Οι παλιές υποθήκες του νέου Προέδρου

Το ύπατο πολιτειακό αξίωμα δεν σχεδιάστηκε από τους νομοθέτες για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της εθιμοτυπίας. Ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν χρησιμεύει μόνο για να παίζει τον ρόλο του «κυρίου που ακούει τα κάλαντα από παιδάκια και συλλόγους την Πρωτοχρονιά», όπως ισχυριζόταν προεκλογικά ένας ευήθης και συνάμα προκλητικός βουλευτής της (τότε) συμπολίτευσης.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει αρμοδιότητες, όχι τόσο καθοριστικές όσο θα άρμοζε στο αξίωμά του, αλλά διαθέτει αρκετή ισχύ και θεσμικό κύρος ώστε να μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Αλλωστε, ακόμα και η διατύπωση μιας άποψης σε ζήτημα εθνικό και κοινωνικό συνιστά παρέμβαση στο πολιτικό γίγνεσθαι της πατρίδας μας και ο λαός περιμένει από τον Πρόεδρο να τοποθετείται, όχι να σιωπά επί χρόνια, φοβούμενος τις αντιδράσεις εξωθεσμικών παραγόντων (όπως, καλή ώρα, οι πιστωτές).

Οι υποθήκες και οι... προσημειώσεις που φέρει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας έχουν τεράστια σημασία για την εύρυθμη λειτουργία της Πολιτείας.

Πρώτα και κύρια, επιβάλλεται να μην επιτρέπει να κυβερνάται η Ελλάδα με προεδρικά διατάγματα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με πρόσχημα την ακρότατα διεσταλμένη και προκλητικά σχετικοποιημένη έννοια του «κατεπείγοντος».

Επίσης, όποιος εκλέγεται από τη Βουλή για να φέρει σε πέρας τη σπουδαία αποστολή του Προέδρου οφείλει να συμπεριφέρεται ως Πρόεδρος Δημοκρατίας και όχι σαν υπασπιστής φεουδαρχών. Δεν μπορεί να διάγει τον βίο του σαν φύλαρχος μπανανίας και να επικυρώνει με την υπογραφή του ιταμά τελεσίγραφα ξένων, οι οποίοι αξιώνουν από την Ελλάδα γην και ύδωρ και εξωθούν τους πολίτες της χώρας στη μετανάστευση, τους φτωχοποιούν και τους αλλάζουν επί τα χείρω τον τρόπο ζωής.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σέβεται το Σύνταγμα και τις πρόνοιές του για εθνική ανεξαρτησία και σεβασμό στη λαϊκή βούληση, και δεν υποχωρεί ούτε χιλιοστό από το πνεύμα και το γράμμα των νόμων του ελληνικού κράτους.

Τα καθήκοντα του Προέδρου είναι αυτά ακριβώς που δεν εκτέλεσε και δεν σεβάστηκε ο Κάρολος Παπούλιας.