Η Ουκρανική Κρίση δικαίωσε την πολιτική Καραμανλή !

Σημερα το HF έκανε μια συνταρακτική αποκάλυψη Πρόταση-βόμβα Πούτιν στον Αλέξη Τσίπρα: «Θα γίνουμε ασπίδα της Ελλάδας εάν…»

Στην Ουκρανία παρακολουθούμε την επιρροή της Ρωσίας και τις δυνατότητες που έχει να αλλάξει την ατζέντα των μεγάλων δυνάμεων και των ισορροπιών στην περιοχή, που όπως είναι φυσικό προωθεί τα δικά της μεν συμφέροντα, δεν εθελοτυφλούμε, αλλά στην αντιπαράθεση μπορεί 
τελικά να βγουν κερδισμένοι και οι Ουκρανοί.

Από μια ευκολη νίκη του ΔΝΤ, της ΕΕ και των Νεοναζί, που νόμιζαν ότι θα έκαναν περίπατο στην Ουκρανία σήμερα παρακολουθούμε πόλη-πόλη την Ρωσία να αποκτά στέρεα ερείσματα στον δοκιμαζόμενο δημοκρατικό λαό κι όχι μόνο Ρώσων αλλά κι Ουκρανών, που βιώνουν κι αυτοί την λιτότητα του ΔΝΤ.

Αυτή η Ρωσσική δυναμική δικαιώνει την πολιτική απεξαρτησης της Ελλάδας από την Γερμανία, όχι για να γίνει η Ελλάδα ρωσσική αποικία, αλλά να έχει ένα «αντίπαλο δεος» ως αντίβαρο, απέναντι στον Γερμανικό Επεκτατισμό.

Το όχι στο Ανάν, στο μοίρασμα Αιγαίου, στη FYROM με το βέτο, το άνοιγμα στους Κινέζους, η προσπάθεια για ενεργειακή ανεξαρτησία και η μεγαλύτερη στρατηγική κίνηση από όλες ήταν ο Αγωγός Μπουργκάς κι ο Ελληνο – Ιταλικός αγωγός με τον αγωγό SOUTH STREAM και φυσικά ο αγωγός Φυσικού Αερίου Ελλάδας – Βουλγαρίας και η δεύτερη ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδος – Βουλγαρίας.

Ακομη κι ένα μικρό μέρος από τα παραπάνω να προχωρούσε θα έδινε στην Ελλάδα μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη, αλλά πάνω από όλα θα ήταν εγγυήσεις για μια στενότερη σχέση Ελλάδος-Ρωσσιας.

Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας τα ειρωνικά σχόλια του ΠαΣοΚ αλλά και της ΝΔ, μετά την μεταστροφή της στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, για την Ρωσσική Βοήθεια.

«Σιγά μην μας βοηθήσουν οι Ρώσσοι», «περιμενετε να μας δανείσουν οι Ρώσσοι/Κινέζοι». Εκεί που έριξαν όλη τους την χολή ήταν όταν ο Αναστασιάδης της Κύπρου, μετά το ΟΧΙ, δεν πήρε την στήριξη του Πούτιν.

Αλλά εσκεμμένα αντιπαρέρχονται μια σημαντική παράμετρο. Για να συνεργαστεί ή βοηθήσει μια χώρα, όχι μόνον η Ρωσσιά ή η Κίνα, πρέπει να έχει και τα ανάλογα «συμφέροντα» και «εγγυήσεις», όπως δηλαδή τους Αγωγούς.

Ο Καραμανλής όμως είχε να αντιπαλέψει και εντός του κόμματος του συμπαγείς ομαδες που επιρρεάζονταν άμεσα από τον Γερμανικό Παράγοντα, αλλά και μια αντιπολίτευση, αλλά και σύσσωμη την Διαπλοκή με άμεσες σχέσεις με τα Σκάνδαλα της Siemens, των Υποβρυχίων και τις γνωστές βαλίτσες.

Θα ήταν λοιπόν αυτοκτονία για την Ρωσσική Πολιτική να εμπιστευτεί σε διαπραγματεύσεις την Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου ή αργότερα του Αναστασιάση στην Κύπρο, όταν αμφότεροι είχαν ήδη συμφωνήσει παρασκηνιακά με την Γερμανία και το ΔΝΤ.

Η Ουκρανική κρίση απέδειξε ότι η Ρωσσία θέλει και εκ του αποτελέσματος μπορεί να επανέλθει, στην γεωπολιτική σκηνη αλλά για την Ελλάδα αυτό προυποθέτει κυβερνησεις που να μην εκβιάζονται από την διαπλοκή κι από τους σκελετούς της Siemens στην ντουλάπα τους

defiant για το HF