απαιτούν αποφασιστικές απαντήσεις και όχι κουβεντολόι χωρίς όρια που δεν οδηγεί πουθενά.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο φούντωσαν, μια μερίδα αναλυτών αναζητούσε μέσα από τα γραφόμενά της τον «αόρατο» υποκινητή αυτών των εξεγέρσεων.
Μια δεύτερη μερίδα απλώς επιβεβαίωνε το αυτονόητο. Δηλαδή τα γεωπολιτικά σχέδια των ισχυρών, που αποσκοπούν στον έλεγχο των πετρελαίων και των λοιπών πλουτοπαραγωγικών τους πηγών.
Όταν η καθημερινότητα του τόπου μας παραδέρνει στην περιδίνηση εφιαλτικών πολιτικών που καταδικάζουν την κοινωνία στη δυστυχία και επιχειρούν αδίστακτα μια εκτεταμένη επιχείρηση ευρύτατης κοινωνικής λοβοτομής με στόχο τη συνείδηση, την αξιοπρέπεια, αλλά και αυτή καθ εαυτή την ικανότητα της υγιούς και νηφάλιας υπόστασής της, οι αναλυτές εξαντλούν τη δυναμική της πένας και του λόγου τους στο να κατακεραυνώνουν το πολιτικό έκτρωμα που μας κυβερνά, αλλά να μη λένε κουβέντα ούτε για την ανάγκη ανατροπής των συγκεκριμένων πολιτικών που αναπαράγουν τα εμφαινόμενα αδιέξοδα, ούτε πολύ περισσότερο για την κατεύθυνση, το στίγμα, τις κινητήριες δυνάμεις και τους φορείς που θα πρέπει να δρομολογήσουν αυτές τις αλλαγές προκειμένου να επανακαθορίσουν συνολικά την πολιτική πορεία του τόπου.
Όταν η κοινωνία της Χιλής παραμένει μήνες τώρα ασυμβίβαστα εξεγερμένη με πρωταγωνιστή την εκπαιδευτική κοινότητα και τη στήριξη του συνόλου του Χιλιανού λαού, γι αυτά κανείς δε μιλά και όλοι κατά κανόνα περί άλλων τυρβάζουν...
Τι κοινό έχουν μεταξύ τους τόσο οι επιλεκτικές φλυαρίες των «αναλυτών» όσο και οι απόλυτα ελεγχόμενες «σιωπές» τους???
Τον ευνουχισμό της κοινωνικής σκέψης.
Τον εγκλωβισμό της σε λογικές που θα κάνουν ορατό το αποτέλεσμα, αλλά θα διατηρούν στην αφάνεια την αιτία που το γεννά και το αναπαράγει.
Κυρίως όμως αποσκοπούν στην κατευθυνόμενη αποδυνάμωση του ρόλου του πραγματικού πρωταγωνιστή λαού, στην πορεία των πολιτικών εξελίξεων.
Ποιος αμφισβητεί ότι πίσω από τις αραβικές εξεγέρσεις υπάρχουν γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών??? Κανείς!!!
Πως θα μπορούσε όμως να αποκτήσει υπόσταση η έννοια της εξέγερσης χωρίς τον παράγοντα «λαό» να είναι κατεβασμένος στους δρόμους και να απειλεί εξουσίες (έστω και αν πλανημένος απειλεί πολιτικούς μόνο και όχι πολιτικές στο σύνολό τους)???
Και πως θα μπορούσε αυτός ο λαός να οδηγηθεί σ αυτόν τον ξεσηκωμό αν η αντικειμενική βάση δεν ήταν τα συγκεκριμένα προβλήματα που επέδρασαν ενισχυτικά στην αφύπνισή του???
Ποιος αμφισβητεί τον εφιαλτικό χαρακτήρα των εφαρμοζόμενων πολιτικών στη δική μας τη χώρα???
Πιεσμένοι από τα γεγονότα, ούτε οι ίδιοι οι εκτελεστές αυτών των πολιτικών δεν τολμούν να τον αμφισβητήσουν.
Φτάνει όμως αυτό αν δεν καταδεικνύεται ταυτόχρονα το περιεχόμενο των «άλλων πολιτικών» που έχει πραγματικά ανάγκη ο τόπος???
Σαφώς και δεν φτάνει!!!
Αρκεί άραγε αυτό αν δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Ελληνικής κοινωνίας ως εγγυητή και θεματοφύλακα αυτών των πραγματικά διαφορετικών πολιτικών???
Σαφέστατα και δεν αρκεί!!!
Γιατί όλοι τούτοι που σπαταλούν τόνους μελάνι για να «αναλύσουν» τα χαρακτηριστικά των αραβικών εξεγέρσεων δε λένε κουβέντα για τους εξεγερμένους της Χιλής???
Γιατί όλοι τούτοι ακόμα και γι αυτές τις αραβικές εξεγέρσεις δεν τολμούν να καταδείξουν πόσο εύκολα μπορεί να χαλιναγωγείται ακόμη και μια εξεγερμένη κοινωνία αν δεν έχει σαφές πολιτικό όραμα και ξεκάθαρα προσανατολισμένους ηγέτες???
Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι απλή και ξεκάθαρη.
Γιατί όλοι τούτοι συντεχνιάζονται και αβαντάρουν συγκεκριμένες πολιτικές, και στη λογική αυτών των πολιτικών, χαϊδολογάνε ασταμάτητα και το πολιτικό προσωπικό που εντέλλεται να τις υπηρετήσει.
Γιατί όλοι τούτοι, μιλούν για την αγανακτισμένη κοινωνία επειδή απλά δεν μπορούν να την αγνοήσουν.
Όμως αυτή την κοινωνία δε την θέλουν πραγματικά ανατρεπτική.
Την θέλουν απλά να αποτελεί φολκλορικό συμπλήρωμα εκτόνωσης στην εφιαλτική καθημερινότητά μας.
Γι αυτό και κανείς απ αυτούς δε μιλά για την ανάγκη πολιτικών πραγματικού ριζοσπαστισμού που να είναι ικανές να ανατρέψουν…
Γι αυτό και κανείς απ αυτούς δε μιλά για την ανάγκη ανάδειξης αποφασισμένων ηγετών που θα δρομολογήσουν ριζικές πολιτικές ανατροπές και δε θα συμβιβαστούν με τα τρέχοντα.
Γι αυτό και αυτή η κοινωνία, δεν έχει πολλούς, αλλά έναν και μόνο δρόμο να επιλέξει.
Το δρόμο του οργανωμένου πολιτικού ξεσηκωμού.
Το δρόμο της αποφασιστικής μετατροπής των κινημάτων σε στυλ «δεν πληρώνω» σε ένα και μόνο κίνημα.
Το κίνημα του: «Δε σας φοβόμαστε πια».
Και δεν πρόκειται να σας λυπηθούμε... Θα σας ανατρέψουμε.
Και μαζί σας θα ανατρέψουμε το εφιαλτικό σχέδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης δρομολογώντας ένα ντόμινο γενικευμένου ξεσηκωμού σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, θα είναι ταυτόσημη με τον απόλυτο συμβιβασμό και εν τέλει με την καταστροφή της.
Ο πιο μαύρος Σεπτέμβρης έρχεται για τον Ελληνισμό. Και τα διλήμματα θα είναι πλέον πραγματικά και απόλυτα. Σαν τέτοια απαιτούν αποφασιστικές απαντήσεις και όχι κουβεντολόι χωρίς όρια που δεν οδηγεί πουθενά.
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου