ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΜΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΤΕ ΚΥΡΙΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΑ. Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΕΥΤΕΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ.
Ο Χ Ι ΑΠΟΧΗ, ΟΧΙ ΑΚΥΡΟ, ΟΧΙ ΛΕΥΚΟ,
ΤΙΜΩΡΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!
Δεν βλέπουν
Δεν ακούν
Δεν ενδιαφέρονται
Δεν νοιώθουν
Δεν σκέπτονται
Δεν έχουν δουλέψει
Δεν έχουν φιλότιμο
Δεν πάνε φυλακή
Δεν μας σέβονται
Δεν διάβασαν το μνημόνιο
Δεν ακούν
Δεν ενδιαφέρονται
Δεν νοιώθουν
Δεν σκέπτονται
Δεν έχουν δουλέψει
Δεν έχουν φιλότιμο
Δεν πάνε φυλακή
Δεν μας σέβονται
Δεν διάβασαν το μνημόνιο
Μας βρίζουνΜας ενοχοποιούνΜας κοροϊδεύουνΜας τάζουνΜας Ξε-τάζουνΜας υπόσχονταιΜας δουλεύουν
Έχουν απο 5 σπίτια ο καθέναςΈχουν ασυλίαΈχουν παχυλούς μισθούςΈχουν τηλέφωνα δωρεάνΈχουν δωρεάν μετακινήσειςΈχουν δωρεάν διαμονέςΈχουν επιχορηγήσειςΈχουν "καρέκλες"Έχουν πουλήσει την ΕλλάδαΈχουν πουληθεί οι ίδιοιΈχουν φυλακίσει αθώουςΈχουν αποφυλακίσει ενόχουςΈχουν "φίλους" τα κανάλια
Αν δεν πας να ψηφίσεις κερδίζουνΑν ρίξεις λευκό κερδίζουνΑν ρίξεις άκυρο κερδίζουνΑν πάρεις όπλο και καθαρίσεις μερικούς τους κανείς ήρωεςΑν φύγεις απο την χώρα νιώθεις άσχημαΑν μείνεις είσαι μαλάκας
Αν όμως προσέξεις τι ψηφίζεις, τότε μπορεί και να αλλάξουν όλα τα παραπάνω ...
Στις 6 Μαίου επιλέγουμε: Κατοχή ή Ανεξαρτησία!
Αγαπητοί συμπολίτες, η Πατρίδα μας η Ελλάδα ευρίσκεται υπό κατοχή. Με αύξουσα επικινδυνότητα η κατοχή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική και πνευματική. Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω δεν είναι μαρτυρία αλλά μια απλή καταγραφή των γεγονότων.
Οικονομική κατοχή από τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις ντόπιες συντεχνίες, τον διεφθαρμένο συνδικαλισμό, τις ΔΕΚΟ και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Πολιτική κατοχή από το κατ' επίφαση δημοκρατικό σύστημα που στην πράξη υποθάλπει μία ανεξέλεγκτη κομματική δικτατορία με στρατιώτες της γραβάτας και του λευκού πουκάμισου, υποστηριζόμενη από τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα μέσα μαζικής επιρροής ΜΜΕ.
Εθνική κατοχή από νεοταξικούς εθνομηδενιστές, υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν το έθνος κράτος σε αλλοτρίωση και σε συρρίκνωση.
Πνευματική κατοχή από αμοραλιστές, διαφθορείς της πνευματικής και ψυχικής υγείας των πολιτών, υποβαθμιστές της παιδείας, εκμαυλιστές της νεολαίας και αρνητές κάθε φιλόπονης έννοιας αρετής.Τα αίτια που μας οδήγησαν έως εδώ είναι πολλά και κατά περίπτωση αν και έχουν αναλυθεί σε λεπτομέρεια εντούτοις συγκαλύπτονται από σύγχυση που δημιουργούν ο καταιγισμός με άσχετες πληροφορίες, οι ποικίλες υστερόβουλες αναλύσεις και τα αντικρουόμενα συμπεράσματα εξεταστικών δήθεν επιτροπών που η κάθε μία παρουσιάζει διαφορετική άποψη για το ίδιο θέμα.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν με τη μεταπολίτευση όταν πολλά αιτήματα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, ελευθερίας, μόρφωσης και υπαρξιακής ολοκλήρωσης έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, διαστρέβλωσης των εννοιών και μετατροπής τους σε μηχανισμούς υποτέλειας και εξάρτησης.
