Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Η αύξηση των ακροδεξιών οργανώσεων στις ΗΠΑ και ο Ομπάμα


H ΜΚΟ προάσπισης των πολιτικών ελευθεριών Southern Poverty Law Center (SPLC – ΝομικόΚέντρο Φτώχειας του Νότου) παρουσίασε προ ημερών την ετήσια αναφορά της Hatewatch, που καταγράφει τις αντι-κυβερνητικές «πατριωτικές» ομάδες και τις ομάδες μίσους. Πολλές ακροδεξιές οργανώσεις κατηγορούν το SPLC ότι τις στοχοποιεί. Ιδού τι απαντά στο Daily Beast ο επικεφαλής της ομάδας Mark Potok.
Για τέταρτη συνεχή χρονιά, η ετήσια έκθεση Hatewatch του SPLC διαπίστωσε πολύ σημαντική αύξηση της άκρας Δεξιάς και ιδίως όσον αφορά τις αυτοαποκαλούμενες «πατριωτικές» ομάδες, αυτές δηλαδή που αποκαλούμε παραστρατιωτικές ομάδες. Τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά εκπληκτικά. Υπήρχαν 149 τέτοιες ομάδες το 2008, σύμφωνα με την καταμέτρησή μας. Ο αριθμός αυτός το 2012 ήταν 1.360. Αυτό σημαίνει αύξηση 813% μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Είναι αρκετά σαφές για εμάς ότι αυτό έχει μεγάλη σχέση με τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος είχε εκλεγεί ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στο τέλος του 2008, και ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει: τη δημογραφική αλλαγή που συμβαίνει στον πληθυσμό αυτή τη στιγμή. Η απώλεια της λευκής πλειοψηφίας προβλέπεται ως το 2043, σύμφωνα με το Γραφείο απογραφής. Αυτό, μαζί με την οικονομία, η οποία κατέρρευσε ακριβώς εκείνη την εποχή, είναι πραγματικά και αυτό που οδηγεί αυτά τα κινήματα.
Είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή. Ζούμε μέσα σε σοβαρές αντιδράσεις για τις μεγάλες αλλαγές στον κόσμο μας και είναι πολύ πιθανό τα πράγματα να γίνουν χειρότερα. Τώρα, με τη νέα συζήτηση για τον έλεγχο των όπλων στον απόηχο της σφαγής στο Νιούτον του Κονέκτικατ, βλέπουμε μια ακόμη πιο οργισμένη αντίδραση. Ο έλεγχος των όπλων είναι που, κατά ένα μεγάλο μέρος, οδήγησε στο αρχικό κύμα των παραστρατιωτικών οργανώσεων στη δεκαετία του 1990, και τώρα βλέπουμε ότι μιλάμε γι ‘αυτό και πάλι. Ως εκ τούτου, βρισκόμαστε σε μια πολύ τρομακτική κατάσταση.
Είναι σημαντικό να πούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στο «πατριωτικό» κίνημα και στη ριζοσπαστική δεξιά, σε γενικές γραμμές, δεν πρόκειται ποτέ να ανατινάξουν ένα ομοσπονδιακό κτίριο, δεν πρόκειται ποτέ να πυροβολήσουν έναν αστυνομικό, ή να διαπράξουν ένα μεγάλο έγκλημα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι, κοιτάζοντας πίσω στο 1990, υπήρχε μια τεράστια ποσότητα τρομοκρατίας ή απόπειρα τρομοκρατίας που στην πραγματικότητα προέρχονταν από ανθρώπους που σχετίζονται με το πατριωτικό κίνημα. Το ίδιο ξαναβλέπουμε από το 2008. Υπάρχει μια αρκετά δραματική άνοδος στη μη ισλαμική εγχώρια τρομοκρατία αμέσως μόλις ο Ομπάμα εμφανίστηκε στο προσκήνιο.
Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν είχε αφήσει την πόλη του Ντένβερ, όπου ήταν υποψήφιος για πρόεδρος με το Δημοκρατικό κόμμα το 2007, μέχρι που εμφανίστηκε ένα σχέδιο δολοφονίας του από σκίνχεντ. Αυτό το φθινόπωρο, υπήρξαν μια σειρά από άλλα σχέδια δολοφονίας του Ομπάμα. Υπήρξαν σχέδια για επιθέσεις σε τέσσερις ανατολικές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Ατλάντα, με μια θανατηφόρα τοξίνη. Υπήρξαν σχέδια και συνωμοσίες για τη δολοφονία και απαγωγή δικαστών και αστυνομικών. Υπήρξε μια σημαντική προσπάθεια να σκοτώσουν περί τα 1.500 άτομα που διαδήλωναν σε μια παρέλαση για την Ημέρα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πριν από μερικά χρόνια στο Σπόκεϊν της Ουάσινγκτον. Ο κατάλογος συνεχίζεται, αλλά αυτό που είναι σαφές είναι ότι μετά από μια ανάπαυλα περίπου οκτώ χρόνων -η τα οκτώ χρόνια της προεδρίας του Τζορτζ Μπους- παρατηρούμε μια σοβαρή ανοδική τάση στην εγχώρια τρομοκρατία.
Η νέα έκθεση του SPLC εκμαιεύει μια σειρά από αντιδράσεις, ανάλογα με την πολιτική του κοινού. Στην προοδευτική αριστερά, υπάρχουν νεύματα αναγνώρισης. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι αυτό που λέμε είναι πραγματικό, ότι σε αυτό το σημείο της αμερικανικής ιστορίας υπάρχει μια πολύ πιο σημαντική ριζοσπαστική δεξιά απ’ ότι ριζοσπαστική αριστερά, και ότι πραγματικά υπάρχει ένας κίνδυνος. Στη δεξιά, όμως, μας αντιμετωπίζουν, συχνά, με έντονη επιφυλακτικότητα που κυμαίνεται από την ιδέα ότι αυτό είναι μια απάτη συγκέντρωσης χρημάτων ως την ιδέα ότι όλα είναι μια κομμουνιστική συνωμοσία.
Υπάρχει επίσης μια μεγάλη οργή από ορισμένες ομάδες. Βρισκόμαστε σε πόλεμο ήδη επί χρόνια με το Συμβούλιο Οικογενειακών Ερευνών (FRC) και κάποιες άλλες μεγάλες χριστιανικές δεξιές οργανώσεις. Η FRC μας κατηγορεί κατά κάποιο τρόπο για τον πυροβολισμό του διευθυντή της μπροστά στην έδρα της, διότι την κατατάξαμε στις ομάδες μίσους.
Ο Τόνι Πέρκινς, πρόεδρος του FRC, λέει ότι η έκθεσή μας δίνει στους ανθρώπους, όπως στον ένοπλο που επιτέθηκε στο FRC, μια “άδεια” για βίαιη δράση. Αυτά είναι απολύτως ανοησίες, και πολύ, πολύ ανέντιμα. Ο Πέρκινς έχει πει μια σειρά από πράγματα που δεν είναι αλήθεια. Ισχυρίζεται ότι βάλαμε στη λίστα το  FRC επειδή αντιτίθεται στους γάμους ομοφυλόφιλων και επειδή έχει μια βιβλική άποψη περί ηθικής. Αυτό είναι ψευδές και το έχουμε πει από την πρώτη μέρα που τους αναφέραμε ως ομάδα μίσους.
Η αντίρρησή μας για το FRC και μερικές άλλες αντι-γκέι ομάδες είναι ότι λένε συνειδητά ψέματα για να δαιμονοποιήσουν τους γκέι. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο συχνά επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός τους ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες κακοποιούν παιδιά σε ποσοστά πολύ υψηλότερα από ό,τι οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες. Αυτό, βάσει των επιστημονικών καταγραφών, είναι ψευδές. Οι σχετικές επιστημονικές αρχές, η American Psychological Association για παράδειγμα, έχει βρει ότι αυτό είναι απολύτως αναληθές και ότι στην πραγματικότητα οι ομοφυλόφιλοι άνδρες δεν κακοποιούν παιδιά σε αντίθεση με τα υψηλά ποσοστά των στρέιτ ανδρών, ενώ δεν υπάρχει επιπλέον κίνδυνος για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομοφυλόφιλες οικογένειες.
Ο ισχυρισμός του FRC ότι δίνουμε κατά κάποιο τρόπο άδεια σε έναν επίδοξο δολοφόνο, αποκαλώντας τους ομάδα μίσους, είναι πραγματικά ψευδής. Λέμε ότι το FRC ισχυρίζεται αναληθή πράγματα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την βάρβαρη ​​δαιμονοποίηση μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων. Έχουν προσπαθήσει να το αντιστρέψουν αυτό, λέγοντας ότι τους έχουμε δαιμονοποιήσει. Η διαφορά είναι ότι αυτό που λέμε είναι αλήθεια. Αυτό που ισχυρίζονται αυτοί δεν είναι και απομονώνει και στοχοποιεί ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού.
Δεν είναι μόνο το FRC. Πολλές συντηρητικές ομάδες, αυθεντίες και bloggers επιτίθενται στην έκθεση. Αλλά προσπαθούμε να προσφέρουμε μια υπηρεσία. Προσπαθούμε να διακρίνουμε τι είναι mainstream πολιτική συζήτηση από τα πραγματικά ψεύδη. Δεν προσπαθούμε να πάρουμε θέση ως προς το αν θα πρέπει να είσαι συντηρητικός ή φιλελεύθερος, ή αν μια μεγάλη ή μικρή κυβέρνηση είναι καλύτερη. Προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε τη συζήτηση για τη μετανάστευση, την υγειονομική περίθαλψη και το γάμο ομοφυλόφιλων και να κάνουμε αυτές τις συζητήσεις με βάση τα γεγονότα και όχι τα ψέματα και τις θεωρίες συνωμοσίας.
Είναι μια πρόκληση. Πρέπει να ξεχωρίσουμε την προπαγάνδα που θα μπορούσε να επισκιάσει το μήνυμά μας από το σωστό. Προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε την κοινή γνώμη έτσι ώστε να καταλάβει ότι αναφερόμαστε σε κάτι περισσότερο από ένα μάτσο σκίνχεντ που βρίσκονται σε μια γωνία, ότι υπάρχει πραγματικά μια πρόκληση για τη δημοκρατία από την άκρα δεξιά. Έχουμε προσπαθήσει πολύ σκληρά για να περιθωριοποιήσουμε και να ελαχιστοποιήσουμε την επίδραση της ριζοσπαστικής προπαγάνδας στο πολιτικό γίγνεσθαι. Για παράδειγμα, επικεντρωθήκαμε στη μάχη ενάντια στον Lou Dobbs, επειδή αισθανθήκαμε ότι έλεγε συνεχώς ψέματα για τους μετανάστες στην εθνική τηλεόραση. Σε αυτή την περίπτωση, και όχι μόνο λόγω των προσπαθειών μας, ο Dobbs έχασε τη δουλειά του στο CNN και μεταφέρθηκε σύντομα στο ραδιόφωνο. Αυτό φαίνεται σαν μια νίκη.
Αυτό που πραγματικά ελπίζουμε οι άνθρωποι να πάρουν από την έκθεσή μας είναι ότι η χώρα μας, όπως και πολλές ευρωπαϊκές χώρες, διανύει μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ο κόσμος αλλάζει γύρω μας με πολύ σημαντικούς τρόπους και ο κόσμος χρειάζεται να προσαρμοστεί σε αυτή την αλλαγή. Διανύουμε μια περίοδο, όπως και πολλές άλλες στην ιστορία μας, αντίδρασης. Οι άνθρωποι αντιδρούν απέναντι σε μια πολύ σημαντική αλλαγή, όπως ακριβώς είδαμε στην αντίδραση του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, το κίνημα για τα δικαιώματα των γκέι και το κίνημα για τα δικαιώματα των γυναικών.
Τελικά, το δίδαγμα είναι ότι και αυτό θα περάσει. Αυτή η αντίδραση θα υποχωρήσει κάποια στιγμή. Αλλά υπάρχει ακόμα μια άμεση ανησυχία που είναι πολύ πραγματική  και αυτό είναι μια άλλη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα. Για αυτό εμείς ανησυχούμε περισσότερο στο άμεσο μέλλον. Ως κοινωνία, προοδεύουμε. Γινόμαστε, για πρώτη φορά, μια πραγματικά πολυφυλετική δημοκρατία στην οποία δεν κυριαρχεί μια ομάδα.
Η αντίδραση της πολιτικής δεξιάς στην έκθεσή μας είναι παραπληροφόρηση. Πραγματικά, εύχομαι ότι θα διαβάσετε ακριβώς την έκθεση. Σκοπός μας δεν είναι να δαιμονοποιήσουμε κάθε συντηρητικό στη χώρα ή να τους περιγράψουμε όλους ως πιθανούς Τίμοθι Μακ Βέι. Κάποια σχόλια της δεξιάς για την έκθεση είναι  λυπηρά. Είναι προφανές ότι αυτοί οι άνθρωποι ακούνε απλά ο ένας τον άλλον. Δεν διαβάζουν τις εκθέσεις μας. Διαβάζουν τις εκθέσεις των άλλων σχετικά με τις εκθέσεις μας. Διαφωνούν με μια σκιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου