Του Γιώργου Χαρβαλιά*
Κι άλλες φορές στην μεταπολιτευτική ιστορία, η παρουσία ενός πρωθυπουργού στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης σημάδεψε το κύκνειο άσμα μιας κυβέρνησης. Ποτέ όμως, η ομιλία πολιτικού αρχηγού στο Βελίδειο, δεν πήρε χαρακτηριστικά κηδείας μιας ολόκληρης πολιτικής παράταξης και ταυτόχρονα μιας ολόκληρης κρατικής οικονομίας.
Το μοναδικό αυτό κατόρθωμα ανήκει στον Γιώργο Παπανδρέου. Ο σημερινός πρωθυπουργός απολογείται σήμερα, ως ο αλαφροίσκιωτος νεκροθάφτης της ελπίδας για την έξοδο από μία κρίση στην οποία ο ίδιος μας οδήγησε. Κι από δίπλα ο πρωθυπουργεύων αντιπρόεδρος, σε ρόλο τσουρουφλισμένης μοιρολογίστρας, βρίζει την ώρα και τη στιγμή που ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.
Οι εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων στο σήριαλ της μνημονιακής μας ομηρίας, ικανοποίησαν έναν και μόνο άνθρωπο σε αυτή τη χώρα. Τον Γιώργο Παπανδρέου που μπορεί πλέον να ελπίζει ότι σύντομα θα πάει σπίτι του, χωρίς περούκα, ψευδώνυμο και ελικόπτερο. Εχοντας φορτώσει και τον κυριότερο εσωκομματικό του αντίπαλο ευθύνες για το ναυάγιο του στιγμιαίου… «ανένδοτου» με την τρόικα.
Είναι φανερό ότι ο κ. Παπανδρέου, παγιδεύοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο που τα θαλάσσωσε για δεύτερη φορά στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές, επιλέγει την λύση της μετωπικής σύγκρουσης με την κοινωνία. Με ένα και μοναδικό σκοπό. Να εκβιάσει την πτώση του και την έγκαιρη προσφυγή στις κάλπες πριν σημάνει το κανόνι της χρεωκοπίας. Να εξασφαλίσει δηλαδή την απόδραση του, για να δεί την καταστροφή της Πομπηίας, ανέμελος, ως παρατηρητής, μπροστά από την τηλεόραση του σπιτιού του. Ισως μετά, να γράψει και ένα δοκίμιο στοχασμού στα αγγλικά εξηγώντας πώς οι δυνάμεις του σκότους, απέτρεψαν και υπονόμευσαν την μεγάλη μεταρρυθμιστική του προσπάθεια…
Ο Γιώργος είναι ασφαλώς στον κόσμο του. Ενστικτο πολιτικής αυτοσύντηρησης όμως διαθέτει, όπως άλλωστε και η οικογένεια του. Γνωρίζει καλά ότι το οριστικό «κρασάρισμα» της ελληνικής οικονομίας θα έρθει μεταξύ 6ης και 7ης δόσης. Η μεν 6ης μπορεί τελικά να δοθεί ως τμήμα της βοήθειας του πρώτου πακέτου διάσωσης, αλλά η επόμενη είναι εξαιρετικά απίθανο να αποτελέσει την πρώτη δόση του νέου πακέτου διάσωσης που προβλέπει στα χαρτιά, η συμφωνία φάντασμα της 21ης Ιουλίου. Πάνω εκεί, γύρω στο Δεκέμβρη, όπως προβλέπει η εμπιστευτική έκθεση της Royal Bank of Scotland, είτε στο πρώτο τρίμηνο του 2012 όπως προδικάζουν οι αναλύσεις των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης, θα σταματήσει η δανειοδότηση και η Ελλάδα θα κηρύξει πτώχευση εντός ή εκτός Ευρωζώνης.
Φυσικά όλα αυτά δεν αποκλείεται να συμβούν και νωρίτερα. Γι αυτό ο κ. Παπανδρέου βιάζεται να πάει σπίτι του.
Στο κάδρο των ευθυνών, φρόντισε όπως είπαμε να συμπαρασύσει τον βασικότερο διεκδικητή της αρχηγίας στο ΠΑΣΟΚ, επιταχύνοντας την διάλυση του κόμματος. Η εικόνα αδικεί εν μέρει τον Βενιζέλο. Γιατί αυτός αν μη τι άλλο, προσπάθησε να παζαρέψει. Με την φουσκωμένη αυτοπεποίθηση ενός Ελληνα, διαχρονικού υπερυπουργού, που είναι το χαιδεμένο παιδί των ντόπιων μέσων ενημέρωσης. Και νόμισε ότι με αυτή την αμφιβόλου αξίας προίκα θα φοβερίσει τους… «χαμηλόβαθμους και ασήμαντους τεχνοκράτες της Τροίκας».
Η διαπραγμάτευση υπήρξε ατυχής γιατί η μπλόφα έπεσε στο κενό και οδήγησε την ελληνική πλευρά σε άτακτη υποχώρηση και αστραπιαία υιοθέτηση όλων των αξιώσεων της άλλης πλευράς.
Ομως ο Βενιζέλος επιχείρησε να διαπραγματευτεί σε ναρκοθετημένη, από τον προκάτοχο του περιοχή. Αντίθετα, ο κ. Παπανδρέου ουδέποτε διαπραγματεύτηκε. Απλώς…παρέδωσε.
(*δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου