Λογικό ο φασίστας Μπουτάρης να έχει αλλεργία στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.

Ο υμνητής του Κεμάλ, δήμαρχος Θεσσαλονίκης Μπουτάρης, δεν κρύβει την θλίψη του μπροστά στην χρυσή επέτειο της ανθρωπότητας που σηματοδότησε την ήττα του ναζισμού, ειδικά σήμερα που αυτός ανακάμπτει. Σύμφωνα με τον “Βηματοδότη”, εκνευρίζεται με την «φιέστα», όπως την χαρακτηρίζει του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης, με τους «φουστανελοφόρους» που θα «εισβάλουν» στη Θεσσαλονίκη, ως αναπαράσταση της εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων της Συμπρωτεύουσας: «Ενοχλεί την αισθητική μου πέραν κάθε λογικής, δεν πρόκειται να παραστώ».

Πολλοί έσπευσαν να καταδικάσουν την συμπεριφορά του, αλλά είναι απολύτως λογική. Το περίεργο θα ήταν να συμμετείχε, να εξέφραζε την χαρά του για την ήττα των παιδιών του Κεμάλ. Άλλωστε ο ίδιος ο Χίτλερ είχε δηλώσει με θαυμασμό ότι “Ο Μουσολίνι είναι ο πρώτος μαθητής του Κεμάλ και εγώ ο δεύτερος”. Με τι καρδιά να εορτάσει ο Μπουτάρης την ήττα και των δύο;

Με τι καρδιά να γιορτάσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης που έσωσε την ζωή όλων των γηγενών από τα οθωμανικά στίφη;

Με τι καρδιά να γιορτάσει την παλλαϊκή αντίσταση που εμπόδισε τον Αδόλφο να δώσει την Μακεδονία στους Σκοπιανούς συμμάχους του;

Με τι καρδιά να γιορτάσει την συντριβή του Μουσολίνι, πιστού συμμάχου του Κεμάλ από τα πρώτα του βήματα στις γενοκτονίες;

Με τι καρδιά να γιορτάσει την παλλαϊκή έγερση των Ελλήνων που πάντα αποτελούσε τρόμο για τον κάθε φασίστα;

Όχι, δεν είναι παρελθοντολόγος ο Μπουτάρης. Θέλει να ακυρώσει αυτές τις εορτές γιατί αποτελούν το παράδειγμα αντίστασης στη νέα επίθεση του ισλαμοφασισμού που θέλουν να ολοκληρώσουν το έργο τους μαζί με τους πιστούς τους σύμμαχους τους Ούννους. Ο Μπουτάρης, απομεινάρι της παπανδρεϊκής δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δεν κρύβεται. Αυτό καθιστά την ανάγκη για αντίσταση επιτακτική. Όλοι λοιπόν στις παρελάσεις για να τους δείξουμε ότι είμαστε εδώ. Απέναντι σε κάθε σφαγέα, κάθε γενοκτόνο. Από τον οθωμανικό ζυγό μέχρι τον Κεμαλοναζισμό ή αντίσταση του Ελεύθερου ανθρώπου είχε ένα όνομα: ΕΛΛΑΔΑ.

Και δεν μας κοίμησαν με τα ωραία τους παραμύθια.

Ξαφνικὰ μοῦ φασκιώνουνε τὰ μάτια
γιὰ νὰ βλέπω τὸ φῶς τὸ ἀληθινό!
Μὲ καρυδώνουν, γιὰ νὰ μὴ φωνάζω:
«Ὄρσε, Ἑλλάδα Γραικύλων ἀντιχρίστων!»

Ἄχερα μὲ μπουκώνουν κάθε μέρα.
Καὶ ποιοί; Τοῦ σκλαβοπάζαρου ἡ σαβούρα.
Καὶ πῶς; Ἔχουν ἀφέντη τὰ σκυλιὰ
καὶ δαγκάνουν τὰ πόδια σου, Ἱστορία.

Πῶς θὰ σωθοῦμε ἀπ᾿ τὴν «ἐλευθερία»
τῆς σκλαβιᾶς μας κι ἀπὸ τὸν «ὑπὲρ πατρίδος»
τῶν προδοτῶν; Καὶ πότε ἀπ᾿ τοὺς θεοὺς
τῶν ἀθέων καὶ τῶν ἀνθρωποφάγων;

Κώστας Βάρναλης