Αγάπη και ομόνοια συνέστησε ο Πεταλωτής ως γιατρικό για την κρίση αλλά και απέναντι στις εκδηλώσεις οργής των πολιτών εντός κι εκτός συνόρων, κατά του υπαλληλικού προσωπικού της τρόικας...
Μιλάμε για τον πρωθυπουργό, τον Πάγκαλο και τις λοιπές αντουανέττες που το τελευταίο διάστημα γίνονται στόχος άγριου κραξίματος, το οποίο η κυβέρνηση και η αποικία παπαγάλων που συχνάζει στην πρωινή και βραδινή ζώνη των ηλεκτρονικών ΜΜΕ - και όχι μόνο – αποδίδουν στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε πετάρισμα του ματιού της ΝΔ. Η τελευταία κατηγορείται ότι συχνά πυκνά κλείνει το μάτι στις εκδηλώσεις ανυπακοής των πολιτών, γαρ.
Με το αμίμητο αργόσυρτο στυλ και την σπιρτάδα στο μάτι είπε ο Πεταλωτής: «Καμία κρίση δεν ξεπερνιέται αν δεν υπάρχει υψηλός βαθμός σύμπνοιας και συμπόρευσης»!
Αλλά άμα δεν την έχετε ορέ παιδιά την σύμπνοια και τη συμπόρευση ή πρέπει να φύγετε τρέχοντας ή να την επιβάλλετε.
Για να δούμε όμως, πόση την έχετε τη συναίνεση;
Όταν λοιπόν, κυβέρνηση και Σία, αφήνουν το ΚΚΕ που διαλύει τη χώρα και τον τουρισμό των καροβοκυραίων, ατιμάζει την Ακρόπολη, «κρύβει τα οικονομικά του απ’ τον κοσμάκη», τολμά και αυτοαποκαλείται κοινοβουλευτικό κόμμα, είναι σταλίνες, πίνουν το αίμα των καπιταλιστών και τα συναφή, περιλαβαίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινεί τους φοιτητές (εσωτερικού κι εξωτερικού), τους αναρχικούς, τους «δεν πληρώνω» στα διόδια, τους επιβάτες των αστικών συγκοινωνιών, τους μετανάστες, την Κερατέα, τους γιατρούς, τους φαρμακοποιούς, τους εκπαιδευτικούς τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες, κ.ο.κ (θα τ’ ακούσει και κανείς που δεν γνωρίζει τα του οίκου μας και θα αναρωτηθεί «με τέτοια ισχύ κινητοποίησης των μαζών γιατί δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση»). Λόγω ελλείμματος τεχνογνωσίας, δεν υποκινεί, προς το παρόν, τις πέτρες, αυτές τις οποίες φοβάται ο πρωθυπουργός στη μνημειώδη ρήση του «θα μας πάρουν με τις πέτρες». Αυτό γκαραντί (και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις υποκινεί και ότι...).
Ενίοτε πιάνει και την τσουρομαδημένη από στελέχη και παραζαλισμένη από τις αμφιταλαντεύσεις άρνησης – αποδοχής του μνημονίου ΝΔ. Την παίρνει κι αυτή που και που ο εξάψαλμος κατά του «λαϊκισμού».
Πέρα από τους υποκινητές – στην κατηγορία των οποίων ποτέ δεν εμπίπτουν Καρατζαφέρης, Ντόρα και Κουβέλης – οι φερόμενοι ως «υποκινούμενοι» εκτός από αυτή τους την ιδιότητα, φέρουν και άλλες «ένοχες» ιδιότητες: δημόσιοι υπάλληλοι, τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, κοπρίτες, θιασώτες του πελατειακού κράτους κι εκβιαστές αθώων πολιτικών που κάθονται αμέριμνα στο γραφείο τους και άξεστοι ψηφοφόροι τους πολιορκούν για ρουσφέτια, βολεμένοι, αντιπαραγωγικοί, μέλη συντεχνίας, οπισθοδρομικοί, φορείς της συντήρησης, εθνικιστές, τζαμπατζήδες, λαϊκιστές, αριστεριστές, ακραίοι, αναρχικοί, άνομοι, αλήτες, πουλιά (παρεσύρθην). Διευκρίνηση: ειδικά οι αφορισμοί «συντεχνία», «δημόσιος υπάλληλος», «βολεμένος», «κοπρίτης» και άλλα όμοια αναφέρονται και σε διάφορα αντάρτικα του ΠΑΣΟΚ.
