Είναι ακριβός προορισμός η Ελευθερία!

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Η χώρα δεν είναι «Βίλα Αμαλία». Δεν είναι ΜΚΟ. Δεν είναι ινστιτούτο του Άκη. Δεν είναι μονοπύθμενο κωλοκάναλο. Δεν είναι το λύκειο του Αλέξη. Δεν είναι «Στέκι Μεταναστών». Δεν είναι λέσχη μπριτζ για νεοφιλελεύθερους χατζηβάτηδες, που στέλνουν δουλικές επιστολές στους Αλαμανούς. Η χώρα, η Πατρίδα, που ΄χει στα θεμέλια της ζυμωμένο το αίμα και τον ιδρώτα των γονιών και των παππούδων μας, είναι το μόνο μας σπίτι στον κόσμο. Δεν έχουμε άλλο.

Δεν είναι παιδική χαρά για χαζογκόμενες που την είδαν «επανάσταση», ούτε για βυσματίες σκονάκηδες, που κάνουν χαρτοπαικτικές μπλόφες με το μέλλον των παιδιών μας. Δεν είναι κουρελόπανο η Ελλάδα, για να σκουπίζουν τα παπούτσια τους ανεπάγγελτοι μπούληδες με βρώμικο μάτι.  Εδώ είναι κράτος, τόπος των Ελλήνων. Θέλει Φύλακες, άγρυπνους. Θέλει εργάτες ακάματους, του παρόντος και του μέλλοντος της. Με σχέδιο, επιμονή. Ανθρώπους που θα μετέχουν του Ελληνικού Τρόπου, θα βουρκώνουν στον Ύμνο της. Ταγούς που θα στέκονται προσοχή μπροστά στα σύμβολα και τους ήρωες της. Όχι καψούρηδες των απρόσκλητων κατσαπλιάδων, των σκοπιανών φασιστών και των νεοοθωμανών γενοκτόνων. Όχι φιλιππινέζες των σορτάκηδων της πληθωριστικής δραχμής. Θέλει αγέρωχους αλλά και μυαλωμένους. Που να αντιλαμβάνονται το διεθνές περιβάλλον. Να φτιάχνουν ωφέλιμες συμμαχίες για την χώρα, όχι να την εξωπετάνε στο περιθώριο. Θέλει θαρραλέους διεκδικητές, όχι ψευτόμαγκες που κάνουν σέρβις στη διαπλοκή, τους ξένους γύπες της δραχμής και «σχέδια» πάνω σε χαρτοπετσέτες.

Η θέση μας είναι στο ευρώ και στην Ευρώπη, όχι στο ιδεοληπτικό υπερπέραν των αριστεριστών τζογαδόρων και των «δεξιών» σκιντζήδων. Άμα τους αρέσουν τα τυχερά παιχνίδια, να στρώσουν κουβέρτα και να παίξουνε μπαρμπούτι. Αλλά με το δικό τους μέλλον. Όχι το δικό μας και των παιδιών μας, όχι με το μέλλον ενός ολόκληρου λαού. Να πάρουνε την πάρτη τους και να την παίξουνε μονά – ζυγά, άμα τους κάνει κέφι. Έτσι κι αλλιώς, μια ζωή στη διατίμηση ήταν. Ψευτοπροοδευτικοί, επιχορηγημένοι, παίζουν «επανάσταση» κι «αντάρτικο», όπως παίζουν Farmville. Ας κάνουν like ο ένας στον άλλο, για τις αλληλοσυγκρουόμενες κουλαμάρες που ξεφουρνίζουν, όχι όμως και να κάνουν κυβερνητική πολιτική ότι κατεβάζει η ράστα γκλάβα τους μετά τους μπάφους ή όταν φαντασιώνονται πως είναι η μετενσάρκωση του Νετσάγεφ ή του Τρότσκυ.

Ούτε μπορεί η Πατρίδα να περιμένει να μάθουν στην καμπούρα της οι κάθε απόχρωσης τυχοδιώκτες πως είναι ο πραγματικός κόσμος.

Την Κυριακή, αδέρφια, δεν κάνουμε την πλάκα μας, ούτε πάμε για να ξεχαρμανιάσει ξανά η δίκαιη τσαντίλα μας. Το ‘παμε, το δείξαμε. Παρελήφθη η πανταχούσα. Την Δευτέρα όμως, πρέπει ν’ αρχίσουμε να συμμαζεύουμε το μόνο σπίτι μας πάνω στον κόσμο. Ας μην το αφήσουμε κι άλλο με ξεχαρβαλωμένες πόρτες και σπασμένα παράθυρα. Δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο. Λύκοι στέκουν στο κατώφλι της χορταριασμένης αυλής μας. Το κόκκινο κι ανυπόμονο μάτι τους είναι πάνω στα παιδιά μας, πάνω στο έχει τους.

Την Δευτέρα πρέπει η Πατρίδα να έχει ηγεσία, που θα αγωνιστεί για να γίνουν όσα δεν έγιναν. Ασφάλεια, ανάπτυξη, δουλειά. Να γίνουμε επιτέλους το κράτος που άρχισε να χτίζει κι ονειρευόταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Είναι ακριβός προορισμός η Ελευθερία αλλά αξίζει τον κόπο.