Ἡ Ἀλβανία διαρκῶς ἀχάριστη ἔναντι τῆς Ἑλλάδας!

 

Γράφει ὁ ΒΑΣ. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ, Ἐπιτ. Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου

*  Ἡ Ἑλλάδα περιβάλλεται ἀπὸ λαοὺς ἐχθρικῶς διακειμένους πρὸς αὐτήν. Ἡ Ἀλβανία, ἱδρύθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰώνα, κατόπιν ἐπιμονῆς τῆς Αὐστροουγγαρίας καὶ τῆς Ἰταλίας, οἱ ὁποῖες καὶ τὴν εὐνόησαν στὴν χάραξη τῶν Ἑλληνο-Ἀλβανικῶν συνόρων. Διότι ἐνῶ ἡ ἁρμοδία Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴ χάραξη αὐτὴ ἔθετε ὡς τέρμα τῶν συνόρων ἕνα ἀκρωτήριο μετὰ τὴν Αὐλώνα, τελικῶς τὰ σύνορα κατέβηκαν πρὸς ὄφελος τῆς Ἀλβανίας στὴν εὐθεία γραμμὴ τῆς πόλεως τῆς Κερκύρας. Μάλιστα ἀπέναντι ἀκριβῶς ὑπῆρχε ἡ νῆσος Σώζων, τὴν ὁποίαν οἱ Ἄγγλοι ἔδωσαν στὴν Ἑλλάδα μαζὶ μὲ τὰς Ἰονίους νήσους, ἀλλὰ οἱ Ἰταλοὶ κατέλαβαν αὐτὴν αὐθαιρέτως καὶ στὴ συνέχεια τὴν παρέδωσαν στοὺς Ἀλβανούς.

Ὅταν ἡ Ἰταλία ἐπετέθη στὶς 7 Ἀπριλίου τοῦ 1939 κατὰ τῆς Ἀλβανίας, ὁ Μουσολίνι καθήρεσε τὸν τότε Βασιλιὰ τῆς Ἀχμὲτ Ζώγου, καὶ προσέφερε τὸ στέμμα τῆς χώρας αὐτῆς στὸ Βασιλέα τῆς Ἰταλίας Ἐμμανουήλ. Ὁ Ἀχμὲτ Ζώγου ἀναγκάσθηκε νὰ καταφύγει μὲ τὴν οἰκογένειά του εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ Κυβέρνηση Μεταξὰ τοῦ ἐπέτρεψε νὰ φθάσει μέχρι τὴν Θεσσαλονίκη, ἀπ' ὅπου κατέφυγε ἀτμοπλοϊκῶς στὴν Ἀγγλία καὶ στὴ συνέχεια στὸ Παρίσι.

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου ὁ ἀλβανικὸς στρατὸς ἀκολούθησε τὸν ἰταλικό, βοηθῶν αὐτόν. Τὰ ἀλβανικὰ στρατεύματα ἔφθασαν μέχρι τὴν Τσαμουριά. Κατὰ τὴν κατοχὴ ὁ Τζεμὶλ Ντίνο Μπέη, γαμβρὸς τοῦ....

Ἀλβανοῦ Πρωθυπουργοῦ, διορίσθηκε ἀπὸ τὸν Ντοῦτσε Ὕπατος Ἁρμοστῆς τῆς Τσαμουριᾶς. Ἀλλὰ ὁ διορισθεῖς δὲν ἀνέλαβε καθήκοντα, διότι ἔκρινε ὅτι δὲν εἶχαν ὡριμάσει οἱ συνθῆκες. Ὁ ἰταλικὸς τύπος σχολίασε εὐνοϊκῶς τὴν ἐνέργεια τοῦ Μουσολίνι, ὁ ὁποῖος ὀνόμασε τὸν Τζεμὶλ Ντίνο πρέσβη. Ὁ Ντοῦτσε σὲ ὁμιλία του στὶς 10 Ἰουνίου τοῦ 1941 ὑποσχέθηκε τὴν ἐνσωμάτωση στὴν Ἀλβανία τοῦ Κοσσόβου καὶ τῆς Τσαμουριᾶς, ὁπότε ἡ Ἀλβανία θὰ γινόταν μεγάλη χώρα.

Οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες συνεκρότησαν 17 δολοφονικὲς ὁμάδες καὶ ἐπετίθεντο στὰ χριστιανικὰ χωριά, τὰ ὁποῖα λεηλατοῦσαν καὶ συγχρόνως δολοφονοῦσαν χωρὶς κυρώσεις πολλοὺς χριστιανούς, μὲ σκοπὸ νὰ ἀπομακρύνουν αὐτοὺς ἀπὸ τὰ χωριὰ τῆς Θεσπρωτίας, ὥστε νὰ κυριαρχήσουν ἐκεῖ οἱ μουσουλμάνοι. Ἀπὸ τὸ 2/48 Βούλευμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐθνικοῦ Γραφείου Ἐγκληματιῶν Πολέμου, μὲ Προϊστάμενο τὸν τότε Ἀντεισαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου Δημήτριο Κιουσόπουλο, προκύπτει, ὅτι εἰς τὴν ἐπαρχία τῆς Θυάμιδος ἐφονεύθησαν 150 Ἕλληνες, ἐπυρπολήθησαν 5 σχολεῖα, δύο κοινοτικὰ καταστήματα, μία ἐκκλησία, 358 μεμονωμένες οἰκίες, διηρπάγησαν 2.500.000 ὀκάδες δημητριακῶν, 31.580 αἰγοπρόβατα, 1.766 ζῶα μεταφορᾶς, καὶ 314 βόες. Εἰς τὴν ἐπαρχία Παραμυθιᾶς ἐφονεύθησαν 201 Ἕλληνες, πυρπολήθηκαν 19 χωριὰ καὶ 5 ἐκκλησίες καὶ διηρπάγησαν ὁ ρουχισμός, τὰ ἔπιπλα καὶ τὰ σκεύη τῶν ἀνωτέρω χωριῶν. Εἰς τὴν ἐπαρχία Μαργαριτίου ἐφονεύθησαν 114 Ἕλληνες πολίτες καὶ διηρπάγησαν διάφορα εἴδη τῶν κατοίκων. Καί, τέλος, εἰς τὴν ἐπαρχία Πάργας (Φαναριοῦ) ἐφονεύθησαν 606 Ἕλληνες πολίτες, ἐνῶ ἐκ τῶν κακώσεων πολλοὶ κατέστησαν ἀνίκανοι πρὸς ἐργασίαν, ἔγιναν δὲ πολλὲς διαρπαγές, λεηλασίες, καταστροφὲς καὶ ἀπαγωγὲς κορασιῶν καὶ γυναικών.

Ἡ παράθεση τῶν ἄνω ἀριθμῶν δὲν ἀποδίδει τὶς συνθῆκες ποὺ ἐβίωσαν οἱ Ἕλληνες χριστιανοὶ τῆς Θεσπρωτίας, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἀπογραφὴ ἤσαν τρεῖς φορὲς περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους Τσάμηδες (Τὰ ἄνω στοιχεῖα εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς ἀρτιότατες ἱστορικὲς σελίδες τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Ἀχιλλέως Παπαδημητρίου στὴν ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ).

Παρὰ τὰ ἀνωτέρω καὶ τὶς βιαιότητες ἐναντίον τῶν Βορειοηπειρωτῶν Ἑλλήνων ἐκ μέρους τῶν Ἀλβανῶν, ἡ Ἑλλάδα συμπεριεφέρθη πρὸς τὸ ἀλβανικὸ κράτος ἀψόγως. Ἂν καὶ ἔπρεπε νὰ ἀρθεῖ τὸ ἐμπόλεμο μὲ ἀπόφαση τῆς Βουλῆς, διετάχθη παρατύπως τὸ ἄνοιγμα τῶν συνόρων μὲ πράξη τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου, μὲ Πρωθυπουργὸ τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου καὶ Ὑπουργὸ τῶν Ἐξωτερικῶν τὸν σημερινὸ Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.

Ἡ Ἑλλάδα ἐδέχθη στοὺς κόλπους τῆς ἄνω του ἑνὸς ἑκατομμυρίου Ἀλβανούς, μερικοί των ὁποίων ἔχουν ἑλληνοποιηθεῖ, ἐνῶ οἱ περισσότεροι ἀποστέλλουν τὰ εἰσοδήματα ἐκ τῆς ἐργασίας τους στὴν Ἀλβανία, ἡ οἰκονομία τῆς ὁποίας ἐνισχύεται σημαντικῶς ἀπὸ τὰ ἐμβάσματα τούτων.

Ἐντούτοις οἱ Ἀλβανοί, ἀγνώμονες καὶ κακοί, δὲν ἔπαυσαν οὐδ'ἐπὶ στιγμὴ νὰ βλέπουν ἐχθρικῶς τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ διδάσκουν στὰ σχολεῖα τους ὅτι τὰ πραγματικὰ σύνορά της Ἀλβανίας ἐκτείνονται ἕως τὴν Πρέβεζα, τὴν Καστοριὰ καὶ τὰ Ἰωάννινα. Ἄφησαν τοὺς καταδικασθέντες βαρύτατα ἐγκληματίες ἐλευθέρους καὶ τοὺς ἐπέτρεψαν νὰ καταφύγουν στὴν Ἑλλάδα, κομίζοντες μεγάλο ἀριθμὸ καλάζνικωφ, διὰ τῶν ὁποίων διαπράττουν ληστεῖες καὶ ἀνθρωποκτονίες στὴν Ἑλλάδα ἔκτοτε.

Κατὰ τὰ πρόσφατα ἐπεισόδια στὸν ἀγώνα τῶν Ἐθνικῶν Ὁμάδων Ποδοσφαίρου Σερβίας καὶ Ἀλβανίας στὸ Βελιγράδι, οἱ Ἀλβανοὶ ἐξαχρειώθηκαν. Ὁ ἀγώνας διεκόπη ὕστερα ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση τηλεκατευθυνόμενου ἱπταμένου ἀντικειμένου στὸν ἀγωνιστικὸ χῶρο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο κρεμόταν λάβαρο μὲ τὸ χάρτη τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας καὶ δύο ἱστορικὲς προσωπικότητες αὐτῆς. Διεπιστώθη ὅτι τὸ τηλεκοντρόλ, ποὺ κατηύθυνε τὸ ἐν λόγω ἱπτάμενο ἀντικείμενο, χειριζόταν ὁ Ὄλσι Ράμα, ἀδελφός του Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἀλβανίας Ἔντι Ράμα.

Τόσο ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Σερβίας Ἀλεξάνταρ Βούτιστς, ὅσο καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν αὐτῆς Ἰβίτσα Τάτσιτς χαρακτήρισαν σκόπιμη καὶ σχεδιασμένη πολιτικὴ προβοκάτσια τὸ ἐπεισόδιο, ἀφήνοντας αἰχμὲς γιὰ τὴν ἐμπλοκὴ τοῦ Ἀλβανοῦ Πρωθυπουργοῦ στὸ ἐπεισόδιο.

Οἱ ἁπανταχοῦ Ἀλβανοὶ πάντως θεώρησαν μεγάλη νίκη τὸ γεγονὸς ὅτι κυμάτισε ἡ σημαία τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας στὸ κέντρο τοῦ Βελιγραδίου. Στὰ Τίρανα, στὸ Τέτοβο, στὴν Πρίστινα, στὴν Νότια Μιτρόβιτσα, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς πόλεις στὸ ἐξωτερικό, δεκάδες χιλιάδες Ἀλβανοὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους γιὰ νὰ πανηγυρίσουν. Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Ἀλβανίας δὲν ἔδειξε διάθεση γιὰ ἐξομάλυνση τῶν σχέσεων μὲ τὴν Σερβία. Συγκεκριμένα ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἀλβανίας στὴ δήλωσή του μίλησε γιὰ ἀφιλοξενία τῶν Σέρβων, χωρὶς νὰ καταδικάσει τὸ ἐπεισόδιο!

Τὰ ἴδια δηλαδὴ ποὺ κάνουν οἱ Ἀλβανοὶ στὴν Ἑλλάδα. Ἐνῶ αὐτὴ τοὺς ἐνισχύει πολλαπλῶς, τοὺς κατασκεύασε Νοσοκομεῖο καὶ τοὺς ἔχει χρηματοδοτήσει ἐκ τοῦ ὑστερήματός της, ἐξακολουθοῦν νὰ διατηροῦν καὶ νὰ διατυμπανίζουν τὸν κούφιο καὶ ἀσύστατο μεγαλοϊδεατισμὸ τοὺς ἔναντί της χώρας μας. Καλὰ νὰ πάθουμε, ἀφοῦ δεχθήκαμε μετανάστες ἀπὸ χῶρες ποὺ ἔχουν βλέψεις ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, ἀντὶ νὰ δεχθοῦμε μόνον τοὺς ἀπολύτως ἀναγκαίους ἀπὸ τὴν Πολωνία, τὴν Τσεχία, τὴν Ρουμανία, τὴν Οὐγγαρία καὶ ἄλλες χῶρες, ποὺ δὲν ἔχουν ἐδαφικὲς διεκδικήσεις ἐναντίον μας.