Ένοχες ως φέρουσες τις ως άνω ιδιότητες είναι πλείστες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που έχουν ξεσηκωθεί από το Μνημόνιο κι έπειτα και όσες θα ξεσηκωθούν στο μέλλον.
Αν εξαιρέσεις τα πιτσιρίκια – όσο δεν έχουν ακόμα οσμωθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή – και τους «ψύχραιμους» ψηφοφόρους των μνημονιακών, όλοι οι άλλοι με άμεσο ή έμμεσο τρόπο έχουν στοχοποιηθεί, έχουν συκοφαντηθεί, έχουν κατακρεουργηθεί από την κυβέρνηση και την πολιτική της. Κοινώς, δεν έχει μείνει λαός να συναινέσει... Μαζί τον φάγατε...
Ωστε ερχόμαστε στο ενδεχόμενο η κυβέρνηση να μην έχει τη συναίνεση αυτών που υφίστανται τα μέτρα. Άρα τους τα επιβάλλει Κάτι που πολλοί πλέον πιστεύουν.
Άν όμως ορέ παιδιά έχει ... παραστεί ανάγκη να την επιβάλλετε τη «συναίνεσή» σας με το στανιό, ε αυτό κάπως λέγεται. Πάντως δημοκρατία δε λέγεται. Εξάλλου όπως μαρτύρησε ο Γιωργάκης στο Βερολίνο, την πρόσταξε να κάνει ένα βήμα πίσω για να επιστρέψει με φόρα στο μέλλον. Κάτι σαν σφεντόνα...
Και κάτι συνθήματα που ακούγονται τελευταία στις διαδηλώσεις και γράφονται στους τοίχους (π.χ. «τόση δημοκρατία έχουμε να δούμε απ’ τη χούντα») δείχνουν ότι ο κόσμος έχει ξεθαρέψει και περνάει στην αντεπίθεση: «Δεν τα φάγαμε μαζί» φωνάζανε του Πάγκαλου, «το ΠΑΣΟΚ ληστεύει το λαό» φωνάζανε του Γιωργάκη». Η δε Διαμαντοπούλου καταζητείται ... στις αφίσες εκπαιδευτικών για το έγκλημα κατά της παιδείας.
Και όχι, δεν πρόκειται περί αντιδράσεων ή τραμπουκισμού διαφορετικών απόψεων – όπως πιπίλισε την καραμέλα ο Πεταλωτής. Υπάρχουν από τη μία μεριά «απόψεις»και «πολιτικές θέσεις», διεκδικήσεις και αιτήματα, θυμός, και οργή, αλλά από την άλλη υπάρχει πολιτική που υλοποιείται από την κυβέρνηση. Ο Πάγκαλος δεν είναι φορέας μιας άποψης αλλά εξουσία που έχει κάνει πολιτική επιλογή κι έχει την ισχύ να την επιβάλλει και σε αυτούς που τον ψήφισαν και στους υπόλοιπους. Εν προκειμένω, δια της κατάχρησης εξουσίας η κυβέρνηση της οποίας, o Πάγκαλος, είναι το νούμερο δύο ακολουθεί μια εγκληματική πολιτική και γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος ότι όταν απειλείται η ζωή σου οφείλεις να αμυνθείς και όχι να ανοίξεις κουβέντα.
Οι δημόσιες εμφανίσεις του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών, οι απόπειρές τους να συμπεριφερθούν σαν να μην συμβαίνει τίποτα, σαν να βρισκόμαστε στο 2009 ή σαν ο κόσμος να τους αποδέχεται, δεν εξηγούνται απαραίτητα με το ότι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και πώς τους προσλαμβάνει ο κόσμος. Στην εποχή του ίντερνετ, η φήμη του ΔΝΤ έχει προπορευτεί της επέμβασής του στο ευρωπαϊκό έδαφος και η εμπειρία από την «προσφορά» του είναι κτήμα της διεθνούς βιβλιογραφίας. Ξέρουν τι πανούκλα έφεραν στη χώρα. Πρόκειται όμως για έναν ακόμη τρόπο επίδειξης της ισχύος που θεωρούν ότι έχουν (με τις πλάτες του ΔΝΤ και των ευρωπαίων, μέχρι να σωθεί η στήριξη) απέναντι σε αυτούς τους οποίους λογαριάζουν, εντελώς κυνικά, για τελειωμένους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου