Φαήλος Κρανιδιώτης
Ο Αλέξης θα πάει στην κηδεία του Τσάβες. Αυτός και η Ρένα του Ακη έχουν επαινέσει τον αποβιώσαντα ηγέτη της «μπολιβαρικής επανάστασης». Αραγε τι κοινό βρίσκουν ο καταληψίας του λυκείου του και το «προοδευτικό» ντεκαπάζ με τον αναμφισβήτητα φλογερό, έστω και αμφιλεγόμενο για μερικούς Λατινοαμερικάνο ηγέτη; Ο populismo, ο λαϊκισμός στην κατά τον Σολάνας «μεγάλη ημιτελή πατρίδα», στη Λατινική Αμερική του Μπολιβάρ, του Χοσέ Μαρτί, του Καρντένας, του Περόν, του Αρμπενθ, του Τσε, του Φιντέλ και του Τσάβεζ είναι πολιτικό ρεύμα, ουδόλως κακόφημο όπως στην Ευρώπη. Υπάρχουν κόμματα που υπερήφανα φέρουν την επωνυμία «λαϊκιστικό» σε σειρά χωρών από το Μεξικό και κάτω.
Ολοι αυτοί οι ηγέτες, μαρξίζοντες ή μη, από τον Jeffe Maximo, τον μαρξιστή Φιντέλ, ως τον Χουάν Περόν, και των δυο περιόδων, τον οπαδό της «δικαιοκρατίας», του justicialismo, έχουν ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό: είναι φλογεροί κι αδιαπραγμάτευτοι εθνικιστές. Συχνά προέρχονται από τον στρατό, όπως ο Περόν, ο Αρμπενθ στη Γουατεμάλα, οι κινηματίες αξιωματικοί που στη δεκαετία του ‘60 έκαναν την αγροτική μεταρρύθμιση στο Περού, ο Τσάβες κ.λπ. Ο ίδιος ο μεγάλος ήρωας όλης της Λατινικής Αμερικής, που στέκεται για τους λαούς της ένα σκαλί κάτω απ’ τον Χριστό, ο libertador, ο ελευθερωτής Σιμόν Μπολιβάρ, ήταν στρατιωτικός.
Το καταστατικό των sandinistas ξεκινούσε με τη φράση «somos nacionalistas…», είμαστε εθνικιστές. Το σύνθημα που γεμίζει τους τοίχους στην Κούβα και το υιοθέτησε κι ο Τσάβες είναι «patria o muerte», πατρίδα ή θάνατος.
Σε αυτήν τη χορεία των εθνικιστών λαϊκιστών ηγετών ανήκει κι ο Βενεζουελιανός αξιωματικός των αλεξιπτωτιστών, ο Ούγκο Τσάβες. Αυτό το κράμα εθνικισμού, λαϊκισμού και machismo διαπερνά όλη τη Λατινική Αμερική, με ή χωρίς μαρξιστικό επίχρισμα. Η κολωνακιώτικη ή εξαρχειώτικη Αριστερά των βαρεμένων διεθνιστικών συνιστωσών δεν θέλει να ξέρει, π.χ., για τη macho περιφρόνηση, την αντιπάθεια του Τσε και του Φιντέλ για τους ομοφυλόφιλους. Ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα αμέσως μετά τη νίκη του κινήματος της 29ης Ιουλίου μάζευε τις «αδερφές» σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για «αναμόρφωση», μαζί με τους χαφιέδες και τους μισθοφόρους του Μπατίστα. Παρά όμως την «επαναστατική θέρμη» του κομαντάντε, δεν το ‘κοψαν το χούι. Κιχ δεν βγάζουν οι εγχώριοι αριστεριστές μας γι' αυτήν τη μη «πολιτικά ορθή» στάση του Αργεντίνου επαναστάτη.
Εάν Ελληνας χρησιμοποιήσει το 1/10 της φρασεολογίας, των συνθημάτων και των πρακτικών που χρησιμοποιούσαν ο Τσάβες και το κίνημά του ή χρησιμοποιούν ακόμη οι Κουβανοί, σύσσωμη η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία (Σόρος) κι οι τρελοσυνιστώσες, με αφρούς στο στόμα, θα τους καθύβριζαν ως χρυσαυγίτες, ναζί, ρατσιστές και άλλα ωραία, από αυτά που επιφυλάσσουν η «Αυγή» και οι διαδικτυακές συνεργαζόμενες πατσαβούρες της, σε όποιον δεν υποκλίνεται στις ιδεοληψίες τους.
Στη Λατινική Αμερική η Αριστερά, κατά κανόνα, είναι βαθιά πατριωτική, εθνικιστική και… macho, με τρόπο που θα σόκαρε έναν Ευρωπαίο και τα «νούμερα», που εδώ υποδύονται τους «ομολόγους» της.
Κι όταν επιτίθεμαι στους ημετέρους της διαταραγμένης κολωνακιώτικης κι εξαρχειώτικης Αριστεράς, δεν αναφέρομαι στο ΚΚΕ, στους λίγους σοβαρούς διανοουμένους που βρίσκεις με το ντουφέκι, δεν αναφέρομαι στον Λαφαζάνη ή στον Αλαβάνο, που λένε καθαρές κουβέντες. Διαφωνείς, αλλά τους σέβεσαι. Δεν αναφέρομαι καν στη συγκυριακή βάση του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία (Σόρος). Αγανακτισμένοι απλοί άνθρωποι είναι. Αναφέρομαι πάντα στην τυχοδιωκτική «Τσίπρας Α.Ε.», την ομάδα των αδίστακτων στελεχών που δεν πιστεύουν σε τίποτα απολύτως. Αναφέρομαι στον, κατά δήλωσή του, βυσματία κοπανατζή και «σκονάκια», που πάει να αποτίσει φόρο τιμής σ’ έναν λοκατζή εθνικιστή στη Βενεζουέλα! Τι κοινό έχετε, ρε Αλέξη; Από δυο πόδια και δυο χέρια;
Απλά πράγματα, αδέρφια. Στη Λατινική Αμερική, η Αριστερά είναι συνήθως πατριωτική - εθνικιστική, χριστιανική (!). Στην Ελλάδα, η ντεμέκ Αριστερά του Αλέξη είναι πατριδοκτόνα. Θαυμάζουν τον πατριωτισμό, τον φλογερό εθνικισμό, αλλά των… άλλων. Εδώ γουστάρουν αποδόμηση, χαζοχαρούμενο γενιτσαρικό διεθνισμό. Νέτο σκέτο. Για την εθνική ταυτότητα, δεν το συζητάμε. Και τώρα που το θυμήθηκα, συχνά ο Ούγκο Τσάβες ξεκινούσε τις παρεμβάσεις του κάνοντας τον σταυρό του με τον τρόπο των πιστών καθολικών. Συχνές οι αναφορές του στην πίστη του στον Χριστό. Λοιπόν, ρε Αλέξη, για πες μας και γι’ αυτό, για πες…
dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου