Περισσεύει η υποκρισία στην Ευρώπη

Περισσεύει η υποκρισία στην Ευρώπη με την ευθύνη φυσικά όσων παίρνουν τις αποφάσεις και κυρίως της Γερμανίας. Μία ημέρα πριν αποφάσιζαν να βάλουν χέρι στις αποταμιεύσεις των Ευρωπαίων και την άλλη ημέρα μαζεύτηκαν για να κλάψουν πάνω από το… μνήμα πάνω από 20 εκατ. ανέργων στη Γηραιά Ήπειρο.
Με τις πολιτικές λιτότητας, του στραγγαλισμού των καταναλωτών που έχει άμεσο αντίκτυπο στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, προκάλεσαν εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα και εκατομμύρια ανέργων ή εργαζόμενων πτωχών. Πάρτε για παράδειγμα την Ελλάδα. Μέσα σε πέντε χρόνια η ανεργία έχει αυξηθεί κατά 20 μονάδες. Θέλετε στοιχεία; Σχεδόν 900.000 πολίτες είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή πάνω από 12 μήνες.
Οι μακροχρόνια άνεργοι αποτελούν πλέον το 65,6% του συνόλου των ανέργων, οι οποίοι στο πρώτο τρίμηνο του έτους έφθασαν τα 1.355.237 άτομα.
Στο ίδιο διάστημα το ποσοστό της ανεργίας με νέο αρνητικό ρεκόρ έφθασε στο 27,4%, από 22,6% το αντίστοιχο διάστημα του 2012.
Στους νέους έως 24 ετών η ανεργία φθάνει σε δυσθεώρητα ύψη, στο 60%, και ειδικά στις νέες γυναίκες στο 66,3%.
Από το σύνολο των ανέργων που αναζητούν μισθωτή απασχόληση, το 39,9% αναζητά αποκλειστικά πλήρη απασχόληση, ενώ το 51,2% αναζητά πλήρη, αλλά στην ανάγκη είναι διατεθειμένο να εργαστεί και με μερική.
Το 8,9% αναζητά μερική απασχόληση ή δεν ενδιαφέρεται αν θα βρει μερική ή πλήρη απασχόληση.
Τα στοιχεία αυτά τα βλέπουν οι Ευρωπαίοι που επιμένουν στην πολιτική του παρατεταμένου θανάτου της Ελλάδας; Και πώς έχουν «μούτρα» να μαζεύονται και να συζητούν για το πώς θα καταπολεμήσουν την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων;
Μας ανακοίνωσαν ότι θα συναντηθούν με τα συνδικάτα και τις ενώσεις εργοδοτών, προκειμένου να τους ενημερώσουν για τις δράσεις που έχουν αναλάβει για την ενίσχυση της απασχόλησης των νέων.
Οι κοινωνικοί εταίροι θα παρουσιάσουν ένα σχέδιο δράσης, σύμφωνα με το οποίο χρειάζεται να δοθεί προτεραιότητα στην κατάρτιση, στη μεταβατική περίοδο ανάμεσα στο σχολείο και την πρώτη επαγγελματική εμπειρία, στην απασχόληση και την επιχειρηματικότητα.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων ζητά ένα σχέδιο για την ανάπτυξη και την απασχόληση που θα περιλαμβάνει πόρους ίσους με το 1% έως 2% του ΑΕΠ της ΕΕ και να τεθεί τέλος στην πολιτική της λιτότητας. Από την πλευρά τους, οι ενώσεις των εργοδοτών ζητούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τη διευκόλυνση της χρηματοδότησης των ΜΜΕ.
Μιλάνε οι ισχυροί της Ευρώπης για προγράμματα κατάρτισης, για 6 δις που θα δοθούν ή για επενδυτικά σχέδια που μπορεί να φτάσουν τα 100 δις. Μα γιατί δεν τα έδιναν ώστε να μη φτάσουμε στο σημερινό κατάντημα της Ευρώπης;  Μιας Ευρώπης διαλυμένης, χωρίς καμιά συνοχή, χωρίς αλληλεγγύη και κυρίως χωρίς όραμα.
Και πηγαίνουν πρωθυπουργοί όπως ο Σαμαράς ή άλλων αδύναμων χωρών για να ακούσουν μία από τα ίδια από τους Γερμανούς και τους δορυφόρους τους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παρουσιάζουν… πλεονάσματα, να ευημερούν οι αριθμοί και να δυστυχούν οι πολίτες. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι στη Γερμανία πρωτοεμφανίστηκαν τα γνωστά mini jobs με εργαζόμενους να αμείβονται 3-4 ευρώ χωρίς κοινωνική ασφάλιση. Πάνω σ’ αυτούς στηρίχθηκε το… γερμανικό θαύμα.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό, λοιπόν, να λένε ότι θα καταπολεμήσουν την ανεργία.