Στην οικονομία τα αιτήματα βελτίωσης του επιπέδου ζωής δεν ικανοποιήθηκαν από την οικονομική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα βελτίωσης της παραγωγικότητας αλλά καλύφθηκαν από δανεισμό που σπαταλήθηκε στην ικανοποίηση ξενόφερτων καταναλωτικών συνηθειών και τρόπων διαβίωσης που προέβαλε το διεθνές εμπόριο και πολιτιστική προπαγάνδα. Συγχρόνως ξεκίνησε ένα σύστημα επιδοτήσεων χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο για την επένδυσή τους σε παραγωγικά συστήματα.
Τα κομματικά ρουσφέτια αύξησαν υπέρμετρα τις προσλήψεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ επινοήθηκαν και επιβλήθηκαν δημοσιονομικές ανάγκες που επιβαρυμένες από τη διαπλοκή και την κατάχρηση, αύξησαν τις δαπάνες σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που δικαιολογούσε η παραγωγικότητα της χώρας και τα εξ αυτής έσοδα του κράτους.
Τουναντίον, η πραγματική οικονομία συρρικνώθηκε, ενώ πολλές παραγωγικές βιομηχανικές μονάδες κοινωνικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να καταστούν ζημιογόνες υπό το βάρος της κομματικής τους διαχείρισης και τη λοιμική των συνδικαλιστικών αρπακτικών, που υποστήριζαν τις κομματικές ή και υστερόβουλες επιλογές σε βάρος των ίδιων των επιχειρήσεων. Σε όλα αυτά, να προσθέσουμε τις διάφορες συντεχνιακές ομάδες που συντηρήθηκαν με ευνοϊκές για αυτές συνθήκες αδειοδότησης, λειτουργίας και φορολογικών ελαφρύνσεων εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.
Όλα αυτά έγιναν δυνατά με πολιτικές αποφάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις που διέλυσαν το κράτος και ενίσχυσαν τον κομματικό μηχανισμό. Εξαλείφθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, ενώ η εξάρτηση, το ρουσφέτι και η συνδιαλλαγή έγιναν ο τρόπος επιβίωσης και κοινωνικής καταξίωσης. Η αρχοντιά του ελεύθερου παραγωγικού πολίτη που δημιουργεί επ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου και καταξιώνεται μέσα από αυτό αντικαταστάθηκε από τη μιζέρια του διαπλεκόμενου, που όντας ανάξιος να παράγει, επιβιώνει εκμυζώντας από το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό σύνολο. Ο αυθεντικός ζήλος για δημιουργία μετατράπηκε σε δουλικά αιτήματα δικαιωμάτων, πολλές φορές για πράγματα που δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχα προσόντα.
Δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός επέτρεπε στην εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία.
Η κομματική αντιπαράθεση δεν επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή! Για κάθε υπόθεση υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα τη διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος.
Λόγω της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές της κομματικής εξουσίας. Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό, τα τεκταινόμενα στη Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό, δείχνουν ότι ο ρόλος του Στρατού στις εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα.
Το θυσιαστικό παράδειγμα των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την επιλέγει κατά το δοκούν. Η ηγεσία μας, πιστή στο νεοταξικό δόγμα του εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση.
Η χειρότερη, όμως, μορφή κατοχής, που απειλεί την υπαρξιακή μας συνείδηση, θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά μας και αμφισβητεί τη διατήρηση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του έθνους και της φυλής μας, είναι η πολιτιστική κατοχή.
Επιβάλλεται με τη
-κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου,
-την παραποίηση της ιστορίας,
-την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης,
-με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και
-την προπαγάνδα αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών.
-κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου,
-την παραποίηση της ιστορίας,
-την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης,
-με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και
-την προπαγάνδα αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών.
Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα συνέβαλαν και συμβάλουν στη διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης για δύο χιλιάδες χρόνια υπό το ζυγό πρώτα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την μετατρέψαμε σε Ελληνική και μετά της Οθωμανικής, από την οποία απελευθερωθήκαμε με την Εθνική Επανάσταση του 1821.
Σήμερα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και η υποκρισία, η υστεροβουλία, το ψέμα, η αυθάδεια και η αδιαντροπιά χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις σχέσεις των πολιτών, αλλά δυστυχώς και το δημόσιο λόγο των αρχόντων που θυσιάζεται στο βωμό της αρχομανίας και συγκαλύπτεται από τα επιστημονικά οργανωμένα μέσα μαζικής επιρροής. Η πασιφανής υποβάθμιση της παιδείας και ο εκμαυλισμός των νέων σ αυτό αποσκοπεί, στον αποπροσανατολισμό τους και τη μείωση των αντιστάσεων του έθνους μπροστά στο μεθοδευόμενο μηδενισμό του. Το είναι μας έχει αντικατασταθεί από το έχει μας και η έννοια της ελευθερίας έχει χάσει το συστατικό της υποχρέωσης και αναγνωρίζει μόνο δικαιώματα. Η υφιστάμενη αλλοίωση στην κρίση των πολιτών και της νεολαίας φαίνεται στα ευτελή αιτήματα τους που κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για μακρές περιόδους ακόμη και στην ανακόλουθη ένταση των κινητοποιήσεων τους. Για ένα ατυχές και θλιβερό γεγονός, το οποίο προφανώς δεν ήταν προκατασκευασμένο από τον κρατικό μηχανισμό κάηκε η μισή Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008, ενώ η εν ψυχρώ δολοφονία ενός δημοσιογράφου και μάλιστα της ερευνητικής δημοσιογραφίας πέρασε στα ψιλά γράμματα.
Συμπατριώτες, το πράγμα έχει ωριμάσει από καιρό και οι συνέπειές του είναι ήδη ορατές. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα με ελεγχόμενο τρόπο, πριν η ροή των εξελίξεων μας φέρει σε νέες ανεξέλεγκτες εθνικές περιπέτειες μπροστά στις οποίες η υφιστάμενη δυσκολία των οικονομικών μέτρων φαίνεται ασήμαντη.
Το μέγα πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αναπαράγει τους ίδιους ανθρώπους και την ίδια νοοτροπία της εξουσιαστικής συναλλαγής. Τα αιτήματα στις κινητοποιήσεις δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των εν μέρει αναγκαίων, εδώ που φτάσαμε, και κοινωνικά άδικων οικονομικών μέτρων, αλλά κατά του σχεδιαζόμενου εθνομηδενισμού. Μας οδηγούν χρεοκοπημένους σε ένα σχεδιαζόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα παιχθούν πολλά και σημαντικά εθνικά θέματα.
Με άλλα λόγια: Είναι παράλογο και αντιφατικό να περιμένουμε από τα κόμματα την ανάκαμψη της οικονομίας, την επανίδρυση του κράτους, την ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας.
Εχουμε αναρίθμητα τεκμήρια, αναμφίβολες αποδείξεις, ότι δεν μπορούν και δεν θέλουν να το κάνουν.
Τα υπάρχοντα κόμματα έχουν ιστορικά τελειώσει, το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι οριστικά φθαρμένο, ντροπιαστικά εκφαυλισμένο, γελοιωδώς ανίκανο, εγκληματικά ένοχο.
Η καταστροφή που μόλις αρχίζουμε να βιώνουμε, νομοτελειακά επερχόμενη, είναι και η μεγάλη μας, μάλλον τελευταία, ιστορική ευκαιρία. Ας μη κάνουμε, προς Θεού το ίδιο λάθος! Θα είναι τραγικό!
Αυτή τη φορά θα πρέπει να προσέξουμε δύο πολύ επικίνδυνες εκδοχές:
Η πρώτη αναφέρεται στο ΑΚΥΡΟ, ΛΕΥΚΟ και ΑΠΟΧΗ. Και οι τρεις επιλογές είναι είναι υπέρ του πρώτου κόμματος! Προσέξτε σε αυτό ποντάρει να ΝΔ να Κυβερνήσει! Ομολογεί, έμμεσα, ότι δεν πρόκειται να πάρει αυτοδυναμία, για αυτό και δηλώνει ότι δε πρόκειται να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ! Να μη πέσουμε στην παγίδα, από την αηδία που μας κατέχει για τα δύο Κόμματα Εξουσίας και ρίξουμε Άκυρο, Λευκό ή Αποχή! Επίσης, δεν ισχύει μια άλλη παραπλάνηση που κυκλοφόρησε από το διαδίκτυο που έλεγε ότι αν οι τρεις αυτές επιλογές είναι πάνω από το 50% του εκλογικού σώματος, ακυρώνονται οι εκλογές!
Προσοχή, όμως και σε μια άλλη παγίδα των εκλογών στην οποίο ποντάρει η ΝΔ που προβλέπεται να εκλεγεί πρώτο Κόμμα σε ψήφους, άσχετα με τον αριθμό των ψήφων που θα πάρει. Όλοι οι ψήφοι όλων των μικρών Κομμάτων που δεν θα συμπηρώσουν το ελάχιστο ποσοστό του 3% επί του συνόλου των ψήφων…κληρονομούνται από το πρώτο σε ψήφους Κόμμα!
Μερικά γκάλοπ, έχουν προβλέψει ότι η ΝΔ, μπορεί να κληρονομήσει μέχρι και 50 έδρες από τις ψήφους-ρετάλια, των μικρών Κομμάτων! Και θα πρέπει να υποστούμε τις δηλώσεις τους ότι πήραν… τη Λαική Εντολή από το…Λαό να μας Κυβερνήσουν!
Επομένως, η λογική πρόταση που δημιουργείται από τις αντιδημοκρατικές πονηριές των Πολιτικών μας είναι να ψηφίσουμε όποιο Κόμμα εξασφαλίζει, σύμφωνα με τα γκάλοπ, την είσοδό του στη Βουλή, εκτός βέβαια από τα δύο Κόμματα Εξουσίας. Όταν λέμε, εξασφαλίζει, εννοούμε τα Κόμματα που θα πάρουν πάνω από 5-6%. Διαλέξτε ένα από αυτά τα Κόμματα γιατί αν ψηφίσετε κάποιο από τα υπόλοιπα, ενισχύεται τη ΝΔ!
Πχ ο ΛΑΟΣ που βρίσκεται σε οριακό σημείο, μπορεί να μη εισαχθεί στη Βουλή και να κληρονομήσει η ΝΔ εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που δε τις ανήκουν! Το ίδιο θα συμβεί αν ψηφίσετε οποιοδήποτε άλλο από τα νέα Κόμματα που οι ενδείξεις μας λένε ότι δε θα συγκεντρώσει πάνω από 3%
Συμπερασματικά, αν θέλουμε να διώξουμε μια για πάντα τα δύο Κόμματα Εξουσίας θα πρέπει: 1) Οπωσδήποτε να Ψηφίζουμε ένα Κόμμα, σε καμία περίπτωση να μη ρίξουμε Λευκό, Άκυρο ή Αποχή και 2) Οπωσδήποτε να ψηφίζουμε ένα από τα μικρότερα που οι ενδείξεις μας λένε ότι θα εισαχθούν στη Βουλή.
Πιστεύουμε ότι στο έθνος μας υπάρχουν άνθρωποι με τις απαραίτητες γνώσεις, την εμπειρία, τις δημιουργικές ικανότητες και κυρίως το απαραίτητο ήθος και τον ανάλογο οραματισμό, για να θεσμοθετήσουν ένα νέο καταστατικό χάρτη. Αυτούς καλούμε να βοηθήσουν στην αναγέννηση του έθνους και τη σωτηρία του τόσο από την οικονομική κατοχή αλλά και από τη μεθοδευμένα επερχόμενη αλλοίωση και συρρίκνωσή του.
Ο ήσυχος πολίτης είναι άχρηστος πολίτης (Περικλής)
..................................................................................... Ο άνθρωπος που διασφάλισε το ακαταδίωκτο των υπουργών! 13 Απριλίου 2012 Blog γράφει η Βασιλική Σιούτη Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει περάσει από όλες σχεδόν τις υψηλές θέσεις διακυβέρνησης τα τελευταία είκοσι χρόνια, πλην αυτής του πρωθυπουργού που του έλαχε να διεκδικήσει τώρα που η χώρα πεθαίνει. Το βασικό πολιτικό μειονέκτημα του, όμως, είναι ότι έχει συνδέσει το όνομά του με όλες τις πληγές της σημερινής Ελλάδας: Με την εκτίναξη του χρέους (θυμίζουμε την σπατάλη των Ολυμπιακών Αγώνων για την οποία έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης, ως αρμόδιος υπουργός την κρίσιμη περίοδο), με τη διαπλοκή (υπήρξε πάντα ο αγαπημένος των ισχυρών ΜΜ”Ε” και νομοθέτησε για αυτή, αφήνοντας την ουσιαστικά ανεξέλεγκτη) και την ατιμωρησία των πολιτικών (δημιουργός του περιβόητου νόμου περί -μη- ευθύνης υπουργών). Και φυσικά, εσχάτως, με το δεύτερο μνημόνιο και τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Την περασμένη εβδομάδα ζήτησε να σταματήσει η κριτική για το παρελθόν. Λογικό, αφού έχει κυβερνήσει τόσα πολλά χρόνια τη χώρα από τόσες υπουργικές θέσεις. Ο Β. Βενιζέλος προσγειώθηκε στο ΠΑΣΟΚ το βρώμικο ’89 και έγινε πρώτη φορά βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης το 1993. Στη συνέχεια διατέλεσε υφυπουργός Προεδρίας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, υπουργός Δικαιοσύνης, υπουργός Πολιτισμού, υπουργός Ανάπτυξης, υπουργός Εθνικής Άμυνας και υπουργός Οικονομικών. Όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού, κάποιοι συγγραφείς τον αποκαλούσαν «υπουργό Πολιτισμού Θεσσαλονίκης», γιατί ευνοούσε σκανδαλωδώς την εκλογική του περιφέρεια, ενισχύοντας προκλητικά τους θεσμούς και τους συλλόγους της περιοχής που τον ενδιέφεραν. Ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, μάλιστα, έχει γράψει το -αποκαλυπτικό για τα πολιτικο-πολιτιστικά παρασκήνια βιβλίο “Τιμής Ένεκεν“, όπου στο πρόσωπο του κεντρικού ήρωα Βασίλη Διαμαντάκου «φωτογραφίζεται» ο Β. Βενιζέλος. Τότε δήλωνε περήφανος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, καθώς ήταν αρμόδιος για το συντονισμό της προετοιμασίας τους και για την πολυδάπανη Πολιτιστική Ολυμπιάδα. Το τελευταίο μεγάλο πάρτι για το οποίο (μεταξύ άλλων) καλείται τώρα η κοινωνία να πληρώσει το λογαριασμό. Το έργο όμως με το οποίο έχει συνδέσει το όνομά του περισσότερα απ’ όλα, είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος και του περιβόητου άρθρου 86 (του νόμου περί ευθύνης υπουργών), του οποίου υπήρξε εισηγητής. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά υπουργών για αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Με το νόμο 3126/2003 περί ευθύνης υπουργών ο Ε. Βενιζέλος απέδειξε πώς ο μύθος της δήθεν νομικής αυθεντίας μπορεί να τεθεί στην υπηρεσία μιας «βιομηχανίας» διασφάλισης του ακαταδίωκτου υπουργών αλλά και συνεργατών τους. Η βασική«συνεισφορά» του νόμου στο ακαταδίωκτο εντοπίζεται στη συντομότατη παραγραφή που επιφυλάσσει υπέρ των υπουργών για πλημμελήματα και κακουργήματα που τυχόν τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως και υπέρ τυχόν συμμετοχών τους. Κόντρα σε δυο από τις βασικότερες αρχές του συντάγματος, αυτές της ισότητας και της αναλογικότητας, ο Βενιζέλος θέσπισε με το άρθρο 3 μία πρωτοφανή διάταξη, βάσει της οποίας αδικήματα που τέλεσε υπουργός και συμμέτοχοί του παραγράφονται «με το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση της αξιόποινης πράξης», δηλαδή σε χρονικό διάστημα ακόμα και δύο ετών. Κραυγαλέες περιπτώσεις βαρυτάτων κακουργημάτων που αφορούν υπουργούς και συμμετόχους τους μένουν απολύτως ατιμώρητες. Όπως όλοι γνωρίζουν, τα σημαντικά σκάνδαλα περιελάμβαναν τη συμμετοχή και μιας σειράς στελεχών του κρατικού και ιδωτικού τομέα που προφανώς έπρεπε να απολαμβάνουν διασφαλίσεων, προκειμένου να συμμετέχουν ανεμπόδιστα στις παράνομες ενέργειες. Ο νόμος Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών κλείνει σε όλους αυτούς λοιπόν το μάτι, δίδοντας προκλητικές δυνατότητες αποφυγής των συνεπειών του νόμου που ισχύουν για όλους τους άλλους πολίτες αν διέπρατταν τα ίδια πλημμελήματα ή κακουργήματα. Όλα αυτά δια χειρός Ε. Βενιζέλου. Υπάρχει, επίσης, η νομοθεσία που πέρασε με αφορμή ή και αιτία την Proton Bank βάσει της οποίας «αμνήστευσε» τον εαυτό του για του ελληνικού δημοσίου. Η διατύπωση έχει ως εξής: «Όταν συντρέχουν λόγοι γενικού συμφέροντος και ειδικότερα λόγοι σχετικοί με τη συστημική ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος, το Υπουργείο Οικονομικών, σε συνεννόηση με την Τράπεζα της Ελλάδος και ανάλογα με την κατάσταση και τις πρακτικές της διατραπεζικής αγοράς, μπορεί να τοποθετεί για τον αναγκαίο χρόνο τα διαθέσιμα κατά τρόπο που να διασφαλίζει τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και τα στρατηγικά χρηματοοικονομικά συμφέροντα του Δημοσίου». Σημαντικό «έργο» του είναι και ο νόμος για τις ΠΑΕ. Ουσιαστικά χάρισε δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ σε ΠΑΕ, δηλαδή στους ιδιοκτήτες τους, υπό την «πίεση» των οργανωμένων οπαδών, θεμελιώνοντας ή έστω ανάγοντας σε άλλο επίπεδο το θεσμικό και παρά-θεσμικό πάρε-δώσε πολιτικής εξουσίας και ΠΑΕ / μαγαζιών ψηφοφόρων. Είναι γνωστό ότι πλείστες όσες ομάδες και μάλιστα ιστορικές, αποτάνθηκαν επανειλημμένα στην πολιτική εξουσία, προκειμένου να (ξανα)ρυθμίσουν τα χρέη τους και να μείνουν εν ζωή, συντηρώντας έτσι το μοντέλο ενός απαξιωμένου, κρατικοδίαιτου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, όπου συναγελάζονται στρατοί χούλιγκανς, «παράγοντες»με συχνά ύποπτες μπίζνες και πολιτικά στελέχη τα οποία κάθε φορά που έσωζαν τις αγαπημένες ομάδες του κόσμου, έπαιρναν το πολιτικό αντίτιμο σε ψήφους.Όλα αυτά βεβαίως με τα χρήματα του ελληνικού λαού του οποίου την ψήφο ετοιμάζεται να ζητήσει… .................................................................. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ... 1 ΔΙΣ ΔΡΧ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ Συντάχθηκε απο τον/την Makelaris Στις 07 Μαρτίου 2012 - 20:50. Γύρισε το μάτι μας. Υπουργός Οικονομικών όλων των φτωχών Ελλήνων με τραπεζικές καταθέσεις μαμούθ. Πολιτικοί που θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να τους έχει στείλει από εκεί που ήρθαν. Ευάγγελος Βενιζέλος: Από τα δηλωμένα, φαίνεται να έχει μια αμύθητη περιουσία σε τραπεζικούς λογαριασμούς.: Γύρω στα 3 εκ ευρώ. 1 δισεκατομμύριο δραχμές, εάν τον ικανοποιεί η αντιστοιχία στην δραχμή. Αυτόν τον πολιτικό περιμένει ο λαός που πεινάει, να τον σώσει. Αυτό τον πολιτικό θα κατέβει ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει για αρχηγό του. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Λίγο πολύ αυτά τα ποσά τα ξέραμε. Άλλο όμως να τα ξέρεις και άλλο να τα βλέπεις. 1.113.309 ΕΚ ΕΥΡΩ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΗ Συντάχθηκε απο τον/την Makelaris Στις 08 Μαρτίου 2012 - 20:20. Κοντά στο 1.5 εκ ευρώ τραπεζικές καταθέσεις υπάρχουν στην τράπεζα για την οικογένεια Παπουτσή και τον Χρηστάκη. Αλήθεια ρε θηρίο. Πότε, που και σε ποιον εργοδότη δούλεψες για να έχεις ένα τόσο μεγάλο ποσό στην τράπεζα; Ο κύριος εκπρόσωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου, μαζί με Δαμανάκη και άλλους εκλεκτούς που φώναζαν για ψωμί, παιδεία και ελευθερία, καραπλούτησαν στις πλάτες τις δικιές μας. Ξεδιάντροπα και απερίγραπτα. Για τον Παπουτσή όμως υπάρχει και μία ακόμα ιδιαιτερότητα. Είναι το πολιτικό υποκείμενο που επί των ημερών του έφαγε πολύ ξύλο ο κόσμος στο Σύνταγμα. Τον Παπουτσή δεν θα τον ξεχάσουμε εύκολα. Με ότι αυτό συνεπάγεται. |
... και λίγο χιούμορ
Προς τον κ. Παπούλια: Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 13 Απριλίου 2012, 16:12
Χρήστος Μαγγούτας
Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι του Κλεάνθη Γρίβα. Είναι κείμενο ενός πολίτη (Χρήστος Μαγγούτας). Ο Κλεάνθης Γρίβας το ανακάλυψε και απλά το έστειλε στη zougla.gr προς δημοσίευση.Προς τον κ. Παπούλια: Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της. Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το μόνο... δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής:«Δεν μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει».Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες. Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν Μνημόνιο 2), το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο:«Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει». Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:«Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία».Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2. Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο:«Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα». Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ. Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών». Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ….. (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα). Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού. Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας. Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν.... Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι,δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση). Μήπως κ. Παπούλια θα έπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε (ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας) στη χώρα που γεννήθηκε;Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:«Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό».
Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη; Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσι για να καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας....Για την αντιγραφή, Κλεάνθης Γρίβας.
Αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της. Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το μόνο... δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής:«Δεν μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει».Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες. Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν Μνημόνιο 2), το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο:«Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει». Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:«Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία».Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2. Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο:«Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα». Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ. Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών». Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ….. (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα). Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού. Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας. Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν.... Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι,δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση). Μήπως κ. Παπούλια θα έπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε (ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας) στη χώρα που γεννήθηκε;Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:«Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό».
Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη; Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσι για να καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας....Για την αντιγραφή, Κλεάνθης Γρίβας.
===================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου