Μέρες τώρα έστηναν το σκηνικό.
Ενέτειναν τις πιέσεις, διέδιδαν απειλές, καλλιεργούσαν και συντηρούσαν σενάρια καταστροφής.
Για να αποσπάσουν το πολυπόθητο “ναι”.
Και να συνεχίσουν μια πολιτική, που αποδεδειγμένα οδηγεί στην καταστροφή της χώρας, αλλά στη σωτηρία των δανειστών μας.
Kαι της ντόπιας κρατικοδίαιτης ελίτ.
Χθες ο κ. Παπανδρέου είδε το σχέδιο του να ναυαγεί και τις προθέσεις του να αποκαλύπτονται.
Του προσφέρθηκε συναίνεση για την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα ισχυρό και αρραγές μέτωπο το οποίο ουδείς θα αγνοούσε ή θα υποτιμούσε.
Δυστυχώς ο κ. Παπανδρέου, δεν τόλμησε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διεκδικήσει καλύτερους όρους.
Αυτό σημαίνει ότι όλη η φασαρία για τη συναίνεση ήταν προσχηματική.
Ο πρωθυπουργός παρέμεινε δέσμιος του μνημονίου, λές και έχει αναλάβει αποστολή να διεκπεραιώσει.
Συνεχίζει να υπερασπίζεται μια αποτυχημένη συνταγή η οποία φέρνει δεινά στη χώρα.
Η ευθύνη για τα επερχόμενα είναι αποκλειστικά δική του.
O Aντώνης Σαμαράς έπραξε αυτό που επιτάσσει το χρέος προς την πατρίδα.
Είπε “οχι” σε μια πολιτική που την καταστρέφει.
Και αυτό δεν είναι ένα στείρο όχι που εκπορεύεται από αντιπολιτευτική διάθεση ή μικροκομματικό συμφέρον.
Το όχι αυτό, στηρίζεται σε μια άλλη πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Πρόταση που αξίζει μιας ευκαιρίας γιατί, δυστυχώς, αποτελεί τη μόνη εναλλακτική λύση που έχουμε.’
Ολες οι άλλες, που ακούγονται, είναι συνταγές Αρμαγγεδώνος.
Απο εδώ και στο εξής το “οχι” αυτό πρέπει να το πιστέψει και να το φωνάζει και ο ελληνικός λαός.
Μόνο έτσι θα μας πάρουν στα σοβαρά..
Η διαπλεκόμενη αντεπίθεση
Δικαιολογημένα θα περίμενε κάποιος, αυτή η θέση του αρχηγού της Ν.Δ. να εκτιμηθεί γιατί είναι μια θέση προσφοράς προς την πατρίδα. Ακόμα και η κυβέρνηση, αν ήξερε τα βασικά των διαπραγματεύσεων θα χρησιμοποιούσε αυτή τη στάση του κ. Σαμαρά για να σκληρύνει τις διαπραγματευτικές της θέσεις. Αντι να ζητάει από την Ε.Ε. να πιέζει τον Σαμαρά για να υποχωρήσει, ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να ζητά από τους ομολόγους του να χαλαρώσουν την πίεση προς την Ελλάδα. Γιατί αντιμετωπίζει ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό. Ούτε αυτό το στοιχειώδες δεν έκανε, ο κατά τα άλλα έμπειρος διαπραγματευτής.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει η συνάντηση των αρχηγών και έσπευσε να πάρει θέσεις το μνημονιακό μέτωπο.
Ο κ. Ρέν, λές και είναι ύπατος αρμοστής της χώρας, έβγαλε γραπτή ανακοίνωση και αξίωνε τη συμφωνία της Ν.Δ. Αλήθεια στην σύμβαση του μνημονίου υπάρχει όρος που προβλέπει τη συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την εκταμίευση των δόσεων; Αν δεν υπάρχει, τότε αυτή η αξίωση του Ρεν, δεν συνιστά μονομερή, επί τα χείρω μάλιστα, τροποποίηση ουσιωδών όρων της δανειακής σύμβασης; Τι ρωτάω τώρα…
Ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου, του γνωστού Συγκροτήματος που ανέλαβε να ξαναγράψει την ιστορία μας, επετέθη με ανοίκιες φράσεις εναντίον της Ν.Δ. Εφτασε μάλιστα στο επαίσχυντο σημείο να δημοσιοποιήσει δήθεν συζητήσεις του κ. Σαμαρά για σενάρια επιστροφής στη δραχμή. Ο στόχος είναι προφανής. Ευτυχώς ο κ. Μιχελάκης απάντησε άμεσα και η συκοφαντία κατεδείχθη, μήπως, όμως, η αρμόδια εισαγγελέας πρέπει να καλέσει τον κ. Παπαδημητρίου για τα περαιτέρω;
Το απόγευμα κυκλοφορούσε σε τραπεζικούς κύκλους ότι η χθεσινή πτώση του χρηματιστηρίου, μετά από το ζωηρό θετικό του άνοιγμα, οφείλετο εν πολλοίς στην άρνηση του κ. Σαμαρά να αποδεχθεί το εκβιαστικό δίλημμα της συναίνεσης.
Τους έχω ικανούς την επόμενη εβδομάδα να φορτώσουν στον κ. Σαμαρά, την πτώση του χρηματιστηρίου, την εκροή των καταθέσεων από τις τράπεζες ακόμα και τα προβλήματα με την εκταμίευση της 5ης δόσης!
Γιατί αυτή η μανία με τη συναίνεση;
Αν όλοι αυτοί που πιέζουν σήμερα τον κ. Σαμαρά για συναίνεση, έδειχναν τον ίδιο ζήλο το 2009 και πίεζαν τον κ. Παπανδρέου να συμφωνήσει στα πολύ ηπιότερα μέτρα που ήθελε να πάρει ο τότε πρωθυπουργός, πολλά θα είχαν αποφευχθεί και σήμερα δεν θα βρισκόμασταν στα πρόθυρα της πτώχευσης.
Τότε ήθελαν αλλαγή. Τώρα απαιτούν συναίνεση.
Όμως, γιατί αυτή η λύσσα;
Πρώτον, γιατί δεν θεωρούν τον κ. Παπανδρέου ικανό να τα φέρει πέρας.
Δεύτερον, γιατί οι δανειστές μας δεν έχουν ακόμα επεξεργαστεί κάποιο άλλο σχέδιο σωτηρίας. Ξέρουν ότι έχουν κάνει λάθος, κάποιοι δυσκολεύονται να το παραδεχθούν ακόμα, αλλά τουλάχιστον λένε ότι έχουν ένα σχέδιο!
Τρίτον, γιατί η ντόπια κρατικοδίαιτη ελίτ είναι τόσο πολύ εξαρτημένη από το τραπεζικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του είναι αιχμάλωτο της ΕΚΤ, που τρέμουν στην ιδέα κατάργησης του μνημονίου.
Τέταρτον, γιατί τους απασχολεί και τους φοβίζει η διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκειας. Όταν σχεδόν του 80% της κοινής γνώμης αντιτίθεται στην πολιτική του μνημονίου, χρειάζεται μια σπίθα για να πάρει φωτιά τ’ αλώνι.
Πέμπτον, γιατί εξωθώντας τον κ. Σαμαρά στην αποδοχή των όρων του μνημονίου, ουσιαστικά εξουδετερώνουν έναν ισχυρό πόλο αντίδρασης. Ο κ. Σαμαράς γίνεται μέρος του συστήματος.
Εκτον, γιατί η συναίνεση σ’ αυτή την φάση, θα δώσει, επιτέλους, στον κ. Καρατζαφέρη την ευκαιρία να γίνει υπουργός! Και αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για να υπερασπίζεται κανένας το μνημόνιο!
Θα τα καταφέρουν;
Νομίζω ότι ματαιοπονούν.
Δίνουν τις τελευταίες μάχες εξαντλώντας τις εφεδρείες τους.
Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει, ότι αν συναινέσει στην πολιτική του μνημονίου είναι σαν να αυτοκαταργείται. Να ακυρώνει τη σκληρή δουλειά που κάνει μόνος εναντίον πολλών εδώ και ένα χρόνο.
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο και τα μέτρα που έρχονται θα επιδεινώσουν μια ήδη τραγικά δύσκολη κατάσταση. Αρα η κοινωνική δυσαρέσκεια θα ενταθεί.
Οι εταίροι μας γνωρίζουν επίσης, και πολλοί ήδη το ομολογούν, ότι το μνημόνιο όχι απλώς απέτυχε, αλλά επιδεινώνει το πρόβλημα. Δεν το λύνει.
Οι αγορές, έχουν πάψει εδώ και καιρό, να ελπίζουν ότι το μνημόνιο αποτελεί λύση. Για αυτό και τα spreads ξεπέρασαν τις 1400 μονάδες.
Όλα αυτά συνηγορούν εναντίον του μνημονίου.
Εθελοτυφλούν όσοι δεν το βλέπουν ή εξυπηρετούν πρόδηλες σκοπιμότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου