Τέλειωσε για τους δικαστές το Μνημόνιο;

Θέλουμε ανεξάρτητη Δικαιοσύνη; Θέλουμε δικαστές που να μην είναι πληρωμένοι και να βγάζουν «στημένες» αποφάσεις;

Η απάντηση ασφαλώς είναι γνωστή. Όλοι θέλουν το δικαστικό σώμα να είναι έντιμο και να εκδίδει αποφάσεις που βγαίνουν με βάση τους νόμους και το Σύνταγμα. Και για να το κάνουν αυτό οι δικαστές πρέπει να είναι καλά πληρωμένοι ώστε να μην δελεάζονται από «δωράκια» που κάποιοι θέλουν να τους δώσουν.

Αν και όποιος έχει ορκιστεί να υπηρετήσει την πατρίδα οφείλει να το κάνει ακόμη κι αν είναι δυσαρεστημένος με τις αποδοχές του. Άλλωστε, ειδικά οι δικαστές επιτελούν λειτούργημα κι ως τέτοιο πρέπει να το βλέπουν.

Ωστόσο, βλέποντας κανείς τις αποδοχές που θα παίρνουν από τον Σεπτέμβριο αναρωτιέται το εξής: Τέλειωσε για τους δικαστές το Μνημόνιο; Τέλειωσε η κρίση και οι περικοπές; Διότι με βάση την απόφαση του Μισθοδικείου που τους είχε δικαιώσει στις προσφυγές τους, θα δουν μεσοσταθμική αύξηση μισθών 25%. οι νέες (μεικτές) αποδοχές αναμένεται να κυμαίνονται από 2.500 έως 8.000 για την κορυφή της πυραμίδας. Η αύξηση των βασικών μισθών συμπαρασύρει αυξητικά και το ποσό του επιδόματος χρόνου υπηρεσίας (υπολογίζεται σε ποσοστό έως 60% επί του βασικού μισθού, ανάλογα με τα έτη υπηρεσίας), κατά 20% κατά μέσο όρο, σύμφωνα με το ΓΛΚ.

Και αυτά δεν είναι αναδρομικά καθώς κάποια στιγμή το κράτος θα πρέπει να βρει λεφτά να τους δώσει για δύο χρόνια. Υπενθυμίζουμε ότι στο Μισθοδικείο μεταξύ άλλων αποφασίζουν και δικαστές. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει δηλαδή. Οι δικαστές αποφάσισαν ότι η δουλειά τους είναι σημαντική κι ότι δεν πρέπει να περικοπούν οι μισθοί τους, παρά το γεγονός ότι σε εκατομμύρια Έλληνες οι αποδοχές έχουν συνθλιβεί. Εκατομμύρια εργαζόμενοι που υπομένουν τις επιπτώσεις της κρίσης αν και δεν φταίνε αλλά και παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να αποφασίσουν για τους μισθούς τους, όπως οι δικαστές.

Εν τω μεταξύ, εδώ και δύο – τρία χρόνια τα δικαστήρια, κυρίως τα ανώτατα έβγαλαν αποφάσεις οι οποίες έκαναν χειρότερη τη ζωή των Ελλήνων. Έκριναν συνταγματικά τα μνημόνια, τις περικοπές σε άλλους κλάδους, έκριναν νόμιμα τα χαράτσια και γενικά όλα καλά στο όνομα του εθνικού συμφέροντος. Και ξαφνικά μόλις τους τελευταίους μήνες εξέδωσαν αποφάσεις υπέρ των ένστολων και άλλων ειδικών μισθολογίων, πλην των πανεπιστημιακών. Για να μην πούμε για τις αποφάσεις που έβγαλαν για τις απολυμένες καθαρίστριες.

Και τώρα τι γίνεται λοιπόν; Από Σεπτέμβριο η κυβέρνηση θα επιβαρυνθεί με ένα ετήσιο κονδύλι 70-100 εκατ. ευρώ για να επαναφέρει τους μισθούς των δικαστών στα επίπεδα του 2012. Σα να μην πέρασε το μνημόνιο από τη δικαιοσύνη αν και πέρασε και σάρωσε τα πάντα από την υπόλοιπη Ελλάδα. Αν επομένως όλο αυτό το σκηνικό είναι νόμιμο, δεν είναι καθόλου ηθικό. Και είναι προσβλητικό οι δικαστές να αποφασίζουν για την πάρτη τους και να αφήνουν στο έλεος των κακών πολλές φορές μνημονιακών μέτρων τους υπόλοιπους Έλληνες. Ούτε ο Θεός το θέλει, ούτε και ο διάβολος. Αλλά η πλάκα είναι αλλού. Με τις αυξήσεις που θα πάρουν οι δικαστικοί ανοίγουν το δρόμο για να διεκδικήσουν ανάλογες αποδοχές και οι βουλευτές. Έχουν δικαίωμα να ζητήσουν αυξήσεις και αναδρομικά. Θα το κάνουν οι εν ενεργεία εθνοπατέρες; Πολύ αμφιβάλλουμε, όμως σίγουρα θα το κάνουν πολλοί συνταξιούχοι.

Μην ξεχνάμε ότι πριν μερικά χρόνια πάνω από 800 συνταξιούχοι βουλευτές προσέφυγαν διεκδικώντας ποσά 100.000- 250.000 ευρώ ο καθένας, αλλά παρά την αρχική δικαίωσή τους στο Β' Τμήμα η Ολομέλεια ΕΣ ανέτρεψε (κατά πλειοψηφία) την εκταμίευση τεράστιων κονδυλίων, μεσούσης της κρίσης, χάρη σε μια νομική «κατασκευή» που ελέγχεται τώρα στο Ευρωδικαστήριο, όπου συνεχίζουν τη μάχη οι πρώην βουλευτές.

Αυτά λοιπόν, γίνονται στην Ελλάδα της κρίσης. Μια χώρα κομμένη στα δύο, χωρισμένη σε πληβείους και πατρικίους. Κι όσο κι αν θέλουμε να πληρώνονται καλά οι δικαστές ή οι βουλευτές, δεν μπορούμε να ανεχόμαστε να αποφασίζουν για τον εαυτό τους μόνο καλά την ίδια ώρα που αποφασίζουν για την τύχη εκατομμυρίων Ελλήνων.