Πατριωτικό Μέτωπο-Προκλητικοί οι μεταπράτες του ΣΕΒ, φτύνουν τον ελληνικό λαό. Η απάντηση στους μεγαλοψιλικατζήδες, θα έλθει σύντομα από αυτούς που βρίζουν.

Προκλητικότατος για μια ακόμη φορά ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Δασκαλόπουλος, έφτυσε κατάμουτρα τον ελληνικό λαό, μιλώντας απαξιωτικά και περιφρονητικά για όσους τοποθετούνται κατά του μνημονίου, του ΔΝΤ και της κατοχικής συμμαχίας που κυβερνά τον τόπο, παρέα με τους διεθνείς τοκογλύφους.

Είπε ο Δασκαλόπουλος σε ομιλία του: «Είναι οι αντιλήψεις και νοοτροπίες που μας κατάντησαν έτσι. Είναι η τυφλή άρνηση της πραγματικότητας, η παθολογική απόρριψη όλων των αλλαγών που πρέπει να γίνουν για να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Αν επικρατήσουν οι ποικιλώνυμες δυνάμεις της Αντίδρασης, με την περικεφαλαία του υπερπατριωτισμού και την προβιά του αντικαπιταλισμού, η Ελλάδα θα καταντήσει μια υποβαθμισμένη τριτοκοσμική χώρα της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Κι ο λαός μας θα υποστεί συνέπειες τέτοιες, που θα κάνουν την τωρινή σκληρή εποχή του μνημονίου να μοιάζει με παράδεισο!»

Ο Δασκαλόπουλος, αφού πρώτα εξηγήσει στον ελληνικό λαό, τι είδους βιομήχανος είναι και πια βιομηχανία διαθέτει (γιατί εμείς δεν έχουμε ακόμη καταλάβει, παρόλο που αναζητήσαμε παντού τις επιχειρήσεις του), όντας πρόεδρος του ΣΕΒ, δεν θα πρέπει να ξεχνά πως:

1.       Είναι αντιπρόσωπος μιας κάστας, η οποία παραμένει από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Ναζί μέχρι σήμερα, καθαρά μεταπρατική-μεγαλοψιλικατζίδικη. Δεν απέκτησε ποτέ (παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και εν πάση περιπτώσει πολλές δεκαετίες πριν) την δυναμική της καθετοποιημένης δομής, στην εγχώρια βιομηχανική παραγωγή, όπως φυσικά έγινε στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν, αλλά και γίνεται μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

2.    Είναι αντιπρόσωπος μιας κάστας, που στην συντριπτική της πλειοψηφία και εκτός ελαχιστότατων εξαιρέσεων, δεν απέκτησε ποτέ την έννοια του εθνικού κεφαλαίου, όπως τουλάχιστον αυτή αναπτύχθηκε στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Μιας λογικής η οποία στις χώρες της Ευρώπης ακούει στην αρχή «πρώτα η Γαλλία, πρώτα η Γερμανία, πρώτα η Αγγλία, πρώτα η Ιταλία κλπ», ή ακόμη «επενδύουμε και επανεπενδύουμε στις Πατρίδες μας». Την ίδια ώρα που η δική τους αρχή ήταν από την εποχή των κοτζαμπάσηδων και παραμένει μέχρι σήμερα, «πρώτα η πάρτη μας» και «βγάζουμε τα χρήματά μας στο εξωτερικό, ή, τα επενδύουμε οπουδήποτε αλλού εκτός από την ψωροκώσταινα».

3.    Είναι αντιπρόσωπος μιας κάστας, τα μέλη της οποίας ναρκισίζονται με το να αυτοαποκαλούνται βιομήχανοι και οι οποίοι έχουν αποδείξει επανειλημμένα έως σήμερα, πως είναι ανίκανοι να παράξουν ακόμη και καρφίτσες σε αυτόν τον τόπο.

4.    Είναι αντιπρόσωπος μιας κάστας η οποία συνεχίζει να πλουτίζει σε καιρούς δύσκολους για τον λαό μας, είτε μέσω του παρασιτικού τραπεζοχρηματιστηριακού κεφαλαίου, που συναγελάζεται με τους διεθνείς τοκογλύφους και το νεοταξίτικο, σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας, είτε αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές, τα γάλατα, τα λάδια και γενικά την πρωτογενή παραγωγή από τους δυστυχισμένους  και πάμπτωχους πια, κτηνοτρόφους και αγρότες μας.

5.    Είναι αντιπρόσωπος μιας κάστας, η οποία δεν θα έπρεπε να έχει εν τέλει τον μεγαλόσχημο τίτλο «Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών», αλλά πιο σαφείς τίτλους, περιγραφικούς της ιδιότητας των μελών του ΣΕΒ. Τίτλους όπως «Σύνδεσμος Μεγαλολαδέμπορων, Μεγαλοτυρέμπορων, Μεγαλογαλατάδων, Μεγαλομπακάληδων, Μεγαλοψιλικατζήδων» και πάει λέγοντας.

 Ο Δασκαλόπουλος, για να πούμε και του «στραβού το δίκιο», δεν μπορεί παρά να εκφράζει και αυτός από την πλευρά του, την ποιότητα της δικής του κάστας. Γιατί αφού εμείς ο Ελληνικός Λαός το επιτρέψαμε, μόνο τέτοιους βιομήχανους, τέτοιους πολιτικούς, τέτοιους δημοσιογράφους, τέτοιους γενικά «ηγέτες» έχουμε, γιατί τέτοιοι μας αξίζουν. Επειδή όμως βγαίνουμε από τον λήθαργο στον οποίο έχουμε περιπέσει, κυρίως λόγω των συνεχών και αλλεπάλληλων πολιτικών εξαπατήσεών μας και αναγκαζόμαστε να «ξυπνήσουμε», δυστυχώς λόγω ανάγκης και όχι λόγω σοφίας, υπενθυμίζουμε στον Δασκαλόπουλο πως, όταν σώσουμε το καράβι από την βύθισή του, δεν θα υπάρχουν ελεύθεροι χώροι στο κατάστρωμά του, για τους μεγαλοψιλικατζήδες της κάστας του.

 Γιατί τα όνειρα του ποιητή θα πάρουν εκδίκηση και το ψωμί θα ξαναμοιραστεί δίκαια, σε τούτον δω τον τόπο που μάτωσαν οι Κολοκοτρωναίοι.