Περιμένοντας τους βαρβάρους...

Όλα στεγνώνουν... Πλέον ούτε και οι αριθμοί ευημερούν... Τα κλειστά μαγαζιά πολλαπλασιάζονται, οι περιορισμοί του προσωπικού παντού, είτε με απολύσεις, είτε με μείωση των ημερών εργασίας.

Οι οικονομικοί μετανάστες μεταξύ των θυμάτων. Οι ακάλυπτες επιταγές πήραν τα ύψη. Το Δημόσιο δεν πληρώνει προμηθευτές, εργολάβους και σ’ άλλους πολλούς που χρωστάει. Από το πιο μεγάλο ποσό μέχρι το μικρότερο. Πολλοί δήμοι δεν έχουν να πληρώσουν τους μισθούς των υπαλλήλων τους. Μεγάλο ποσοστό λογαριασμών της ΔΕΗ δεν πληρώνονται. Από επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Οι Τράπεζες με το σταγονόμετρο δίνουν κανένα δάνειο. Η αγωνία όλων στο κατακόρυφο... Οι μόνοι που δεν φαίνεται να αγωνιούν είναι οι κυβερνώντες. Παρότι ξέρουν... Αρκετοί υπουργοί σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις εξομολογούνται ότι δύσκολα θα φτάσουμε στους πρώτους μήνες του 2011... Κι ενώ γνωρίζουν τι συμβαίνει, συνεχίζουν στην πεπατημένη... Περιμένοντας τους βαρβάρους, περί άλλα τυρβάζουμε... Ταξίδια αναψυχής, αντί να πάρουμε το περίστροφο και να πάμε στη Μέρκελ, ή αλλάζετε ή τα τινάζουμε όλα κι όποιον πάρει ο χάρος... Όμως το έχουμε ξαναγράψει. Χρειάζονται κότσια. Κι όχι παρακάλια, όπως έκανε ο κ. Παπακωνσταντίνου, ζητώντας να συναινέσουν να πάει πίσω η έναρξη της εξόφλησης το 2013 και εισέπραξε ένα μεγάλο «όχι». Από τέτοια δεν χαμπαριάζει η Γερμανίδα. Άλλη γλώσσα τής πρέπει. Και θα την καταλάβει θέλει δεν θέλει... Γιατί χαμένη θα είναι και αυτή...