Παραμονές εκλογών του Οκτωβρίου 2009 μία αδιόρατη ανησυχία με διακατείχε, όχι για το εκλογικό αποτέλεσμα, που ήταν αναμενόμενο, αλλά για το τι θα ακολουθούσε στην άμεση μετεκλογική εποχή. Η επιλογή των πρόωρων εκλογών από τον Καραμανλή ήταν το νομοτελειακό επισφράγισμα μιας απίθανης διακυβέρνησης πεντέμισι ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας, οι συνεχείς πιέσεις και παρεμβάσεις έξωθεν πάσης φύσεως, δήθεν φίλων ή συμμάχων, οδηγούσαν τα πράγματα προς συγκεκριμένη κατεύθυνση η οποία είχε προαποφασιστεί. Ο οικονομικός έλεγχος της Ελλάδας έπρεπε οπωσδήποτε να αποκτήσει σάρκα και οστά. Είναι άλλωστε γνωστό ότι μία από τις έξι αρχές της παγκοσμιοποίησης είναι ο έλεγχος της οικονομικής αυτοτέλειας. Μη έλεγχος της οικονομίας μιας ευρωπαϊκής χώρας, όπως η Ελλάδα, θα σήμαινε απώλεια ελέγχου των τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας μας, ενώ θα ωφελείτο τα μάλλα η οικονομία της ευρωπαϊκής ένωσης. Αρα λοιπόν προϋπήρχε η αιτία και το κίνητρο για εμφάνιση περίεργων συμπεριφορών από φίλους πέραν του Ατλαντικού.
Η ιστορία ξεκινά πολύ νωρίς, αμέσως μετά τις εκλογές του Μάρτη 2004 με το περιβόητο «Σχέδιο Ανάν» και την προσπάθεια επιβολής του ως άποψη στην κεντρική πολιτική εξουσία της Ελλάδος (βλέπε κυβέρνηση Καραμανλή) και δι΄αυτής στον αείμνηστο πρόεδρο της Κύπρου Παπαδόπουλο. Ο ευφυέστατος Καραμανλής διείδε τον εθνικό κίνδυνο και εμμέσως πλην σαφώς, πήρε θέση κατά του σχεδίου παραπέμποντας στην όποια δημοκρατική απόφαση του Κυπριακού λαού που βεβαίως ήταν δεδομένη. Απλώς θα υπενθυμίσω εδώ την προθυμία με την οποία ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ), πήρε απροκάλυπτα θέση υπέρ του σχεδίου με την ακόλουθη δήλωση το απόγευμα της 7-4-2004:
«Τώρα που έχει έρθει η ώρα της κρισιμότερης απόφασης της σύγχρονης ιστορίας μας, η μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη συνεπής στις αρχές, τους αγώνες και τις παραδόσεις μας λέει το «ναι». Το «ναι» στο κοινό μέλλον των δύο κοινοτήτων, το «ναι» στην κοινή συμβίωση, το «ναι» στην ένταξη μιας επανενωμένης Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Λέει «ναι» στη συνεργασία και «όχι» στο διχασμό, λέει «ναι» στην προοπτική και «όχι» στη στατικότητα».
Ο άθλιος είπε ναι στην εισβολή των τούρκων, ναι στα κατεχόμενα ναι στη νομιμοποίηση του κατακτητή, ναι στο σχέδιο Ανάν.
Ακολούθησε η μεγάλη ιστορία των παρακολουθήσεων των τηλεφώνων του Καραμανλή, όπου 3 υπουργοί σε κοινή συνέντευξή τους, φωτογράφησαν και υπέδειξαν-μόνο όνομα δεν είπαν- τους ενόχους. … και ο τάλας ΓΑΠ έκτοτε σήκωσε τη σημαία του δήθεν σκανδάλου, καθιστώντας το θύμα -θύτη.
Οι αλλεπάλληλες συναντήσεις Καραμανλή-Πούτιν, η συμφωνία προμήθειας όπλων από τη Ρωσία, η ανυπακοή Καραμανλή στα «δυτικά κελεύσματα», η συμφωνία για άνοιγμα νέων ενεργειακών δρόμων, όπως ο αγωγός Μπουργκάς –Αλεξανδρούπολη (15-3-2007) δημιουργούν εκνευρισμό σε αντιτιθέμενους κύκλους με αποτέλεσμα η Ελλάδα το καλοκαίρι του ίδιου έτους να δοκιμαστεί……………….. από χιλιάδες καταστροφικές πυρκαγιές με στόχο την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο εκλογικός αιφνιδιασμός του Καραμανλή που προκήρυξε εκλογές εν μέσω πυρκαγιών, προκάλεσε ταραχή σε ντόπιους και ξένους εκπροσώπους του πολιτικού αμοραλισμού αφού τους ανέτρεπε τα σχέδια.
Η ήττα Παπανδρέου στις εκλογές του 2007 δεν στάθηκε ικανή για να ανατραπεί ο ΓΑΠ από αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (έψαξε άραγε ο κύριος Ε. Βενιζέλος την εγκυρότητα του αποτελέσματος; ), ο οποίος διεσώθη εσωκομματικά κατά περίεργο τρόπο. Ταχύτατα άρχισε η αμφισβήτηση κατ΄αρχήν των συνεργατών του Καραμανλή και εν συνεχεία του ιδίου με πριόνισμα της πολιτικής του μέσα από τα ΜΜΕ αλλά και τη μεθοδευμένη ανάδειξη ως μεγίστων σκανδάλων, πολιτικών καθημερινής ρουτίνας (βλέπε «σκάνδαλο ομολόγων» και «σκάνδαλο Βατοπεδίου»). Αλλοίμονο αν η μεταφορά και ανταλλαγή περιουσιακών στοιχείων από οργανισμό ΝΠΔΔ σε ΝΠΔΔ αποτελεί αδίκημα. Ένα έμπειρο πολιτικό μάτι διέβλεπε που ήθελαν να οδηγηθεί η χώρα! Είμαι σε θέση να γνωρίζω με απόλυτη ακρίβεια την εμπιστευτική εξομολόγηση αξιωματούχου των ΗΠΑ: «Ο Καραμανλής και η Ελλάδα θα πληρώσουν ακριβά για ότι έκαναν τα προηγούμενα χρόνια»
Η τακτική ορισμένων της διακυβέρνησης Καραμανλή, διευκόλυνε τα πράγματα και έτσι η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποσοβήσει μία από τις μεγαλύτερες προβοκάτσιες της μεταπολίτευσης το Δεκέμβριο του 2008, με το κάψιμο της Αθήνας και των περιουσιών των Αθηναίων, προκαλώντας φόβο και ανασφάλεια που κυριάρχησε παντού!! Χάθηκε η εμπιστοσύνη του ανώνυμου πολίτη σε μία παράταξη που αν μη τι άλλο εμπιστεύονταν για την τάξη και την ασφάλεια που παραδοσιακά ενέπνεε. Η αρχή της αντίστροφης μέτρησης είναι πλέον σαφώς διακριτή. Ο ανύπαρκτος και αφανής ΓΑΠ αναδεικνύεται σε Ηγεμόνα και ως ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Προεκλογικά συντάσσεται με την άποψη ότι δήθεν ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης είναι επιβλαβής για την Ελλάδα και το περιβάλλον, ενώ η παραχώρηση του λιμανιού του Πειραιά δεν ευνοεί τα συμφέροντα της χώρας μας. Ήθελε να κρυφτεί ο τάλας αλλά δεν το μπορούσε. Το σενάριο παίρνει σάρκα και οστά και η χώρα μετά τις εκλογές του 2009 και με ψήφο υποκλαπείσα από τον Ελληνικό λαό, οδηγείται εκεί που οι πάτρωνες του ΓΑΠ είχαν προαποφασίσει. Στην πλήρη οικονομική και πολιτική υποδούλωση της χώρας μας στους δανειστές της, δηλαδή στους δυνάστες της παγκόσμιας διακυβέρνησης. ‘Άλλωστε δεν το διαλαλεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας;;;; WE NEED A GLOBAL FINANCIAL GOVERNMENT. AND WE NEED IT FAST.
Τώρα όμως κε Γ. Παπανδρέου τι γίνεται; Η πλήρης αποτυχία του Μνημονίου που δήθεν ήταν μονόδρομος, σας οδηγεί σε μία και μόνη επιλογή. Να εγκαταλείψετε τη χώρα όσο το δυνατόν νωρίτερα, για να αλλάξει η πολιτική της. Αν αυτό δεν το κάνετε τότε η διαφυγή σας θα είναι μια δύσκολη υπόθεση και η ιστορία θα σας επιφυλάσσει την τύχη των εξωνυμένων και αργυρώνυτων πολιτικών απατεώνων και συντρόφων σας της διεθνούς πολιτικής σκηνής.
--------------------------------------
απο amphiaraos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου