Σήμερα: η πλατεία ξαναγεμίζει
Παραμονές της χούντας των Απριλιανών και τα πολιτικά κόμματα όχι μόνο δεν έβλεπαν την επερχόμενη λαίλαπα των Συνταγματαρχών, αλλά ορκίζονταν ότι η Δημοκρατία είναι ισχυρή. Ήταν τόσο μακριά νυχτωμένοι που δεν χρειάστηκε να έρθει η… νύχτα της 7ετίας για να το καταλάβουν.
Οι πολιτικοί ταγοί αυτής της χώρας, εκείνη την κρίσιμη στιγμή όχι μόνο δε στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων αλλά ουσιαστικά πούλησαν έναν ολόκληρο λαό που διψούσε για πραγματική Δημοκρατία, κι έβγαινε στους δρόμους να τη διεκδικήσει.
Κατά την περίοδο της 7ετίας, τα περισσότερα κόμματα και οι πολιτικοί είτε λούφαξαν στις σπιταρόνες τους είτε έκαναν αντίσταση από το εξωτερικό. Από τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Σουηδία, τις ΗΠΑ όπου ήταν… εξόριστοι. Και πάλι το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας εγκατέλειψε τους πολίτες του.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα με τα γεγονότα που συνέβησαν στο κέντρο της Αθήνας την Τετάρτη ξαναζούμε το Βατερλό των πολιτικών.
Οι εικόνες καταστροφής, διάλυσης, αναρχίας στήθηκαν από κουκουλοφόρους και αστυνομικούς χωρίς καμιά εξαίρεση (ή μήπως είναι το ίδιο;). Αυτό που ήθελαν οι πεφωτισμένοι σοσιαλιστές του κ. Παπανδρέου ήταν να αδειάσουν οι πλατείες. Ήθελαν να δημιουργήσουν μπάχαλο για να φύγουν οι Αγανακτισμένοι.
Ήθελαν να προκαλέσουν φόβο για να πάψει ο κόσμος να κατεβαίνει στους δρόμους.
Ήθελαν μια «νεκρή» πλατείας Συντάγματος και μόνο με νέα «Δεκεμβριανά» θα το πετύχαιναν. Τι είναι άλλωστε ορισμένες ώρες καταστροφής της Αθήνας μπροστά στον μακροπρόθεσμο στόχο; Να φύγουν οι οργισμένοι πολίτες από το σκηνικό και από τα κανάλια και τις εφημερίδες που καθημερινά τους προέβαλαν.
Η οργή του κόσμου είναι σαφέστατα κατά της κυβέρνησης και των μέτρων που παίρνει. Δεν είναι όμως, μόνο γι’ αυτήν. Όταν ο κόσμος λέει να καεί το μπου…λο η Βουλή δεν αναφέρεται στο κτίριο, αναφέρεται στους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και τους πολίτες στη φτώχεια.
Ο λαό απαιτεί κοινωνική δικαιοσύνη, κι αυτό προϋποθέτει διάλυση του μεταπολιτευτικού πολιτικού μοντέλου και δημιουργία μιας νέας μορφής διακυβέρνηση, που να δίνει ελπίδα και προοπτική.
Γι’ αυτό είναι εξοργισμένοι οι πολίτες κι όχι γιατί θα τους κόψουν 50 ευρώ από το μισθό του. Οι «Αγανακτισμένοι» ήταν το πρώτο κύμα της οργής όλου του ελληνικού λαού, οργής γιατί οι πολιτικοί θυμήθηκαν τον κακό τους εαυτό. Κι όπως πριν τη Χούντα όλοι κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου εγκαταλείποντας τους πολίτες, έτσι και τώρα κάνουν το ίδιο λάθος.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρ. Παπουτσής, έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη των άγριων ξυλοδαρμών, της απίστευτης χρήσης χημικών, της πρωτοφανούς αγριότητας κατά πάντων. Οι λίγες εκατοντάδες κουκουλοφόροι ήταν το καλύτερο δώρο για την κυβέρνηση. Βρήκε την ευκαιρία να αδειάσει την πλατεία και να βγάλει από πάνω της το τσιμπούρι των εξοργισμένων πολιτών. Άλλωστε, όπως έχουμε γράψει, ο φοβισμένος πολίτης είναι πιο εύκολα χειραγωγημένος. Και με όσα έρχονται τους επόμενους μήνες, το μόνο που δεν ήθελε η κυβέρνηση, ήταν πλατείες γεμάτες σκεπτόμενους πολίτες.
Τι έκαναν τα υπόλοιπα κόμματα;
Η ΝΔ για ακόμη μια φορά δεν επέδειξε τα σωστά κοινωνικά αντανακλαστικά. Αντί να γίνει ασπίδα για τους εξοργισμένους πολίτες προτίμησε τη μάχη χαρακωμάτων στη Βουλή.
Το ΚΚΕ, βλέποντας ότι οι εξεγερμένοι πολίτες το ξεπερνούν κι έτσι χάνει την «αποκλειστικότητα» στην επανάσταση, τι έκανε; Συστηματική κατασυκοφάντηση και απαξίωση του κινήματος των Αγανακτισμένων. Με μεθόδους… Ζαχαριάδη, όχι μόνο διαχώρισε τη θέση του από τους… κατοίκους της πλατείας αλλά τους κατηγόρησε και για μπραβιλίκια, χουλιγκανισμό και υπόκοσμο.
Τα υπόλοιπα κόμματα, το καθένα από την πλευρά του έκανε ότι ήταν δυνατό για να μας κάνουν να ξεχάσουμε την οργή της κοινωνίας.
Κι όλοι μαζί οι πολιτικές δυνάμεις, βοηθούμενες πάντα από τα πρόθυμα ΜΜΕ, απαξίωσαν το κίνημα, δηλαδή όλους τους εξοργισμένους πολίτες. Αντί όλοι μαζί να ρίξουν αυτή τη φαύλη κυβέρνηση, το μόνο που κατάφεραν ήταν να διαλύσουν ότι φτιάχτηκε ένα μήνα τώρα.
Ποια είναι η απάντηση του κόσμου; Μόνο με μαζικές κινητοποιήσεις, με γεμάτες πλατείες, με αντίσταση σε ότι πονά και πληγώνει, μπορεί να υπάρχει ελπίδα. Γιατί τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
Αριστερός Ψάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου