση του ΑΕΠ (κορύφωση της ύφεσης σε 15 τρίμηνα), οι προοπτικές εξόδου από την κρίση απαιτούν λύση Λετονίας (του 200
, με γρήγορη και σε βάθος ύφεση με σκληρή δημοσιονομική πολιτική και μεταρρυθμίσεις.
Και η μελέτη καταλήγει: Ο δρόμος της Λετονίας (το 2011, με τα σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής) είναι λιγότερο ελκυστικός και μακροπρόσθεσμος, και σίγουρα στην Ελλάδα όλα θα κριθούν από τη διάθεση του κόσμου να αποδεχθεί τις δομικές μεταρρυθμίσεις όπως έγινε στην Λετονία που ο πληθυσμός θέλει να ενταχθεί στην Ευρωζώνη. Μην ξεχνάμε ότι στην Αργεντινή, η υπομονή του κόσμου στα σκληρά μέτρα τελείωσε το 2001, δηλαδή τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης.
Εις αντάλλαγμα του δανείου των 7,5 δις η λετονική κυβέρνηση υπέγραψε σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας και ενέκρινε τους πιο σκληρούς προϋπολογισμούς στην ιστορία της.
Η οικονομία παρουσίασε μια ετήσια πτώση 18,4 %, η κυβέρνηση, ενώ είχε ήδη αυξήσει τους φόρους, μείωσε τις δημόσιες δαπάνες και τους μισθούς και έκλεισε δεκάδες σχολεία και νοσοκομεία απολύοντας τους δημοσίους υπαλλήλους με αποτέλεσμα το 25% του ενεργού δυναμικού της χώρας να είναι άνεργοι!
Μια θέση εργασίας στη Λετονία, ανά πέντε, καταργήθηκε. Όσον αφορά την ανεργία, στους νέους χτύπησε με ποσοστό 43%, ενώ στους μακροχρόνια ανέργους με ποσοστό 32%.
Και ενώ το Κοινοβούλιο της Λετονίας συζητούσε τι θα κάνουν με το χρέος της χώρας, χιλιάδες εργαζόμενοι και καθηγητές διαμαρτύρονταν στους δρόμους για το κλείσιμο σχολείων και τις μειώσεις των μισθών έως και 60%. Διαδηλωτές κρατούσαν πλακάτ που έλεγαν "Έχουν πουλήσει τις ψυχές τους στο διάβολο" και "Είμαστε κατά της φτώχειας".
Στο μεταξύ, η Λετονία, χώρα 2,2 εκατ. κατοίκων, δεν υποτίμησε το νόμισμά της έναντι του ευρώ, αλλά διατήρησε την καθορισμένη ισοτιμία μαζί του. Προσδοκά να εισαγάγει το ευρώ στην καθημερινή ζωή από το 2014 και μετά.
Ας δούμε και μια πρόσφατη μελέτη της ρώσικης τράπεζας SBERBANK που αναλύει δυο «σενάρια» για την έξοδο από την οικονομική κρίση και το δρόμο που επέλεξε η Ελλάδα, σε σχέση με τις επιλογές της Αργεντινής, της Ιρλανδίας και των χωρών της Βαλτικής για την επανάκαμψη των δικών τους οικονομιών.
«Εσωτερική υποτίμηση», στα πλαίσια του ευρώ, με δομικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ή ... έξοδος από το κοινό νόμισμα;
Στην παρούσα φάση, η Ελλάδα έχει επιλέξει τον πρώτο δρόμο. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Αποτελεί η επιλογή της χώρας τον σωστό δρόμο, τι λέει η ιστορική εμπειρία διαχείρισης οικονομικών κρίσεων στο «σύστημα» που κυριαρχούν το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και οι άλλοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί. Θα μπορούσε εντέλει, να ήταν κάπως αλλιώς;
Η Ελλάδα τείνει στο μοντέλο της Αργεντινής (2002) αυξάνοντας τις κοινωνικές εντάσεις, κάτι που ίσως οδηγήσει προς την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ, αναφέρει η έκθεση.
Στα συμπεράσματα της μελέτης του Κέντρου Μακροοικονομικών Αναλύσεων του τραπεζικού γίγαντα της Ρώσικης Ομοσπονδίας, αναφέρεται ότι, ενώ η κρίση στην Ελλάδα είχε περισσότερο τα χαρακτηριστικά Αργεντινής (1998 -2001), με αργή μείωση του ΑΕΠ (κορύφωση της ύφεσης σε 15 τρίμηνα), οι προοπτικές εξόδου από την κρίση απαιτούν λύση Λετονίας (του 200
, με γρήγορη και σε βάθος ύφεση με σκληρή δημοσιονομική πολιτική και μεταρρυθμίσεις.Και η μελέτη καταλήγει: Ο δρόμος της Λετονίας (το 2011, με τα σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής) είναι λιγότερο ελκυστικός και μακροπρόσθεσμος, και σίγουρα στην Ελλάδα όλα θα κριθούν από τη διάθεση του κόσμου να αποδεχθεί τις δομικές μεταρρυθμίσεις όπως έγινε στην Λετονία που ο πληθυσμός θέλει να ενταχθεί στην Ευρωζώνη. Μην ξεχνάμε ότι στην Αργεντινή, η υπομονή του κόσμου στα σκληρά μέτρα τελείωσε το 2001, δηλαδή τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης.
Πηγή iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου