Δεν είμαστε όλοι ίδιοι

λιθοβολισμός

Toυ Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Σίγουρα δεν υπάρχουν εθνικά γονίδια για την εγκληματικότητα. Ο πολιτισμός, η παιδεία του καθενός, ο σεβασμός που δείχνει στην ανθρώπινη ζωή, στην ιδιοκτησία του άλλου, στις γυναίκες, στα παιδιά, στα ζώα, στις άλλες θρησκείες και τρόπους ζωής, δεν υπάρχει στα γονιδιακά απλότυπα του DNA, εκτός φυσικά απ’ όσους έχουν βαριές κληρονομικές ασθένειες, που μπορεί να οδηγήσουν σε ακαταλόγιστη, με την νομική έννοια, εγκληματική δράση. Για τους υγιείς όμως ανθρώπους πάσης φυλής όλα είναι εποικοδόμημα.

Όμως εθνικό εποικοδόμημα από εθνικό εποικοδόμημα έχει μικρές ή μεγάλες διαφορές.

Είναι ψέμα, είναι «πολιτικά ορθός» μύθος πως είμαστε όλοι ίδιοι. Κάθε κοινωνία χτίζει τα αξιακά της πρότυπα, δημιουργεί τους συνειδησιακούς «φακούς», μέσα από τους οποίους βλέπει το μέλος της τους άλλους και την ζωή.

Τεράστιο ρόλο παίζει η κρατούσα πολιτική ιδεολογία αλλά και η θρησκεία. Γιατί η κάθε θρησκεία , πέρα από τα μεταφυσικά στοιχεία, περιλαμβάνει και ηθικούς κανόνες, προτροπές κι απαγορεύσεις.

Δεν είναι τυχαίο πως σε πολλές ισλαμικές χώρες η ζωή των «απίστων», των γυναικών, των πολιτικών αντιπάλων, δεν αξίζει ούτε «ένα καπάκι πίτουρα». Οι μαζικές εκτελέσεις, οι δολοφονίες με βόμβες σε δημόσια μέρη, οι επιχειρήσεις αυτοκτονίας, οι δημόσιες εκτελέσεις γυναικών που διήγαγαν «έκλυτο βίο», διέλυσαν αρραβώνα, εγκατέλειψαν τον σύζυγο τους για κάποιον άλλο ή νεαρών κοριτσιών που ερωτεύτηκαν και συνήψαν σχέσεις ή απλά ήταν κοκέτες ή τόλμησαν να έχουν κοινωνικές επαφές με άντρες, δεν είναι τυχαίες συμπεριφορές.

Όταν ακούω ψευτοδιεθνιστικές μπούρδες της πολιτικής ορθότητας και μάλιστα από γυναίκες, πάντα κάνω την απλή αλλά «ύπουλη» ερώτηση: «Θα ήθελες να είχες γεννηθεί γυναίκα στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν ή στην Σομαλία»; Συνήθως ακολουθεί λεκτικό κι εγκεφαλικό βραχυκύκλωμα.

Οι μουσαφιραίοι που μας κουβαλήθηκαν απρόσκλητοι και κοπαδιαστά, κουβαλούν λοιπόν  ο καθένας μαζί του το εποικοδόμημα του. Η βία κατά των «απίστων» και των γυναικών δικαιολογείται ηθικά από τις διδαχές που έλαβαν, από το αξιακό πρότυπο που πήραν από την κοινωνία  στην οποία ανατράφηκαν. Πολλοί φοβούνται να πουν πως το Ισλάμ είναι μια παγκόσμια σέχτα, που εμπεριέχει την βία και τις διακρίσεις.

Στην Αίγυπτο και την Συρία οι χριστιανοί σφαγιάζονται καθημερινά, ενώπιον μιας απαθούς διεθνούς κοινότητας. Έχω γνωρίσει κόπτες της Αιγύπτου, που ζουν στην Ελλάδα. Άνθρωποι που παρά την διαφορά τους στο χρώμα μοιάζουν πολλοί μ’ εμάς στην νοοτροπία κι αφομοιώνονται με αξιοθαύμαστο τρόπο. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτό παίζει η χριστιανική τους θρησκεία. Καμία σχέση δεν έχει η νοοτροπία τους με την επιθετικότητα και την δυσανεξία που χαρακτηρίζει το ριζοσπαστικό Ισλάμ που κυριαρχεί πλέον στην Αίγυπτο.

Οι φόνοι, οι βιασμοί και οι ποικίλες διώξεις σε βάρος τους είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Δεν είναι λίγοι, αν θυμάμαι καλά είναι περί τα 8.000.000 αλλά είναι μικρή μειοψηφία μέσα σε μια ισλαμική θάλασσα. Η εκλογική επικράτηση των ισλαμιστών έχει γιγαντώσει κι αποθρασύνει το κύμα βίας σε βάρος τους.

Στην Συρία οι «επαναστάτες» επιδίδονται σε δολοφονίες και βεβηλώσεις χριστιανικών ναών, ενώ πρόσφατα αποκαλύφθηκε στην Τουρκία μυστική οργάνωση του Στρατού που επιδιδόταν σε δολοφονίες και διώξεις χριστιανών. Θυμίζω την δολοφονία του αρμενίου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ στην Κωνσταντινούπολη. Ο δολοφόνος του, τον οποίο «χάϊδεψε» η δικαιοσύνη, φωτογραφιζόταν μέσα στο αστυνομικό τμήμα αγκαλιά με αστυνομικούς και πίσω τους την τουρκική σημαία, για μένα και τους αιματοβαμμένους λαούς της Μικράς Ασίας, τελικά έμβλημα Γενοκτονίας. Μαχαιρώματα χριστιανών ιερέων στην Σαμψούντα και αλλού, φαίνεται πως τελικά δεν είναι απλά ατομικές πρωτοβουλίες σε στιγμές θρησκευτικού πάθους. Ο «δημοκράτης» Ερντογάν, όπως και οι προκάτοχοι του κεμαλικοί, έχει στο πουκάμισο του τους ίδιους λεκέδες από αθώο αίμα, αφού φαίνεται πως τα έχει βρει με το «βαθύ κράτος» και συμμερίζεται κάποιες από τις βασικές και αρκούντως φασιστοειδείς επιδιώξεις του.

Επίσης δεν είναι τυχαία η απαξίωση για την ζωή που δημιούργησε σε διάφορες χώρες η μηχανή του κιμά και των συνειδήσεων, που ήταν η κομμουνιστική δικτατορία.  Το έχουμε ξαναπεί. Όταν η ιδεολογία σου και το αξιακό σου πρότυπο δεν είναι ανθρωποκεντρικό, δεν βάζει πάνω απ’ όλα την αξία του ανθρώπου , την ιδιοπροσωπία του, την ίδια τη ζωή, και προτάσσει τις οικονομικές διαδικασίες, το απρόσωπο «προτσές», όταν εξαφανίζεται το πρόσωπο μέσα στην μάζα και υποτάσσεται στους αριθμούς , στην παραγωγή, χωρίς ένα ανθρωπιστικό και ιδεαλιστικό αξιακό πλαίσιο αρχών, τότε εύκολα πας από τον κομμισάριο στον φονιά και στο μαφιόζο. Όταν κατέρρευσαν τα τεράστια απολυταρχικά γραφειοκρατικά συστήματα εξουσίας των χωρών αυτών, αποδείχθηκε ότι ο Νέος Άνθρωπος που θα έφτιαχνε ο σοσιαλισμός, ήταν ανύπαρκτος. Εύκολα έγινε Ολιγάρχης, λεηλάτης του λαϊκού πλούτου, συμμορίτης, κοινός κλέφτης και φονιάς.

Εθίγη προ ημερών ο αξιότιμος πρέσβης της Ρουμανίας στην Ελλάδα από αναφορά μου στην ρουμανική εγκληματικότητα εν Ελλάδι. Διάβασε δε και πράγματα που δεν γράφτηκαν, ούτε καν υπονοήθηκαν. Κανείς δεν προέτρεψε σε παράνομες πράξεις σε βάρος οποιαδήποτε εθνικότητας. Δεν υπάρχει «γονιδιακή» εγκληματικότητα, το είπαμε. Όταν όμως στους φόνους στην Ελλάδα πρώτοι είναι οι Αλβανοί και δεύτεροι οι Ρουμάνοι, αυτό κάτι σημαίνει. Σε μια χώρα 10.000.000 Ελλήνων,, οι Έλληνες δράστες είναι τρίτοι. Σημαίνει ότι κάποιο εποικοδόμημα έφτιαξε αυτούς τους ανθρώπους . Δεν χαρακτηρίζει έναν ολόκληρο λαό, σε καμμία περίπτωση, όμως είναι υπαρκτή πραγματικότητα. Είναι πρόβλημα το οποίο υφίστανται οι Έλληνες πολίτες. Κι ως υπαρκτό πρόβλημα, με ενδιαφέρει η δραστική λύση του, πάντα μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος και των Νόμων της χώρας μου. Αυτό με ενδιαφέρει κι όχι να ανταλάσσουμε αβρότητες, προσποιούμενοι ότι η πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Γιατί μπορούμε και την φιλία και συνεργασία μας να βαθύνουμε αλλά και τα υπαρκτά προβλήματα να αναγνωρίσουμε και να τα καταστείλουμε νόμιμα. Αν πχ οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή σε ληστείες μετά φόνου απ’ ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί, αυτό σίγουρα δεν θα χαρακτήριζε όλο το Ελληνικό Έθνος αλλά πάντως δεν θα σφύριζα κλέφτικα. Η ταπεινότης μου θα θεωρούσε την δράση τους προσωπική προσβολή στην Ιστορία και τον πολιτισμό του λαού μας και θα με προβλημάτιζε ποιες διαδικασίες παρήγαγαν το φαινόμενο, ποιος, που και πότε, ενεφύσησε σε τόσους συμπατριώτες μου τόση απαξία για την ανθρώπινη ζωή.

(δημοσιεύθηκε στην Δημοκρατία)